01.001 ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ 01.002 πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν: 01.003 πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω, 01.004 πολλὰ δ’ ὅ γ’ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν, 01.005 ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων. 01.006 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ: 01.007 αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο, 01.008 νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο 01.009 ἤσθιον: αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ. 01.010 τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν. 01.011 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες, ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον, 01.012 οἴκοι ἔσαν, πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν: 01.013 τὸν δ’ οἶον νόστου κεχρημένον ἠδὲ γυναικὸς 01.014 νύμφη πότνι’ ἔρυκε Καλυψὼ δῖα θεάων 01.015 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι. 01.016 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἔτος ἦλθε περιπλομένων ἐνιαυτῶν, 01.017 τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι 01.018 εἰς Ἰθάκην, οὐδ’ ἔνθα πεφυγμένος ἦεν ἀέθλων 01.019 καὶ μετὰ οἷσι φίλοισι. θεοὶ δ’ ἐλέαιρον ἅπαντες 01.020 νόσφι Ποσειδάωνος: ὁ δ’ ἀσπερχὲς μενέαινεν 01.021 ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι. 01.022 ἀλλ’ ὁ μὲν Αἰθίοπας μετεκίαθε τηλόθ’ ἐόντας, 01.023 Αἰθίοπας τοὶ διχθὰ δεδαίαται, ἔσχατοι ἀνδρῶν, 01.024 οἱ μὲν δυσομένου Ὑπερίονος οἱ δ’ ἀνιόντος, 01.025 ἀντιόων ταύρων τε καὶ ἀρνειῶν ἑκατόμβης. 01.026 ἔνθ’ ὅ γ’ ἐτέρπετο δαιτὶ παρήμενος: οἱ δὲ δὴ ἄλλοι 01.027 Ζηνὸς ἐνὶ μεγάροισιν Ὀλυμπίου ἁθρόοι ἦσαν. 01.028 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε: 01.029 μνήσατο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀμύμονος Αἰγίσθοιο, 01.030 τόν ῥ’ Ἀγαμεμνονίδης τηλεκλυτὸς ἔκταν’ Ὀρέστης: 01.031 τοῦ ὅ γ’ ἐπιμνησθεὶς ἔπε’ ἀθανάτοισι μετηύδα: 01.032 ὢ πόποι, οἷον δή νυ θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται: 01.033 ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκ’ ἔμμεναι, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ 01.034 σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε’ ἔχουσιν, 01.035 ὡς καὶ νῦν Αἴγισθος ὑπὲρ μόρον Ἀτρεΐδαο 01.036 γῆμ’ ἄλοχον μνηστήν, τὸν δ’ ἔκτανε νοστήσαντα, 01.037 εἰδὼς αἰπὺν ὄλεθρον, ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖς, 01.038 Ἑρμείαν πέμψαντες, ἐύσκοπον ἀργεϊφόντην, 01.039 μήτ’ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν: 01.040 ἐκ γὰρ Ὀρέσταο τίσις ἔσσεται Ἀτρεΐδαο, 01.041 ὁππότ’ ἂν ἡβήσῃ τε καὶ ἧς ἱμείρεται αἴης. 01.042 ὣς ἔφαθ’ Ἑρμείας, ἀλλ’ οὐ φρένας Αἰγίσθοιο 01.043 πεῖθ’ ἀγαθὰ φρονέων: νῦν δ’ ἁθρόα πάντ’ ἀπέτισεν. 01.044 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 01.045 ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων, 01.046 καὶ λίην κεῖνός γε ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ: 01.047 ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι: 01.048 ἀλλά μοι ἀμφ’ Ὀδυσῆι δαΐφρονι δαίεται ἦτορ, 01.049 δυσμόρῳ, ὃς δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχει 01.050 νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, ὅθι τ’ ὀμφαλός ἐστι θαλάσσης. 01.051 νῆσος δενδρήεσσα, θεὰ δ’ ἐν δώματα ναίει, 01.052 Ἄτλαντος θυγάτηρ ὀλοόφρονος, ὅς τε θαλάσσης 01.053 πάσης βένθεα οἶδεν, ἔχει δέ τε κίονας αὐτὸς 01.054 μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσιν. 01.055 τοῦ θυγάτηρ δύστηνον ὀδυρόμενον κατερύκει, 01.056 αἰεὶ δὲ μαλακοῖσι καὶ αἱμυλίοισι λόγοισιν 01.057 θέλγει, ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται: αὐτὰρ Ὀδυσσεύς, 01.058 ἱέμενος καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι 01.059 ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται. οὐδέ νυ σοί περ 01.060 ἐντρέπεται φίλον ἦτορ, Ὀλύμπιε. οὔ νύ τ’ Ὀδυσσεὺς 01.061 Ἀργείων παρὰ νηυσὶ χαρίζετο ἱερὰ ῥέζων 01.062 Τροίῃ ἐν εὐρείῃ; τί νύ οἱ τόσον ὠδύσαο, Ζεῦ; 01.063 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς: 01.064 τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων. 01.065 πῶς ἂν ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην, 01.066 ὃς περὶ μὲν νόον ἐστὶ βροτῶν, περὶ δ’ ἱρὰ θεοῖσιν 01.067 ἀθανάτοισιν ἔδωκε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν; 01.068 ἀλλὰ Ποσειδάων γαιήοχος ἀσκελὲς αἰεὶ 01.069 Κύκλωπος κεχόλωται, ὃν ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν, 01.070 ἀντίθεον Πολύφημον, ὅου κράτος ἐστὶ μέγιστον 01.071 πᾶσιν Κυκλώπεσσι: Θόωσα δέ μιν τέκε νύμφη, 01.072 Φόρκυνος θυγάτηρ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο μέδοντος, 01.073 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι Ποσειδάωνι μιγεῖσα. 01.074 ἐκ τοῦ δὴ Ὀδυσῆα Ποσειδάων ἐνοσίχθων 01.075 οὔ τι κατακτείνει, πλάζει δ’ ἀπὸ πατρίδος αἴης. 01.076 ἀλλ’ ἄγεθ’, ἡμεῖς οἵδε περιφραζώμεθα πάντες 01.077 νόστον, ὅπως ἔλθῃσι: Ποσειδάων δὲ μεθήσει 01.078 ὃν χόλον: οὐ μὲν γὰρ τι δυνήσεται ἀντία πάντων 01.079 ἀθανάτων ἀέκητι θεῶν ἐριδαινέμεν οἶος. 01.080 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 01.081 ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων, 01.082 εἰ μὲν δὴ νῦν τοῦτο φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν, 01.083 νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε, 01.084 Ἑρμείαν μὲν ἔπειτα διάκτορον ἀργεϊφόντην 01.085 νῆσον ἐς Ὠγυγίην ὀτρύνομεν, ὄφρα τάχιστα 01.086 νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ εἴπῃ νημερτέα βουλήν, 01.087 νόστον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὥς κε νέηται: 01.088 αὐτὰρ ἐγὼν Ἰθάκηνδ’ ἐσελεύσομαι, ὄφρα οἱ υἱὸν 01.089 μᾶλλον ἐποτρύνω καί οἱ μένος ἐν φρεσὶ θείω, 01.090 εἰς ἀγορὴν καλέσαντα κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς 01.091 πᾶσι μνηστήρεσσιν ἀπειπέμεν, οἵ τέ οἱ αἰεὶ 01.092 μῆλ’ ἁδινὰ σφάζουσι καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς. 01.093 πέμψω δ’ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα 01.094 νόστον πευσόμενον πατρὸς φίλου, ἤν που ἀκούσῃ, 01.095 ἠδ’ ἵνα μιν κλέος ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισιν ἔχῃσιν. 01.096 ὣς εἰποῦσ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 01.097 ἀμβρόσια χρύσεια, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφ’ ὑγρὴν 01.098 ἠδ’ ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο: 01.099 εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέι χαλκῷ, 01.100 βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν 01.101 ἡρώων, τοῖσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη. 01.102 βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀίξασα, 01.103 στῆ δ’ Ἰθάκης ἐνὶ δήμῳ ἐπὶ προθύροις Ὀδυσῆος, 01.104 οὐδοῦ ἐπ’ αὐλείου: παλάμῃ δ’ ἔχε χάλκεον ἔγχος, 01.105 εἰδομένη ξείνῳ, Ταφίων ἡγήτορι Μέντῃ. 01.106 εὗρε δ’ ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας. οἱ μὲν ἔπειτα 01.107 πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων θυμὸν ἔτερπον 01.108 ἥμενοι ἐν ῥινοῖσι βοῶν, οὓς ἔκτανον αὐτοί: 01.109 κήρυκες δ’ αὐτοῖσι καὶ ὀτρηροὶ θεράποντες 01.110 οἱ μὲν οἶνον ἔμισγον ἐνὶ κρητῆρσι καὶ ὕδωρ, 01.111 οἱ δ’ αὖτε σπόγγοισι πολυτρήτοισι τραπέζας 01.112 νίζον καὶ πρότιθεν, τοὶ δὲ κρέα πολλὰ δατεῦντο. 01.113 τὴν δὲ πολὺ πρῶτος ἴδε Τηλέμαχος θεοειδής, 01.114 ἧστο γὰρ ἐν μνηστῆρσι φίλον τετιημένος ἦτορ, 01.115 ὀσσόμενος πατέρ’ ἐσθλὸν ἐνὶ φρεσίν, εἴ ποθεν ἐλθὼν 01.116 μνηστήρων τῶν μὲν σκέδασιν κατὰ δώματα θείη, 01.117 τιμὴν δ’ αὐτὸς ἔχοι καὶ δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοι. 01.118 τὰ φρονέων, μνηστῆρσι μεθήμενος, εἴσιδ’ Ἀθήνην. 01.119 βῆ δ’ ἰθὺς προθύροιο, νεμεσσήθη δ’ ἐνὶ θυμῷ 01.120 ξεῖνον δηθὰ θύρῃσιν ἐφεστάμεν: ἐγγύθι δὲ στὰς 01.121 χεῖρ’ ἕλε δεξιτερὴν καὶ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος, 01.122 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 01.123 χαῖρε, ξεῖνε, παρ’ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα 01.124 δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή. 01.125 ὣς εἰπὼν ἡγεῖθ’, ἡ δ’ ἕσπετο Παλλὰς Ἀθήνη. 01.126 οἱ δ’ ὅτε δή ῥ’ ἔντοσθεν ἔσαν δόμου ὑψηλοῖο, 01.127 ἔγχος μέν ῥ’ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρὴν 01.128 δουροδόκης ἔντοσθεν ἐυξόου, ἔνθα περ ἄλλα 01.129 ἔγχε’ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἵστατο πολλά, 01.130 αὐτὴν δ’ ἐς θρόνον εἷσεν ἄγων, ὑπὸ λῖτα πετάσσας, 01.131 καλὸν δαιδάλεον: ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν. 01.132 πὰρ δ’ αὐτὸς κλισμὸν θέτο ποικίλον, ἔκτοθεν ἄλλων 01.133 μνηστήρων, μὴ ξεῖνος ἀνιηθεὶς ὀρυμαγδῷ 01.134 δείπνῳ ἁδήσειεν, ὑπερφιάλοισι μετελθών, 01.135 ἠδ’ ἵνα μιν περὶ πατρὸς ἀποιχομένοιο ἔροιτο. 01.136 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 01.137 καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 01.138 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 01.139 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 01.140 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων: 01.141 δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας 01.142 παντοίων, παρὰ δέ σφι τίθει χρύσεια κύπελλα: 01.143 κῆρυξ δ’ αὐτοῖσιν θάμ’ ἐπῴχετο οἰνοχοεύων. 01.144 ἐς δ’ ἦλθον μνηστῆρες ἀγήνορες. οἱ μὲν ἔπειτα 01.145 ἑξείης ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, 01.146 τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν, 01.147 σῖτον δὲ δμῳαὶ παρενήνεον ἐν κανέοισιν, 01.148 κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο. 01.149 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 01.150 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο 01.151 μνηστῆρες, τοῖσιν μὲν ἐνὶ φρεσὶν ἄλλα μεμήλει, 01.152 μολπή τ’ ὀρχηστύς τε: τὰ γὰρ τ’ ἀναθήματα δαιτός: 01.153 κῆρυξ δ’ ἐν χερσὶν κίθαριν περικαλλέα θῆκεν 01.154 Φημίῳ, ὅς ῥ’ ἤειδε παρὰ μνηστῆρσιν ἀνάγκῃ. 01.155 ἦ τοι ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν. 01.156 αὐτὰρ Τηλέμαχος προσέφη γλαυκῶπιν Ἀθήνην, 01.157 ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι: 01.158 ξεῖνε φίλ’, ἦ καὶ μοι νεμεσήσεαι ὅττι κεν εἴπω; 01.159 τούτοισιν μὲν ταῦτα μέλει, κίθαρις καὶ ἀοιδή, 01.160 ῥεῖ’, ἐπεὶ ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν, 01.161 ἀνέρος, οὗ δή που λεύκ’ ὀστέα πύθεται ὄμβρῳ 01.162 κείμεν’ ἐπ’ ἠπείρου, ἢ εἰν ἁλὶ κῦμα κυλίνδει. 01.163 εἰ κεῖνόν γ’ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα, 01.164 πάντες κ’ ἀρησαίατ’ ἐλαφρότεροι πόδας εἶναι 01.165 ἢ ἀφνειότεροι χρυσοῖό τε ἐσθῆτός τε. 01.166 νῦν δ’ ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε κακὸν μόρον, οὐδέ τις ἡμῖν 01.167 θαλπωρή, εἴ πέρ τις ἐπιχθονίων ἀνθρώπων 01.168 φῇσιν ἐλεύσεσθαι: τοῦ δ’ ὤλετο νόστιμον ἦμαρ. 01.169 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον: 01.170 τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 01.171 ὁπποίης τ’ ἐπὶ νηὸς ἀφίκεο: πῶς δέ σε ναῦται 01.172 ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο; 01.173 οὐ μὲν γὰρ τί σε πεζὸν ὀίομαι ἐνθάδ’ ἱκέσθαι. 01.174 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐὺ εἰδῶ, 01.175 ἠὲ νέον μεθέπεις ἦ καὶ πατρώιός ἐσσι 01.176 ξεῖνος, ἐπεὶ πολλοὶ ἴσαν ἀνέρες ἡμέτερον δῶ 01.177 ἄλλοι, ἐπεὶ καὶ κεῖνος ἐπίστροφος ἦν ἀνθρώπων. 01.178 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 01.179 τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 01.180 Μέντης Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχομαι εἶναι 01.181 υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω. 01.182 νῦν δ’ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθον ἠδ’ ἑτάροισιν 01.183 πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους, 01.184 ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ’ αἴθωνα σίδηρον. 01.185 νηῦς δέ μοι ἥδ’ ἕστηκεν ἐπ’ ἀγροῦ νόσφι πόληος, 01.186 ἐν λιμένι Ῥείθρῳ ὑπὸ Νηίῳ ὑλήεντι. 01.187 ξεῖνοι δ’ ἀλλήλων πατρώιοι εὐχόμεθ’ εἶναι 01.188 ἐξ ἀρχῆς, εἴ πέρ τε γέροντ’ εἴρηαι ἐπελθὼν 01.189 Λαέρτην ἥρωα, τὸν οὐκέτι φασὶ πόλινδε 01.190 ἔρχεσθ’, ἀλλ’ ἀπάνευθεν ἐπ’ ἀγροῦ πήματα πάσχειν 01.191 γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε πόσιν τε 01.192 παρτιθεῖ, εὖτ’ ἄν μιν κάματος κατὰ γυῖα λάβῃσιν 01.193 ἑρπύζοντ’ ἀνὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο. 01.194 νῦν δ’ ἦλθον: δὴ γάρ μιν ἔφαντ’ ἐπιδήμιον εἶναι, 01.195 σὸν πατέρ’: ἀλλά νυ τόν γε θεοὶ βλάπτουσι κελεύθου. 01.196 οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖος Ὀδυσσεύς, 01.197 ἀλλ’ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ 01.198 νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν 01.199 ἄγριοι, οἵ που κεῖνον ἐρυκανόωσ’ ἀέκοντα. 01.200 αὐτὰρ νῦν τοι ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ 01.201 ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀίω, 01.202 οὔτε τι μάντις ἐὼν οὔτ’ οἰωνῶν σάφα εἰδώς. 01.203 οὔ τοι ἔτι δηρόν γε φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης 01.204 ἔσσεται, οὐδ’ εἴ πέρ τε σιδήρεα δέσματ’ ἔχῃσιν: 01.205 φράσσεται ὥς κε νέηται, ἐπεὶ πολυμήχανός ἐστιν. 01.206 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 01.207 εἰ δὴ ἐξ αὐτοῖο τόσος πάϊς εἰς Ὀδυσῆος. 01.208 αἰνῶς μὲν κεφαλήν τε καὶ ὄμματα καλὰ ἔοικας 01.209 κείνῳ, ἐπεὶ θαμὰ τοῖον ἐμισγόμεθ’ ἀλλήλοισιν, 01.210 πρίν γε τὸν ἐς Τροίην ἀναβήμεναι, ἔνθα περ ἄλλοι 01.211 Ἀργείων οἱ ἄριστοι ἔβαν κοίλῃς ἐνὶ νηυσίν: 01.212 ἐκ τοῦ δ’ οὔτ’ Ὀδυσῆα ἐγὼν ἴδον οὔτ’ ἔμ’ ἐκεῖνος. 01.213 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.214 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 01.215 μήτηρ μέν τέ μέ φησι τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ ἐγώ γε 01.216 οὐκ οἶδ’: οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω. 01.217 ὡς δὴ ἐγώ γ’ ὄφελον μάκαρός νύ τευ ἔμμεναι υἱὸς 01.218 ἀνέρος, ὃν κτεάτεσσιν ἑοῖς ἔπι γῆρας ἔτετμε. 01.219 νῦν δ’ ὃς ἀποτμότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων, 01.220 τοῦ μ’ ἔκ φασι γενέσθαι, ἐπεὶ σύ με τοῦτ’ ἐρεείνεις. 01.221 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 01.222 οὐ μέν τοι γενεήν γε θεοὶ νώνυμνον ὀπίσσω 01.223 θῆκαν, ἐπεὶ σέ γε τοῖον ἐγείνατο Πηνελόπεια. 01.224 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον: 01.225 τίς δαίς, τίς δὲ ὅμιλος ὅδ’ ἔπλετο; τίπτε δέ σε χρεώ; 01.226 εἰλαπίνη ἠὲ γάμος; ἐπεὶ οὐκ ἔρανος τάδε γ’ ἐστίν: 01.227 ὥς τέ μοι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοκέουσι 01.228 δαίνυσθαι κατὰ δῶμα. νεμεσσήσαιτό κεν ἀνὴρ 01.229 αἴσχεα πόλλ’ ὁρόων, ὅς τις πινυτός γε μετέλθοι. 01.230 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.231 ξεῖν’, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς, 01.232 μέλλεν μέν ποτε οἶκος ὅδ’ ἀφνειὸς καὶ ἀμύμων 01.233 ἔμμεναι, ὄφρ’ ἔτι κεῖνος ἀνὴρ ἐπιδήμιος ἦεν: 01.234 νῦν δ’ ἑτέρως ἐβόλοντο θεοὶ κακὰ μητιόωντες, 01.235 οἳ κεῖνον μὲν ἄιστον ἐποίησαν περὶ πάντων 01.236 ἀνθρώπων, ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ ὧδ’ ἀκαχοίμην, 01.237 εἰ μετὰ οἷς ἑτάροισι δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ, 01.238 ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν. 01.239 τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί, 01.240 ἠδέ κε καὶ ᾧ παιδὶ μέγα κλέος ἤρατ’ ὀπίσσω. 01.241 νῦν δέ μιν ἀκλειῶς ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο: 01.242 οἴχετ’ ἄιστος ἄπυστος, ἐμοὶ δ’ ὀδύνας τε γόους τε 01.243 κάλλιπεν. οὐδέ τι κεῖνον ὀδυρόμενος στεναχίζω 01.244 οἶον, ἐπεί νύ μοι ἄλλα θεοὶ κακὰ κήδε’ ἔτευξαν. 01.245 ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι, 01.246 Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, 01.247 ἠδ’ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν, 01.248 τόσσοι μητέρ’ ἐμὴν μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον. 01.249 ἡ δ’ οὔτ’ ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον οὔτε τελευτὴν 01.250 ποιῆσαι δύναται: τοὶ δὲ φθινύθουσιν ἔδοντες 01.251 οἶκον ἐμόν: τάχα δή με διαρραίσουσι καὶ αὐτόν. 01.252 τὸν δ’ ἐπαλαστήσασα προσηύδα Παλλὰς Ἀθήνη: 01.253 ὢ πόποι, ἦ δὴ πολλὸν ἀποιχομένου Ὀδυσῆος 01.254 δεύῃ, ὅ κε μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφείη. 01.255 εἰ γὰρ νῦν ἐλθὼν δόμου ἐν πρώτῃσι θύρῃσι 01.256 σταίη, ἔχων πήληκα καὶ ἀσπίδα καὶ δύο δοῦρε, 01.257 τοῖος ἐὼν οἷόν μιν ἐγὼ τὰ πρῶτ’ ἐνόησα 01.258 οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ πίνοντά τε τερπόμενόν τε, 01.259 ἐξ Ἐφύρης ἀνιόντα παρ’ Ἴλου Μερμερίδαο— 01.260 ᾤχετο γὰρ καὶ κεῖσε θοῆς ἐπὶ νηὸς Ὀδυσσεὺς 01.261 φάρμακον ἀνδροφόνον διζήμενος, ὄφρα οἱ εἴη 01.262 ἰοὺς χρίεσθαι χαλκήρεας: ἀλλ’ ὁ μὲν οὔ οἱ 01.263 δῶκεν, ἐπεί ῥα θεοὺς νεμεσίζετο αἰὲν ἐόντας, 01.264 ἀλλὰ πατήρ οἱ δῶκεν ἐμός: φιλέεσκε γὰρ αἰνῶς— 01.265 τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς: 01.266 πάντες κ’ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε. 01.267 ἀλλ’ ἦ τοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, 01.268 ἤ κεν νοστήσας ἀποτίσεται, ἦε καὶ οὐκί, 01.269 οἷσιν ἐνὶ μεγάροισι: σὲ δὲ φράζεσθαι ἄνωγα, 01.270 ὅππως κε μνηστῆρας ἀπώσεαι ἐκ μεγάροιο. 01.271 εἰ δ’ ἄγε νῦν ξυνίει καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων: 01.272 αὔριον εἰς ἀγορὴν καλέσας ἥρωας Ἀχαιοὺς 01.273 μῦθον πέφραδε πᾶσι, θεοὶ δ’ ἐπὶ μάρτυροι ἔστων. 01.274 μνηστῆρας μὲν ἐπὶ σφέτερα σκίδνασθαι ἄνωχθι, 01.275 μητέρα δ’, εἴ οἱ θυμὸς ἐφορμᾶται γαμέεσθαι, 01.276 ἂψ ἴτω ἐς μέγαρον πατρὸς μέγα δυναμένοιο: 01.277 οἱ δὲ γάμον τεύξουσι καὶ ἀρτυνέουσιν ἔεδνα 01.278 πολλὰ μάλ’, ὅσσα ἔοικε φίλης ἐπὶ παιδὸς ἕπεσθαι. 01.279 σοὶ δ’ αὐτῷ πυκινῶς ὑποθήσομαι, αἴ κε πίθηαι: 01.280 νῆ’ ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν, ἥ τις ἀρίστη, 01.281 ἔρχεο πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο, 01.282 ἤν τίς τοι εἴπῃσι βροτῶν, ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς 01.283 ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισι. 01.284 πρῶτα μὲν ἐς Πύλον ἐλθὲ καὶ εἴρεο Νέστορα δῖον, 01.285 κεῖθεν δὲ Σπάρτηνδε παρὰ ξανθὸν Μενέλαον: 01.286 ὃς γὰρ δεύτατος ἦλθεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. 01.287 εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσῃς, 01.288 ἦ τ’ ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτόν: 01.289 εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσῃς μηδ’ ἔτ’ ἐόντος, 01.290 νοστήσας δὴ ἔπειτα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 01.291 σῆμά τέ οἱ χεῦαι καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεΐξαι 01.292 πολλὰ μάλ’, ὅσσα ἔοικε, καὶ ἀνέρι μητέρα δοῦναι. 01.293 αὐτὰρ ἐπὴν δὴ ταῦτα τελευτήσῃς τε καὶ ἔρξῃς, 01.294 φράζεσθαι δὴ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν 01.295 ὅππως κε μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι 01.296 κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδόν: οὐδέ τί σε χρὴ 01.297 νηπιάας ὀχέειν, ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐσσι. 01.298 ἢ οὐκ ἀίεις οἷον κλέος ἔλλαβε δῖος Ὀρέστης 01.299 πάντας ἐπ’ ἀνθρώπους, ἐπεὶ ἔκτανε πατροφονῆα, 01.300 Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα; 01.301 καὶ σύ, φίλος, μάλα γάρ σ’ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε, 01.302 ἄλκιμος ἔσσ’, ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων ἐὺ εἴπῃ. 01.303 αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆα θοὴν κατελεύσομαι ἤδη 01.304 ἠδ’ ἑτάρους, οἵ πού με μάλ’ ἀσχαλόωσι μένοντες: 01.305 σοὶ δ’ αὐτῷ μελέτω, καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων. 01.306 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.307 ξεῖν’, ἦ τοι μὲν ταῦτα φίλα φρονέων ἀγορεύεις, 01.308 ὥς τε πατὴρ ᾧ παιδί, καὶ οὔ ποτε λήσομαι αὐτῶν. 01.309 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, ἐπειγόμενός περ ὁδοῖο, 01.310 ὄφρα λοεσσάμενός τε τεταρπόμενός τε φίλον κῆρ, 01.311 δῶρον ἔχων ἐπὶ νῆα κίῃς, χαίρων ἐνὶ θυμῷ, 01.312 τιμῆεν, μάλα καλόν, ὅ τοι κειμήλιον ἔσται 01.313 ἐξ ἐμεῦ, οἷα φίλοι ξεῖνοι ξείνοισι διδοῦσι. 01.314 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 01.315 μή μ’ ἔτι νῦν κατέρυκε, λιλαιόμενόν περ ὁδοῖο. 01.316 δῶρον δ’ ὅττι κέ μοι δοῦναι φίλον ἦτορ ἀνώγῃ, 01.317 αὖτις ἀνερχομένῳ δόμεναι οἶκόνδε φέρεσθαι, 01.318 καὶ μάλα καλὸν ἑλών: σοὶ δ’ ἄξιον ἔσται ἀμοιβῆς. 01.319 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς εἰποῦσ’ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη, 01.320 ὄρνις δ’ ὣς ἀνόπαια διέπτατο: τῷ δ’ ἐνὶ θυμῷ 01.321 θῆκε μένος καὶ θάρσος, ὑπέμνησέν τέ ἑ πατρὸς 01.322 μᾶλλον ἔτ’ ἢ τὸ πάροιθεν. ὁ δὲ φρεσὶν ᾗσι νοήσας 01.323 θάμβησεν κατὰ θυμόν: ὀίσατο γὰρ θεὸν εἶναι. 01.324 αὐτίκα δὲ μνηστῆρας ἐπῴχετο ἰσόθεος φώς. 01.325 τοῖσι δ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός, οἱ δὲ σιωπῇ 01.326 ἥατ’ ἀκούοντες: ὁ δ’ Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε 01.327 λυγρόν, ὃν ἐκ Τροίης ἐπετείλατο Παλλὰς Ἀθήνη. 01.328 τοῦ δ’ ὑπερωιόθεν φρεσὶ σύνθετο θέσπιν ἀοιδὴν 01.329 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια: 01.330 κλίμακα δ’ ὑψηλὴν κατεβήσετο οἷο δόμοιο, 01.331 οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ’ ἕποντο. 01.332 ἡ δ’ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν, 01.333 στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο, 01.334 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα: 01.335 ἀμφίπολος δ’ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη. 01.336 δακρύσασα δ’ ἔπειτα προσηύδα θεῖον ἀοιδόν: 01.337 Φήμιε, πολλὰ γὰρ ἄλλα βροτῶν θελκτήρια οἶδας, 01.338 ἔργ’ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά τε κλείουσιν ἀοιδοί: 01.339 τῶν ἕν γέ σφιν ἄειδε παρήμενος, οἱ δὲ σιωπῇ 01.340 οἶνον πινόντων: ταύτης δ’ ἀποπαύε’ ἀοιδῆς 01.341 λυγρῆς, ἥ τέ μοι αἰεὶ ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ 01.342 τείρει, ἐπεί με μάλιστα καθίκετο πένθος ἄλαστον. 01.343 τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω μεμνημένη αἰεί, 01.344 ἀνδρός, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος. 01.345 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.346 μῆτερ ἐμή, τί τ’ ἄρα φθονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν 01.347 τέρπειν ὅππῃ οἱ νόος ὄρνυται; οὔ νύ τ’ ἀοιδοὶ 01.348 αἴτιοι, ἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος, ὅς τε δίδωσιν 01.349 ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ. 01.350 τούτῳ δ’ οὐ νέμεσις Δαναῶν κακὸν οἶτον ἀείδειν: 01.351 τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ’ ἄνθρωποι, 01.352 ἥ τις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται. 01.353 σοί δ’ ἐπιτολμάτω κραδίη καὶ θυμὸς ἀκούειν: 01.354 οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺς οἶος ἀπώλεσε νόστιμον ἦμαρ 01.355 ἐν Τροίῃ, πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι φῶτες ὄλοντο. 01.356 ἀλλ’ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ’ αὐτῆς ἔργα κόμιζε, 01.357 ἱστόν τ’ ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε 01.358 ἔργον ἐποίχεσθαι: μῦθος δ’ ἄνδρεσσι μελήσει 01.359 πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί: τοῦ γὰρ κράτος ἔστ’ ἐνὶ οἴκῳ. 01.360 ἡ μὲν θαμβήσασα πάλιν οἶκόνδε βεβήκει: 01.361 παιδὸς γὰρ μῦθον πεπνυμένον ἔνθετο θυμῷ. 01.362 ἐς δ’ ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ 01.363 κλαῖεν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον 01.364 ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη. 01.365 μνηστῆρες δ’ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα, 01.366 πάντες δ’ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι. 01.367 τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων: 01.368 μητρὸς ἐμῆς μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες, 01.369 νῦν μὲν δαινύμενοι τερπώμεθα, μηδὲ βοητὺς 01.370 ἔστω, ἐπεὶ τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ 01.371 τοιοῦδ’ οἷος ὅδ’ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν. 01.372 ἠῶθεν δ’ ἀγορήνδε καθεζώμεσθα κιόντες 01.373 πάντες, ἵν’ ὕμιν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποείπω, 01.374 ἐξιέναι μεγάρων: ἄλλας δ’ ἀλεγύνετε δαῖτας, 01.375 ὑμὰ κτήματ’ ἔδοντες, ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκους. 01.376 εἰ δ’ ὕμιν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον 01.377 ἔμμεναι, ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι, 01.378 κείρετ’: ἐγὼ δὲ θεοὺς ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντας, 01.379 αἴ κέ ποθι Ζεὺς δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι: 01.380 νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε. 01.381 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες 01.382 Τηλέμαχον θαύμαζον, ὃ θαρσαλέως ἀγόρευεν. 01.383 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος προσέφη, Εὐπείθεος υἱός: 01.384 Τηλέμαχ’, ἦ μάλα δή σε διδάσκουσιν θεοὶ αὐτοὶ 01.385 ὑψαγόρην τ’ ἔμεναι καὶ θαρσαλέως ἀγορεύειν: 01.386 μὴ σέ γ’ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλῆα Κρονίων 01.387 ποιήσειεν, ὅ τοι γενεῇ πατρώιόν ἐστιν. 01.388 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.389 Ἀντίνο’, ἦ καί μοι νεμεσήσεαι ὅττι κεν εἴπω; 01.390 καὶ κεν τοῦτ’ ἐθέλοιμι Διός γε διδόντος ἀρέσθαι. 01.391 ἦ φῂς τοῦτο κάκιστον ἐν ἀνθρώποισι τετύχθαι; 01.392 οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν: αἶψά τέ οἱ δῶ 01.393 ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός. 01.394 ἀλλ’ ἦ τοι βασιλῆες Ἀχαιῶν εἰσὶ καὶ ἄλλοι 01.395 πολλοὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, νέοι ἠδὲ παλαιοί, 01.396 τῶν κέν τις τόδ’ ἔχῃσιν, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς: 01.397 αὐτὰρ ἐγὼν οἴκοιο ἄναξ ἔσομ’ ἡμετέροιο 01.398 καὶ δμώων, οὕς μοι ληίσσατο δῖος Ὀδυσσεύς. 01.399 τὸν δ’ αὖτ’ Εὐρύμαχος Πολύβου πάϊς ἀντίον ηὔδα: 01.400 Τηλέμαχ’, ἦ τοι ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, 01.401 ὅς τις ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Ἀχαιῶν: 01.402 κτήματα δ’ αὐτὸς ἔχοις καὶ δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοις. 01.403 μὴ γὰρ ὅ γ’ ἔλθοι ἀνὴρ ὅς τίς σ’ ἀέκοντα βίηφιν 01.404 κτήματ’ ἀπορραίσει, Ἰθάκης ἔτι ναιετοώσης. 01.405 ἀλλ’ ἐθέλω σε, φέριστε, περὶ ξείνοιο ἐρέσθαι, 01.406 ὁππόθεν οὗτος ἀνήρ, ποίης δ’ ἐξ εὔχεται εἶναι 01.407 γαίης, ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα. 01.408 ἠέ τιν’ ἀγγελίην πατρὸς φέρει ἐρχομένοιο, 01.409 ἦ ἑὸν αὐτοῦ χρεῖος ἐελδόμενος τόδ’ ἱκάνει; 01.410 οἷον ἀναΐξας ἄφαρ οἴχεται, οὐδ’ ὑπέμεινε 01.411 γνώμεναι: οὐ μὲν γάρ τι κακῷ εἰς ὦπα ἐῴκει. 01.412 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 01.413 Εὐρύμαχ’, ἦ τοι νόστος ἀπώλετο πατρὸς ἐμοῖο: 01.414 οὔτ’ οὖν ἀγγελίῃ ἔτι πείθομαι, εἴ ποθεν ἔλθοι, 01.415 οὔτε θεοπροπίης ἐμπάζομαι, ἥν τινα μήτηρ 01.416 ἐς μέγαρον καλέσασα θεοπρόπον ἐξερέηται. 01.417 ξεῖνος δ’ οὗτος ἐμὸς πατρώιος ἐκ Τάφου ἐστίν, 01.418 Μέντης δ’ Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχεται εἶναι 01.419 υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσει. 01.420 ὣς φάτο Τηλέμαχος, φρεσὶ δ’ ἀθανάτην θεὸν ἔγνω. 01.421 οἱ δ’ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδὴν 01.422 τρεψάμενοι τέρποντο, μένον δ’ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν. 01.423 τοῖσι δὲ τερπομένοισι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε: 01.424 δὴ τότε κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος. 01.425 Τηλέμαχος δ’, ὅθι οἱ θάλαμος περικαλλέος αὐλῆς 01.426 ὑψηλὸς δέδμητο περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ, 01.427 ἔνθ’ ἔβη εἰς εὐνὴν πολλὰ φρεσὶ μερμηρίζων. 01.428 τῷ δ’ ἄρ’ ἅμ’ αἰθομένας δαΐδας φέρε κεδνὰ ἰδυῖα 01.429 Εὐρύκλει’, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο, 01.430 τήν ποτε Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν 01.431 πρωθήβην ἔτ’ ἐοῦσαν, ἐεικοσάβοια δ’ ἔδωκεν, 01.432 ἶσα δέ μιν κεδνῇ ἀλόχῳ τίεν ἐν μεγάροισιν, 01.433 εὐνῇ δ’ οὔ ποτ’ ἔμικτο, χόλον δ’ ἀλέεινε γυναικός: 01.434 ἥ οἱ ἅμ’ αἰθομένας δαΐδας φέρε, καί ἑ μάλιστα 01.435 δμῳάων φιλέεσκε, καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα. 01.436 ὤιξεν δὲ θύρας θαλάμου πύκα ποιητοῖο, 01.437 ἕζετο δ’ ἐν λέκτρῳ, μαλακὸν δ’ ἔκδυνε χιτῶνα: 01.438 καὶ τὸν μὲν γραίης πυκιμηδέος ἔμβαλε χερσίν. 01.439 ἡ μὲν τὸν πτύξασα καὶ ἀσκήσασα χιτῶνα, 01.440 πασσάλῳ ἀγκρεμάσασα παρὰ τρητοῖσι λέχεσσι 01.441 βῆ ῥ’ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο, θύρην δ’ ἐπέρυσσε κορώνῃ 01.442 ἀργυρέῃ, ἐπὶ δὲ κληῖδ’ ἐτάνυσσεν ἱμάντι. 01.443 ἔνθ’ ὅ γε παννύχιος, κεκαλυμμένος οἰὸς ἀώτῳ, 01.444 βούλευε φρεσὶν ᾗσιν ὁδὸν τὴν πέφραδ’ Ἀθήνη. 02.001 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 02.002 ὤρνυτ’ ἄρ’ ἐξ εὐνῆφιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱὸς 02.003 εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ’ ὤμῳ, 02.004 ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 02.005 βῆ δ’ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο θεῷ ἐναλίγκιος ἄντην. 02.006 αἶψα δὲ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε 02.007 κηρύσσειν ἀγορήνδε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς. 02.008 οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ’ ἠγείροντο μάλ’ ὦκα. 02.009 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο, 02.010 βῆ ῥ’ ἴμεν εἰς ἀγορήν, παλάμῃ δ’ ἔχε χάλκεον ἔγχος, 02.011 οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο. 02.012 θεσπεσίην δ’ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη. 02.013 τὸν δ’ ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο: 02.014 ἕζετο δ’ ἐν πατρὸς θώκῳ, εἶξαν δὲ γέροντες. 02.015 τοῖσι δ’ ἔπειθ’ ἥρως Αἰγύπτιος ἦρχ’ ἀγορεύειν, 02.016 ὃς δὴ γήραϊ κυφὸς ἔην καὶ μυρία ᾔδη. 02.017 καὶ γὰρ τοῦ φίλος υἱὸς ἅμ’ ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι 02.018 Ἴλιον εἰς ἐύπωλον ἔβη κοίλῃς ἐνὶ νηυσίν, 02.019 Ἄντιφος αἰχμητής: τὸν δ’ ἄγριος ἔκτανε Κύκλωψ 02.020 ἐν σπῆι γλαφυρῷ, πύματον δ’ ὡπλίσσατο δόρπον. 02.021 τρεῖς δέ οἱ ἄλλοι ἔσαν, καὶ ὁ μὲν μνηστῆρσιν ὁμίλει, 02.022 Εὐρύνομος, δύο δ’ αἰὲν ἔχον πατρώια ἔργα. 02.023 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς τοῦ λήθετ’ ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων. 02.024 τοῦ ὅ γε δάκρυ χέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 02.025 κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω: 02.026 οὔτε ποθ’ ἡμετέρη ἀγορὴ γένετ’ οὔτε θόωκος 02.027 ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς δῖος ἔβη κοίλῃς ἐνὶ νηυσί. 02.028 νῦν δὲ τίς ὧδ’ ἤγειρε; τίνα χρειὼ τόσον ἵκει 02.029 ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ οἳ προγενέστεροί εἰσιν; 02.030 ἠέ τιν’ ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυεν ἐρχομένοιο, 02.031 ἥν χ’ ἡμῖν σάφα εἴποι, ὅτε πρότερός γε πύθοιτο; 02.032 ἦέ τι δήμιον ἄλλο πιφαύσκεται ἠδ’ ἀγορεύει; 02.033 ἐσθλός μοι δοκεῖ εἶναι, ὀνήμενος. εἴθε οἱ αὐτῷ 02.034 Ζεὺς ἀγαθὸν τελέσειεν, ὅτι φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ. 02.035 ὣς φάτο, χαῖρε δὲ φήμῃ Ὀδυσσῆος φίλος υἱός, 02.036 οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν ἧστο, μενοίνησεν δ’ ἀγορεύειν, 02.037 στῆ δὲ μέσῃ ἀγορῇ: σκῆπτρον δέ οἱ ἔμβαλε χειρὶ 02.038 κῆρυξ Πεισήνωρ πεπνυμένα μήδεα εἰδώς. 02.039 πρῶτον ἔπειτα γέροντα καθαπτόμενος προσέειπεν: 02.040 ὦ γέρον, οὐχ ἑκὰς οὗτος ἀνήρ, τάχα δ’ εἴσεαι αὐτός, 02.041 ὃς λαὸν ἤγειρα: μάλιστα δέ μ’ ἄλγος ἱκάνει. 02.042 οὔτε τιν’ ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυον ἐρχομένοιο, 02.043 ἥν χ’ ὑμῖν σάφα εἴπω, ὅτε πρότερός γε πυθοίμην, 02.044 οὔτε τι δήμιον ἄλλο πιφαύσκομαι οὐδ’ ἀγορεύω, 02.045 ἀλλ’ ἐμὸν αὐτοῦ χρεῖος, ὅ μοι κακὰ ἔμπεσεν οἴκῳ 02.046 δοιά: τὸ μὲν πατέρ’ ἐσθλὸν ἀπώλεσα, ὅς ποτ’ ἐν ὑμῖν 02.047 τοίσδεσσιν βασίλευε, πατὴρ δ’ ὣς ἤπιος ἦεν: 02.048 νῦν δ’ αὖ καὶ πολὺ μεῖζον, ὃ δὴ τάχα οἶκον ἅπαντα 02.049 πάγχυ διαρραίσει, βίοτον δ’ ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει. 02.050 μητέρι μοι μνηστῆρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ, 02.051 τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἷες, οἳ ἐνθάδε γ’ εἰσὶν ἄριστοι, 02.052 οἳ πατρὸς μὲν ἐς οἶκον ἀπερρίγασι νέεσθαι 02.053 Ἰκαρίου, ὥς κ’ αὐτὸς ἐεδνώσαιτο θύγατρα, 02.054 δοίη δ’ ᾧ κ’ ἐθέλοι καί οἱ κεχαρισμένος ἔλθοι: 02.055 οἱ δ’ εἰς ἡμέτερον πωλεύμενοι ἤματα πάντα, 02.056 βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄις καὶ πίονας αἶγας 02.057 εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον 02.058 μαψιδίως: τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπ’ ἀνήρ, 02.059 οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι. 02.060 ἡμεῖς δ’ οὔ νύ τι τοῖοι ἀμυνέμεν: ἦ καὶ ἔπειτα 02.061 λευγαλέοι τ’ ἐσόμεσθα καὶ οὐ δεδαηκότες ἀλκήν. 02.062 ἦ τ’ ἂν ἀμυναίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη. 02.063 οὐ γὰρ ἔτ’ ἀνσχετὰ ἔργα τετεύχαται, οὐδ’ ἔτι καλῶς 02.064 οἶκος ἐμὸς διόλωλε. νεμεσσήθητε καὶ αὐτοί, 02.065 ἄλλους τ’ αἰδέσθητε περικτίονας ἀνθρώπους, 02.066 οἳ περιναιετάουσι: θεῶν δ’ ὑποδείσατε μῆνιν, 02.067 μή τι μεταστρέψωσιν ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα. 02.068 λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἠδὲ Θέμιστος, 02.069 ἥ τ’ ἀνδρῶν ἀγορὰς ἠμὲν λύει ἠδὲ καθίζει: 02.070 σχέσθε, φίλοι, καί μ’ οἶον ἐάσατε πένθεϊ λυγρῷ 02.071 τείρεσθ’, εἰ μή πού τι πατὴρ ἐμὸς ἐσθλὸς Ὀδυσσεὺς 02.072 δυσμενέων κάκ’ ἔρεξεν ἐυκνήμιδας Ἀχαιούς, 02.073 τῶν μ’ ἀποτινύμενοι κακὰ ῥέζετε δυσμενέοντες, 02.074 τούτους ὀτρύνοντες. ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη 02.075 ὑμέας ἐσθέμεναι κειμήλιά τε πρόβασίν τε. 02.076 εἴ χ’ ὑμεῖς γε φάγοιτε, τάχ’ ἄν ποτε καὶ τίσις εἴη: 02.077 τόφρα γὰρ ἂν κατὰ ἄστυ ποτιπτυσσοίμεθα μύθῳ 02.078 χρήματ’ ἀπαιτίζοντες, ἕως κ’ ἀπὸ πάντα δοθείη: 02.079 νῦν δέ μοι ἀπρήκτους ὀδύνας ἐμβάλλετε θυμῷ. 02.080 ὣς φάτο χωόμενος, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ 02.081 δάκρυ’ ἀναπρήσας: οἶκτος δ’ ἕλε λαὸν ἅπαντα. 02.082 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀκὴν ἔσαν, οὐδέ τις ἔτλη 02.083 Τηλέμαχον μύθοισιν ἀμείψασθαι χαλεποῖσιν: 02.084 Ἀντίνοος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπε: 02.085 Τηλέμαχ’ ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, ποῖον ἔειπες 02.086 ἡμέας αἰσχύνων: ἐθέλοις δέ κε μῶμον ἀνάψαι. 02.087 σοὶ δ’ οὔ τι μνηστῆρες Ἀχαιῶν αἴτιοί εἰσιν, 02.088 ἀλλὰ φίλη μήτηρ, ἥ τοι πέρι κέρδεα οἶδεν. 02.089 ἤδη γὰρ τρίτον ἐστὶν ἔτος, τάχα δ’ εἶσι τέταρτον, 02.090 ἐξ οὗ ἀτέμβει θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν. 02.091 πάντας μέν ῥ’ ἔλπει καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ 02.092 ἀγγελίας προϊεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ. 02.093 ἡ δὲ δόλον τόνδ’ ἄλλον ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε: 02.094 στησαμένη μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν ὕφαινε, 02.095 λεπτὸν καὶ περίμετρον: ἄφαρ δ’ ἡμῖν μετέειπε: 02.096 κοῦροι ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς, 02.097 μίμνετ’ ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε φᾶρος 02.098 ἐκτελέσω, μή μοι μεταμώνια νήματ’ ὄληται, 02.099 Λαέρτῃ ἥρωι ταφήιον, εἰς ὅτε κέν μιν 02.100 μοῖρ’ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο, 02.101 μή τίς μοι κατὰ δῆμον Ἀχαιϊάδων νεμεσήσῃ. 02.102 αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας. 02.103 ὣς ἔφαθ’, ἡμῖν δ’ αὖτ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 02.104 ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑφαίνεσκεν μέγαν ἱστόν, 02.105 νύκτας δ’ ἀλλύεσκεν, ἐπεὶ δαΐδας παραθεῖτο. 02.106 ὣς τρίετες μὲν ἔληθε δόλῳ καὶ ἔπειθεν Ἀχαιούς: 02.107 ἀλλ’ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 02.108 καὶ τότε δή τις ἔειπε γυναικῶν, ἣ σάφα ᾔδη, 02.109 καὶ τήν γ’ ἀλλύουσαν ἐφεύρομεν ἀγλαὸν ἱστόν. 02.110 ὣς τὸ μὲν ἐξετέλεσσε καὶ οὐκ ἐθέλουσ’ ὑπ’ ἀνάγκης: 02.111 σοὶ δ’ ὧδε μνηστῆρες ὑποκρίνονται, ἵν’ εἰδῇς 02.112 αὐτὸς σῷ θυμῷ, εἰδῶσι δὲ πάντες Ἀχαιοί: 02.113 μητέρα σὴν ἀπόπεμψον, ἄνωχθι δέ μιν γαμέεσθαι 02.114 τῷ ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ. 02.115 εἰ δ’ ἔτ’ ἀνιήσει γε πολὺν χρόνον υἷας Ἀχαιῶν, 02.116 τὰ φρονέουσ’ ἀνὰ θυμόν, ὅ οἱ πέρι δῶκεν Ἀθήνη 02.117 ἔργα τ’ ἐπίστασθαι περικαλλέα καὶ φρένας ἐσθλὰς 02.118 κέρδεά θ’, οἷ’ οὔ πώ τιν’ ἀκούομεν οὐδὲ παλαιῶν, 02.119 τάων αἳ πάρος ἦσαν ἐυπλοκαμῖδες Ἀχαιαί, 02.120 Τυρώ τ’ Ἀλκμήνη τε ἐυστέφανός τε Μυκήνη: 02.121 τάων οὔ τις ὁμοῖα νοήματα Πηνελοπείῃ 02.122 ᾔδη: ἀτὰρ μὲν τοῦτό γ’ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε. 02.123 τόφρα γὰρ οὖν βίοτόν τε τεὸν καὶ κτήματ’ ἔδονται, 02.124 ὄφρα κε κείνη τοῦτον ἔχῃ νόον, ὅν τινά οἱ νῦν 02.125 ἐν στήθεσσι τιθεῖσι θεοί. μέγα μὲν κλέος αὐτῇ 02.126 ποιεῖτ’, αὐτὰρ σοί γε ποθὴν πολέος βιότοιο. 02.127 ἡμεῖς δ’ οὔτ’ ἐπὶ ἔργα πάρος γ’ ἴμεν οὔτε πῃ ἄλλῃ, 02.128 πρίν γ’ αὐτὴν γήμασθαι Ἀχαιῶν ᾧ κ’ ἐθέλῃσι. 02.129 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 02.130 Ἀντίνο’, οὔ πως ἔστι δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι 02.131 ἥ μ’ ἔτεχ’, ἥ μ’ ἔθρεψε: πατὴρ δ’ ἐμὸς ἄλλοθι γαίης, 02.132 ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκε: κακὸν δέ με πόλλ’ ἀποτίνειν 02.133 Ἰκαρίῳ, αἴ κ’ αὐτὸς ἑκὼν ἀπὸ μητέρα πέμψω. 02.134 ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι, ἄλλα δὲ δαίμων 02.135 δώσει, ἐπεὶ μήτηρ στυγερὰς ἀρήσετ’ ἐρινῦς 02.136 οἴκου ἀπερχομένη: νέμεσις δέ μοι ἐξ ἀνθρώπων 02.137 ἔσσεται: ὣς οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω. 02.138 ὑμέτερος δ’ εἰ μὲν θυμὸς νεμεσίζεται αὐτῶν, 02.139 ἔξιτέ μοι μεγάρων, ἄλλας δ’ ἀλεγύνετε δαῖτας 02.140 ὑμὰ κτήματ’ ἔδοντες ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκους. 02.141 εἰ δ’ ὑμῖν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον 02.142 ἔμμεναι, ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι, 02.143 κείρετ’: ἐγὼ δὲ θεοὺς ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντας, 02.144 αἴ κέ ποθι Ζεὺς δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι. 02.145 νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε. 02.146 ὣς φάτο Τηλέμαχος, τῷ δ’ αἰετὼ εὐρύοπα Ζεὺς 02.147 ὑψόθεν ἐκ κορυφῆς ὄρεος προέηκε πέτεσθαι. 02.148 τὼ δ’ ἕως μέν ῥ’ ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο 02.149 πλησίω ἀλλήλοισι τιταινομένω πτερύγεσσιν: 02.150 ἀλλ’ ὅτε δὴ μέσσην ἀγορὴν πολύφημον ἱκέσθην, 02.151 ἔνθ’ ἐπιδινηθέντε τιναξάσθην πτερὰ πυκνά, 02.152 ἐς δ’ ἰδέτην πάντων κεφαλάς, ὄσσοντο δ’ ὄλεθρον: 02.153 δρυψαμένω δ’ ὀνύχεσσι παρειὰς ἀμφί τε δειρὰς 02.154 δεξιὼ ἤιξαν διά τ’ οἰκία καὶ πόλιν αὐτῶν. 02.155 θάμβησαν δ’ ὄρνιθας, ἐπεὶ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν: 02.156 ὥρμηναν δ’ ἀνὰ θυμὸν ἅ περ τελέεσθαι ἔμελλον. 02.157 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως Ἁλιθέρσης 02.158 Μαστορίδης: ὁ γὰρ οἶος ὁμηλικίην ἐκέκαστο 02.159 ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι: 02.160 ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 02.161 κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω: 02.162 μνηστῆρσιν δὲ μάλιστα πιφαυσκόμενος τάδε εἴρω: 02.163 τοῖσιν γὰρ μέγα πῆμα κυλίνδεται: οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺς 02.164 δὴν ἀπάνευθε φίλων ὧν ἔσσεται, ἀλλά που ἤδη 02.165 ἐγγὺς ἐὼν τοῖσδεσσι φόνον καὶ κῆρα φυτεύει 02.166 πάντεσσιν: πολέσιν δὲ καὶ ἄλλοισιν κακὸν ἔσται, 02.167 οἳ νεμόμεσθ’ Ἰθάκην ἐυδείελον. ἀλλὰ πολὺ πρὶν 02.168 φραζώμεσθ’, ὥς κεν καταπαύσομεν: οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ 02.169 παυέσθων: καὶ γάρ σφιν ἄφαρ τόδε λώιόν ἐστιν. 02.170 οὐ γὰρ ἀπείρητος μαντεύομαι, ἀλλ’ ἐὺ εἰδώς: 02.171 καὶ γὰρ κείνῳ φημὶ τελευτηθῆναι ἅπαντα, 02.172 ὥς οἱ ἐμυθεόμην, ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον 02.173 Ἀργεῖοι, μετὰ δέ σφιν ἔβη πολύμητις Ὀδυσσεύς. 02.174 φῆν κακὰ πολλὰ παθόντ’, ὀλέσαντ’ ἄπο πάντας ἑταίρους, 02.175 ἄγνωστον πάντεσσιν ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ 02.176 οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι: τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. 02.177 τὸν δ’ αὖτ’ Εὐρύμαχος Πολύβου πάϊς ἀντίον ηὔδα: 02.178 ὦ γέρον, εἰ δ’ ἄγε νῦν μαντεύεο σοῖσι τέκεσσιν 02.179 οἴκαδ’ ἰών, μή πού τι κακὸν πάσχωσιν ὀπίσσω: 02.180 ταῦτα δ’ ἐγὼ σέο πολλὸν ἀμείνων μαντεύεσθαι. 02.181 ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο 02.182 φοιτῶσ’, οὐδέ τε πάντες ἐναίσιμοι: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 02.183 ὤλετο τῆλ’, ὡς καὶ σὺ καταφθίσθαι σὺν ἐκείνῳ 02.184 ὤφελες. οὐκ ἂν τόσσα θεοπροπέων ἀγόρευες, 02.185 οὐδέ κε Τηλέμαχον κεχολωμένον ὧδ’ ἀνιείης, 02.186 σῷ οἴκῳ δῶρον ποτιδέγμενος, αἴ κε πόρῃσιν. 02.187 ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται: 02.188 αἴ κε νεώτερον ἄνδρα παλαιά τε πολλά τε εἰδὼς 02.189 παρφάμενος ἐπέεσσιν ἐποτρύνῃς χαλεπαίνειν, 02.190 αὐτῷ μέν οἱ πρῶτον ἀνιηρέστερον ἔσται, 02.191 πρῆξαι δ’ ἔμπης οὔ τι δυνήσεται εἵνεκα τῶνδε: 02.192 σοὶ δέ, γέρον, θωὴν ἐπιθήσομεν, ἥν κ’ ἐνὶ θυμῷ 02.193 τίνων ἀσχάλλῃς: χαλεπὸν δέ τοι ἔσσεται ἄλγος. 02.194 Τηλεμάχῳ δ’ ἐν πᾶσιν ἐγὼν ὑποθήσομαι αὐτός: 02.195 μητέρα ἣν ἐς πατρὸς ἀνωγέτω ἀπονέεσθαι: 02.196 οἱ δὲ γάμον τεύξουσι καὶ ἀρτυνέουσιν ἔεδνα 02.197 πολλὰ μάλ’, ὅσσα ἔοικε φίλης ἐπὶ παιδὸς ἕπεσθαι. 02.198 οὐ γὰρ πρὶν παύσεσθαι ὀίομαι υἷας Ἀχαιῶν 02.199 μνηστύος ἀργαλέης, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπης, 02.200 οὔτ’ οὖν Τηλέμαχον μάλα περ πολύμυθον ἐόντα, 02.201 οὔτε θεοπροπίης ἐμπαζόμεθ’, ἣν σύ, γεραιέ, 02.202 μυθέαι ἀκράαντον, ἀπεχθάνεαι δ’ ἔτι μᾶλλον. 02.203 χρήματα δ’ αὖτε κακῶς βεβρώσεται, οὐδέ ποτ’ ἶσα 02.204 ἔσσεται, ὄφρα κεν ἥ γε διατρίβῃσιν Ἀχαιοὺς 02.205 ὃν γάμον: ἡμεῖς δ’ αὖ ποτιδέγμενοι ἤματα πάντα 02.206 εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν, οὐδὲ μετ’ ἄλλας 02.207 ἐρχόμεθ’, ἃς ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν ἐστὶν ἑκάστῳ. 02.208 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 02.209 Εὐρύμαχ’ ἠδὲ καὶ ἄλλοι, ὅσοι μνηστῆρες ἀγαυοί, 02.210 ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι οὐδ’ ἀγορεύω: 02.211 ἤδη γὰρ τὰ ἴσασι θεοὶ καὶ πάντες Ἀχαιοί. 02.212 ἀλλ’ ἄγε μοι δότε νῆα θοὴν καὶ εἴκοσ’ ἑταίρους, 02.213 οἵ κέ μοι ἔνθα καὶ ἔνθα διαπρήσσωσι κέλευθον. 02.214 εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα 02.215 νόστον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο, 02.216 ἤν τίς μοι εἴπῃσι βροτῶν ἢ ὄσσαν ἀκούσω 02.217 ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισιν: 02.218 εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσω, 02.219 ἦ τ’ ἄν, τρυχόμενός περ, ἔτι τλαίην ἐνιαυτόν: 02.220 εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσω μηδ’ ἔτ’ ἐόντος, 02.221 νοστήσας δὴ ἔπειτα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 02.222 σῆμά τέ οἱ χεύω καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεΐξω 02.223 πολλὰ μάλ’, ὅσσα ἔοικε, καὶ ἀνέρι μητέρα δώσω. 02.224 ἦ τοι ὅ γ’ ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο, τοῖσι δ’ ἀνέστη 02.225 Μέντωρ, ὅς ῥ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἦεν ἑταῖρος, 02.226 καὶ οἱ ἰὼν ἐν νηυσὶν ἐπέτρεπεν οἶκον ἅπαντα, 02.227 πείθεσθαί τε γέροντι καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσειν: 02.228 ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 02.229 κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω: 02.230 μή τις ἔτι πρόφρων ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔστω 02.231 σκηπτοῦχος βασιλεύς, μηδὲ φρεσὶν αἴσιμα εἰδώς, 02.232 ἀλλ’ αἰεὶ χαλεπός τ’ εἴη καὶ αἴσυλα ῥέζοι: 02.233 ὡς οὔ τις μέμνηται Ὀδυσσῆος θείοιο 02.234 λαῶν οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ’ ὣς ἤπιος ἦεν. 02.235 ἀλλ’ ἦ τοι μνηστῆρας ἀγήνορας οὔ τι μεγαίρω 02.236 ἔρδειν ἔργα βίαια κακορραφίῃσι νόοιο: 02.237 σφὰς γὰρ παρθέμενοι κεφαλὰς κατέδουσι βιαίως 02.238 οἶκον Ὀδυσσῆος, τὸν δ’ οὐκέτι φασὶ νέεσθαι. 02.239 νῦν δ’ ἄλλῳ δήμῳ νεμεσίζομαι, οἷον ἅπαντες 02.240 ἧσθ’ ἄνεῳ, ἀτὰρ οὔ τι καθαπτόμενοι ἐπέεσσι 02.241 παύρους μνηστῆρας καταπαύετε πολλοὶ ἐόντες. 02.242 τὸν δ’ Εὐηνορίδης Λειώκριτος ἀντίον ηὔδα: 02.243 Μέντορ ἀταρτηρέ, φρένας ἠλεέ, ποῖον ἔειπες 02.244 ἡμέας ὀτρύνων καταπαυέμεν. ἀργαλέον δὲ 02.245 ἀνδράσι καὶ πλεόνεσσι μαχήσασθαι περὶ δαιτί. 02.246 εἴ περ γάρ κ’ Ὀδυσεὺς Ἰθακήσιος αὐτὸς ἐπελθὼν 02.247 δαινυμένους κατὰ δῶμα ἑὸν μνηστῆρας ἀγαυοὺς 02.248 ἐξελάσαι μεγάροιο μενοινήσει’ ἐνὶ θυμῷ, 02.249 οὔ κέν οἱ κεχάροιτο γυνή, μάλα περ χατέουσα, 02.250 ἐλθόντ’, ἀλλά κεν αὐτοῦ ἀεικέα πότμον ἐπίσποι, 02.251 εἰ πλεόνεσσι μάχοιτο: σὺ δ’ οὐ κατὰ μοῖραν ἔειπες. 02.252 ἀλλ’ ἄγε, λαοὶ μὲν σκίδνασθ’ ἐπὶ ἔργα ἕκαστος, 02.253 τούτῳ δ’ ὀτρυνέει Μέντωρ ὁδὸν ἠδ’ Ἁλιθέρσης, 02.254 οἵ τέ οἱ ἐξ ἀρχῆς πατρώιοί εἰσιν ἑταῖροι. 02.255 ἀλλ’ ὀίω, καὶ δηθὰ καθήμενος ἀγγελιάων 02.256 πεύσεται εἰν Ἰθάκῃ, τελέει δ’ ὁδὸν οὔ ποτε ταύτην. 02.257 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, λῦσεν δ’ ἀγορὴν αἰψηρήν. 02.258 οἱ μὲν ἄρ’ ἐσκίδναντο ἑὰ πρὸς δώμαθ’ ἕκαστος, 02.259 μνηστῆρες δ’ ἐς δώματ’ ἴσαν θείου Ὀδυσῆος. 02.260 Τηλέμαχος δ’ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης, 02.261 χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλὸς εὔχετ’ Ἀθήνῃ: 02.262 κλῦθί μευ, ὃ χθιζὸς θεὸς ἤλυθες ἡμέτερον δῶ 02.263 καὶ μ’ ἐν νηὶ κέλευσας ἐπ’ ἠεροειδέα πόντον 02.264 νόστον πευσόμενον πατρὸς δὴν οἰχομένοιο 02.265 ἔρχεσθαι: τὰ δὲ πάντα διατρίβουσιν Ἀχαιοί, 02.266 μνηστῆρες δὲ μάλιστα κακῶς ὑπερηνορέοντες. 02.267 ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν Ἀθήνη, 02.268 Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν, 02.269 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 02.270 Τηλέμαχ’, οὐδ’ ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ’ ἀνοήμων, 02.271 εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέστακται μένος ἠύ, 02.272 οἷος κεῖνος ἔην τελέσαι ἔργον τε ἔπος τε: 02.273 οὔ τοι ἔπειθ’ ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται οὐδ’ ἀτέλεστος. 02.274 εἰ δ’ οὐ κείνου γ’ ἐσσὶ γόνος καὶ Πηνελοπείης, 02.275 οὐ σέ γ’ ἔπειτα ἔολπα τελευτήσειν, ἃ μενοινᾷς. 02.276 παῦροι γάρ τοι παῖδες ὁμοῖοι πατρὶ πέλονται, 02.277 οἱ πλέονες κακίους, παῦροι δέ τε πατρὸς ἀρείους. 02.278 ἀλλ’ ἐπεὶ οὐδ’ ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ’ ἀνοήμων, 02.279 οὐδέ σε πάγχυ γε μῆτις Ὀδυσσῆος προλέλοιπεν, 02.280 ἐλπωρή τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα. 02.281 τῶ νῦν μνηστήρων μὲν ἔα βουλήν τε νόον τε 02.282 ἀφραδέων, ἐπεὶ οὔ τι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι: 02.283 οὐδέ τι ἴσασιν θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν, 02.284 ὃς δή σφι σχεδόν ἐστιν, ἐπ’ ἤματι πάντας ὀλέσθαι. 02.285 σοὶ δ’ ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται ἣν σὺ μενοινᾷς: 02.286 τοῖος γάρ τοι ἑταῖρος ἐγὼ πατρώιός εἰμι, 02.287 ὅς τοι νῆα θοὴν στελέω καὶ ἅμ’ ἕψομαι αὐτός. 02.288 ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς δώματ’ ἰὼν μνηστῆρσιν ὁμίλει, 02.289 ὅπλισσόν τ’ ἤια καὶ ἄγγεσιν ἄρσον ἅπαντα, 02.290 οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι, καὶ ἄλφιτα, μυελὸν ἀνδρῶν, 02.291 δέρμασιν ἐν πυκινοῖσιν: ἐγὼ δ’ ἀνὰ δῆμον ἑταίρους 02.292 αἶψ’ ἐθελοντῆρας συλλέξομαι. εἰσὶ δὲ νῆες 02.293 πολλαὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, νέαι ἠδὲ παλαιαί: 02.294 τάων μέν τοι ἐγὼν ἐπιόψομαι ἥ τις ἀρίστη, 02.295 ὦκα δ’ ἐφοπλίσσαντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ. 02.296 ὣς φάτ’ Ἀθηναίη κούρη Διός: οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν 02.297 Τηλέμαχος παρέμιμνεν, ἐπεὶ θεοῦ ἔκλυεν αὐδήν. 02.298 βῆ δ’ ἰέναι πρὸς δῶμα, φίλον τετιημένος ἦτορ, 02.299 εὗρε δ’ ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας ἐν μεγάροισιν, 02.300 αἶγας ἀνιεμένους σιάλους θ’ εὕοντας ἐν αὐλῇ. 02.301 Ἀντίνοος δ’ ἰθὺς γελάσας κίε Τηλεμάχοιο, 02.302 ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 02.303 Τηλέμαχ’ ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, μή τί τοι ἄλλο 02.304 ἐν στήθεσσι κακὸν μελέτω ἔργον τε ἔπος τε, 02.305 ἀλλά μοι ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν, ὡς τὸ πάρος περ. 02.306 ταῦτα δέ τοι μάλα πάντα τελευτήσουσιν Ἀχαιοί, 02.307 νῆα καὶ ἐξαίτους ἐρέτας, ἵνα θᾶσσον ἵκηαι 02.308 ἐς Πύλον ἠγαθέην μετ’ ἀγαυοῦ πατρὸς ἀκουήν. 02.309 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 02.310 Ἀντίνο’, οὔ πως ἔστιν ὑπερφιάλοισι μεθ’ ὑμῖν 02.311 δαίνυσθαί τ’ ἀκέοντα καὶ εὐφραίνεσθαι ἕκηλον. 02.312 ἦ οὐχ ἅλις ὡς τὸ πάροιθεν ἐκείρετε πολλὰ καὶ ἐσθλὰ 02.313 κτήματ’ ἐμά, μνηστῆρες, ἐγὼ δ’ ἔτι νήπιος ἦα; 02.314 νῦν δ’ ὅτε δὴ μέγας εἰμὶ καὶ ἄλλων μῦθον ἀκούων 02.315 πυνθάνομαι, καὶ δή μοι ἀέξεται ἔνδοθι θυμός, 02.316 πειρήσω, ὥς κ’ ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω, 02.317 ἠὲ Πύλονδ’ ἐλθών, ἢ αὐτοῦ τῷδ’ ἐνὶ δήμῳ. 02.318 εἶμι μέν, οὐδ’ ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται ἣν ἀγορεύω, 02.319 ἔμπορος: οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος οὐδ’ ἐρετάων 02.320 γίγνομαι: ὥς νύ που ὔμμιν ἐείσατο κέρδιον εἶναι. 02.321 ἦ ῥα, καὶ ἐκ χειρὸς χεῖρα σπάσατ’ Ἀντινόοιο 02.322 ῥεῖα: μνηστῆρες δὲ δόμον κάτα δαῖτα πένοντο. 02.323 οἱ δ’ ἐπελώβευον καὶ ἐκερτόμεον ἐπέεσσιν. 02.324 ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 02.325 ἦ μάλα Τηλέμαχος φόνον ἡμῖν μερμηρίζει. 02.326 ἤ τινας ἐκ Πύλου ἄξει ἀμύντορας ἠμαθόεντος 02.327 ἢ ὅ γε καὶ Σπάρτηθεν, ἐπεί νύ περ ἵεται αἰνῶς: 02.328 ἠὲ καὶ εἰς Ἐφύρην ἐθέλει, πίειραν ἄρουραν, 02.329 ἐλθεῖν, ὄφρ’ ἔνθεν θυμοφθόρα φάρμακ’ ἐνείκῃ, 02.330 ἐν δὲ βάλῃ κρητῆρι καὶ ἡμέας πάντας ὀλέσσῃ. 02.331 ἄλλος δ’ αὖτ’ εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 02.332 τίς δ’ οἶδ’, εἴ κε καὶ αὐτὸς ἰὼν κοίλης ἐπὶ νηὸς 02.333 τῆλε φίλων ἀπόληται ἀλώμενος ὥς περ Ὀδυσσεύς; 02.334 οὕτω κεν καὶ μᾶλλον ὀφέλλειεν πόνον ἄμμιν: 02.335 κτήματα γάρ κεν πάντα δασαίμεθα, οἰκία δ’ αὖτε 02.336 τούτου μητέρι δοῖμεν ἔχειν ἠδ’ ὅς τις ὀπυίοι. 02.337 ὣς φάν, ὁ δ’ ὑψόροφον θάλαμον κατεβήσετο πατρὸς 02.338 εὐρύν, ὅθι νητὸς χρυσὸς καὶ χαλκὸς ἔκειτο 02.339 ἐσθής τ’ ἐν χηλοῖσιν ἅλις τ’ ἐυῶδες ἔλαιον: 02.340 ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο 02.341 ἕστασαν, ἄκρητον θεῖον ποτὸν ἐντὸς ἔχοντες, 02.342 ἑξείης ποτὶ τοῖχον ἀρηρότες, εἴ ποτ’ Ὀδυσσεὺς 02.343 οἴκαδε νοστήσειε καὶ ἄλγεα πολλὰ μογήσας. 02.344 κληισταὶ δ’ ἔπεσαν σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι, 02.345 δικλίδες: ἐν δὲ γυνὴ ταμίη νύκτας τε καὶ ἦμαρ 02.346 ἔσχ’, ἣ πάντ’ ἐφύλασσε νόου πολυϊδρείῃσιν, 02.347 Εὐρύκλει’, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο. 02.348 τὴν τότε Τηλέμαχος προσέφη θαλαμόνδε καλέσσας: 02.349 μαῖ’, ἄγε δή μοι οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἄφυσσον 02.350 ἡδύν, ὅτις μετὰ τὸν λαρώτατος ὃν σὺ φυλάσσεις 02.351 κεῖνον ὀιομένη τὸν κάμμορον, εἴ ποθεν ἔλθοι 02.352 διογενὴς Ὀδυσεὺς θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξας. 02.353 δώδεκα δ’ ἔμπλησον καὶ πώμασιν ἄρσον ἅπαντας. 02.354 ἐν δέ μοι ἄλφιτα χεῦον ἐϋρραφέεσσι δοροῖσιν: 02.355 εἴκοσι δ’ ἔστω μέτρα μυληφάτου ἀλφίτου ἀκτῆς. 02.356 αὐτὴ δ’ οἴη ἴσθι: τὰ δ’ ἁθρόα πάντα τετύχθω: 02.357 ἑσπέριος γὰρ ἐγὼν αἱρήσομαι, ὁππότε κεν δὴ 02.358 μήτηρ εἰς ὑπερῷ’ ἀναβῇ κοίτου τε μέδηται. 02.359 εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα 02.360 νόστον πευσόμενος πατρὸς φίλου, ἤν που ἀκούσω. 02.361 ὣς φάτο, κώκυσεν δὲ φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια, 02.362 καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 02.363 τίπτε δέ τοι, φίλε τέκνον, ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα 02.364 ἔπλετο; πῇ δ’ ἐθέλεις ἰέναι πολλὴν ἐπὶ γαῖαν 02.365 μοῦνος ἐὼν ἀγαπητός; ὁ δ’ ὤλετο τηλόθι πάτρης 02.366 διογενὴς Ὀδυσεὺς ἀλλογνώτῳ ἐνὶ δήμῳ. 02.367 οἱ δέ τοι αὐτίκ’ ἰόντι κακὰ φράσσονται ὀπίσσω, 02.368 ὥς κε δόλῳ φθίῃς, τάδε δ’ αὐτοὶ πάντα δάσονται. 02.369 ἀλλὰ μέν’ αὖθ’ ἐπὶ σοῖσι καθήμενος: οὐδέ τί σε χρὴ 02.370 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον κακὰ πάσχειν οὐδ’ ἀλάλησθαι. 02.371 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 02.372 θάρσει, μαῖ’, ἐπεὶ οὔ τοι ἄνευ θεοῦ ἥδε γε βουλή. 02.373 ἀλλ’ ὄμοσον μὴ μητρὶ φίλῃ τάδε μυθήσασθαι, 02.374 πρίν γ’ ὅτ’ ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται, 02.375 ἢ αὐτὴν ποθέσαι καὶ ἀφορμηθέντος ἀκοῦσαι, 02.376 ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν ἰάπτῃ. 02.377 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρῆυς δὲ θεῶν μέγαν ὅρκον ἀπώμνυ. 02.378 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον, 02.379 αὐτίκ’ ἔπειτά οἱ οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἄφυσσεν, 02.380 ἐν δέ οἱ ἄλφιτα χεῦεν ἐϋρραφέεσσι δοροῖσι. 02.381 Τηλέμαχος δ’ ἐς δώματ’ ἰὼν μνηστῆρσιν ὁμίλει. 02.382 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη. 02.383 Τηλεμάχῳ ἐικυῖα κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντῃ, 02.384 καί ῥα ἑκάστῳ φωτὶ παρισταμένη φάτο μῦθον, 02.385 ἑσπερίους δ’ ἐπὶ νῆα θοὴν ἀγέρεσθαι ἀνώγει. 02.386 ἡ δ’ αὖτε Φρονίοιο Νοήμονα φαίδιμον υἱὸν 02.387 ᾔτεε νῆα θοήν: ὁ δέ οἱ πρόφρων ὑπέδεκτο. 02.388 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί, 02.389 καὶ τότε νῆα θοὴν ἅλαδ’ εἴρυσε, πάντα δ’ ἐν αὐτῇ 02.390 ὅπλ’ ἐτίθει, τά τε νῆες ἐύσσελμοι φορέουσι. 02.391 στῆσε δ’ ἐπ’ ἐσχατιῇ λιμένος, περὶ δ’ ἐσθλοὶ ἑταῖροι 02.392 ἁθρόοι ἠγερέθοντο: θεὰ δ’ ὤτρυνεν ἕκαστον. 02.393 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη. 02.394 βῆ ῤ’ ἰέναι πρὸς δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο: 02.395 ἔνθα μνηστήρεσσιν ἐπὶ γλυκὺν ὕπνον ἔχευε, 02.396 πλάζε δὲ πίνοντας, χειρῶν δ’ ἔκβαλλε κύπελλα. 02.397 οἱ δ’ εὕδειν ὤρνυντο κατὰ πτόλιν, οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν 02.398 ἥατ’, ἐπεί σφισιν ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν. 02.399 αὐτὰρ Τηλέμαχον προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη 02.400 ἐκπροκαλεσσαμένη μεγάρων ἐὺ ναιεταόντων, 02.401 Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν: 02.402 Τηλέμαχ’, ἤδη μέν τοι ἐυκνήμιδες ἑταῖροι 02.403 ἥατ’ ἐπήρετμοι τὴν σὴν ποτιδέγμενοι ὁρμήν: 02.404 ἀλλ’ ἴομεν, μὴ δηθὰ διατρίβωμεν ὁδοῖο. 02.405 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη 02.406 καρπαλίμως: ὁ δ’ ἔπειτα μετ’ ἴχνια βαῖνε θεοῖο. 02.407 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, 02.408 εὗρον ἔπειτ’ ἐπὶ θινὶ κάρη κομόωντας ἑταίρους. 02.409 τοῖσι δὲ καὶ μετέειφ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο: 02.410 δεῦτε, φίλοι, ἤια φερώμεθα: πάντα γὰρ ἤδη 02.411 ἁθρό’ ἐνὶ μεγάρῳ. μήτηρ δ’ ἐμὴ οὔ τι πέπυσται, 02.412 οὐδ’ ἄλλαι δμωαί, μία δ’ οἴη μῦθον ἄκουσεν. 02.413 ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο. 02.414 οἱ δ’ ἄρα πάντα φέροντες ἐυσσέλμῳ ἐπὶ νηὶ 02.415 κάτθεσαν, ὡς ἐκέλευσεν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός. 02.416 ἂν δ’ ἄρα Τηλέμαχος νηὸς βαῖν’, ἦρχε δ’ Ἀθήνη, 02.417 νηὶ δ’ ἐνὶ πρυμνῇ κατ’ ἄρ’ ἕζετο: ἄγχι δ’ ἄρ’ αὐτῆς 02.418 ἕζετο Τηλέμαχος. τοὶ δὲ πρυμνήσι’ ἔλυσαν, 02.419 ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντες ἐπὶ κληῖσι καθῖζον. 02.420 τοῖσιν δ’ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη, 02.421 ἀκραῆ Ζέφυρον, κελάδοντ’ ἐπὶ οἴνοπα πόντον. 02.422 Τηλέμαχος δ’ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν 02.423 ὅπλων ἅπτεσθαι: τοὶ δ’ ὀτρύνοντος ἄκουσαν. 02.424 ἱστὸν δ’ εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης 02.425 στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν, 02.426 ἕλκον δ’ ἱστία λευκὰ ἐυστρέπτοισι βοεῦσιν. 02.427 ἔπρησεν δ’ ἄνεμος μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα 02.428 στείρῃ πορφύρεον μεγάλ’ ἴαχε νηὸς ἰούσης: 02.429 ἡ δ’ ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον. 02.430 δησάμενοι δ’ ἄρα ὅπλα θοὴν ἀνὰ νῆα μέλαιναν 02.431 στήσαντο κρητῆρας ἐπιστεφέας οἴνοιο, 02.432 λεῖβον δ’ ἀθανάτοισι θεοῖς αἰειγενέτῃσιν, 02.433 ἐκ πάντων δὲ μάλιστα Διὸς γλαυκώπιδι κούρῃ. 02.434 παννυχίη μέν ῥ’ ἥ γε καὶ ἠῶ πεῖρε κέλευθον. 03.001 Ἠέλιος δ’ ἀνόρουσε, λιπὼν περικαλλέα λίμνην, 03.002 οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον, ἵν’ ἀθανάτοισι φαείνοι 03.003 καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν: 03.004 οἱ δὲ Πύλον, Νηλῆος ἐυκτίμενον πτολίεθρον, 03.005 ἷξον: τοὶ δ’ ἐπὶ θινὶ θαλάσσης ἱερὰ ῥέζον, 03.006 ταύρους παμμέλανας, ἐνοσίχθονι κυανοχαίτῃ. 03.007 ἐννέα δ’ ἕδραι ἔσαν, πεντακόσιοι δ’ ἐν ἑκάστῃ 03.008 ἥατο καὶ προύχοντο ἑκάστοθι ἐννέα ταύρους. 03.009 εὖθ’ οἱ σπλάγχνα πάσαντο, θεῷ δ’ ἐπὶ μηρί’ ἔκαιον, 03.010 οἱ δ’ ἰθὺς κατάγοντο ἰδ’ ἱστία νηὸς ἐίσης 03.011 στεῖλαν ἀείραντες, τὴν δ’ ὥρμισαν, ἐκ δ’ ἔβαν αὐτοί: 03.012 ἐκ δ’ ἄρα Τηλέμαχος νηὸς βαῖν’, ἦρχε δ’ Ἀθήνη. 03.013 τὸν προτέρη προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 03.014 Τηλέμαχ’, οὐ μέν σε χρὴ ἔτ’ αἰδοῦς, οὐδ’ ἠβαιόν: 03.015 τοὔνεκα γὰρ καὶ πόντον ἐπέπλως, ὄφρα πύθηαι 03.016 πατρός, ὅπου κύθε γαῖα καὶ ὅν τινα πότμον ἐπέσπεν. 03.017 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἰθὺς κίε Νέστορος ἱπποδάμοιο: 03.018 εἴδομεν ἥν τινα μῆτιν ἐνὶ στήθεσσι κέκευθε. 03.019 λίσσεσθαι δέ μιν αὐτός, ὅπως νημερτέα εἴπῃ: 03.020 ψεῦδος δ’ οὐκ ἐρέει: μάλα γὰρ πεπνυμένος ἐστί. 03.021 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 03.022 Μέντορ, πῶς τ’ ἄρ’ ἴω; πῶς τ’ ἂρ προσπτύξομαι αὐτόν; 03.023 οὐδέ τί πω μύθοισι πεπείρημαι πυκινοῖσιν: 03.024 αἰδὼς δ’ αὖ νέον ἄνδρα γεραίτερον ἐξερέεσθαι. 03.025 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 03.026 Τηλέμαχ’, ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ σῇσι νοήσεις, 03.027 ἄλλα δὲ καὶ δαίμων ὑποθήσεται: οὐ γὰρ ὀίω 03.028 οὔ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαι τε τραφέμεν τε. 03.029 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη 03.030 καρπαλίμως: ὁ δ’ ἔπειτα μετ’ ἴχνια βαῖνε θεοῖο. 03.031 ἷξον δ’ ἐς Πυλίων ἀνδρῶν ἄγυρίν τε καὶ ἕδρας, 03.032 ἔνθ’ ἄρα Νέστωρ ἧστο σὺν υἱάσιν, ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι 03.033 δαῖτ’ ἐντυνόμενοι κρέα τ’ ὤπτων ἄλλα τ’ ἔπειρον. 03.034 οἱ δ’ ὡς οὖν ξείνους ἴδον, ἁθρόοι ἦλθον ἅπαντες, 03.035 χερσίν τ’ ἠσπάζοντο καὶ ἑδριάασθαι ἄνωγον. 03.036 πρῶτος Νεστορίδης Πεισίστρατος ἐγγύθεν ἐλθὼν 03.037 ἀμφοτέρων ἕλε χεῖρα καὶ ἵδρυσεν παρὰ δαιτὶ 03.038 κώεσιν ἐν μαλακοῖσιν ἐπὶ ψαμάθοις ἁλίῃσιν 03.039 πάρ τε κασιγνήτῳ Θρασυμήδεϊ καὶ πατέρι ᾧ: 03.040 δῶκε δ’ ἄρα σπλάγχνων μοίρας, ἐν δ’ οἶνον ἔχευεν 03.041 χρυσείῳ δέπαϊ: δειδισκόμενος δὲ προσηύδα 03.042 Παλλάδ’ Ἀθηναίην κούρην Διὸς αἰγιόχοιο: 03.043 εὔχεο νῦν, ὦ ξεῖνε, Ποσειδάωνι ἄνακτι: 03.044 τοῦ γὰρ καὶ δαίτης ἠντήσατε δεῦρο μολόντες. 03.045 αὐτὰρ ἐπὴν σπείσῃς τε καὶ εὔξεαι, ἣ θέμις ἐστί, 03.046 δὸς καὶ τούτῳ ἔπειτα δέπας μελιηδέος οἴνου 03.047 σπεῖσαι, ἐπεὶ καὶ τοῦτον ὀίομαι ἀθανάτοισιν 03.048 εὔχεσθαι: πάντες δὲ θεῶν χατέουσ’ ἄνθρωποι. 03.049 ἀλλὰ νεώτερός ἐστιν, ὁμηλικίη δ’ ἐμοὶ αὐτῷ: 03.050 τοὔνεκα σοὶ προτέρῳ δώσω χρύσειον ἄλεισον. 03.051 ὣς εἰπὼν ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἡδέος οἴνου: 03.052 χαῖρε δ’ Ἀθηναίη πεπνυμένῳ ἀνδρὶ δικαίῳ, 03.053 οὕνεκα οἷ προτέρῃ δῶκε χρύσειον ἄλεισον: 03.054 αὐτίκα δ’ εὔχετο πολλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι: 03.055 κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, μηδὲ μεγήρῃς 03.056 ἡμῖν εὐχομένοισι τελευτῆσαι τάδε ἔργα. 03.057 Νέστορι μὲν πρώτιστα καὶ υἱάσι κῦδος ὄπαζε, 03.058 αὐτὰρ ἔπειτ’ ἄλλοισι δίδου χαρίεσσαν ἀμοιβὴν 03.059 σύμπασιν Πυλίοισιν ἀγακλειτῆς ἑκατόμβης. 03.060 δὸς δ’ ἔτι Τηλέμαχον καὶ ἐμὲ πρήξαντα νέεσθαι, 03.061 οὕνεκα δεῦρ’ ἱκόμεσθα θοῇ σὺν νηὶ μελαίνῃ. 03.062 ὣς ἄρ’ ἔπειτ’ ἠρᾶτο καὶ αὐτὴ πάντα τελεύτα. 03.063 δῶκε δὲ Τηλεμάχῳ καλὸν δέπας ἀμφικύπελλον: 03.064 ὣς δ’ αὔτως ἠρᾶτο Ὀδυσσῆος φίλος υἱός. 03.065 οἱ δ’ ἐπεί ὤπτησαν κρέ’ ὑπέρτερα καὶ ἐρύσαντο, 03.066 μοίρας δασσάμενοι δαίνυντ’ ἐρικυδέα δαῖτα. 03.067 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 03.068 τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.069 νῦν δὴ κάλλίον ἐστι μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι 03.070 ξείνους, οἱ τινές εἰσιν, ἐπεὶ τάρπησαν ἐδωδῆς. 03.071 ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόθεν πλεῖθ’ ὑγρὰ κέλευθα; 03.072 ἤ τι κατά πρῆξιν ἦ μαψιδίως ἀλάλησθε 03.073 οἷά τε ληιστῆρες ὑπεὶρ ἅλα, τοί τ’ ἀλόωνται 03.074 ψυχὰς παρθέμενοι κακὸν ἀλλοδαποῖσι πέροντες; 03.075 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα 03.076 θαρσήσας: αὐτὴ γὰρ ἐνὶ φρεσὶ θάρσος Ἀθήνη 03.077 θῆχ’, ἵνα μιν περὶ πατρὸς ἀποιχομένοιο ἔροιτο 03.078 ἠδ’ ἵνα μιν κλέος ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισιν ἔχῃσιν: 03.079 ὦ Νέστορ Νηληϊάδη, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, 03.080 εἴρεαι ὁππόθεν εἰμέν: ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω. 03.081 ἡμεῖς ἐξ Ἰθάκης ὑπονηίου εἰλήλουθμεν: 03.082 πρῆξις δ’ ἥδ’ ἰδίη, οὐ δήμιος, ἣν ἀγορεύω. 03.083 πατρὸς ἐμοῦ κλέος εὐρὺ μετέρχομαι, ἤν που ἀκούσω, 03.084 δίου Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ποτέ φασι 03.085 σὺν σοὶ μαρνάμενον Τρώων πόλιν ἐξαλαπάξαι. 03.086 ἄλλους μὲν γὰρ πάντας, ὅσοι Τρωσὶν πολέμιξον, 03.087 πευθόμεθ’, ἧχι ἕκαστος ἀπώλετο λυγρῷ ὀλέθρῳ, 03.088 κείνου δ’ αὖ καὶ ὄλεθρον ἀπευθέα θῆκε Κρονίων. 03.089 οὐ γάρ τις δύναται σάφα εἰπέμεν ὁππόθ’ ὄλωλεν, 03.090 εἴθ’ ὅ γ’ ἐπ’ ἠπείρου δάμη ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, 03.091 εἴτε καὶ ἐν πελάγει μετὰ κύμασιν Ἀμφιτρίτης. 03.092 τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ’ ἱκάνομαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα 03.093 κείνου λυγρὸν ὄλεθρον ἐνισπεῖν, εἴ που ὄπωπας 03.094 ὀφθαλμοῖσι τεοῖσιν ἢ ἄλλου μῦθον ἄκουσας 03.095 πλαζομένου: πέρι γάρ μιν ὀιζυρὸν τέκε μήτηρ. 03.096 μηδέ τί μ’ αἰδόμενος μειλίσσεο μηδ’ ἐλεαίρων, 03.097 ἀλλ’ εὖ μοι κατάλεξον ὃπως ἤντησας ὀπωπῆς. 03.098 λίσσομαι, εἴ ποτέ τοί τι πατὴρ ἐμός, ἐσθλὸς Ὀδυσσεύς, 03.099 ἢ ἔπος ἠέ τι ἔργον ὑποστὰς ἐξετέλεσσε 03.100 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχετε πήματ’ Ἀχαιοί, 03.101 τῶν νῦν μοι μνῆσαι, καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες. 03.102 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.103 ὦ φίλ’, ἐπεί μ’ ἔμνησας ὀιζύος, ἥν ἐν ἐκείνῳ 03.104 δήμῳ ἀνέτλημεν μένος ἄσχετοι υἷες Ἀχαιῶν, 03.105 ἠμέν ὅσα ξὺν νηυσίν ἐπ’ ἠεροειδέα πόντον 03.106 πλαζόμενοι κατὰ ληίδ’, ὅπῃ ἄρξειεν Ἀχιλλεύς, 03.107 ἠδ’ ὅσα καὶ περί ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος 03.108 μαρνάμεθ’: ἔνθα δ’ ἔπειτα κατέκταθεν ὅσσοι ἄριστοι. 03.109 ἔνθα μὲν Αἴας κεῖται ἀρήιος, ἔνθα δ’ Ἀχιλλεύς, 03.110 ἔνθα δὲ Πάτροκλος, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος, 03.111 ἔνθα δ’ ἐμὸς φίλος υἱός, ἅμα κρατερὸς καὶ ἀμύμων, 03.112 Ἀντίλοχος, πέρι μὲν θείειν ταχὺς ἠδὲ μαχητής: 03.113 ἄλλα τε πόλλ’ ἐπὶ τοῖς πάθομεν κακά: τίς κεν ἐκεῖνα 03.114 πάντα γε μυθήσαιτο καταθνητῶν ἀνθρώπων; 03.115 οὐδ’ εἰ πεντάετές γε καὶ ἑξάετες παραμίμνων 03.116 ἐξερέοις ὅσα κεῖθι πάθον κακὰ δῖοι Ἀχαιοί: 03.117 πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο. 03.118 εἰνάετες γάρ σφιν κακὰ ῥάπτομεν ἀμφιέποντες 03.119 παντοίοισι δόλοισι, μόγις δ’ ἐτέλεσσε Κρονίων. 03.120 ἔνθ’ οὔ τίς ποτε μῆτιν ὁμοιωθήμεναι ἄντην 03.121 ἤθελ’, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἐνίκα δῖος Ὀδυσσεὺς 03.122 παντοίοισι δόλοισι, πατὴρ τεός, εἰ ἐτεόν γε 03.123 κείνου ἔκγονός ἐσσι: σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωντα. 03.124 ἦ τοι γὰρ μῦθοί γε ἐοικότες, οὐδέ κε φαίης 03.125 ἄνδρα νεώτερον ὧδε ἐοικότα μυθήσασθαι. 03.126 ἔνθ’ ἦ τοι ἧος μὲν ἐγὼ καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς 03.127 οὔτε ποτ’ εἰν ἀγορῇ δίχ’ ἐβάζομεν οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ, 03.128 ἀλλ’ ἕνα θυμὸν ἔχοντε νόω καὶ ἐπίφρονι βουλῇ 03.129 φραζόμεθ’ Ἀργείοισιν ὅπως ὄχ’ ἄριστα γένοιτο. 03.130 αὐτὰρ ἐπεὶ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν, 03.131 βῆμεν δ’ ἐν νήεσσι, θεὸς δ’ ἐσκέδασσεν Ἀχαιούς, 03.132 καὶ τότε δὴ Ζεὺς λυγρὸν ἐνὶ φρεσὶ μήδετο νόστον 03.133 Ἀργείοις, ἐπεὶ οὔ τι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι 03.134 πάντες ἔσαν: τῶ σφεων πολέες κακὸν οἶτον ἐπέσπον 03.135 μήνιος ἐξ ὀλοῆς γλαυκώπιδος ὀβριμοπάτρης. 03.136 ἥ τ’ ἔριν Ἀτρεΐδῃσι μετ’ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε. 03.137 τὼ δὲ καλεσσαμένω ἀγορὴν ἐς πάντας Ἀχαιούς, 03.138 μάψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον, ἐς ἠέλιον καταδύντα, 03.139 οἱ ἦλθον οἴνῳ βεβαρηότες υἷες Ἀχαιῶν, 03.140 μῦθον μυθείσθην, τοῦ εἵνεκα λαὸν ἄγειραν. 03.141 ἔνθ’ ἤ τοι Μενέλαος ἀνώγει πάντας Ἀχαιοὺς 03.142 νόστου μιμνήσκεσθαι ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης, 03.143 οὐδ’ Ἀγαμέμνονι πάμπαν ἑήνδανε: βούλετο γάρ ῥα 03.144 λαὸν ἐρυκακέειν ῥέξαι θ’ ἱερὰς ἑκατόμβας, 03.145 ὡς τὸν Ἀθηναίης δεινὸν χόλον ἐξακέσαιτο, 03.146 νήπιος, οὐδὲ τὸ ᾔδη, ὃ οὐ πείσεσθαι ἔμελλεν: 03.147 οὐ γάρ τ’ αἶψα θεῶν τρέπεται νόος αἰέν ἐόντων. 03.148 ὣς τὼ μὲν χαλεποῖσιν ἀμειβομένω ἐπέεσσιν 03.149 ἕστασαν: οἱ δ’ ἀνόρουσαν ἐυκνήμιδες Ἀχαιοὶ 03.150 ἠχῇ θεσπεσίῃ, δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή. 03.151 νύκτα μὲν ἀέσαμεν χαλεπὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντες 03.152 ἀλλήλοις: ἐπὶ γὰρ Ζεὺς ἤρτυε πῆμα κακοῖο: 03.153 ἠῶθεν δ’ οἱ μὲν νέας ἕλκομεν εἰς ἅλα δῖαν 03.154 κτήματά τ’ ἐντιθέμεσθα βαθυζώνους τε γυναῖκας. 03.155 ἡμίσεες δ’ ἄρα λαοὶ ἐρητύοντο μένοντες 03.156 αὖθι παρ’ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν: 03.157 ἡμίσεες δ’ ἀναβάντες ἐλαύνομεν: αἱ δὲ μάλ’ ὦκα 03.158 ἔπλεον, ἐστόρεσεν δέ θεὸς μεγακήτεα πόντον. 03.159 ἐς Τένεδον δ’ ἐλθόντες ἐρέξαμεν ἱρὰ θεοισ῀ν, 03.160 οἴκαδε ἱέμενοι: Ζεὺς δ’ οὔ πω μήδετο νόστον, 03.161 σχέτλιος, ὅς ῥ’ ἔριν ὦρσε κακήν ἔπι δεύτερον αὖτις. 03.162 οἱ μὲν ἀποστρέψαντες ἔβαν νέας ἀμφιελίσσας 03.163 ἀμφ’ Ὀδυσῆα ἄνακτα δαΐφρονα, ποικιλομήτην, 03.164 αὖτις ἐπ’ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἦρα φέροντες: 03.165 αὐτὰρ ἐγὼ σὺν νηυσὶν ἀολλέσιν, αἵ μοι ἕποντο, 03.166 φεῦγον, ἐπεὶ γίγνωσκον, ὃδὴ κακὰ μήδετο δαίμων. 03.167 φεῦγε δὲ Τυδέος υἱὸς ἀρήιος, ὦρσε δ’ ἑταίρους. 03.168 ὀψὲ δὲ δὴ μετὰ νῶι κίε ξανθὸς Μενέλαος, 03.169 ἐν Λέσβῳ δ’ ἔκιχεν δολιχὸν πλόον ὁρμαίνοντας, 03.170 ἢ καθύπερθε Χίοιο νεοίμεθα παιπαλοέσσης, 03.171 νήσου ἔπι Ψυρίης, αὐτὴν ἐπ’ ἀριστέρ’ ἔχοντες, 03.172 ἦ ὑπένερθε Χίοιο, παρ’ ἠνεμόεντα Μίμαντα. 03.173 ᾐτέομεν δὲ θεὸν φῆναι τέρας: αὐτὰρ ὅ γ’ ἡμῖν 03.174 δεῖξε, καὶ ἠνώγει πέλαγος μέσον εἰς Εὔβοιαν 03.175 τέμνειν, ὄφρα τάχιστα ὑπὲκ κακότητα φύγοιμεν. 03.176 ὦρτο δ’ ἐπὶ λιγὺς οὖρος ἀήμεναι: αἱ δὲ μάλ’ ὦκα 03.177 ἰχθυόεντα κέλευθα διέδραμον, ἐς δὲ Γεραιστὸν 03.178 ἐννύχιαι κατάγοντο: Ποσειδάωνι δὲ ταύρων 03.179 πόλλ’ ἐπὶ μῆρ’ ἔθεμεν, πέλαγος μέγα μετρήσαντες. 03.180 τέτρατον ἦμαρ ἔην, ὅτ’ ἐν Ἄργεϊ νῆας ἐίσας 03.181 Τυδεΐδεω ἕταροι Διομήδεος ἱπποδάμοιο 03.182 ἵστασαν: αὐτάρ ἐγώ γε Πύλονδ’ ἔχον, οὐδέ ποτ’ ἔσβη 03.183 οὖρος, ἐπεὶ δὴ πρῶτα θεὸς προέηκεν ἀῆναι. 03.184 ὣς ἦλθον, φίλε τέκνον, ἀπευθής, οὐδέ τι οἶδα 03.185 κείνων, οἵ τ’ ἐσάωθεν Ἀχαιῶν οἵ τ’ ἀπόλοντο. 03.186 ὅσσα δ’ ἐνὶ μεγάροισι καθήμενος ἡμετέροισι 03.187 πεύθομαι, ἣ θέμις ἐστί, δαήσεαι, κοὐδέ σε δεύσω. 03.188 εὖ μὲν Μυρμιδόνας φάσ’ ἐλθέμεν ἐγχεσιμώρους, 03.189 οὓς ἄγ’ Ἀχιλλῆος μεγαθύμου φαίδιμος υἱός, 03.190 εὖ δὲ Φιλοκτήτην, Ποιάντιον ἀγλαὸν υἱόν. 03.191 πάντας δ’ Ἰδομενεὺς Κρήτην εἰσήγαγ’ ἑταίρους, 03.192 οἳ φύγον ἐκ πολέμου, πόντος δέ οἱ οὔ τιν’ ἀπηύρα. 03.193 Ἀτρεΐδην δὲ καὶ αὐτοὶ ἀκούετε, νόσφιν ἐόντες, 03.194 ὥς τ’ ἦλθ’, ὥς τ’ Αἴγισθος ἐμήσατο λυγρὸν ὄλεθρον. 03.195 ἀλλ’ ἦ τοι κεῖνος μὲν ἐπισμυγερῶς ἀπέτισεν: 03.196 ὡς ἀγαθὸν καὶ παῖδα καταφθιμένοιο λιπέσθαι 03.197 ἀνδρός, ἐπεὶ καὶ κεῖνος ἐτίσατο πατροφονῆα, 03.198 Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα. 03.199 καὶ σὺ φίλος, μάλα γάρ σ’ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε, 03.200 ἄλκιμος ἔσσ’, ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων ἐὺ εἴπῃ. 03.201 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 03.202 ὦ Νέστορ Νηληϊάδη, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, 03.203 καὶ λίην κεῖνος μὲν ἐτίσατο, καί οἱ Ἀχαιοὶ 03.204 οἴσουσι κλέος εὐρὺ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι: 03.205 αἲ γὰρ ἐμοὶ τοσσήνδε θεοὶ δύναμιν περιθεῖεν, 03.206 τίσασθαι μνηστῆρας ὑπερβασίης ἀλεγεινῆς, 03.207 οἵ τέ μοι ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανόωνται. 03.208 ἀλλ’ οὔ μοι τοιοῦτον ἐπέκλωσαν θεοὶ ὄλβον, 03.209 πατρί τ’ ἐμῷ καὶ ἐμοί: νῦν δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης. 03.210 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.211 ὦ φίλ’, ἐπεὶ δὴ ταῦτά μ’ ἀνέμνησας καὶ ἔειπες, 03.212 φασὶ μνηστῆρας σῆς μητέρος εἵνεκα πολλοὺς 03.213 ἐν μεγάροις ἀέκητι σέθεν κακὰ μηχανάασθαι: 03.214 εἰπέ μοι, ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμνασαι, ἦ σέ γε λαοὶ 03.215 ἐχθαίρουσ’ ἀνὰ δῆμον, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ. 03.216 τίς δ’ οἶδ’ εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτίσεται ἐλθών, 03.217 ἢ ὅ γε μοῦνος ἐὼν ἢ καὶ σύμπαντες Ἀχαιοί; 03.218 εἰ γάρ σ’ ὣς ἐθέλοι φιλέειν γλαυκῶπις Ἀθήνη, 03.219 ὡς τότ’ Ὀδυσσῆος περικήδετο κυδαλίμοιο 03.220 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχομεν ἄλγε’ Ἀχαιοί— 03.221 οὐ γάρ πω ἴδον ὧδε θεοὺς ἀναφανδὰ φιλεῦντας, 03.222 ὡς κείνῳ ἀναφανδὰ παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη— 03.223 εἴ σ’ οὕτως ἐθέλοι φιλέειν κήδοιτό τε θυμῷ, 03.224 τῶ κέν τις κείνων γε καὶ ἐκλελάθοιτο γάμοιο. 03.225 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 03.226 ὦ γέρον, οὔ πω τοῦτο ἔπος τελέεσθαι ὀίω: 03.227 λίην γὰρ μέγα εἶπες: ἄγη μ’ ἔχει. οὐκ ἂν ἐμοί γε 03.228 ἐλπομένω τὰ γένοιτ’, οὐδ’ εἰ θεοὶ ὣς ἐθέλοιεν. 03.229 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 03.230 Τηλέμαχε, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων. 03.231 ῥεῖα θεός γ’ ἐθέλων καὶ τηλόθεν ἄνδρα σαώσαι. 03.232 βουλοίμην δ’ ἂν ἐγώ γε καὶ ἄλγεα πολλὰ μογήσας 03.233 οἴκαδέ τ’ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι, 03.234 ἢ ἐλθὼν ἀπολέσθαι ἐφέστιος, ὡς Ἀγαμέμνων 03.235 ὤλεθ’ ὑπ’ Αἰγίσθοιο δόλῳ καὶ ἧς ἀλόχοιο. 03.236 ἀλλ’ ἦ τοι θάνατον μὲν ὁμοίιον οὐδὲ θεοί περ 03.237 καὶ φίλῳ ἀνδρὶ δύνανται ἀλαλκέμεν, ὁππότε κεν δὴ 03.238 μοῖρ’ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο. 03.239 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 03.240 Μέντορ, μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα κηδόμενοί περ: 03.241 κείνῳ δ’ οὐκέτι νόστος ἐτήτυμος, ἀλλά οἱ ἤδη 03.242 φράσσαντ’ ἀθάνατοι θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν. 03.243 νῦν δ’ ἐθέλω ἔπος ἄλλο μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι 03.244 Νέστορ’, ἐπεὶ περὶ οἶδε δίκας ἠδὲ φρόνιν ἄλλων: 03.245 τρὶς γὰρ δή μίν φασιν ἀνάξασθαι γένε’ ἀνδρῶν: 03.246 ὥς τέ μοι ἀθάνατος ἰνδάλλεται εἰσοράασθαι. 03.247 ὦ Νέστορ Νηληϊάδη, σὺ δ’ ἀληθὲς ἐνίσπες: 03.248 πῶς ἔθαν’ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων; 03.249 ποῦ Μενέλαος ἔην; τίνα δ’ αὐτῷ μήσατ’ ὄλεθρον 03.250 Αἴγισθος δολόμητις, ἐπεὶ κτάνε πολλὸν ἀρείω; 03.251 ἦ οὐκ Ἄργεος ἦεν Ἀχαιικοῦ, ἀλλά πῃ ἄλλῃ 03.252 πλάζετ’ ἐπ’ ἀνθρώπους, ὁ δὲ θαρσήσας κατέπεφνε; 03.253 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.254 τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθέα πάντ’ ἀγορεύσω. 03.255 ἦ τοι μὲν τάδε καὐτὸς ὀίεαι, ὥς κεν ἐτύχθη, 03.256 εἰ ζωόν γ’ Αἴγισθον ἐνὶ μεγάροισιν ἔτετμεν 03.257 Ἀτρεΐδης Τροίηθεν ἰών, ξανθὸς Μενέλαος: 03.258 τῶ κέ οἱ οὐδὲ θανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν, 03.259 ἀλλ’ ἄρα τόν γε κύνες τε καὶ οἰωνοὶ κατέδαψαν 03.260 κείμενον ἐν πεδίῳ ἑκὰς ἄστεος, οὐδέ κέ τίς μιν 03.261 κλαῦσεν Ἀχαιιάδων: μάλα γὰρ μέγα μήσατο ἔργον. 03.262 ἡμεῖς μὲν γὰρ κεῖθι πολέας τελέοντες ἀέθλους 03.263 ἥμεθ’: ὁ δ’ εὔκηλος μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο 03.264 πόλλ’ Ἀγαμεμνονέην ἄλοχον θέλγεσκ’ ἐπέεσσιν. 03.265 ἡ δ’ ἦ τοι τὸ πρὶν μὲν ἀναίνετο ἔργον ἀεικὲς 03.266 δῖα Κλυταιμνήστρη: φρεσὶ γὰρ κέχρητ’ ἀγαθῇσι: 03.267 πὰρ δ’ ἄρ’ ἔην καὶ ἀοιδὸς ἀνήρ, ᾧ πόλλ’ ἐπέτελλεν 03.268 Ἀτρεΐδης Τροίηνδε κιὼν ἔρυσασθαι ἄκοιτιν. 03.269 ἀλλ’ ὅτε δή μιν μοῖρα θεῶν ἐπέδησε δαμῆναι, 03.270 δὴ τότε τὸν μὲν ἀοιδὸν ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην 03.271 κάλλιπεν οἰωνοῖσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι, 03.272 τὴν δ’ ἐθέλων ἐθέλουσαν ἀνήγαγεν ὅνδε δόμονδε. 03.273 πολλὰ δὲ μηρί’ ἔκηε θεῶν ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς, 03.274 πολλὰ δ’ ἀγάλματ’ ἀνῆψεν, ὑφάσματά τε χρυσόν τε, 03.275 ἐκτελέσας μέγα ἔργον, ὃ οὔ ποτε ἔλπετο θυμῷ. 03.276 ἡμεῖς μὲν γὰρ ἅμα πλέομεν Τροίηθεν ἰόντες, 03.277 Ἀτρεΐδης καὶ ἐγώ, φίλα εἰδότες ἀλλήλοισιν: 03.278 ἀλλ’ ὅτε Σούνιον ἱρὸν ἀφικόμεθ’, ἄκρον Ἀθηνέων, 03.279 ἔνθα κυβερνήτην Μενελάου Φοῖβος Ἀπόλλων 03.280 οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνε, 03.281 πηδάλιον μετὰ χερσὶ θεούσης νηὸς ἔχοντα, 03.282 Φρόντιν Ὀνητορίδην, ὃς ἐκαίνυτο φῦλ’ ἀνθρώπων 03.283 νῆα κυβερνῆσαι, ὁπότε σπέρχοιεν ἄελλαι. 03.284 ὣς ὁ μὲν ἔνθα κατέσχετ’, ἐπειγόμενός περ ὁδοῖο, 03.285 ὄφρ’ ἕταρον θάπτοι καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερίσειεν. 03.286 ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἰὼν ἐπὶ οἴνοπα πόντον 03.287 ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι Μαλειάων ὄρος αἰπὺ 03.288 ἷξε θέων, τότε δὴ στυγερὴν ὁδὸν εὐρύοπα Ζεὺς 03.289 ἐφράσατο, λιγέων δ’ ἀνέμων ἐπ’ ἀυτμένα χεῦε, 03.290 κύματά τε τροφέοντο πελώρια, ἶσα ὄρεσσιν. 03.291 ἔνθα διατμήξας τὰς μὲν Κρήτῃ ἐπέλασσεν, 03.292 ἧχι Κύδωνες ἔναιον Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα. 03.293 ἔστι δέ τις λισσὴ αἰπεῖά τε εἰς ἅλα πέτρη 03.294 ἐσχατιῇ Γόρτυνος ἐν ἠεροειδέι πόντῳ: 03.295 ἔνθα Νότος μέγα κῦμα ποτὶ σκαιὸν ῥίον ὠθεῖ, 03.296 ἐς Φαιστόν, μικρὸς δὲ λίθος μέγα κῦμ’ ἀποέργει. 03.297 αἱ μὲν ἄρ’ ἔνθ’ ἦλθον, σπουδῇ δ’ ἤλυξαν ὄλεθρον 03.298 ἄνδρες, ἀτὰρ νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν 03.299 κύματ’: ἀτὰρ τὰς πέντε νέας κυανοπρῳρείους 03.300 Αἰγύπτῳ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ. 03.301 ὣς ὁ μὲν ἔνθα πολὺν βίοτον καὶ χρυσὸν ἀγείρων 03.302 ἠλᾶτο ξὺν νηυσὶ κατ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους: 03.303 τόφρα δὲ ταῦτ’ Αἴγισθος ἐμήσατο οἴκοθι λυγρά. 03.304 ἑπτάετες δ’ ἤνασσε πολυχρύσοιο Μυκήνης, 03.305 κτείνας Ἀτρεΐδην, δέδμητο δὲ λαὸς ὑπ’ αὐτῷ. 03.306 τῷ δέ οἱ ὀγδοάτῳ κακὸν ἤλυθε δῖος Ὀρέστης 03.307 ἂψ ἀπ’ Ἀθηνάων, κατὰ δ’ ἔκτανε πατροφονῆα, 03.308 Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα. 03.309 ἦ τοι ὁ τὸν κτείνας δαίνυ τάφον Ἀργείοισιν 03.310 μητρός τε στυγερῆς καὶ ἀνάλκιδος Αἰγίσθοιο: 03.311 αὐτῆμαρ δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 03.312 πολλὰ κτήματ’ ἄγων, ὅσα οἱ νέες ἄχθος ἄειραν. 03.313 καὶ σύ, φίλος, μὴ δηθὰ δόμων ἄπο τῆλ’ ἀλάλησο, 03.314 κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τ’ ἐν σοῖσι δόμοισιν 03.315 οὕτω ὑπερφιάλους, μή τοι κατὰ πάντα φάγωσιν 03.316 κτήματα δασσάμενοι, σὺ δὲ τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς. 03.317 ἀλλ’ ἐς μὲν Μενέλαον ἐγὼ κέλομαι καὶ ἄνωγα 03.318 ἐλθεῖν: κεῖνος γὰρ νέον ἄλλοθεν εἰλήλουθεν, 03.319 ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ὅθεν οὐκ ἔλποιτό γε θυμῷ 03.320 ἐλθέμεν, ὅν τινα πρῶτον ἀποσφήλωσιν ἄελλαι 03.321 ἐς πέλαγος μέγα τοῖον, ὅθεν τέ περ οὐδ’ οἰωνοὶ 03.322 αὐτόετες οἰχνεῦσιν, ἐπεὶ μέγα τε δεινόν τε. 03.323 ἀλλ’ ἴθι νῦν σὺν νηί τε σῇ καὶ σοῖς ἑτάροισιν: 03.324 εἰ δ’ ἐθέλεις πεζός, πάρα τοι δίφρος τε καὶ ἵπποι, 03.325 πὰρ δὲ τοι υἷες ἐμοί, οἵ τοι πομπῆες ἔσονται 03.326 ἐς Λακεδαίμονα δῖαν, ὅθι ξανθὸς Μενέλαος. 03.327 λίσσεσθαι δέ μιν αὐτός, ἵνα νημερτὲς ἐνίσπῃ: 03.328 ψεῦδος δ’ οὐκ ἐρέει: μάλα γὰρ πεπνυμένος ἐστίν. 03.329 ὣς ἔφατ’, ἠέλιος δ’ ἄρ’ ἔδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε. 03.330 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 03.331 ὦ γέρον, ἦ τοι ταῦτα κατὰ μοῖραν κατέλεξας: 03.332 ἀλλ’ ἄγε τάμνετε μὲν γλώσσας, κεράασθε δὲ οἶνον, 03.333 ὄφρα Ποσειδάωνι καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισιν 03.334 σπείσαντες κοίτοιο μεδώμεθα: τοῖο γὰρ ὥρη. 03.335 ἤδη γὰρ φάος οἴχεθ’ ὑπὸ ζόφον, οὐδὲ ἔοικεν: 03.336 δηθὰ θεῶν ἐν δαιτὶ θαασσέμεν, ἀλλὰ νέεσθαι. 03.337 ἦ ῥα Διὸς θυγάτηρ, οἱ δ’ ἔκλυον αὐδησάσης. 03.338 τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν, 03.339 κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο, 03.340 νώμησαν δ’ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσι: 03.341 γλώσσας δ’ ἐν πυρὶ βάλλον, ἀνιστάμενοι δ’ ἐπέλειβον. 03.342 αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ’ ἔπιον θ’, ὅσον ἤθελε θυμός, 03.343 δὴ τότ’ Ἀθηναίη καὶ Τηλέμαχος θεοειδὴς 03.344 ἄμφω ἱέσθην κοίλην ἐπὶ νῆα νέεσθαι. 03.345 Νέστωρ δ’ αὖ κατέρυκε καθαπτόμενος ἐπέεσσιν: 03.346 Ζεὺς τό γ’ ἀλεξήσειε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, 03.347 ὡς ὑμεῖς παρ’ ἐμεῖο θοὴν ἐπὶ νῆα κίοιτε 03.348 ὥς τέ τευ ἦ παρὰ πάμπαν ἀνείμονος ἠδὲ πενιχροῦ, 03.349 ᾧ οὔ τι χλαῖναι καὶ ῥήγεα πόλλ’ ἐνὶ οἴκῳ, 03.350 οὔτ’ αὐτῷ μαλακῶς οὔτε ξείνοισιν ἐνεύδειν. 03.351 αὐτὰρ ἐμοὶ πάρα μὲν χλαῖναι καὶ ῥήγεα καλά. 03.352 οὔ θην δὴ τοῦδ’ ἀνδρὸς Ὀδυσσῆος φίλος υἱὸς 03.353 νηὸς ἐπ’ ἰκριόφιν καταλέξεται, ὄφρ’ ἂν ἐγώ γε 03.354 ζώω, ἔπειτα δὲ παῖδες ἐνὶ μεγάροισι λίπωνται, 03.355 ξείνους ξεινίζειν, ὅς τίς κ’ ἐμὰ δώμαθ’ ἵκηται. 03.356 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 03.357 εὖ δὴ ταῦτά γ’ ἔφησθα, γέρον φίλε: σοὶ δὲ ἔοικεν 03.358 Τηλέμαχον πείθεσθαι, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως. 03.359 ἀλλ’ οὗτος μὲν νῦν σοὶ ἅμ’ ἕψεται, ὄφρα κεν εὕδῃ 03.360 σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν: ἐγὼ δ’ ἐπὶ νῆα μέλαιναν 03.361 εἶμ’, ἵνα θαρσύνω θ’ ἑτάρους εἴπω τε ἕκαστα. 03.362 οἶος γὰρ μετὰ τοῖσι γεραίτερος εὔχομαι εἶναι: 03.363 οἱ δ’ ἄλλοι φιλότητι νεώτεροι ἄνδρες ἕπονται, 03.364 πάντες ὁμηλικίη μεγαθύμου Τηλεμάχοιο. 03.365 ἔνθα κε λεξαίμην κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ 03.366 νῦν: ἀτὰρ ἠῶθεν μετὰ Καύκωνας μεγαθύμους 03.367 εἶμ’ ἔνθα χρεῖός μοι ὀφέλλεται, οὔ τι νέον γε 03.368 οὐδ’ ὀλίγον. σὺ δὲ τοῦτον, ἐπεὶ τεὸν ἵκετο δῶμα, 03.369 πέμψον σὺν δίφρῳ τε καὶ υἱέι: δὸς δέ οἱ ἵππους, 03.370 οἵ τοι ἐλαφρότατοι θείειν καὶ κάρτος ἄριστοι. 03.371 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη 03.372 φήνῃ εἰδομένη: θάμβος δ’ ἕλε πάντας ἰδόντας. 03.373 θαύμαζεν δ’ ὁ γεραιός, ὅπως ἴδεν ὀφθαλμοῖς: 03.374 Τηλεμάχου δ’ ἕλε χεῖρα, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 03.375 ὦ φίλος, οὔ σε ἔολπα κακὸν καὶ ἄναλκιν ἔσεσθαι, 03.376 εἰ δή τοι νέῳ ὧδε θεοὶ πομπῆες ἕπονται. 03.377 οὐ μὲν γάρ τις ὅδ’ ἄλλος Ὀλύμπια δώματ’ ἐχόντων, 03.378 ἀλλὰ Διὸς θυγάτηρ, κυδίστη Τριτογένεια, 03.379 ἥ τοι καὶ πατέρ’ ἐσθλὸν ἐν Ἀργείοισιν ἐτίμα. 03.380 ἀλλὰ ἄνασσ’ ἵληθι, δίδωθι δέ μοι κλέος ἐσθλόν, 03.381 αὐτῷ καὶ παίδεσσι καὶ αἰδοίῃ παρακοίτι: 03.382 σοὶ δ’ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον 03.383 ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὕπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ: 03.384 τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας. 03.385 ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη. 03.386 τοῖσιν δ’ ἡγεμόνευε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 03.387 υἱάσι καὶ γαμβροῖσιν, ἑὰ πρὸς δώματα καλά. 03.388 ἀλλ’ ὅτε δώμαθ’ ἵκοντο ἀγακλυτὰ τοῖο ἄνακτος, 03.389 ἑξείης ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε: 03.390 τοῖς δ’ ὁ γέρων ἐλθοῦσιν ἀνὰ κρητῆρα κέρασσεν 03.391 οἴνου ἡδυπότοιο, τὸν ἑνδεκάτῳ ἐνιαυτῷ 03.392 ὤιξεν ταμίη καὶ ἀπὸ κρήδεμνον ἔλυσε: 03.393 τοῦ ὁ γέρων κρητῆρα κεράσσατο, πολλὰ δ’ Ἀθήνῃ 03.394 εὔχετ’ ἀποσπένδων, κούρῃ Διὸς αἰγιόχοιο. 03.395 αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ’ ἔπιον θ’, ὅσον ἤθελε θυμός, 03.396 οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος, 03.397 τὸν δ’ αὐτοῦ κοίμησε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 03.398 Τηλέμαχον, φίλον υἱὸν Ὀδυσσῆος θείοιο, 03.399 τρητοῖς ἐν λεχέεσσιν ὑπ’ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ, 03.400 πὰρ’ δ’ ἄρ’ ἐυμμελίην Πεισίστρατον, ὄρχαμον ἀνδρῶν, 03.401 ὅς οἱ ἔτ’ ἠίθεος παίδων ἦν ἐν μεγάροισιν: 03.402 αὐτὸς δ’ αὖτε καθεῦδε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο, 03.403 τῷ δ’ ἄλοχος δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν. 03.404 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 03.405 ὤρνυτ’ ἄρ’ ἐξ εὐνῆφι Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 03.406 ἐκ δ’ ἐλθὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοισιν, 03.407 οἵ οἱ ἔσαν προπάροιθε θυράων ὑψηλάων, 03.408 λευκοί, ἀποστίλβοντες ἀλείφατος: οἷς ἔπι μὲν πρὶν 03.409 Νηλεὺς ἵζεσκεν, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος: 03.410 ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει, 03.411 Νέστωρ αὖ τότ’ ἐφῖζε Γερήνιος, οὖρος Ἀχαιῶν, 03.412 σκῆπτρον ἔχων. περὶ δ’ υἷες ἀολλέες ἠγερέθοντο 03.413 ἐκ θαλάμων ἐλθόντες, Ἐχέφρων τε Στρατίος τε 03.414 Περσεύς τ’ Ἄρητός τε καὶ ἀντίθεος Θρασυμήδης. 03.415 τοῖσι δ’ ἔπειθ’ ἕκτος Πεισίστρατος ἤλυθεν ἥρως, 03.416 πὰρ δ’ ἄρα Τηλέμαχον θεοείκελον εἷσαν ἄγοντες. 03.417 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.418 καρπαλίμως μοι, τέκνα φίλα, κρηήνατ’ ἐέλδωρ, 03.419 ὄφρ’ ἦ τοι πρώτιστα θεῶν ἱλάσσομ’ Ἀθήνην, 03.420 ἥ μοι ἐναργὴς ἦλθε θεοῦ ἐς δαῖτα θάλειαν. 03.421 ἀλλ’ ἄγ’ ὁ μὲν πεδίονδ’ ἐπὶ βοῦν, ἴτω, ὄφρα τάχιστα 03.422 ἔλθῃσιν, ἐλάσῃ δὲ βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ: 03.423 εἷς δ’ ἐπὶ Τηλεμάχου μεγαθύμου νῆα μέλαιναν 03.424 πάντας ἰὼν ἑτάρους ἀγέτω, λιπέτω δὲ δύ’ οἴους: 03.425 εἷς δ’ αὖ χρυσοχόον Λαέρκεα δεῦρο κελέσθω 03.426 ἐλθεῖν, ὄφρα βοὸς χρυσὸν κέρασιν περιχεύῃ. 03.427 οἱ δ’ ἄλλοι μένετ’ αὐτοῦ ἀολλέες, εἴπατε δ’ εἴσω 03.428 δμῳῇσιν κατὰ δώματ’ ἀγακλυτὰ δαῖτα πένεσθαι, 03.429 ἕδρας τε ξύλα τ’ ἀμφὶ καὶ ἀγλαὸν οἰσέμεν ὕδωρ. 03.430 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐποίπνυον. ἦλθε μὲν ἂρ βοῦς 03.431 ἐκ πεδίου, ἦλθον δὲ θοῆς παρὰ νηὸς ἐίσης 03.432 Τηλεμάχου ἕταροι μεγαλήτορος, ἦλθε δὲ χαλκεὺς 03.433 ὅπλ’ ἐν χερσὶν ἔχων χαλκήια, πείρατα τέχνης, 03.434 ἄκμονά τε σφῦραν τ’ ἐυποίητόν τε πυράγρην, 03.435 οἷσίν τε χρυσὸν εἰργάξετο: ἦλθε δ’ Ἀθήνη 03.436 ἱρῶν ἀντιόωσα. γέρων δ’ ἱππηλάτα Νέστωρ 03.437 χρυσὸν ἔδωχ’: ὁ δ’ ἔπειτα βοὸς κέρασιν περίχευεν 03.438 ἀσκήσας, ἵν’ ἄγαλμα θεὰ κεχάροιτο ἰδοῦσα. 03.439 βοῦν δ’ ἀγέτην κεράων Στρατίος καὶ δῖος Ἐχέφρων. 03.440 χέρνιβα δέ σφ’ Ἄρητος ἐν ἀνθεμόεντι λέβητι 03.441 ἤλυθεν ἐκ θαλάμοιο φέρων, ἑτέρῃ δ’ ἔχεν οὐλὰς 03.442 ἐν κανέῳ πέλεκυν δὲ μενεπτόλεμος Θρασυμήδης 03.443 ὀξὺν ἔχων ἐν χειρὶ παρίστατο βοῦν ἐπικόψων. 03.444 Περσεὺς δ’ ἀμνίον εἶχε: γέρων δ’ ἱππηλάτα Νέστωρ 03.445 χέρνιβά τ’ οὐλοχύτας τε κατήρχετο, πολλὰ δ’ Ἀθήνῃ 03.446 εὔχετ’ ἀπαρχόμενος, κεφαλῆς τρίχας ἐν πυρὶ βάλλων. 03.447 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο, 03.448 αὐτίκα Νέστορος υἱὸς ὑπέρθυμος Θρασυμήδης 03.449 ἤλασεν ἄγχι στάς: πέλεκυς δ’ ἀπέκοψε τένοντας 03.450 αὐχενίους, λῦσεν δὲ βοὸς μένος. αἱ δ’ ὀλόλυξαν 03.451 θυγατέρες τε νυοί τε καὶ αἰδοίη παράκοιτις 03.452 Νέστορος, Εὐρυδίκη, πρέσβα Κλυμένοιο θυγατρῶν. 03.453 οἱ μὲν ἔπειτ’ ἀνελόντες ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης 03.454 ἔσχον: ἀτὰρ σφάξεν Πεισίστρατος, ὄρχαμος ἀνδρῶν. 03.455 τῆς δ’ ἐπεὶ ἐκ μέλαν αἷμα ῥύη, λίπε δ’ ὀστέα θυμός, 03.456 αἶψ’ ἄρα μιν διέχευαν, ἄφαρ δ’ ἐκ μηρία τάμνον 03.457 πάντα κατὰ μοῖραν, κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν 03.458 δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ’ αὐτῶν δ’ ὠμοθέτησαν. 03.459 καῖε δ’ ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δ’ αἴθοπα οἶνον 03.460 λεῖβε: νέοι δὲ παρ’ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. 03.461 αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ’ ἐκάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο, 03.462 μίστυλλόν τ’ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ’ ὀβελοῖσιν ἔπειραν, 03.463 ὤπτων δ’ ἀκροπόρους ὀβελοὺς ἐν χερσὶν ἔχοντες. 03.464 τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη, 03.465 Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληϊάδαο. 03.466 αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ’ ἐλαίῳ, 03.467 ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα, 03.468 ἔκ ῥ’ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος: 03.469 πὰρ δ’ ὅ γε Νέστορ’ ἰὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο, ποιμένα λαῶν. 03.470 οἱ δ’ ἐπεὶ ὤπτησαν κρέ’ ὑπέρτερα καὶ ἐρύσαντο, 03.471 δαίνυνθ’ ἑζόμενοι: ἐπὶ δ’ ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄροντο 03.472 οἶνον οἰνοχοεῦντες ἐνὶ χρυσέοις δεπάεσσιν. 03.473 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 03.474 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ: 03.475 παῖδες ἐμοί, ἄγε Τηλεμάχῳ καλλίτριχας ἵππους 03.476 ζεύξαθ’ ὑφ’ ἅρματ’ ἄγοντες, ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο. 03.477 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, 03.478 καρπαλίμως δ’ ἔζευξαν ὑφ’ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους. 03.479 ἐν δὲ γυνὴ ταμίη σῖτον καὶ οἶνον ἔθηκεν 03.480 ὄψα τε, οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. 03.481 ἂν δ’ ἄρα Τηλέμαχος περικαλλέα βήσετο δίφρον: 03.482 πὰρ δ’ ἄρα Νεστορίδης Πεισίστρατος, ὄρχαμος ἀνδρῶν, 03.483 ἐς δίφρον τ’ ἀνέβαινε καὶ ἡνία λάζετο χερσί, 03.484 μάστιξεν δ’ ἐλάαν, τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην 03.485 ἐς πεδίον, λιπέτην δὲ Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον. 03.486 οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες. 03.487 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί, 03.488 ἐς Φηρὰς δ’ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα, 03.489 υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα. 03.490 ἔνθα δὲ νύκτ’ ἄεσαν, ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν. 03.491 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 03.492 ἵππους τε ζεύγνυντ’ ἀνά θ’ ἅρματα ποικίλ’ ἔβαινον: 03.493 ἐκ δ’ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου: 03.494 μάστιξεν δ’ ἐλάαν, τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. 03.495 ἷξον δ’ ἐς πεδίον πυρηφόρον, ἔνθα δ’ ἔπειτα 03.496 ἦνον ὁδόν: τοῖον γὰρ ὑπέκφερον ὠκέες ἵπποι. 03.497 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί. 04.001 οἱ δ’ ἷξον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, 04.002 πρὸς δ’ ἄρα δώματ’ ἔλων Μενελάου κυδαλίμοιο. 04.003 τὸν δ’ εὗρον δαινύντα γάμον πολλοῖσιν ἔτῃσιν 04.004 υἱέος ἠδὲ θυγατρὸς ἀμύμονος ᾧ ἐνὶ οἴκῳ. 04.005 τὴν μὲν Ἀχιλλῆος ῥηξήνορος υἱέι πέμπεν: 04.006 ἐν Τροίῃ γὰρ πρῶτον ὑπέσχετο καὶ κατένευσε 04.007 δωσέμεναι, τοῖσιν δὲ θεοὶ γάμον ἐξετέλειον. 04.008 τὴν ἄρ’ ὅ γ’ ἔνθ’ ἵπποισι καὶ ἅρμασι πέμπε νέεσθαι 04.009 Μυρμιδόνων προτὶ ἄστυ περικλυτόν, οἷσιν ἄνασσεν. 04.010 υἱέι δὲ Σπάρτηθεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην, 04.011 ὅς οἱ τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένθης 04.012 ἐκ δούλης: Ἑλένῃ δὲ θεοὶ γόνον οὐκέτ’ ἔφαινον, 04.013 ἐπεὶ δὴ τὸ πρῶτον ἐγείνατο παῖδ’ ἐρατεινήν, 04.014 Ἑρμιόνην, ἣ εἶδος ἔχε χρυσέης Ἀφροδίτης. 04.015 ὣς οἱ μὲν δαίνυντο καθ’ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα 04.016 γείτονες ἠδὲ ἔται Μενελάου κυδαλίμοιο, 04.017 τερπόμενοι: μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς 04.018 φορμίζων, δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ’ αὐτούς, 04.019 μολπῆς ἐξάρχοντος, ἐδίνευον κατὰ μέσσους. 04.020 τὼ δ’ αὖτ’ ἐν προθύροισι δόμων αὐτώ τε καὶ ἵππω, 04.021 Τηλέμαχός θ’ ἥρως καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱός, 04.022 στῆσαν: ὁ δὲ προμολὼν ἴδετο κρείων Ἐτεωνεύς, 04.023 ὀτρηρὸς θεράπων Μενελάου κυδαλίμοιο, 04.024 βῆ δ’ ἴμεν ἀγγελέων διὰ δώματα ποιμένι λαῶν, 04.025 ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 04.026 ξείνω δή τινε τώδε, διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε, 04.027 ἄνδρε δύω, γενεῇ δὲ Διὸς μεγάλοιο ἔικτον. 04.028 ἀλλ’ εἴπ’, ἤ σφωιν καταλύσομεν ὠκέας ἵππους, 04.029 ἦ ἄλλον πέμπωμεν ἱκανέμεν, ὅς κε φιλήσῃ. 04.030 τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσας προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.031 οὐ μὲν νήπιος ἦσθα, Βοηθοΐδη Ἐτεωνεῦ, 04.032 τὸ πρίν: ἀτὰρ μὲν νῦν γε πάϊς ὣς νήπια βάζεις. 04.033 ἦ μὲν δὴ νῶι ξεινήια πολλὰ φαγόντε 04.034 ἄλλων ἀνθρώπων δεῦρ’ ἱκόμεθ’, αἴ κέ ποθι Ζεὺς 04.035 ἐξοπίσω περ παύσῃ ὀιζύος. ἀλλὰ λύ’ ἵππους 04.036 ξείνων, ἐς δ’ αὐτοὺς προτέρω ἄγε θοινηθῆναι. 04.037 ὣς φάθ’, ὁ δὲ μεγάροιο διέσσυτο, κέκλετο δ’ ἄλλους 04.038 ὀτρηροὺς θεράποντας ἅμα σπέσθαι ἑοῖ αὐτῷ. 04.039 οἱ δ’ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας, 04.040 καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐφ’ ἱππείῃσι κάπῃσι, 04.041 πὰρ δ’ ἔβαλον ζειάς, ἀνὰ δὲ κρῖ λευκὸν ἔμιξαν, 04.042 ἅρματα δ’ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα, 04.043 αὐτοὺς δ’ εἰσῆγον θεῖον δόμον. οἱ δὲ ἰδόντες 04.044 θαύμαζον κατὰ δῶμα διοτρεφέος βασιλῆος: 04.045 ὥς τε γὰρ ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνης 04.046 δῶμα καθ’ ὑψερεφὲς Μενελάου κυδαλίμοιο. 04.047 αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφθαλμοῖσιν, 04.048 ἔς ῥ’ ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας λούσαντο. 04.049 τοὺς δ’ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, 04.050 ἀμφὶ δ’ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλον ἠδὲ χιτῶνας, 04.051 ἔς ῥα θρόνους ἕζοντο παρ’ Ἀτρεΐδην Μενέλαον. 04.052 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 04.053 καλῇ χρυσείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 04.054 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 04.055 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 04.056 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων. 04.057 δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας 04.058 παντοίων, παρὰ δέ σφι τίθει χρύσεια κύπελλα. 04.059 τὼ καὶ δεικνύμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.060 σίτου θ’ ἅπτεσθον καὶ χαίρετον. αὐτὰρ ἔπειτα 04.061 δείπνου πασσαμένω εἰρησόμεθ’, οἵ τινές ἐστον 04.062 ἀνδρῶν: οὐ γὰρ σφῷν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων, 04.063 ἀλλ’ ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων 04.064 σκηπτούχων, ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν. 04.065 ὣς φάτο, καί σφιν νῶτα βοὸς παρὰ πίονα θῆκεν 04.066 ὄπτ’ ἐν χερσὶν ἑλών, τά ῥά οἱ γέρα πάρθεσαν αὐτῷ. 04.067 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 04.068 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 04.069 δὴ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν, 04.070 ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι: 04.071 φράζεο, Νεστορίδη, τῷ ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ, 04.072 χαλκοῦ τε στεροπὴν κὰδ δώματα ἠχήεντα 04.073 χρυσοῦ τ’ ἠλέκτρου τε καὶ ἀργύρου ἠδ’ ἐλέφαντος. 04.074 Ζηνός που τοιήδε γ’ Ὀλυμπίου ἔνδοθεν αὐλή, 04.075 ὅσσα τάδ’ ἄσπετα πολλά: σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωντα. 04.076 τοῦ δ’ ἀγορεύοντος ξύνετο ξανθὸς Μενέλαος, 04.077 καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 04.078 τέκνα φίλ’, ἦ τοι Ζηνὶ βροτῶν οὐκ ἄν τις ἐρίζοι: 04.079 ἀθάνατοι γὰρ τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματ’ ἔασιν: 04.080 ἀνδρῶν δ’ ἤ κέν τίς μοι ἐρίσσεται, ἠὲ καὶ οὐκί, 04.081 κτήμασιν. ἦ γὰρ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλ’ ἐπαληθεὶς 04.082 ἠγαγόμην ἐν νηυσὶ καὶ ὀγδοάτῳ ἔτει ἦλθον, 04.083 Κύπρον Φοινίκην τε καὶ Αἰγυπτίους ἐπαληθείς, 04.084 Αἰθίοπάς θ’ ἱκόμην καὶ Σιδονίους καὶ Ἐρεμβοὺς 04.085 καὶ Λιβύην, ἵνα τ’ ἄρνες ἄφαρ κεραοὶ τελέθουσι. 04.086 τρὶς γὰρ τίκτει μῆλα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν. 04.087 ἔνθα μὲν οὔτε ἄναξ ἐπιδευὴς οὔτε τι ποιμὴν 04.088 τυροῦ καὶ κρειῶν οὐδὲ γλυκεροῖο γάλακτος, 04.089 ἀλλ’ αἰεὶ παρέχουσιν ἐπηετανὸν γάλα θῆσθαι. 04.090 ἧος ἐγὼ περὶ κεῖνα πολὺν βίοτον συναγείρων 04.091 ἠλώμην, τῆός μοι ἀδελφεὸν ἄλλος ἔπεφνεν 04.092 λάθρῃ, ἀνωιστί, δόλῳ οὐλομένης ἀλόχοιο: 04.093 ὣς οὔ τοι χαίρων τοῖσδε κτεάτεσσιν ἀνάσσω. 04.094 καὶ πατέρων τάδε μέλλετ’ ἀκουέμεν, οἵ τινες ὑμῖν 04.095 εἰσίν, ἐπεὶ μάλα πολλὰ πάθον, καὶ ἀπώλεσα οἶκον 04.096 εὖ μάλα ναιετάοντα, κεχανδότα πολλὰ καὶ ἐσθλά. 04.097 ὧν ὄφελον τριτάτην περ ἔχων ἐν δώμασι μοῖραν 04.098 ναίειν, οἱ δ’ ἄνδρες σόοι ἔμμεναι, οἳ τότ’ ὄλοντο 04.099 Τροίῃ ἐν εὐρείῃ ἑκὰς Ἄργεος ἱπποβότοιο. 04.100 ἀλλ’ ἔμπης πάντας μὲν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων 04.101 πολλάκις ἐν μεγάροισι καθήμενος ἡμετέροισιν 04.102 ἄλλοτε μέν τε γόῳ φρένα τέρπομαι, ἄλλοτε δ’ αὖτε 04.103 παύομαι: αἰψηρὸς δὲ κόρος κρυεροῖο γόοιο. 04.104 τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι, ἀχνύμενός περ, 04.105 ὡς ἑνός, ὅς τέ μοι ὕπνον ἀπεχθαίρει καὶ ἐδωδὴν 04.106 μνωομένῳ, ἐπεὶ οὔ τις Ἀχαιῶν τόσσ’ ἐμόγησεν, 04.107 ὅσσ’ Ὀδυσεὺς ἐμόγησε καὶ ἤρατο. τῷ δ’ ἄρ’ ἔμελλεν 04.108 αὐτῷ κήδε’ ἔσεσθαι, ἐμοὶ δ’ ἄχος αἰὲν ἄλαστον 04.109 κείνου, ὅπως δὴ δηρὸν ἀποίχεται, οὐδέ τι ἴδμεν, 04.110 ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκεν. ὀδύρονταί νύ που αὐτὸν 04.111 Λαέρτης θ’ ὁ γέρων καὶ ἐχέφρων Πηνελόπεια 04.112 Τηλέμαχός θ’, ὃν ἔλειπε νέον γεγαῶτ’ ἐνὶ οἴκῳ. 04.113 ὣς φάτο, τῷ δ’ ἄρα πατρὸς ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο. 04.114 δάκρυ δ’ ἀπὸ βλεφάρων χαμάδις βάλε πατρὸς ἀκούσας, 04.115 χλαῖναν πορφυρέην ἄντ’ ὀφθαλμοῖιν ἀνασχὼν 04.116 ἀμφοτέρῃσιν χερσί. νόησε δέ μιν Μενέλαος, 04.117 μερμήριξε δ’ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 04.118 ἠέ μιν αὐτὸν πατρὸς ἐάσειε μνησθῆναι 04.119 ἦ πρῶτ’ ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο. 04.120 ἧος ὁ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 04.121 ἐκ δ’ Ἑλένη θαλάμοιο θυώδεος ὑψορόφοιο 04.122 ἤλυθεν Ἀρτέμιδι χρυσηλακάτῳ ἐικυῖα. 04.123 τῇ δ’ ἄρ’ ἅμ’ Ἀδρήστη κλισίην εὔτυκτον ἔθηκεν, 04.124 Ἀλκίππη δὲ τάπητα φέρεν μαλακοῦ ἐρίοιο, 04.125 Φυλὼ δ’ ἀργύρεον τάλαρον φέρε, τόν οἱ ἔθηκεν 04.126 Ἀλκάνδρη, Πολύβοιο δάμαρ, ὃς ἔναι’ ἐνὶ Θήβῃς 04.127 Αἰγυπτίῃς, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται: 04.128 ὃς Μενελάῳ δῶκε δύ’ ἀργυρέας ἀσαμίνθους, 04.129 δοιοὺς δὲ τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα. 04.130 χωρὶς δ’ αὖθ’ Ἑλένῃ ἄλοχος πόρε κάλλιμα δῶρα: 04.131 χρυσέην τ’ ἠλακάτην τάλαρόν θ’ ὑπόκυκλον ὄπασσεν 04.132 ἀργύρεον, χρυσῷ δ’ ἐπὶ χείλεα κεκράαντο. 04.133 τόν ῥά οἱ ἀμφίπολος Φυλὼ παρέθηκε φέρουσα 04.134 νήματος ἀσκητοῖο βεβυσμένον: αὐτὰρ ἐπ’ αὐτῷ 04.135 ἠλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα. 04.136 ἕζετο δ’ ἐν κλισμῷ, ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν. 04.137 αὐτίκα δ’ ἥ γ’ ἐπέεσσι πόσιν ἐρέεινεν ἕκαστα: 04.138 ἴδμεν δή, Μενέλαε διοτρεφές, οἵ τινες οἵδε 04.139 ἀνδρῶν εὐχετόωνται ἱκανέμεν ἡμέτερον δῶ; 04.140 ψεύσομαι ἦ ἔτυμον ἐρέω; κέλεται δέ με θυμός. 04.141 οὐ γάρ πώ τινά φημι ἐοικότα ὧδε ἰδέσθαι 04.142 οὔτ’ ἄνδρ’ οὔτε γυναῖκα, σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωσαν, 04.143 ὡς ὅδ’ Ὀδυσσῆος μεγαλήτορος υἷι ἔοικε, 04.144 Τηλεμάχῳ, τὸν ἔλειπε νέον γεγαῶτ’ ἐνὶ οἴκῳ 04.145 κεῖνος ἀνήρ, ὅτ’ ἐμεῖο κυνώπιδος εἵνεκ’ Ἀχαιοὶ 04.146 ἤλθεθ’ ὑπὸ Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντες. 04.147 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.148 οὕτω νῦν καὶ ἐγὼ νοέω, γύναι, ὡς σὺ ἐίσκεις: 04.149 κείνου γὰρ τοιοίδε πόδες τοιαίδε τε χεῖρες 04.150 ὀφθαλμῶν τε βολαὶ κεφαλή τ’ ἐφύπερθέ τε χαῖται. 04.151 καὶ νῦν ἦ τοι ἐγὼ μεμνημένος ἀμφ’ Ὀδυσῆι 04.152 μυθεόμην, ὅσα κεῖνος ὀιζύσας ἐμόγησεν 04.153 ἀμφ’ ἐμοί, αὐτὰρ ὁ πικρὸν ὑπ’ ὀφρύσι δάκρυον εἶβε, 04.154 χλαῖναν πορφυρέην ἄντ’ ὀφθαλμοῖιν ἀνασχών. 04.155 τὸν δ’ αὖ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἀντίον ηὔδα: 04.156 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 04.157 κείνου μέν τοι ὅδ’ υἱὸς ἐτήτυμον, ὡς ἀγορεύεις: 04.158 ἀλλὰ σαόφρων ἐστί, νεμεσσᾶται δ’ ἐνὶ θυμῷ 04.159 ὧδ’ ἐλθὼν τὸ πρῶτον ἐπεσβολίας ἀναφαίνειν 04.160 ἄντα σέθεν, τοῦ νῶι θεοῦ ὣς τερπόμεθ’ αὐδῇ. 04.161 αὐτὰρ ἐμὲ προέηκε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ 04.162 τῷ ἅμα πομπὸν ἕπεσθαι: ἐέλδετο γάρ σε ἰδέσθαι, 04.163 ὄφρα οἱ ἤ τι ἔπος ὑποθήσεαι ἠέ τι ἔργον. 04.164 πολλὰ γὰρ ἄλγε’ ἔχει πατρὸς πάϊς οἰχομένοιο 04.165 ἐν μεγάροις, ᾧ μὴ ἄλλοι ἀοσσητῆρες ἔωσιν, 04.166 ὡς νῦν Τηλεμάχῳ ὁ μὲν οἴχεται, οὐδέ οἱ ἄλλοι 04.167 εἴσ’ οἵ κεν κατὰ δῆμον ἀλάλκοιεν κακότητα. 04.168 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.169 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ φίλου ἀνέρος υἱὸς ἐμὸν δῶ 04.170 ἵκεθ’, ὃς εἵνεκ’ ἐμεῖο πολέας ἐμόγησεν ἀέθλους: 04.171 καί μιν ἔφην ἐλθόντα φιλησέμεν ἔξοχον ἄλλων 04.172 Ἀργείων, εἰ νῶιν ὑπεὶρ ἅλα νόστον ἔδωκε 04.173 νηυσὶ θοῇσι γενέσθαι Ὀλύμπιος εὐρύοπα Ζεύς. 04.174 καί κέ οἱ Ἄργεϊ νάσσα πόλιν καὶ δώματ’ ἔτευξα, 04.175 ἐξ Ἰθάκης ἀγαγὼν σὺν κτήμασι καὶ τέκεϊ ᾧ 04.176 καὶ πᾶσιν λαοῖσι, μίαν πόλιν ἐξαλαπάξας, 04.177 αἳ περιναιετάουσιν, ἀνάσσονται δ’ ἐμοὶ αὐτῷ. 04.178 καί κε θάμ’ ἐνθάδ’ ἐόντες ἐμισγόμεθ’: οὐδέ κεν ἡμέας 04.179 ἄλλο διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε, 04.180 πρίν γ’ ὅτε δὴ θανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψεν. 04.181 ἀλλὰ τὰ μέν που μέλλεν ἀγάσσεσθαι θεὸς αὐτός, 04.182 ὃς κεῖνον δύστηνον ἀνόστιμον οἶον ἔθηκεν. 04.183 ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο. 04.184 κλαῖε μὲν Ἀργείη Ἑλένη, Διὸς ἐκγεγαυῖα, 04.185 κλαῖε δὲ Τηλέμαχός τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος, 04.186 οὐδ’ ἄρα Νέστορος υἱὸς ἀδακρύτω ἔχεν ὄσσε: 04.187 μνήσατο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο, 04.188 τόν ῥ’ Ἠοῦς ἔκτεινε φαεινῆς ἀγλαὸς υἱός: 04.189 τοῦ ὅ γ’ ἐπιμνησθεὶς ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευεν: 04.190 Ἀτρεΐδη, περὶ μέν σε βροτῶν πεπνυμένον εἶναι 04.191 Νέστωρ φάσχ’ ὁ γέρων, ὅτ’ ἐπιμνησαίμεθα σεῖο 04.192 οἷσιν ἐνὶ μεγάροισι, καὶ ἀλλήλους ἐρέοιμεν. 04.193 καὶ νῦν, εἴ τί που ἔστι, πίθοιό μοι: οὐ γὰρ ἐγώ γε 04.194 τέρπομ’ ὀδυρόμενος μεταδόρπιος, ἀλλὰ καὶ ἠὼς 04.195 ἔσσεται ἠριγένεια: νεμεσσῶμαί γε μὲν οὐδὲν 04.196 κλαίειν ὅς κε θάνῃσι βροτῶν καὶ πότμον ἐπίσπῃ. 04.197 τοῦτό νυ καὶ γέρας οἶον ὀιζυροῖσι βροτοῖσιν, 04.198 κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τ’ ἀπὸ δάκρυ παρειῶν. 04.199 καὶ γὰρ ἐμὸς τέθνηκεν ἀδελφεός, οὔ τι κάκιστος 04.200 Ἀργείων: μέλλεις δὲ σὺ ἴδμεναι: οὐ γὰρ ἐγώ γε 04.201 ἤντησ’ οὐδὲ ἴδον: περὶ δ’ ἄλλων φασὶ γενέσθαι 04.202 Ἀντίλοχον, πέρι μὲν θείειν ταχὺν ἠδὲ μαχητήν. 04.203 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.204 ὦ φίλ’, ἐπεὶ τόσα εἶπες, ὅσ’ ἂν πεπνυμένος ἀνὴρ 04.205 εἴποι καὶ ῥέξειε, καὶ ὃς προγενέστερος εἴη: 04.206 τοίου γὰρ καὶ πατρός, ὃ καὶ πεπνυμένα βάζεις, 04.207 ῥεῖα δ’ ἀρίγνωτος γόνος ἀνέρος ᾧ τε Κρονίων 04.208 ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντί τε γεινομένῳ τε, 04.209 ὡς νῦν Νέστορι δῶκε διαμπερὲς ἤματα πάντα 04.210 αὐτὸν μὲν λιπαρῶς γηρασκέμεν ἐν μεγάροισιν, 04.211 υἱέας αὖ πινυτούς τε καὶ ἔγχεσιν εἶναι ἀρίστους. 04.212 ἡμεῖς δὲ κλαυθμὸν μὲν ἐάσομεν, ὃς πρὶν ἐτύχθη, 04.213 δόρπου δ’ ἐξαῦτις μνησώμεθα, χερσὶ δ’ ἐφ’ ὕδωρ 04.214 χευάντων. μῦθοι δὲ καὶ ἠῶθέν περ ἔσονται 04.215 Τηλεμάχῳ καὶ ἐμοὶ διαειπέμεν ἀλλήλοισιν. 04.216 ὣς ἔφατ’, Ἀσφαλίων δ’ ἄρ ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευεν, 04.217 ὀτρηρὸς θεράπων Μενελάου κυδαλίμοιο. 04.218 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 04.219 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησ’ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα: 04.220 αὐτίκ’ ἄρ’ εἰς οἶνον βάλε φάρμακον, ἔνθεν ἔπινον, 04.221 νηπενθές τ’ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων. 04.222 ὃς τὸ καταβρόξειεν, ἐπὴν κρητῆρι μιγείη, 04.223 οὔ κεν ἐφημέριός γε βάλοι κατὰ δάκρυ παρειῶν, 04.224 οὐδ’ εἴ οἱ κατατεθναίη μήτηρ τε πατήρ τε, 04.225 οὐδ’ εἴ οἱ προπάροιθεν ἀδελφεὸν ἢ φίλον υἱὸν 04.226 χαλκῷ δηιόῳεν, ὁ δ’ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῷτο. 04.227 τοῖα Διὸς θυγάτηρ ἔχε φάρμακα μητιόεντα, 04.228 ἐσθλά, τά οἱ Πολύδαμνα πόρεν, Θῶνος παράκοιτις 04.229 Αἰγυπτίη, τῇ πλεῖστα φέρει ζείδωρος ἄρουρα 04.230 φάρμακα, πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα πολλὰ δὲ λυγρά: 04.231 ἰητρὸς δὲ ἕκαστος ἐπιστάμενος περὶ πάντων 04.232 ἀνθρώπων: ἦ γὰρ Παιήονός εἰσι γενέθλης. 04.233 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐνέηκε κέλευσέ τε οἰνοχοῆσαι, 04.234 ἐξαῦτις μύθοισιν ἀμειβομένη προσέειπεν: 04.235 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφὲς ἠδὲ καὶ οἵδε 04.236 ἀνδρῶν ἐσθλῶν παῖδες: ἀτὰρ θεὸς ἄλλοτε ἄλλῳ 04.237 Ζεὺς ἀγαθόν τε κακόν τε διδοῖ: δύναται γὰρ ἅπαντα: 04.238 ἦ τοι νῦν δαίνυσθε καθήμενοι ἐν μεγάροισι 04.239 καὶ μύθοις τέρπεσθε: ἐοικότα γὰρ καταλέξω. 04.240 πάντα μὲν οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, 04.241 ὅσσοι Ὀδυσσῆος ταλασίφρονός εἰσιν ἄεθλοι: 04.242 ἀλλ’ οἷον τόδ’ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς ἀνὴρ 04.243 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχετε πήματ’ Ἀχαιοί. 04.244 αὐτόν μιν πληγῇσιν ἀεικελίῃσι δαμάσσας, 04.245 σπεῖρα κάκ’ ἀμφ’ ὤμοισι βαλών, οἰκῆι ἐοικώς, 04.246 ἀνδρῶν δυσμενέων κατέδυ πόλιν εὐρυάγυιαν: 04.247 ἄλλῳ δ’ αὐτὸν φωτὶ κατακρύπτων ἤισκε, 04.248 δέκτῃ, ὃς οὐδὲν τοῖος ἔην ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. 04.249 τῷ ἴκελος κατέδυ Τρώων πόλιν, οἱ δ’ ἀβάκησαν 04.250 πάντες: ἐγὼ δέ μιν οἴη ἀνέγνων τοῖον ἐόντα, 04.251 καί μιν ἀνηρώτων: ὁ δὲ κερδοσύνῃ ἀλέεινεν. 04.252 ἀλλ’ ὅτε δή μιν ἐγὼ λόεον καὶ χρῖον ἐλαίῳ, 04.253 ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσα καὶ ὤμοσα καρτερὸν ὅρκον 04.254 μὴ μὲν πρὶν Ὀδυσῆα μετὰ Τρώεσσ’ ἀναφῆναι, 04.255 πρίν γε τὸν ἐς νῆάς τε θοὰς κλισίας τ’ ἀφικέσθαι, 04.256 καὶ τότε δή μοι πάντα νόον κατέλεξεν Ἀχαιῶν. 04.257 πολλοὺς δὲ Τρώων κτείνας ταναήκεϊ χαλκῷ 04.258 ἦλθε μετ’ Ἀργείους, κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε πολλήν. 04.259 ἔνθ’ ἄλλαι Τρῳαὶ λίγ’ ἐκώκυον: αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ 04.260 χαῖρ’, ἐπεὶ ἤδη μοι κραδίη τέτραπτο νέεσθαι 04.261 ἂψ οἶκόνδ’, ἄτην δὲ μετέστενον, ἣν Ἀφροδίτη 04.262 δῶχ’, ὅτε μ’ ἤγαγε κεῖσε φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης, 04.263 παῖδά τ’ ἐμὴν νοσφισσαμένην θάλαμόν τε πόσιν τε 04.264 οὔ τευ δευόμενον, οὔτ’ ἂρ φρένας οὔτε τι εἶδος. 04.265 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 04.266 ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γύναι, κατὰ μοῖραν ἔειπες. 04.267 ἤδη μὲν πολέων ἐδάην βουλήν τε νόον τε 04.268 ἀνδρῶν ἡρώων, πολλὴν δ’ ἐπελήλυθα γαῖαν: 04.269 ἀλλ’ οὔ πω τοιοῦτον ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, 04.270 οἷν Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἔσκε φίλον κῆρ. 04.271 οἷον καὶ τόδ’ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς ἀνὴρ 04.272 ἵππῳ ἔνι ξεστῷ, ἵν’ ἐνήμεθα πάντες ἄριστοι 04.273 Ἀργείων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες. 04.274 ἦλθες ἔπειτα σὺ κεῖσε: κελευσέμεναι δέ σ’ ἔμελλε 04.275 δαίμων, ὃς Τρώεσσιν ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι: 04.276 καί τοι Δηΐφοβος θεοείκελος ἕσπετ’ ἰούσῃ. 04.277 τρὶς δὲ περίστειξας κοῖλον λόχον ἀμφαφόωσα, 04.278 ἐκ δ’ ὀνομακλήδην Δαναῶν ὀνόμαζες ἀρίστους, 04.279 πάντων Ἀργείων φωνὴν ἴσκουσ’ ἀλόχοισιν. 04.280 αὐτὰρ ἐγὼ καὶ Τυδεΐδης καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς 04.281 ἥμενοι ἐν μέσσοισιν ἀκούσαμεν ὡς ἐβόησας. 04.282 νῶι μὲν ἀμφοτέρω μενεήναμεν ὁρμηθέντε 04.283 ἢ ἐξελθέμεναι, ἢ ἔνδοθεν αἶψ’ ὑπακοῦσαι: 04.284 ἀλλ’ Ὀδυσεὺς κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένω περ. 04.285 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀκὴν ἔσαν υἷες Ἀχαιῶν, 04.286 Ἄντικλος δὲ σέ γ’ οἶος ἀμείψασθαι ἐπέεσσιν 04.287 ἤθελεν. ἀλλ’ Ὀδυσεὺς ἐπὶ μάστακα χερσὶ πίεζεν 04.288 νωλεμέως κρατερῇσι, σάωσε δὲ πάντας Ἀχαιούς: 04.289 τόφρα δ’ ἔχ’, ὄφρα σε νόσφιν ἀπήγαγε Παλλὰς Ἀθήνη. 04.290 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 04.291 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 04.292 ἄλγιον: οὐ γάρ οἵ τι τάδ’ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, 04.293 οὐδ’ εἴ οἱ κραδίη γε σιδηρέη ἔνδοθεν ἦεν. 04.294 ἀλλ’ ἄγετ’ εἰς εὐνὴν τράπεθ’ ἡμέας, ὄφρα καὶ ἤδη 04.295 ὕπνῳ ὕπο γλυκερῷ ταρπώμεθα κοιμηθέντες. 04.296 ὣς ἔφατ’, Ἀργείη δ’ Ἑλένη δμῳῇσι κέλευσεν 04.297 δέμνι’ ὑπ’ αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ 04.298 πορφύρε’ ἐμβαλέειν στορέσαι τ’ ἐφύπερθε τάπητας, 04.299 χλαίνας τ’ ἐνθέμεναι οὔλας καθύπερθεν ἕσασθαι. 04.300 αἱ δ’ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι, 04.301 δέμνια δὲ στόρεσαν: ἐκ δὲ ξείνους ἄγε κῆρυξ. 04.302 οἱ μὲν ἄρ’ ἐν προδόμῳ δόμου αὐτόθι κοιμήσαντο, 04.303 Τηλέμαχός θ’ ἥρως καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱός: 04.304 Ἀτρεΐδης δὲ καθεῦδε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο, 04.305 πὰρ δ’ Ἑλένη τανύπεπλος ἐλέξατο, δῖα γυναικῶν. 04.306 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 04.307 ὤρνυτ’ ἄρ’ ἐξ εὐνῆφι βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 04.308 εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ’ ὤμῳ, 04.309 ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 04.310 βῆ δ’ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο θεῷ ἐναλίγκιος ἄντην, 04.311 Τηλεμάχῳ δὲ παρῖζεν, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 04.312 τίπτε δέ σε χρειὼ δεῦρ’ ἤγαγε, Τηλέμαχ’ ἥρως, 04.313 ἐς Λακεδαίμονα δῖαν, ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης; 04.314 δήμιον ἦ ἴδιον; τόδε μοι νημερτὲς ἐνίσπες. 04.315 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 04.316 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 04.317 ἤλυθον, εἴ τινά μοι κληηδόνα πατρὸς ἐνίσποις. 04.318 ἐσθίεταί μοι οἶκος, ὄλωλε δὲ πίονα ἔργα, 04.319 δυσμενέων δ’ ἀνδρῶν πλεῖος δόμος, οἵ τέ μοι αἰεὶ 04.320 μῆλ’ ἁδινὰ σφάζουσι καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς, 04.321 μητρὸς ἐμῆς μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες. 04.322 τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ’ ἱκάνομαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα 04.323 κείνου λυγρὸν ὄλεθρον ἐνισπεῖν, εἴ που ὄπωπας 04.324 ὀφθαλμοῖσι τεοῖσιν ἢ ἄλλου μῦθον ἄκουσας 04.325 πλαζομένου: περὶ γάρ μιν ὀιζυρὸν τέκε μήτηρ. 04.326 μηδέ τί μ’ αἰδόμενος μειλίσσεο μηδ’ ἐλεαίρων, 04.327 ἀλλ’ εὖ μοι κατάλεξον ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς. 04.328 λίσσομαι, εἴ ποτέ τοί τι πατὴρ ἐμός, ἐσθλὸς Ὀδυσσεὺς 04.329 ἢ ἔπος ἠέ τι ἔργον ὑποστὰς ἐξετέλεσσε 04.330 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχετε πήματ’ Ἀχαιοί, 04.331 τῶν νῦν μοι μνῆσαι, καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες. 04.332 τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσας προσέθη ξανθὸς Μενέλαος: 04.333 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ κρατερόφρονος ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ 04.334 ἤθελον εὐνηθῆναι ἀνάλκιδες αὐτοὶ ἐόντες. 04.335 ὡς δ’ ὁπότ’ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος κρατεροῖο λέοντος 04.336 νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνοὺς 04.337 κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα 04.338 βοσκομένη, ὁ δ’ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν, 04.339 ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν, 04.340 ὣς Ὀδυσεὺς κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει. 04.341 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, 04.342 τοῖος ἐών, οἷός ποτ’ ἐυκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ 04.343 ἐξ ἔριδος Φιλομηλεΐδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς, 04.344 κὰδ δ’ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί, 04.345 τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς: 04.346 πάντες κ’ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε. 04.347 ταῦτα δ’ ἅ μ’ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε 04.348 ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδόν, οὐδ’ ἀπατήσω, 04.349 ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής, 04.350 τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδ’ ἐπικεύσω. 04.351 Αἰγύπτῳ μ’ ἔτι δεῦρο θεοὶ μεμαῶτα νέεσθαι 04.352 ἔσχον, ἐπεὶ οὔ σφιν ἔρεξα τεληέσσας ἑκατόμβας. 04.353 οἱ δ’ αἰεὶ βούλοντο θεοὶ μεμνῆσθαι ἐφετμέων. 04.354 νῆσος ἔπειτά τις ἔστι πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ 04.355 Αἰγύπτου προπάροιθε, Φάρον δέ ἑ κικλήσκουσι, 04.356 τόσσον ἄνευθ’ ὅσσον τε πανημερίη γλαφυρὴ νηῦς 04.357 ἤνυσεν, ᾗ λιγὺς οὖρος ἐπιπνείῃσιν ὄπισθεν: 04.358 ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμος, ὅθεν τ’ ἀπὸ νῆας ἐίσας 04.359 ἐς πόντον βάλλουσιν, ἀφυσσάμενοι μέλαν ὕδωρ. 04.360 ἔνθα μ’ ἐείκοσιν ἤματ’ ἔχον θεοί, οὐδέ ποτ’ οὖροι 04.361 πνείοντες φαίνονθ’ ἁλιαέες, οἵ ῥά τε νηῶν 04.362 πομπῆες γίγνονται ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. 04.363 καί νύ κεν ἤια πάντα κατέφθιτο καὶ μένε’ ἀνδρῶν, 04.364 εἰ μή τίς με θεῶν ὀλοφύρατο καί μ’ ἐσάωσε, 04.365 Πρωτέος ἰφθίμου θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος, 04.366 Εἰδοθέη: τῇ γάρ ῥα μάλιστά γε θυμὸν ὄρινα. 04.367 ἥ μ’ οἴῳ ἔρροντι συνήντετο νόσφιν ἑταίρων: 04.368 αἰεὶ γὰρ περὶ νῆσον ἀλώμενοι ἰχθυάασκον 04.369 γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν, ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός. 04.370 ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα ἔπος φάτο φώνησέν τε: 04.371 νήπιός εἰς, ὦ ξεῖνε, λίην τόσον ἠδὲ χαλίφρων, 04.372 ἦε ἑκὼν μεθίεις καὶ τέρπεαι ἄλγεα πάσχων; 04.373 ὡς δὴ δήθ’ ἐνὶ νήσῳ ἐρύκεαι, οὐδέ τι τέκμωρ 04.374 εὑρέμεναι δύνασαι, μινύθει δέ τοι ἦτορ ἑταίρων. 04.375 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 04.376 ἐκ μέν τοι ἐρέω, ἥ τις σύ πέρ ἐσσι θεάων, 04.377 ὡς ἐγὼ οὔ τι ἑκὼν κατερύκομαι, ἀλλά νυ μέλλω 04.378 ἀθανάτους ἀλιτέσθαι, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν. 04.379 ἀλλὰ σύ πέρ μοι εἰπέ, θεοὶ δέ τε πάντα ἴσασιν, 04.380 ὅς τίς μ’ ἀθανάτων πεδάᾳ καὶ ἔδησε κελεύθου, 04.381 νόστον θ’, ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσομαι ἰχθυόεντα. 04.382 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων: 04.383 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 04.384 πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων ἅλιος νημερτὴς 04.385 ἀθάνατος Πρωτεὺς Αἰγύπτιος, ὅς τε θαλάσσης 04.386 πάσης βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνος ὑποδμώς: 04.387 τὸν δέ τ’ ἐμόν φασιν πατέρ’ ἔμμεναι ἠδὲ τεκέσθαι. 04.388 τόν γ’ εἴ πως σὺ δύναιο λοχησάμενος λελαβέσθαι, 04.389 ὅς κέν τοι εἴπῃσιν ὁδὸν καὶ μέτρα κελεύθου 04.390 νόστον θ’, ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσεαι ἰχθυόεντα. 04.391 καὶ δέ κέ τοι εἴπῃσι, διοτρεφές, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα, 04.392 ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακόν τ’ ἀγαθόν τε τέτυκται 04.393 οἰχομένοιο σέθεν δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε. 04.394 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 04.395 αὐτὴ νῦν φράζευ σὺ λόχον θείοιο γέροντος, 04.396 μή πώς με προϊδὼν ἠὲ προδαεὶς ἀλέηται: 04.397 ἀργαλέος γάρ τ’ ἐστὶ θεὸς βροτῷ ἀνδρὶ δαμῆναι. 04.398 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων: 04.399 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 04.400 ἦμος δ’ ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκῃ, 04.401 τῆμος ἄρ’ ἐξ ἁλὸς εἶσι γέρων ἅλιος νημερτὴς 04.402 πνοιῇ ὕπο Ζεφύροιο μελαίνῃ φρικὶ καλυφθείς, 04.403 ἐκ δ’ ἐλθὼν κοιμᾶται ὑπὸ σπέσσι γλαφυροῖσιν: 04.404 ἀμφὶ δέ μιν φῶκαι νέποδες καλῆς ἁλοσύδνης 04.405 ἁθρόαι εὕδουσιν, πολιῆς ἁλὸς ἐξαναδῦσαι, 04.406 πικρὸν ἀποπνείουσαι ἁλὸς πολυβενθέος ὀδμήν. 04.407 ἔνθα σ’ ἐγὼν ἀγαγοῦσα ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν 04.408 εὐνάσω ἑξείης: σὺ δ’ ἐὺ κρίνασθαι ἑταίρους 04.409 τρεῖς, οἵ τοι παρὰ νηυσὶν ἐυσσέλμοισιν ἄριστοι. 04.410 πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώια τοῖο γέροντος. 04.411 φώκας μέν τοι πρῶτον ἀριθμήσει καὶ ἔπεισιν: 04.412 αὐτὰρ ἐπὴν πάσας πεμπάσσεται ἠδὲ ἴδηται, 04.413 λέξεται ἐν μέσσῃσι νομεὺς ὣς πώεσι μήλων. 04.414 τὸν μὲν ἐπὴν δὴ πρῶτα κατευνηθέντα ἴδησθε, 04.415 καὶ τότ’ ἔπειθ’ ὑμῖν μελέτω κάρτος τε βίη τε, 04.416 αὖθι δ’ ἔχειν μεμαῶτα καὶ ἐσσύμενόν περ ἀλύξαι. 04.417 πάντα δὲ γιγνόμενος πειρήσεται, ὅσσ’ ἐπὶ γαῖαν 04.418 ἑρπετὰ γίγνονται, καὶ ὕδωρ καὶ θεσπιδαὲς πῦρ: 04.419 ὑμεῖς δ’ ἀστεμφέως ἐχέμεν μᾶλλόν τε πιέζειν. 04.420 ἀλλ’ ὅτε κεν δή σ’ αὐτὸς ἀνείρηται ἐπέεσσι, 04.421 τοῖος ἐὼν οἷόν κε κατευνηθέντα ἴδησθε, 04.422 καὶ τότε δὴ σχέσθαι τε βίης λῦσαί τε γέροντα, 04.423 ἥρως, εἴρεσθαι δέ, θεῶν ὅς τίς σε χαλέπτει, 04.424 νόστον θ’, ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσεαι ἰχθυόεντα. 04.425 ὣς εἰποῦσ’ ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα. 04.426 αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆας, ὅθ’ ἕστασαν ἐν ψαμάθοισιν, 04.427 ἤια: πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι. 04.428 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, 04.429 δόρπον θ’ ὁπλισάμεσθ’, ἐπί τ’ ἤλυθεν ἀμβροσίη νύξ: 04.430 δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 04.431 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 04.432 καὶ τότε δὴ παρὰ θῖνα θαλάσσης εὐρυπόροιο 04.433 ἤια πολλὰ θεοὺς γουνούμενος: αὐτὰρ ἑταίρους 04.434 τρεῖς ἄγον, οἷσι μάλιστα πεποίθεα πᾶσαν ἐπ’ ἰθύν. 04.435 τόφρα δ’ ἄρ’ ἥ γ’ ὑποδῦσα θαλάσσης εὐρέα κόλπον 04.436 τέσσαρα φωκάων ἐκ πόντου δέρματ’ ἔνεικε: 04.437 πάντα δ’ ἔσαν νεόδαρτα: δόλον δ’ ἐπεμήδετο πατρί. 04.438 εὐνὰς δ’ ἐν ψαμάθοισι διαγλάψασ’ ἁλίῃσιν 04.439 ἧστο μένουσ’: ἡμεῖς δὲ μάλα σχεδὸν ἤλθομεν αὐτῆς: 04.440 ἑξείης δ’ εὔνησε, βάλεν δ’ ἐπὶ δέρμα ἑκάστῳ. 04.441 ἔνθα κεν αἰνότατος λόχος ἔπλετο: τεῖρε γὰρ αἰνῶς 04.442 φωκάων ἁλιοτρεφέων ὀλοώτατος ὀδμή: 04.443 τίς γάρ κ’ εἰναλίῳ παρὰ κήτεϊ κοιμηθείη; 04.444 ἀλλ’ αὐτὴ ἐσάωσε καὶ ἐφράσατο μέγ’ ὄνειαρ: 04.445 ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνα ἑκάστῳ θῆκε φέρουσα 04.446 ἡδὺ μάλα πνείουσαν, ὄλεσσε δὲ κήτεος ὀδμήν. 04.447 πᾶσαν δ’ ἠοίην μένομεν τετληότι θυμῷ: 04.448 φῶκαι δ’ ἐξ ἁλὸς ἦλθον ἀολλέες. αἱ μὲν ἔπειτα 04.449 ἑξῆς εὐνάζοντο παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης: 04.450 ἔνδιος δ’ ὁ γέρων ἦλθ’ ἐξ ἁλός, εὗρε δὲ φώκας 04.451 ζατρεφέας, πάσας δ’ ἄρ’ ἐπῴχετο, λέκτο δ’ ἀριθμόν: 04.452 ἐν δ’ ἡμέας πρώτους λέγε κήτεσιν, οὐδέ τι θυμῷ 04.453 ὠΐσθη δόλον εἶναι: ἔπειτα δὲ λέκτο καὶ αὐτός. 04.454 ἡμεῖς δὲ ἰάχοντες ἐπεσσύμεθ’, ἀμφὶ δὲ χεῖρας 04.455 βάλλομεν: οὐδ’ ὁ γέρων δολίης ἐπελήθετο τέχνης, 04.456 ἀλλ’ ἦ τοι πρώτιστα λέων γένετ’ ἠυγένειος, 04.457 αὐτὰρ ἔπειτα δράκων καὶ πάρδαλις ἠδὲ μέγας σῦς: 04.458 γίγνετο δ’ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον: 04.459 ἡμεῖς δ’ ἀστεμφέως ἔχομεν τετληότι θυμῷ. 04.460 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἀνίαζ’ ὁ γέρων ὀλοφώια εἰδώς, 04.461 καὶ τότε δή μ’ ἐπέεσσιν ἀνειρόμενος προσέειπε: 04.462 τίς νύ τοι, Ἀτρέος υἱέ, θεῶν συμφράσσατο βουλάς, 04.463 ὄφρα μ’ ἕλοις ἀέκοντα λοχησάμενος; τέο σε χρή; 04.464 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 04.465 οἶσθα, γέρον, τί με ταῦτα παρατροπέων ἐρεείνεις; 04.466 ὡς δὴ δήθ’ ἐνὶ νήσῳ ἐρύκομαι, οὐδέ τι τέκμωρ 04.467 εὑρέμεναι δύναμαι, μινύθει δέ μοι ἔνδοθεν ἦτορ. 04.468 ἀλλὰ σύ πέρ μοι εἰπέ, θεοὶ δέ τε πάντα ἴσασιν, 04.469 ὅς τίς μ’ ἀθανάτων πεδάᾳ καὶ ἔδησε κελεύθου, 04.470 νόστον θ’, ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσομαι ἰχθυόεντα. 04.471 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπεν: 04.472 ἀλλὰ μάλ’ ὤφελλες Διί τ’ ἄλλοισίν τε θεοῖσι 04.473 ῥέξας ἱερὰ κάλ’ ἀναβαινέμεν, ὄφρα τάχιστα 04.474 σὴν ἐς πατρίδ’ ἵκοιο πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον. 04.475 οὐ γάρ τοι πρὶν μοῖρα φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 04.476 οἶκον ἐυκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν, 04.477 πρίν γ’ ὅτ’ ἂν Αἰγύπτοιο, διιπετέος ποταμοῖο, 04.478 αὖτις ὕδωρ ἔλθῃς ῥέξῃς θ’ ἱερὰς ἑκατόμβας 04.479 ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι: 04.480 καὶ τότε τοι δώσουσιν ὁδὸν θεοί, ἣν σὺ μενοινᾷς. 04.481 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, 04.482 οὕνεκά μ’ αὖτις ἄνωγεν ἐπ’ ἠεροειδέα πόντον 04.483 Αἴγυπτόνδ’ ἰέναι, δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε. 04.484 ἀλλὰ καὶ ὣς μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 04.485 ταῦτα μὲν οὕτω δὴ τελέω, γέρον, ὡς σὺ κελεύεις. 04.486 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 04.487 ἢ πάντες σὺν νηυσὶν ἀπήμονες ἦλθον Ἀχαιοί, 04.488 οὓς Νέστωρ καὶ ἐγὼ λίπομεν Τροίηθεν ἰόντες, 04.489 ἦέ τις ὤλετ’ ὀλέθρῳ ἀδευκέι ἧς ἐπὶ νηὸς 04.490 ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν. 04.491 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπεν: 04.492 Ἀτρεΐδη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τί σε χρὴ 04.493 ἴδμεναι, οὐδὲ δαῆναι ἐμὸν νόον: οὐδέ σέ φημι 04.494 δὴν ἄκλαυτον ἔσεσθαι, ἐπὴν ἐὺ πάντα πύθηαι. 04.495 πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν γε δάμεν, πολλοὶ δὲ λίποντο: 04.496 ἀρχοὶ δ’ αὖ δύο μοῦνοι Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων 04.497 ἐν νόστῳ ἀπόλοντο: μάχῃ δέ τε καὶ σὺ παρῆσθα. 04.498 εἷς δ’ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ. 04.499 Αἴας μὲν μετὰ νηυσὶ δάμη δολιχηρέτμοισι. 04.500 Γυρῇσίν μιν πρῶτα Ποσειδάων ἐπέλασσεν 04.501 πέτρῃσιν μεγάλῃσι καὶ ἐξεσάωσε θαλάσσης: 04.502 καί νύ κεν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἐχθόμενός περ Ἀθήνῃ, 04.503 εἰ μὴ ὑπερφίαλον ἔπος ἔκβαλε καὶ μέγ’ ἀάσθη: 04.504 φῆ ῥ’ ἀέκητι θεῶν φυγέειν μέγα λαῖτμα θαλάσσης. 04.505 τοῦ δὲ Ποσειδάων μεγάλ’ ἔκλυεν αὐδήσαντος: 04.506 αὐτίκ’ ἔπειτα τρίαιναν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν 04.507 ἤλασε Γυραίην πέτρην, ἀπὸ δ’ ἔσχισεν αὐτήν: 04.508 καὶ τὸ μὲν αὐτόθι μεῖνε, τὸ δὲ τρύφος ἔμπεσε πόντῳ, 04.509 τῷ ῥ’ Αἴας τὸ πρῶτον ἐφεζόμενος μέγ’ ἀάσθη: 04.510 τὸν δ’ ἐφόρει κατὰ πόντον ἀπείρονα κυμαίνοντα. 04.511 ὣς ὁ μὲν ἔνθ’ ἀπόλωλεν, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ. 04.512 σὸς δέ που ἔκφυγε κῆρας ἀδελφεὸς ἠδ’ ὑπάλυξεν 04.513 ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι: σάωσε δὲ πότνια Ἥρη. 04.514 ἀλλ’ ὅτε δὴ τάχ’ ἔμελλε Μαλειάων ὄρος αἰπὺ 04.515 ἵξεσθαι, τότε δή μιν ἀναρπάξασα θύελλα 04.516 πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα, 04.517 ἀγροῦ ἐπ’ ἐσχατιήν, ὅθι δώματα ναῖε Θυέστης 04.518 τὸ πρίν, ἀτὰρ τότ’ ἔναιε Θυεστιάδης Αἴγισθος. 04.519 ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ κεῖθεν ἐφαίνετο νόστος ἀπήμων, 04.520 ἂψ δὲ θεοὶ οὖρον στρέψαν, καὶ οἴκαδ’ ἵκοντο, 04.521 ἦ τοι ὁ μὲν χαίρων ἐπεβήσετο πατρίδος αἴης 04.522 καὶ κύνει ἁπτόμενος ἣν πατρίδα: πολλὰ δ’ ἀπ’ αὐτοῦ 04.523 δάκρυα θερμὰ χέοντ’, ἐπεὶ ἀσπασίως ἴδε γαῖαν. 04.524 τὸν δ’ ἄρ’ ἀπὸ σκοπιῆς εἶδε σκοπός, ὅν ῥα καθεῖσεν 04.525 Αἴγισθος δολόμητις ἄγων, ὑπὸ δ’ ἔσχετο μισθὸν 04.526 χρυσοῦ δοιὰ τάλαντα: φύλασσε δ’ ὅ γ’ εἰς ἐνιαυτόν, 04.527 μή ἑ λάθοι παριών, μνήσαιτο δὲ θούριδος ἀλκῆς. 04.528 βῆ δ’ ἴμεν ἀγγελέων πρὸς δώματα ποιμένι λαῶν. 04.529 αὐτίκα δ’ Αἴγισθος δολίην ἐφράσσατο τέχνην: 04.530 κρινάμενος κατὰ δῆμον ἐείκοσι φῶτας ἀρίστους 04.531 εἷσε λόχον, ἑτέρωθι δ’ ἀνώγει δαῖτα πένεσθαι. 04.532 αὐτὰρ ὁ βῆ καλέων Ἀγαμέμνονα, ποιμένα λαῶν 04.533 ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν, ἀεικέα μερμηρίζων. 04.534 τὸν δ’ οὐκ εἰδότ’ ὄλεθρον ἀνήγαγε καὶ κατέπεφνεν 04.535 δειπνίσσας, ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. 04.536 οὐδέ τις Ἀτρεΐδεω ἑτάρων λίπεθ’ οἵ οἱ ἕποντο, 04.537 οὐδέ τις Αἰγίσθου, ἀλλ’ ἔκταθεν ἐν μεγάροισιν. 04.538 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, 04.539 κλαῖον δ’ ἐν ψαμάθοισι καθήμενος, οὐδέ νύ μοι κῆρ 04.540 ἤθελ’ ἔτι ζώειν καὶ ὁρᾶν φάος ἠελίοιο. 04.541 αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενός τε κορέσθην, 04.542 δὴ τότε με προσέειπε γέρων ἅλιος νημερτής: 04.543 μηκέτι, Ἀτρέος υἱέ, πολὺν χρόνον ἀσκελὲς οὕτω 04.544 κλαῖ’, ἐπεὶ οὐκ ἄνυσίν τινα δήομεν: ἀλλὰ τάχιστα 04.545 πείρα ὅπως κεν δὴ σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκηαι. 04.546 ἢ γάρ μιν ζωόν γε κιχήσεαι, ἤ κεν Ὀρέστης 04.547 κτεῖνεν ὑποφθάμενος, σὺ δέ κεν τάφου ἀντιβολήσαις. 04.548 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμοὶ κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ 04.549 αὖτις ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀχνυμένῳ περ ἰάνθη, 04.550 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 04.551 τούτους μὲν δὴ οἶδα: σὺ δὲ τρίτον ἄνδρ’ ὀνόμαζε, 04.552 ὅς τις ἔτι ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ 04.553 ἠὲ θανών: ἐθέλω δὲ καὶ ἀχνύμενός περ ἀκοῦσαι. 04.554 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπεν: 04.555 υἱὸς Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκία ναίων: 04.556 τὸν δ’ ἴδον ἐν νήσῳ θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντα, 04.557 νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ 04.558 ἴσχει: ὁ δ’ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι: 04.559 οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, 04.560 οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. 04.561 σοι δ’ οὐ θέσφατόν ἐστι, διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε, 04.562 Ἄργει ἐν ἱπποβότῳ θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν, 04.563 ἀλλά σ’ ἐς Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης 04.564 ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς, 04.565 τῇ περ ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν: 04.566 οὐ νιφετός, οὔτ’ ἂρ χειμὼν πολὺς οὔτε ποτ’ ὄμβρος, 04.567 ἀλλ’ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντος ἀήτας 04.568 Ὠκεανὸς ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνθρώπους: 04.569 οὕνεκ’ ἔχεις Ἑλένην καί σφιν γαμβρὸς Διός ἐσσι. 04.570 ὣς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα. 04.571 αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἅμ’ ἀντιθέοις ἑτάροισιν 04.572 ἤια, πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι. 04.573 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, 04.574 δόρπον θ’ ὁπλισάμεσθ’, ἐπί τ’ ἤλυθεν ἀμβροσίη νύξ, 04.575 δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 04.576 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 04.577 νῆας μὲν πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δῖαν, 04.578 ἐν δ’ ἱστοὺς τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηυσὶν ἐίσῃς, 04.579 ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντες ἐπὶ κληῖσι καθῖζον: 04.580 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 04.581 ἂψ δ’ εἰς Αἰγύπτοιο διιπετέος ποταμοῖο 04.582 στῆσα νέας, καὶ ἔρεξα τεληέσσας ἑκατόμβας. 04.583 αὐτὰρ ἐπεὶ κατέπαυσα θεῶν χόλον αἰὲν ἐόντων, 04.584 χεῦ’ Ἀγαμέμνονι τύμβον, ἵν’ ἄσβεστον κλέος εἴη. 04.585 ταῦτα τελευτήσας νεόμην, ἔδοσαν δέ μοι οὖρον 04.586 ἀθάνατοι, τοί μ’ ὦκα φίλην ἐς πατρίδ’ ἔπεμψαν. 04.587 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον ἐνὶ μεγάροισιν ἐμοῖσιν, 04.588 ὄφρα κεν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται: 04.589 καὶ τότε σ’ εὖ πέμψω, δώσω δέ τοι ἀγλαὰ δῶρα, 04.590 τρεῖς ἵππους καὶ δίφρον ἐύξοον: αὐτὰρ ἔπειτα 04.591 δώσω καλὸν ἄλεισον, ἵνα σπένδῃσθα θεοῖσιν 04.592 ἀθανάτοις ἐμέθεν μεμνημένος ἤματα πάντα. 04.593 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 04.594 Ἀτρεΐδη, μὴ δή με πολὺν χρόνον ἐνθάδ’ ἔρυκε. 04.595 καὶ γάρ κ’ εἰς ἐνιαυτὸν ἐγὼ παρὰ σοί γ’ ἀνεχοίμην 04.596 ἥμενος, οὐδέ κέ μ’ οἴκου ἕλοι πόθος οὐδὲ τοκήων: 04.597 αἰνῶς γὰρ μύθοισιν ἔπεσσί τε σοῖσιν ἀκούων 04.598 τέρπομαι. ἀλλ’ ἤδη μοι ἀνιάζουσιν ἑταῖροι 04.599 ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ: σὺ δέ με χρόνον ἐνθάδ’ ἐρύκεις. 04.600 δῶρον δ’ ὅττι κέ μοι δοίης, κειμήλιον ἔστω: 04.601 ἵππους δ’ εἰς Ἰθάκην οὐκ ἄξομαι, ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ 04.602 ἐνθάδε λείψω ἄγαλμα: σὺ γὰρ πεδίοιο ἀνάσσεις 04.603 εὐρέος, ᾧ ἔνι μὲν λωτὸς πολύς, ἐν δὲ κύπειρον 04.604 πυροί τε ζειαί τε ἰδ’ εὐρυφυὲς κρῖ λευκόν. 04.605 ἐν δ’ Ἰθάκῃ οὔτ’ ἂρ δρόμοι εὐρέες οὔτε τι λειμών: 04.606 αἰγίβοτος, καὶ μᾶλλον ἐπήρατος ἱπποβότοιο. 04.607 οὐ γάρ τις νήσων ἱππήλατος οὐδ’ ἐυλείμων, 04.608 αἵ θ’ ἁλὶ κεκλίαται: Ἰθάκη δέ τε καὶ περὶ πασέων. 04.609 ὣς φάτο, μείδησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, 04.610 χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 04.611 αἵματός εἰς ἀγαθοῖο, φίλον τέκος, οἷ’ ἀγορεύεις: 04.612 τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μεταστήσω: δύναμαι γάρ. 04.613 δώρων δ’ ὅσσ’ ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται, 04.614 δώσω ὃ κάλλιστον καὶ τιμηέστατόν ἐστιν: 04.615 δώσω τοι κρητῆρα τετυγμένον: ἀργύρεος δὲ 04.616 ἔστιν ἅπας, χρυσῷ δ’ χείλεα κεκράανται, 04.617 ἔργον δ’ Ἡφαίστοιο. πόρεν δέ ἑ Φαίδιμος ἥρως, 04.618 Σιδονίων βασιλεύς, ὅθ’ ἑὸς δόμος ἀμφεκάλυψε 04.619 κεῖσέ με νοστήσαντα: τεῒν δ’ ἐθέλω τόδ’ ὀπάσσαι. 04.620 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 04.621 δαιτυμόνες δ’ ἐς δώματ’ ἴσαν θείου βασιλῆος. 04.622 οἱ δ’ ἦγον μὲν μῆλα, φέρον δ’ ἐυήνορα οἶνον: 04.623 σῖτον δέ σφ’ ἄλοχοι καλλικρήδεμνοι ἔπεμπον. 04.624 ὣς οἱ μὲν περὶ δεῖπνον ἐνὶ μεγάροισι πένοντο. 04.625 μνηστῆρες δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆος μεγάροιο 04.626 δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες 04.627 ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, ὅθι περ πάρος, ὕβριν ἔχοντες. 04.628 Ἀντίνοος δὲ καθῆστο καὶ Εὐρύμαχος θεοειδής, 04.629 ἀρχοὶ μνηστήρων, ἀρετῇ δ’ ἔσαν ἔξοχ’ ἄριστοι. 04.630 τοῖς δ’ υἱὸς Φρονίοιο Νοήμων ἐγγύθεν ἐλθὼν 04.631 Ἀντίνοον μύθοισιν ἀνειρόμενος προσέειπεν: 04.632 Ἀντίνο’, ἦ ῥά τι ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν, ἦε καὶ οὐκί, 04.633 ὁππότε Τηλέμαχος νεῖτ’ ἐκ Πύλου ἠμαθόεντος; 04.634 νῆά μοι οἴχετ’ ἄγων: ἐμὲ δὲ χρεὼ γίγνεται αὐτῆς 04.635 Ἤλιδ’ ἐς εὐρύχορον διαβήμεναι, ἔνθα μοι ἵπποι 04.636 δώδεκα θήλειαι, ὑπὸ δ’ ἡμίονοι ταλαεργοὶ 04.637 ἀδμῆτες: τῶν κέν τιν’ ἐλασσάμενος δαμασαίμην. 04.638 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἀνὰ θυμὸν ἐθάμβεον: οὐ γὰρ ἔφαντο 04.639 ἐς Πύλον οἴχεσθαι Νηλήιον, ἀλλά που αὐτοῦ 04.640 ἀγρῶν ἢ μήλοισι παρέμμεναι ἠὲ συβώτη. 04.641 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος προσέφη Εὐπείθεος υἱός: 04.642 νημερτές μοι ἔνισπε, πότ’ ᾤχετο καὶ τίνες αὐτῷ 04.643 κοῦροι ἕποντ’; Ἰθάκης ἐξαίρετοι, ἦ ἑοὶ αὐτοῦ 04.644 θῆτές τε δμῶές τε; δύναιτό κε καὶ τὸ τελέσσαι. 04.645 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐὺ εἰδῶ, 04.646 ἤ σε βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρα νῆα μέλαιναν, 04.647 ἦε ἑκών οἱ δῶκας, ἐπεὶ προσπτύξατο μύθῳ. 04.648 τὸν δ’ υἱὸς Φρονίοιο Νοήμων ἀντίον ηὔδα: 04.649 αὐτὸς ἑκών οἱ δῶκα: τί κεν ῥέξειε καὶ ἄλλος, 04.650 ὁππότ’ ἀνὴρ τοιοῦτος ἔχων μελεδήματα θυμῷ 04.651 αἰτίζῃ; χαλεπόν κεν ἀνήνασθαι δόσιν εἴη. 04.652 κοῦροι δ’, οἳ κατὰ δῆμον ἀριστεύουσι μεθ’ ἡμέας, 04.653 οἵ οἱ ἕποντ’: ἐν δ’ ἀρχὸν ἐγὼ βαίνοντ’ ἐνόησα 04.654 Μέντορα, ἠὲ θεόν, τῷ δ’ αὐτῷ πάντα ἐῴκει. 04.655 ἀλλὰ τὸ θαυμάζω: ἴδον ἐνθάδε Μέντορα δῖον 04.656 χθιζὸν ὑπηοῖον, τότε δ’ ἔμβη νηὶ Πύλονδε. 04.657 ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη πρὸς δώματα πατρός, 04.658 τοῖσιν δ’ ἀμφοτέροισιν ἀγάσσατο θυμὸς ἀγήνωρ. 04.659 μνηστῆρας δ’ ἄμυδις κάθισαν καὶ παῦσαν ἀέθλων. 04.660 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος μετέφη Εὐπείθεος υἱός, 04.661 ἀχνύμενος: μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι 04.662 πίμπλαντ’, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην: 04.663 ὢ πόποι, ἦ μέγα ἔργον ὑπερφιάλως ἐτελέσθη 04.664 Τηλεμάχῳ ὁδὸς ἥδε: φάμεν δέ οἱ οὐ τελέεσθαι. 04.665 ἐκ τοσσῶνδ’ ἀέκητι νέος πάϊς οἴχεται αὔτως 04.666 νῆα ἐρυσσάμενος, κρίνας τ’ ἀνὰ δῆμον ἀρίστους. 04.667 ἄρξει καὶ προτέρω κακὸν ἔμμεναι: ἀλλά οἱ αὐτῷ 04.668 Ζεὺς ὀλέσειε βίην, πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι. 04.669 ἀλλ’ ἄγε μοι δότε νῆα θοὴν καὶ εἴκοσ’ ἑταίρους, 04.670 ὄφρα μιν αὐτὸν ἰόντα λοχήσομαι ἠδὲ φυλάξω 04.671 ἐν πορθμῷ Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης, 04.672 ὡς ἂν ἐπισμυγερῶς ναυτίλλεται εἵνεκα πατρός. 04.673 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδ’ ἐκέλευον. 04.674 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἀνστάντες ἔβαν δόμον εἰς Ὀδυσῆος. 04.675 οὐδ’ ἄρα Πηνελόπεια πολὺν χρόνον ἦεν ἄπυστος 04.676 μύθων, οὓς μνηστῆρες ἐνὶ φρεσὶ βυσσοδόμευον: 04.677 κῆρυξ γάρ οἱ ἔειπε Μέδων, ὃς ἐπεύθετο βουλὰς 04.678 αὐλῆς ἐκτὸς ἐών: οἱ δ’ ἔνδοθι μῆτιν ὕφαινον. 04.679 βῆ δ’ ἴμεν ἀγγελέων διὰ δώματα Πηνελοπείῃ: 04.680 τὸν δὲ κατ’ οὐδοῦ βάντα προσηύδα Πηνελόπεια: 04.681 κῆρυξ, τίπτε δέ σε πρόεσαν μνηστῆρες ἀγαυοί; 04.682 ἦ εἰπέμεναι δμῳῇσιν Ὀδυσσῆος θείοιο 04.683 ἔργων παύσασθαι, σφίσι δ’ αὐτοῖς δαῖτα πένεσθαι; 04.684 μὴ μνηστεύσαντες μηδ’ ἄλλοθ’ ὁμιλήσαντες 04.685 ὕστατα καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν: 04.686 οἳ θάμ’ ἀγειρόμενοι βίοτον κατακείρετε πολλόν, 04.687 κτῆσιν Τηλεμάχοιο δαΐφρονος: οὐδέ τι πατρῶν 04.688 ὑμετέρων τὸ πρόσθεν ἀκούετε, παῖδες ἐόντες, 04.689 οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκε μεθ’ ὑμετέροισι τοκεῦσιν, 04.690 οὔτε τινὰ ῥέξας ἐξαίσιον οὔτε τι εἰπὼν 04.691 ἐν δήμῳ, ἥ τ’ ἐστὶ δίκη θείων βασιλήων: 04.692 ἄλλον κ’ ἐχθαίρῃσι βροτῶν, ἄλλον κε φιλοίη. 04.693 κεῖνος δ’ οὔ ποτε πάμπαν ἀτάσθαλον ἄνδρα ἐώργει. 04.694 ἀλλ’ ὁ μὲν ὑμέτερος θυμὸς καὶ ἀεικέα ἔργα 04.695 φαίνεται, οὐδέ τίς ἐστι χάρις μετόπισθ’ ἐυεργέων. 04.696 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε Μέδων πεπνυμένα εἰδώς: 04.697 αἲ γὰρ δή, βασίλεια, τόδε πλεῖστον κακὸν εἴη. 04.698 ἀλλὰ πολὺ μεῖζόν τε καὶ ἀργαλεώτερον ἄλλο 04.699 μνηστῆρες φράζονται, ὃ μὴ τελέσειε Κρονίων: 04.700 Τηλέμαχον μεμάασι κατακτάμεν ὀξέι χαλκῷ 04.701 οἴκαδε νισόμενον: ὁ δ’ ἔβη μετὰ πατρὸς ἀκουὴν 04.702 ἐς Πύλον ἠγαθέην ἠδ’ ἐς Λακεδαίμονα δῖαν. 04.703 ὣς φάτο, τῆς δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 04.704 δὴν δέ μιν ἀμφασίη ἐπέων λάβε: τὼ δέ οἱ ὄσσε 04.705 δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή. 04.706 ὀψὲ δὲ δή μιν ἔπεσσιν ἀμειβομένη προσέειπε: 04.707 κῆρυξ, τίπτε δέ μοι πάϊς οἴχεται; οὐδέ τί μιν χρεὼ 04.708 νηῶν ὠκυπόρων ἐπιβαινέμεν, αἵ θ’ ἁλὸς ἵπποι 04.709 ἀνδράσι γίγνονται, περόωσι δὲ πουλὺν ἐφ’ ὑγρήν. 04.710 ἦ ἵνα μηδ’ ὄνομ’ αὐτοῦ ἐν ἀνθρώποισι λίπηται; 04.711 τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Μέδων πεπνυμένα εἰδώς: 04.712 οὐκ οἶδ’ ἤ τίς μιν θεὸς ὤρορεν, ἦε καὶ αὐτοῦ 04.713 θυμὸς ἐφωρμήθη ἴμεν ἐς Πύλον, ὄφρα πύθηται 04.714 πατρὸς ἑοῦ ἢ νόστον ἢ ὅν τινα πότμον ἐπέσπεν. 04.715 ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κατὰ δῶμ’ Ὀδυσῆος. 04.716 τὴν δ’ ἄχος ἀμφεχύθη θυμοφθόρον, οὐδ’ ἄρ’ ἔτ’ ἔτλη 04.717 δίφρῳ ἐφέζεσθαι πολλῶν κατὰ οἶκον ἐόντων, 04.718 ἀλλ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδοῦ ἷζε πολυκμήτου θαλάμοιο 04.719 οἴκτρ’ ὀλοφυρομένη: περὶ δὲ δμῳαὶ μινύριζον 04.720 πᾶσαι, ὅσαι κατὰ δώματ’ ἔσαν νέαι ἠδὲ παλαιαί. 04.721 τῇς δ’ ἁδινὸν γοόωσα μετηύδα Πηνελόπεια: 04.722 κλῦτε, φίλαι: πέρι γάρ μοι Ὀλύμπιος ἄλγε’ ἔδωκεν 04.723 ἐκ πασέων, ὅσσαι μοι ὁμοῦ τράφεν ἠδ’ ἐγένοντο: 04.724 ἣ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα θυμολέοντα, 04.725 παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν, 04.726 ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος. 04.727 νῦν αὖ παῖδ’ ἀγαπητὸν ἀνηρείψαντο θύελλαι 04.728 ἀκλέα ἐκ μεγάρων, οὐδ’ ὁρμηθέντος ἄκουσα. 04.729 σχέτλιαι, οὐδ’ ὑμεῖς περ ἐνὶ φρεσὶ θέσθε ἑκάστη 04.730 ἐκ λεχέων μ’ ἀνεγεῖραι, ἐπιστάμεναι σάφα θυμῷ, 04.731 ὁππότ’ ἐκεῖνος ἔβη κοίλην ἐπὶ νῆα μέλαιναν. 04.732 εἰ γὰρ ἐγὼ πυθόμην ταύτην ὁδὸν ὁρμαίνοντα, 04.733 τῷ κε μάλ’ ἤ κεν ἔμεινε καὶ ἐσσύμενός περ ὁδοῖο, 04.734 ἤ κέ με τεθνηκυῖαν ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπεν. 04.735 ἀλλά τις ὀτρηρῶς Δολίον καλέσειε γέροντα, 04.736 δμῶ’ ἐμόν, ὅν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ, 04.737 καί μοι κῆπον ἔχει πολυδένδρεον, ὄφρα τάχιστα 04.738 Λαέρτῃ τάδε πάντα παρεζόμενος καταλέξῃ, 04.739 εἰ δή πού τινα κεῖνος ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ὑφήνας 04.740 ἐξελθὼν λαοῖσιν ὀδύρεται, οἳ μεμάασιν 04.741 ὃν καὶ Ὀδυσσῆος φθῖσαι γόνον ἀντιθέοιο. 04.742 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 04.743 νύμφα φίλη, σὺ μὲν ἄρ με κατάκτανε νηλέι χαλκῷ 04.744 ἢ ἔα ἐν μεγάρῳ: μῦθον δέ τοι οὐκ ἐπικεύσω. 04.745 ᾔδε’ ἐγὼ τάδε πάντα, πόρον δέ οἱ ὅσσ’ ἐκέλευε, 04.746 σῖτον καὶ μέθυ ἡδύ: ἐμεῦ δ’ ἕλετο μέγαν ὅρκον 04.747 μὴ πρὶν σοὶ ἐρέειν, πρὶν δωδεκάτην γε γενέσθαι 04.748 ἢ σ’ αὐτὴν ποθέσαι καὶ ἀφορμηθέντος ἀκοῦσαι, 04.749 ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν ἰάπτῃς. 04.750 ἀλλ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθ’ ἑλοῦσα, 04.751 εἰς ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 04.752 εὔχε’ Ἀθηναίῃ κούρῃ Διὸς αἰγιόχοιο: 04.753 ἡ γάρ κέν μιν ἔπειτα καὶ ἐκ θανάτοιο σαώσαι. 04.754 μηδὲ γέροντα κάκου κεκακωμένον: οὐ γὰρ ὀίω 04.755 πάγχυ θεοῖς μακάρεσσι γονὴν Ἀρκεισιάδαο 04.756 ἔχθεσθ’, ἀλλ’ ἔτι πού τις ἐπέσσεται ὅς κεν ἔχῃσι 04.757 δώματά θ’ ὑψερεφέα καὶ ἀπόπροθι πίονας ἀγρούς. 04.758 ὣς φάτο, τῆς δ’ εὔνησε γόον, σχέθε δ’ ὄσσε γόοιο. 04.759 ἡ δ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθ’ ἑλοῦσα 04.760 εἰς ὑπερῷ’ ἀνέβαινε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν, 04.761 ἐν δ’ ἔθετ’ οὐλοχύτας κανέῳ, ἠρᾶτο δ’ Ἀθήνῃ: 04.762 κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, Ἀτρυτώνη, 04.763 εἴ ποτέ τοι πολύμητις ἐνὶ μεγάροισιν Ὀδυσσεὺς 04.764 ἢ βοὸς ἢ ὄϊος κατὰ πίονα μηρί’ ἔκηε, 04.765 τῶν νῦν μοι μνῆσαι, καί μοι φίλον υἷα σάωσον, 04.766 μνηστῆρας δ’ ἀπάλαλκε κακῶς ὑπερηνορέοντας. 04.767 ὣς εἰποῦσ’ ὀλόλυξε, θεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς. 04.768 μνηστῆρες δ’ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα: 04.769 ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 04.770 ἦ μάλα δὴ γάμον ἄμμι πολυμνήστη βασίλεια 04.771 ἀρτύει, οὐδέ τι οἶδεν ὅ οἱ φόνος υἷι τέτυκται. 04.772 ὣς ἄρα τις εἴπεσκε, τὰ δ’ οὐκ ἴσαν ὡς ἐτέτυκτο. 04.773 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 04.774 δαιμόνιοι, μύθους μὲν ὑπερφιάλους ἀλέασθε 04.775 πάντας ὁμῶς, μή πού τις ἀπαγγείλῃσι καὶ εἴσω. 04.776 ἀλλ’ ἄγε σιγῇ τοῖον ἀναστάντες τελέωμεν 04.777 μῦθον, ὃ δὴ καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶν ἤραρεν ἡμῖν. 04.778 ὣς εἰπὼν ἐκρίνατ’ ἐείκοσι φῶτας ἀρίστους, 04.779 βὰν δ’ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης. 04.780 νῆα μὲν οὖν πάμπρωτον ἁλὸς βένθοσδε ἔρυσσαν, 04.781 ἐν δ’ ἱστόν τ’ ἐτίθεντο καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ, 04.782 ἠρτύναντο δ’ ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισιν, 04.783 πάντα κατὰ μοῖραν, ἀνά θ’ ἱστία λευκὰ πέτασσαν: 04.784 τεύχεα δέ σφ’ ἤνεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες. 04.785 ὑψοῦ δ’ ἐν νοτίῳ τήν γ’ ὥρμισαν, ἐκ δ’ ἔβαν αὐτοί: 04.786 ἔνθα δὲ δόρπον ἕλοντο, μένον δ’ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν. 04.787 ἡ δ’ ὑπερωίῳ αὖθι περίφρων Πηνελόπεια 04.788 κεῖτ’ ἄρ’ ἄσιτος, ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, 04.789 ὁρμαίνουσ’ ἤ οἱ θάνατον φύγοι υἱὸς ἀμύμων, 04.790 ἦ ὅ γ’ ὑπὸ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι δαμείη. 04.791 ὅσσα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐν ὁμίλῳ 04.792 δείσας, ὁππότε μιν δόλιον περὶ κύκλον ἄγωσι, 04.793 τόσσα μιν ὁρμαίνουσαν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος: 04.794 εὗδε δ’ ἀνακλινθεῖσα, λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα. 04.795 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 04.796 εἴδωλον ποίησε, δέμας δ’ ἤικτο γυναικί, 04.797 Ἰφθίμῃ, κούρῃ μεγαλήτορος Ἰκαρίοιο, 04.798 τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Φερῇς ἔνι οἰκία ναίων. 04.799 πέμπε δέ μιν πρὸς δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο, 04.800 ἧος Πηνελόπειαν ὀδυρομένην γοόωσαν 04.801 παύσειε κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος. 04.802 ἐς θάλαμον δ’ εἰσῆλθε παρὰ κληῖδος ἱμάντα, 04.803 στῆ δ’ ἄρ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν: 04.804 εὕδεις, Πηνελόπεια, φίλον τετιημένη ἦτορ; 04.805 οὐ μέν σ’ οὐδὲ ἐῶσι θεοὶ ῥεῖα ζώοντες 04.806 κλαίειν οὐδ’ ἀκάχησθαι, ἐπεί ῥ’ ἔτι νόστιμός ἐστι 04.807 σὸς παῖς: οὐ μὲν γάρ τι θεοῖς ἀλιτήμενός ἐστι. 04.808 τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια, 04.809 ἡδὺ μάλα κνώσσουσ’ ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν: 04.810 τίπτε, κασιγνήτη, δεῦρ’ ἤλυθες; οὔ τι πάρος γε 04.811 πωλέ’, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι δώματα ναίεις: 04.812 καί με κέλεαι παύσασθαι ὀιζύος ἠδ’ ὀδυνάων 04.813 πολλέων, αἵ μ’ ἐρέθουσι κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 04.814 ἣ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα θυμολέοντα, 04.815 παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν, 04.816 ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος: 04.817 νῦν αὖ παῖς ἀγαπητὸς ἔβη κοίλης ἐπὶ νηός, 04.818 νήπιος, οὔτε πόνων ἐὺ εἰδὼς οὔτ’ ἀγοράων. 04.819 τοῦ δὴ ἐγὼ καὶ μᾶλλον ὀδύρομαι ἤ περ ἐκείνου: 04.820 τοῦ δ’ ἀμφιτρομέω καὶ δείδια, μή τι πάθῃσιν, 04.821 ἢ ὅ γε τῶν ἐνὶ δήμῳ, ἵν’ οἴχεται, ἢ ἐνὶ πόντῳ: 04.822 δυσμενέες γὰρ πολλοὶ ἐπ’ αὐτῷ μηχανόωνται, 04.823 ἱέμενοι κτεῖναι πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι. 04.824 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν: 04.825 θάρσει, μηδέ τι πάγχυ μετὰ φρεσὶ δείδιθι λίην: 04.826 τοίη γάρ οἱ πομπὸς ἅμ’ ἔρχεται, ἥν τε καὶ ἄλλοι 04.827 ἀνέρες ἠρήσαντο παρεστάμεναι, δύναται γάρ, 04.828 Παλλὰς Ἀθηναίη: σὲ δ’ ὀδυρομένην ἐλεαίρει: 04.829 ἣ νῦν με προέηκε τεῒν τάδε μυθήσασθαι. 04.830 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 04.831 εἰ μὲν δὴ θεός ἐσσι θεοῖό τε ἔκλυες αὐδῆς, 04.832 εἰ δ’ ἄγε μοι καὶ κεῖνον ὀιζυρὸν κατάλεξον, 04.833 ἤ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο, 04.834 ἦ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀίδαο δόμοισι. 04.835 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν: 04.836 οὐ μέν τοι κεῖνόν γε διηνεκέως ἀγορεύσω, 04.837 ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκε: κακὸν δ’ ἀνεμώλια βάζειν. 04.838 ὣς εἰπὸν σταθμοῖο παρὰ κληῖδα λιάσθη 04.839 ἐς πνοιὰς ἀνέμων. ἡ δ’ ἐξ ὕπνου ἀνόρουσε 04.840 κούρη Ἰκαρίοιο: φίλον δέ οἱ ἦτορ ἰάνθη, 04.841 ὥς οἱ ἐναργὲς ὄνειρον ἐπέσσυτο νυκτὸς ἀμολγῷ. 04.842 μνηστῆρες δ’ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα 04.843 Τηλεμάχῳ φόνον αἰπὺν ἐνὶ φρεσὶν ὁρμαίνοντες. 04.844 ἔστι δέ τις νῆσος μέσσῃ ἁλὶ πετρήεσσα, 04.845 μεσσηγὺς Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης, 04.846 Ἀστερίς, οὐ μεγάλη: λιμένες δ’ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ 04.847 ἀμφίδυμοι: τῇ τόν γε μένον λοχόωντες Ἀχαιοί. 05.001 Ἠὼς δ’ ἐκ λεχέων παρ’ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο 05.002 ὤρνυθ’, ἵν’ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν: 05.003 οἱ δὲ θεοὶ θῶκόνδε καθίζανον, ἐν δ’ ἄρα τοῖσι 05.004 Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, οὗ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον. 05.005 τοῖσι δ’ Ἀθηναίη λέγε κήδεα πόλλ’ Ὀδυσῆος 05.006 μνησαμένη: μέλε γάρ οἱ ἐὼν ἐν δώμασι νύμφης: 05.007 Ζεῦ πάτερ ἠδ’ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 05.008 μή τις ἔτι πρόφρων ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔστω 05.009 σκηπτοῦχος βασιλεύς, μηδὲ φρεσὶν αἴσιμα εἰδώς, 05.010 ἀλλ’ αἰεὶ χαλεπός τ’ εἴη καὶ αἴσυλα ῥέζοι: 05.011 ὡς οὔ τις μέμνηται Ὀδυσσῆος θείοιο 05.012 λαῶν οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ’ ὣς ἤπιος ἦεν. 05.013 ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν νήσῳ κεῖται κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων 05.014 νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ 05.015 ἴσχει: ὁ δ’ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι: 05.016 οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, 05.017 οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. 05.018 νῦν αὖ παῖδ’ ἀγαπητὸν ἀποκτεῖναι μεμάασιν 05.019 οἴκαδε νισόμενον: ὁ δ’ ἔβη μετὰ πατρὸς ἀκουὴν 05.020 ἐς Πύλον ἠγαθέην ἠδ’ ἐς Λακεδαίμονα δῖαν. 05.021 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς: 05.022 τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων. 05.023 οὐ γὰρ δὴ τοῦτον μὲν ἐβούλευσας νόον αὐτή, 05.024 ὡς ἦ τοι κείνους Ὀδυσεὺς ἀποτίσεται ἐλθών; 05.025 Τηλέμαχον δὲ σὺ πέμψον ἐπισταμένως, δύνασαι γάρ, 05.026 ὥς κε μάλ’ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται, 05.027 μνηστῆρες δ’ ἐν νηὶ: παλιμπετὲς ἀπονέωνται. 05.028 ἦ ῥα καὶ Ἑρμείαν, υἱὸν φίλον, ἀντίον ηὔδα: 05.029 Ἑρμεία, σὺ γὰρ αὖτε τά τ’ ἄλλα περ ἄγγελός ἐσσι, 05.030 νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ εἰπεῖν νημερτέα βουλήν, 05.031 νόστον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὥς κε νέηται 05.032 οὔτε θεῶν πομπῇ οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων: 05.033 ἀλλ’ ὅ γ’ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου πήματα πάσχων 05.034 ἤματί κ’ εἰκοστῷ Σχερίην ἐρίβωλον ἵκοιτο, 05.035 Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν, 05.036 οἵ κέν μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσουσιν, 05.037 πέμψουσιν δ’ ἐν νηὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 05.038 χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες, 05.039 πόλλ’, ὅσ’ ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατ’ Ὀδυσσεύς, 05.040 εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν. 05.041 ὣς γάρ οἱ μοῖρ’ ἐστὶ φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 05.042 οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 05.043 ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε διάκτορος ἀργεϊφόντης. 05.044 αὐτίκ’ ἔπειθ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 05.045 ἀμβρόσια χρύσεια, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφ’ ὑγρὴν 05.046 ἠδ’ ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο. 05.047 εἵλετο δὲ ῥάβδον, τῇ τ’ ἀνδρῶν ὄμματα θέλγει, 05.048 ὧν ἐθέλει, τοὺς δ’ αὖτε καὶ ὑπνώοντας ἐγείρει. 05.049 τὴν μετὰ χερσὶν ἔχων πέτετο κρατὺς ἀργεϊφόντης. 05.050 Πιερίην δ’ ἐπιβὰς ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε πόντῳ: 05.051 σεύατ’ ἔπειτ’ ἐπὶ κῦμα λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς, 05.052 ὅς τε κατὰ δεινοὺς κόλπους ἁλὸς ἀτρυγέτοιο 05.053 ἰχθῦς ἀγρώσσων πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ: 05.054 τῷ ἴκελος πολέεσσιν ὀχήσατο κύμασιν Ἑρμῆς. 05.055 ἀλλ’ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἀφίκετο τηλόθ’ ἐοῦσαν, 05.056 ἔνθ’ ἐκ πόντου βὰς ἰοειδέος ἤπειρόνδε 05.057 ἤιεν, ὄφρα μέγα σπέος ἵκετο, τῷ ἔνι νύμφη 05.058 ναῖεν ἐυπλόκαμος: τὴν δ’ ἔνδοθι τέτμεν ἐοῦσαν. 05.059 πῦρ μὲν ἐπ’ ἐσχαρόφιν μέγα καίετο, τηλόσε δ’ ὀδμὴ 05.060 κέδρου τ’ εὐκεάτοιο θύου τ’ ἀνὰ νῆσον ὀδώδει 05.061 δαιομένων: ἡ δ’ ἔνδον ἀοιδιάουσ’ ὀπὶ καλῇ 05.062 ἱστὸν ἐποιχομένη χρυσείῃ κερκίδ’ ὕφαινεν. 05.063 ὕλη δὲ σπέος ἀμφὶ πεφύκει τηλεθόωσα, 05.064 κλήθρη τ’ αἴγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος. 05.065 ἔνθα δέ τ’ ὄρνιθες τανυσίπτεροι εὐνάζοντο, 05.066 σκῶπές τ’ ἴρηκές τε τανύγλωσσοί τε κορῶναι 05.067 εἰνάλιαι, τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλεν. 05.068 ἡ δ’ αὐτοῦ τετάνυστο περὶ σπείους γλαφυροῖο 05.069 ἡμερὶς ἡβώωσα, τεθήλει δὲ σταφυλῇσι. 05.070 κρῆναι δ’ ἑξείης πίσυρες ῥέον ὕδατι λευκῷ, 05.071 πλησίαι ἀλλήλων τετραμμέναι ἄλλυδις ἄλλη. 05.072 ἀμφὶ δὲ λειμῶνες μαλακοὶ ἴου ἠδὲ σελίνου 05.073 θήλεον. ἔνθα κ’ ἔπειτα καὶ ἀθάνατός περ ἐπελθὼν 05.074 θηήσαιτο ἰδὼν καὶ τερφθείη φρεσὶν ᾗσιν. 05.075 ἔνθα στὰς θηεῖτο διάκτορος ἀργεϊφόντης. 05.076 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ, 05.077 αὐτίκ’ ἄρ’ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλυθεν. οὐδέ μιν ἄντην 05.078 ἠγνοίησεν ἰδοῦσα Καλυψώ, δῖα θεάων: 05.079 οὐ γάρ τ’ ἀγνῶτες θεοὶ ἀλλήλοισι πέλονται 05.080 ἀθάνατοι, οὐδ’ εἴ τις ἀπόπροθι δώματα ναίει. 05.081 οὐδ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα ἔνδον ἔτετμεν, 05.082 ἀλλ’ ὅ γ’ ἐπ’ ἀκτῆς κλαῖε καθήμενος, ἔνθα πάρος περ, 05.083 δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων. 05.084 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων. 05.085 Ἑρμείαν δ’ ἐρέεινε Καλυψώ, δῖα θεάων, 05.086 ἐν θρόνῳ ἱδρύσασα φαεινῷ σιγαλόεντι: 05.087 τίπτε μοι, Ἑρμεία χρυσόρραπι, εἰλήλουθας 05.088 αἰδοῖός τε φίλος τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις. 05.089 αὔδα ὅ τι φρονέεις: τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν, 05.090 εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν. 05.091 ἀλλ’ ἕπεο προτέρω, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω. 05.092 ὥς ἄρα φωνήσασα θεὰ παρέθηκε τράπεζαν 05.093 ἀμβροσίης πλήσασα, κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν. 05.094 αὐτὰρ ὁ πῖνε καὶ ἦσθε διάκτορος ἀργεϊφόντης. 05.095 αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ, 05.096 καὶ τότε δή μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν: 05.097 εἰρωτᾷς μ’ ἐλθόντα θεὰ θεόν: αὐτὰρ ἐγώ τοι 05.098 νημερτέως τὸν μῦθον ἐνισπήσω: κέλεαι γάρ. 05.099 Ζεὺς ἐμέ γ’ ἠνώγει δεῦρ’ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα: 05.100 τίς δ’ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ 05.101 ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν πόλις, οἵ τε θεοῖσιν 05.102 ἱερά τε ῥέζουσι καὶ ἐξαίτους ἑκατόμβας. 05.103 ἀλλὰ μάλ’ οὔ πως ἔστι Διὸς νόον αἰγιόχοιο 05.104 οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθ’ ἁλιῶσαι. 05.105 φησί τοι ἄνδρα παρεῖναι ὀιζυρώτατον ἄλλων, 05.106 τῶν ἀνδρῶν, οἳ ἄστυ πέρι Πριάμοιο μάχοντο 05.107 εἰνάετες, δεκάτῳ δὲ πόλιν πέρσαντες ἔβησαν 05.108 οἴκαδ’: ἀτὰρ ἐν νόστῳ Ἀθηναίην ἀλίτοντο, 05.109 ἥ σφιν ἐπῶρσ’ ἄνεμόν τε κακὸν καὶ κύματα μακρά. 05.110 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, 05.111 τὸν δ’ ἄρα δεῦρ’ ἄνεμός τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε. 05.112 τὸν νῦν σ’ ἠνώγειν ἀποπεμπέμεν ὅττι τάχιστα: 05.113 οὐ γάρ οἱ τῇδ’ αἶσα φίλων ἀπονόσφιν ὀλέσθαι, 05.114 ἀλλ’ ἔτι οἱ μοῖρ’ ἐστὶ φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 05.115 οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 05.116 ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ Καλυψώ, δῖα θεάων, 05.117 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 05.118 σχέτλιοί ἐστε, θεοί, ζηλήμονες ἔξοχον ἄλλων, 05.119 οἵ τε θεαῖς ἀγάασθε παρ’ ἀνδράσιν εὐνάζεσθαι 05.120 ἀμφαδίην, ἤν τίς τε φίλον ποιήσετ’ ἀκοίτην. 05.121 ὣς μὲν ὅτ’ Ὠρίων’ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 05.122 τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοὶ ῥεῖα ζώοντες, 05.123 ἧος ἐν Ὀρτυγίῃ χρυσόθρονος Ἄρτεμις ἁγνὴ 05.124 οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν. 05.125 ὣς δ’ ὁπότ’ Ἰασίωνι ἐυπλόκαμος Δημήτηρ, 05.126 ᾧ θυμῷ εἴξασα, μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ 05.127 νειῷ ἔνι τριπόλῳ: οὐδὲ δὴν ἦεν ἄπυστος 05.128 Ζεύς, ὅς μιν κατέπεφνε βαλὼν ἀργῆτι κεραυνῷ. 05.129 ὥς δ’ αὖ νῦν μοι ἄγασθε, θεοί, βροτὸν ἄνδρα παρεῖναι. 05.130 τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα περὶ τρόπιος βεβαῶτα 05.131 οἶον, ἐπεί οἱ νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ 05.132 Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. 05.133 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, 05.134 τὸν δ’ ἄρα δεῦρ’ ἄνεμός τε φέρων καὶ κῦμα πέλασσε. 05.135 τὸν μὲν ἐγὼ φίλεόν τε καὶ ἔτρεφον, ἠδὲ ἔφασκον 05.136 θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα. 05.137 ἀλλ’ ἐπεὶ οὔ πως ἔστι Διὸς νόον αἰγιόχοιο 05.138 οὔτε παρεξελθεῖν ἄλλον θεὸν οὔθ’ ἁλιῶσαι, 05.139 ἐρρέτω, εἴ μιν κεῖνος ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει, 05.140 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον: πέμψω δέ μιν οὔ πῃ ἐγώ γε: 05.141 οὐ γάρ μοι πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, 05.142 οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. 05.143 αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποθήσομαι, οὐδ’ ἐπικεύσω, 05.144 ὥς κε μάλ’ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται. 05.145 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης: 05.146 οὕτω νῦν ἀπόπεμπε, Διὸς δ’ ἐποπίζεο μῆνιν, 05.147 μή πώς τοι μετόπισθε κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ. 05.148 ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κρατὺς ἀργεϊφόντης: 05.149 ἡ δ’ ἐπ’ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα πότνια νύμφη 05.150 ἤι’, ἐπεὶ δὴ Ζηνὸς ἐπέκλυεν ἀγγελιάων. 05.151 τὸν δ’ ἄρ’ ἐπ’ ἀκτῆς εὗρε καθήμενον: οὐδέ ποτ’ ὄσσε 05.152 δακρυόφιν τέρσοντο, κατείβετο δὲ γλυκὺς αἰὼν 05.153 νόστον ὀδυρομένῳ, ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφη. 05.154 ἀλλ’ ἦ τοι νύκτας μὲν ἰαύεσκεν καὶ ἀνάγκῃ 05.155 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι παρ’ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ: 05.156 ἤματα δ’ ἂμ πέτρῃσι καὶ ἠιόνεσσι καθίζων 05.157 δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων 05.158 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων. 05.159 ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσεφώνεε δῖα θεάων: 05.160 κάμμορε, μή μοι ἔτ’ ἐνθάδ’ ὀδύρεο, μηδέ τοι αἰὼν 05.161 φθινέτω: ἤδη γάρ σε μάλα πρόφρασσ’ ἀποπέμψω. 05.162 ἀλλ’ ἄγε δούρατα μακρὰ ταμὼν ἁρμόζεο χαλκῷ 05.163 εὐρεῖαν σχεδίην: ἀτὰρ ἴκρια πῆξαι ἐπ’ αὐτῆς 05.164 ὑψοῦ, ὥς σε φέρῃσιν ἐπ’ ἠεροειδέα πόντον. 05.165 αὐτὰρ ἐγὼ σῖτον καὶ ὕδωρ καὶ οἶνον ἐρυθρὸν 05.166 ἐνθήσω μενοεικέ’, ἅ κέν τοι λιμὸν ἐρύκοι, 05.167 εἵματά τ’ ἀμφιέσω: πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν, 05.168 ὥς κε μάλ’ ἀσκηθὴς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκηαι, 05.169 αἴ κε θεοί γ’ ἐθέλωσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 05.170 οἵ μευ φέρτεροί εἰσι νοῆσαί τε κρῆναί τε. 05.171 ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 05.172 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 05.173 ἄλλο τι δὴ σύ, θεά, τόδε μήδεαι, οὐδέ τι πομπήν, 05.174 ἥ με κέλεαι σχεδίῃ περάαν μέγα λαῖτμα θαλάσσης, 05.175 δεινόν τ’ ἀργαλέον τε: τὸ δ’ οὐδ’ ἐπὶ νῆες ἐῖσαι 05.176 ὠκύποροι περόωσιν, ἀγαλλόμεναι Διὸς οὔρῳ. 05.177 οὐδ’ ἂν ἐγὼν ἀέκητι σέθεν σχεδίης ἐπιβαίην, 05.178 εἰ μή μοι τλαίης γε, θεά, μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι 05.179 μή τί μοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο. 05.180 ὣς φάτο, μείδησεν δὲ Καλυψὼ δῖα θεάων, 05.181 χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 05.182 ἦ δὴ ἀλιτρός γ’ ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώς, 05.183 οἷον δὴ τὸν μῦθον ἐπεφράσθης ἀγορεῦσαι. 05.184 ἴστω νῦν τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε 05.185 καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ, ὅς τε μέγιστος 05.186 ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι, 05.187 μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο. 05.188 ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι, ἅσσ’ ἂν ἐμοί περ 05.189 αὐτῇ μηδοίμην, ὅτε με χρειὼ τόσον ἵκοι: 05.190 καὶ γὰρ ἐμοὶ νόος ἐστὶν ἐναίσιμος, οὐδέ μοι αὐτῇ 05.191 θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι σιδήρεος, ἀλλ’ ἐλεήμων. 05.192 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἡγήσατο δῖα θεάων 05.193 καρπαλίμως: ὁ δ’ ἔπειτα μετ’ ἴχνια βαῖνε θεοῖο. 05.194 ἷξον δὲ σπεῖος γλαφυρὸν θεὸς ἠδὲ καὶ ἀνήρ, 05.195 καί ῥ’ ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ’ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη 05.196 Ἑρμείας, νύμφη δ’ ἐτίθει πάρα πᾶσαν ἐδωδήν, 05.197 ἔσθειν καὶ πίνειν, οἷα βροτοὶ ἄνδρες ἔδουσιν: 05.198 αὐτὴ δ’ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο, 05.199 τῇ δὲ παρ’ ἀμβροσίην δμῳαὶ καὶ νέκταρ ἔθηκαν. 05.200 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 05.201 αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, 05.202 τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Καλυψώ, δῖα θεάων: 05.203 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 05.204 οὕτω δὴ οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 05.205 αὐτίκα νῦν ἐθέλεις ἰέναι; σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης. 05.206 εἴ γε μὲν εἰδείης σῇσι φρεσὶν ὅσσα τοι αἶσα 05.207 κήδε’ ἀναπλῆσαι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι, 05.208 ἐνθάδε κ’ αὖθι μένων σὺν ἐμοὶ τόδε δῶμα φυλάσσοις 05.209 ἀθάνατός τ’ εἴης, ἱμειρόμενός περ ἰδέσθαι 05.210 σὴν ἄλοχον, τῆς τ’ αἰὲν ἐέλδεαι ἤματα πάντα. 05.211 οὐ μέν θην κείνης γε χερείων εὔχομαι εἶναι, 05.212 οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, ἐπεὶ οὔ πως οὐδὲ ἔοικεν 05.213 θνητὰς ἀθανάτῃσι δέμας καὶ εἶδος ἐρίζειν. 05.214 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 05.215 πότνα θεά, μή μοι τόδε χώεο: οἶδα καὶ αὐτὸς 05.216 πάντα μάλ’, οὕνεκα σεῖο περίφρων Πηνελόπεια 05.217 εἶδος ἀκιδνοτέρη μέγεθός τ’ εἰσάντα ἰδέσθαι: 05.218 ἡ μὲν γὰρ βροτός ἐστι, σὺ δ’ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως. 05.219 ἀλλὰ καὶ ὣς ἐθέλω καὶ ἐέλδομαι ἤματα πάντα 05.220 οἴκαδέ τ’ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι. 05.221 εἰ δ’ αὖ τις ῥαίῃσι θεῶν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ, 05.222 τλήσομαι ἐν στήθεσσιν ἔχων ταλαπενθέα θυμόν: 05.223 ἤδη γὰρ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα 05.224 κύμασι καὶ πολέμῳ: μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω. 05.225 ὣς ἔφατ’, ἠέλιος δ’ ἄρ’ ἔδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν: 05.226 ἐλθόντες δ’ ἄρα τώ γε μυχῷ σπείους γλαφυροῖο 05.227 τερπέσθην φιλότητι, παρ’ ἀλλήλοισι μένοντες. 05.228 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 05.229 αὐτίχ’ ὁ μὲν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕννυτ’ Ὀδυσσεύς, 05.230 αὐτὴ δ’ ἀργύφεον φᾶρος μέγα ἕννυτο νύμφη, 05.231 λεπτὸν καὶ χαρίεν, περὶ δὲ ζώνην βάλετ’ ἰξυῖ 05.232 καλὴν χρυσείην, κεφαλῇ δ’ ἐφύπερθε καλύπτρην. 05.233 καὶ τότ’ Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μήδετο πομπήν: 05.234 δῶκέν οἱ πέλεκυν μέγαν, ἄρμενον ἐν παλάμῃσι, 05.235 χάλκεον, ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον: αὐτὰρ ἐν αὐτῷ 05.236 στειλειὸν περικαλλὲς ἐλάινον, εὖ ἐναρηρός: 05.237 δῶκε δ’ ἔπειτα σκέπαρνον ἐύξοον: ἦρχε δ’ ὁδοῖο 05.238 νήσου ἐπ’ ἐσχατιῆς, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει, 05.239 κλήθρη τ’ αἴγειρός τ’, ἐλάτη τ’ ἦν οὐρανομήκης, 05.240 αὖα πάλαι, περίκηλα, τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶς. 05.241 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δεῖξ’, ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει, 05.242 ἡ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Καλυψώ, δῖα θεάων, 05.243 αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα: θοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον. 05.244 εἴκοσι δ’ ἔκβαλε πάντα, πελέκκησεν δ’ ἄρα χαλκῷ, 05.245 ξέσσε δ’ ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν. 05.246 τόφρα δ’ ἔνεικε τέρετρα Καλυψώ, δῖα θεάων: 05.247 τέτρηνεν δ’ ἄρα πάντα καὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοισιν, 05.248 γόμφοισιν δ’ ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονίῃσιν ἄρασσεν. 05.249 ὅσσον τίς τ’ ἔδαφος νηὸς τορνώσεται ἀνὴρ 05.250 φορτίδος εὐρείης, ἐὺ εἰδὼς τεκτοσυνάων, 05.251 τόσσον ἔπ’ εὐρεῖαν σχεδίην ποιήσατ’ Ὀδυσσεύς. 05.252 ἴκρια δὲ στήσας, ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσι, 05.253 ποίει: ἀτὰρ μακρῇσιν ἐπηγκενίδεσσι τελεύτα. 05.254 ἐν δ’ ἱστὸν ποίει καὶ ἐπίκριον ἄρμενον αὐτῷ: 05.255 πρὸς δ’ ἄρα πηδάλιον ποιήσατο, ὄφρ’ ἰθύνοι. 05.256 φράξε δέ μιν ῥίπεσσι διαμπερὲς οἰσυΐνῃσι 05.257 κύματος εἶλαρ ἔμεν: πολλὴν δ’ ἐπεχεύατο ὕλην. 05.258 τόφρα δὲ φάρε’ ἔνεικε Καλυψώ, δῖα θεάων, 05.259 ἱστία ποιήσασθαι: ὁ δ’ εὖ τεχνήσατο καὶ τά. 05.260 ἐν δ’ ὑπέρας τε κάλους τε πόδας τ’ ἐνέδησεν ἐν αὐτῇ, 05.261 μοχλοῖσιν δ’ ἄρα τήν γε κατείρυσεν εἰς ἅλα δῖαν. 05.262 τέτρατον ἦμαρ ἔην, καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα: 05.263 τῷ δ’ ἄρα πέμπτῳ πέμπ’ ἀπὸ νήσου δῖα Καλυψώ, 05.264 εἵματά τ’ ἀμφιέσασα θυώδεα καὶ λούσασα. 05.265 ἐν δέ οἱ ἀσκὸν ἔθηκε θεὰ μέλανος οἴνοιο 05.266 τὸν ἕτερον, ἕτερον δ’ ὕδατος μέγαν, ἐν δὲ καὶ ᾖα 05.267 κωρύκῳ: ἐν δέ οἱ ὄψα τίθει μενοεικέα πολλά: 05.268 οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε. 05.269 γηθόσυνος δ’ οὔρῳ πέτασ’ ἱστία δῖος Ὀδυσσεύς. 05.270 αὐτὰρ ὁ πηδαλίῳ ἰθύνετο τεχνηέντως 05.271 ἥμενος, οὐδέ οἱ ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν 05.272 Πληιάδας τ’ ἐσορῶντι καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην 05.273 Ἄρκτον θ’, ἣν καὶ ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν, 05.274 ἥ τ’ αὐτοῦ στρέφεται καί τ’ Ὠρίωνα δοκεύει, 05.275 οἴη δ’ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο: 05.276 τὴν γὰρ δή μιν ἄνωγε Καλυψώ, δῖα θεάων, 05.277 ποντοπορευέμεναι ἐπ’ ἀριστερὰ χειρὸς ἔχοντα. 05.278 ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μὲν πλέεν ἤματα ποντοπορεύων, 05.279 ὀκτωκαιδεκάτῃ δ’ ἐφάνη ὄρεα σκιόεντα 05.280 γαίης Φαιήκων, ὅθι τ’ ἄγχιστον πέλεν αὐτῷ: 05.281 εἴσατο δ’ ὡς ὅτε ῥινὸν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ. 05.282 τὸν δ’ ἐξ Αἰθιόπων ἀνιὼν κρείων ἐνοσίχθων 05.283 τηλόθεν ἐκ Σολύμων ὀρέων ἴδεν: εἴσατο γάρ οἱ 05.284 πόντον ἐπιπλώων. ὁ δ’ ἐχώσατο κηρόθι μᾶλλον, 05.285 κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν: 05.286 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ μετεβούλευσαν θεοὶ ἄλλως 05.287 ἀμφ’ Ὀδυσῆι ἐμεῖο μετ’ Αἰθιόπεσσιν ἐόντος, 05.288 καὶ δὴ Φαιήκων γαίης σχεδόν, ἔνθα οἱ αἶσα 05.289 ἐκφυγέειν μέγα πεῖραρ ὀιζύος, ἥ μιν ἱκάνει. 05.290 ἀλλ’ ἔτι μέν μίν φημι ἅδην ἐλάαν κακότητος. 05.291 ὣς εἰπὼν σύναγεν νεφέλας, ἐτάραξε δὲ πόντον 05.292 χερσὶ τρίαιναν ἑλών: πάσας δ’ ὀρόθυνεν ἀέλλας 05.293 παντοίων ἀνέμων, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε 05.294 γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον: ὀρώρει δ’ οὐρανόθεν νύξ. 05.295 σὺν δ’ Εὖρός τε Νότος τ’ ἔπεσον Ζέφυρός τε δυσαὴς 05.296 καὶ Βορέης αἰθρηγενέτης, μέγα κῦμα κυλίνδων. 05.297 καὶ τότ’ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 05.298 ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν: 05.299 ὤ μοι ἐγὼ δειλός, τί νύ μοι μήκιστα γένηται; 05.300 δείδω μὴ δὴ πάντα θεὰ νημερτέα εἶπεν, 05.301 ἥ μ’ ἔφατ’ ἐν πόντῳ, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι, 05.302 ἄλγε’ ἀναπλήσειν: τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. 05.303 οἵοισιν νεφέεσσι περιστέφει οὐρανὸν εὐρὺν 05.304 Ζεύς, ἐτάραξε δὲ πόντον, ἐπισπέρχουσι δ’ ἄελλαι 05.305 παντοίων ἀνέμων. νῦν μοι σῶς αἰπὺς ὄλεθρος. 05.306 τρὶς μάκαρες Δαναοὶ καὶ τετράκις, οἳ τότ’ ὄλοντο 05.307 Τροίῃ ἐν εὐρείῃ χάριν Ἀτρεΐδῃσι φέροντες. 05.308 ὡς δὴ ἐγώ γ’ ὄφελον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν 05.309 ἤματι τῷ ὅτε μοι πλεῖστοι χαλκήρεα δοῦρα 05.310 Τρῶες ἐπέρριψαν περὶ Πηλεΐωνι θανόντι. 05.311 τῷ κ’ ἔλαχον κτερέων, καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί: 05.312 νῦν δέ λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι. 05.313 ὣς ἄρα μιν εἰπόντ’ ἔλασεν μέγα κῦμα κατ’ ἄκρης 05.314 δεινὸν ἐπεσσύμενον, περὶ δὲ σχεδίην ἐλέλιξε. 05.315 τῆλε δ’ ἀπὸ σχεδίης αὐτὸς πέσε, πηδάλιον δὲ 05.316 ἐκ χειρῶν προέηκε: μέσον δέ οἱ ἱστὸν ἔαξεν 05.317 δεινὴ μισγομένων ἀνέμων ἐλθοῦσα θύελλα, 05.318 τηλοῦ δὲ σπεῖρον καὶ ἐπίκριον ἔμπεσε πόντῳ. 05.319 τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόβρυχα θῆκε πολὺν χρόνον, οὐδ’ ἐδυνάσθη 05.320 αἶψα μάλ’ ἀνσχεθέειν μεγάλου ὑπὸ κύματος ὁρμῆς: 05.321 εἵματα γάρ ῥ’ ἐβάρυνε, τά οἱ πόρε δῖα Καλυψώ. 05.322 ὀψὲ δὲ δή ῥ’ ἀνέδυ, στόματος δ’ ἐξέπτυσεν ἅλμην 05.323 πικρήν, ἥ οἱ πολλὴ ἀπὸ κρατὸς κελάρυζεν. 05.324 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς σχεδίης ἐπελήθετο, τειρόμενός περ, 05.325 ἀλλὰ μεθορμηθεὶς ἐνὶ κύμασιν ἐλλάβετ’ αὐτῆς, 05.326 ἐν μέσσῃ δὲ καθῖζε τέλος θανάτου ἀλεείνων. 05.327 τὴν δ’ ἐφόρει μέγα κῦμα κατὰ ῥόον ἔνθα καὶ ἔνθα. 05.328 ὡς δ’ ὅτ’ ὀπωρινὸς Βορέης φορέῃσιν ἀκάνθας 05.329 ἂμ πεδίον, πυκιναὶ δὲ πρὸς ἀλλήλῃσιν ἔχονται, 05.330 ὣς τὴν ἂμ πέλαγος ἄνεμοι φέρον ἔνθα καὶ ἔνθα: 05.331 ἄλλοτε μέν τε Νότος Βορέῃ προβάλεσκε φέρεσθαι, 05.332 ἄλλοτε δ’ αὖτ’ Εὖρος Ζεφύρῳ εἴξασκε διώκειν. 05.333 τὸν δὲ ἴδεν Κάδμου θυγάτηρ, καλλίσφυρος Ἰνώ, 05.334 Λευκοθέη, ἣ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς αὐδήεσσα, 05.335 νῦν δ’ ἁλὸς ἐν πελάγεσσι θεῶν ἒξ ἔμμορε τιμῆς. 05.336 ἥ ῥ’ Ὀδυσῆ’ ἐλέησεν ἀλώμενον, ἄλγε’ ἔχοντα, 05.337 αἰθυίῃ δ’ ἐικυῖα ποτῇ ἀνεδύσετο λίμνης, 05.338 ἷζε δ’ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου εἶπέ τε μῦθον: 05.339 κάμμορε, τίπτε τοι ὧδε Ποσειδάων ἐνοσίχθων 05.340 ὠδύσατ’ ἐκπάγλως, ὅτι τοι κακὰ πολλὰ φυτεύει; 05.341 οὐ μὲν δή σε καταφθίσει μάλα περ μενεαίνων. 05.342 ἀλλὰ μάλ’ ὧδ’ ἔρξαι, δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν: 05.343 εἵματα ταῦτ’ ἀποδὺς σχεδίην ἀνέμοισι φέρεσθαι 05.344 κάλλιπ’, ἀτὰρ χείρεσσι νέων ἐπιμαίεο νόστου 05.345 γαίης Φαιήκων, ὅθι τοι μοῖρ’ ἐστὶν ἀλύξαι. 05.346 τῆ δέ, τόδε κρήδεμνον ὑπὸ στέρνοιο τανύσσαι 05.347 ἄμβροτον: οὐδέ τί τοι παθέειν δέος οὐδ’ ἀπολέσθαι. 05.348 αὐτὰρ ἐπὴν χείρεσσιν ἐφάψεαι ἠπείροιο, 05.349 ἂψ ἀπολυσάμενος βαλέειν εἰς οἴνοπα πόντον 05.350 πολλὸν ἀπ’ ἠπείρου, αὐτὸς δ’ ἀπονόσφι τραπέσθαι. 05.351 ὣς ἄρα φωνήσασα θεὰ κρήδεμνον ἔδωκεν, 05.352 αὐτὴ δ’ ἂψ ἐς πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα 05.353 αἰθυίῃ ἐικυῖα: μέλαν δέ ἑ κῦμα κάλυψεν. 05.354 αὐτὰρ ὁ μερμήριξε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 05.355 ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν: 05.356 ὤ μοι ἐγώ, μή τίς μοι ὑφαίνῃσιν δόλον αὖτε 05.357 ἀθανάτων, ὅ τέ με σχεδίης ἀποβῆναι ἀνώγει. 05.358 ἀλλὰ μάλ’ οὔ πω πείσομ’, ἐπεὶ ἑκὰς ὀφθαλμοῖσιν 05.359 γαῖαν ἐγὼν ἰδόμην, ὅθι μοι φάτο φύξιμον εἶναι. 05.360 ἀλλὰ μάλ’ ὧδ’ ἔρξω, δοκέει δέ μοι εἶναι ἄριστον: 05.361 ὄφρ’ ἂν μέν κεν δούρατ’ ἐν ἁρμονίῃσιν ἀρήρῃ, 05.362 τόφρ’ αὐτοῦ μενέω καὶ τλήσομαι ἄλγεα πάσχων: 05.363 αὐτὰρ ἐπὴν δή μοι σχεδίην διὰ κῦμα τινάξῃ, 05.364 νήξομ’, ἐπεὶ οὐ μέν τι πάρα προνοῆσαι ἄμεινον. 05.365 ἧος ὁ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 05.366 ὦρσε δ’ ἐπὶ μέγα κῦμα Ποσειδάων ἐνοσίχθων, 05.367 δεινόν τ’ ἀργαλέον τε, κατηρεφές, ἤλασε δ’ αὐτόν. 05.368 ὡς δ’ ἄνεμος ζαὴς ἠΐων θημῶνα τινάξῃ 05.369 καρφαλέων: τὰ μὲν ἄρ τε διεσκέδασ’ ἄλλυδις ἄλλῃ: 05.370 ὣς τῆς δούρατα μακρὰ διεσκέδασ’. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 05.371 ἀμφ’ ἑνὶ δούρατι βαῖνε, κέληθ’ ὡς ἵππον ἐλαύνων, 05.372 εἵματα δ’ ἐξαπέδυνε, τά οἱ πόρε δῖα Καλυψώ. 05.373 αὐτίκα δὲ κρήδεμνον ὑπὸ στέρνοιο τάνυσσεν, 05.374 αὐτὸς δὲ πρηνὴς ἁλὶ κάππεσε, χεῖρε πετάσσας, 05.375 νηχέμεναι μεμαώς. ἴδε δὲ κρείων ἐνοσίχθων, 05.376 κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν: 05.377 οὕτω νῦν κακὰ πολλὰ παθὼν ἀλόω κατὰ πόντον, 05.378 εἰς ὅ κεν ἀνθρώποισι διοτρεφέεσσι μιγήῃς. 05.379 ἀλλ’ οὐδ’ ὥς σε ἔολπα ὀνόσσεσθαι κακότητος. 05.380 ὣς ἄρα φωνήσας ἵμασεν καλλίτριχας ἵππους, 05.381 ἵκετο δ’ εἰς Αἰγάς, ὅθι οἱ κλυτὰ δώματ’ ἔασιν. 05.382 αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς ἄλλ’ ἐνόησεν. 05.383 ἦ τοι τῶν ἄλλων ἀνέμων κατέδησε κελεύθους, 05.384 παύσασθαι δ’ ἐκέλευσε καὶ εὐνηθῆναι ἅπαντας: 05.385 ὦρσε δ’ ἐπὶ κραιπνὸν Βορέην, πρὸ δὲ κύματ’ ἔαξεν, 05.386 ἧος ὃ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μιγείη 05.387 διογενὴς Ὀδυσεὺς θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξας. 05.388 ἔνθα δύω νύκτας δύο τ’ ἤματα κύματι πηγῷ 05.389 πλάζετο, πολλὰ δέ οἱ κραδίη προτιόσσετ’ ὄλεθρον. 05.390 ἀλλ’ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ’ Ἠώς, 05.391 καὶ τότ’ ἔπειτ’ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη 05.392 ἔπλετο νηνεμίη: ὁ δ’ ἄρα σχεδὸν εἴσιδε γαῖαν 05.393 ὀξὺ μάλα προϊδών, μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρθείς. 05.394 ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἀσπάσιος βίοτος παίδεσσι φανήῃ 05.395 πατρός, ὃς ἐν νούσῳ κεῖται κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων, 05.396 δηρὸν τηκόμενος, στυγερὸς δέ οἱ ἔχραε δαίμων, 05.397 ἀσπάσιον δ’ ἄρα τόν γε θεοὶ κακότητος ἔλυσαν, 05.398 ὣς Ὀδυσεῖ ἀσπαστὸν ἐείσατο γαῖα καὶ ὕλη, 05.399 νῆχε δ’ ἐπειγόμενος ποσὶν ἠπείρου ἐπιβῆναι. 05.400 ἀλλ’ ὅτε τόσσον ἀπῆν ὅσσον τε γέγωνε βοήσας, 05.401 καὶ δὴ δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης: 05.402 ῥόχθει γὰρ μέγα κῦμα ποτὶ ξερὸν ἠπείροιο 05.403 δεινὸν ἐρευγόμενον, εἴλυτο δὲ πάνθ’ ἁλὸς ἄχνῃ: 05.404 οὐ γὰρ ἔσαν λιμένες νηῶν ὄχοι, οὐδ’ ἐπιωγαί. 05.405 ἀλλ’ ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν σπιλάδες τε πάγοι τε: 05.406 καὶ τότ’ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 05.407 ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν: 05.408 ὤ μοι, ἐπεὶ δὴ γαῖαν ἀελπέα δῶκεν ἰδέσθαι 05.409 Ζεύς, καὶ δὴ τόδε λαῖτμα διατμήξας ἐπέρησα, 05.410 ἔκβασις οὔ πῃ φαίνεθ’ ἁλὸς πολιοῖο θύραζε: 05.411 ἔκτοσθεν μὲν γὰρ πάγοι ὀξέες, ἀμφὶ δὲ κῦμα 05.412 βέβρυχεν ῥόθιον, λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη, 05.413 ἀγχιβαθὴς δὲ θάλασσα, καὶ οὔ πως ἔστι πόδεσσι 05.414 στήμεναι ἀμφοτέροισι καὶ ἐκφυγέειν κακότητα: 05.415 μή πώς μ’ ἐκβαίνοντα βάλῃ λίθακι ποτὶ πέτρῃ 05.416 κῦμα μέγ’ ἁρπάξαν: μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή. 05.417 εἰ δέ κ’ ἔτι προτέρω παρανήξομαι, ἤν που ἐφεύρω 05.418 ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης, 05.419 δείδω μή μ’ ἐξαῦτις ἀναρπάξασα θύελλα 05.420 πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρῃ βαρέα στενάχοντα, 05.421 ἠέ τί μοι καὶ κῆτος ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων 05.422 ἐξ ἁλός, οἷά τε πολλὰ τρέφει κλυτὸς Ἀμφιτρίτη: 05.423 οἶδα γάρ, ὥς μοι ὀδώδυσται κλυτὸς ἐννοσίγαιος. 05.424 ἧος ὁ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 05.425 τόφρα δέ μιν μέγα κῦμα φέρε τρηχεῖαν ἐπ’ ἀκτήν. 05.426 ἔνθα κ’ ἀπὸ ῥινοὺς δρύφθη, σὺν δ’ ὀστέ’ ἀράχθη, 05.427 εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 05.428 ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης, 05.429 τῆς ἔχετο στενάχων, ἧος μέγα κῦμα παρῆλθε. 05.430 καὶ τὸ μὲν ὣς ὑπάλυξε, παλιρρόθιον δέ μιν αὖτις 05.431 πλῆξεν ἐπεσσύμενον, τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ. 05.432 ὡς δ’ ὅτε πουλύποδος θαλάμης ἐξελκομένοιο 05.433 πρὸς κοτυληδονόφιν πυκιναὶ λάιγγες ἔχονται, 05.434 ὣς τοῦ πρὸς πέτρῃσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν 05.435 ῥινοὶ ἀπέδρυφθεν: τὸν δὲ μέγα κῦμα κάλυψεν. 05.436 ἔνθα κε δὴ δύστηνος ὑπὲρ μόρον ὤλετ’ Ὀδυσσεύς, 05.437 εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε γλαυκῶπις Ἀθήνη. 05.438 κύματος ἐξαναδύς, τά τ’ ἐρεύγεται ἤπειρόνδε, 05.439 νῆχε παρέξ, ἐς γαῖαν ὁρώμενος, εἴ που ἐφεύροι 05.440 ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης. 05.441 ἀλλ’ ὅτε δὴ ποταμοῖο κατὰ στόμα καλλιρόοιο 05.442 ἷξε νέων, τῇ δή οἱ ἐείσατο χῶρος ἄριστος, 05.443 λεῖος πετράων, καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο, 05.444 ἔγνω δὲ προρέοντα καὶ εὔξατο ὃν κατὰ θυμόν: 05.445 κλῦθι, ἄναξ, ὅτις ἐσσί: πολύλλιστον δέ σ’ ἱκάνω, 05.446 φεύγων ἐκ πόντοιο Ποσειδάωνος ἐνιπάς. 05.447 αἰδοῖος μέν τ’ ἐστὶ καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν 05.448 ἀνδρῶν ὅς τις ἵκηται ἀλώμενος, ὡς καὶ ἐγὼ νῦν 05.449 σόν τε ῥόον σά τε γούναθ’ ἱκάνω πολλὰ μογήσας. 05.450 ἀλλ’ ἐλέαιρε, ἄναξ: ἱκέτης δέ τοι εὔχομαι εἶναι. 05.451 ὣς φάθ’, ὁ δ’ αὐτίκα παῦσεν ἑὸν ῥόον, ἔσχε δὲ κῦμα, 05.452 πρόσθε δέ οἱ ποίησε γαλήνην, τὸν δ’ ἐσάωσεν 05.453 ἐς ποταμοῦ προχοάς. ὁ δ’ ἄρ’ ἄμφω γούνατ’ ἔκαμψε 05.454 χεῖράς τε στιβαράς. ἁλὶ γὰρ δέδμητο φίλον κῆρ. 05.455 ᾤδεε δὲ χρόα πάντα, θάλασσα δὲ κήκιε πολλὴ 05.456 ἂν στόμα τε ῥῖνάς θ’: ὁ δ’ ἄρ’ ἄπνευστος καὶ ἄναυδος 05.457 κεῖτ’ ὀλιγηπελέων, κάματος δέ μιν αἰνὸς ἵκανεν. 05.458 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἄμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη, 05.459 καὶ τότε δὴ κρήδεμνον ἀπὸ ἕο λῦσε θεοῖο. 05.460 καὶ τὸ μὲν ἐς ποταμὸν ἁλιμυρήεντα μεθῆκεν, 05.461 ἂψ δ’ ἔφερεν μέγα κῦμα κατὰ ῥόον, αἶψα δ’ ἄρ’ Ἰνὼ 05.462 δέξατο χερσὶ φίλῃσιν: ὁ δ’ ἐκ ποταμοῖο λιασθεὶς 05.463 σχοίνῳ ὑπεκλίνθη, κύσε δὲ ζείδωρον ἄρουραν. 05.464 ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν: 05.465 ὤ μοι ἐγώ, τί πάθω; τί νύ μοι μήκιστα γένηται; 05.466 εἰ μέν κ’ ἐν ποταμῷ δυσκηδέα νύκτα φυλάσσω, 05.467 μή μ’ ἄμυδις στίβη τε κακὴ καὶ θῆλυς ἐέρση 05.468 ἐξ ὀλιγηπελίης δαμάσῃ κεκαφηότα θυμόν: 05.469 αὔρη δ’ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό. 05.470 εἰ δέ κεν ἐς κλιτὺν ἀναβὰς καὶ δάσκιον ὕλην 05.471 θάμνοις ἐν πυκινοῖσι καταδράθω, εἴ με μεθείη 05.472 ῥῖγος καὶ κάματος, γλυκερὸς δέ μοι ὕπνος ἐπέλθῃ, 05.473 δείδω, μὴ θήρεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένωμαι. 05.474 ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι: 05.475 βῆ ῥ’ ἴμεν εἰς ὕλην: τὴν δὲ σχεδὸν ὕδατος εὗρεν 05.476 ἐν περιφαινομένῳ: δοιοὺς δ’ ἄρ’ ὑπήλυθε θάμνους, 05.477 ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας: ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ’ ἐλαίης. 05.478 τοὺς μὲν ἄρ’ οὔτ’ ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων, 05.479 οὔτε ποτ’ ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν, 05.480 οὔτ’ ὄμβρος περάασκε διαμπερές: ὣς ἄρα πυκνοὶ 05.481 ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς: οὓς ὑπ’ Ὀδυσσεὺς 05.482 δύσετ’. ἄφαρ δ’ εὐνὴν ἐπαμήσατο χερσὶ φίλῃσιν 05.483 εὐρεῖαν: φύλλων γὰρ ἔην χύσις ἤλιθα πολλή, 05.484 ὅσσον τ’ ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖς ἄνδρας ἔρυσθαι 05.485 ὥρῃ χειμερίῃ, εἰ καὶ μάλα περ χαλεπαίνοι. 05.486 τὴν μὲν ἰδὼν γήθησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 05.487 ἐν δ’ ἄρα μέσσῃ λέκτο, χύσιν δ’ ἐπεχεύατο φύλλων. 05.488 ὡς δ’ ὅτε τις δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ 05.489 ἀγροῦ ἐπ’ ἐσχατιῆς, ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι, 05.490 σπέρμα πυρὸς σώζων, ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὔοι, 05.491 ὣς Ὀδυσεὺς φύλλοισι καλύψατο: τῷ δ’ ἄρ’ Ἀθήνη 05.492 ὕπνον ἐπ’ ὄμμασι χεῦ’, ἵνα μιν παύσειε τάχιστα 05.493 δυσπονέος καμάτοιο φίλα βλέφαρ’ ἀμφικαλύψας. 06.001 ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 06.002 ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος: αὐτὰρ Ἀθήνη 06.003 βῆ ῥ’ ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε, 06.004 οἳ πρὶν μέν ποτ’ ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ Ὑπερείῃ, 06.005 ἀγχοῦ Κυκλώπων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων, 06.006 οἵ σφεας σινέσκοντο, βίηφι δὲ φέρτεροι ἦσαν. 06.007 ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής, 06.008 εἷσεν δὲ Σχερίῃ, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων, 06.009 ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους, 06.010 καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν, καὶ ἐδάσσατ’ ἀρούρας. 06.011 ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει, 06.012 Ἀλκίνοος δὲ τότ’ ἦρχε, θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς. 06.013 τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη, 06.014 νόστον Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα. 06.015 βῆ δ’ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη 06.016 κοιμᾶτ’ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη, 06.017 Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο, 06.018 πὰρ δὲ δύ’ ἀμφίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι, 06.019 σταθμοῖιν ἑκάτερθε: θύραι δ’ ἐπέκειντο φαειναί. 06.020 ἡ δ’ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης, 06.021 στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν, 06.022 εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος, 06.023 ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῷ. 06.024 τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη: 06.025 Ναυσικάα, τί νύ σ’ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ; 06.026 εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα, 06.027 σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν 06.028 ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν, οἵ κέ σ’ ἄγωνται. 06.029 ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει 06.030 ἐσθλή, χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. 06.031 ἀλλ’ ἴομεν πλυνέουσαι ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφι: 06.032 καί τοι ἐγὼ συνέριθος ἅμ’ ἕψομαι, ὄφρα τάχιστα 06.033 ἐντύνεαι, ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι: 06.034 ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον 06.035 πάντων Φαιήκων, ὅθι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῇ. 06.036 ἀλλ’ ἄγ’ ἐπότρυνον πατέρα κλυτὸν ἠῶθι πρὸ 06.037 ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐφοπλίσαι, ἥ κεν ἄγῃσι 06.038 ζῶστρά τε καὶ πέπλους καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα. 06.039 καὶ δὲ σοὶ ὧδ’ αὐτῇ πολὺ κάλλιον ἠὲ πόδεσσιν 06.040 ἔρχεσθαι: πολλὸν γὰρ ἀπὸ πλυνοί εἰσι πόληος. 06.041 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς εἰποῦσ’ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη 06.042 Οὔλυμπόνδ’, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 06.043 ἔμμεναι. οὔτ’ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ’ ὄμβρῳ 06.044 δεύεται οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται, ἀλλὰ μάλ’ αἴθρη 06.045 πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δ’ ἐπιδέδρομεν αἴγλη: 06.046 τῷ ἔνι τέρπονται μάκαρες θεοὶ ἤματα πάντα. 06.047 ἔνθ’ ἀπέβη γλαυκῶπις, ἐπεὶ διεπέφραδε κούρῃ. 06.048 αὐτίκα δ’ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε 06.049 Ναυσικάαν ἐύπεπλον: ἄφαρ δ’ ἀπεθαύμασ’ ὄνειρον, 06.050 βῆ δ’ ἰέναι διὰ δώμαθ’, ἵν’ ἀγγείλειε τοκεῦσιν, 06.051 πατρὶ φίλῳ καὶ μητρί: κιχήσατο δ’ ἔνδον ἐόντας: 06.052 ἡ μὲν ἐπ’ ἐσχάρῃ ἧστο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 06.053 ἠλάκατα στρωφῶσ’ ἁλιπόρφυρα: τῷ δὲ θύραζε 06.054 ἐρχομένῳ ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας 06.055 ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί. 06.056 ἡ δὲ μάλ’ ἄγχι στᾶσα φίλον πατέρα προσέειπε: 06.057 πάππα φίλ’, οὐκ ἂν δή μοι ἐφοπλίσσειας ἀπήνην 06.058 ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ἵνα κλυτὰ εἵματ’ ἄγωμαι 06.059 ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται; 06.060 καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ ἔοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντα. 06.061 βουλὰς βουλεύειν καθαρὰ χροΐ εἵματ’ ἔχοντα. 06.062 πέντε δέ τοι φίλοι υἷες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν, 06.063 οἱ δύ’ ὀπυίοντες, τρεῖς δ’ ἠίθεοι θαλέθοντες: 06.064 οἱ δ’ αἰεὶ ἐθέλουσι νεόπλυτα εἵματ’ ἔχοντες 06.065 ἐς χορὸν ἔρχεσθαι: τὰ δ’ ἐμῇ φρενὶ πάντα μέμηλεν. 06.066 ὣς ἔφατ’: αἴδετο γὰρ θαλερὸν γάμον ἐξονομῆναι 06.067 πατρὶ φίλῳ. ὁ δὲ πάντα νόει καὶ ἀμείβετο μύθῳ: 06.068 οὔτε τοι ἡμιόνων φθονέω, τέκος, οὔτε τευ ἄλλου. 06.069 ἔρχευ: ἀτάρ τοι δμῶες ἐφοπλίσσουσιν ἀπήνην 06.070 ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ὑπερτερίῃ ἀραρυῖαν. 06.071 ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἐκέκλετο, τοὶ δ’ ἐπίθοντο. 06.072 οἱ μὲν ἄρ’ ἐκτὸς ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην 06.073 ὥπλεον, ἡμιόνους θ’ ὕπαγον ζεῦξάν θ’ ὑπ’ ἀπήνῃ: 06.074 κούρη δ’ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐσθῆτα φαεινήν. 06.075 καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐυξέστῳ ἐπ’ ἀπήνῃ, 06.076 μήτηρ δ’ ἐν κίστῃ ἐτίθει μενοεικέ’ ἐδωδὴν 06.077 παντοίην, ἐν δ’ ὄψα τίθει, ἐν δ’ οἶνον ἔχευεν 06.078 ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ: κούρη δ’ ἐπεβήσετ’ ἀπήνης. 06.079 δῶκεν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον, 06.080 ἧος χυτλώσαιτο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν. 06.081 ἡ δ’ ἔλαβεν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα, 06.082 μάστιξεν δ’ ἐλάαν: καναχὴ δ’ ἦν ἡμιόνοιιν. 06.083 αἱ δ’ ἄμοτον τανύοντο, φέρον δ’ ἐσθῆτα καὶ αὐτήν, 06.084 οὐκ οἴην, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι. 06.085 αἱ δ’ ὅτε δὴ ποταμοῖο ῥόον περικαλλέ’ ἵκοντο, 06.086 ἔνθ’ ἦ τοι πλυνοὶ ἦσαν ἐπηετανοί, πολὺ δ’ ὕδωρ 06.087 καλὸν ὑπεκπρόρεεν μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι, 06.088 ἔνθ’ αἵ γ’ ἡμιόνους μὲν ὑπεκπροέλυσαν ἀπήνης. 06.089 καὶ τὰς μὲν σεῦαν ποταμὸν πάρα δινήεντα 06.090 τρώγειν ἄγρωστιν μελιηδέα: ταὶ δ’ ἀπ’ ἀπήνης 06.091 εἵματα χερσὶν ἕλοντο καὶ ἐσφόρεον μέλαν ὕδωρ, 06.092 στεῖβον δ’ ἐν βόθροισι θοῶς ἔριδα προφέρουσαι. 06.093 αὐτὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάθηράν τε ῥύπα πάντα, 06.094 ἑξείης πέτασαν παρὰ θῖν’ ἁλός, ἧχι μάλιστα 06.095 λάιγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνεσκε θάλασσα. 06.096 αἱ δὲ λοεσσάμεναι καὶ χρισάμεναι λίπ’ ἐλαίῳ 06.097 δεῖπνον ἔπειθ’ εἵλοντο παρ’ ὄχθῃσιν ποταμοῖο, 06.098 εἵματα δ’ ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῇ. 06.099 αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν δμῳαί τε καὶ αὐτή, 06.100 σφαίρῃ ταὶ δ’ ἄρ’ ἔπαιζον, ἀπὸ κρήδεμνα βαλοῦσαι: 06.101 τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς. 06.102 οἵη δ’ Ἄρτεμις εἶσι κατ’ οὔρεα ἰοχέαιρα, 06.103 ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον, 06.104 τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι: 06.105 τῇ δέ θ’ ἅμα νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο, 06.106 ἀγρονόμοι παίζουσι, γέγηθε δέ τε φρένα Λητώ: 06.107 πασάων δ’ ὑπὲρ ἥ γε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα, 06.108 ῥεῖά τ’ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι: 06.109 ὣς ἥ γ’ ἀμφιπόλοισι μετέπρεπε παρθένος ἀδμής. 06.110 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἄρ’ ἔμελλε πάλιν οἶκόνδε νέεσθαι 06.111 ζεύξασ’ ἡμιόνους πτύξασά τε εἵματα καλά, 06.112 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη, 06.113 ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ’ ἐυώπιδα κούρην, 06.114 ἥ οἱ Φαιήκων ἀνδρῶν πόλιν ἡγήσαιτο. 06.115 σφαῖραν ἔπειτ’ ἔρριψε μετ’ ἀμφίπολον βασίλεια: 06.116 ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείῃ δ’ ἔμβαλε δίνῃ: 06.117 αἱ δ’ ἐπὶ μακρὸν ἄυσαν: ὁ δ’ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεύς, 06.118 ἑζόμενος δ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν: 06.119 ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω; 06.120 ἦ ῥ’ οἵ γ’ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 06.121 ἦε φιλόξεινοι καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής; 06.122 ὥς τέ με κουράων ἀμφήλυθε θῆλυς ἀυτή: 06.123 νυμφάων, αἳ ἔχουσ’ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα 06.124 καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα. 06.125 ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδὸν αὐδηέντων; 06.126 ἀλλ’ ἄγ’ ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι. 06.127 ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς, 06.128 ἐκ πυκινῆς δ’ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ 06.129 φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός. 06.130 βῆ δ’ ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθώς, 06.131 ὅς τ’ εἶσ’ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε 06.132 δαίεται: αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν 06.133 ἠὲ μετ’ ἀγροτέρας ἐλάφους: κέλεται δέ ἑ γαστὴρ 06.134 μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν: 06.135 ὣς Ὀδυσεὺς κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισιν ἔμελλε 06.136 μίξεσθαι, γυμνός περ ἐών: χρειὼ γὰρ ἵκανε. 06.137 σμερδαλέος δ’ αὐτῇσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ, 06.138 τρέσσαν δ’ ἄλλυδις ἄλλη ἐπ’ ἠιόνας προὐχούσας: 06.139 οἴη δ’ Ἀλκινόου θυγάτηρ μένε: τῇ γὰρ Ἀθήνη 06.140 θάρσος ἐνὶ φρεσὶ θῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων. 06.141 στῆ δ’ ἄντα σχομένη: ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεύς, 06.142 ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν ἐυώπιδα κούρην, 06.143 ἦ αὔτως ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι 06.144 λίσσοιτ’, εἰ δείξειε πόλιν καὶ εἵματα δοίη. 06.145 ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, 06.146 λίσσεσθαι ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι, 06.147 μή οἱ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο φρένα κούρη. 06.148 αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον. 06.149 γουνοῦμαί σε, ἄνασσα: θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι; 06.150 εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 06.151 Ἀρτέμιδί σε ἐγώ γε, Διὸς κούρῃ μεγάλοιο, 06.152 εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τ’ ἄγχιστα ἐίσκω: 06.153 εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν, 06.154 τρὶς μάκαρες μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ, 06.155 τρὶς μάκαρες δὲ κασίγνητοι: μάλα πού σφισι θυμὸς 06.156 αἰὲν ἐυφροσύνῃσιν ἰαίνεται εἵνεκα σεῖο, 06.157 λευσσόντων τοιόνδε θάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν. 06.158 κεῖνος δ’ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων, 06.159 ὅς κέ σ’ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ’ ἀγάγηται. 06.160 οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν, 06.161 οὔτ’ ἄνδρ’ οὔτε γυναῖκα: σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωντα. 06.162 Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ 06.163 φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα: 06.164 ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός, 06.165 τὴν ὁδὸν ᾗ δὴ μέλλεν ἐμοὶ κακὰ κήδε’ ἔσεσθαι. 06.166 ὣς δ’ αὔτως καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτεθήπεα θυμῷ 06.167 δήν, ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης, 06.168 ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθηπά τε, δείδια δ’ αἰνῶς 06.169 γούνων ἅψασθαι: χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει. 06.170 χθιζὸς ἐεικοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον: 06.171 τόφρα δέ μ’ αἰεὶ κῦμ’ ἐφόρει κραιπναί τε θύελλαι 06.172 νήσου ἀπ’ Ὠγυγίης. νῦν δ’ ἐνθάδε κάββαλε δαίμων, 06.173 ὄφρ’ ἔτι που καὶ τῇδε πάθω κακόν: οὐ γὰρ ὀίω 06.174 παύσεσθ’, ἀλλ’ ἔτι πολλὰ θεοὶ τελέουσι πάροιθεν. 06.175 ἀλλά, ἄνασσ’, ἐλέαιρε: σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ μογήσας 06.176 ἐς πρώτην ἱκόμην, τῶν δ’ ἄλλων οὔ τινα οἶδα 06.177 ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν. 06.178 ἄστυ δέ μοι δεῖξον, δὸς δὲ ῥάκος ἀμφιβαλέσθαι, 06.179 εἴ τί που εἴλυμα σπείρων ἔχες ἐνθάδ’ ἰοῦσα. 06.180 σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, 06.181 ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν 06.182 ἐσθλήν: οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον, 06.183 ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον 06.184 ἀνὴρ ἠδὲ γυνή: πόλλ’ ἄλγεα δυσμενέεσσι, 06.185 χάρματα δ’ εὐμενέτῃσι, μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί. 06.186 τὸν δ’ αὖ Ναυσικάα λευκώλενος ἀντίον ηὔδα: 06.187 ξεῖν’, ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ’ ἄφρονι φωτὶ ἔοικας: 06.188 Ζεὺς δ’ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν, 06.189 ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ: 06.190 καί που σοὶ τάδ’ ἔδωκε, σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης. 06.191 νῦν δ’, ἐπεὶ ἡμετέρην τε πόλιν καὶ γαῖαν ἱκάνεις, 06.192 οὔτ’ οὖν ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου, 06.193 ὧν ἐπέοιχ’ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα. 06.194 ἄστυ δέ τοι δείξω, ἐρέω δέ τοι οὔνομα λαῶν. 06.195 Φαίηκες μὲν τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν, 06.196 εἰμὶ δ’ ἐγὼ θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο, 06.197 τοῦ δ’ ἐκ Φαιήκων ἔχεται κάρτος τε βίη τε. 06.198 ἦ ῥα καὶ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι κέλευσε: 06.199 στῆτέ μοι, ἀμφίπολοι: πόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῦσαι; 06.200 ἦ μή πού τινα δυσμενέων φάσθ’ ἔμμεναι ἀνδρῶν; 06.201 οὐκ ἔσθ’ οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτὸς οὐδὲ γένηται, 06.202 ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται 06.203 δηιοτῆτα φέρων: μάλα γὰρ φίλοι ἀθανάτοισιν. 06.204 οἰκέομεν δ’ ἀπάνευθε πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, 06.205 ἔσχατοι, οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίσγεται ἄλλος. 06.206 ἀλλ’ ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ’ ἱκάνει, 06.207 τὸν νῦν χρὴ κομέειν: πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες 06.208 ξεῖνοί τε πτωχοί τε, δόσις δ’ ὀλίγη τε φίλη τε. 06.209 ἀλλὰ δότ’, ἀμφίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε, 06.210 λούσατέ τ’ ἐν ποταμῷ, ὅθ’ ἐπὶ σκέπας ἔστ’ ἀνέμοιο. 06.211 ὣς ἔφαθ’, αἱ δ’ ἔσταν τε καὶ ἀλλήλῃσι κέλευσαν, 06.212 κὰδ δ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆ’ εἷσαν ἐπὶ σκέπας, ὡς ἐκέλευσεν 06.213 Ναυσικάα θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο: 06.214 πὰρ δ’ ἄρα οἱ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἔθηκαν, 06.215 δῶκαν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον, 06.216 ἤνωγον δ’ ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῇσιν. 06.217 δή ῥα τότ’ ἀμφιπόλοισι μετηύδα δῖος Ὀδυσσεύς: 06.218 ἀμφίπολοι, στῆθ’ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ’ ἐγὼ αὐτὸς 06.219 ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ’ ἐλαίῳ 06.220 χρίσομαι: ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή. 06.221 ἄντην δ’ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι: αἰδέομαι γὰρ 06.222 γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών. 06.223 ὣς ἔφαθ’, αἱ δ’ ἀπάνευθεν ἴσαν, εἶπον δ’ ἄρα κούρῃ. 06.224 αὐτὰρ ὁ ἐκ ποταμοῦ χρόα νίζετο δῖος Ὀδυσσεὺς 06.225 ἅλμην, ἥ οἱ νῶτα καὶ εὐρέας ἄμπεχεν ὤμους, 06.226 ἐκ κεφαλῆς δ’ ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέτοιο. 06.227 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα λοέσσατο καὶ λίπ’ ἄλειψεν, 06.228 ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαθ’ ἅ οἱ πόρε παρθένος ἀδμής, 06.229 τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκεν Διὸς ἐκγεγαυῖα 06.230 μείζονά τ’ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα, κὰδ δὲ κάρητος 06.231 οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας. 06.232 ὡς δ’ ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρῳ ἀνὴρ 06.233 ἴδρις, ὃν Ἥφαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη 06.234 τέχνην παντοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει, 06.235 ὣς ἄρα τῷ κατέχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὤμοις. 06.236 ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης, 06.237 κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων: θηεῖτο δὲ κούρη. 06.238 δή ῥα τότ’ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι μετηύδα: 06.239 κλῦτέ μευ, ἀμφίπολοι λευκώλενοι, ὄφρα τι εἴπω. 06.240 οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν, 06.241 Φαιήκεσσ’ ὅδ’ ἀνὴρ ἐπιμίσγεται ἀντιθέοισι: 06.242 πρόσθεν μὲν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατ’ εἶναι, 06.243 νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν. 06.244 αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη 06.245 ἐνθάδε ναιετάων, καὶ οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν. 06.246 ἀλλὰ δότ’, ἀμφίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε. 06.247 ὣς ἔφαθ’, αἱ δ’ ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, 06.248 πὰρ δ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆι ἔθεσαν βρῶσίν τε πόσιν τε. 06.249 ἦ τοι ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 06.250 ἁρπαλέως: δηρὸν γὰρ ἐδητύος ἦεν ἄπαστος. 06.251 αὐτὰρ Ναυσικάα λευκώλενος ἄλλ’ ἐνόησεν: 06.252 εἵματ’ ἄρα πτύξασα τίθει καλῆς ἐπ’ ἀπήνης, 06.253 ζεῦξεν δ’ ἡμιόνους κρατερώνυχας, ἂν δ’ ἔβη αὐτή, 06.254 ὤτρυνεν δ’ Ὀδυσῆα, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 06.255 ὄρσεο δὴ νῦν, ξεῖνε, πόλινδ’ ἴμεν ὄφρα σε πέμψω 06.256 πατρὸς ἐμοῦ πρὸς δῶμα δαΐφρονος, ἔνθα σέ φημι 06.257 πάντων Φαιήκων εἰδησέμεν ὅσσοι ἄριστοι. 06.258 ἀλλὰ μάλ’ ὧδ’ ἔρδειν, δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν: 06.259 ὄφρ’ ἂν μέν κ’ ἀγροὺς ἴομεν καὶ ἔργ’ ἀνθρώπων, 06.260 τόφρα σὺν ἀμφιπόλοισι μεθ’ ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν 06.261 καρπαλίμως ἔρχεσθαι: ἐγὼ δ’ ὁδὸν ἡγεμονεύσω. 06.262 αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβήομεν, ἣν πέρι πύργος 06.263 ὑψηλός, καλὸς δὲ λιμὴν ἑκάτερθε πόληος, 06.264 λεπτὴ δ’ εἰσίθμη: νῆες δ’ ὁδὸν ἀμφιέλισσαι 06.265 εἰρύαται: πᾶσιν γὰρ ἐπίστιόν ἐστιν ἑκάστῳ. 06.266 ἔνθα δέ τέ σφ’ ἀγορὴ καλὸν Ποσιδήιον ἀμφίς, 06.267 ῥυτοῖσιν λάεσσι κατωρυχέεσσ’ ἀραρυῖα. 06.268 ἔνθα δὲ νηῶν ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσι, 06.269 πείσματα καὶ σπεῖρα, καὶ ἀποξύνουσιν ἐρετμά. 06.270 οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη, 06.271 ἀλλ’ ἱστοὶ καὶ ἐρετμὰ νεῶν καὶ νῆες ἐῖσαι, 06.272 ᾗσιν ἀγαλλόμενοι πολιὴν περόωσι θάλασσαν. 06.273 τῶν ἀλεείνω φῆμιν ἀδευκέα, μή τις ὀπίσσω 06.274 μωμεύῃ: μάλα δ’ εἰσὶν ὑπερφίαλοι κατὰ δῆμον: 06.275 καί νύ τις ὧδ’ εἴπῃσι κακώτερος ἀντιβολήσας: 06.276 τίς δ’ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε 06.277 ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ. 06.278 ἦ τινά που πλαγχθέντα κομίσσατο ἧς ἀπὸ νηὸς 06.279 ἀνδρῶν τηλεδαπῶν, ἐπεὶ οὔ τινες ἐγγύθεν εἰσίν: 06.280 ἤ τίς οἱ εὐξαμένῃ πολυάρητος θεὸς ἦλθεν 06.281 οὐρανόθεν καταβάς, ἕξει δέ μιν ἤματα πάντα. 06.282 βέλτερον, εἰ καὐτή περ ἐποιχομένη πόσιν εὗρεν 06.283 ἄλλοθεν: ἦ γὰρ τούσδε γ’ ἀτιμάζει κατὰ δῆμον 06.284 Φαίηκας, τοί μιν μνῶνται πολέες τε καὶ ἐσθλοί. 06.285 ὣς ἐρέουσιν, ἐμοὶ δέ κ’ ὀνείδεα ταῦτα γένοιτο. 06.286 καὶ δ’ ἄλλῃ νεμεσῶ, ἥ τις τοιαῦτά γε ῥέζοι, 06.287 ἥ τ’ ἀέκητι φίλων πατρὸς καὶ μητρὸς ἐόντων, 06.288 ἀνδράσι μίσγηται, πρίν γ’ ἀμφάδιον γάμον ἐλθεῖν. 06.289 ξεῖνε, σὺ δ’ ὦκ’ ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα τάχιστα 06.290 πομπῆς καὶ νόστοιο τύχῃς παρὰ πατρὸς ἐμοῖο. 06.291 δήεις ἀγλαὸν ἄλσος Ἀθήνης ἄγχι κελεύθου 06.292 αἰγείρων: ἐν δὲ κρήνη νάει, ἀμφὶ δὲ λειμών: 06.293 ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῦ τέμενος τεθαλυῖά τ’ ἀλωή, 06.294 τόσσον ἀπὸ πτόλιος, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας. 06.295 ἔνθα καθεζόμενος μεῖναι χρόνον, εἰς ὅ κεν ἡμεῖς 06.296 ἄστυδε ἔλθωμεν καὶ ἱκώμεθα δώματα πατρός. 06.297 αὐτὰρ ἐπὴν ἡμέας ἔλπῃ ποτὶ δώματ’ ἀφῖχθαι, 06.298 καὶ τότε Φαιήκων ἴμεν ἐς πόλιν ἠδ’ ἐρέεσθαι 06.299 δώματα πατρὸς ἐμοῦ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο. 06.300 ῥεῖα δ’ ἀρίγνωτ’ ἐστί, καὶ ἂν πάϊς ἡγήσαιτο 06.301 νήπιος: οὐ μὲν γάρ τι ἐοικότα τοῖσι τέτυκται 06.302 δώματα Φαιήκων, οἷος δόμος Ἀλκινόοιο 06.303 ἥρωος. ἀλλ’ ὁπότ’ ἄν σε δόμοι κεκύθωσι καὶ αὐλή, 06.304 ὦκα μάλα μεγάροιο διελθέμεν, ὄφρ’ ἂν ἵκηαι 06.305 μητέρ’ ἐμήν: ἡ δ’ ἧσται ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν πυρὸς αὐγῇ, 06.306 ἠλάκατα στρωφῶσ’ ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι, 06.307 κίονι κεκλιμένη: δμωαὶ δέ οἱ εἵατ’ ὄπισθεν. 06.308 ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῖο θρόνος ποτικέκλιται αὐτῇ, 06.309 τῷ ὅ γε οἰνοποτάζει ἐφήμενος ἀθάνατος ὥς. 06.310 τὸν παραμειψάμενος μητρὸς περὶ γούνασι χεῖρας 06.311 βάλλειν ἡμετέρης, ἵνα νόστιμον ἦμαρ ἴδηαι 06.312 χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐσσί. 06.313 εἴ κέν τοι κείνη γε φίλα φρονέῃσ’ ἐνὶ θυμῷ, 06.314 ἐλπωρή τοι ἔπειτα φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 06.315 οἶκον ἐυκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 06.316 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἵμασεν μάστιγι φαεινῇ 06.317 ἡμιόνους: αἱ δ’ ὦκα λίπον ποταμοῖο ῥέεθρα. 06.318 αἱ δ’ ἐὺ μὲν τρώχων, ἐὺ δὲ πλίσσοντο πόδεσσιν: 06.319 ἡ δὲ μάλ’ ἡνιόχευεν, ὅπως ἅμ’ ἑποίατο πεζοὶ 06.320 ἀμφίπολοί τ’ Ὀδυσεύς τε, νόῳ δ’ ἐπέβαλλεν ἱμάσθλην. 06.321 δύσετό τ’ ἠέλιος καὶ τοὶ κλυτὸν ἄλσος ἵκοντο 06.322 ἱρὸν Ἀθηναίης, ἵν’ ἄρ’ ἕζετο δῖος Ὀδυσσεύς. 06.323 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο: 06.324 κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, Ἀτρυτώνη: 06.325 νῦν δή πέρ μευ ἄκουσον, ἐπεὶ πάρος οὔ ποτ’ ἄκουσας 06.326 ῥαιομένου, ὅτε μ’ ἔρραιε κλυτὸς ἐννοσίγαιος. 06.327 δός μ’ ἐς Φαίηκας φίλον ἐλθεῖν ἠδ’ ἐλεεινόν. 06.328 ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη. 06.329 αὐτῷ δ’ οὔ πω φαίνετ’ ἐναντίη: αἴδετο γάρ ῥα 06.330 πατροκασίγνητον: ὁ δ’ ἐπιζαφελῶς μενέαινεν 06.331 ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι. 07.001 ὧς ὁ μὲν ἔνθ’ ἠρᾶτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 07.002 κούρην δὲ προτὶ ἄστυ φέρεν μένος ἡμιόνοιιν. 07.003 ἡ δ’ ὅτε δὴ οὗ πατρὸς ἀγακλυτὰ δώμαθ’ ἵκανε, 07.004 στῆσεν ἄρ’ ἐν προθύροισι, κασίγνητοι δέ μιν ἀμφὶς 07.005 ἵσταντ’ ἀθανάτοις ἐναλίγκιοι, οἵ ῥ’ ὑπ’ ἀπήνης 07.006 ἡμιόνους ἔλυον ἐσθῆτά τε ἔσφερον εἴσω. 07.007 αὐτὴ δ’ ἐς θάλαμον ἑὸν ἤιε: δαῖε δέ οἱ πῦρ 07.008 γρῆυς Ἀπειραίη, θαλαμηπόλος Εὐρυμέδουσα, 07.009 τήν ποτ’ Ἀπείρηθεν νέες ἤγαγον ἀμφιέλισσαι: 07.010 Ἀλκινόῳ δ’ αὐτὴν γέρας ἔξελον, οὕνεκα πᾶσιν 07.011 Φαιήκεσσιν ἄνασσε, θεοῦ δ’ ὣς δῆμος ἄκουεν: 07.012 ἣ τρέφε Ναυσικάαν λευκώλενον ἐν μεγάροισιν. 07.013 ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσω δόρπον ἐκόσμει. 07.014 καὶ τότ’ Ὀδυσσεὺς ὦρτο πόλινδ’ ἴμεν: ἀμφὶ δ’ Ἀθήνη 07.015 πολλὴν ἠέρα χεῦε φίλα φρονέουσ’ Ὀδυσῆι, 07.016 μή τις Φαιήκων μεγαθύμων ἀντιβολήσας 07.017 κερτομέοι τ’ ἐπέεσσι καὶ ἐξερέοιθ’ ὅτις εἴη. 07.018 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἄρ’ ἔμελλε πόλιν δύσεσθαι ἐραννήν, 07.019 ἔνθα οἱ ἀντεβόλησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη, 07.020 παρθενικῇ ἐικυῖα νεήνιδι, κάλπιν ἐχούσῃ. 07.021 στῆ δὲ πρόσθ’ αὐτοῦ, ὁ δ’ ἀνείρετο δῖος Ὀδυσσεύς: 07.022 ὦ τέκος, οὐκ ἄν μοι δόμον ἀνέρος ἡγήσαιο 07.023 Ἀλκινόου, ὃς τοῖσδε μετ’ ἀνθρώποισι ἀνάσσει; 07.024 καὶ γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος ἐνθάδ’ ἱκάνω 07.025 τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης: τῷ οὔ τινα οἶδα 07.026 ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν. 07.027 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 07.028 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμον, ὅν με κελεύεις, 07.029 δείξω, ἐπεί μοι πατρὸς ἀμύμονος ἐγγύθι ναίει. 07.030 ἀλλ’ ἴθι σιγῇ τοῖον, ἐγὼ δ’ ὁδὸν ἡγεμονεύσω, 07.031 μηδέ τιν’ ἀνθρώπων προτιόσσεο μηδ’ ἐρέεινε. 07.032 οὐ γὰρ ξείνους οἵδε μάλ’ ἀνθρώπους ἀνέχονται, 07.033 οὐδ’ ἀγαπαζόμενοι φιλέουσ’ ὅς κ’ ἄλλοθεν ἔλθῃ. 07.034 νηυσὶ θοῇσιν τοί γε πεποιθότες ὠκείῃσι 07.035 λαῖτμα μέγ’ ἐκπερόωσιν, ἐπεί σφισι δῶκ’ ἐνοσίχθων: 07.036 τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα. 07.037 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη 07.038 καρπαλίμως: ὁ δ’ ἔπειτα μετ’ ἴχνια βαῖνε θεοῖο. 07.039 τὸν δ’ ἄρα Φαίηκες ναυσικλυτοὶ οὐκ ἐνόησαν 07.040 ἐρχόμενον κατὰ ἄστυ διὰ σφέας: οὐ γὰρ Ἀθήνη 07.041 εἴα ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός, ἥ ῥά οἱ ἀχλὺν 07.042 θεσπεσίην κατέχευε φίλα φρονέουσ’ ἐνὶ θυμῷ. 07.043 θαύμαζεν δ’ Ὀδυσεὺς λιμένας καὶ νῆας ἐίσας 07.044 αὐτῶν θ’ ἡρώων ἀγορὰς καὶ τείχεα μακρὰ 07.045 ὑψηλά, σκολόπεσσιν ἀρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι. 07.046 ἀλλ’ ὅτε δὴ βασιλῆος ἀγακλυτὰ δώμαθ’ ἵκοντο, 07.047 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη: 07.048 οὗτος δή τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμος, ὅν με κελεύεις 07.049 πεφραδέμεν: δήεις δὲ διοτρεφέας βασιλῆας 07.050 δαίτην δαινυμένους: σὺ δ’ ἔσω κίε, μηδέ τι θυμῷ 07.051 τάρβει: θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων 07.052 ἔργοισιν τελέθει, εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι. 07.053 δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι ἐν μεγάροισιν: 07.054 Ἀρήτη δ’ ὄνομ’ ἐστὶν ἐπώνυμον, ἐκ δὲ τοκήων 07.055 τῶν αὐτῶν οἵ περ τέκον Ἀλκίνοον βασιλῆα. 07.056 Ναυσίθοον μὲν πρῶτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων 07.057 γείνατο καὶ Περίβοια, γυναικῶν εἶδος ἀρίστη, 07.058 ὁπλοτάτη θυγάτηρ μεγαλήτορος Εὐρυμέδοντος, 07.059 ὅς ποθ’ ὑπερθύμοισι Γιγάντεσσιν βασίλευεν. 07.060 ἀλλ’ ὁ μὲν ὤλεσε λαὸν ἀτάσθαλον, ὤλετο δ’ αὐτός: 07.061 τῇ δὲ Ποσειδάων ἐμίγη καὶ ἐγείνατο παῖδα 07.062 Ναυσίθοον μεγάθυμον, ὃς ἐν Φαίηξιν ἄνασσε: 07.063 Ναυσίθοος δ’ ἔτεκεν Ῥηξήνορά τ’ Ἀλκίνοόν τε. 07.064 τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα βάλ’ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων 07.065 νυμφίον ἐν μεγάρῳ, μίαν οἴην παῖδα λιπόντα 07.066 Ἀρήτην: τὴν δ’ Ἀλκίνοος ποιήσατ’ ἄκοιτιν, 07.067 καί μιν ἔτισ’, ὡς οὔ τις ἐπὶ χθονὶ τίεται ἄλλη, 07.068 ὅσσαι νῦν γε γυναῖκες ὑπ’ ἀνδράσιν οἶκον ἔχουσιν. 07.069 ὣς κείνη περὶ κῆρι τετίμηταί τε καὶ ἔστιν 07.070 ἔκ τε φίλων παίδων ἔκ τ’ αὐτοῦ Ἀλκινόοιο 07.071 καὶ λαῶν, οἵ μίν ῥα θεὸν ὣς εἰσορόωντες 07.072 δειδέχαται μύθοισιν, ὅτε στείχῃσ’ ἀνὰ ἄστυ. 07.073 οὐ μὲν γάρ τι νόου γε καὶ αὐτὴ δεύεται ἐσθλοῦ: 07.074 ᾗσι τ’ ἐὺ φρονέῃσι καὶ ἀνδράσι νείκεα λύει. 07.075 εἴ κέν τοι κείνη γε φίλα φρονέῃσ’ ἐνὶ θυμῷ, 07.076 ἐλπωρή τοι ἔπειτα φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 07.077 οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 07.078 ὣς ἄρα φωνήσασ’ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη 07.079 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον, λίπε δὲ Σχερίην ἐρατεινήν, 07.080 ἵκετο δ’ ἐς Μαραθῶνα καὶ εὐρυάγυιαν Ἀθήνην, 07.081 δῦνε δ’ Ἐρεχθῆος πυκινὸν δόμον. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 07.082 Ἀλκινόου πρὸς δώματ’ ἴε κλυτά: πολλὰ δέ οἱ κῆρ 07.083 ὥρμαιν’ ἱσταμένῳ, πρὶν χάλκεον οὐδὸν ἱκέσθαι. 07.084 ὥς τε γὰρ ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνης 07.085 δῶμα καθ’ ὑψερεφὲς μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο. 07.086 χάλκεοι μὲν γὰρ τοῖχοι ἐληλέδατ’ ἔνθα καὶ ἔνθα, 07.087 ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ, περὶ δὲ θριγκὸς κυάνοιο: 07.088 χρύσειαι δὲ θύραι πυκινὸν δόμον ἐντὸς ἔεργον: 07.089 σταθμοὶ δ’ ἀργύρεοι ἐν χαλκέῳ ἕστασαν οὐδῷ, 07.090 ἀργύρεον δ’ ἐφ’ ὑπερθύριον, χρυσέη δὲ κορώνη. 07.091 χρύσειοι δ’ ἑκάτερθε καὶ ἀργύρεοι κύνες ἦσαν, 07.092 οὓς Ἥφαιστος ἔτευξεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι 07.093 δῶμα φυλασσέμεναι μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο, 07.094 ἀθανάτους ὄντας καὶ ἀγήρως ἤματα πάντα. 07.095 ἐν δὲ θρόνοι περὶ τοῖχον ἐρηρέδατ’ ἔνθα καὶ ἔνθα, 07.096 ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῖο διαμπερές, ἔνθ’ ἐνὶ πέπλοι 07.097 λεπτοὶ ἐύννητοι βεβλήατο, ἔργα γυναικῶν. 07.098 ἔνθα δὲ Φαιήκων ἡγήτορες ἑδριόωντο 07.099 πίνοντες καὶ ἔδοντες: ἐπηετανὸν γὰρ ἔχεσκον. 07.100 χρύσειοι δ’ ἄρα κοῦροι ἐυδμήτων ἐπὶ βωμῶν 07.101 ἕστασαν αἰθομένας δαΐδας μετὰ χερσὶν ἔχοντες, 07.102 φαίνοντες νύκτας κατὰ δώματα δαιτυμόνεσσι. 07.103 πεντήκοντα δέ οἱ δμωαὶ κατὰ δῶμα γυναῖκες 07.104 αἱ μὲν ἀλετρεύουσι μύλῃς ἔπι μήλοπα καρπόν, 07.105 αἱ δ’ ἱστοὺς ὑφόωσι καὶ ἠλάκατα στρωφῶσιν 07.106 ἥμεναι, οἷά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο: 07.107 καιρουσσέων δ’ ὀθονέων ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον. 07.108 ὅσσον Φαίηκες περὶ πάντων ἴδριες ἀνδρῶν 07.109 νῆα θοὴν ἐνὶ πόντῳ ἐλαυνέμεν, ὣς δὲ γυναῖκες 07.110 ἱστῶν τεχνῆσσαι: πέρι γάρ σφισι δῶκεν Ἀθήνη 07.111 ἔργα τ’ ἐπίστασθαι περικαλλέα καὶ φρένας ἐσθλάς. 07.112 ἔκτοσθεν δ’ αὐλῆς μέγας ὄρχατος ἄγχι θυράων 07.113 τετράγυος: περὶ δ’ ἕρκος ἐλήλαται ἀμφοτέρωθεν. 07.114 ἔνθα δὲ δένδρεα μακρὰ πεφύκασι τηλεθόωντα, 07.115 ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι 07.116 συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι. 07.117 τάων οὔ ποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ’ ἀπολείπει 07.118 χείματος οὐδὲ θέρευς, ἐπετήσιος: ἀλλὰ μάλ’ αἰεὶ 07.119 Ζεφυρίη πνείουσα τὰ μὲν φύει, ἄλλα δὲ πέσσει. 07.120 ὄγχνη ἐπ’ ὄγχνῃ γηράσκει, μῆλον δ’ ἐπὶ μήλῳ, 07.121 αὐτὰρ ἐπὶ σταφυλῇ σταφυλή, σῦκον δ’ ἐπὶ σύκῳ. 07.122 ἔνθα δέ οἱ πολύκαρπος ἀλωὴ ἐρρίζωται, 07.123 τῆς ἕτερον μὲν θειλόπεδον λευρῷ ἐνὶ χώρῳ 07.124 τέρσεται ἠελίῳ, ἑτέρας δ’ ἄρα τε τρυγόωσιν, 07.125 ἄλλας δὲ τραπέουσι: πάροιθε δέ τ’ ὄμφακές εἰσιν 07.126 ἄνθος ἀφιεῖσαι, ἕτεραι δ’ ὑποπερκάζουσιν. 07.127 ἔνθα δὲ κοσμηταὶ πρασιαὶ παρὰ νείατον ὄρχον 07.128 παντοῖαι πεφύασιν, ἐπηετανὸν γανόωσαι: 07.129 ἐν δὲ δύω κρῆναι ἡ μέν τ’ ἀνὰ κῆπον ἅπαντα 07.130 σκίδναται, ἡ δ’ ἑτέρωθεν ὑπ’ αὐλῆς οὐδὸν ἵησι 07.131 πρὸς δόμον ὑψηλόν, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται. 07.132 τοῖ’ ἄρ’ ἐν Ἀλκινόοιο θεῶν ἔσαν ἀγλαὰ δῶρα. 07.133 ἔνθα στὰς θηεῖτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. 07.134 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ, 07.135 καρπαλίμως ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δώματος εἴσω. 07.136 εὗρε δὲ Φαιήκων ἡγήτορας ἠδὲ μέδοντας 07.137 σπένδοντας δεπάεσσιν ἐυσκόπῳ ἀργεϊφόντῃ, 07.138 ᾧ πυμάτῳ σπένδεσκον, ὅτε μνησαίατο κοίτου. 07.139 αὐτὰρ ὁ βῆ διὰ δῶμα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 07.140 πολλὴν ἠέρ’ ἔχων, ἥν οἱ περίχευεν Ἀθήνη, 07.141 ὄφρ’ ἵκετ’ Ἀρήτην τε καὶ Ἀλκίνοον βασιλῆα. 07.142 ἀμφὶ δ’ ἄρ’ Ἀρήτης βάλε γούνασι χεῖρας Ὀδυσσεύς, 07.143 καὶ τότε δή ῥ’ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ. 07.144 οἱ δ’ ἄνεῳ ἐγένοντο, δόμον κάτα φῶτα ἰδόντες: 07.145 θαύμαζον δ’ ὁρόωντες. ὁ δὲ λιτάνευεν Ὀδυσσεύς: 07.146 Ἀρήτη, θύγατερ Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο, 07.147 σόν τε πόσιν σά τε γούναθ’ ἱκάνω πολλὰ μογήσας 07.148 τούσδε τε δαιτυμόνας: τοῖσιν θεοὶ ὄλβια δοῖεν 07.149 ζωέμεναι, καὶ παισὶν ἐπιτρέψειεν ἕκαστος 07.150 κτήματ’ ἐνὶ μεγάροισι γέρας θ’ ὅ τι δῆμος ἔδωκεν: 07.151 αὐτὰρ ἐμοὶ πομπὴν ὀτρύνετε πατρίδ’ ἱκέσθαι 07.152 θᾶσσον, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχω. 07.153 ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν 07.154 πὰρ πυρί: οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 07.155 ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος, 07.156 ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν 07.157 καὶ μύθοισι κέκαστο, παλαιά τε πολλά τε εἰδώς: 07.158 ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 07.159 Ἀλκίνο’, οὐ μέν τοι τόδε κάλλιον, οὐδὲ ἔοικε, 07.160 ξεῖνον μὲν χαμαὶ ἧσθαι ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν, 07.161 οἵδε δὲ σὸν μῦθον ποτιδέγμενοι ἰσχανόωνται. 07.162 ἄλλ’ ἄγε δὴ ξεῖνον μὲν ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου 07.163 εἷσον ἀναστήσας, σὺ δὲ κηρύκεσσι κέλευσον 07.164 οἶνον ἐπικρῆσαι, ἵνα καὶ Διὶ τερπικεραύνῳ 07.165 σπείσομεν, ὅς θ’ ἱκέτῃσιν ἅμ’ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ: 07.166 δόρπον δὲ ξείνῳ ταμίη δότω ἔνδον ἐόντων. 07.167 αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο, 07.168 χειρὸς ἑλὼν Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην 07.169 ὦρσεν ἀπ’ ἐσχαρόφιν καὶ ἐπὶ θρόνου εἷσε φαεινοῦ, 07.170 υἱὸν ἀναστήσας ἀγαπήνορα Λαοδάμαντα, 07.171 ὅς οἱ πλησίον ἷζε, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκεν. 07.172 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 07.173 καλῇ χρυσείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 07.174 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 07.175 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 07.176 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων. 07.177 αὐτὰρ ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. 07.178 καὶ τότε κήρυκα προσέφη μένος Ἀλκινόοιο: 07.179 Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον 07.180 πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ἵνα καὶ Διὶ τερπικεραύνῳ 07.181 σπείσομεν, ὅς θ’ ἱκέτῃσιν ἅμ’ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. 07.182 ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα, 07.183 νώμησεν δ’ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν. 07.184 αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ’ ἔπιόν θ’, ὅσον ἤθελε θυμός, 07.185 τοῖσιν δ’ Ἀλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 07.186 κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες 07.187 ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 07.188 νῦν μὲν δαισάμενοι κατακείετε οἴκαδ’ ἰόντες: 07.189 ἠῶθεν δὲ γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες 07.190 ξεῖνον ἐνὶ μεγάροις ξεινίσσομεν ἠδὲ θεοῖσιν 07.191 ῥέξομεν ἱερὰ καλά, ἔπειτα δὲ καὶ περὶ πομπῆς 07.192 μνησόμεθ’, ὥς χ’ ὁ ξεῖνος ἄνευθε πόνου καὶ ἀνίης 07.193 πομπῇ ὑφ’ ἡμετέρῃ ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται 07.194 χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐστί, 07.195 μηδέ τι μεσσηγύς γε κακὸν καὶ πῆμα πάθῃσι, 07.196 πρίν γε τὸν ἧς γαίης ἐπιβήμεναι: ἔνθα δ’ ἔπειτα 07.197 πείσεται, ἅσσα οἱ αἶσα κατὰ κλῶθές τε βαρεῖαι 07.198 γιγνομένῳ νήσαντο λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. 07.199 εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατ’ οὐρανοῦ εἰλήλουθεν, 07.200 ἄλλο τι δὴ τόδ’ ἔπειτα θεοὶ περιμηχανόωνται. 07.201 αἰεὶ γὰρ τὸ πάρος γε θεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς 07.202 ἡμῖν, εὖτ’ ἔρδωμεν ἀγακλειτὰς ἑκατόμβας, 07.203 δαίνυνταί τε παρ’ ἄμμι καθήμενοι ἔνθα περ ἡμεῖς. 07.204 εἰ δ’ ἄρα τις καὶ μοῦνος ἰὼν ξύμβληται ὁδίτης, 07.205 οὔ τι κατακρύπτουσιν, ἐπεί σφισιν ἐγγύθεν εἰμέν, 07.206 ὥς περ Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλα Γιγάντων. 07.207 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 07.208 Ἀλκίνο’, ἄλλο τί τοι μελέτω φρεσίν: οὐ γὰρ ἐγώ γε 07.209 ἀθανάτοισιν ἔοικα, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 07.210 οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, ἀλλὰ θνητοῖσι βροτοῖσιν. 07.211 οὕς τινας ὑμεῖς ἴστε μάλιστ’ ὀχέοντας ὀιζὺν 07.212 ἀνθρώπων, τοῖσίν κεν ἐν ἄλγεσιν ἰσωσαίμην. 07.213 καὶ δ’ ἔτι κεν καὶ μᾶλλον ἐγὼ κακὰ μυθησαίμην, 07.214 ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα θεῶν ἰότητι μόγησα. 07.215 ἀλλ’ ἐμὲ μὲν δορπῆσαι ἐάσατε κηδόμενόν περ: 07.216 οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον ἄλλο 07.217 ἔπλετο, ἥ τ’ ἐκέλευσεν ἕο μνήσασθαι ἀνάγκῃ 07.218 καὶ μάλα τειρόμενον καὶ ἐνὶ φρεσὶ πένθος ἔχοντα, 07.219 ὡς καὶ ἐγὼ πένθος μὲν ἔχω φρεσίν, ἡ δὲ μάλ’ αἰεὶ 07.220 ἐσθέμεναι κέλεται καὶ πινέμεν, ἐκ δέ με πάντων 07.221 ληθάνει ὅσσ’ ἔπαθον, καὶ ἐνιπλησθῆναι ἀνώγει. 07.222 ὑμεῖς δ’ ὀτρύνεσθαι ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν, 07.223 ὥς κ’ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐμῆς ἐπιβήσετε πάτρης 07.224 καί περ πολλὰ παθόντα: ἰδόντα με καὶ λίποι αἰὼν 07.225 κτῆσιν ἐμήν, δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα. 07.226 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδ’ ἐκέλευον 07.227 πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν. 07.228 αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ’ ἔπιον θ’ ὅσον ἤθελε θυμός, 07.229 οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος, 07.230 αὐτὰρ ὁ ἐν μεγάρῳ ὑπελείπετο δῖος Ὀδυσσεύς, 07.231 πὰρ δέ οἱ Ἀρήτη τε καὶ Ἀλκίνοος θεοειδὴς 07.232 ἥσθην: ἀμφίπολοι δ’ ἀπεκόσμεον ἔντεα δαιτός. 07.233 τοῖσιν δ’ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων: 07.234 ἔγνω γὰρ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἰδοῦσα 07.235 καλά, τά ῥ’ αὐτὴ τεῦξε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί: 07.236 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 07.237 ξεῖνε, τὸ μέν σε πρῶτον ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή: 07.238 τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; τίς τοι τάδε εἵματ’ ἔδωκεν; 07.239 οὐ δὴ φῆς ἐπὶ πόντον ἀλώμενος ἐνθάδ’ ἱκέσθαι; 07.240 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 07.241 ἀργαλέον, βασίλεια, διηνεκέως ἀγορεῦσαι 07.242 κήδε’, ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνες: 07.243 τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς. 07.244 Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται: 07.245 ἔνθα μὲν Ἄτλαντος θυγάτηρ, δολόεσσα Καλυψὼ 07.246 ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός: οὐδέ τις αὐτῇ 07.247 μίσγεται οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων. 07.248 ἀλλ’ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐφέστιον ἤγαγε δαίμων 07.249 οἶον, ἐπεί μοι νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ 07.250 Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. 07.251 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, 07.252 αὐτὰρ ἐγὼ τρόπιν ἀγκὰς ἑλὼν νεὸς ἀμφιελίσσης 07.253 ἐννῆμαρ φερόμην: δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ 07.254 νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ 07.255 ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός, ἥ με λαβοῦσα 07.256 ἐνδυκέως ἐφίλει τε καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε 07.257 θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα: 07.258 ἀλλ’ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν. 07.259 ἔνθα μὲν ἑπτάετες μένον ἔμπεδον, εἵματα δ’ αἰεὶ 07.260 δάκρυσι δεύεσκον, τά μοι ἄμβροτα δῶκε Καλυψώ: 07.261 ἀλλ’ ὅτε δὴ ὀγδόατόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν, 07.262 καὶ τότε δή μ’ ἐκέλευσεν ἐποτρύνουσα νέεσθαι 07.263 Ζηνὸς ὑπ’ ἀγγελίης, ἢ καὶ νόος ἐτράπετ’ αὐτῆς. 07.264 πέμπε δ’ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου, πολλὰ δ’ ἔδωκε, 07.265 σῖτον καὶ μέθυ ἡδύ, καὶ ἄμβροτα εἵματα ἕσσεν, 07.266 οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε. 07.267 ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μὲν πλέον ἤματα ποντοπορεύων, 07.268 ὀκτωκαιδεκάτῃ δ’ ἐφάνη ὄρεα σκιόεντα 07.269 γαίης ὑμετέρης, γήθησε δέ μοι φίλον ἦτορ 07.270 δυσμόρῳ: ἦ γὰρ ἔμελλον ἔτι ξυνέσεσθαι ὀιζυῖ 07.271 πολλῇ, τήν μοι ἐπῶρσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων, 07.272 ὅς μοι ἐφορμήσας ἀνέμους κατέδησε κέλευθον, 07.273 ὤρινεν δὲ θάλασσαν ἀθέσφατον, οὐδέ τι κῦμα 07.274 εἴα ἐπὶ σχεδίης ἁδινὰ στενάχοντα φέρεσθαι. 07.275 τὴν μὲν ἔπειτα θύελλα διεσκέδασ’: αὐτὰρ ἐγώ γε 07.276 νηχόμενος τόδε λαῖτμα διέτμαγον, ὄφρα με γαίῃ 07.277 ὑμετέρῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ. 07.278 ἔνθα κέ μ’ ἐκβαίνοντα βιήσατο κῦμ’ ἐπὶ χέρσου, 07.279 πέτρῃς πρὸς μεγάλῃσι βαλὸν καὶ ἀτερπέι χώρῳ: 07.280 ἀλλ’ ἀναχασσάμενος νῆχον πάλιν, ἧος ἐπῆλθον 07.281 ἐς ποταμόν, τῇ δή μοι ἐείσατο χῶρος ἄριστος, 07.282 λεῖος πετράων, καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο. 07.283 ἐκ δ’ ἔπεσον θυμηγερέων, ἐπὶ δ’ ἀμβροσίη νὺξ 07.284 ἤλυθ’. ἐγὼ δ’ ἀπάνευθε διιπετέος ποταμοῖο 07.285 ἐκβὰς ἐν θάμνοισι κατέδραθον, ἀμφὶ δὲ φύλλα 07.286 ἠφυσάμην: ὕπνον δὲ θεὸς κατ’ ἀπείρονα χεῦεν. 07.287 ἔνθα μὲν ἐν φύλλοισι φίλον τετιημένος ἦτορ 07.288 εὗδον παννύχιος καὶ ἐπ’ ἠῶ καὶ μέσον ἦμαρ. 07.289 δείλετό τ’ ἠέλιος καί με γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκεν. 07.290 ἀμφιπόλους δ’ ἐπὶ θινὶ τεῆς ἐνόησα θυγατρὸς 07.291 παιζούσας, ἐν δ’ αὐτὴ ἔην ἐικυῖα θεῇσι: 07.292 τὴν ἱκέτευσ’: ἡ δ’ οὔ τι νοήματος ἤμβροτεν ἐσθλοῦ, 07.293 ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα 07.294 ἐρξέμεν: αἰεὶ γάρ τε νεώτεροι ἀφραδέουσιν. 07.295 ἥ μοι σῖτον ἔδωκεν ἅλις ἠδ’ αἴθοπα οἶνον 07.296 καὶ λοῦσ’ ἐν ποταμῷ καί μοι τάδε εἵματ’ ἔδωκε. 07.297 ταῦτά τοι ἀχνύμενός περ ἀληθείην κατέλεξα. 07.298 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 07.299 ξεῖν’, ἦ τοι μὲν τοῦτο γ’ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε 07.300 παῖς ἐμή, οὕνεκά σ’ οὔ τι μετ’ ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 07.301 ἦγεν ἐς ἡμέτερον, σὺ δ’ ἄρα πρώτην ἱκέτευσας. 07.302 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 07.303 ἥρως, μή τοι τοὔνεκ’ ἀμύμονα νείκεε κούρην: 07.304 ἡ μὲν γάρ μ’ ἐκέλευε σὺν ἀμφιπόλοισιν ἕπεσθαι, 07.305 ἀλλ’ ἐγὼ οὐκ ἔθελον δείσας αἰσχυνόμενός τε, 07.306 μή πως καὶ σοὶ θυμὸς ἐπισκύσσαιτο ἰδόντι: 07.307 δύσζηλοι γάρ τ’ εἰμὲν ἐπὶ χθονὶ φῦλ’ ἀνθρώπων. 07.308 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 07.309 ξεῖν’, οὔ μοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ 07.310 μαψιδίως κεχολῶσθαι: ἀμείνω δ’ αἴσιμα πάντα. 07.311 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, 07.312 τοῖος ἐὼν οἷός ἐσσι, τά τε φρονέων ἅ τ’ ἐγώ περ, 07.313 παῖδά τ’ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι 07.314 αὖθι μένων: οἶκον δέ κ’ ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην, 07.315 εἴ κ’ ἐθέλων γε μένοις: ἀέκοντα δέ σ’ οὔ τις ἐρύξει 07.316 Φαιήκων: μὴ τοῦτο φίλον Διὶ πατρὶ γένοιτο. 07.317 πομπὴν δ’ ἐς τόδ’ ἐγὼ τεκμαίρομαι, ὄφρ’ ἐὺ εἰδῇς, 07.318 αὔριον ἔς: τῆμος δὲ σὺ μὲν δεδμημένος ὕπνῳ 07.319 λέξεαι, οἱ δ’ ἐλόωσι γαλήνην, ὄφρ’ ἂν ἵκηαι 07.320 πατρίδα σὴν καὶ δῶμα, καὶ εἴ πού τοι φίλον ἐστίν, 07.321 εἴ περ καὶ μάλα πολλὸν ἑκαστέρω ἔστ’ Εὐβοίης, 07.322 τήν περ τηλοτάτω φάσ’ ἔμμεναι, οἵ μιν ἴδοντο 07.323 λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν 07.324 ἦγον ἐποψόμενον Τιτυὸν Γαιήιον υἱόν. 07.325 καὶ μὲν οἱ ἔνθ’ ἦλθον καὶ ἄτερ καμάτοιο τέλεσσαν 07.326 ἤματι τῷ αὐτῷ καὶ ἀπήνυσαν οἴκαδ’ ὀπίσσω. 07.327 εἰδήσεις δὲ καὶ αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶν ὅσσον ἄρισται 07.328 νῆες ἐμαὶ καὶ κοῦροι ἀναρρίπτειν ἅλα πηδῷ. 07.329 ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 07.330 εὐχόμενος δ’ ἄρα εἶπεν, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 07.331 Ζεῦ πάτερ, αἴθ’ ὅσα εἶπε τελευτήσειεν ἅπαντα 07.332 Ἀλκίνοος: τοῦ μέν κεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν 07.333 ἄσβεστον κλέος εἴη, ἐγὼ δέ κε πατρίδ’ ἱκοίμην. 07.334 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον: 07.335 κέκλετο δ’ Ἀρήτη λευκώλενος ἀμφιπόλοισιν 07.336 δέμνι’ ὑπ’ αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ 07.337 πορφύρε’ ἐμβαλέειν, στορέσαι τ’ ἐφύπερθε τάπητας 07.338 χλαίνας τ’ ἐνθέμεναι οὔλας καθύπερθεν ἕσασθαι. 07.339 αἱ δ’ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι: 07.340 αὐτὰρ ἐπεὶ στόρεσαν πυκινὸν λέχος ἐγκονέουσαι, 07.341 ὤτρυνον δ’ Ὀδυσῆα παριστάμεναι ἐπέεσσιν: 07.342 ὄρσο κέων, ὦ ξεῖνε: πεποίηται δέ τοι εὐνή. 07.343 ὣς φάν, τῷ δ’ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι. 07.344 ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 07.345 τρητοῖς ἐν λεχέεσσιν ὑπ’ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ: 07.346 Ἀλκίνοος δ’ ἄρα λέκτο μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο, 07.347 πὰρ δὲ γυνὴ δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν. 08.001 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 08.002 ὤρνυτ’ ἄρ’ ἐξ εὐνῆς ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο, 08.003 ἂν δ’ ἄρα διογενὴς ὦρτο πτολίπορθος Ὀδυσσεύς. 08.004 τοῖσιν δ’ ἡγεμόνευ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο 08.005 Φαιήκων ἀγορήνδ’, ἥ σφιν παρὰ νηυσὶ τέτυκτο. 08.006 ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοισι 08.007 πλησίον. ἡ δ’ ἀνὰ ἄστυ μετῴχετο Παλλὰς Ἀθήνη 08.008 εἰδομένη κήρυκι δαΐφρονος Ἀλκινόοιο, 08.009 νόστον Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα, 08.010 καί ῥα ἑκάστῳ φωτὶ παρισταμένη φάτο μῦθον: 08.011 δεῦτ’ ἄγε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες, 08.012 εἰς ἀγορὴν ἰέναι, ὄφρα ξείνοιο πύθησθε, 08.013 ὃς νέον Ἀλκινόοιο δαΐφρονος ἵκετο δῶμα 08.014 πόντον ἐπιπλαγχθείς, δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος. 08.015 ὣς εἰποῦσ’ ὤτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. 08.016 καρπαλίμως δ’ ἔμπληντο βροτῶν ἀγοραί τε καὶ ἕδραι 08.017 ἀγρομένων: πολλοὶ δ’ ἄρ’ ἐθηήσαντο ἰδόντες 08.018 υἱὸν Λαέρταο δαΐφρονα: τῷ δ’ ἄρ’ Ἀθήνη 08.019 θεσπεσίην κατέχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὤμοις 08.020 καί μιν μακρότερον καὶ πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι, 08.021 ὥς κεν Φαιήκεσσι φίλος πάντεσσι γένοιτο 08.022 δεινός τ’ αἰδοῖός τε καὶ ἐκτελέσειεν ἀέθλους 08.023 πολλούς, τοὺς Φαίηκες ἐπειρήσαντ’ Ὀδυσῆος. 08.024 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο, 08.025 τοῖσιν δ’ Ἀλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 08.026 κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες, 08.027 ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 08.028 ξεῖνος ὅδ’, οὐκ οἶδ’ ὅς τις, ἀλώμενος ἵκετ’ ἐμὸν δῶ, 08.029 ἠὲ πρὸς ἠοίων ἦ ἑσπερίων ἀνθρώπων: 08.030 πομπὴν δ’ ὀτρύνει, καὶ λίσσεται ἔμπεδον εἶναι. 08.031 ἡμεῖς δ’, ὡς τὸ πάρος περ, ἐποτρυνώμεθα πομπήν. 08.032 οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος, ὅτις κ’ ἐμὰ δώμαθ’ ἵκηται, 08.033 ἐνθάδ’ ὀδυρόμενος δηρὸν μένει εἵνεκα πομπῆς. 08.034 ἀλλ’ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν 08.035 πρωτόπλοον, κούρω δὲ δύω καὶ πεντήκοντα 08.036 κρινάσθων κατὰ δῆμον, ὅσοι πάρος εἰσὶν ἄριστοι. 08.037 δησάμενοι δ’ ἐὺ πάντες ἐπὶ κληῖσιν ἐρετμὰ 08.038 ἔκβητ’: αὐτὰρ ἔπειτα θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα 08.039 ἡμέτερόνδ’ ἐλθόντες: ἐγὼ δ’ ἐὺ πᾶσι παρέξω. 08.040 κούροισιν μὲν ταῦτ’ ἐπιτέλλομαι: αὐτὰρ οἱ ἄλλοι 08.041 σκηπτοῦχοι βασιλῆες ἐμὰ πρὸς δώματα καλὰ 08.042 ἔρχεσθ’, ὄφρα ξεῖνον ἐνὶ μεγάροισι φιλέωμεν, 08.043 μηδέ τις ἀρνείσθω. καλέσασθε δὲ θεῖον ἀοιδὸν 08.044 Δημόδοκον: τῷ γάρ ῥα θεὸς πέρι δῶκεν ἀοιδὴν 08.045 τέρπειν, ὅππῃ θυμὸς ἐποτρύνῃσιν ἀείδειν. 08.046 ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο 08.047 σκηπτοῦχοι: κῆρυξ δὲ μετῴχετο θεῖον ἀοιδόν. 08.048 κούρω δὲ κρινθέντε δύω καὶ πεντήκοντα 08.049 βήτην, ὡς ἐκέλευσ’, ἐπὶ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο. 08.050 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, 08.051 νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἁλὸς βένθοσδε ἔρυσσαν, 08.052 ἐν δ’ ἱστόν τ’ ἐτίθεντο καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ, 08.053 ἠρτύναντο δ’ ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισι, 08.054 πάντα κατὰ μοῖραν, ἀνά θ’ ἱστία λευκὰ πέτασσαν. 08.055 ὑψοῦ δ’ ἐν νοτίῳ τήν γ’ ὥρμισαν: αὐτὰρ ἔπειτα 08.056 βάν ῥ’ ἴμεν Ἀλκινόοιο δαΐφρονος ἐς μέγα δῶμα. 08.057 πλῆντο δ’ ἄρ’ αἴθουσαί τε καὶ ἕρκεα καὶ δόμοι ἀνδρῶν 08.058 ἀγρομένων: πολλοὶ δ’ ἄρ’ ἔσαν, νέοι ἠδὲ παλαιοί. 08.059 τοῖσιν δ’ Ἀλκίνοος δυοκαίδεκα μῆλ’ ἱέρευσεν, 08.060 ὀκτὼ δ’ ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ’ εἰλίποδας βοῦς: 08.061 τοὺς δέρον ἀμφί θ’ ἕπον, τετύκοντό τε δαῖτ’ ἐρατεινήν. 08.062 κῆρυξ δ’ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν, 08.063 τὸν πέρι μοῦσ’ ἐφίλησε, δίδου δ’ ἀγαθόν τε κακόν τε: 08.064 ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ’ ἡδεῖαν ἀοιδήν. 08.065 τῷ δ’ ἄρα Ποντόνοος θῆκε θρόνον ἀργυρόηλον 08.066 μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας: 08.067 κὰδ δ’ ἐκ πασσαλόφι κρέμασεν φόρμιγγα λίγειαν 08.068 αὐτοῦ ὑπὲρ κεφαλῆς καὶ ἐπέφραδε χερσὶν ἑλέσθαι 08.069 κῆρυξ: πὰρ δ’ ἐτίθει κάνεον καλήν τε τράπεζαν, 08.070 πὰρ δὲ δέπας οἴνοιο, πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι. 08.071 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 08.072 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 08.073 μοῦσ’ ἄρ’ ἀοιδὸν ἀνῆκεν ἀειδέμεναι κλέα ἀνδρῶν, 08.074 οἴμης τῆς τότ’ ἄρα κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε, 08.075 νεῖκος Ὀδυσσῆος καὶ Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος, 08.076 ὥς ποτε δηρίσαντο θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃ 08.077 ἐκπάγλοις ἐπέεσσιν, ἄναξ δ’ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων 08.078 χαῖρε νόῳ, ὅ τ’ ἄριστοι Ἀχαιῶν δηριόωντο. 08.079 ὣς γάρ οἱ χρείων μυθήσατο Φοῖβος Ἀπόλλων 08.080 Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ, ὅθ’ ὑπέρβη λάινον οὐδὸν 08.081 χρησόμενος: τότε γάρ ῥα κυλίνδετο πήματος ἀρχὴ 08.082 Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι Διὸς μεγάλου διὰ βουλάς. 08.083 ταῦτ’ ἄρ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 08.084 πορφύρεον μέγα φᾶρος ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσι 08.085 κὰκ κεφαλῆς εἴρυσσε, κάλυψε δὲ καλὰ πρόσωπα: 08.086 αἴδετο γὰρ Φαίηκας ὑπ’ ὀφρύσι δάκρυα λείβων. 08.087 ἦ τοι ὅτε λήξειεν ἀείδων θεῖος ἀοιδός, 08.088 δάκρυ ὀμορξάμενος κεφαλῆς ἄπο φᾶρος ἕλεσκε 08.089 καὶ δέπας ἀμφικύπελλον ἑλὼν σπείσασκε θεοῖσιν: 08.090 αὐτὰρ ὅτ’ ἂψ ἄρχοιτο καὶ ὀτρύνειαν ἀείδειν 08.091 Φαιήκων οἱ ἄριστοι, ἐπεὶ τέρποντ’ ἐπέεσσιν, 08.092 ἂψ Ὀδυσεὺς κατὰ κρᾶτα καλυψάμενος γοάασκεν. 08.093 ἔνθ’ ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνθανε δάκρυα λείβων, 08.094 Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἐπεφράσατ’ ἠδ’ ἐνόησεν 08.095 ἥμενος ἄγχ’ αὐτοῦ, βαρὺ δὲ στενάχοντος ἄκουσεν. 08.096 αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα: 08.097 κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες. 08.098 ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐίσης 08.099 φόρμιγγός θ’, ἣ δαιτὶ συνήορός ἐστι θαλείῃ: 08.100 νῦν δ’ ἐξέλθωμεν καὶ ἀέθλων πειρηθῶμεν 08.101 πάντων, ὥς χ’ ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν 08.102 οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγιγνόμεθ’ ἄλλων 08.103 πύξ τε παλαιμοσύνῃ τε καὶ ἅλμασιν ἠδὲ πόδεσσιν. 08.104 ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο. 08.105 κὰδ δ’ ἐκ πασσαλόφι κρέμασεν φόρμιγγα λίγειαν, 08.106 Δημοδόκου δ’ ἕλε χεῖρα καὶ ἔξαγεν ἐκ μεγάροιο 08.107 κῆρυξ: ἦρχε δὲ τῷ αὐτὴν ὁδὸν ἥν περ οἱ ἄλλοι 08.108 Φαιήκων οἱ ἄριστοι, ἀέθλια θαυμανέοντες. 08.109 βὰν δ’ ἴμεν εἰς ἀγορήν, ἅμα δ’ ἕσπετο πουλὺς ὅμιλος, 08.110 μυρίοι: ἂν δ’ ἵσταντο νέοι πολλοί τε καὶ ἐσθλοί. 08.111 ὦρτο μὲν Ἀκρόνεώς τε καὶ Ὠκύαλος καὶ Ἐλατρεύς, 08.112 Ναυτεύς τε Πρυμνεύς τε καὶ Ἀγχίαλος καὶ Ἐρετμεύς, 08.113 Ποντεύς τε Πρωρεύς τε, Θόων Ἀναβησίνεώς τε 08.114 Ἀμφίαλός θ’, υἱὸς Πολυνήου Τεκτονίδαο: 08.115 ἂν δὲ καὶ Εὐρύαλος, βροτολοιγῷ ἶσος Ἄρηϊ, 08.116 Ναυβολίδης, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε 08.117 πάντων Φαιήκων μετ’ ἀμύμονα Λαοδάμαντα. 08.118 ἂν δ’ ἔσταν τρεῖς παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο, 08.119 Λαοδάμας θ’ Ἅλιός τε καὶ ἀντίθεος Κλυτόνηος. 08.120 οἱ δ’ ἦ τοι πρῶτον μὲν ἐπειρήσαντο πόδεσσι. 08.121 τοῖσι δ’ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος: οἱ δ’ ἅμα πάντες 08.122 καρπαλίμως ἐπέτοντο κονίοντες πεδίοιο: 08.123 τῶν δὲ θέειν ὄχ’ ἄριστος ἔην Κλυτόνηος ἀμύμων: 08.124 ὅσσον τ’ ἐν νειῷ οὖρον πέλει ἡμιόνοιιν, 08.125 τόσσον ὑπεκπροθέων λαοὺς ἵκεθ’, οἱ δ’ ἐλίποντο. 08.126 οἱ δὲ παλαιμοσύνης ἀλεγεινῆς πειρήσαντο: 08.127 τῇ δ’ αὖτ’ Εὐρύαλος ἀπεκαίνυτο πάντας ἀρίστους. 08.128 ἅλματι δ’ Ἀμφίαλος πάντων προφερέστατος ἦεν: 08.129 δίσκῳ δ’ αὖ πάντων πολὺ φέρτατος ἦεν Ἐλατρεύς, 08.130 πὺξ δ’ αὖ Λαοδάμας, ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο. 08.131 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθησαν φρέν’ ἀέθλοις, 08.132 τοῖς ἄρα Λαοδάμας μετέφη πάϊς Ἀλκινόοιο: 08.133 δεῦτε, φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα εἴ τιν’ ἄεθλον 08.134 οἶδέ τε καὶ δεδάηκε. φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστι, 08.135 μηρούς τε κνήμας τε καὶ ἄμφω χεῖρας ὕπερθεν 08.136 αὐχένα τε στιβαρὸν μέγα τε σθένος: οὐδέ τι ἥβης 08.137 δεύεται, ἀλλὰ κακοῖσι συνέρρηκται πολέεσσιν: 08.138 οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι κακώτερον ἄλλο θαλάσσης 08.139 ἄνδρα γε συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρτερὸς εἴη. 08.140 τὸν δ’ αὖτ’ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 08.141 Λαοδάμα, μάλα τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπες. 08.142 αὐτὸς νῦν προκάλεσσαι ἰὼν καὶ πέφραδε μῦθον. 08.143 αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσ’ ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο, 08.144 στῆ ῥ’ ἐς μέσσον ἰὼν καὶ Ὀδυσσῆα προσέειπε: 08.145 δεῦρ’ ἄγε καὶ σύ, ξεῖνε πάτερ, πείρησαι ἀέθλων, 08.146 εἴ τινά που δεδάηκας: ἔοικε δέ σ’ ἴδμεν ἀέθλους: 08.147 οὐ μὲν γὰρ μεῖζον κλέος ἀνέρος ὄφρα κ’ ἔῃσιν, 08.148 ἤ ὅ τι ποσσίν τε ῥέξῃ καὶ χερσὶν ἑῇσιν. 08.149 ἀλλ’ ἄγε πείρησαι, σκέδασον δ’ ἀπὸ κήδεα θυμοῦ. 08.150 σοὶ δ’ ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται, ἀλλά τοι ἤδη 08.151 νηῦς τε κατείρυσται καὶ ἐπαρτέες εἰσὶν ἑταῖροι. 08.152 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 08.153 Λαοδάμα, τί με ταῦτα κελεύετε κερτομέοντες; 08.154 κήδεά μοι καὶ μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶν ἤ περ ἄεθλοι, 08.155 ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα, 08.156 νῦν δὲ μεθ’ ὑμετέρῃ ἀγορῇ νόστοιο χατίζων 08.157 ἧμαι, λισσόμενος βασιλῆά τε πάντα τε δῆμον. 08.158 τὸν δ’ αὖτ’ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο νείκεσέ τ’ ἄντην: 08.159 οὐ γάρ σ’ οὐδέ, ξεῖνε, δαήμονι φωτὶ ἐίσκω 08.160 ἄθλων, οἷά τε πολλὰ μετ’ ἀνθρώποισι πέλονται, 08.161 ἀλλὰ τῷ, ὅς θ’ ἅμα νηὶ πολυκλήιδι θαμίζων, 08.162 ἀρχὸς ναυτάων οἵ τε πρηκτῆρες ἔασιν, 08.163 φόρτου τε μνήμων καὶ ἐπίσκοπος ᾖσιν ὁδαίων 08.164 κερδέων θ’ ἁρπαλέων: οὐδ’ ἀθλητῆρι ἔοικας. 08.165 τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 08.166 ξεῖν’, οὐ καλὸν ἔειπες: ἀτασθάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας. 08.167 οὕτως οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν 08.168 ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτ’ ἂρ φρένας οὔτ’ ἀγορητύν. 08.169 ἄλλος μὲν γάρ τ’ εἶδος ἀκιδνότερος πέλει ἀνήρ, 08.170 ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, οἱ δέ τ’ ἐς αὐτὸν 08.171 τερπόμενοι λεύσσουσιν: ὁ δ’ ἀσφαλέως ἀγορεύει 08.172 αἰδοῖ μειλιχίῃ, μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν, 08.173 ἐρχόμενον δ’ ἀνὰ ἄστυ θεὸν ὣς εἰσορόωσιν. 08.174 ἄλλος δ’ αὖ εἶδος μὲν ἀλίγκιος ἀθανάτοισιν, 08.175 ἀλλ’ οὔ οἱ χάρις ἀμφιπεριστέφεται ἐπέεσσιν, 08.176 ὡς καὶ σοὶ εἶδος μὲν ἀριπρεπές, οὐδέ κεν ἄλλως 08.177 οὐδὲ θεὸς τεύξειε, νόον δ’ ἀποφώλιός ἐσσι. 08.178 ὤρινάς μοι θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν 08.179 εἰπὼν οὐ κατὰ κόσμον. ἐγὼ δ’ οὐ νῆις ἀέθλων, 08.180 ὡς σύ γε μυθεῖαι, ἀλλ’ ἐν πρώτοισιν ὀίω 08.181 ἔμμεναι, ὄφρ’ ἥβῃ τε πεποίθεα χερσί τ’ ἐμῇσι. 08.182 νῦν δ’ ἔχομαι κακότητι καὶ ἄλγεσι: πολλὰ γὰρ ἔτλην 08.183 ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων. 08.184 ἀλλὰ καὶ ὥς, κακὰ πολλὰ παθών, πειρήσομ’ ἀέθλων: 08.185 θυμοδακὴς γὰρ μῦθος, ἐπώτρυνας δέ με εἰπών. 08.186 ἦ ῥα καὶ αὐτῷ φάρει ἀναΐξας λάβε δίσκον 08.187 μείζονα καὶ πάχετον, στιβαρώτερον οὐκ ὀλίγον περ 08.188 ἢ οἵῳ Φαίηκες ἐδίσκεον ἀλλήλοισι. 08.189 τόν ῥα περιστρέψας ἧκε στιβαρῆς ἀπὸ χειρός, 08.190 βόμβησεν δὲ λίθος: κατὰ δ’ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ 08.191 Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες, 08.192 λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς: ὁ δ’ ὑπέρπτατο σήματα πάντων 08.193 ῥίμφα θέων ἀπὸ χειρός. ἔθηκε δὲ τέρματ’ Ἀθήνη 08.194 ἀνδρὶ δέμας ἐικυῖα, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 08.195 καί κ’ ἀλαός τοι, ξεῖνε, διακρίνειε τὸ σῆμα 08.196 ἀμφαφόων, ἐπεὶ οὔ τι μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ, 08.197 ἀλλὰ πολὺ πρῶτον. σὺ δὲ θάρσει τόνδε γ’ ἄεθλον: 08.198 οὔ τις Φαιήκων τόδε γ’ ἵξεται, οὐδ’ ὑπερήσει. 08.199 ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 08.200 χαὶρων, οὕνεχ’ ἑταῖρον ἐνηέα λεῦσσ’ ἐν ἀγῶνι. 08.201 καὶ τότε κουφότερον μετεφώνεε Φαιήκεσσιν: 08.202 τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε, νέοι. τάχα δ’ ὕστερον ἄλλον 08.203 ἥσειν ἢ τοσσοῦτον ὀίομαι ἢ ἔτι μᾶσσον. 08.204 τῶν δ’ ἄλλων ὅτινα κραδίη θυμός τε κελεύει, 08.205 δεῦρ’ ἄγε πειρηθήτω, ἐπεί μ’ ἐχολώσατε λίην, 08.206 ἢ πὺξ ἠὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσίν, οὔ τι μεγαίρω, 08.207 πάντων Φαιήκων, πλήν γ’ αὐτοῦ Λαοδάμαντος. 08.208 ξεῖνος γάρ μοι ὅδ’ ἐστί: τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο; 08.209 ἄφρων δὴ κεῖνός γε καὶ οὐτιδανὸς πέλει ἀνήρ, 08.210 ὅς τις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων 08.211 δήμῳ ἐν ἀλλοδαπῷ: ἕο δ’ αὐτοῦ πάντα κολούει. 08.212 τῶν δ’ ἄλλων οὔ πέρ τιν’ ἀναίνομαι οὐδ’ ἀθερίζω, 08.213 ἀλλ’ ἐθέλω ἴδμεν καὶ πειρηθήμεναι ἄντην. 08.214 πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι, μετ’ ἀνδράσιν ὅσσοι ἄεθλοι: 08.215 εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι: 08.216 πρῶτός κ’ ἄνδρα βάλοιμι ὀιστεύσας ἐν ὁμίλῳ 08.217 ἀνδρῶν δυσμενέων, εἰ καὶ μάλα πολλοὶ ἑταῖροι 08.218 ἄγχι παρασταῖεν καὶ τοξαζοίατο φωτῶν. 08.219 οἶος δή με Φιλοκτήτης ἀπεκαίνυτο τόξῳ 08.220 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅτε τοξαζοίμεθ’ Ἀχαιοί. 08.221 τῶν δ’ ἄλλων ἐμέ φημι πολὺ προφερέστερον εἶναι, 08.222 ὅσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες. 08.223 ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω, 08.224 οὔθ’ Ἡρακλῆι οὔτ’ Εὐρύτῳ Οιχαλιῆι, 08.225 οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων. 08.226 τῷ ῥα καὶ αἶψ’ ἔθανεν μέγας Εὔρυτος, οὐδ’ ἐπὶ γῆρας 08.227 ἵκετ’ ἐνὶ μεγάροισι: χολωσάμενος γὰρ Ἀπόλλων 08.228 ἔκτανεν, οὕνεκά μιν προκαλίζετο τοξάζεσθαι. 08.229 δουρὶ δ’ ἀκοντίζω ὅσον οὐκ ἄλλος τις ὀιστῷ. 08.230 οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή τίς με παρέλθῃ 08.231 Φαιήκων: λίην γὰρ ἀεικελίως ἐδαμάσθην 08.232 κύμασιν ἐν πολλοῖς, ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα 08.233 ἦεν ἐπηετανός: τῷ μοι φίλα γυῖα λέλυνται. 08.234 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 08.235 Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπεν: 08.236 ξεῖν’, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα μεθ’ ἡμῖν ταῦτ’ ἀγορεύεις, 08.237 ἀλλ’ ἐθέλεις ἀρετὴν σὴν φαινέμεν, ἥ τοι ὀπηδεῖ, 08.238 χωόμενος ὅτι σ’ οὗτος ἀνὴρ ἐν ἀγῶνι παραστὰς 08.239 νείκεσεν, ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν βροτὸς οὔ τις ὄνοιτο, 08.240 ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν: 08.241 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα καὶ ἄλλῳ 08.242 εἴπῃς ἡρώων, ὅτε κεν σοῖς ἐν μεγάροισι 08.243 δαινύῃ παρὰ σῇ τ’ ἀλόχῳ καὶ σοῖσι τέκεσσιν, 08.244 ἡμετέρης ἀρετῆς μεμνημένος, οἷα καὶ ἡμῖν 08.245 Ζεὺς ἐπὶ ἔργα τίθησι διαμπερὲς ἐξ ἔτι πατρῶν. 08.246 οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί, 08.247 ἀλλὰ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν καὶ νηυσὶν ἄριστοι, 08.248 αἰεὶ δ’ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρις τε χοροί τε 08.249 εἵματά τ’ ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί. 08.250 ἀλλ’ ἄγε, Φαιήκων βητάρμονες ὅσσοι ἄριστοι, 08.251 παίσατε, ὥς χ’ ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν 08.252 οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγιγνόμεθ’ ἄλλων 08.253 ναυτιλίῃ καὶ ποσσὶ καὶ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ. 08.254 Δημοδόκῳ δέ τις αἶψα κιὼν φόρμιγγα λίγειαν 08.255 οἰσέτω, ἥ που κεῖται ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν. 08.256 ὣς ἔφατ’ Ἀλκίνοος θεοείκελος, ὦρτο δὲ κῆρυξ 08.257 οἴσων φόρμιγγα γλαφυρὴν δόμου ἐκ βασιλῆος. 08.258 αἰσυμνῆται δὲ κριτοὶ ἐννέα πάντες ἀνέσταν 08.259 δήμιοι, οἳ κατ’ ἀγῶνας ἐὺ πρήσσεσκον ἕκαστα, 08.260 λείηναν δὲ χορόν, καλὸν δ’ εὔρυναν ἀγῶνα. 08.261 κῆρυξ δ’ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων φόρμιγγα λίγειαν 08.262 Δημοδόκῳ: ὁ δ’ ἔπειτα κί’ ἐς μέσον: ἀμφὶ δὲ κοῦροι 08.263 πρωθῆβαι ἵσταντο, δαήμονες ὀρχηθμοῖο, 08.264 πέπληγον δὲ χορὸν θεῖον ποσίν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 08.265 μαρμαρυγὰς θηεῖτο ποδῶν, θαύμαζε δὲ θυμῷ. 08.266 αὐτὰρ ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν 08.267 ἀμφ’ Ἄρεος φιλότητος εὐστεφάνου τ’ Ἀφροδίτης, 08.268 ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι 08.269 λάθρῃ, πολλὰ δ’ ἔδωκε, λέχος δ’ ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν 08.270 Ἡφαίστοιο ἄνακτος. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν 08.271 Ἥλιος, ὅ σφ’ ἐνόησε μιγαζομένους φιλότητι. 08.272 Ἥφαιστος δ’ ὡς οὖν θυμαλγέα μῦθον ἄκουσε, 08.273 βῆ ῥ’ ἴμεν ἐς χαλκεῶνα κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων, 08.274 ἐν δ’ ἔθετ’ ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς 08.275 ἀρρήκτους ἀλύτους, ὄφρ’ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν. 08.276 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Ἄρει, 08.277 βῆ ῥ’ ἴμεν ἐς θάλαμον, ὅθι οἱ φίλα δέμνι’ ἔκειτο, 08.278 ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ: 08.279 πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο, 08.280 ἠύτ’ ἀράχνια λεπτά, τά γ’ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο, 08.281 οὐδὲ θεῶν μακάρων: πέρι γὰρ δολόεντα τέτυκτο. 08.282 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν, 08.283 εἴσατ’ ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, 08.284 ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων. 08.285 οὐδ’ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης, 08.286 ὡς ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα: 08.287 βῆ δ’ ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο 08.288 ἰσχανόων φιλότητος ἐυστεφάνου Κυθερείης. 08.289 ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸς ἐρισθενέος Κρονίωνος 08.290 ἐρχομένη κατ’ ἄρ’ ἕζεθ’: ὁ δ’ εἴσω δώματος ᾔει, 08.291 ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 08.292 δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες: 08.293 οὐ γὰρ ἔθ’ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη 08.294 οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους. 08.295 ὣς φάτο, τῇ δ’ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι. 08.296 τὼ δ’ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον: ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ 08.297 τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο, 08.298 οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδ’ ἀναεῖραι. 08.299 καὶ τότε δὴ γίγνωσκον, ὅ τ’ οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο. 08.300 ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις, 08.301 αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι: 08.302 Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον. 08.303 βῆ δ’ ἴμεναι πρὸς δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ: 08.304 ἔστη δ’ ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει: 08.305 σμερδαλέον δ’ ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσιν: 08.306 Ζεῦ πάτερ ἠδ’ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 08.307 δεῦθ’, ἵνα ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε, 08.308 ὡς ἐμὲ χωλὸν ἐόντα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη 08.309 αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δ’ ἀίδηλον Ἄρηα, 08.310 οὕνεχ’ ὁ μὲν καλός τε καὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἐγώ γε 08.311 ἠπεδανὸς γενόμην. ἀτὰρ οὔ τί μοι αἴτιος ἄλλος, 08.312 ἀλλὰ τοκῆε δύω, τὼ μὴ γείνασθαι ὄφελλον. 08.313 ἀλλ’ ὄψεσθ’, ἵνα τώ γε καθεύδετον ἐν φιλότητι 08.314 εἰς ἐμὰ δέμνια βάντες, ἐγὼ δ’ ὁρόων ἀκάχημαι. 08.315 οὐ μέν σφεας ἔτ’ ἔολπα μίνυνθά γε κειέμεν οὕτως 08.316 καὶ μάλα περ φιλέοντε: τάχ’ οὐκ ἐθελήσετον ἄμφω 08.317 εὕδειν: ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει, 08.318 εἰς ὅ κέ μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῷσιν ἔεδνα, 08.319 ὅσσα οἱ ἐγγυάλιξα κυνώπιδος εἵνεκα κούρης, 08.320 οὕνεκά οἱ καλὴ θυγάτηρ, ἀτὰρ οὐκ ἐχέθυμος. 08.321 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἀγέροντο θεοὶ ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ: 08.322 ἦλθε Ποσειδάων γαιήοχος, ἦλθ’ ἐριούνης 08.323 Ἑρμείας, ἦλθεν δὲ ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων. 08.324 θηλύτεραι δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη. 08.325 ἔσταν δ’ ἐν προθύροισι θεοί, δωτῆρες ἑάων: 08.326 ἄσβεστος δ’ ἄρ’ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσι 08.327 τέχνας εἰσορόωσι πολύφρονος Ἡφαίστοιο. 08.328 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 08.329 οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν, 08.330 ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλεν Ἄρηα 08.331 ὠκύτατόν περ ἐόντα θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν, 08.332 χωλὸς ἐὼν τέχνῃσι: τὸ καὶ μοιχάγρι’ ὀφέλλει. 08.333 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον: 08.334 Ἑρμῆν δὲ προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων: 08.335 Ἑρμεία, Διὸς υἱέ, διάκτορε, δῶτορ ἑάων, 08.336 ἦ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐθέλοις κρατεροῖσι πιεσθεὶς 08.337 εὕδειν ἐν λέκτροισι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ; 08.338 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα διάκτορος ἀργεϊφόντης: 08.339 αἲ γὰρ τοῦτο γένοιτο, ἄναξ ἑκατηβόλ’ Ἄπολλον: 08.340 δεσμοὶ μὲν τρὶς τόσσοι ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν, 08.341 ὑμεῖς δ’ εἰσορόῳτε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι, 08.342 αὐτὰρ ἐγὼν εὕδοιμι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ. 08.343 ὣς ἔφατ’, ἐν δὲ γέλως ὦρτ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν. 08.344 οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε, λίσσετο δ’ αἰεὶ 08.345 Ἥφαιστον κλυτοεργὸν ὅπως λύσειεν Ἄρηα. 08.346 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 08.347 λῦσον: ἐγὼ δέ τοι αὐτὸν ὑπίσχομαι, ὡς σὺ κελεύεις, 08.348 τίσειν αἴσιμα πάντα μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν. 08.349 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις: 08.350 μή με, Ποσείδαον γαιήοχε, ταῦτα κέλευε: 08.351 δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι. 08.352 πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν, 08.353 εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας; 08.354 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων: 08.355 Ἥφαιστ’, εἴ περ γάρ κεν Ἄρης χρεῖος ὑπαλύξας 08.356 οἴχηται φεύγων, αὐτός τοι ἐγὼ τάδε τίσω. 08.357 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις: 08.358 οὐκ ἔστ’ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι. 08.359 ὣς εἰπὼν δεσμὸν ἀνίει μένος Ἡφαίστοιο. 08.360 τὼ δ’ ἐπεὶ ἐκ δεσμοῖο λύθεν, κρατεροῦ περ ἐόντος, 08.361 αὐτίκ’ ἀναΐξαντε ὁ μὲν Θρῄκηνδε βεβήκει, 08.362 ἡ δ’ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη, 08.363 ἐς Πάφον: ἔνθα δέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις. 08.364 ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ 08.365 ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας, 08.366 ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι. 08.367 ταῦτ’ ἄρ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 08.368 τέρπετ’ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀκούων ἠδὲ καὶ ἄλλοι 08.369 Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες. 08.370 Ἀλκίνοος δ’ Ἅλιον καὶ Λαοδάμαντα κέλευσεν 08.371 μουνὰξ ὀρχήσασθαι, ἐπεί σφισιν οὔ τις ἔριζεν. 08.372 οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο, 08.373 πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαΐφρων, 08.374 τὴν ἕτερος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα 08.375 ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δ’ ἀπὸ χθονὸς ὑψόσ’ ἀερθεὶς 08.376 ῥηιδίως μεθέλεσκε, πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι. 08.377 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ ἀν’ ἰθὺν πειρήσαντο, 08.378 ὠρχείσθην δὴ ἔπειτα ποτὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ 08.379 ταρφέ’ ἀμειβομένω: κοῦροι δ’ ἐπελήκεον ἄλλοι 08.380 ἑστεῶτες κατ’ ἀγῶνα, πολὺς δ’ ὑπὸ κόμπος ὀρώρει. 08.381 δὴ τότ’ ἄρ’ Ἀλκίνοον προσεφώνεε δῖος Ὀδυσσεύς: 08.382 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 08.383 ἠμὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους, 08.384 ἠδ’ ἄρ’ ἑτοῖμα τέτυκτο: σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωντα. 08.385 ὣς φάτο, γήθησεν δ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο, 08.386 αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα: 08.387 κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες. 08.388 ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι. 08.389 ἀλλ’ ἄγε οἱ δῶμεν ξεινήιον, ὡς ἐπιεικές. 08.390 δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες 08.391 ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δ’ ἐγὼ αὐτός: 08.392 τῶν οἱ ἕκαστος φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα 08.393 καὶ χρυσοῖο τάλαντον ἐνείκατε τιμήεντος. 08.394 αἶψα δὲ πάντα φέρωμεν ἀολλέα, ὄφρ’ ἐνὶ χερσὶν 08.395 ξεῖνος ἔχων ἐπὶ δόρπον ἴῃ χαίρων ἐνὶ θυμῷ. 08.396 Εὐρύαλος δέ ἑ αὐτὸν ἀρεσσάσθω ἐπέεσσι 08.397 καὶ δώρῳ, ἐπεὶ οὔ τι ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπεν. 08.398 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδ’ ἐκέλευον, 08.399 δῶρα δ’ ἄρ’ οἰσέμεναι πρόεσαν κήρυκα ἕκαστος. 08.400 τὸν δ’ αὖτ’ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 08.401 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 08.402 τοιγὰρ ἐγὼ τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡς σὺ κελεύεις. 08.403 δώσω οἱ τόδ’ ἄορ παγχάλκεον, ᾧ ἔπι κώπη 08.404 ἀργυρέη, κολεὸν δὲ νεοπρίστου ἐλέφαντος 08.405 ἀμφιδεδίνηται: πολέος δέ οἱ ἄξιον ἔσται. 08.406 ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει ξίφος ἀργυρόηλον 08.407 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 08.408 χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε: ἔπος δ’ εἴ πέρ τι βέβακται 08.409 δεινόν, ἄφαρ τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι. 08.410 σοὶ δὲ θεοὶ ἄλοχόν τ’ ἰδέειν καὶ πατρίδ’ ἱκέσθαι 08.411 δοῖεν, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχεις. 08.412 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 08.413 καὶ σὺ φίλος μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν. 08.414 μηδέ τι τοι ξίφεός γε ποθὴ μετόπισθε γένοιτο 08.415 τούτου, ὃ δή μοι δῶκας ἀρεσσάμενος ἐπέεσσιν. 08.416 ἦ ῥα καὶ ἀμφ’ ὤμοισι θέτο ξίφος ἀργυρόηλον. 08.417 δύσετό τ’ ἠέλιος, καὶ τῷ κλυτὰ δῶρα παρῆεν. 08.418 καὶ τά γ’ ἐς Ἀλκινόοιο φέρον κήρυκες ἀγαυοί: 08.419 δεξάμενοι δ’ ἄρα παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο 08.420 μητρὶ παρ’ αἰδοίῃ ἔθεσαν περικαλλέα δῶρα. 08.421 τοῖσιν δ’ ἡγεμόνευ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο, 08.422 ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐν ὑψηλοῖσι θρόνοισι. 08.423 δή ῥα τότ’ Ἀρήτην προσέφη μένος Ἀλκινόοιο: 08.424 δεῦρο, γύναι, φέρε χηλὸν ἀριπρεπέ’, ἥ τις ἀρίστη: 08.425 ἐν δ’ αὐτὴ θὲς φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα. 08.426 ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δ’ ὕδωρ, 08.427 ὄφρα λοεσσάμενός τε ἰδών τ’ ἐὺ κείμενα πάντα 08.428 δῶρα, τά οἱ Φαίηκες ἀμύμονες ἐνθάδ’ ἔνεικαν, 08.429 δαιτί τε τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων. 08.430 καί οἱ ἐγὼ τόδ’ ἄλεισον ἐμὸν περικαλλὲς ὀπάσσω, 08.431 χρύσεον, ὄφρ’ ἐμέθεν μεμνημένος ἤματα πάντα 08.432 σπένδῃ ἐνὶ μεγάρῳ Διί τ’ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν. 08.433 ὣς ἔφατ’, Ἀρήτη δὲ μετὰ δμῳῇσιν ἔειπεν 08.434 ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν ὅττι τάχιστα. 08.435 αἱ δὲ λοετροχόον τρίποδ’ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ, 08.436 ἔν δ’ ἄρ’ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλοῦσαι. 08.437 γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δ’ ὕδωρ: 08.438 τόφρα δ’ ἄρ’ Ἀρήτη ξείνῳ περικαλλέα χηλὸν 08.439 ἐξέφερεν θαλάμοιο, τίθει δ’ ἐνὶ κάλλιμα δῶρα, 08.440 ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν: 08.441 ἐν δ’ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν καλόν τε χιτῶνα, 08.442 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 08.443 αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα, θοῶς δ’ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον, 08.444 μή τίς τοι καθ’ ὁδὸν δηλήσεται, ὁππότ’ ἂν αὖτε 08.445 εὕδῃσθα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ. 08.446 αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 08.447 αὐτίκ’ ἐπήρτυε πῶμα, θοῶς δ’ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλεν 08.448 ποικίλον, ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη: 08.449 αὐτόδιον δ’ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἀνώγει 08.450 ἔς ῥ’ ἀσάμινθον βάνθ’: ὁ δ’ ἄρ ἀσπασίως ἴδε θυμῷ 08.451 θερμὰ λοέτρ’, ἐπεὶ οὔ τι κομιζόμενός γε θάμιζεν, 08.452 ἐπεὶ δὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο. 08.453 τόφρα δέ οἱ κομιδή γε θεῷ ὣς ἔμπεδος ἦεν. 08.454 τὸν δ’ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, 08.455 ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα, 08.456 ἔκ ῥ’ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας 08.457 ἤιε: Ναυσικάα δὲ θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα 08.458 στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο, 08.459 θαύμαζεν δ’ Ὀδυσῆα ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα, 08.460 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 08.461 χαῖρε, ξεῖν’, ἵνα καί ποτ’ ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ 08.462 μνήσῃ ἐμεῦ, ὅτι μοι πρώτῃ ζωάγρι’ ὀφέλλεις. 08.463 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς. 08.464 Ναυσικάα θύγατερ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο, 08.465 οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης, 08.466 οἴκαδέ τ’ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι: 08.467 τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην 08.468 αἰεὶ ἤματα πάντα: σὺ γάρ μ’ ἐβιώσαο, κούρη. 08.469 ἦ ῥα καὶ ἐς θρόνον ἷζε παρ’ Ἀλκίνοον βασιλῆα: 08.470 οἱ δ’ ἤδη μοίρας τ’ ἔνεμον κερόωντό τε οἶνον. 08.471 κῆρυξ δ’ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν, 08.472 Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον: εἷσε δ’ ἄρ’ αὐτὸν 08.473 μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας. 08.474 δὴ τότε κήρυκα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς, 08.475 νώτου ἀποπροταμών, ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο, 08.476 ἀργιόδοντος ὑός, θαλερὴ δ’ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή: 08.477 κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν, 08.478 Δημοδόκῳ: καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ: 08.479 πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ 08.480 τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκ’ ἄρα σφέας 08.481 οἴμας μοῦσ’ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν. 08.482 ὣς ἄρ’ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν 08.483 ἥρῳ Δημοδόκῳ: ὁ δ’ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ. 08.484 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 08.485 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 08.486 δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 08.487 Δημόδοκ’, ἔξοχα δή σε βροτῶν αἰνίζομ’ ἁπάντων. 08.488 ἢ σέ γε μοῦσ’ ἐδίδαξε, Διὸς πάϊς, ἢ σέ γ’ Ἀπόλλων: 08.489 λίην γὰρ κατὰ κόσμον Ἀχαιῶν οἶτον ἀείδεις, 08.490 ὅσσ’ ἔρξαν τ’ ἔπαθόν τε καὶ ὅσσ’ ἐμόγησαν Ἀχαιοί, 08.491 ὥς τέ που ἢ αὐτὸς παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούσας. 08.492 ἀλλ’ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον 08.493 δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ, 08.494 ὅν ποτ’ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς 08.495 ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥ’ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν. 08.496 αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς, 08.497 αὐτίκ’ ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι ἀνθρώποισιν, 08.498 ὡς ἄρα τοι πρόφρων θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν. 08.499 ὣς φάθ’, ὁ δ’ ὁρμηθεὶς θεοῦ ἤρχετο, φαῖνε δ’ ἀοιδήν, 08.500 ἔνθεν ἑλὼν ὡς οἱ μὲν ἐυσσέλμων ἐπὶ νηῶν 08.501 βάντες ἀπέπλειον, πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες, 08.502 Ἀργεῖοι, τοὶ δ’ ἤδη ἀγακλυτὸν ἀμφ’ Ὀδυσῆα 08.503 ἥατ’ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ κεκαλυμμένοι ἵππῳ: 08.504 αὐτοὶ γάρ μιν Τρῶες ἐς ἀκρόπολιν ἐρύσαντο. 08.505 ὣς ὁ μὲν ἑστήκει, τοὶ δ’ ἄκριτα πόλλ’ ἀγόρευον 08.506 ἥμενοι ἀμφ’ αὐτόν: τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή, 08.507 ἠὲ διαπλῆξαι κοῖλον δόρυ νηλέι χαλκῷ, 08.508 ἢ κατὰ πετράων βαλέειν ἐρύσαντας ἐπ’ ἄκρης, 08.509 ἢ ἐάαν μέγ’ ἄγαλμα θεῶν θελκτήριον εἶναι, 08.510 τῇ περ δὴ καὶ ἔπειτα τελευτήσεσθαι ἔμελλεν: 08.511 αἶσα γὰρ ἦν ἀπολέσθαι, ἐπὴν πόλις ἀμφικαλύψῃ 08.512 δουράτεον μέγαν ἵππον, ὅθ’ ἥατο πάντες ἄριστοι 08.513 Ἀργείων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες. 08.514 ἤειδεν δ’ ὡς ἄστυ διέπραθον υἷες Ἀχαιῶν 08.515 ἱππόθεν ἐκχύμενοι, κοῖλον λόχον ἐκπρολιπόντες. 08.516 ἄλλον δ’ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν κεραϊζέμεν αἰπήν, 08.517 αὐτὰρ Ὀδυσσῆα προτὶ δώματα Δηιφόβοιο 08.518 βήμεναι, ἠύτ’ Ἄρηα σὺν ἀντιθέῳ Μενελάῳ. 08.519 κεῖθι δὴ αἰνότατον πόλεμον φάτο τολμήσαντα 08.520 νικῆσαι καὶ ἔπειτα διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην. 08.521 ταῦτ’ ἄρ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 08.522 τήκετο, δάκρυ δ’ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς. 08.523 ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα, 08.524 ὅς τε ἑῆς πρόσθεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν, 08.525 ἄστεϊ καὶ τεκέεσσιν ἀμύνων νηλεὲς ἦμαρ: 08.526 ἡ μὲν τὸν θνήσκοντα καὶ ἀσπαίροντα ἰδοῦσα 08.527 ἀμφ’ αὐτῷ χυμένη λίγα κωκύει: οἱ δέ τ’ ὄπισθε 08.528 κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους 08.529 εἴρερον εἰσανάγουσι, πόνον τ’ ἐχέμεν καὶ ὀιζύν: 08.530 τῆς δ’ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουσι παρειαί: 08.531 ὣς Ὀδυσεὺς ἐλεεινὸν ὑπ’ ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν. 08.532 ἔνθ’ ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνθανε δάκρυα λείβων, 08.533 Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἐπεφράσατ’ ἠδ’ ἐνόησεν, 08.534 ἥμενος ἄγχ’ αὐτοῦ, βαρὺ δὲ στενάχοντος ἄκουσεν. 08.535 αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα: 08.536 κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες, 08.537 Δημόδοκος δ’ ἤδη σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν: 08.538 οὐ γάρ πως πάντεσσι χαριζόμενος τάδ’ ἀείδει. 08.539 ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὤρορε θεῖος ἀοιδός, 08.540 ἐκ τοῦ δ’ οὔ πω παύσατ’ ὀιζυροῖο γόοιο 08.541 ὁ ξεῖνος: μάλα πού μιν ἄχος φρένας ἀμφιβέβηκεν. 08.542 ἀλλ’ ἄγ’ ὁ μὲν σχεθέτω, ἵν’ ὁμῶς τερπώμεθα πάντες, 08.543 ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως: 08.544 εἵνεκα γὰρ ξείνοιο τάδ’ αἰδοίοιο τέτυκται, 08.545 πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά οἱ δίδομεν φιλέοντες. 08.546 ἀντὶ κασιγνήτου ξεῖνός θ’ ἱκέτης τε τέτυκται 08.547 ἀνέρι, ὅς τ’ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσι. 08.548 τῷ νῦν μηδὲ σὺ κεῦθε νοήμασι κερδαλέοισιν 08.549 ὅττι κέ σ’ εἴρωμαι: φάσθαι δέ σε κάλλιόν ἐστιν. 08.550 εἴπ’ ὄνομ’ ὅττι σε κεῖθι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε 08.551 ἄλλοι θ’ οἳ κατὰ ἄστυ καὶ οἳ περιναιετάουσιν. 08.552 οὐ μὲν γάρ τις πάμπαν ἀνώνυμός ἐστ’ ἀνθρώπων, 08.553 οὐ κακὸς οὐδὲ μὲν ἐσθλός, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται, 08.554 ἀλλ’ ἐπὶ πᾶσι τίθενται, ἐπεί κε τέκωσι, τοκῆες. 08.555 εἰπὲ δέ μοι γαῖάν τε: τεὴν δῆμόν τε πόλιν τε, 08.556 ὄφρα σε τῇ πέμπωσι τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες: 08.557 οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κυβερνητῆρες ἔασιν, 08.558 οὐδέ τι πηδάλι’ ἔστι, τά τ’ ἄλλαι νῆες ἔχουσιν: 08.559 ἀλλ’ αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν, 08.560 καὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς 08.561 ἀνθρώπων, καὶ λαῖτμα τάχισθ’ ἁλὸς ἐκπερόωσιν 08.562 ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι: οὐδέ ποτέ σφιν 08.563 οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτ’ ἀπολέσθαι. 08.564 ἀλλὰ τόδ’ ὥς ποτε πατρὸς ἐγὼν εἰπόντος ἄκουσα 08.565 Ναυσιθόου, ὃς ἔφασκε Ποσειδάων’ ἀγάσασθαι 08.566 ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων. 08.567 φῆ ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν ἐυεργέα νῆα 08.568 ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ 08.569 ῥαισέμεναι, μέγα δ’ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν. 08.570 ὣς ἀγόρευ’ ὁ γέρων: τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν 08.571 ἤ κ’ ἀτέλεστ’ εἴη, ὥς οἱ φίλον ἔπλετο θυμῷ: 08.572 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 08.573 ὅππῃ ἀπεπλάγχθης τε καὶ ἅς τινας ἵκεο χώρας 08.574 ἀνθρώπων, αὐτούς τε πόλιάς τ’ ἐὺ ναιετοώσας, 08.575 ἠμὲν ὅσοι χαλεποί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 08.576 οἵ τε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής. 08.577 εἰπὲ δ’ ὅ τι κλαίεις καὶ ὀδύρεαι ἔνδοθι θυμῷ 08.578 Ἀργείων Δαναῶν ἠδ’ Ἰλίου οἶτον ἀκούων. 08.579 τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν, ἐπεκλώσαντο δ’ ὄλεθρον 08.580 ἀνθρώποις, ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή. 08.581 ἦ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφθιτο Ἰλιόθι πρὸ 08.582 ἐσθλὸς ἐών, γαμβρὸς ἢ πενθερός, οἵ τε μάλιστα 08.583 κήδιστοι τελέθουσι μεθ’ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν; 08.584 ἦ τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς, 08.585 ἐσθλός; ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων 08.586 γίγνεται, ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ. 09.001 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 09.002 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 09.003 ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ 09.004 τοιοῦδ’ οἷος ὅδ’ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν. 09.005 οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι 09.006 ἢ ὅτ’ ἐυφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, 09.007 δαιτυμόνες δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ 09.008 ἥμενοι ἑξείης, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι 09.009 σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων 09.010 οἰνοχόος φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι: 09.011 τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι. 09.012 σοὶ δ’ ἐμὰ κήδεα θυμὸς ἐπετράπετο στονόεντα 09.013 εἴρεσθ’, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω: 09.014 τί πρῶτόν τοι ἔπειτα, τί δ’ ὑστάτιον καταλέξω; 09.015 κήδε’ ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνες. 09.016 νῦν δ’ ὄνομα πρῶτον μυθήσομαι, ὄφρα καὶ ὑμεῖς 09.017 εἴδετ’, ἐγὼ δ’ ἂν ἔπειτα φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ 09.018 ὑμῖν ξεῖνος ἔω καὶ ἀπόπροθι δώματα ναίων. 09.019 εἴμ’ Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν 09.020 ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει. 09.021 ναιετάω δ’ Ἰθάκην ἐυδείελον: ἐν δ’ ὄρος αὐτῇ 09.022 Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές: ἀμφὶ δὲ νῆσοι 09.023 πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι, 09.024 Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος. 09.025 αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται 09.026 πρὸς ζόφον, αἱ δέ τ’ ἄνευθε πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε, 09.027 τρηχεῖ’, ἀλλ’ ἀγαθὴ κουροτρόφος: οὔ τοι ἐγώ γε 09.028 ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι. 09.029 ἦ μέν μ’ αὐτόθ’ ἔρυκε Καλυψώ, δῖα θεάων, 09.030 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι: 09.031 ὣς δ’ αὔτως Κίρκη κατερήτυεν ἐν μεγάροισιν 09.032 Αἰαίη δολόεσσα, λιλαιομένη πόσιν εἶναι: 09.033 ἀλλ’ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον. 09.034 ὣς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων 09.035 γίγνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον 09.036 γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων. 09.037 εἰ δ’ ἄγε τοι καὶ νόστον ἐμὸν πολυκηδέ’ ἐνίσπω, 09.038 ὅν μοι Ζεὺς ἐφέηκεν ἀπὸ Τροίηθεν ἰόντι. 09.039 Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν, 09.040 Ἰσμάρῳ. ἔνθα δ’ ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δ’ αὐτούς: 09.041 ἐκ πόλιος δ’ ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες 09.042 δασσάμεθ’, ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης. 09.043 ἔνθ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας 09.044 ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο. 09.045 ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα 09.046 ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς: 09.047 τόφρα δ’ ἄρ’ οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν, 09.048 οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους, 09.049 ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ’ ἵππων 09.050 ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα. 09.051 ἦλθον ἔπειθ’ ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ, 09.052 ἠέριοι: τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη 09.053 ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵν’ ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν. 09.054 στησάμενοι δ’ ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι, 09.055 βάλλον δ’ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν. 09.056 ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ, 09.057 τόφρα δ’ ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας. 09.058 ἦμος δ’ ἠέλιος μετενίσσετο βουλυτόνδε, 09.059 καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς. 09.060 ἓξ δ’ ἀφ’ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι 09.061 ὤλονθ’: οἱ δ’ ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε. 09.062 ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ, 09.063 ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους. 09.064 οὐδ’ ἄρα μοι προτέρω νῆες κίον ἀμφιέλισσαι, 09.065 πρίν τινα τῶν δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι, 09.066 οἳ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων ὕπο δῃωθέντες. 09.067 νηυσὶ δ’ ἐπῶρσ’ ἄνεμον Βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς 09.068 λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε 09.069 γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον: ὀρώρει δ’ οὐρανόθεν νύξ. 09.070 αἱ μὲν ἔπειτ’ ἐφέροντ’ ἐπικάρσιαι, ἱστία δέ σφιν 09.071 τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο. 09.072 καὶ τὰ μὲν ἐς νῆας κάθεμεν, δείσαντες ὄλεθρον, 09.073 αὐτὰς δ’ ἐσσυμένως προερέσσαμεν ἤπειρόνδε. 09.074 ἔνθα δύω νύκτας δύο τ’ ἤματα συνεχὲς αἰεὶ 09.075 κείμεθ’, ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες. 09.076 ἀλλ’ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ’ Ἠώς, 09.077 ἱστοὺς στησάμενοι ἀνά θ’ ἱστία λεύκ’ ἐρύσαντες 09.078 ἥμεθα, τὰς δ’ ἄνεμός τε κυβερνῆταί τ’ ἴθυνον. 09.079 καί νύ κεν ἀσκηθὴς ἱκόμην ἐς πατρίδα γαῖαν: 09.080 ἀλλά με κῦμα ῥόος τε περιγνάμπτοντα Μάλειαν 09.081 καὶ Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξεν δὲ Κυθήρων. 09.082 ἔνθεν δ’ ἐννῆμαρ φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν 09.083 πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα: ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν 09.084 γαίης Λωτοφάγων, οἵ τ’ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν. 09.085 ἔνθα δ’ ἐπ’ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθ’ ὕδωρ, 09.086 αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι. 09.087 αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ’ ἐπασσάμεθ’ ἠδὲ ποτῆτος, 09.088 δὴ τοτ’ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας, 09.089 οἵ τινες ἀνέρες εἶεν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες 09.090 ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχ’ ἅμ’ ὀπάσσας. 09.091 οἱ δ’ αἶψ’ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν: 09.092 οὐδ’ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθ’ ἑτάροισιν ὄλεθρον 09.093 ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι. 09.094 τῶν δ’ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν, 09.095 οὐκέτ’ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι, 09.096 ἀλλ’ αὐτοῦ βούλοντο μετ’ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι 09.097 λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι. 09.098 τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ, 09.099 νηυσὶ δ’ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας. 09.100 αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους 09.101 σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων, 09.102 μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται. 09.103 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον, 09.104 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 09.105 ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ: 09.106 Κυκλώπων δ’ ἐς γαῖαν ὑπερφιάλων ἀθεμίστων 09.107 ἱκόμεθ’, οἵ ῥα θεοῖσι πεποιθότες ἀθανάτοισιν 09.108 οὔτε φυτεύουσιν χερσὶν φυτὸν οὔτ’ ἀρόωσιν, 09.109 ἀλλὰ τά γ’ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται, 09.110 πυροὶ καὶ κριθαὶ ἠδ’ ἄμπελοι, αἵ τε φέρουσιν 09.111 οἶνον ἐριστάφυλον, καί σφιν Διὸς ὄμβρος ἀέξει. 09.112 τοῖσιν δ’ οὔτ’ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες, 09.113 ἀλλ’ οἵ γ’ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα 09.114 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστος 09.115 παίδων ἠδ’ ἀλόχων, οὐδ’ ἀλλήλων ἀλέγουσιν. 09.116 νῆσος ἔπειτα λάχεια παρὲκ λιμένος τετάνυσται, 09.117 γαίης Κυκλώπων οὔτε σχεδὸν οὔτ’ ἀποτηλοῦ, 09.118 ὑλήεσσ’: ἐν δ’ αἶγες ἀπειρέσιαι γεγάασιν 09.119 ἄγριαι: οὐ μὲν γὰρ πάτος ἀνθρώπων ἀπερύκει, 09.120 οὐδέ μιν εἰσοιχνεῦσι κυνηγέται, οἵ τε καθ’ ὕλην 09.121 ἄλγεα πάσχουσιν κορυφὰς ὀρέων ἐφέποντες. 09.122 οὔτ’ ἄρα ποίμνῃσιν καταΐσχεται οὔτ’ ἀρότοισιν, 09.123 ἀλλ’ ἥ γ’ ἄσπαρτος καὶ ἀνήροτος ἤματα πάντα 09.124 ἀνδρῶν χηρεύει, βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας. 09.125 οὐ γὰρ Κυκλώπεσσι νέες πάρα μιλτοπάρῃοι, 09.126 οὐδ’ ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες, οἵ κε κάμοιεν 09.127 νῆας ἐυσσέλμους, αἵ κεν τελέοιεν ἕκαστα 09.128 ἄστε’ ἐπ’ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι, οἷά τε πολλὰ 09.129 ἄνδρες ἐπ’ ἀλλήλους νηυσὶν περόωσι θάλασσαν: 09.130 οἵ κέ σφιν καὶ νῆσον ἐυκτιμένην ἐκάμοντο. 09.131 οὐ μὲν γάρ τι κακή γε, φέροι δέ κεν ὥρια πάντα: 09.132 ἐν μὲν γὰρ λειμῶνες ἁλὸς πολιοῖο παρ’ ὄχθας 09.133 ὑδρηλοὶ μαλακοί: μάλα κ’ ἄφθιτοι ἄμπελοι εἶεν. 09.134 ἐν δ’ ἄροσις λείη: μάλα κεν βαθὺ λήιον αἰεὶ 09.135 εἰς ὥρας ἀμῷεν, ἐπεὶ μάλα πῖαρ ὑπ’ οὖδας. 09.136 ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμος, ἵν’ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν, 09.137 οὔτ’ εὐνὰς βαλέειν οὔτε πρυμνήσι’ ἀνάψαι, 09.138 ἀλλ’ ἐπικέλσαντας μεῖναι χρόνον εἰς ὅ κε ναυτέων 09.139 θυμὸς ἐποτρύνῃ καὶ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται. 09.140 αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος ῥέει ἀγλαὸν ὕδωρ, 09.141 κρήνη ὑπὸ σπείους: περὶ δ’ αἴγειροι πεφύασιν. 09.142 ἔνθα κατεπλέομεν, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν 09.143 νύκτα δι’ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετ’ ἰδέσθαι: 09.144 ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖ’ ἦν, οὐδὲ σελήνη 09.145 οὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν. 09.146 ἔνθ’ οὔ τις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν, 09.147 οὔτ’ οὖν κύματα μακρὰ κυλινδόμενα προτὶ χέρσον 09.148 εἰσίδομεν, πρὶν νῆας ἐυσσέλμους ἐπικέλσαι. 09.149 κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία πάντα, 09.150 ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης: 09.151 ἔνθα δ’ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν. 09.152 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 09.153 νῆσον θαυμάζοντες ἐδινεόμεσθα κατ’ αὐτήν. 09.154 ὦρσαν δὲ νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο, 09.155 αἶγας ὀρεσκῴους, ἵνα δειπνήσειαν ἑταῖροι. 09.156 αὐτίκα καμπύλα τόξα καὶ αἰγανέας δολιχαύλους 09.157 εἱλόμεθ’ ἐκ νηῶν, διὰ δὲ τρίχα κοσμηθέντες 09.158 βάλλομεν: αἶψα δ’ ἔδωκε θεὸς μενοεικέα θήρην. 09.159 νῆες μέν μοι ἕποντο δυώδεκα, ἐς δὲ ἑκάστην 09.160 ἐννέα λάγχανον αἶγες: ἐμοὶ δὲ δέκ’ ἔξελον οἴῳ. 09.161 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 09.162 ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 09.163 οὐ γάρ πω νηῶν ἐξέφθιτο οἶνος ἐρυθρός, 09.164 ἀλλ’ ἐνέην: πολλὸν γὰρ ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἕκαστοι 09.165 ἠφύσαμεν Κικόνων. ἱερὸν πτολίεθρον ἑλόντες. 09.166 Κυκλώπων δ’ ἐς γαῖαν ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντων, 09.167 καπνόν τ’ αὐτῶν τε φθογγὴν ὀίων τε καὶ αἰγῶν. 09.168 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, 09.169 δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 09.170 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 09.171 καὶ τότ’ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ πᾶσιν ἔειπον: 09.172 ἄλλοι μὲν νῦν μίμνετ’, ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι: 09.173 αὐτὰρ ἐγὼ σὺν νηί τ’ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισιν 09.174 ἐλθὼν τῶνδ’ ἀνδρῶν πειρήσομαι, οἵ τινές εἰσιν, 09.175 ἤ ῥ’ οἵ γ’ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 09.176 ἦε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής. 09.177 ὣς εἰπὼν ἀνὰ νηὸς ἔβην, ἐκέλευσα δ’ ἑταίρους 09.178 αὐτούς τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι. 09.179 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον, 09.180 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 09.181 ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸν χῶρον ἀφικόμεθ’ ἐγγὺς ἐόντα, 09.182 ἔνθα δ’ ἐπ’ ἐσχατιῇ σπέος εἴδομεν ἄγχι θαλάσσης, 09.183 ὑψηλόν, δάφνῃσι κατηρεφές. ἔνθα δὲ πολλὰ 09.184 μῆλ’, ὄιές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον: περὶ δ’ αὐλὴ 09.185 ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσσι λίθοισι 09.186 μακρῇσίν τε πίτυσσιν ἰδὲ δρυσὶν ὑψικόμοισιν. 09.187 ἔνθα δ’ ἀνὴρ ἐνίαυε πελώριος, ὅς ῥα τὰ μῆλα 09.188 οἶος ποιμαίνεσκεν ἀπόπροθεν: οὐδὲ μετ’ ἄλλους 09.189 πωλεῖτ’, ἀλλ’ ἀπάνευθεν ἐὼν ἀθεμίστια ᾔδη. 09.190 καὶ γὰρ θαῦμ’ ἐτέτυκτο πελώριον, οὐδὲ ἐῴκει 09.191 ἀνδρί γε σιτοφάγῳ, ἀλλὰ ῥίῳ ὑλήεντι 09.192 ὑψηλῶν ὀρέων, ὅ τε φαίνεται οἶον ἀπ’ ἄλλων. 09.193 δὴ τότε τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους 09.194 αὐτοῦ πὰρ νηί τε μένειν καὶ νῆα ἔρυσθαι, 09.195 αὐτὰρ ἐγὼ κρίνας ἑτάρων δυοκαίδεκ’ ἀρίστους 09.196 βῆν: ἀτὰρ αἴγεον ἀσκὸν ἔχον μέλανος οἴνοιο 09.197 ἡδέος, ὅν μοι ἔδωκε Μάρων, Εὐάνθεος υἱός, 09.198 ἱρεὺς Ἀπόλλωνος, ὃς Ἴσμαρον ἀμφιβεβήκει, 09.199 οὕνεκά μιν σὺν παιδὶ περισχόμεθ’ ἠδὲ γυναικὶ 09.200 ἁζόμενοι: ᾤκει γὰρ ἐν ἄλσεϊ δενδρήεντι 09.201 Φοίβου Ἀπόλλωνος. ὁ δέ μοι πόρεν ἀγλαὰ δῶρα: 09.202 χρυσοῦ μέν μοι ἔδωκ’ ἐυεργέος ἑπτὰ τάλαντα, 09.203 δῶκε δέ μοι κρητῆρα πανάργυρον, αὐτὰρ ἔπειτα 09.204 οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι δυώδεκα πᾶσιν ἀφύσσας 09.205 ἡδὺν ἀκηράσιον, θεῖον ποτόν: οὐδέ τις αὐτὸν 09.206 ἠείδη δμώων οὐδ’ ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴκῳ, 09.207 ἀλλ’ αὐτὸς ἄλοχός τε φίλη ταμίη τε μί’ οἴη. 09.208 τὸν δ’ ὅτε πίνοιεν μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν, 09.209 ἓν δέπας ἐμπλήσας ὕδατος ἀνὰ εἴκοσι μέτρα 09.210 χεῦ’, ὀδμὴ δ’ ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆρος ὀδώδει 09.211 θεσπεσίη: τότ’ ἂν οὔ τοι ἀποσχέσθαι φίλον ἦεν. 09.212 τοῦ φέρον ἐμπλήσας ἀσκὸν μέγαν, ἐν δὲ καὶ ᾖα 09.213 κωρύκῳ: αὐτίκα γάρ μοι ὀίσατο θυμὸς ἀγήνωρ 09.214 ἄνδρ’ ἐπελεύσεσθαι μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν, 09.215 ἄγριον, οὔτε δίκας ἐὺ εἰδότα οὔτε θέμιστας. 09.216 καρπαλίμως δ’ εἰς ἄντρον ἀφικόμεθ’, οὐδέ μιν ἔνδον 09.217 εὕρομεν, ἀλλ’ ἐνόμευε νομὸν κάτα πίονα μῆλα. 09.218 ἐλθόντες δ’ εἰς ἄντρον ἐθηεύμεσθα ἕκαστα. 09.219 ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖθον, στείνοντο δὲ σηκοὶ 09.220 ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων: διακεκριμέναι δὲ ἕκασται 09.221 ἔρχατο, χωρὶς μὲν πρόγονοι, χωρὶς δὲ μέτασσαι, 09.222 χωρὶς δ’ αὖθ’ ἕρσαι. ναῖον δ’ ὀρῷ ἄγγεα πάντα, 09.223 γαυλοί τε σκαφίδες τε, τετυγμένα, τοῖς ἐνάμελγεν. 09.224 ἔνθ’ ἐμὲ μὲν πρώτισθ’ ἕταροι λίσσοντ’ ἐπέεσσιν 09.225 τυρῶν αἰνυμένους ἰέναι πάλιν, αὐτὰρ ἔπειτα 09.226 καρπαλίμως ἐπὶ νῆα θοὴν ἐρίφους τε καὶ ἄρνας 09.227 σηκῶν ἐξελάσαντας ἐπιπλεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ: 09.228 ἀλλ’ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἦ τ’ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν, 09.229 ὄφρ’ αὐτόν τε ἴδοιμι, καὶ εἴ μοι ξείνια δοίη. 09.230 οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλ’ ἑτάροισι φανεὶς ἐρατεινὸς ἔσεσθαι. 09.231 ἔνθα δὲ πῦρ κήαντες ἐθύσαμεν ἠδὲ καὶ αὐτοὶ 09.232 τυρῶν αἰνύμενοι φάγομεν, μένομέν τέ μιν ἔνδον 09.233 ἥμενοι, ἧος ἐπῆλθε νέμων. φέρε δ’ ὄβριμον ἄχθος 09.234 ὕλης ἀζαλέης, ἵνα οἱ ποτιδόρπιον εἴη, 09.235 ἔντοσθεν δ’ ἄντροιο βαλὼν ὀρυμαγδὸν ἔθηκεν: 09.236 ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεθ’ ἐς μυχὸν ἄντρου. 09.237 αὐτὰρ ὅ γ’ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλασε πίονα μῆλα 09.238 πάντα μάλ’ ὅσσ’ ἤμελγε, τὰ δ’ ἄρσενα λεῖπε θύρηφιν, 09.239 ἀρνειούς τε τράγους τε, βαθείης ἔκτοθεν αὐλῆς. 09.240 αὐτὰρ ἔπειτ’ ἐπέθηκε θυρεὸν μέγαν ὑψόσ’ ἀείρας, 09.241 ὄβριμον: οὐκ ἂν τόν γε δύω καὶ εἴκοσ’ ἄμαξαι 09.242 ἐσθλαὶ τετράκυκλοι ἀπ’ οὔδεος ὀχλίσσειαν: 09.243 τόσσην ἠλίβατον πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν. 09.244 ἑζόμενος δ’ ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας, 09.245 πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπ’ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ. 09.246 αὐτίκα δ’ ἥμισυ μὲν θρέψας λευκοῖο γάλακτος 09.247 πλεκτοῖς ἐν ταλάροισιν ἀμησάμενος κατέθηκεν, 09.248 ἥμισυ δ’ αὖτ’ ἔστησεν ἐν ἄγγεσιν, ὄφρα οἱ εἴη 09.249 πίνειν αἰνυμένῳ καί οἱ ποτιδόρπιον εἴη. 09.250 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα, 09.251 καὶ τότε πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσιδεν, εἴρετο δ’ ἡμέας: 09.252 ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόθεν πλεῖθ’ ὑγρὰ κέλευθα; 09.253 ἦ τι κατὰ πρῆξιν ἦ μαψιδίως ἀλάλησθε, 09.254 οἷά τε ληιστῆρες, ὑπεὶρ ἅλα, τοί τ’ ἀλόωνται 09.255 ψυχὰς παρθέμενοι κακὸν ἀλλοδαποῖσι φέροντες; 09.256 ὣς ἔφαθ’, ἡμῖν δ’ αὖτε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, 09.257 δεισάντων φθόγγον τε βαρὺν αὐτόν τε πέλωρον. 09.258 ἀλλὰ καὶ ὥς μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 09.259 ἡμεῖς τοι Τροίηθεν ἀποπλαγχθέντες Ἀχαιοὶ 09.260 παντοίοις ἀνέμοισιν ὑπὲρ μέγα λαῖτμα θαλάσσης, 09.261 οἴκαδε ἱέμενοι, ἄλλην ὁδὸν ἄλλα κέλευθα 09.262 ἤλθομεν: οὕτω που Ζεὺς ἤθελε μητίσασθαι. 09.263 λαοὶ δ’ Ἀτρεΐδεω Ἀγαμέμνονος εὐχόμεθ’ εἶναι, 09.264 τοῦ δὴ νῦν γε μέγιστον ὑπουράνιον κλέος ἐστί: 09.265 τόσσην γὰρ διέπερσε πόλιν καὶ ἀπώλεσε λαοὺς 09.266 πολλούς. ἡμεῖς δ’ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα 09.267 ἱκόμεθ’, εἴ τι πόροις ξεινήιον ἠὲ καὶ ἄλλως 09.268 δοίης δωτίνην, ἥ τε ξείνων θέμις ἐστίν. 09.269 ἀλλ’ αἰδεῖο, φέριστε, θεούς: ἱκέται δέ τοί εἰμεν, 09.270 Ζεὺς δ’ ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε, 09.271 ξείνιος, ὃς ξείνοισιν ἅμ’ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. 09.272 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο νηλέι θυμῷ: 09.273 νήπιός εἰς, ὦ ξεῖν’, ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας, 09.274 ὅς με θεοὺς κέλεαι ἢ δειδίμεν ἢ ἀλέασθαι: 09.275 οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν 09.276 οὐδὲ θεῶν μακάρων, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν: 09.277 οὐδ’ ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχθος ἀλευάμενος πεφιδοίμην 09.278 οὔτε σεῦ οὔθ’ ἑτάρων, εἰ μὴ θυμός με κελεύοι. 09.279 ἀλλά μοι εἴφ’ ὅπῃ ἔσχες ἰὼν ἐυεργέα νῆα, 09.280 ἤ που ἐπ’ ἐσχατιῆς, ἦ καὶ σχεδόν, ὄφρα δαείω. 09.281 ὣς φάτο πειράζων, ἐμὲ δ’ οὐ λάθεν εἰδότα πολλά, 09.282 ἀλλά μιν ἄψορρον προσέφην δολίοις ἐπέεσσι: 09.283 νέα μέν μοι κατέαξε Ποσειδάων ἐνοσίχθων 09.284 πρὸς πέτρῃσι βαλὼν ὑμῆς ἐπὶ πείρασι γαίης, 09.285 ἄκρῃ προσπελάσας: ἄνεμος δ’ ἐκ πόντου ἔνεικεν: 09.286 αὐτὰρ ἐγὼ σὺν τοῖσδε ὑπέκφυγον αἰπὺν ὄλεθρον. 09.287 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οὐδὲν ἀμείβετο νηλέι θυμῷ, 09.288 ἀλλ’ ὅ γ’ ἀναΐξας ἑτάροις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλε, 09.289 σὺν δὲ δύω μάρψας ὥς τε σκύλακας ποτὶ γαίῃ 09.290 κόπτ’: ἐκ δ’ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν. 09.291 τοὺς δὲ διὰ μελεϊστὶ ταμὼν ὡπλίσσατο δόρπον: 09.292 ἤσθιε δ’ ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος, οὐδ’ ἀπέλειπεν, 09.293 ἔγκατά τε σάρκας τε καὶ ὀστέα μυελόεντα. 09.294 ἡμεῖς δὲ κλαίοντες ἀνεσχέθομεν Διὶ χεῖρας, 09.295 σχέτλια ἔργ’ ὁρόωντες, ἀμηχανίη δ’ ἔχε θυμόν. 09.296 αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδὺν 09.297 ἀνδρόμεα κρέ’ ἔδων καὶ ἐπ’ ἄκρητον γάλα πίνων, 09.298 κεῖτ’ ἔντοσθ’ ἄντροιο τανυσσάμενος διὰ μήλων. 09.299 τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατὰ μεγαλήτορα θυμὸν 09.300 ἆσσον ἰών, ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, 09.301 οὐτάμεναι πρὸς στῆθος, ὅθι φρένες ἧπαρ ἔχουσι, 09.302 χείρ’ ἐπιμασσάμενος: ἕτερος δέ με θυμὸς ἔρυκεν. 09.303 αὐτοῦ γάρ κε καὶ ἄμμες ἀπωλόμεθ’ αἰπὺν ὄλεθρον: 09.304 οὐ γάρ κεν δυνάμεσθα θυράων ὑψηλάων 09.305 χερσὶν ἀπώσασθαι λίθον ὄβριμον, ὃν προσέθηκεν. 09.306 ὣς τότε μὲν στενάχοντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν. 09.307 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 09.308 καὶ τότε πῦρ ἀνέκαιε καὶ ἤμελγε κλυτὰ μῆλα, 09.309 πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπ’ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ. 09.310 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα, 09.311 σὺν δ’ ὅ γε δὴ αὖτε δύω μάρψας ὡπλίσσατο δεῖπνον. 09.312 δειπνήσας δ’ ἄντρου ἐξήλασε πίονα μῆλα, 09.313 ῥηιδίως ἀφελὼν θυρεὸν μέγαν: αὐτὰρ ἔπειτα 09.314 ἂψ ἐπέθηχ’, ὡς εἴ τε φαρέτρῃ πῶμ’ ἐπιθείη. 09.315 πολλῇ δὲ ῥοίζῳ πρὸς ὄρος τρέπε πίονα μῆλα 09.316 Κύκλωψ: αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην κακὰ βυσσοδομεύων, 09.317 εἴ πως τισαίμην, δοίη δέ μοι εὖχος Ἀθήνη. 09.318 ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή. 09.319 Κύκλωπος γὰρ ἔκειτο μέγα ῥόπαλον παρὰ σηκῷ, 09.320 χλωρὸν ἐλαΐνεον: τὸ μὲν ἔκταμεν, ὄφρα φοροίη 09.321 αὐανθέν. τὸ μὲν ἄμμες ἐίσκομεν εἰσορόωντες 09.322 ὅσσον θ’ ἱστὸν νηὸς ἐεικοσόροιο μελαίνης, 09.323 φορτίδος εὐρείης, ἥ τ’ ἐκπεράᾳ μέγα λαῖτμα: 09.324 τόσσον ἔην μῆκος, τόσσον πάχος εἰσοράασθαι. 09.325 τοῦ μὲν ὅσον τ’ ὄργυιαν ἐγὼν ἀπέκοψα παραστὰς 09.326 καὶ παρέθηχ’ ἑτάροισιν, ἀποξῦναι δ’ ἐκέλευσα: 09.327 οἱ δ’ ὁμαλὸν ποίησαν: ἐγὼ δ’ ἐθόωσα παραστὰς 09.328 ἄκρον, ἄφαρ δὲ λαβὼν ἐπυράκτεον ἐν πυρὶ κηλέῳ. 09.329 καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκα κατακρύψας ὑπὸ κόπρῳ, 09.330 ἥ ῥα κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλ’ ἤλιθα πολλή: 09.331 αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κλήρῳ πεπαλάσθαι ἄνωγον, 09.332 ὅς τις τολμήσειεν ἐμοὶ σὺν μοχλὸν ἀείρας 09.333 τρῖψαι ἐν ὀφθαλμῷ, ὅτε τὸν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι. 09.334 οἱ δ’ ἔλαχον τοὺς ἄν κε καὶ ἤθελον αὐτὸς ἑλέσθαι, 09.335 τέσσαρες, αὐτὰρ ἐγὼ πέμπτος μετὰ τοῖσιν ἐλέγμην. 09.336 ἑσπέριος δ’ ἦλθεν καλλίτριχα μῆλα νομεύων. 09.337 αὐτίκα δ’ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλασε πίονα μῆλα 09.338 πάντα μάλ’, οὐδέ τι λεῖπε βαθείης ἔκτοθεν αὐλῆς, 09.339 ἤ τι ὀισάμενος, ἢ καὶ θεὸς ὣς ἐκέλευσεν. 09.340 αὐτὰρ ἔπειτ’ ἐπέθηκε θυρεὸν μέγαν ὑψόσ’ ἀείρας, 09.341 ἑζόμενος δ’ ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας, 09.342 πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπ’ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ. 09.343 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα, 09.344 σὺν δ’ ὅ γε δὴ αὖτε δύω μάρψας ὡπλίσσατο δόρπον. 09.345 καὶ τότ’ ἐγὼ Κύκλωπα προσηύδων ἄγχι παραστάς, 09.346 κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων μέλανος οἴνοιο: 09.347 Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον, ἐπεὶ φάγες ἀνδρόμεα κρέα, 09.348 ὄφρ’ εἰδῇς οἷόν τι ποτὸν τόδε νηῦς ἐκεκεύθει 09.349 ἡμετέρη. σοὶ δ’ αὖ λοιβὴν φέρον, εἴ μ’ ἐλεήσας 09.350 οἴκαδε πέμψειας: σὺ δὲ μαίνεαι οὐκέτ’ ἀνεκτῶς. 09.351 σχέτλιε, πῶς κέν τίς σε καὶ ὕστερον ἄλλος ἵκοιτο 09.352 ἀνθρώπων πολέων, ἐπεὶ οὐ κατὰ μοῖραν ἔρεξας; 09.353 ὣς ἐφάμην, ὁ δ’ ἔδεκτο καὶ ἔκπιεν: ἥσατο δ’ αἰνῶς 09.354 ἡδὺ ποτὸν πίνων καὶ μ’ ᾔτεε δεύτερον αὖτις: 09.355 δός μοι ἔτι πρόφρων, καί μοι τεὸν οὔνομα εἰπὲ 09.356 αὐτίκα νῦν, ἵνα τοι δῶ ξείνιον, ᾧ κε σὺ χαίρῃς: 09.357 καὶ γὰρ Κυκλώπεσσι φέρει ζείδωρος ἄρουρα 09.358 οἶνον ἐριστάφυλον, καί σφιν Διὸς ὄμβρος ἀέξει: 09.359 ἀλλὰ τόδ’ ἀμβροσίης καὶ νέκταρός ἐστιν ἀπορρώξ. 09.360 ὣς φάτ’, ἀτάρ οἱ αὖτις ἐγὼ πόρον αἴθοπα οἶνον. 09.361 τρὶς μὲν ἔδωκα φέρων, τρὶς δ’ ἔκπιεν ἀφραδίῃσιν. 09.362 αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθεν οἶνος, 09.363 καὶ τότε δή μιν ἔπεσσι προσηύδων μειλιχίοισι: 09.364 Κύκλωψ, εἰρωτᾷς μ’ ὄνομα κλυτόν, αὐτὰρ ἐγώ τοι 09.365 ἐξερέω: σὺ δέ μοι δὸς ξείνιον, ὥς περ ὑπέστης. 09.366 Οὖτις ἐμοί γ’ ὄνομα: Οὖτιν δέ με κικλήσκουσι 09.367 μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ’ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι. 09.368 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο νηλέι θυμῷ: 09.369 Οὖτιν ἐγὼ πύματον ἔδομαι μετὰ οἷς ἑτάροισιν, 09.370 τοὺς δ’ ἄλλους πρόσθεν: τὸ δέ τοι ξεινήιον ἔσται. 09.371 ἦ καὶ ἀνακλινθεὶς πέσεν ὕπτιος, αὐτὰρ ἔπειτα 09.372 κεῖτ’ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος 09.373 ᾕρει πανδαμάτωρ: φάρυγος δ’ ἐξέσσυτο οἶνος 09.374 ψωμοί τ’ ἀνδρόμεοι: ὁ δ’ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων. 09.375 καὶ τότ’ ἐγὼ τὸν μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα πολλῆς, 09.376 ἧος θερμαίνοιτο: ἔπεσσι δὲ πάντας ἑταίρους 09.377 θάρσυνον, μή τίς μοι ὑποδείσας ἀναδύη. 09.378 ἀλλ’ ὅτε δὴ τάχ’ ὁ μοχλὸς ἐλάινος ἐν πυρὶ μέλλεν 09.379 ἅψεσθαι, χλωρός περ ἐών, διεφαίνετο δ’ αἰνῶς, 09.380 καὶ τότ’ ἐγὼν ἆσσον φέρον ἐκ πυρός, ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι 09.381 ἵσταντ’: αὐτὰρ θάρσος ἐνέπνευσεν μέγα δαίμων. 09.382 οἱ μὲν μοχλὸν ἑλόντες ἐλάινον, ὀξὺν ἐπ’ ἄκρῳ, 09.383 ὀφθαλμῷ ἐνέρεισαν: ἐγὼ δ’ ἐφύπερθεν ἐρεισθεὶς 09.384 δίνεον, ὡς ὅτε τις τρυπῷ δόρυ νήιον ἀνὴρ 09.385 τρυπάνῳ, οἱ δέ τ’ ἔνερθεν ὑποσσείουσιν ἱμάντι 09.386 ἁψάμενοι ἑκάτερθε, τὸ δὲ τρέχει ἐμμενὲς αἰεί. 09.387 ὣς τοῦ ἐν ὀφθαλμῷ πυριήκεα μοχλὸν ἑλόντες 09.388 δινέομεν, τὸν δ’ αἷμα περίρρεε θερμὸν ἐόντα. 09.389 πάντα δέ οἱ βλέφαρ’ ἀμφὶ καὶ ὀφρύας εὗσεν ἀυτμὴ 09.390 γλήνης καιομένης, σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι. 09.391 ὡς δ’ ὅτ’ ἀνὴρ χαλκεὺς πέλεκυν μέγαν ἠὲ σκέπαρνον 09.392 εἰν ὕδατι ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα 09.393 φαρμάσσων: τὸ γὰρ αὖτε σιδήρου γε κράτος ἐστίν 09.394 ὣς τοῦ σίζ’ ὀφθαλμὸς ἐλαϊνέῳ περὶ μοχλῷ. 09.395 σμερδαλέον δὲ μέγ’ ᾤμωξεν, περὶ δ’ ἴαχε πέτρη, 09.396 ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεθ’: αὐτὰρ ὁ μοχλὸν 09.397 ἐξέρυσ’ ὀφθαλμοῖο πεφυρμένον αἵματι πολλῷ. 09.398 τὸν μὲν ἔπειτ’ ἔρριψεν ἀπὸ ἕο χερσὶν ἀλύων, 09.399 αὐτὰρ ὁ Κύκλωπας μεγάλ’ ἤπυεν, οἵ ῥά μιν ἀμφὶς 09.400 ᾤκεον ἐν σπήεσσι δι’ ἄκριας ἠνεμοέσσας. 09.401 οἱ δὲ βοῆς ἀίοντες ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος, 09.402 ἱστάμενοι δ’ εἴροντο περὶ σπέος ὅττι ἑ κήδοι: 09.403 τίπτε τόσον, Πολύφημ’, ἀρημένος ὧδ’ ἐβόησας 09.404 νύκτα δι’ ἀμβροσίην καὶ ἀύπνους ἄμμε τίθησθα; 09.405 ἦ μή τίς σευ μῆλα βροτῶν ἀέκοντος ἐλαύνει; 09.406 ἦ μή τίς σ’ αὐτὸν κτείνει δόλῳ ἠὲ βίηφιν; 09.407 τοὺς δ’ αὖτ’ ἐξ ἄντρου προσέφη κρατερὸς Πολύφημος: 09.408 ὦ φίλοι, Οὖτίς με κτείνει δόλῳ οὐδὲ βίηφιν. 09.409 οἱ δ’ ἀπαμειβόμενοι ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευον: 09.410 εἰ μὲν δὴ μή τίς σε βιάζεται οἶον ἐόντα, 09.411 νοῦσον γ’ οὔ πως ἔστι Διὸς μεγάλου ἀλέασθαι, 09.412 ἀλλὰ σύ γ’ εὔχεο πατρὶ Ποσειδάωνι ἄνακτι. 09.413 ὣς ἄρ’ ἔφαν ἀπιόντες, ἐμὸν δ’ ἐγέλασσε φίλον κῆρ, 09.414 ὡς ὄνομ’ ἐξαπάτησεν ἐμὸν καὶ μῆτις ἀμύμων. 09.415 Κύκλωψ δὲ στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι 09.416 χερσὶ ψηλαφόων ἀπὸ μὲν λίθον εἷλε θυράων, 09.417 αὐτὸς δ’ εἰνὶ θύρῃσι καθέζετο χεῖρε πετάσσας, 09.418 εἴ τινά που μετ’ ὄεσσι λάβοι στείχοντα θύραζε: 09.419 οὕτω γάρ πού μ’ ἤλπετ’ ἐνὶ φρεσὶ νήπιον εἶναι. 09.420 αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον, ὅπως ὄχ’ ἄριστα γένοιτο, 09.421 εἴ τιν’ ἑταίροισιν θανάτου λύσιν ἠδ’ ἐμοὶ αὐτῷ 09.422 εὑροίμην: πάντας δὲ δόλους καὶ μῆτιν ὕφαινον 09.423 ὥς τε περὶ ψυχῆς: μέγα γὰρ κακὸν ἐγγύθεν ἦεν. 09.424 ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή. 09.425 ἄρσενες ὄιες ἦσαν ἐυτρεφέες, δασύμαλλοι, 09.426 καλοί τε μεγάλοι τε, ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχοντες: 09.427 τοὺς ἀκέων συνέεργον ἐυστρεφέεσσι λύγοισιν, 09.428 τῇς ἔπι Κύκλωψ εὗδε πέλωρ, ἀθεμίστια εἰδώς, 09.429 σύντρεις αἰνύμενος: ὁ μὲν ἐν μέσῳ ἄνδρα φέρεσκε, 09.430 τὼ δ’ ἑτέρω ἑκάτερθεν ἴτην σώοντες ἑταίρους. 09.431 τρεῖς δὲ ἕκαστον φῶτ’ ὄιες φέρον: αὐτὰρ ἐγώ γε— 09.432 ἀρνειὸς γὰρ ἔην μήλων ὄχ’ ἄριστος ἁπάντων, 09.433 τοῦ κατὰ νῶτα λαβών, λασίην ὑπὸ γαστέρ’ ἐλυσθεὶς 09.434 κείμην: αὐτὰρ χερσὶν ἀώτου θεσπεσίοιο 09.435 νωλεμέως στρεφθεὶς ἐχόμην τετληότι θυμῷ. 09.436 ὣς τότε μὲν στενάχοντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν. 09.437 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 09.438 καὶ τότ’ ἔπειτα νομόνδ’ ἐξέσσυτο ἄρσενα μῆλα, 09.439 θήλειαι δὲ μέμηκον ἀνήμελκτοι περὶ σηκούς: 09.440 οὔθατα γὰρ σφαραγεῦντο. ἄναξ δ’ ὀδύνῃσι κακῇσι 09.441 τειρόμενος πάντων ὀίων ἐπεμαίετο νῶτα 09.442 ὀρθῶν ἑσταότων: τὸ δὲ νήπιος οὐκ ἐνόησεν, 09.443 ὥς οἱ ὑπ’ εἰροπόκων ὀίων στέρνοισι δέδεντο. 09.444 ὕστατος ἀρνειὸς μήλων ἔστειχε θύραζε 09.445 λάχνῳ στεινόμενος καὶ ἐμοὶ πυκινὰ φρονέοντι. 09.446 τὸν δ’ ἐπιμασσάμενος προσέφη κρατερὸς Πολύφημος: 09.447 κριὲ πέπον, τί μοι ὧδε διὰ σπέος ἔσσυο μήλων 09.448 ὕστατος; οὔ τι πάρος γε λελειμμένος ἔρχεαι οἰῶν, 09.449 ἀλλὰ πολὺ πρῶτος νέμεαι τέρεν’ ἄνθεα ποίης 09.450 μακρὰ βιβάς, πρῶτος δὲ ῥοὰς ποταμῶν ἀφικάνεις, 09.451 πρῶτος δὲ σταθμόνδε λιλαίεαι ἀπονέεσθαι 09.452 ἑσπέριος: νῦν αὖτε πανύστατος. ἦ σύ γ’ ἄνακτος 09.453 ὀφθαλμὸν ποθέεις, τὸν ἀνὴρ κακὸς ἐξαλάωσε 09.454 σὺν λυγροῖς ἑτάροισι δαμασσάμενος φρένας οἴνῳ, 09.455 Οὖτις, ὃν οὔ πώ φημι πεφυγμένον εἶναι ὄλεθρον. 09.456 εἰ δὴ ὁμοφρονέοις ποτιφωνήεις τε γένοιο 09.457 εἰπεῖν ὅππῃ κεῖνος ἐμὸν μένος ἠλασκάζει: 09.458 τῷ κέ οἱ ἐγκέφαλός γε διὰ σπέος ἄλλυδις ἄλλῃ 09.459 θεινομένου ῥαίοιτο πρὸς οὔδεϊ, κὰδ δέ κ’ ἐμὸν κῆρ 09.460 λωφήσειε κακῶν, τά μοι οὐτιδανὸς πόρεν Οὖτις. 09.461 ὣς εἰπὼν τὸν κριὸν ἀπὸ ἕο πέμπε θύραζε. 09.462 ἐλθόντες δ’ ἠβαιὸν ἀπὸ σπείους τε καὶ αὐλῆς 09.463 πρῶτος ὑπ’ ἀρνειοῦ λυόμην, ὑπέλυσα δ’ ἑταίρους. 09.464 καρπαλίμως δὲ τὰ μῆλα ταναύποδα, πίονα δημῷ, 09.465 πολλὰ περιτροπέοντες ἐλαύνομεν, ὄφρ’ ἐπὶ νῆα 09.466 ἱκόμεθ’. ἀσπάσιοι δὲ φίλοις ἑτάροισι φάνημεν, 09.467 οἳ φύγομεν θάνατον, τοὺς δὲ στενάχοντο γοῶντες. 09.468 ἀλλ’ ἐγὼ οὐκ εἴων, ἀνὰ δ’ ὀφρύσι νεῦον ἑκάστῳ, 09.469 κλαίειν, ἀλλ’ ἐκέλευσα θοῶς καλλίτριχα μῆλα 09.470 πόλλ’ ἐν νηὶ βαλόντας ἐπιπλεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ. 09.471 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον, 09.472 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 09.473 ἀλλ’ ὅτε τόσσον ἀπῆν, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας, 09.474 καὶ τότ’ ἐγὼ Κύκλωπα προσηύδων κερτομίοισι: 09.475 Κύκλωψ, οὐκ ἄρ’ ἔμελλες ἀνάλκιδος ἀνδρὸς ἑταίρους 09.476 ἔδμεναι ἐν σπῆι γλαφυρῷ κρατερῆφι βίηφι. 09.477 καὶ λίην σέ γ’ ἔμελλε κιχήσεσθαι κακὰ ἔργα, 09.478 σχέτλι’, ἐπεὶ ξείνους οὐχ ἅζεο σῷ ἐνὶ οἴκῳ 09.479 ἐσθέμεναι: τῷ σε Ζεὺς τίσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι. 09.480 ὣς ἐφάμην, ὁ δ’ ἔπειτα χολώσατο κηρόθι μᾶλλον, 09.481 ἧκε δ’ ἀπορρήξας κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο, 09.482 κὰδ δ’ ἔβαλε προπάροιθε νεὸς κυανοπρῴροιο 09.483 τυτθόν, ἐδεύησεν δ’ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι, 09.484 ἐκλύσθη δὲ θάλασσα κατερχομένης ὑπὸ πέτρης: 09.485 τὴν δ’ αἶψ’ ἤπειρόνδε παλιρρόθιον φέρε κῦμα, 09.486 πλημυρὶς ἐκ πόντοιο, θέμωσε δὲ χέρσον ἱκέσθαι. 09.487 αὐτὰρ ἐγὼ χείρεσσι λαβὼν περιμήκεα κοντὸν 09.488 ὦσα παρέξ, ἑτάροισι δ’ ἐποτρύνας ἐκέλευσα 09.489 ἐμβαλέειν κώπῃς, ἵν’ ὑπὲκ κακότητα φύγοιμεν, 09.490 κρατὶ κατανεύων: οἱ δὲ προπεσόντες ἔρεσσον. 09.491 ἀλλ’ ὅτε δὴ δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν, 09.492 καὶ τότε δὴ Κύκλωπα προσηύδων: ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι 09.493 μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοθεν ἄλλος: 09.494 σχέτλιε, τίπτ’ ἐθέλεις ἐρεθιζέμεν ἄγριον ἄνδρα; 09.495 ὃς καὶ νῦν πόντονδε βαλὼν βέλος ἤγαγε νῆα 09.496 αὖτις ἐς ἤπειρον, καὶ δὴ φάμεν αὐτόθ’ ὀλέσθαι. 09.497 εἰ δὲ φθεγξαμένου τευ ἢ αὐδήσαντος ἄκουσε, 09.498 σύν κεν ἄραξ’ ἡμέων κεφαλὰς καὶ νήια δοῦρα 09.499 μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών: τόσσον γὰρ ἵησιν. 09.500 ὣς φάσαν, ἀλλ’ οὐ πεῖθον ἐμὸν μεγαλήτορα θυμόν, 09.501 ἀλλά μιν ἄψορρον προσέφην κεκοτηότι θυμῷ: 09.502 Κύκλωψ, αἴ κέν τίς σε καταθνητῶν ἀνθρώπων 09.503 ὀφθαλμοῦ εἴρηται ἀεικελίην ἀλαωτύν, 09.504 φάσθαι Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον ἐξαλαῶσαι, 09.505 υἱὸν Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκί’ ἔχοντα. 09.506 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ: 09.507 ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίφατα θέσφαθ’ ἱκάνει. 09.508 ἔσκε τις ἐνθάδε μάντις ἀνὴρ ἠύς τε μέγας τε, 09.509 Τήλεμος Εὐρυμίδης, ὃς μαντοσύνῃ ἐκέκαστο 09.510 καὶ μαντευόμενος κατεγήρα Κυκλώπεσσιν: 09.511 ὅς μοι ἔφη τάδε πάντα τελευτήσεσθαι ὀπίσσω, 09.512 χειρῶν ἐξ Ὀδυσῆος ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς. 09.513 ἀλλ’ αἰεί τινα φῶτα μέγαν καὶ καλὸν ἐδέγμην 09.514 ἐνθάδ’ ἐλεύσεσθαι, μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν: 09.515 νῦν δέ μ’ ἐὼν ὀλίγος τε καὶ οὐτιδανὸς καὶ ἄκικυς 09.516 ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν, ἐπεί μ’ ἐδαμάσσατο οἴνῳ. 09.517 ἀλλ’ ἄγε δεῦρ’, Ὀδυσεῦ, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω 09.518 πομπήν τ’ ὀτρύνω δόμεναι κλυτὸν ἐννοσίγαιον: 09.519 τοῦ γὰρ ἐγὼ πάϊς εἰμί, πατὴρ δ’ ἐμὸς εὔχεται εἶναι. 09.520 αὐτὸς δ’, αἴ κ’ ἐθέλῃσ’, ἰήσεται, οὐδέ τις ἄλλος 09.521 οὔτε θεῶν μακάρων οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων. 09.522 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 09.523 αἲ γὰρ δὴ ψυχῆς τε καὶ αἰῶνός σε δυναίμην 09.524 εὖνιν ποιήσας πέμψαι δόμον Ἄϊδος εἴσω, 09.525 ὡς οὐκ ὀφθαλμόν γ’ ἰήσεται οὐδ’ ἐνοσίχθων. 09.526 ὣς ἐφάμην, ὁ δ’ ἔπειτα Ποσειδάωνι ἄνακτι 09.527 εὔχετο χεῖρ’ ὀρέγων εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα: 09.528 κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε κυανοχαῖτα, 09.529 εἰ ἐτεόν γε σός εἰμι, πατὴρ δ’ ἐμὸς εὔχεαι εἶναι, 09.530 δὸς μὴ Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον οἴκαδ’ ἱκέσθαι 09.531 υἱὸν Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκί’ ἔχοντα. 09.532 ἀλλ’ εἴ οἱ μοῖρ’ ἐστὶ φίλους τ’ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι 09.533 οἶκον ἐυκτίμενον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν, 09.534 ὀψὲ κακῶς ἔλθοι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους, 09.535 νηὸς ἐπ’ ἀλλοτρίης, εὕροι δ’ ἐν πήματα οἴκῳ. 09.536 ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε κυανοχαίτης. 09.537 αὐτὰρ ὅ γ’ ἐξαῦτις πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας 09.538 ἧκ’ ἐπιδινήσας, ἐπέρεισε δὲ ἶν’ ἀπέλεθρον, 09.539 κὰδ’ δ’ ἔβαλεν μετόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο 09.540 τυτθόν, ἐδεύησεν δ’ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι. 09.541 ἐκλύσθη δὲ θάλασσα κατερχομένης ὑπὸ πέτρης: 09.542 τὴν δὲ πρόσω φέρε κῦμα, θέμωσε δὲ χέρσον ἱκέσθαι. 09.543 ἀλλ’ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἀφικόμεθ’, ἔνθα περ ἄλλαι 09.544 νῆες ἐύσσελμοι μένον ἁθρόαι, ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι 09.545 ἥατ’ ὀδυρόμενοι, ἡμέας ποτιδέγμενοι αἰεί, 09.546 νῆα μὲν ἔνθ’ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν, 09.547 ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 09.548 μῆλα δὲ Κύκλωπος γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλόντες 09.549 δασσάμεθ’, ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης. 09.550 ἀρνειὸν δ’ ἐμοὶ οἴῳ ἐυκνήμιδες ἑταῖροι 09.551 μήλων δαιομένων δόσαν ἔξοχα: τὸν δ’ ἐπὶ θινὶ 09.552 Ζηνὶ κελαινεφέι Κρονίδῃ, ὃς πᾶσιν ἀνάσσει, 09.553 ῥέξας μηρί’ ἔκαιον: ὁ δ’ οὐκ ἐμπάζετο ἱρῶν, 09.554 ἀλλ’ ὅ γε μερμήριξεν ὅπως ἀπολοίατο πᾶσαι 09.555 νῆες ἐύσσελμοι καὶ ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι. 09.556 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 09.557 ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 09.558 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, 09.559 δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 09.560 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 09.561 δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσα 09.562 αὐτούς τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι: 09.563 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον, 09.564 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 09.565 ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ, 09.566 ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους. 10.001 Αἰολίην δ’ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ’: ἔνθα δ’ ἔναιεν 10.002 Αἴολος Ἱπποτάδης, φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν, 10.003 πλωτῇ ἐνὶ νήσῳ: πᾶσαν δέ τέ μιν πέρι τεῖχος 10.004 χάλκεον ἄρρηκτον, λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη. 10.005 τοῦ καὶ δώδεκα παῖδες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν, 10.006 ἓξ μὲν θυγατέρες, ἓξ δ’ υἱέες ἡβώοντες: 10.007 ἔνθ’ ὅ γε θυγατέρας πόρεν υἱάσιν εἶναι ἀκοίτις. 10.008 οἱ δ’ αἰεὶ παρὰ πατρὶ φίλῳ καὶ μητέρι κεδνῇ 10.009 δαίνυνται, παρὰ δέ σφιν ὀνείατα μυρία κεῖται, 10.010 κνισῆεν δέ τε δῶμα περιστεναχίζεται αὐλῇ 10.011 ἤματα: νύκτας δ’ αὖτε παρ’ αἰδοίῃς ἀλόχοισιν 10.012 εὕδουσ’ ἔν τε τάπησι καὶ ἐν τρητοῖσι λέχεσσι. 10.013 καὶ μὲν τῶν ἱκόμεσθα πόλιν καὶ δώματα καλά. 10.014 μῆνα δὲ πάντα φίλει με καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα, 10.015 Ἴλιον Ἀργείων τε νέας καὶ νόστον Ἀχαιῶν: 10.016 καὶ μὲν ἐγὼ τῷ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα. 10.017 ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼν ὁδὸν ᾔτεον ἠδ’ ἐκέλευον 10.018 πεμπέμεν, οὐδέ τι κεῖνος ἀνήνατο, τεῦχε δὲ πομπήν. 10.019 δῶκε δέ μ’ ἐκδείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, 10.020 ἔνθα δὲ βυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευθα: 10.021 κεῖνον γὰρ ταμίην ἀνέμων ποίησε Κρονίων, 10.022 ἠμὲν παυέμεναι ἠδ’ ὀρνύμεν, ὅν κ’ ἐθέλῃσι. 10.023 νηὶ δ’ ἐνὶ γλαφυρῇ κατέδει μέρμιθι φαεινῇ 10.024 ἀργυρέῃ, ἵνα μή τι παραπνεύσῃ ὀλίγον περ: 10.025 αὐτὰρ ἐμοὶ πνοιὴν Ζεφύρου προέηκεν ἀῆναι, 10.026 ὄφρα φέροι νῆάς τε καὶ αὐτούς: οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλεν 10.027 ἐκτελέειν: αὐτῶν γὰρ ἀπωλόμεθ’ ἀφραδίῃσιν. 10.028 ἐννῆμαρ μὲν ὁμῶς πλέομεν νύκτας τε καὶ ἦμαρ, 10.029 τῇ δεκάτῃ δ’ ἤδη ἀνεφαίνετο πατρὶς ἄρουρα, 10.030 καὶ δὴ πυρπολέοντας ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντες: 10.031 ἔνθ’ ἐμὲ μὲν γλυκὺς ὕπνος ἐπήλυθε κεκμηῶτα, 10.032 αἰεὶ γὰρ πόδα νηὸς ἐνώμων, οὐδέ τῳ ἄλλῳ 10.033 δῶχ’ ἑτάρων, ἵνα θᾶσσον ἱκοίμεθα πατρίδα γαῖαν: 10.034 οἱ δ’ ἕταροι ἐπέεσσι πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 10.035 καί μ’ ἔφασαν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ’ ἄγεσθαι 10.036 δῶρα παρ’ Αἰόλου μεγαλήτορος Ἱπποτάδαο. 10.037 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 10.038 ὦ πόποι, ὡς ὅδε πᾶσι φίλος καὶ τίμιός ἐστιν 10.039 ἀνθρώποις, ὅτεών τε πόλιν καὶ γαῖαν ἵκηται. 10.040 πολλὰ μὲν ἐκ Τροίης ἄγεται κειμήλια καλὰ 10.041 ληίδος, ἡμεῖς δ’ αὖτε ὁμὴν ὁδὸν ἐκτελέσαντες 10.042 οἴκαδε νισσόμεθα κενεὰς σὺν χεῖρας ἔχοντες: 10.043 καὶ νῦν οἱ τάδ’ ἔδωκε χαριζόμενος φιλότητι 10.044 Αἴολος. ἀλλ’ ἄγε θᾶσσον ἰδώμεθα ὅττι τάδ’ ἐστίν, 10.045 ὅσσος τις χρυσός τε καὶ ἄργυρος ἀσκῷ ἔνεστιν. 10.046 ὣς ἔφασαν, βουλὴ δὲ κακὴ νίκησεν ἑταίρων: 10.047 ἀσκὸν μὲν λῦσαν, ἄνεμοι δ’ ἐκ πάντες ὄρουσαν. 10.048 τοὺς δ’ αἶψ’ ἁρπάξασα φέρεν πόντονδε θύελλα 10.049 κλαίοντας, γαίης ἄπο πατρίδος. αὐτὰρ ἐγώ γε 10.050 ἐγρόμενος κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμήριξα, 10.051 ἠὲ πεσὼν ἐκ νηὸς ἀποφθίμην ἐνὶ πόντῳ, 10.052 ἦ ἀκέων τλαίην καὶ ἔτι ζωοῖσι μετείην. 10.053 ἀλλ’ ἔτλην καὶ ἔμεινα, καλυψάμενος δ’ ἐνὶ νηὶ 10.054 κείμην. αἱ δ’ ἐφέροντο κακῇ ἀνέμοιο θυέλλῃ 10.055 αὖτις ἐπ’ Αἰολίην νῆσον, στενάχοντο δ’ ἑταῖροι. 10.056 ἔνθα δ’ ἐπ’ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθ’ ὕδωρ, 10.057 αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι. 10.058 αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ’ ἐπασσάμεθ’ ἠδὲ ποτῆτος, 10.059 δὴ τότ’ ἐγὼ κήρυκά τ’ ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον 10.060 βῆν εἰς Αἰόλου κλυτὰ δώματα: τὸν δ’ ἐκίχανον 10.061 δαινύμενον παρὰ ᾗ τ’ ἀλόχῳ καὶ οἷσι τέκεσσιν. 10.062 ἐλθόντες δ’ ἐς δῶμα παρὰ σταθμοῖσιν ἐπ’ οὐδοῦ 10.063 ἑζόμεθ’: οἱ δ’ ἀνὰ θυμὸν ἐθάμβεον ἔκ τ’ ἐρέοντο: 10.064 πῶς ἦλθες, Ὀδυσεῦ; τίς τοι κακὸς ἔχραε δαίμων; 10.065 ἦ μέν σ’ ἐνδυκέως ἀπεπέμπομεν, ὄφρ’ ἀφίκοιο 10.066 πατρίδα σὴν καὶ δῶμα καὶ εἴ πού τοι φίλον ἐστίν. 10.067 ὣς φάσαν, αὐτὰρ ἐγὼ μετεφώνεον ἀχνύμενος κῆρ: 10.068 ἄασάν μ’ ἕταροί τε κακοὶ πρὸς τοῖσί τε ὕπνος 10.069 σχέτλιος. ἀλλ’ ἀκέσασθε, φίλοι: δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν. 10.070 ὣς ἐφάμην μαλακοῖσι καθαπτόμενος ἐπέεσσιν, 10.071 οἱ δ’ ἄνεῳ ἐγένοντο: πατὴρ δ’ ἠμείβετο μύθῳ: 10.072 ἔρρ’ ἐκ νήσου θᾶσσον, ἐλέγχιστε ζωόντων: 10.073 οὐ γάρ μοι θέμις ἐστὶ κομιζέμεν οὐδ’ ἀποπέμπειν 10.074 ἄνδρα τόν, ὅς κε θεοῖσιν ἀπέχθηται μακάρεσσιν: 10.075 ἔρρε, ἐπεὶ ἄρα θεοῖσιν ἀπεχθόμενος τόδ’ ἱκάνεις. 10.076 ὣς εἰπὼν ἀπέπεμπε δόμων βαρέα στενάχοντα. 10.077 ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ. 10.078 τείρετο δ’ ἀνδρῶν θυμὸς ὑπ’ εἰρεσίης ἀλεγεινῆς 10.079 ἡμετέρῃ ματίῃ, ἐπεὶ οὐκέτι φαίνετο πομπή. 10.080 ἑξῆμαρ μὲν ὁμῶς πλέομεν νύκτας τε καὶ ἦμαρ, 10.081 ἑβδομάτῃ δ’ ἱκόμεσθα Λάμου αἰπὺ πτολίεθρον, 10.082 Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην, ὅθι ποιμένα ποιμὴν 10.083 ἠπύει εἰσελάων, ὁ δέ τ’ ἐξελάων ὑπακούει. 10.084 ἔνθα κ’ ἄυπνος ἀνὴρ δοιοὺς ἐξήρατο μισθούς, 10.085 τὸν μὲν βουκολέων, τὸν δ’ ἄργυφα μῆλα νομεύων: 10.086 ἐγγὺς γὰρ νυκτός τε καὶ ἤματός εἰσι κέλευθοι. 10.087 ἔνθ’ ἐπεὶ ἐς λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν, ὃν πέρι πέτρη 10.088 ἠλίβατος τετύχηκε διαμπερὲς ἀμφοτέρωθεν, 10.089 ἀκταὶ δὲ προβλῆτες ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν 10.090 ἐν στόματι προύχουσιν, ἀραιὴ δ’ εἴσοδός ἐστιν, 10.091 ἔνθ’ οἵ γ’ εἴσω πάντες ἔχον νέας ἀμφιελίσσας. 10.092 αἱ μὲν ἄρ’ ἔντοσθεν λιμένος κοίλοιο δέδεντο 10.093 πλησίαι: οὐ μὲν γάρ ποτ’ ἀέξετο κῦμά γ’ ἐν αὐτῷ, 10.094 οὔτε μέγ’ οὔτ’ ὀλίγον, λευκὴ δ’ ἦν ἀμφὶ γαλήνη: 10.095 αὐτὰρ ἐγὼν οἶος σχέθον ἔξω νῆα μέλαιναν, 10.096 αὐτοῦ ἐπ’ ἐσχατιῇ, πέτρης ἐκ πείσματα δήσας: 10.097 ἔστην δὲ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθών. 10.098 ἔνθα μὲν οὔτε βοῶν οὔτ’ ἀνδρῶν φαίνετο ἔργα, 10.099 καπνὸν δ’ οἶον ὁρῶμεν ἀπὸ χθονὸς ἀίσσοντα. 10.100 δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας, 10.101 οἵ τινες ἀνέρες εἶεν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες, 10.102 ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχ’ ἅμ’ ὀπάσσας. 10.103 οἱ δ’ ἴσαν ἐκβάντες λείην ὁδόν, ᾗ περ ἄμαξαι 10.104 ἄστυδ’ ἀφ’ ὑψηλῶν ὀρέων καταγίνεον ὕλην, 10.105 κούρῃ δὲ ξύμβληντο πρὸ ἄστεος ὑδρευούσῃ, 10.106 θυγατέρ’ ἰφθίμῃ Λαιστρυγόνος Ἀντιφάταο. 10.107 ἡ μὲν ἄρ’ ἐς κρήνην κατεβήσετο καλλιρέεθρον 10.108 Ἀρτακίην: ἔνθεν γὰρ ὕδωρ προτὶ ἄστυ φέρεσκον: 10.109 οἱ δὲ παριστάμενοι προσεφώνεον ἔκ τ’ ἐρέοντο 10.110 ὅς τις τῶνδ’ εἴη βασιλεὺς καὶ οἷσιν ἀνάσσοι: 10.111 ἡ δὲ μάλ’ αὐτίκα πατρὸς ἐπέφραδεν ὑψερεφὲς δῶ. 10.112 οἱ δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθον κλυτὰ δώματα, τὴν δὲ γυναῖκα 10.113 εὗρον, ὅσην τ’ ὄρεος κορυφήν, κατὰ δ’ ἔστυγον αὐτήν. 10.114 ἡ δ’ αἶψ’ ἐξ ἀγορῆς ἐκάλει κλυτὸν Ἀντιφατῆα, 10.115 ὃν πόσιν, ὃς δὴ τοῖσιν ἐμήσατο λυγρὸν ὄλεθρον. 10.116 αὐτίχ’ ἕνα μάρψας ἑτάρων ὡπλίσσατο δεῖπνον: 10.117 τὼ δὲ δύ’ ἀίξαντε φυγῇ ἐπὶ νῆας ἱκέσθην. 10.118 αὐτὰρ ὁ τεῦχε βοὴν διὰ ἄστεος: οἱ δ’ ἀίοντες 10.119 φοίτων ἴφθιμοι Λαιστρυγόνες ἄλλοθεν ἄλλος, 10.120 μυρίοι, οὐκ ἄνδρεσσιν ἐοικότες, ἀλλὰ Γίγασιν. 10.121 οἵ ῥ’ ἀπὸ πετράων ἀνδραχθέσι χερμαδίοισιν 10.122 βάλλον: ἄφαρ δὲ κακὸς κόναβος κατὰ νῆας ὀρώρει 10.123 ἀνδρῶν τ’ ὀλλυμένων νηῶν θ’ ἅμα ἀγνυμενάων: 10.124 ἰχθῦς δ’ ὣς πείροντες ἀτερπέα δαῖτα φέροντο. 10.125 ὄφρ’ οἱ τοὺς ὄλεκον λιμένος πολυβενθέος ἐντός, 10.126 τόφρα δ’ ἐγὼ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 10.127 τῷ ἀπὸ πείσματ’ ἔκοψα νεὸς κυανοπρῴροιο. 10.128 αἶψα δ’ ἐμοῖς ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσα 10.129 ἐμβαλέειν κώπῃς, ἵν’ ὑπὲκ κακότητα φύγοιμεν: 10.130 οἱ δ’ ἅλα πάντες ἀνέρριψαν, δείσαντες ὄλεθρον. 10.131 ἀσπασίως δ’ ἐς πόντον ἐπηρεφέας φύγε πέτρας 10.132 νηῦς ἐμή: αὐτὰρ αἱ ἄλλαι ἀολλέες αὐτόθ’ ὄλοντο. 10.133 ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ, 10.134 ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους. 10.135 Αἰαίην δ’ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ’: ἔνθα δ’ ἔναιε 10.136 Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα, 10.137 αὐτοκασιγνήτη ὀλοόφρονος Αἰήταο: 10.138 ἄμφω δ’ ἐκγεγάτην φαεσιμβρότου Ἠελίοιο 10.139 μητρός τ’ ἐκ Πέρσης, τὴν Ὠκεανὸς τέκε παῖδα. 10.140 ἔνθα δ’ ἐπ’ ἀκτῆς νηὶ κατηγαγόμεσθα σιωπῇ 10.141 ναύλοχον ἐς λιμένα, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν. 10.142 ἔνθα τότ’ ἐκβάντες δύο τ’ ἤματα καὶ δύο νύκτας 10.143 κείμεθ’ ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες. 10.144 ἀλλ’ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ’ Ἠώς, 10.145 καὶ τότ’ ἐγὼν ἐμὸν ἔγχος ἑλὼν καὶ φάσγανον ὀξὺ 10.146 καρπαλίμως παρὰ νηὸς ἀνήιον ἐς περιωπήν, 10.147 εἴ πως ἔργα ἴδοιμι βροτῶν ἐνοπήν τε πυθοίμην. 10.148 ἔστην δὲ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθών, 10.149 καί μοι ἐείσατο καπνὸς ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης, 10.150 Κίρκης ἐν μεγάροισι, διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην. 10.151 μερμήριξα δ’ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν 10.152 ἐλθεῖν ἠδὲ πυθέσθαι, ἐπεὶ ἴδον αἴθοπα καπνόν. 10.153 ὧδε δέ μοι φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, 10.154 πρῶτ’ ἐλθόντ’ ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης 10.155 δεῖπνον ἑταίροισιν δόμεναι προέμεν τε πυθέσθαι. 10.156 ἀλλ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης, 10.157 καὶ τότε τίς με θεῶν ὀλοφύρατο μοῦνον ἐόντα, 10.158 ὅς ῥά μοι ὑψίκερων ἔλαφον μέγαν εἰς ὁδὸν αὐτὴν 10.159 ἧκεν. ὁ μὲν ποταμόνδε κατήιεν ἐκ νομοῦ ὕλης 10.160 πιόμενος: δὴ γάρ μιν ἔχεν μένος ἠελίοιο. 10.161 τὸν δ’ ἐγὼ ἐκβαίνοντα κατ’ ἄκνηστιν μέσα νῶτα 10.162 πλῆξα: τὸ δ’ ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε, 10.163 κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ’ ἔπτατο θυμός. 10.164 τῷ δ’ ἐγὼ ἐμβαίνων δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς 10.165 εἰρυσάμην: τὸ μὲν αὖθι κατακλίνας ἐπὶ γαίῃ 10.166 εἴασ’: αὐτὰρ ἐγὼ σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε, 10.167 πεῖσμα δ’, ὅσον τ’ ὄργυιαν, ἐυστρεφὲς ἀμφοτέρωθεν 10.168 πλεξάμενος συνέδησα πόδας δεινοῖο πελώρου, 10.169 βῆν δὲ καταλοφάδεια φέρων ἐπὶ νῆα μέλαιναν 10.170 ἔγχει ἐρειδόμενος, ἐπεὶ οὔ πως ἦεν ἐπ’ ὤμου 10.171 χειρὶ φέρειν ἑτέρῃ: μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν. 10.172 κὰδ’ δ’ ἔβαλον προπάροιθε νεός, ἀνέγειρα δ’ ἑταίρους 10.173 μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον: 10.174 ὦ φίλοι, οὐ γάρ πω καταδυσόμεθ’ ἀχνύμενοί περ 10.175 εἰς Ἀίδαο δόμους, πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ: 10.176 ἀλλ’ ἄγετ’, ὄφρ’ ἐν νηὶ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε, 10.177 μνησόμεθα βρώμης, μηδὲ τρυχώμεθα λιμῷ. 10.178 ὣς ἐφάμην, οἱ δ’ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο, 10.179 ἐκ δὲ καλυψάμενοι παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο 10.180 θηήσαντ’ ἔλαφον: μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν. 10.181 αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφθαλμοῖσιν, 10.182 χεῖρας νιψάμενοι τεύχοντ’ ἐρικυδέα δαῖτα. 10.183 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 10.184 ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 10.185 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, 10.186 δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης. 10.187 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 10.188 καὶ τότ’ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ πᾶσιν ἔειπον: 10.189 κέκλυτέ μευ μύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι: 10.190 ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ’ ἴδμεν, ὅπῃ ζόφος οὐδ’ ὅπῃ ἠώς, 10.191 οὐδ’ ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσ’ ὑπὸ γαῖαν, 10.192 οὐδ’ ὅπῃ ἀννεῖται: ἀλλὰ φραζώμεθα θᾶσσον 10.193 εἴ τις ἔτ’ ἔσται μῆτις. ἐγὼ δ’ οὔκ οἴομαι εἶναι. 10.194 εἶδον γὰρ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθὼν 10.195 νῆσον, τὴν πέρι πόντος ἀπείριτος ἐστεφάνωται: 10.196 αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ κεῖται: καπνὸν δ’ ἐνὶ μέσσῃ 10.197 ἔδρακον ὀφθαλμοῖσι διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην. 10.198 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ 10.199 μνησαμένοις ἔργων Λαιστρυγόνος Ἀντιφάταο 10.200 Κύκλωπός τε βίης μεγαλήτορος, ἀνδροφάγοιο. 10.201 κλαῖον δὲ λιγέως θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες: 10.202 ἀλλ’ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγίγνετο μυρομένοισιν. 10.203 αὐτὰρ ἐγὼ δίχα πάντας ἐυκνήμιδας ἑταίρους 10.204 ἠρίθμεον, ἀρχὸν δὲ μετ’ ἀμφοτέροισιν ὄπασσα: 10.205 τῶν μὲν ἐγὼν ἦρχον, τῶν δ’ Εὐρύλοχος θεοειδής. 10.206 κλήρους δ’ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλομεν ὦκα: 10.207 ἐκ δ’ ἔθορε κλῆρος μεγαλήτορος Εὐρυλόχοιο. 10.208 βῆ δ’ ἰέναι, ἅμα τῷ γε δύω καὶ εἴκοσ’ ἑταῖροι 10.209 κλαίοντες: κατὰ δ’ ἄμμε λίπον γοόωντας ὄπισθεν. 10.210 εὗρον δ’ ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα Κίρκης 10.211 ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ: 10.212 ἀμφὶ δέ μιν λύκοι ἦσαν ὀρέστεροι ἠδὲ λέοντες, 10.213 τοὺς αὐτὴ κατέθελξεν, ἐπεὶ κακὰ φάρμακ’ ἔδωκεν. 10.214 οὐδ’ οἵ γ’ ὡρμήθησαν ἐπ’ ἀνδράσιν, ἀλλ’ ἄρα τοί γε 10.215 οὐρῇσιν μακρῇσι περισσαίνοντες ἀνέσταν. 10.216 ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες δαίτηθεν ἰόντα 10.217 σαίνωσ’, αἰεὶ γάρ τε φέρει μειλίγματα θυμοῦ, 10.218 ὣς τοὺς ἀμφὶ λύκοι κρατερώνυχες ἠδὲ λέοντες 10.219 σαῖνον: τοὶ δ’ ἔδεισαν, ἐπεὶ ἴδον αἰνὰ πέλωρα. 10.220 ἔσταν δ’ ἐν προθύροισι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο, 10.221 Κίρκης δ’ ἔνδον ἄκουον ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ, 10.222 ἱστὸν ἐποιχομένης μέγαν ἄμβροτον, οἷα θεάων 10.223 λεπτά τε καὶ χαρίεντα καὶ ἀγλαὰ ἔργα πέλονται. 10.224 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Πολίτης ὄρχαμος ἀνδρῶν, 10.225 ὅς μοι κήδιστος ἑτάρων ἦν κεδνότατός τε: 10.226 ὦ φίλοι, ἔνδον γάρ τις ἐποιχομένη μέγαν ἱστὸν 10.227 καλὸν ἀοιδιάει, δάπεδον δ’ ἅπαν ἀμφιμέμυκεν, 10.228 ἢ θεὸς ἠὲ γυνή: ἀλλὰ φθεγγώμεθα θᾶσσον. 10.229 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες. 10.230 ἡ δ’ αἶψ’ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς 10.231 καὶ κάλει: οἱ δ’ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο: 10.232 Εὐρύλοχος δ’ ὑπέμεινεν, ὀισάμενος δόλον εἶναι. 10.233 εἷσεν δ’ εἰσαγαγοῦσα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, 10.234 ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν 10.235 οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα: ἀνέμισγε δὲ σίτῳ 10.236 φάρμακα λύγρ’, ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης. 10.237 αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ’ ἔπειτα 10.238 ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ. 10.239 οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε 10.240 καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος, ὡς τὸ πάρος περ. 10.241 ὣς οἱ μὲν κλαίοντες ἐέρχατο, τοῖσι δὲ Κίρκη 10.242 πάρ ῥ’ ἄκυλον βάλανόν τε βάλεν καρπόν τε κρανείης 10.243 ἔδμεναι, οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν. 10.244 Εὐρύλοχος δ’ αἶψ’ ἦλθε θοὴν ἐπὶ νῆα μέλαιναν 10.245 ἀγγελίην ἑτάρων ἐρέων καὶ ἀδευκέα πότμον. 10.246 οὐδέ τι ἐκφάσθαι δύνατο ἔπος ἱέμενός περ, 10.247 κῆρ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος: ἐν δέ οἱ ὄσσε 10.248 δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δ’ ὠίετο θυμός. 10.249 ἀλλ’ ὅτε δή μιν πάντες ἀγασσάμεθ’ ἐξερέοντες, 10.250 καὶ τότε τῶν ἄλλων ἑτάρων κατέλεξεν ὄλεθρον: 10.251 ἤιομεν, ὡς ἐκέλευες, ἀνὰ δρυμά, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ: 10.252 εὕρομεν ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα καλὰ 10.253 ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ. 10.254 ἔνθα δέ τις μέγαν ἱστὸν ἐποιχομένη λίγ’ ἄειδεν, 10.255 ἢ θεὸς ἠὲ γυνή: τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες. 10.256 ἡ δ’ αἶψ’ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς 10.257 καὶ κάλει: οἱ δ’ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο: 10.258 αὐτὰρ ἐγὼν ὑπέμεινα, ὀισάμενος δόλον εἶναι. 10.259 οἱ δ’ ἅμ’ ἀιστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν 10.260 ἐξεφάνη: δηρὸν δὲ καθήμενος ἐσκοπίαζον. 10.261 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγὼ περὶ μὲν ξίφος ἀργυρόηλον 10.262 ὤμοιιν βαλόμην, μέγα χάλκεον, ἀμφὶ δὲ τόξα: 10.263 τὸν δ’ ἂψ ἠνώγεα αὐτὴν ὁδὸν ἡγήσασθαι. 10.264 αὐτὰρ ὅ γ’ ἀμφοτέρῃσι λαβὼν ἐλλίσσετο γούνων 10.265 καί μ’ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 10.266 μή μ’ ἄγε κεῖσ’ ἀέκοντα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπ’ αὐτοῦ. 10.267 οἶδα γάρ, ὡς οὔτ’ αὐτὸς ἐλεύσεαι οὔτε τιν’ ἄλλον 10.268 ἄξεις σῶν ἑτάρων. ἀλλὰ ξὺν τοίσδεσι θᾶσσον 10.269 φεύγωμεν: ἔτι γάρ κεν ἀλύξαιμεν κακὸν ἦμαρ. 10.270 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 10.271 Εὐρύλοχ’, ἦ τοι μὲν σὺ μέν’ αὐτοῦ τῷδ’ ἐνὶ χώρῳ 10.272 ἔσθων καὶ πίνων κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ: 10.273 αὐτὰρ ἐγὼν εἶμι, κρατερὴ δέ μοι ἔπλετ’ ἀνάγκη. 10.274 ὣς εἰπὼν παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης. 10.275 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἄρ’ ἔμελλον ἰὼν ἱερὰς ἀνὰ βήσσας 10.276 Κίρκης ἵξεσθαι πολυφαρμάκου ἐς μέγα δῶμα, 10.277 ἔνθα μοι Ἑρμείας χρυσόρραπις ἀντεβόλησεν 10.278 ἐρχομένῳ πρὸς δῶμα, νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικώς, 10.279 πρῶτον ὑπηνήτῃ, τοῦ περ χαριεστάτη ἥβη: 10.280 ἔν τ’ ἄρα μοι φῦ χειρί, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 10.281 πῇ δὴ αὖτ’, ὦ δύστηνε, δι’ ἄκριας ἔρχεαι οἶος, 10.282 χώρου ἄιδρις ἐών; ἕταροι δέ τοι οἵδ’ ἐνὶ Κίρκης 10.283 ἔρχαται ὥς τε σύες πυκινοὺς κευθμῶνας ἔχοντες. 10.284 ἦ τοὺς λυσόμενος δεῦρ’ ἔρχεαι; οὐδέ σέ φημι 10.285 αὐτὸν νοστήσειν, μενέεις δὲ σύ γ’, ἔνθα περ ἄλλοι. 10.286 ἀλλ’ ἄγε δή σε κακῶν ἐκλύσομαι ἠδὲ σαώσω. 10.287 τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἐς δώματα Κίρκης 10.288 ἔρχευ, ὅ κέν τοι κρατὸς ἀλάλκῃσιν κακὸν ἦμαρ. 10.289 πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώια δήνεα Κίρκης. 10.290 τεύξει τοι κυκεῶ, βαλέει δ’ ἐν φάρμακα σίτῳ. 10.291 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς θέλξαι σε δυνήσεται: οὐ γὰρ ἐάσει 10.292 φάρμακον ἐσθλόν, ὅ τοι δώσω, ἐρέω δὲ ἕκαστα. 10.293 ὁππότε κεν Κίρκη σ’ ἐλάσῃ περιμήκεϊ ῥάβδῳ, 10.294 δὴ τότε σὺ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 10.295 Κίρκῃ ἐπαῖξαι, ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων. 10.296 ἡ δέ σ’ ὑποδείσασα κελήσεται εὐνηθῆναι: 10.297 ἔνθα σὺ μηκέτ’ ἔπειτ’ ἀπανήνασθαι θεοῦ εὐνήν, 10.298 ὄφρα κέ τοι λύσῃ θ’ ἑτάρους αὐτόν τε κομίσσῃ: 10.299 ἀλλὰ κέλεσθαί μιν μακάρων μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι, 10.300 μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο, 10.301 μή σ’ ἀπογυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃ. 10.302 ὣς ἄρα φωνήσας πόρε φάρμακον ἀργεϊφόντης 10.303 ἐκ γαίης ἐρύσας, καί μοι φύσιν αὐτοῦ ἔδειξε. 10.304 ῥίζῃ μὲν μέλαν ἔσκε, γάλακτι δὲ εἴκελον ἄνθος: 10.305 μῶλυ δέ μιν καλέουσι θεοί: χαλεπὸν δέ τ’ ὀρύσσειν 10.306 ἀνδράσι γε θνητοῖσι, θεοὶ δέ τε πάντα δύνανται. 10.307 Ἑρμείας μὲν ἔπειτ’ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον 10.308 νῆσον ἀν’ ὑλήεσσαν, ἐγὼ δ’ ἐς δώματα Κίρκης 10.309 ἤια, πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι. 10.310 ἔστην δ’ εἰνὶ θύρῃσι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο: 10.311 ἔνθα στὰς ἐβόησα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς. 10.312 ἡ δ’ αἶψ’ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς 10.313 καὶ κάλει: αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ. 10.314 εἷσε δέ μ’ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου 10.315 καλοῦ δαιδαλέου: ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν: 10.316 τεῦχε δέ μοι κυκεῶ χρυσέῳ δέπαι, ὄφρα πίοιμι, 10.317 ἐν δέ τε φάρμακον ἧκε, κακὰ φρονέουσ’ ἐνὶ θυμῷ. 10.318 αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, οὐδέ μ’ ἔθελξε, 10.319 ῥάβδῳ πεπληγυῖα ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 10.320 ἔρχεο νῦν συφεόνδε, μετ’ ἄλλων λέξο ἑταίρων. 10.321 ὣς φάτ’, ἐγὼ δ’ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 10.322 Κίρκῃ ἐπήιξα ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων. 10.323 ἡ δὲ μέγα ἰάχουσα ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων, 10.324 καί μ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 10.325 τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 10.326 θαῦμά μ’ ἔχει ὡς οὔ τι πιὼν τάδε φάρμακ’ ἐθέλχθης: 10.327 οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνὴρ τάδε φάρμακ’ ἀνέτλη, 10.328 ὅς κε πίῃ καὶ πρῶτον ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων. 10.329 σοὶ δέ τις ἐν στήθεσσιν ἀκήλητος νόος ἐστίν. 10.330 ἦ σύ γ’ Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτροπος, ὅν τέ μοι αἰεὶ 10.331 φάσκεν ἐλεύσεσθαι χρυσόρραπις ἀργεϊφόντης, 10.332 ἐκ Τροίης ἀνιόντα θοῇ σὺν νηὶ μελαίνῃ. 10.333 ἀλλ’ ἄγε δὴ κολεῷ μὲν ἄορ θέο, νῶι δ’ ἔπειτα 10.334 εὐνῆς ἡμετέρης ἐπιβείομεν, ὄφρα μιγέντε 10.335 εὐνῇ καὶ φιλότητι πεποίθομεν ἀλλήλοισιν. 10.336 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 10.337 ὦ Κίρκη, πῶς γάρ με κέλεαι σοὶ ἤπιον εἶναι, 10.338 ἥ μοι σῦς μὲν ἔθηκας ἐνὶ μεγάροισιν ἑταίρους, 10.339 αὐτὸν δ’ ἐνθάδ’ ἔχουσα δολοφρονέουσα κελεύεις 10.340 ἐς θάλαμόν τ’ ἰέναι καὶ σῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς, 10.341 ὄφρα με γυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃς. 10.342 οὐδ’ ἂν ἐγώ γ’ ἐθέλοιμι τεῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς, 10.343 εἰ μή μοι τλαίης γε, θεά, μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι 10.344 μή τί μοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο. 10.345 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀπώμνυεν, ὡς ἐκέλευον. 10.346 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον, 10.347 καὶ τότ’ ἐγὼ Κίρκης ἐπέβην περικαλλέος εὐνῆς. 10.348 ἀμφίπολοι δ’ ἄρα τέως μὲν ἐνὶ μεγάροισι πένοντο 10.349 τέσσαρες, αἵ οἱ δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασι: 10.350 γίγνονται δ’ ἄρα ταί γ’ ἔκ τε κρηνέων ἀπό τ’ ἀλσέων 10.351 ἔκ θ’ ἱερῶν ποταμῶν, οἵ τ’ εἰς ἅλαδε προρέουσι. 10.352 τάων ἡ μὲν ἔβαλλε θρόνοις ἔνι ῥήγεα καλὰ 10.353 πορφύρεα καθύπερθ’, ὑπένερθε δὲ λῖθ’ ὑπέβαλλεν: 10.354 ἡ δ’ ἑτέρη προπάροιθε θρόνων ἐτίταινε τραπέζας 10.355 ἀργυρέας, ἐπὶ δέ σφι τίθει χρύσεια κάνεια: 10.356 ἡ δὲ τρίτη κρητῆρι μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα 10.357 ἡδὺν ἐν ἀργυρέῳ, νέμε δὲ χρύσεια κύπελλα: 10.358 ἡ δὲ τετάρτη ὕδωρ ἐφόρει καὶ πῦρ ἀνέκαιε 10.359 πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ: ἰαίνετο δ’ ὕδωρ. 10.360 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ ζέσσεν ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ, 10.361 ἔς ῥ’ ἀσάμινθον ἕσασα λό’ ἐκ τρίποδος μεγάλοιο, 10.362 θυμῆρες κεράσασα, κατὰ κρατός τε καὶ ὤμων, 10.363 ὄφρα μοι ἐκ κάματον θυμοφθόρον εἵλετο γυίων. 10.364 αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ’ ἐλαίῳ, 10.365 ἀμφὶ δέ με χλαῖναν καλὴν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα, 10.366 εἷσε δέ μ’ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου 10.367 καλοῦ δαιδαλέου, ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν: 10.368 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 10.369 καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 10.370 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 10.371 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 10.372 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων. 10.373 ἐσθέμεναι δ’ ἐκέλευεν: ἐμῷ δ’ οὐχ ἥνδανε θυμῷ, 10.374 ἀλλ’ ἥμην ἀλλοφρονέων, κακὰ δ’ ὄσσετο θυμός. 10.375 Κίρκη δ’ ὡς ἐνόησεν ἔμ’ ἥμενον οὐδ’ ἐπὶ σίτῳ 10.376 χεῖρας ἰάλλοντα, κρατερὸν δέ με πένθος ἔχοντα, 10.377 ἄγχι παρισταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 10.378 τίφθ’ οὕτως, Ὀδυσεῦ, κατ’ ἄρ’ ἕζεαι ἶσος ἀναύδῳ, 10.379 θυμὸν ἔδων, βρώμης δ’ οὐχ ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος; 10.380 ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀίεαι: οὐδέ τί σε χρὴ 10.381 δειδίμεν: ἤδη γάρ τοι ἀπώμοσα καρτερὸν ὅρκον. 10.382 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 10.383 ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, 10.384 πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, 10.385 πρὶν λύσασθ’ ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; 10.386 ἀλλ’ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τε κελεύεις, 10.387 λῦσον, ἵν’ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω ἐρίηρας ἑταίρους. 10.388 ὣς ἐφάμην, Κίρκη δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 10.389 ῥάβδον ἔχουσ’ ἐν χειρί, θύρας δ’ ἀνέῳξε συφειοῦ, 10.390 ἐκ δ’ ἔλασεν σιάλοισιν ἐοικότας ἐννεώροισιν. 10.391 οἱ μὲν ἔπειτ’ ἔστησαν ἐναντίοι, ἡ δὲ δι’ αὐτῶν 10.392 ἐρχομένη προσάλειφεν ἑκάστῳ φάρμακον ἄλλο. 10.393 τῶν δ’ ἐκ μὲν μελέων τρίχες ἔρρεον, ἃς πρὶν ἔφυσε 10.394 φάρμακον οὐλόμενον, τό σφιν πόρε πότνια Κίρκη: 10.395 ἄνδρες δ’ ἂψ ἐγένοντο νεώτεροι ἢ πάρος ἦσαν, 10.396 καὶ πολὺ καλλίονες καὶ μείζονες εἰσοράασθαι. 10.397 ἔγνωσαν δέ μ’ ἐκεῖνοι ἔφυν τ’ ἐν χερσὶν ἕκαστος. 10.398 πᾶσιν δ’ ἱμερόεις ὑπέδυ γόος, ἀμφὶ δὲ δῶμα 10.399 σμερδαλέον κονάβιζε: θεὰ δ’ ἐλέαιρε καὶ αὐτή. 10.400 ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων: 10.401 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 10.402 ἔρχεο νῦν ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης. 10.403 νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσατε ἤπειρόνδε, 10.404 κτήματα δ’ ἐν σπήεσσι πελάσσατε ὅπλα τε πάντα: 10.405 αὐτὸς δ’ ἂψ ἰέναι καὶ ἄγειν ἐρίηρας ἑταίρους. 10.406 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμοί γ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ, 10.407 βῆν δ’ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης. 10.408 εὗρον ἔπειτ’ ἐπὶ νηὶ θοῇ ἐρίηρας ἑταίρους 10.409 οἴκτρ’ ὀλοφυρομένους, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντας. 10.410 ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἄγραυλοι πόριες περὶ βοῦς ἀγελαίας, 10.411 ἐλθούσας ἐς κόπρον, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται, 10.412 πᾶσαι ἅμα σκαίρουσιν ἐναντίαι: οὐδ’ ἔτι σηκοὶ 10.413 ἴσχουσ’, ἀλλ’ ἁδινὸν μυκώμεναι ἀμφιθέουσι: 10.414 μητέρας: ὣς ἔμ’ ἐκεῖνοι ἐπεὶ ἴδον ὀφθαλμοῖσι, 10.415 δακρυόεντες ἔχυντο: δόκησε δ’ ἄρα σφίσι θυμὸς 10.416 ὣς ἔμεν, ὡς εἰ πατρίδ’ ἱκοίατο καὶ πόλιν αὐτὴν 10.417 τρηχείης Ἰθάκης, ἵνα τ’ ἔτραφεν ἠδ’ ἐγένοντο. 10.418 καί μ’ ὀλοφυρόμενοι ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 10.419 σοὶ μὲν νοστήσαντι, διοτρεφές, ὣς ἐχάρημεν, 10.420 ὡς εἴ τ’ εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα πατρίδα γαῖαν: 10.421 ἀλλ’ ἄγε, τῶν ἄλλων ἑτάρων κατάλεξον ὄλεθρον. 10.422 ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐγὼ προσέφην μαλακοῖς ἐπέεσσι: 10.423 νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσομεν ἤπειρόνδε, 10.424 κτήματα δ’ ἐν σπήεσσι πελάσσομεν ὅπλα τε πάντα: 10.425 αὐτοὶ δ’ ὀτρύνεσθε ἐμοὶ ἅμα πάντες ἕπεσθαι, 10.426 ὄφρα ἴδηθ’ ἑτάρους ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρκης 10.427 πίνοντας καὶ ἔδοντας: ἐπηετανὸν γὰρ ἔχουσιν. 10.428 ὣς ἐφάμην, οἱ δ’ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο. 10.429 Εὐρύλοχος δέ μοι οἶος ἐρύκανε πάντας ἑταίρους: 10.430 καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 10.431 ἆ δειλοί, πόσ’ ἴμεν; τί κακῶν ἱμείρετε τούτων; 10.432 Κίρκης ἐς μέγαρον καταβήμεναι, ἥ κεν ἅπαντας 10.433 ἢ σῦς ἠὲ λύκους ποιήσεται ἠὲ λέοντας, 10.434 οἵ κέν οἱ μέγα δῶμα φυλάσσοιμεν καὶ ἀνάγκῃ, 10.435 ὥς περ Κύκλωψ ἔρξ’, ὅτε οἱ μέσσαυλον ἵκοντο 10.436 ἡμέτεροι ἕταροι, σὺν δ’ ὁ θρασὺς εἵπετ’ Ὀδυσσεύς: 10.437 τούτου γὰρ καὶ κεῖνοι ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. 10.438 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ γε μετὰ φρεσὶ μερμήριξα, 10.439 σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ, 10.440 τῷ οἱ ἀποπλήξας κεφαλὴν οὖδάσδε πελάσσαι, 10.441 καὶ πηῷ περ ἐόντι μάλα σχεδόν: ἀλλά μ’ ἑταῖροι 10.442 μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοθεν ἄλλος: 10.443 διογενές, τοῦτον μὲν ἐάσομεν, εἰ σὺ κελεύεις, 10.444 αὐτοῦ πὰρ νηί τε μένειν καὶ νῆα ἔρυσθαι: 10.445 ἡμῖν δ’ ἡγεμόνευ’ ἱερὰ πρὸς δώματα Κίρκης. 10.446 ὣς φάμενοι παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης. 10.447 οὐδὲ μὲν Εὐρύλοχος κοίλῃ παρὰ νηὶ λέλειπτο, 10.448 ἀλλ’ ἕπετ’: ἔδεισεν γὰρ ἐμὴν ἔκπαγλον ἐνιπήν. 10.449 τόφρα δὲ τοὺς ἄλλους ἑτάρους ἐν δώμασι Κίρκη 10.450 ἐνδυκέως λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ’ ἐλαίῳ, 10.451 ἀμφὶ δ’ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλεν ἠδὲ χιτῶνας: 10.452 δαινυμένους δ’ ἐὺ πάντας ἐφεύρομεν ἐν μεγάροισιν. 10.453 οἱ δ’ ἐπεὶ ἀλλήλους εἶδον φράσσαντό τ’ ἐσάντα, 10.454 κλαῖον ὀδυρόμενοι, περὶ δὲ στεναχίζετο δῶμα. 10.455 ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων: 10.456 Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 10.457 μηκέτι νῦν θαλερὸν γόον ὄρνυτε: οἶδα καὶ αὐτὴ 10.458 ἠμὲν ὅσ’ ἐν πόντῳ πάθετ’ ἄλγεα ἰχθυόεντι, 10.459 ἠδ’ ὅσ’ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου. 10.460 ἀλλ’ ἄγετ’ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον, 10.461 εἰς ὅ κεν αὖτις θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι λάβητε, 10.462 οἷον ὅτε πρώτιστον ἐλείπετε πατρίδα γαῖαν 10.463 τρηχείης Ἰθάκης. νῦν δ’ ἀσκελέες καὶ ἄθυμοι, 10.464 αἰὲν ἄλης χαλεπῆς μεμνημένοι, οὐδέ ποθ’ ὕμιν 10.465 θυμὸς ἐν εὐφροσύνῃ, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ πέποσθε. 10.466 ὣς ἔφαθ’, ἡμῖν δ’ αὖτ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 10.467 ἔνθα μὲν ἤματα πάντα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν 10.468 ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 10.469 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐνιαυτὸς ἔην, περὶ δ’ ἔτραπον ὧραι 10.470 μηνῶν φθινόντων, περὶ δ’ ἤματα μακρὰ τελέσθη, 10.471 καὶ τότε μ’ ἐκκαλέσαντες ἔφαν ἐρίηρες ἑταῖροι: 10.472 δαιμόνι’, ἤδη νῦν μιμνήσκεο πατρίδος αἴης, 10.473 εἴ τοι θέσφατόν ἐστι σαωθῆναι καὶ ἱκέσθαι 10.474 οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 10.475 ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐμοί γ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 10.476 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 10.477 ἥμεθα, δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 10.478 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν, 10.479 οἱ μὲν κοιμήσαντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα. 10.480 αὐτὰρ ἐγὼ Κίρκης ἐπιβὰς περικαλλέος εὐνῆς 10.481 γούνων ἐλλιτάνευσα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς: 10.482 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 10.483 ὢ Κίρκη, τέλεσόν μοι ὑπόσχεσιν ἥν περ ὑπέστης, 10.484 οἴκαδε πεμψέμεναι: θυμὸς δέ μοι ἔσσυται ἤδη, 10.485 ἠδ’ ἄλλων ἑτάρων, οἵ μευ φθινύθουσι φίλον κῆρ 10.486 ἀμφ’ ἔμ’ ὀδυρόμενοι, ὅτε που σύ γε νόσφι γένηαι. 10.487 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων: 10.488 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 10.489 μηκέτι νῦν ἀέκοντες ἐμῷ ἐνὶ μίμνετε οἴκῳ. 10.490 ἀλλ’ ἄλλην χρὴ πρῶτον ὁδὸν τελέσαι καὶ ἱκέσθαι 10.491 εἰς Ἀίδαο δόμους καὶ ἐπαινῆς Περσεφονείης, 10.492 ψυχῇ χρησομένους Θηβαίου Τειρεσίαο, 10.493 μάντηος ἀλαοῦ, τοῦ τε φρένες ἔμπεδοί εἰσι: 10.494 τῷ καὶ τεθνηῶτι νόον πόρε Περσεφόνεια, 10.495 οἴῳ πεπνῦσθαι, τοὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσιν. 10.496 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ: 10.497 κλαῖον δ’ ἐν λεχέεσσι καθήμενος, οὐδέ νύ μοι κῆρ 10.498 ἤθελ’ ἔτι ζώειν καὶ ὁρᾶν φάος ἠελίοιο. 10.499 αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενος τ’ ἐκορέσθην, 10.500 καὶ τότε δή μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 10.501 ὢ Κίρκη, τίς γὰρ ταύτην ὁδὸν ἡγεμονεύσει; 10.502 εἰς Ἄϊδος δ’ οὔ πώ τις ἀφίκετο νηὶ μελαίνῃ. 10.503 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων: 10.504 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 10.505 μή τί τοι ἡγεμόνος γε ποθὴ παρὰ νηὶ μελέσθω, 10.506 ἱστὸν δὲ στήσας, ἀνά θ’ ἱστία λευκὰ πετάσσας 10.507 ἧσθαι: τὴν δέ κέ τοι πνοιὴ Βορέαο φέρῃσιν. 10.508 ἀλλ’ ὁπότ’ ἂν δὴ νηὶ δι’ Ὠκεανοῖο περήσῃς, 10.509 ἔνθ’ ἀκτή τε λάχεια καὶ ἄλσεα Περσεφονείης, 10.510 μακραί τ’ αἴγειροι καὶ ἰτέαι ὠλεσίκαρποι, 10.511 νῆα μὲν αὐτοῦ κέλσαι ἐπ’ Ὠκεανῷ βαθυδίνῃ, 10.512 αὐτὸς δ’ εἰς Ἀίδεω ἰέναι δόμον εὐρώεντα. 10.513 ἔνθα μὲν εἰς Ἀχέροντα Πυριφλεγέθων τε ῥέουσιν 10.514 Κώκυτός θ’, ὃς δὴ Στυγὸς ὕδατός ἐστιν ἀπορρώξ, 10.515 πέτρη τε ξύνεσίς τε δύω ποταμῶν ἐριδούπων: 10.516 ἔνθα δ’ ἔπειθ’, ἥρως, χριμφθεὶς πέλας, ὥς σε κελεύω, 10.517 βόθρον ὀρύξαι, ὅσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα, 10.518 ἀμφ’ αὐτῷ δὲ χοὴν χεῖσθαι πᾶσιν νεκύεσσιν, 10.519 πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέι οἴνῳ, 10.520 τὸ τρίτον αὖθ’ ὕδατι: ἐπὶ δ’ ἄλφιτα λευκὰ παλύνειν. 10.521 πολλὰ δὲ γουνοῦσθαι νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, 10.522 ἐλθὼν εἰς Ἰθάκην στεῖραν βοῦν, ἥ τις ἀρίστη, 10.523 ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τ’ ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν, 10.524 Τειρεσίῃ δ’ ἀπάνευθεν ὄιν ἱερευσέμεν οἴῳ 10.525 παμμέλαν’, ὃς μήλοισι μεταπρέπει ὑμετέροισιν. 10.526 αὐτὰρ ἐπὴν εὐχῇσι λίσῃ κλυτὰ ἔθνεα νεκρῶν, 10.527 ἔνθ’ ὄιν ἀρνειὸν ῥέζειν θῆλύν τε μέλαιναν 10.528 εἰς Ἔρεβος στρέψας, αὐτὸς δ’ ἀπονόσφι τραπέσθαι 10.529 ἱέμενος ποταμοῖο ῥοάων: ἔνθα δὲ πολλαὶ 10.530 ψυχαὶ ἐλεύσονται νεκύων κατατεθνηώτων. 10.531 δὴ τότ’ ἔπειθ’ ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι 10.532 μῆλα, τὰ δὴ κατάκειτ’ ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, 10.533 δείραντας κατακῆαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοῖσιν, 10.534 ἰφθίμῳ τ’ Ἀίδῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ: 10.535 αὐτὸς δὲ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 10.536 ἧσθαι, μηδὲ ἐᾶν νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα 10.537 αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. 10.538 ἔνθα τοι αὐτίκα μάντις ἐλεύσεται, ὄρχαμε λαῶν, 10.539 ὅς κέν τοι εἴπῃσιν ὁδὸν καὶ μέτρα κελεύθου 10.540 νόστον θ’, ὡς ἐπὶ πόντον ἐλεύσεαι ἰχθυόεντα. 10.541 ὣς ἔφατ’, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς. 10.542 ἀμφὶ δέ με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσεν: 10.543 αὐτὴ δ’ ἀργύφεον φᾶρος μέγα ἕννυτο νύμφη, 10.544 λεπτὸν καὶ χαρίεν, περὶ δὲ ζώνην βάλετ’ ἰξυῖ 10.545 καλὴν χρυσείην, κεφαλῇ δ’ ἐπέθηκε καλύπτρην. 10.546 αὐτὰρ ἐγὼ διὰ δώματ’ ἰὼν ὤτρυνον ἑταίρους 10.547 μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον: 10.548 μηκέτι νῦν εὕδοντες ἀωτεῖτε γλυκὺν ὕπνον, 10.549 ἀλλ’ ἴομεν: δὴ γάρ μοι ἐπέφραδε πότνια Κίρκη. 10.550 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 10.551 οὐδὲ μὲν οὐδ’ ἔνθεν περ ἀπήμονας ἦγον ἑταίρους. 10.552 Ἐλπήνωρ δέ τις ἔσκε νεώτατος, οὔτε τι λίην 10.553 ἄλκιμος ἐν πολέμῳ οὔτε φρεσὶν ᾗσιν ἀρηρώς: 10.554 ὅς μοι ἄνευθ’ ἑτάρων ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρκης, 10.555 ψύχεος ἱμείρων, κατελέξατο οἰνοβαρείων. 10.556 κινυμένων δ’ ἑτάρων ὅμαδον καὶ δοῦπον ἀκούσας 10.557 ἐξαπίνης ἀνόρουσε καὶ ἐκλάθετο φρεσὶν ᾗσιν 10.558 ἄψορρον καταβῆναι ἰὼν ἐς κλίμακα μακρήν, 10.559 ἀλλὰ καταντικρὺ τέγεος πέσεν: ἐκ δέ οἱ αὐχὴν 10.560 ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δ’ Ἄϊδόσδε κατῆλθεν. 10.561 ἐρχομένοισι δὲ τοῖσιν ἐγὼ μετὰ μῦθον ἔειπον: 10.562 φάσθε νύ που οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 10.563 ἔρχεσθ’: ἄλλην δ’ ἧμιν ὁδὸν τεκμήρατο Κίρκη, 10.564 εἰς Ἀίδαο δόμους καὶ ἐπαινῆς Περσεφονείης 10.565 ψυχῇ χρησομένους Θηβαίου Τειρεσίαο. 10.566 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, 10.567 ἑζόμενοι δὲ κατ’ αὖθι γόων τίλλοντό τε χαίτας: 10.568 ἀλλ’ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγίγνετο μυρομένοισιν. 10.569 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης 10.570 ᾔομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες, 10.571 τόφρα δ’ ἄρ’ οἰχομένη Κίρκη παρὰ νηὶ μελαίνῃ 10.572 ἀρνειὸν κατέδησεν ὄιν θῆλύν τε μέλαιναν, 10.573 ῥεῖα παρεξελθοῦσα: τίς ἂν θεὸν οὐκ ἐθέλοντα 10.574 ὀφθαλμοῖσιν ἴδοιτ’ ἢ ἔνθ’ ἢ ἔνθα κιόντα; 11.001 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, 11.002 νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δῖαν, 11.003 ἐν δ’ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ, 11.004 ἐν δὲ τὰ μῆλα λαβόντες ἐβήσαμεν, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ 11.005 βαίνομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες. 11.006 ἡμῖν δ’ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο 11.007 ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον, 11.008 Κίρκη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα. 11.009 ἡμεῖς δ’ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα 11.010 ἥμεθα: τὴν δ’ ἄνεμός τε κυβερνήτης τ’ ἴθυνε. 11.011 τῆς δὲ πανημερίης τέταθ’ ἱστία ποντοπορούσης: 11.012 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί. 11.013 ἡ δ’ ἐς πείραθ’ ἵκανε βαθυρρόου Ὠκεανοῖο. 11.014 ἔνθα δὲ Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμός τε πόλις τε, 11.015 ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένοι: οὐδέ ποτ’ αὐτοὺς 11.016 ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν, 11.017 οὔθ’ ὁπότ’ ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα, 11.018 οὔθ’ ὅτ’ ἂν ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ’ οὐρανόθεν προτράπηται, 11.019 ἀλλ’ ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται δειλοῖσι βροτοῖσι. 11.020 νῆα μὲν ἔνθ’ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν, ἐκ δὲ τὰ μῆλα 11.021 εἱλόμεθ’: αὐτοὶ δ’ αὖτε παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο 11.022 ᾔομεν, ὄφρ’ ἐς χῶρον ἀφικόμεθ’, ὃν φράσε Κίρκη. 11.023 ἔνθ’ ἱερήια μὲν Περιμήδης Εὐρύλοχός τε 11.024 ἔσχον: ἐγὼ δ’ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 11.025 βόθρον ὄρυξ’ ὅσσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα, 11.026 ἀμφ’ αὐτῷ δὲ χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσι, 11.027 πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέι οἴνῳ, 11.028 τὸ τρίτον αὖθ’ ὕδατι: ἐπὶ δ’ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνον. 11.029 πολλὰ δὲ γουνούμην νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, 11.030 ἐλθὼν εἰς Ἰθάκην στεῖραν βοῦν, ἥ τις ἀρίστη, 11.031 ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τ’ ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν, 11.032 Τειρεσίῃ δ’ ἀπάνευθεν ὄιν ἱερευσέμεν οἴῳ 11.033 παμμέλαν’, ὃς μήλοισι μεταπρέπει ἡμετέροισι. 11.034 τοὺς δ’ ἐπεὶ εὐχωλῇσι λιτῇσί τε, ἔθνεα νεκρῶν, 11.035 ἐλλισάμην, τὰ δὲ μῆλα λαβὼν ἀπεδειροτόμησα 11.036 ἐς βόθρον, ῥέε δ’ αἷμα κελαινεφές: αἱ δ’ ἀγέροντο 11.037 ψυχαὶ ὑπὲξ Ἐρέβευς νεκύων κατατεθνηώτων. 11.038 νύμφαι τ’ ἠίθεοί τε πολύτλητοί τε γέροντες 11.039 παρθενικαί τ’ ἀταλαὶ νεοπενθέα θυμὸν ἔχουσαι, 11.040 πολλοὶ δ’ οὐτάμενοι χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν, 11.041 ἄνδρες ἀρηίφατοι βεβροτωμένα τεύχε’ ἔχοντες: 11.042 οἳ πολλοὶ περὶ βόθρον ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος 11.043 θεσπεσίῃ ἰαχῇ: ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει. 11.044 δὴ τότ’ ἔπειθ’ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσα 11.045 μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ’ ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, 11.046 δείραντας κατακῆαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοῖσιν, 11.047 ἰφθίμῳ τ’ Ἀΐδῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ: 11.048 αὐτὸς δὲ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ 11.049 ἥμην, οὐδ’ εἴων νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα 11.050 αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. 11.051 πρώτη δὲ ψυχὴ Ἐλπήνορος ἦλθεν ἑταίρου: 11.052 οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης: 11.053 σῶμα γὰρ ἐν Κίρκης μεγάρῳ κατελείπομεν ἡμεῖς 11.054 ἄκλαυτον καὶ ἄθαπτον, ἐπεὶ πόνος ἄλλος ἔπειγε. 11.055 τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ, 11.056 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 11.057 Ἐλπῆνορ, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα; 11.058 ἔφθης πεζὸς ἰὼν ἢ ἐγὼ σὺν νηὶ μελαίνῃ. 11.059 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ: 11.060 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 11.061 ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατος οἶνος. 11.062 Κίρκης δ’ ἐν μεγάρῳ καταλέγμενος οὐκ ἐνόησα 11.063 ἄψορρον καταβῆναι ἰὼν ἐς κλίμακα μακρήν, 11.064 ἀλλὰ καταντικρὺ τέγεος πέσον: ἐκ δέ μοι αὐχὴν 11.065 ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δ’ Ἄϊδόσδε κατῆλθε. 11.066 νῦν δέ σε τῶν ὄπιθεν γουνάζομαι, οὐ παρεόντων, 11.067 πρός τ’ ἀλόχου καὶ πατρός, ὅ σ’ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα, 11.068 Τηλεμάχου θ’, ὃν μοῦνον ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπες: 11.069 οἶδα γὰρ ὡς ἐνθένδε κιὼν δόμου ἐξ Ἀίδαο 11.070 νῆσον ἐς Αἰαίην σχήσεις ἐυεργέα νῆα: 11.071 ἔνθα σ’ ἔπειτα, ἄναξ, κέλομαι μνήσασθαι ἐμεῖο. 11.072 μή μ’ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν 11.073 νοσφισθείς, μή τοί τι θεῶν μήνιμα γένωμαι, 11.074 ἀλλά με κακκῆαι σὺν τεύχεσιν, ἅσσα μοι ἔστιν, 11.075 σῆμά τέ μοι χεῦαι πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης, 11.076 ἀνδρὸς δυστήνοιο καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. 11.077 ταῦτά τέ μοι τελέσαι πῆξαί τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν, 11.078 τῷ καὶ ζωὸς ἔρεσσον ἐὼν μετ’ ἐμοῖς ἑτάροισιν. 11.079 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.080 ταῦτά τοι, ὦ δύστηνε, τελευτήσω τε καὶ ἔρξω. 11.081 νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν 11.082 ἥμεθ’, ἐγὼ μὲν ἄνευθεν ἐφ’ αἵματι φάσγανον ἴσχων, 11.083 εἴδωλον δ’ ἑτέρωθεν ἑταίρου πόλλ’ ἀγόρευεν: 11.084 ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸς κατατεθνηυίης, 11.085 Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀντίκλεια, 11.086 τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰς Ἴλιον ἱρήν. 11.087 τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ: 11.088 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς εἴων προτέρην, πυκινόν περ ἀχεύων, 11.089 αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. 11.090 ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Θηβαίου Τειρεσίαο 11.091 χρύσεον σκῆπτρον ἔχων, ἐμὲ δ’ ἔγνω καὶ προσέειπεν: 11.092 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 11.093 τίπτ’ αὖτ’, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάος ἠελίοιο 11.094 ἤλυθες, ὄφρα ἴδῃ νέκυας καὶ ἀτερπέα χῶρον; 11.095 ἀλλ’ ἀποχάζεο βόθρου, ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ, 11.096 αἵματος ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω. 11.097 ὣς φάτ’, ἐγὼ δ’ ἀναχασσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον 11.098 κουλεῷ ἐγκατέπηξ’. ὁ δ’ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν, 11.099 καὶ τότε δή μ’ ἐπέεσσι προσηύδα μάντις ἀμύμων: 11.100 νόστον δίζηαι μελιηδέα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ: 11.101 τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός: οὐ γὰρ ὀίω 11.102 λήσειν ἐννοσίγαιον, ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῷ 11.103 χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας. 11.104 ἀλλ’ ἔτι μέν κε καὶ ὣς κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε, 11.105 αἴ κ’ ἐθέλῃς σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων, 11.106 ὁππότε κε πρῶτον πελάσῃς ἐυεργέα νῆα 11.107 Θρινακίῃ νήσῳ, προφυγὼν ἰοειδέα πόντον, 11.108 βοσκομένας δ’ εὕρητε βόας καὶ ἴφια μῆλα 11.109 Ἠελίου, ὃς πάντ’ ἐφορᾷ καὶ πάντ’ ἐπακούει. 11.110 τὰς εἰ μέν κ’ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι, 11.111 καί κεν ἔτ’ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε: 11.112 εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ’ ὄλεθρον, 11.113 νηί τε καὶ ἑτάροις. αὐτὸς δ’ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς, 11.114 ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους, 11.115 νηὸς ἐπ’ ἀλλοτρίης: δήεις δ’ ἐν πήματα οἴκῳ, 11.116 ἄνδρας ὑπερφιάλους, οἵ τοι βίοτον κατέδουσι 11.117 μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες. 11.118 ἀλλ’ ἦ τοι κείνων γε βίας ἀποτίσεαι ἐλθών: 11.119 αὐτὰρ ἐπὴν μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι 11.120 κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν ὀξέι χαλκῷ, 11.121 ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα λαβὼν ἐυῆρες ἐρετμόν, 11.122 εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν 11.123 ἀνέρες, οὐδέ θ’ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν: 11.124 οὐδ’ ἄρα τοί γ’ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους 11.125 οὐδ’ ἐυήρε’ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται. 11.126 σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ’ ἀριφραδές, οὐδέ σε λήσει: 11.127 ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης 11.128 φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ, 11.129 καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξας ἐυῆρες ἐρετμόν, 11.130 ῥέξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι, 11.131 ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ’ ἐπιβήτορα κάπρον, 11.132 οἴκαδ’ ἀποστείχειν ἔρδειν θ’ ἱερᾶς ἑκατόμβας 11.133 ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, 11.134 πᾶσι μάλ’ ἑξείης. θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ 11.135 ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ 11.136 γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον: ἀμφὶ δὲ λαοὶ 11.137 ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω. 11.138 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.139 Τειρεσίη, τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί. 11.140 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον: 11.141 μητρὸς τήνδ’ ὁρόω ψυχὴν κατατεθνηυίης: 11.142 ἡ δ’ ἀκέουσ’ ἧσται σχεδὸν αἵματος, οὐδ’ ἑὸν υἱὸν 11.143 ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι. 11.144 εἰπέ, ἄναξ, πῶς κέν με ἀναγνοίη τὸν ἐόντα; 11.145 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπεν: 11.146 ῥηΐδιόν τοι ἔπος ἐρέω καὶ ἐπὶ φρεσὶ θήσω. 11.147 ὅν τινα μέν κεν ἐᾷς νεκύων κατατεθνηώτων 11.148 αἵματος ἆσσον ἴμεν, ὁ δέ τοι νημερτὲς ἐνίψει: 11.149 ᾧ δέ κ’ ἐπιφθονέῃς, ὁ δέ τοι πάλιν εἶσιν ὀπίσσω. 11.150 ὣς φαμένη ψυχὴ μὲν ἔβη δόμον Ἄϊδος εἴσω 11.151 Τειρεσίαο ἄνακτος, ἐπεὶ κατὰ θέσφατ’ ἔλεξεν: 11.152 αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, ὄφρ’ ἐπὶ μήτηρ 11.153 ἤλυθε καὶ πίεν αἷμα κελαινεφές: αὐτίκα δ’ ἔγνω, 11.154 καί μ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 11.155 τέκνον ἐμόν, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα 11.156 ζωὸς ἐών; χαλεπὸν δὲ τάδε ζωοῖσιν ὁρᾶσθαι. 11.157 μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα, 11.158 Ὠκεανὸς μὲν πρῶτα, τὸν οὔ πως ἔστι περῆσαι 11.159 πεζὸν ἐόντ’, ἢν μή τις ἔχῃ ἐυεργέα νῆα. 11.160 ἦ νῦν δὴ Τροίηθεν ἀλώμενος ἐνθάδ’ ἱκάνεις 11.161 νηί τε καὶ ἑτάροισι πολὺν χρόνον; οὐδέ πω ἦλθες 11.162 εἰς Ἰθάκην, οὐδ’ εἶδες ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκα; 11.163 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.164 μῆτερ ἐμή, χρειώ με κατήγαγεν εἰς Ἀίδαο 11.165 ψυχῇ χρησόμενον Θηβαίου Τειρεσίαο: 11.166 οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος, οὐδέ πω ἁμῆς 11.167 γῆς ἐπέβην, ἀλλ’ αἰὲν ἔχων ἀλάλημαι ὀιζύν, 11.168 ἐξ οὗ τὰ πρώτισθ’ ἑπόμην Ἀγαμέμνονι δίῳ 11.169 Ἴλιον εἰς ἐύπωλον, ἵνα Τρώεσσι μαχοίμην. 11.170 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον: 11.171 τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο; 11.172 ἦ δολιχὴ νοῦσος, ἦ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα 11.173 οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν; 11.174 εἰπὲ δέ μοι πατρός τε καὶ υἱέος, ὃν κατέλειπον, 11.175 ἢ ἔτι πὰρ κείνοισιν ἐμὸν γέρας, ἦέ τις ἤδη 11.176 ἀνδρῶν ἄλλος ἔχει, ἐμὲ δ’ οὐκέτι φασὶ νέεσθαι. 11.177 εἰπὲ δέ μοι μνηστῆς ἀλόχου βουλήν τε νόον τε, 11.178 ἠὲ μένει παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσει 11.179 ἦ ἤδη μιν ἔγημεν Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος. 11.180 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο πότνια μήτηρ: 11.181 καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ 11.182 σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν: ὀιζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ 11.183 φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. 11.184 σὸν δ’ οὔ πώ τις ἔχει καλὸν γέρας, ἀλλὰ ἕκηλος 11.185 Τηλέμαχος τεμένεα νέμεται καὶ δαῖτας ἐίσας 11.186 δαίνυται, ἃς ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρ’ ἀλεγύνειν: 11.187 πάντες γὰρ καλέουσι. πατὴρ δὲ σὸς αὐτόθι μίμνει 11.188 ἀγρῷ, οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται. οὐδέ οἱ εὐναὶ 11.189 δέμνια καὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, 11.190 ἀλλ’ ὅ γε χεῖμα μὲν εὕδει ὅθι δμῶες ἐνὶ οἴκῳ, 11.191 ἐν κόνι ἄγχι πυρός, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷται: 11.192 αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος τεθαλυῖά τ’ ὀπώρη, 11.193 πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο 11.194 φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί. 11.195 ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἀέξει 11.196 σὸν νόστον ποθέων, χαλεπὸν δ’ ἐπὶ γῆρας ἱκάνει. 11.197 οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον: 11.198 οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν μεγάροισιν ἐύσκοπος ἰοχέαιρα 11.199 οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν, 11.200 οὔτε τις οὖν μοι νοῦσος ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα 11.201 τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν: 11.202 ἀλλά με σός τε πόθος σά τε μήδεα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ, 11.203 σή τ’ ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα. 11.204 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ γ’ ἔθελον φρεσὶ μερμηρίξας 11.205 μητρὸς ἐμῆς ψυχὴν ἑλέειν κατατεθνηυίης. 11.206 τρὶς μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸς ἀνώγει, 11.207 τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ 11.208 ἔπτατ’. ἐμοὶ δ’ ἄχος ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον, 11.209 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 11.210 μῆτερ ἐμή, τί νύ μ’ οὐ μίμνεις ἑλέειν μεμαῶτα, 11.211 ὄφρα καὶ εἰν Ἀίδαο φίλας περὶ χεῖρε βαλόντε 11.212 ἀμφοτέρω κρυεροῖο τεταρπώμεσθα γόοιο; 11.213 ἦ τί μοι εἴδωλον τόδ’ ἀγαυὴ Περσεφόνεια 11.214 ὤτρυν’, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω; 11.215 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο πότνια μήτηρ: 11.216 ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, περὶ πάντων κάμμορε φωτῶν, 11.217 οὔ τί σε Περσεφόνεια Διὸς θυγάτηρ ἀπαφίσκει, 11.218 ἀλλ’ αὕτη δίκη ἐστὶ βροτῶν, ὅτε τίς κε θάνῃσιν: 11.219 οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν, 11.220 ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένος αἰθομένοιο 11.221 δαμνᾷ, ἐπεί κε πρῶτα λίπῃ λεύκ’ ὀστέα θυμός, 11.222 ψυχὴ δ’ ἠύτ’ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται. 11.223 ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο: ταῦτα δὲ πάντα 11.224 ἴσθ’, ἵνα καὶ μετόπισθε τεῇ εἴπῃσθα γυναικί. 11.225 νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβόμεθ’, αἱ δὲ γυναῖκες 11.226 ἤλυθον, ὤτρυνεν γὰρ ἀγαυὴ Περσεφόνεια, 11.227 ὅσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν ἠδὲ θύγατρες. 11.228 αἱ δ’ ἀμφ’ αἷμα κελαινὸν ἀολλέες ἠγερέθοντο, 11.229 αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον ὅπως ἐρέοιμι ἑκάστην. 11.230 ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή: 11.231 σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ 11.232 οὐκ εἴων πίνειν ἅμα πάσας αἷμα κελαινόν. 11.233 αἱ δὲ προμνηστῖναι ἐπήισαν, ἠδὲ ἑκάστη 11.234 ὃν γόνον ἐξαγόρευεν: ἐγὼ δ’ ἐρέεινον ἁπάσας. 11.235 ἔνθ’ ἦ τοι πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν, 11.236 ἣ φάτο Σαλμωνῆος ἀμύμονος ἔκγονος εἶναι, 11.237 φῆ δὲ Κρηθῆος γυνὴ ἔμμεναι Αἰολίδαο: 11.238 ἣ ποταμοῦ ἠράσσατ’ Ἐνιπῆος θείοιο, 11.239 ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὶ γαῖαν ἵησι, 11.240 καί ῥ’ ἐπ’ Ἐνιπῆος πωλέσκετο καλὰ ῥέεθρα. 11.241 τῷ δ’ ἄρα εἰσάμενος γαιήοχος ἐννοσίγαιος 11.242 ἐν προχοῇς ποταμοῦ παρελέξατο δινήεντος: 11.243 πορφύρεον δ’ ἄρα κῦμα περιστάθη, οὔρεϊ ἶσον, 11.244 κυρτωθέν, κρύψεν δὲ θεὸν θνητήν τε γυναῖκα. 11.245 λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δ’ ὕπνον ἔχευεν. 11.246 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐτέλεσσε θεὸς φιλοτήσια ἔργα, 11.247 ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 11.248 χαῖρε, γύναι, φιλότητι: περιπλομένου δ’ ἐνιαυτοῦ 11.249 τέξεις ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ 11.250 ἀθανάτων: σὺ δὲ τοὺς κομέειν ἀτιταλλέμεναί τε. 11.251 νῦν δ’ ἔρχευ πρὸς δῶμα, καὶ ἴσχεο μηδ’ ὀνομήνῃς: 11.252 αὐτὰρ ἐγώ τοί εἰμι Ποσειδάων ἐνοσίχθων. 11.253 ὣς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα. 11.254 ἡ δ’ ὑποκυσαμένη Πελίην τέκε καὶ Νηλῆα, 11.255 τὼ κρατερὼ θεράποντε Διὸς μεγάλοιο γενέσθην 11.256 ἀμφοτέρω: Πελίης μὲν ἐν εὐρυχόρῳ Ἰαωλκῷ 11.257 ναῖε πολύρρηνος, ὁ δ’ ἄρ’ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι. 11.258 τοὺς δ’ ἑτέρους Κρηθῆι τέκεν βασίλεια γυναικῶν, 11.259 Αἴσονά τ’ ἠδὲ Φέρητ’ Ἀμυθάονά θ’ ἱππιοχάρμην. 11.260 τὴν δὲ μετ’ Ἀντιόπην ἴδον, Ἀσωποῖο θύγατρα, 11.261 ἣ δὴ καὶ Διὸς εὔχετ’ ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι, 11.262 καί ῥ’ ἔτεκεν δύο παῖδ’, Ἀμφίονά τε Ζῆθόν τε, 11.263 οἳ πρῶτοι Θήβης ἕδος ἔκτισαν ἑπταπύλοιο, 11.264 πύργωσάν τ’, ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γ’ ἐδύναντο 11.265 ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε. 11.266 τὴν δὲ μετ’ Ἀλκμήνην ἴδον, Ἀμφιτρύωνος ἄκοιτιν, 11.267 ἥ ῥ’ Ἡρακλῆα θρασυμέμνονα θυμολέοντα 11.268 γείνατ’ ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸς μεγάλοιο μιγεῖσα: 11.269 καὶ Μεγάρην, Κρείοντος ὑπερθύμοιο θύγατρα, 11.270 τὴν ἔχεν Ἀμφιτρύωνος υἱὸς μένος αἰὲν ἀτειρής. 11.271 μητέρα τ’ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην, 11.272 ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο 11.273 γημαμένη ᾧ υἷι: ὁ δ’ ὃν πατέρ’ ἐξεναρίξας 11.274 γῆμεν: ἄφαρ δ’ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν. 11.275 ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων 11.276 Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς: 11.277 ἡ δ’ ἔβη εἰς Ἀίδαο πυλάρταο κρατεροῖο, 11.278 ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ’ ὑψηλοῖο μελάθρου, 11.279 ᾧ ἄχεϊ σχομένη: τῷ δ’ ἄλγεα κάλλιπ’ ὀπίσσω 11.280 πολλὰ μάλ’, ὅσσα τε μητρὸς Ἐρινύες ἐκτελέουσιν. 11.281 καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς 11.282 γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα, 11.283 ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφίονος Ἰασίδαο, 11.284 ὅς ποτ’ ἐν Ὀρχομενῷ Μινυείῳ ἶφι ἄνασσεν: 11.285 ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, 11.286 Νέστορά τε Χρόνιον τε Περικλύμενόν τ’ ἀγέρωχον. 11.287 τοῖσι δ’ ἐπ’ ἰφθίμην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοῖσι, 11.288 τὴν πάντες μνώοντο περικτίται: οὐδ’ ἄρα Νηλεὺς 11.289 τῷ ἐδίδου ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους 11.290 ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰφικληείης 11.291 ἀργαλέας: τὰς δ’ οἶος ὑπέσχετο μάντις ἀμύμων 11.292 ἐξελάαν: χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μοῖρα πέδησε, 11.293 δεσμοί τ’ ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιῶται. 11.294 ἀλλ’ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο 11.295 ἂψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 11.296 καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη, 11.297 θέσφατα πάντ’ εἰπόντα: Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή. 11.298 καὶ Λήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν, 11.299 ἥ ῥ’ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε, 11.300 Κάστορά θ’ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα, 11.301 τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα: 11.302 οἳ καὶ νέρθεν γῆς τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες 11.303 ἄλλοτε μὲν ζώουσ’ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ’ αὖτε 11.304 τεθνᾶσιν: τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοῖσι. 11.305 τὴν δὲ μετ’ Ἰφιμέδειαν, Ἀλωῆος παράκοιτιν 11.306 εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι, 11.307 καί ῥ’ ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δ’ ἐγενέσθην, 11.308 Ὦτόν τ’ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τ’ Ἐφιάλτην, 11.309 οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα 11.310 καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα: 11.311 ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν 11.312 εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι. 11.313 οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ 11.314 φυλόπιδα στήσειν πολυάικος πολέμοιο. 11.315 Ὄσσαν ἐπ’ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ’ Ὄσσῃ 11.316 Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν’ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη. 11.317 καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο: 11.318 ἀλλ’ ὄλεσεν Διὸς υἱός, ὃν ἠύκομος τέκε Λητώ, 11.319 ἀμφοτέρω, πρίν σφωιν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους 11.320 ἀνθῆσαι πυκάσαι τε γένυς ἐυανθέι λάχνῃ. 11.321 Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τ’ Ἀριάδνην, 11.322 κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος, ἥν ποτε Θησεὺς 11.323 ἐκ Κρήτης ἐς γουνὸν Ἀθηνάων ἱεράων 11.324 ἦγε μέν, οὐδ’ ἀπόνητο: πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔκτα 11.325 Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύσου μαρτυρίῃσιν. 11.326 Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τ’ Ἐριφύλην, 11.327 ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα. 11.328 πάσας δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, 11.329 ὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον ἠδὲ θύγατρας: 11.330 πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθῖτ’ ἄμβροτος. ἀλλὰ καὶ ὥρη 11.331 εὕδειν, ἢ ἐπὶ νῆα θοὴν ἐλθόντ’ ἐς ἑταίρους 11.332 ἢ αὐτοῦ: πομπὴ δὲ θεοῖς ὑμῖν τε μελήσει. 11.333 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, 11.334 κηληθμῷ δ’ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα. 11.335 τοῖσιν δ’ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων. 11.336 Φαίηκες, πῶς ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι 11.337 εἶδός τε μέγεθός τε ἰδὲ φρένας ἔνδον ἐίσας; 11.338 ξεῖνος δ’ αὖτ’ ἐμός ἐστιν, ἕκαστος δ’ ἔμμορε τιμῆς: 11.339 τῷ μὴ ἐπειγόμενοι ἀποπέμπετε, μηδὲ τὰ δῶρα 11.340 οὕτω χρηίζοντι κολούετε: πολλὰ γὰρ ὑμῖν 11.341 κτήματ’ ἐνὶ μεγάροισι θεῶν ἰότητι κέονται. 11.342 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος, 11.343 ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν: 11.344 ὦ φίλοι, οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδ’ ἀπὸ δόξης 11.345 μυθεῖται βασίλεια περίφρων: ἀλλὰ πίθεσθε. 11.346 Ἀλκινόου δ’ ἐκ τοῦδ’ ἔχεται ἔργον τε ἔπος τε. 11.347 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 11.348 τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔπος, αἴ κεν ἐγώ γε 11.349 ζωὸς Φαιήκεσσι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω: 11.350 ξεῖνος δὲ τλήτω μάλα περ νόστοιο χατίζων 11.351 ἔμπης οὖν ἐπιμεῖναι ἐς αὔριον, εἰς ὅ κε πᾶσαν 11.352 δωτίνην τελέσω: πομπὴ δ’ ἄνδρεσσι μελήσει 11.353 πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί: τοῦ γὰρ κράτος ἔστ’ ἐνὶ δήμῳ. 11.354 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 11.355 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 11.356 εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτ’ αὐτόθι μίμνειν, 11.357 πομπὴν δ’ ὀτρύνοιτε καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῖτε, 11.358 καὶ κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη, 11.359 πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐς πατρίδ’ ἱκέσθαι: 11.360 καί κ’ αἰδοιότερος καὶ φίλτερος ἀνδράσιν εἴην 11.361 πᾶσιν, ὅσοι μ’ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα. 11.362 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 11.363 ὦ Ὀδυσεῦ, τὸ μὲν οὔ τί σ’ ἐίσκομεν εἰσορόωντες, 11.364 ἠπεροπῆά τ’ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον, οἷά τε πολλοὺς 11.365 βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνθρώπους, 11.366 ψεύδεά τ’ ἀρτύνοντας ὅθεν κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο: 11.367 σοὶ δ’ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων, ἔνι δὲ φρένες ἐσθλαί. 11.368 μῦθον δ’ ὡς ὅτ’ ἀοιδὸς ἐπισταμένως κατέλεξας, 11.369 πάντων τ’ Ἀργείων σέο τ’ αὐτοῦ κήδεα λυγρά. 11.370 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 11.371 εἴ τινας ἀντιθέων ἑτάρων ἴδες, οἵ τοι ἅμ’ αὐτῷ 11.372 Ἴλιον εἰς ἅμ’ ἕποντο καὶ αὐτοῦ πότμον ἐπέσπον. 11.373 νὺξ δ’ ἥδε μάλα μακρή, ἀθέσφατος: οὐδέ πω ὥρη 11.374 εὕδειν ἐν μεγάρῳ, σὺ δέ μοι λέγε θέσκελα ἔργα. 11.375 καί κεν ἐς ἠῶ δῖαν ἀνασχοίμην, ὅτε μοι σὺ 11.376 τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι. 11.377 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 11.378 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 11.379 ὥρη μὲν πολέων μύθων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου: 11.380 εἰ δ’ ἔτ’ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε 11.381 τούτων σοι φθονέοιμι καὶ οἰκτρότερ’ ἄλλ’ ἀγορεύειν, 11.382 κήδε’ ἐμῶν ἑτάρων, οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο, 11.383 οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονόεσσαν ἀυτήν, 11.384 ἐν νόστῳ δ’ ἀπόλοντο κακῆς ἰότητι γυναικός. 11.385 αὐτὰρ ἐπεὶ ψυχὰς μὲν ἀπεσκέδασ’ ἄλλυδις ἄλλῃ 11.386 ἁγνὴ Περσεφόνεια γυναικῶν θηλυτεράων, 11.387 ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο 11.388 ἀχνυμένη: περὶ δ’ ἄλλαι ἀγηγέραθ’, ὅσσοι ἅμ’ αὐτῷ 11.389 οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον. 11.390 ἔγνω δ’ αἶψ’ ἔμ’ ἐκεῖνος, ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν: 11.391 κλαῖε δ’ ὅ γε λιγέως, θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἴβων, 11.392 πιτνὰς εἰς ἐμὲ χεῖρας, ὀρέξασθαι μενεαίνων: 11.393 ἀλλ’ οὐ γάρ οἱ ἔτ’ ἦν ἲς ἔμπεδος οὐδέ τι κῖκυς, 11.394 οἵη περ πάρος ἔσκεν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι. 11.395 τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ, 11.396 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 11.397 Ἀτρεΐδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον, 11.398 τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο; 11.399 ἦε σέ γ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν 11.400 ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν; 11.401 ἦέ σ’ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου 11.402 βοῦς περιταμνόμενον ἠδ’ οἰῶν πώεα καλά, 11.403 ἠὲ περὶ πτόλιος μαχεούμενον ἠδὲ γυναικῶν; 11.404 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπε: 11.405 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 11.406 οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν 11.407 ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν, 11.408 οὔτε μ’ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου, 11.409 ἀλλά μοι Αἴγισθος τεύξας θάνατόν τε μόρον τε 11.410 ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ, οἶκόνδε καλέσσας, 11.411 δειπνίσσας, ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. 11.412 ὣς θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ: περὶ δ’ ἄλλοι ἑταῖροι 11.413 νωλεμέως κτείνοντο σύες ὣς ἀργιόδοντες, 11.414 οἵ ῥά τ’ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο 11.415 ἢ γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ. 11.416 ἤδη μὲν πολέων φόνῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησας, 11.417 μουνὰξ κτεινομένων καὶ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ: 11.418 ἀλλά κε κεῖνα μάλιστα ἰδὼν ὀλοφύραο θυμῷ, 11.419 ὡς ἀμφὶ κρητῆρα τραπέζας τε πληθούσας 11.420 κείμεθ’ ἐνὶ μεγάρῳ, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦεν. 11.421 οἰκτροτάτην δ’ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρός, 11.422 Κασσάνδρης, τὴν κτεῖνε Κλυταιμνήστρη δολόμητις 11.423 ἀμφ’ ἐμοί, αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρας ἀείρων 11.424 βάλλον ἀποθνήσκων περὶ φασγάνῳ: ἡ δὲ κυνῶπις 11.425 νοσφίσατ’, οὐδέ μοι ἔτλη ἰόντι περ εἰς Ἀίδαο 11.426 χερσὶ κατ’ ὀφθαλμοὺς ἑλέειν σύν τε στόμ’ ἐρεῖσαι. 11.427 ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός, 11.428 ἥ τις δὴ τοιαῦτα μετὰ φρεσὶν ἔργα βάληται: 11.429 οἷον δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικές, 11.430 κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον. ἦ τοι ἔφην γε 11.431 ἀσπάσιος παίδεσσιν ἰδὲ δμώεσσιν ἐμοῖσιν 11.432 οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι: ἡ δ’ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα 11.433 οἷ τε κατ’ αἶσχος ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω 11.434 θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ ἐυεργὸς ἔῃσιν. 11.435 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.436 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ γόνον Ἀτρέος εὐρύοπα Ζεὺς 11.437 ἐκπάγλως ἤχθηρε γυναικείας διὰ βουλὰς 11.438 ἐξ ἀρχῆς: Ἑλένης μὲν ἀπωλόμεθ’ εἵνεκα πολλοί, 11.439 σοὶ δὲ Κλυταιμνήστρη δόλον ἤρτυε τηλόθ’ ἐόντι. 11.440 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπε: 11.441 τῷ νῦν μή ποτε καὶ σὺ γυναικί περ ἤπιος εἶναι: 11.442 μή οἱ μῦθον ἅπαντα πιφαυσκέμεν, ὅν κ’ ἐὺ εἰδῇς, 11.443 ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ καὶ κεκρυμμένον εἶναι. 11.444 ἀλλ’ οὐ σοί γ’, Ὀδυσεῦ, φόνος ἔσσεται ἔκ γε γυναικός: 11.445 λίην γὰρ πινυτή τε καὶ εὖ φρεσὶ μήδεα οἶδε 11.446 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια. 11.447 ἦ μέν μιν νύμφην γε νέην κατελείπομεν ἡμεῖς 11.448 ἐρχόμενοι πόλεμόνδε: πάϊς δέ οἱ ἦν ἐπὶ μαζῷ 11.449 νήπιος, ὅς που νῦν γε μετ’ ἀνδρῶν ἵζει ἀριθμῷ, 11.450 ὄλβιος: ἦ γὰρ τόν γε πατὴρ φίλος ὄψεται ἐλθών, 11.451 καὶ κεῖνος πατέρα προσπτύξεται, ἣ θέμις ἐστίν. 11.452 ἡ δ’ ἐμὴ οὐδέ περ υἷος ἐνιπλησθῆναι ἄκοιτις 11.453 ὀφθαλμοῖσιν ἔασε: πάρος δέ με πέφνε καὶ αὐτόν. 11.454 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 11.455 κρύβδην, μηδ’ ἀναφανδά, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 11.456 νῆα κατισχέμεναι: ἐπεὶ οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν. 11.457 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 11.458 εἴ που ἔτι ζώοντος ἀκούετε παιδὸς ἐμοῖο, 11.459 ἤ που ἐν Ὀρχομενῷ ἢ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι, 11.460 ἤ που πὰρ Μενελάῳ ἐνὶ Σπάρτῃ εὐρείῃ: 11.461 οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖος Ὀρέστης. 11.462 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.463 Ἀτρεΐδη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τι οἶδα, 11.464 ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκε: κακὸν δ’ ἀνεμώλια βάζειν. 11.465 νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν 11.466 ἕσταμεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες: 11.467 ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος 11.468 καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο 11.469 Αἴαντός θ’, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε 11.470 τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεΐωνα. 11.471 ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδαο 11.472 καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 11.473 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 11.474 σχέτλιε, τίπτ’ ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον; 11.475 πῶς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ 11.476 ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων; 11.477 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.478 ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱέ, μέγα φέρτατ’ Ἀχαιῶν, 11.479 ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν 11.480 εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην: 11.481 οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος, οὐδέ πω ἁμῆς 11.482 γῆς ἐπέβην, ἀλλ’ αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δ’, Ἀχιλλεῦ, 11.483 οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτατος οὔτ’ ἄρ’ ὀπίσσω. 11.484 πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν 11.485 Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν 11.486 ἐνθάδ’ ἐών: τῷ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ. 11.487 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενος προσέειπε: 11.488 μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ. 11.489 βουλοίμην κ’ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ, 11.490 ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, 11.491 ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν. 11.492 ἀλλ’ ἄγε μοι τοῦ παιδὸς ἀγαυοῦ μῦθον ἐνίσπες, 11.493 ἢ ἕπετ’ ἐς πόλεμον πρόμος ἔμμεναι, ἦε καὶ οὐκί. 11.494 εἰπὲ δέ μοι Πηλῆος ἀμύμονος, εἴ τι πέπυσσαι, 11.495 ἢ ἔτ’ ἔχει τιμὴν πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, 11.496 ἦ μιν ἀτιμάζουσιν ἀν’ Ἑλλάδα τε Φθίην τε, 11.497 οὕνεκά μιν κατὰ γῆρας ἔχει χεῖράς τε πόδας τε. 11.498 οὐ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο, 11.499 τοῖος ἐών, οἷός ποτ’ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ 11.500 πέφνον λαὸν ἄριστον, ἀμύνων Ἀργείοισιν: 11.501 εἰ τοιόσδ’ ἔλθοιμι μίνυνθά περ ἐς πατέρος δῶ: 11.502 τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους, 11.503 οἳ κεῖνον βιόωνται ἐέργουσίν τ’ ἀπὸ τιμῆς. 11.504 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 11.505 ἦ τοι μὲν Πηλῆος ἀμύμονος οὔ τι πέπυσμαι, 11.506 αὐτάρ τοι παιδός γε Νεοπτολέμοιο φίλοιο 11.507 πᾶσαν ἀληθείην μυθήσομαι, ὥς με κελεύεις: 11.508 αὐτὸς γάρ μιν ἐγὼ κοίλης ἐπὶ νηὸς ἐίσης 11.509 ἤγαγον ἐκ Σκύρου μετ’ ἐυκνήμιδας Ἀχαιούς. 11.510 ἦ τοι ὅτ’ ἀμφὶ πόλιν Τροίην φραζοίμεθα βουλάς, 11.511 αἰεὶ πρῶτος ἔβαζε καὶ οὐχ ἡμάρτανε μύθων: 11.512 Νέστωρ ἀντίθεος καὶ ἐγὼ νικάσκομεν οἴω. 11.513 αὐτὰρ ὅτ’ ἐν πεδίῳ Τρώων μαρναίμεθα χαλκῷ, 11.514 οὔ ποτ’ ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν οὐδ’ ἐν ὁμίλῳ, 11.515 ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων, 11.516 πολλοὺς δ’ ἄνδρας ἔπεφνεν ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι. 11.517 πάντας δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, 11.518 ὅσσον λαὸν ἔπεφνεν ἀμύνων Ἀργείοισιν, 11.519 ἀλλ’ οἷον τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ, 11.520 ἥρω’ Εὐρύπυλον, πολλοὶ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι 11.521 Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων. 11.522 κεῖνον δὴ κάλλιστον ἴδον μετὰ Μέμνονα δῖον. 11.523 αὐτὰρ ὅτ’ εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, ὃν κάμ’ Ἐπειός, 11.524 Ἀργείων οἱ ἄριστοι, ἐμοὶ δ’ ἐπὶ πάντα τέταλτο, 11.525 ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν λόχον ἠδ’ ἐπιθεῖναι, 11.526 ἔνθ’ ἄλλοι Δαναῶν ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες 11.527 δάκρυά τ’ ὠμόργνυντο τρέμον θ’ ὑπὸ γυῖα ἑκάστου: 11.528 κεῖνον δ’ οὔ ποτε πάμπαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσιν 11.529 οὔτ’ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον οὔτε παρειῶν 11.530 δάκρυ ὀμορξάμενον: ὁ δέ γε μάλα πόλλ’ ἱκέτευεν 11.531 ἱππόθεν ἐξέμεναι, ξίφεος δ’ ἐπεμαίετο κώπην 11.532 καὶ δόρυ χαλκοβαρές, κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα. 11.533 ἀλλ’ ὅτε δὴ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν, 11.534 μοῖραν καὶ γέρας ἐσθλὸν ἔχων ἐπὶ νηὸς ἔβαινεν 11.535 ἀσκηθής, οὔτ’ ἂρ βεβλημένος ὀξέι χαλκῷ 11.536 οὔτ’ αὐτοσχεδίην οὐτασμένος, οἷά τε πολλὰ 11.537 γίγνεται ἐν πολέμῳ: ἐπιμὶξ δέ τε μαίνεται Ἄρης. 11.538 ὣς ἐφάμην, ψυχὴ δὲ ποδώκεος Αἰακίδαο 11.539 φοίτα μακρὰ βιβᾶσα κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, 11.540 γηθοσύνη ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι. 11.541 αἱ δ’ ἄλλαι ψυχαὶ νεκύων κατατεθνηώτων 11.542 ἕστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδε’ ἑκάστη. 11.543 οἴη δ’ Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο 11.544 νόσφιν ἀφεστήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκης, 11.545 τήν μιν ἐγὼ νίκησα δικαζόμενος παρὰ νηυσὶ 11.546 τεύχεσιν ἀμφ’ Ἀχιλῆος: ἔθηκε δὲ πότνια μήτηρ. 11.547 παῖδες δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη. 11.548 ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδ’ ἐπ’ ἀέθλῳ: 11.549 τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕνεκ’ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν, 11.550 Αἴανθ’, ὃς πέρι μὲν εἶδος, πέρι δ’ ἔργα τέτυκτο 11.551 τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεΐωνα. 11.552 τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν: 11.553 Αἶαν, παῖ Τελαμῶνος ἀμύμονος, οὐκ ἄρ’ ἔμελλες 11.554 οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέων 11.555 οὐλομένων; τὰ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισι, 11.556 τοῖος γάρ σφιν πύργος ἀπώλεο: σεῖο δ’ Ἀχαιοὶ 11.557 ἶσον Ἀχιλλῆος κεφαλῇ Πηληϊάδαο 11.558 ἀχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερές: οὐδέ τις ἄλλος 11.559 αἴτιος, ἀλλὰ Ζεὺς Δαναῶν στρατὸν αἰχμητάων 11.560 ἐκπάγλως ἤχθηρε, τεῒν δ’ ἐπὶ μοῖραν ἔθηκεν. 11.561 ἀλλ’ ἄγε δεῦρο, ἄναξ, ἵν’ ἔπος καὶ μῦθον ἀκούσῃς 11.562 ἡμέτερον: δάμασον δὲ μένος καὶ ἀγήνορα θυμόν. 11.563 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ’ ἄλλας 11.564 ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων. 11.565 ἔνθα χ’ ὅμως προσέφη κεχολωμένος, ἤ κεν ἐγὼ τόν: 11.566 ἀλλά μοι ἤθελε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι 11.567 τῶν ἄλλων ψυχὰς ἰδέειν κατατεθνηώτων. 11.568 ἔνθ’ ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱόν, 11.569 χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν, 11.570 ἥμενον, οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα, 11.571 ἥμενοι ἑσταότες τε κατ’ εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ. 11.572 τὸν δὲ μετ’ Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα 11.573 θῆρας ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, 11.574 τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι 11.575 χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές. 11.576 καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίης ἐρικυδέος υἱόν, 11.577 κείμενον ἐν δαπέδῳ: ὁ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο πέλεθρα, 11.578 γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον, 11.579 δέρτρον ἔσω δύνοντες, ὁ δ’ οὐκ ἀπαμύνετο χερσί: 11.580 Λητὼ γὰρ ἕλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν, 11.581 Πυθώδ’ ἐρχομένην διὰ καλλιχόρου Πανοπῆος. 11.582 καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα 11.583 ἑστεῶτ’ ἐν λίμνῃ: ἡ δὲ προσέπλαζε γενείῳ: 11.584 στεῦτο δὲ διψάων, πιέειν δ’ οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι: 11.585 ὁσσάκι γὰρ κύψει’ ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων, 11.586 τοσσάχ’ ὕδωρ ἀπολέσκετ’ ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσὶ 11.587 γαῖα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων. 11.588 δένδρεα δ’ ὑψιπέτηλα κατὰ κρῆθεν χέε καρπόν, 11.589 ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι 11.590 συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι: 11.591 τῶν ὁπότ’ ἰθύσει’ ὁ γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασθαι, 11.592 τὰς δ’ ἄνεμος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα. 11.593 καὶ μὴν Σίσυφον εἰσεῖδον κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα 11.594 λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν. 11.595 ἦ τοι ὁ μὲν σκηριπτόμενος χερσίν τε ποσίν τε 11.596 λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον: ἀλλ’ ὅτε μέλλοι 11.597 ἄκρον ὑπερβαλέειν, τότ’ ἀποστρέψασκε κραταιίς: 11.598 αὖτις ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδής. 11.599 αὐτὰρ ὅ γ’ ἂψ ὤσασκε τιταινόμενος, κατὰ δ’ ἱδρὼς 11.600 ἔρρεεν ἐκ μελέων, κονίη δ’ ἐκ κρατὸς ὀρώρει. 11.601 τὸν δὲ μετ’ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην, 11.602 εἴδωλον: αὐτὸς δὲ μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι 11.603 τέρπεται ἐν θαλίῃς καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην, 11.604 παῖδα Διὸς μεγάλοιο καὶ Ἥρης χρυσοπεδίλου. 11.605 ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥς, 11.606 πάντοσ’ ἀτυζομένων: ὁ δ’ ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώς, 11.607 γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ὀιστόν, 11.608 δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώς. 11.609 σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ 11.610 χρύσεος ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο, 11.611 ἄρκτοι τ’ ἀγρότεροί τε σύες χαροποί τε λέοντες, 11.612 ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τ’ ἀνδροκτασίαι τε. 11.613 μὴ τεχνησάμενος μηδ’ ἄλλο τι τεχνήσαιτο, 11.614 ὃς κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ. 11.615 ἔγνω δ’ αὖτ’ ἔμ’ ἐκεῖνος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν, 11.616 καί μ’ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 11.617 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 11.618 ἆ δείλ’, ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεις, 11.619 ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο. 11.620 Ζηνὸς μὲν πάϊς ἦα Κρονίονος, αὐτὰρ ὀιζὺν 11.621 εἶχον ἀπειρεσίην: μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ 11.622 δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετ’ ἀέθλους. 11.623 καί ποτέ μ’ ἐνθάδ’ ἔπεμψε κύν’ ἄξοντ’: οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλον 11.624 φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεθλον: 11.625 τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Ἀίδαο: 11.626 Ἑρμείας δέ μ’ ἔπεμψεν ἰδὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη. 11.627 ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖτις ἔβη δόμον Ἄϊδος εἴσω, 11.628 αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, εἴ τις ἔτ’ ἔλθοι 11.629 ἀνδρῶν ἡρώων, οἳ δὴ τὸ πρόσθεν ὄλοντο. 11.630 καί νύ κ’ ἔτι προτέρους ἴδον ἀνέρας, οὓς ἔθελόν περ, 11.631 Θησέα Πειρίθοόν τε, θεῶν ἐρικυδέα τέκνα: 11.632 ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνε’ ἀγείρετο μυρία νεκρῶν 11.633 ἠχῇ θεσπεσίῃ: ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει, 11.634 μή μοι Γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου 11.635 ἐξ Ἀίδεω πέμψειεν ἀγαυὴ Περσεφόνεια. 11.636 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἐπὶ νῆα κιὼν ἐκέλευον ἑταίρους 11.637 αὐτούς τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι. 11.638 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον. 11.639 τὴν δὲ κατ’ Ὠκεανὸν ποταμὸν φέρε κῦμα ῥόοιο, 11.640 πρῶτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμος οὖρος. 12.001 αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο λίπεν ῥόον Ὠκεανοῖο 12.002 νηῦς, ἀπὸ δ’ ἵκετο κῦμα θαλάσσης εὐρυπόροιο 12.003 νῆσόν τ’ Αἰαίην, ὅθι τ’ Ἠοῦς ἠριγενείης 12.004 οἰκία καὶ χοροί εἰσι καὶ ἀντολαὶ Ἠελίοιο, 12.005 νῆα μὲν ἔνθ’ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν, 12.006 ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης: 12.007 ἔνθα δ’ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν. 12.008 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 12.009 δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν ἐς δώματα Κίρκης 12.010 οἰσέμεναι νεκρόν, Ἐλπήνορα τεθνηῶτα. 12.011 φιτροὺς δ’ αἶψα ταμόντες, ὅθ’ ἀκροτάτη πρόεχ’ ἀκτή, 12.012 θάπτομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες. 12.013 αὐτὰρ ἐπεὶ νεκρός τ’ ἐκάη καὶ τεύχεα νεκροῦ, 12.014 τύμβον χεύαντες καὶ ἐπὶ στήλην ἐρύσαντες 12.015 πήξαμεν ἀκροτάτῳ τύμβῳ ἐυῆρες ἐρετμόν. 12.016 ἡμεῖς μὲν τὰ ἕκαστα διείπομεν: οὐδ’ ἄρα Κίρκην 12.017 ἐξ Ἀίδεω ἐλθόντες ἐλήθομεν, ἀλλὰ μάλ’ ὦκα 12.018 ἦλθ’ ἐντυναμένη: ἅμα δ’ ἀμφίπολοι φέρον αὐτῇ 12.019 σῖτον καὶ κρέα πολλὰ καὶ αἴθοπα οἶνον ἐρυθρόν. 12.020 ἡ δ’ ἐν μέσσῳ στᾶσα μετηύδα δῖα θεάων: 12.021 σχέτλιοι, οἳ ζώοντες ὑπήλθετε δῶμ’ Ἀίδαο, 12.022 δισθανέες, ὅτε τ’ ἄλλοι ἅπαξ θνῄσκουσ’ ἄνθρωποι. 12.023 ἀλλ’ ἄγετ’ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον 12.024 αὖθι πανημέριοι: ἅμα δ’ ἠοῖ φαινομένηφι 12.025 πλεύσεσθ’: αὐτὰρ ἐγὼ δείξω ὁδὸν ἠδὲ ἕκαστα 12.026 σημανέω, ἵνα μή τι κακορραφίῃ ἀλεγεινῇ 12.027 ἢ ἁλὸς ἢ ἐπὶ γῆς ἀλγήσετε πῆμα παθόντες. 12.028 ὣς ἔφαθ’, ἡμῖν δ’ αὖτ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 12.029 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 12.030 ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ: 12.031 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν, 12.032 οἱ μὲν κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός, 12.033 ἡ δ’ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα φίλων ἀπονόσφιν ἑταίρων 12.034 εἷσέ τε καὶ προσέλεκτο καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα: 12.035 αὐτὰρ ἐγὼ τῇ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα. 12.036 καὶ τότε δή μ’ ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη: 12.037 ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ’ ἄκουσον, 12.038 ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός. 12.039 Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας 12.040 ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτις σφεας εἰσαφίκηται. 12.041 ὅς τις ἀιδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ 12.042 Σειρήνων, τῷ δ’ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα 12.043 οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται, 12.044 ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ 12.045 ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δ’ ἀμφ’ ὀστεόφιν θὶς 12.046 ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι. 12.047 ἀλλὰ παρεξελάαν, ἐπὶ δ’ οὔατ’ ἀλεῖψαι ἑταίρων 12.048 κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ 12.049 τῶν ἄλλων: ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ’ ἐθέλῃσθα, 12.050 δησάντων σ’ ἐν νηὶ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε 12.051 ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ’ αὐτοῦ πείρατ’ ἀνήφθω, 12.052 ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ’ ἀκούσῃς Σειρήνοιιν. 12.053 εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς, 12.054 οἱ δέ σ’ ἔτι πλεόνεσσι τότ’ ἐν δεσμοῖσι διδέντων. 12.055 αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι, 12.056 ἔνθα τοι οὐκέτ’ ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω, 12.057 ὁπποτέρη δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς 12.058 θυμῷ βουλεύειν: ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν. 12.059 ἔνθεν μὲν γὰρ πέτραι ἐπηρεφέες, προτὶ δ’ αὐτὰς 12.060 κῦμα μέγα ῥοχθεῖ κυανώπιδος Ἀμφιτρίτης: 12.061 Πλαγκτὰς δή τοι τάς γε θεοὶ μάκαρες καλέουσι. 12.062 τῇ μέν τ’ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ πέλειαι 12.063 τρήρωνες, ταί τ’ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσιν, 12.064 ἀλλά τε καὶ τῶν αἰὲν ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη: 12.065 ἀλλ’ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίθμιον εἶναι. 12.066 τῇ δ’ οὔ πώ τις νηῦς φύγεν ἀνδρῶν, ἥ τις ἵκηται, 12.067 ἀλλά θ’ ὁμοῦ πίνακάς τε νεῶν καὶ σώματα φωτῶν 12.068 κύμαθ’ ἁλὸς φορέουσι πυρός τ’ ὀλοοῖο θύελλαι. 12.069 οἴη δὴ κείνη γε παρέπλω ποντοπόρος νηῦς, 12.070 Ἀργὼ πᾶσι μέλουσα, παρ’ Αἰήταο πλέουσα. 12.071 καὶ νύ κε τὴν ἔνθ’ ὦκα βάλεν μεγάλας ποτὶ πέτρας, 12.072 ἀλλ’ Ἥρη παρέπεμψεν, ἐπεὶ φίλος ἦεν Ἰήσων. 12.073 οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει 12.074 ὀξείῃ κορυφῇ, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε 12.075 κυανέη: τὸ μὲν οὔ ποτ’ ἐρωεῖ, οὐδέ ποτ’ αἴθρη 12.076 κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτ’ ἐν θέρει οὔτ’ ἐν ὀπώρῃ. 12.077 οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐδ’ ἐπιβαίη, 12.078 οὐδ’ εἴ οἱ χεῖρές τε ἐείκοσι καὶ πόδες εἶεν: 12.079 πέτρη γὰρ λίς ἐστι, περιξεστῇ ἐικυῖα. 12.080 μέσσῳ δ’ ἐν σκοπέλῳ ἔστι σπέος ἠεροειδές, 12.081 πρὸς ζόφον εἰς Ἔρεβος τετραμμένον, ᾗ περ ἂν ὑμεῖς 12.082 νῆα παρὰ γλαφυρὴν ἰθύνετε, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ. 12.083 οὐδέ κεν ἐκ νηὸς γλαφυρῆς αἰζήιος ἀνὴρ 12.084 τόξῳ ὀιστεύσας κοῖλον σπέος εἰσαφίκοιτο. 12.085 ἔνθα δ’ ἐνὶ Σκύλλη ναίει δεινὸν λελακυῖα. 12.086 τῆς ἦ τοι φωνὴ μὲν ὅση σκύλακος νεογιλῆς 12.087 γίγνεται, αὐτὴ δ’ αὖτε πέλωρ κακόν: οὐδέ κέ τίς μιν 12.088 γηθήσειεν ἰδών, οὐδ’ εἰ θεὸς ἀντιάσειεν. 12.089 τῆς ἦ τοι πόδες εἰσὶ δυώδεκα πάντες ἄωροι, 12.090 ἓξ δέ τέ οἱ δειραὶ περιμήκεες, ἐν δὲ ἑκάστῃ 12.091 σμερδαλέη κεφαλή, ἐν δὲ τρίστοιχοι ὀδόντες 12.092 πυκνοὶ καὶ θαμέες, πλεῖοι μέλανος θανάτοιο. 12.093 μέσση μέν τε κατὰ σπείους κοίλοιο δέδυκεν, 12.094 ἔξω δ’ ἐξίσχει κεφαλὰς δεινοῖο βερέθρου, 12.095 αὐτοῦ δ’ ἰχθυάᾳ, σκόπελον περιμαιμώωσα, 12.096 δελφῖνάς τε κύνας τε, καὶ εἴ ποθι μεῖζον ἕλῃσι 12.097 κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη. 12.098 τῇ δ’ οὔ πώ ποτε ναῦται ἀκήριοι εὐχετόωνται 12.099 παρφυγέειν σὺν νηί: φέρει δέ τε κρατὶ ἑκάστῳ 12.100 φῶτ’ ἐξαρπάξασα νεὸς κυανοπρῴροιο. 12.101 τὸν δ’ ἕτερον σκόπελον χθαμαλώτερον ὄψει, Ὀδυσσεῦ. 12.102 πλησίον ἀλλήλων: καί κεν διοϊστεύσειας. 12.103 τῷ δ’ ἐν ἐρινεὸς ἔστι μέγας, φύλλοισι τεθηλώς: 12.104 τῷ δ’ ὑπὸ δῖα Χάρυβδις ἀναρροιβδεῖ μέλαν ὕδωρ. 12.105 τρὶς μὲν γάρ τ’ ἀνίησιν ἐπ’ ἤματι, τρὶς δ’ ἀναροιβδεῖ 12.106 δεινόν: μὴ σύ γε κεῖθι τύχοις, ὅτε ῥοιβδήσειεν: 12.107 οὐ γάρ κεν ῥύσαιτό σ’ ὑπὲκ κακοῦ οὐδ’ ἐνοσίχθων. 12.108 ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλῳ πεπλημένος ὦκα 12.109 νῆα παρὲξ ἐλάαν, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν 12.110 ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας. 12.111 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον: 12.112 εἰ δ’ ἄγε δή μοι τοῦτο, θεά, νημερτὲς ἐνίσπες, 12.113 εἴ πως τὴν ὀλοὴν μὲν ὑπεκπροφύγοιμι Χάρυβδιν, 12.114 τὴν δέ κ’ ἀμυναίμην, ὅτε μοι σίνοιτό γ’ ἑταίρους. 12.115 ὣς ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων: 12.116 σχέτλιε, καὶ δὴ αὖ τοι πολεμήια ἔργα μέμηλε 12.117 καὶ πόνος: οὐδὲ θεοῖσιν ὑπείξεαι ἀθανάτοισιν; 12.118 ἡ δέ τοι οὐ θνητή, ἀλλ’ ἀθάνατον κακόν ἐστι, 12.119 δεινόν τ’ ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν: 12.120 οὐδέ τις ἔστ’ ἀλκή: φυγέειν κάρτιστον ἀπ’ αὐτῆς. 12.121 ἢν γὰρ δηθύνῃσθα κορυσσόμενος παρὰ πέτρῃ, 12.122 δείδω, μή σ’ ἐξαῦτις ἐφορμηθεῖσα κίχῃσι 12.123 τόσσῃσιν κεφαλῇσι, τόσους δ’ ἐκ φῶτας ἕληται. 12.124 ἀλλὰ μάλα σφοδρῶς ἐλάαν, βωστρεῖν δὲ Κράταιιν, 12.125 μητέρα τῆς Σκύλλης, ἥ μιν τέκε πῆμα βροτοῖσιν: 12.126 ἥ μιν ἔπειτ’ ἀποπαύσει ἐς ὕστερον ὁρμηθῆναι. 12.127 Θρινακίην δ’ ἐς νῆσον ἀφίξεαι: ἔνθα δὲ πολλαὶ 12.128 βόσκοντ’ Ἠελίοιο βόες καὶ ἴφια μῆλα, 12.129 ἑπτὰ βοῶν ἀγέλαι, τόσα δ’ οἰῶν πώεα καλά, 12.130 πεντήκοντα δ’ ἕκαστα. γόνος δ’ οὐ γίγνεται αὐτῶν, 12.131 οὐδέ ποτε φθινύθουσι. θεαὶ δ’ ἐπιποιμένες εἰσίν, 12.132 νύμφαι ἐυπλόκαμοι, Φαέθουσά τε Λαμπετίη τε, 12.133 ἃς τέκεν Ἠελίῳ Ὑπερίονι δῖα Νέαιρα. 12.134 τὰς μὲν ἄρα θρέψασα τεκοῦσά τε πότνια μήτηρ 12.135 Θρινακίην ἐς νῆσον ἀπῴκισε τηλόθι ναίειν, 12.136 μῆλα φυλασσέμεναι πατρώια καὶ ἕλικας βοῦς. 12.137 τὰς εἰ μέν κ’ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι, 12.138 ἦ τ’ ἂν ἔτ’ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε: 12.139 εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ’ ὄλεθρον, 12.140 νηί τε καὶ ἑτάροις: αὐτὸς δ’ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς, 12.141 ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους. 12.142 ὣς ἔφατ’, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς. 12.143 ἡ μὲν ἔπειτ’ ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχε δῖα θεάων: 12.144 αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν ὤτρυνον ἑταίρους 12.145 αὐτούς τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι: 12.146 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον. 12.147 ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 12.148 ἡμῖν δ’ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο 12.149 ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον, 12.150 Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα. 12.151 αὐτίκα δ’ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα 12.152 ἥμεθα: τὴν δ’ ἄνεμός τε κυβερνήτης τ’ ἴθυνε. 12.153 δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ: 12.154 ὦ φίλοι, οὐ γὰρ χρὴ ἕνα ἴδμεναι οὐδὲ δύ’ οἴους 12.155 θέσφαθ’ ἅ μοι Κίρκη μυθήσατο, δῖα θεάων: 12.156 ἀλλ’ ἐρέω μὲν ἐγών, ἵνα εἰδότες ἤ κε θάνωμεν 12.157 ἤ κεν ἀλευάμενοι θάνατον καὶ κῆρα φύγοιμεν. 12.158 Σειρήνων μὲν πρῶτον ἀνώγει θεσπεσιάων 12.159 φθόγγον ἀλεύασθαι καὶ λειμῶν’ ἀνθεμόεντα. 12.160 οἶον ἔμ’ ἠνώγει ὄπ’ ἀκουέμεν: ἀλλά με δεσμῷ 12.161 δήσατ’ ἐν ἀργαλέῳ, ὄφρ’ ἔμπεδον αὐτόθι μίμνω, 12.162 ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ’ αὐτοῦ πείρατ’ ἀνήφθω. 12.163 εἰ δέ κε λίσσωμαι ὑμέας λῦσαί τε κελεύω, 12.164 ὑμεῖς δὲ πλεόνεσσι τότ’ ἐν δεσμοῖσι πιέζειν. 12.165 ἦ τοι ἐγὼ τὰ ἕκαστα λέγων ἑτάροισι πίφαυσκον: 12.166 τόφρα δὲ καρπαλίμως ἐξίκετο νηῦς ἐυεργὴς 12.167 νῆσον Σειρήνοιιν: ἔπειγε γὰρ οὖρος ἀπήμων. 12.168 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη 12.169 ἔπλετο νηνεμίη, κοίμησε δὲ κύματα δαίμων. 12.170 ἀνστάντες δ’ ἕταροι νεὸς ἱστία μηρύσαντο 12.171 καὶ τὰ μὲν ἐν νηὶ γλαφυρῇ θέσαν, οἱ δ’ ἐπ’ ἐρετμὰ 12.172 ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ ξεστῇς ἐλάτῃσιν. 12.173 αὐτὰρ ἐγὼ κηροῖο μέγαν τροχὸν ὀξέι χαλκῷ 12.174 τυτθὰ διατμήξας χερσὶ στιβαρῇσι πίεζον: 12.175 αἶψα δ’ ἰαίνετο κηρός, ἐπεὶ κέλετο μεγάλη ἲς 12.176 Ἠελίου τ’ αὐγὴ Ὑπεριονίδαο ἄνακτος: 12.177 ἑξείης δ’ ἑτάροισιν ἐπ’ οὔατα πᾶσιν ἄλειψα. 12.178 οἱ δ’ ἐν νηί μ’ ἔδησαν ὁμοῦ χεῖράς τε πόδας τε 12.179 ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ’ αὐτοῦ πείρατ’ ἀνῆπτον: 12.180 αὐτοὶ δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. 12.181 ἀλλ’ ὅτε τόσσον ἀπῆμεν ὅσον τε γέγωνε βοήσας, 12.182 ῥίμφα διώκοντες, τὰς δ’ οὐ λάθεν ὠκύαλος νηῦς 12.183 ἐγγύθεν ὀρνυμένη, λιγυρὴν δ’ ἔντυνον ἀοιδήν: 12.184 δεῦρ’ ἄγ’ ἰών, πολύαιν’ Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, 12.185 νῆα κατάστησον, ἵνα νωιτέρην ὄπ ἀκούσῃς. 12.186 οὐ γάρ πώ τις τῇδε παρήλασε νηὶ μελαίνῃ, 12.187 πρίν γ’ ἡμέων μελίγηρυν ἀπὸ στομάτων ὄπ’ ἀκοῦσαι, 12.188 ἀλλ’ ὅ γε τερψάμενος νεῖται καὶ πλείονα εἰδώς. 12.189 ἴδμεν γάρ τοι πάνθ’ ὅσ’ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ 12.190 Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν, 12.191 ἴδμεν δ’, ὅσσα γένηται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ. 12.192 ὣς φάσαν ἱεῖσαι ὄπα κάλλιμον: αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ 12.193 ἤθελ’ ἀκουέμεναι, λῦσαί τ’ ἐκέλευον ἑταίρους 12.194 ὀφρύσι νευστάζων: οἱ δὲ προπεσόντες ἔρεσσον. 12.195 αὐτίκα δ’ ἀνστάντες Περιμήδης Εὐρύλοχός τε 12.196 πλείοσί μ’ ἐν δεσμοῖσι δέον μᾶλλόν τε πίεζον. 12.197 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τάς γε παρήλασαν, οὐδ’ ἔτ’ ἔπειτα 12.198 φθογγῆς Σειρήνων ἠκούομεν οὐδέ τ’ ἀοιδῆς, 12.199 αἶψ’ ἀπὸ κηρὸν ἕλοντο ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι, 12.200 ὅν σφιν ἐπ’ ὠσὶν ἄλειψ’, ἐμέ τ’ ἐκ δεσμῶν ἀνέλυσαν. 12.201 ἀλλ’ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἐλείπομεν, αὐτίκ’ ἔπειτα 12.202 καπνὸν καὶ μέγα κῦμα ἴδον καὶ δοῦπον ἄκουσα. 12.203 τῶν δ’ ἄρα δεισάντων ἐκ χειρῶν ἔπτατ’ ἐρετμά, 12.204 βόμβησαν δ’ ἄρα πάντα κατὰ ῥόον: ἔσχετο δ’ αὐτοῦ 12.205 νηῦς, ἐπεὶ οὐκέτ’ ἐρετμὰ προήκεα χερσὶν ἔπειγον. 12.206 αὐτὰρ ἐγὼ διὰ νηὸς ἰὼν ὤτρυνον ἑταίρους 12.207 μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον: 12.208 ὦ φίλοι, οὐ γάρ πώ τι κακῶν ἀδαήμονές εἰμεν: 12.209 οὐ μὲν δὴ τόδε μεῖζον ἕπει κακόν, ἢ ὅτε Κύκλωψ 12.210 εἴλει ἐνὶ σπῆι γλαφυρῷ κρατερῆφι βίηφιν: 12.211 ἀλλὰ καὶ ἔνθεν ἐμῇ ἀρετῇ, βουλῇ τε νόῳ τε, 12.212 ἐκφύγομεν, καί που τῶνδε μνήσεσθαι ὀίω. 12.213 νῦν δ’ ἄγεθ’, ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες. 12.214 ὑμεῖς μὲν κώπῃσιν ἁλὸς ῥηγμῖνα βαθεῖαν 12.215 τύπτετε κληίδεσσιν ἐφήμενοι, αἴ κέ ποθι Ζεὺς 12.216 δώῃ τόνδε γ’ ὄλεθρον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι: 12.217 σοὶ δέ, κυβερνῆθ’, ὧδ’ ἐπιτέλλομαι: ἀλλ’ ἐνὶ θυμῷ 12.218 βάλλευ, ἐπεὶ νηὸς γλαφυρῆς οἰήια νωμᾷς. 12.219 τούτου μὲν καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε 12.220 νῆα, σὺ δὲ σκοπέλου ἐπιμαίεο, μή σε λάθῃσι 12.221 κεῖσ’ ἐξορμήσασα καὶ ἐς κακὸν ἄμμε βάλῃσθα. 12.222 ὣς ἐφάμην, οἱ δ’ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο. 12.223 Σκύλλην δ’ οὐκέτ’ ἐμυθεόμην, ἄπρηκτον ἀνίην, 12.224 μή πώς μοι δείσαντες ἀπολλήξειαν ἑταῖροι 12.225 εἰρεσίης, ἐντὸς δὲ πυκάζοιεν σφέας αὐτούς. 12.226 καὶ τότε δὴ Κίρκης μὲν ἐφημοσύνης ἀλεγεινῆς 12.227 λανθανόμην, ἐπεὶ οὔ τί μ’ ἀνώγει θωρήσσεσθαι: 12.228 αὐτὰρ ἐγὼ καταδὺς κλυτὰ τεύχεα καὶ δύο δοῦρε 12.229 μάκρ’ ἐν χερσὶν ἑλὼν εἰς ἴκρια νηὸς ἔβαινον 12.230 πρῴρης: ἔνθεν γάρ μιν ἐδέγμην πρῶτα φανεῖσθαι 12.231 Σκύλλην πετραίην, ἥ μοι φέρε πῆμ’ ἑτάροισιν. 12.232 οὐδέ πῃ ἀθρῆσαι δυνάμην, ἔκαμον δέ μοι ὄσσε 12.233 πάντῃ παπταίνοντι πρὸς ἠεροειδέα πέτρην. 12.234 ἡμεῖς μὲν στεινωπὸν ἀνεπλέομεν γοόωντες: 12.235 ἔνθεν μὲν Σκύλλη, ἑτέρωθι δὲ δῖα Χάρυβδις 12.236 δεινὸν ἀνερροίβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ. 12.237 ἦ τοι ὅτ’ ἐξεμέσειε, λέβης ὣς ἐν πυρὶ πολλῷ 12.238 πᾶσ’ ἀναμορμύρεσκε κυκωμένη, ὑψόσε δ’ ἄχνη 12.239 ἄκροισι σκοπέλοισιν ἐπ’ ἀμφοτέροισιν ἔπιπτεν: 12.240 ἀλλ’ ὅτ’ ἀναβρόξειε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ, 12.241 πᾶσ’ ἔντοσθε φάνεσκε κυκωμένη, ἀμφὶ δὲ πέτρη 12.242 δεινὸν ἐβεβρύχει, ὑπένερθε δὲ γαῖα φάνεσκε 12.243 ψάμμῳ κυανέη: τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει. 12.244 ἡμεῖς μὲν πρὸς τὴν ἴδομεν δείσαντες ὄλεθρον: 12.245 τόφρα δέ μοι Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑταίρους 12.246 ἓξ ἕλεθ’, οἳ χερσίν τε βίηφί τε φέρτατοι ἦσαν. 12.247 σκεψάμενος δ’ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθ’ ἑταίρους 12.248 ἤδη τῶν ἐνόησα πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν 12.249 ὑψόσ’ ἀειρομένων: ἐμὲ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες 12.250 ἐξονομακλήδην, τότε γ’ ὕστατον, ἀχνύμενοι κῆρ. 12.251 ὡς δ’ ὅτ’ ἐπὶ προβόλῳ ἁλιεὺς περιμήκεϊ ῥάβδῳ 12.252 ἰχθύσι τοῖς ὀλίγοισι δόλον κατὰ εἴδατα βάλλων 12.253 ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας ἀγραύλοιο, 12.254 ἀσπαίροντα δ’ ἔπειτα λαβὼν ἔρριψε θύραζε, 12.255 ὣς οἵ γ’ ἀσπαίροντες ἀείροντο προτὶ πέτρας: 12.256 αὐτοῦ δ’ εἰνὶ θύρῃσι κατήσθιε κεκληγῶτας 12.257 χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι: 12.258 οἴκτιστον δὴ κεῖνο ἐμοῖς ἴδον ὀφθαλμοῖσι 12.259 πάντων, ὅσσ’ ἐμόγησα πόρους ἁλὸς ἐξερεείνων. 12.260 αὐτὰρ ἐπεὶ πέτρας φύγομεν δεινήν τε Χάρυβδιν 12.261 Σκύλλην τ’, αὐτίκ’ ἔπειτα θεοῦ ἐς ἀμύμονα νῆσον 12.262 ἱκόμεθ’: ἔνθα δ’ ἔσαν καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι, 12.263 πολλὰ δὲ ἴφια μῆλ’ Ὑπερίονος Ἠελίοιο. 12.264 δὴ τότ’ ἐγὼν ἔτι πόντῳ ἐὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ 12.265 μυκηθμοῦ τ’ ἤκουσα βοῶν αὐλιζομενάων 12.266 οἰῶν τε βληχήν: καί μοι ἔπος ἔμπεσε θυμῷ 12.267 μάντηος ἀλαοῦ, Θηβαίου Τειρεσίαο, 12.268 Κίρκης τ’ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλ’ ἐπέτελλε 12.269 νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο. 12.270 δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ: 12.271 κέκλυτέ μευ μύθων κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι, 12.272 ὄφρ’ ὑμῖν εἴπω μαντήια Τειρεσίαο 12.273 Κίρκης τ’ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλ’ ἐπέτελλε 12.274 νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο: 12.275 ἔνθα γὰρ αἰνότατον κακὸν ἔμμεναι ἄμμιν ἔφασκεν. 12.276 ἀλλὰ παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν. 12.277 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ. 12.278 αὐτίκα δ’ Εὐρύλοχος στυγερῷ μ’ ἠμείβετο μύθῳ: 12.279 σχέτλιός εἰς, Ὀδυσεῦ: περί τοι μένος, οὐδέ τι γυῖα 12.280 κάμνεις: ἦ ῥά νυ σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται, 12.281 ὅς ῥ’ ἑτάρους καμάτῳ ἁδηκότας ἠδὲ καὶ ὕπνῳ 12.282 οὐκ ἐάᾳς γαίης ἐπιβήμεναι, ἔνθα κεν αὖτε 12.283 νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον, 12.284 ἀλλ’ αὔτως διὰ νύκτα θοὴν ἀλάλησθαι ἄνωγας 12.285 νήσου ἀποπλαγχθέντας ἐν ἠεροειδέι πόντῳ. 12.286 ἐκ νυκτῶν δ’ ἄνεμοι χαλεποί, δηλήματα νηῶν, 12.287 γίγνονται: πῇ κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον, 12.288 ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθῃ ἀνέμοιο θύελλα, 12.289 ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος, οἵ τε μάλιστα 12.290 νῆα διαρραίουσι θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων. 12.291 ἀλλ’ ἦ τοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ 12.292 δόρπον θ’ ὁπλισόμεσθα θοῇ παρὰ νηὶ μένοντες, 12.293 ἠῶθεν δ’ ἀναβάντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ. 12.294 ὣς ἔφατ’ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δ’ ᾔνεον ἄλλοι ἑταῖροι. 12.295 καὶ τότε δὴ γίγνωσκον ὃ δὴ κακὰ μήδετο δαίμων, 12.296 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων: 12.297 Εὐρύλοχ’, ἦ μάλα δή με βιάζετε μοῦνον ἐόντα. 12.298 ἀλλ’ ἄγε νῦν μοι πάντες ὀμόσσατε καρτερὸν ὅρκον: 12.299 εἴ κέ τιν’ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶυ μέγ’ οἰῶν 12.300 εὕρωμεν, μή πού τις ἀτασθαλίῃσι κακῇσιν 12.301 ἢ βοῦν ἠέ τι μῆλον ἀποκτάνῃ: ἀλλὰ ἕκηλοι 12.302 ἐσθίετε βρώμην, τὴν ἀθανάτη πόρε Κίρκη. 12.303 ὣς ἐφάμην, οἱ δ’ αὐτίκ’ ἀπώμνυον, ὡς ἐκέλευον. 12.304 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον, 12.305 στήσαμεν ἐν λιμένι γλαφυρῷ ἐυεργέα νῆα 12.306 ἄγχ’ ὕδατος γλυκεροῖο, καὶ ἐξαπέβησαν ἑταῖροι 12.307 νηός, ἔπειτα δὲ δόρπον ἐπισταμένως τετύκοντο. 12.308 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 12.309 μνησάμενοι δὴ ἔπειτα φίλους ἔκλαιον ἑταίρους, 12.310 οὓς ἔφαγε Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλοῦσα: 12.311 κλαιόντεσσι δὲ τοῖσιν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος. 12.312 ἦμος δὲ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δ’ ἄστρα βεβήκει, 12.313 ὦρσεν ἔπι ζαῆν ἄνεμον νεφεληγερέτα Ζεὺς 12.314 λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε 12.315 γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον: ὀρώρει δ’ οὐρανόθεν νύξ. 12.316 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 12.317 νῆα μὲν ὡρμίσαμεν κοῖλον σπέος εἰσερύσαντες. 12.318 ἔνθα δ’ ἔσαν νυμφέων καλοὶ χοροὶ ἠδὲ θόωκοι: 12.319 καὶ τότ’ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ μῦθον ἔειπον: 12.320 ὦ φίλοι, ἐν γὰρ νηὶ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε 12.321 ἔστιν, τῶν δὲ βοῶν ἀπεχώμεθα, μή τι πάθωμεν: 12.322 δεινοῦ γὰρ θεοῦ αἵδε βόες καὶ ἴφια μῆλα, 12.323 Ἠελίου, ὃς πάντ’ ἐφορᾷ καὶ πάντ’ ἐπακούει. 12.324 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 12.325 μῆνα δὲ πάντ’ ἄλληκτος ἄη Νότος, οὐδέ τις ἄλλος 12.326 γίγνετ’ ἔπειτ’ ἀνέμων εἰ μὴ Εὖρός τε Νότος τε. 12.327 οἱ δ’ ἧος μὲν σῖτον ἔχον καὶ οἶνον ἐρυθρόν, 12.328 τόφρα βοῶν ἀπέχοντο λιλαιόμενοι βιότοιο. 12.329 ἀλλ’ ὅτε δὴ νηὸς ἐξέφθιτο ἤια πάντα, 12.330 καὶ δὴ ἄγρην ἐφέπεσκον ἀλητεύοντες ἀνάγκῃ, 12.331 ἰχθῦς ὄρνιθάς τε, φίλας ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, 12.332 γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν, ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός: 12.333 δὴ τότ’ ἐγὼν ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχον, ὄφρα θεοῖσιν 12.334 εὐξαίμην, εἴ τίς μοι ὁδὸν φήνειε νέεσθαι. 12.335 ἀλλ’ ὅτε δὴ διὰ νήσου ἰὼν ἤλυξα ἑταίρους, 12.336 χεῖρας νιψάμενος, ὅθ’ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο, 12.337 ἠρώμην πάντεσσι θεοῖς οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν: 12.338 οἱ δ’ ἄρα μοι γλυκὺν ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευαν. 12.339 Εὐρύλοχος δ’ ἑτάροισι κακῆς ἐξήρχετο βουλῆς: 12.340 κέκλυτέ μευ μύθων κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι. 12.341 πάντες μὲν στυγεροὶ θάνατοι δειλοῖσι βροτοῖσι, 12.342 λιμῷ δ’ οἴκτιστον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν. 12.343 ἀλλ’ ἄγετ’, Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας 12.344 ῥέξομεν ἀθανάτοισι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν. 12.345 εἰ δέ κεν εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα, πατρίδα γαῖαν, 12.346 αἶψά κεν Ἠελίῳ Ὑπερίονι πίονα νηὸν 12.347 τεύξομεν, ἐν δέ κε θεῖμεν ἀγάλματα πολλὰ καὶ ἐσθλά. 12.348 εἰ δὲ χολωσάμενός τι βοῶν ὀρθοκραιράων 12.349 νῆ’ ἐθέλῃ ὀλέσαι, ἐπὶ δ’ ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι, 12.350 βούλομ’ ἅπαξ πρὸς κῦμα χανὼν ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι, 12.351 ἢ δηθὰ στρεύγεσθαι ἐὼν ἐν νήσῳ ἐρήμῃ. 12.352 ὣς ἔφατ’ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δ’ ᾔνεον ἄλλοι ἑταῖροι. 12.353 αὐτίκα δ’ Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας 12.354 ἐγγύθεν, οὐ γὰρ τῆλε νεὸς κυανοπρῴροιο 12.355 βοσκέσκονθ’ ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι: 12.356 τὰς δὲ περίστησάν τε καὶ εὐχετόωντο θεοῖσιν, 12.357 φύλλα δρεψάμενοι τέρενα δρυὸς ὑψικόμοιο: 12.358 οὐ γὰρ ἔχον κρῖ λευκὸν ἐυσσέλμου ἐπὶ νηός. 12.359 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ εὔξαντο καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν, 12.360 μηρούς τ’ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν 12.361 δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ’ αὐτῶν δ’ ὠμοθέτησαν. 12.362 οὐδ’ εἶχον μέθυ λεῖψαι ἐπ’ αἰθομένοις ἱεροῖσιν, 12.363 ἀλλ’ ὕδατι σπένδοντες ἐπώπτων ἔγκατα πάντα. 12.364 αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ’ ἐκάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο, 12.365 μίστυλλόν τ’ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ’ ὀβελοῖσιν ἔπειραν. 12.366 καὶ τότε μοι βλεφάρων ἐξέσσυτο νήδυμος ὕπνος, 12.367 βῆν δ’ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης. 12.368 ἀλλ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης, 12.369 καὶ τότε με κνίσης ἀμφήλυθεν ἡδὺς ἀυτμή. 12.370 οἰμώξας δὲ θεοῖσι μέγ’ ἀθανάτοισι γεγώνευν: 12.371 Ζεῦ πάτερ ἠδ’ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 12.372 ἦ με μάλ’ εἰς ἄτην κοιμήσατε νηλέι ὕπνῳ. 12.373 οἱ δ’ ἕταροι μέγα ἔργον ἐμητίσαντο μένοντες. 12.374 ὠκέα δ’ Ἠελίῳ Ὑπερίονι ἄγγελος ἦλθε 12.375 Λαμπετίη τανύπεπλος, ὅ οἱ βόας ἔκταμεν ἡμεῖς. 12.376 αὐτίκα δ’ ἀθανάτοισι μετηύδα χωόμενος κῆρ: 12.377 Ζεῦ πάτερ ἠδ’ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 12.378 τῖσαι δὴ ἑτάρους Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 12.379 οἵ μευ βοῦς ἔκτειναν ὑπέρβιον, ᾗσιν ἐγώ γε 12.380 χαίρεσκον μὲν ἰὼν εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα, 12.381 ἠδ’ ὁπότ’ ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ’ οὐρανόθεν προτραποίμην. 12.382 εἰ δέ μοι οὐ τίσουσι βοῶν ἐπιεικέ’ ἀμοιβήν, 12.383 δύσομαι εἰς Ἀίδαο καὶ ἐν νεκύεσσι φαείνω. 12.384 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς: 12.385 Ἠέλι’, ἦ τοι μὲν σὺ μετ’ ἀθανάτοισι φάεινε 12.386 καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν: 12.387 τῶν δέ κ’ ἐγὼ τάχα νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ 12.388 τυτθὰ βαλὼν κεάσαιμι μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. 12.389 ταῦτα δ’ ἐγὼν ἤκουσα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο: 12.390 ἡ δ’ ἔφη Ἑρμείαο διακτόρου αὐτὴ ἀκοῦσαι. 12.391 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, 12.392 νείκεον ἄλλοθεν ἄλλον ἐπισταδόν, οὐδέ τι μῆχος 12.393 εὑρέμεναι δυνάμεσθα, βόες δ’ ἀποτέθνασαν ἤδη. 12.394 τοῖσιν δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα θεοὶ τέραα προύφαινον: 12.395 εἷρπον μὲν ῥινοί, κρέα δ’ ἀμφ’ ὀβελοῖσι μεμύκει, 12.396 ὀπταλέα τε καὶ ὠμά, βοῶν δ’ ὣς γίγνετο φωνή. 12.397 ἑξῆμαρ μὲν ἔπειτα ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι 12.398 δαίνυντ’ Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας: 12.399 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Κρονίων, 12.400 καὶ τότ’ ἔπειτ’ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο λαίλαπι θύων, 12.401 ἡμεῖς δ’ αἶψ’ ἀναβάντες ἐνήκαμεν εὐρέι πόντῳ, 12.402 ἱστὸν στησάμενοι ἀνά θ’ ἱστία λεύκ’ ἐρύσαντες. 12.403 ἀλλ’ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἐλείπομεν, οὐδέ τις ἄλλη 12.404 φαίνετο γαιάων, ἀλλ’ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα, 12.405 δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων 12.406 νηὸς ὕπερ γλαφυρῆς, ἤχλυσε δὲ πόντος ὑπ’ αὐτῆς. 12.407 ἡ δ’ ἔθει οὐ μάλα πολλὸν ἐπὶ χρόνον: αἶψα γὰρ ἦλθε 12.408 κεκληγὼς Ζέφυρος μεγάλῃ σὺν λαίλαπι θύων, 12.409 ἱστοῦ δὲ προτόνους ἔρρηξ’ ἀνέμοιο θύελλα 12.410 ἀμφοτέρους: ἱστὸς δ’ ὀπίσω πέσεν, ὅπλα τε πάντα 12.411 εἰς ἄντλον κατέχυνθ’. ὁ δ’ ἄρα πρυμνῇ ἐνὶ νηὶ 12.412 πλῆξε κυβερνήτεω κεφαλήν, σὺν δ’ ὀστέ’ ἄραξε 12.413 πάντ’ ἄμυδις κεφαλῆς: ὁ δ’ ἄρ’ ἀρνευτῆρι ἐοικὼς 12.414 κάππεσ’ ἀπ’ ἰκριόφιν, λίπε δ’ ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ. 12.415 Ζεὺς δ’ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηὶ κεραυνόν: 12.416 ἡ δ’ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸς πληγεῖσα κεραυνῷ, 12.417 ἐν δὲ θεείου πλῆτο, πέσον δ’ ἐκ νηὸς ἑταῖροι. 12.418 οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν 12.419 κύμασιν ἐμφορέοντο, θεὸς δ’ ἀποαίνυτο νόστον. 12.420 αὐτὰρ ἐγὼ διὰ νηὸς ἐφοίτων, ὄφρ’ ἀπὸ τοίχους 12.421 λῦσε κλύδων τρόπιος, τὴν δὲ ψιλὴν φέρε κῦμα, 12.422 ἐκ δέ οἱ ἱστὸν ἄραξε ποτὶ τρόπιν. αὐτὰρ ἐπ’ αὐτῷ 12.423 ἐπίτονος βέβλητο, βοὸς ῥινοῖο τετευχώς: 12.424 τῷ ῥ’ ἄμφω συνέεργον, ὁμοῦ τρόπιν ἠδὲ καὶ ἱστόν, 12.425 ἑζόμενος δ’ ἐπὶ τοῖς φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν. 12.426 ἔνθ’ ἦ τοι Ζέφυρος μὲν ἐπαύσατο λαίλαπι θύων, 12.427 ἦλθε δ’ ἐπὶ Νότος ὦκα, φέρων ἐμῷ ἄλγεα θυμῷ, 12.428 ὄφρ’ ἔτι τὴν ὀλοὴν ἀναμετρήσαιμι Χάρυβδιν. 12.429 παννύχιος φερόμην, ἅμα δ’ ἠελίῳ ἀνιόντι 12.430 ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε Χάρυβδιν. 12.431 ἡ μὲν ἀνερροίβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ: 12.432 αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ’ ἀερθείς, 12.433 τῷ προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς. οὐδέ πῃ εἶχον 12.434 οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ’ ἐπιβῆναι: 12.435 ῥίζαι γὰρ ἑκὰς εἶχον, ἀπήωροι δ’ ἔσαν ὄζοι, 12.436 μακροί τε μεγάλοι τε, κατεσκίαον δὲ Χάρυβδιν. 12.437 νωλεμέως δ’ ἐχόμην, ὄφρ’ ἐξεμέσειεν ὀπίσσω 12.438 ἱστὸν καὶ τρόπιν αὖτις: ἐελδομένῳ δέ μοι ἦλθον 12.439 ὄψ’: ἦμος δ’ ἐπὶ δόρπον ἀνὴρ ἀγορῆθεν ἀνέστη 12.440 κρίνων νείκεα πολλὰ δικαζομένων αἰζηῶν, 12.441 τῆμος δὴ τά γε δοῦρα Χαρύβδιος ἐξεφαάνθη. 12.442 ἧκα δ’ ἐγὼ καθύπερθε πόδας καὶ χεῖρε φέρεσθαι, 12.443 μέσσῳ δ’ ἐνδούπησα παρὲξ περιμήκεα δοῦρα, 12.444 ἑζόμενος δ’ ἐπὶ τοῖσι διήρεσα χερσὶν ἐμῇσι. 12.445 Σκύλλην δ’ οὐκέτ’ ἔασε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε 12.446 εἰσιδέειν: οὐ γάρ κεν ὑπέκφυγον αἰπὺν ὄλεθρον. 12.447 ἔνθεν δ’ ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτῃ δέ με νυκτὶ 12.448 νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ 12.449 ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα, 12.450 ἥ μ’ ἐφίλει τ’ ἐκόμει τε. τί τοι τάδε μυθολογεύω; 12.451 ἤδη γάρ τοι χθιζὸς ἐμυθεόμην ἐνὶ οἴκῳ 12.452 σοί τε καὶ ἰφθίμῃ ἀλόχῳ: ἐχθρὸν δέ μοί ἐστιν 12.453 αὖτις ἀριζήλως εἰρημένα μυθολογεύειν. 13.001 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, 13.002 κηληθμῷ δ’ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα. 13.003 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 13.004 ὦ Ὀδυσεῦ, ἐπεὶ ἵκευ ἐμὸν ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, 13.005 ὑψερεφές, τῷ σ’ οὔ τι παλιμπλαγχθέντα γ’ ὀΐω 13.006 ἂψ ἀπονοστήσειν, εἰ καὶ μάλα πολλὰ πέπονθας. 13.007 ὑμέων δ’ ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐφιέμενος τάδε εἴρω, 13.008 ὅσσοι ἐνὶ μεγάροισι γερούσιον αἴθοπα οἶνον 13.009 αἰεὶ πίνετ’ ἐμοῖσιν, ἀκουάζεσθε δ’ ἀοιδοῦ. 13.010 εἵματα μὲν δὴ ξείνῳ ἐϋξέστῃ ἐνὶ χηλῷ 13.011 κεῖται καὶ χρυσὸς πολυδαίδαλος ἄλλα τε πάντα 13.012 δῶρ’, ὅσα Φαιήκων βουληφόροι ἐνθάδ’ ἔνεικαν: 13.013 ἀλλ’ ἄγε οἱ δῶμεν τρίποδα μέγαν ἠδὲ λέβητα 13.014 ἀνδρακάς: ἡμεῖς δ’ αὖτε ἀγειρόμενοι κατὰ δῆμον 13.015 τισόμεθ’: ἀργαλέον γὰρ ἕνα προικὸς χαρίσασθαι. 13.016 ὣς ἔφατ’ Ἀλκίνοος, τοῖσιν δ’ ἐπιὴνδανε μῦθος. 13.017 οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος, 13.018 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 13.019 νῆάδ’ ἐπεσσεύοντο, φέρον δ’ εὐήνορα χαλκόν. 13.020 καὶ τὰ μὲν εὖ κατέθηχ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο, 13.021 αὐτὸς ἰὼν διὰ νηὸς ὑπὸ ζυγά, μή τιν’ ἑταίρων 13.022 βλάπτοι ἐλαυνόντων, ὁπότε σπερχοίατ’ ἐρετμοῖς. 13.023 οἱ δ’ εἰς Ἀλκινόοιο κίον καὶ δαῖτ’ ἀλέγυνον. 13.024 τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσ’ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο 13.025 Ζηνὶ κελαινεφέϊ Κρονίδῃ, ὃς πᾶσιν ἀνάσσει. 13.026 μῆρα δὲ κήαντες δαίνυντ’ ἐρικυδέα δαῖτα 13.027 τερπόμενοι: μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός, 13.028 Δημόδοκος, λαοῖσι τετιμένος. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 13.029 πολλὰ πρὸς ἠέλιον κεφαλὴν τρέπε παμφανόωντα, 13.030 δῦναι ἐπειγόμενος: δὴ γὰρ μενέαινε νέεσθαι. 13.031 ὡς δ’ ὅτ’ ἀνὴρ δόρποιο λιλαίεται, ᾧ τε πανῆμαρ 13.032 νειὸν ἀν’ ἕλκητον βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον: 13.033 ἀσπασίως δ’ ἄρα τῷ κατέδυ φάος ἠελίοιο 13.034 δόρπον ἐποίχεσθαι, βλάβεται δέ τε γούνατ’ ἰόντι: 13.035 ὣς Ὀδυσῆ’ ἀσπαστὸν ἔδυ φάος ἠελίοιο. 13.036 αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα, 13.037 Ἀλκινόῳ δὲ μάλιστα πιφαυσκόμενος φάτο μῦθον: 13.038 Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, 13.039 πέμπετέ με σπείσαντες ἀπήμονα, χαίρετε δ’ αὐτοί: 13.040 ἤδη γὰρ τετέλεσται ἅ μοι φίλος ἤθελε θυμός, 13.041 πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ Οὐρανίωνες 13.042 ὄλβια ποιήσειαν: ἀμύμονα δ’ οἴκοι ἄκοιτιν 13.043 νοστήσας εὕροιμι σὺν ἀρτεμέεσσι φίλοισιν. 13.044 ὑμεῖς δ’ αὖθι μένοντες ἐϋφραίνοιτε γυναῖκας 13.045 κουριδίας καὶ τέκνα: θεοὶ δ’ ἀρετὴν ὀπάσειαν 13.046 παντοίην, καὶ μή τι κακὸν μεταδήμιον εἴη. 13.047 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδ’ ἐκέλευον 13.048 πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν. 13.049 καὶ τότε κήρυκα προσέφη μένος Ἀλκινόοιο: 13.050 Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον 13.051 πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ὄφρ’ εὐξάμενοι Διὶ πατρὶ 13.052 τὸν ξεῖνον πέμπωμεν ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 13.053 ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα, 13.054 νώμησεν δ’ ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν: οἱ δὲ θεοῖσιν 13.055 ἔσπεισαν μακάρεσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 13.056 αὐτόθεν ἐξ ἑδρέων. ἀνὰ δ’ ἵστατο δῖος Ὀδυσσεύς, 13.057 Ἀρήτῃ δ’ ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον, 13.058 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 13.059 χαῖρέ μοι, ὦ βασίλεια, διαμπερές, εἰς ὅ κε γῆρας 13.060 ἔλθῃ καὶ θάνατος, τά τ’ ἐπ’ ἀνθρώποισι πέλονται. 13.061 αὐτὰρ ἐγὼ νέομαι: σὺ δὲ τέρπεο τῷδ’ ἐνὶ οἴκῳ 13.062 παισί τε καὶ λαοῖσι καὶ Ἀλκινόῳ βασιλῆϊ. 13.063 ὣς εἰπὼν ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δῖος Ὀδυσσεύς, 13.064 τῷ δ’ ἅμα κήρυκα προΐει μένος Ἀλκινόοιο, 13.065 ἡγεῖσθαι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης: 13.066 Ἀρήτη δ’ ἄρα οἱ δμῳὰς ἅμ’ ἔπεμπε γυναῖκας, 13.067 τὴν μὲν φᾶρος ἔχουσαν ἐϋπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα, 13.068 τὴν δ’ ἑτέρην χηλὸν πυκινὴν ἅμ’ ὄπασσε κομίζειν: 13.069 ἡ δ’ ἄλλη σῖτόν τ’ ἔφερεν καὶ οἶνον ἐρυθρόν. 13.070 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, 13.071 αἶψα τά γ’ ἐν νηῒ γλαφυρῇ πομπῆες ἀγαυοὶ 13.072 δεξάμενοι κατέθεντο, πόσιν καὶ βρῶσιν ἅπασαν: 13.073 κὰδ δ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆϊ στόρεσαν ῥῆγός τε λίνον τε 13.074 νηὸς ἐπ’ ἰκριόφιν γλαφυρῆς, ἵνα νήγρετον εὕδοι, 13.075 πρυμνῆς: ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἐβήσετο καὶ κατέλεκτο 13.076 σιγῇ: τοὶ δὲ καθῖζον ἐπὶ κληῗσιν ἕκαστοι 13.077 κόσμῳ, πεῖσμα δ’ ἔλυσαν ἀπὸ τρητοῖο λίθοις. 13.078 εὖθ’ οἱ ἀνακλινθέντες ἀνερρίπτουν ἅλα πηδῷ, 13.079 καὶ τῷ νήδυμος ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτε, 13.080 νήγρετος, ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. 13.081 ἡ δ’, ὥς τ’ ἐν πεδίῳ τετράοροι ἄρσενες ἵπποι, 13.082 πάντες ἅμ’ ὁρμηθέντες ὑπὸ πληγῇσιν ἱμάσθλης, 13.083 ὑψόσ’ ἀειρόμενοι ῥίμφα πρήσσουσι κέλευθον, 13.084 ὣς ἄρα τῆς πρύμνη μὲν ἀείρετο, κῦμα δ’ ὄπισθε 13.085 πορφύρεον μέγα θῦε πολυφλοίσβοιο θαλάσσης. 13.086 ἡ δὲ μάλ’ ἀσφαλέως θέεν ἔμπεδον: οὐδέ κεν ἴρηξ 13.087 κίρκος ὁμαρτήσειεν, ἐλαφρότατος πετεηνῶν. 13.088 ὣς ἡ ῥίμφα θέουσα θαλάσσης κύματ’ ἔταμνεν, 13.089 ἄνδρα φέρουσα θεοῖς ἐναλίγκια μήδε’ ἔχοντα: 13.090 ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθ’ ἄλγεα ὃν κατὰ θυμὸν 13.091 ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων, 13.092 δὴ τότε γ’ ἀτρέμας εὗδε, λελασμένος ὅσσ’ ἐπεπόνθει. 13.093 εὖτ’ ἀστὴρ ὑπερέσχε φαάντατος, ὅς τε μάλιστα 13.094 ἔρχεται ἀγγέλλων φάος Ἠοῦς ἠριγενείης, 13.095 τῆμος δὴ νήσῳ προσεπίλνατο ποντοπόρος νηῦς. 13.096 Φόρκυνος δέ τίς ἐστι λιμήν, ἁλίοιο γέροντος, 13.097 ἐν δήμῳ Ἰθάκης: δύο δὲ προβλῆτες ἐν αὐτῷ 13.098 ἀκταὶ ἀπορρῶγες, λιμένος ποτιπεπτηυῖαι, 13.099 αἵ τ’ ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα 13.100 ἔκτοθεν: ἔντοσθεν δέ τ’ ἄνευ δεσμοῖο μένουσι 13.101 νῆες ἐΰσσελμοι, ὅτ’ ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται. 13.102 αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος ἐλαίη, 13.103 ἀγχόθι δ’ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές, 13.104 ἱρὸν νυμφάων αἱ νηϊάδες καλέονται. 13.105 ἐν δὲ κρητῆρές τε καὶ ἀμφιφορῆες ἔασιν 13.106 λάϊνοι: ἔνθα δ’ ἔπειτα τιθαιβώσσουσι μέλισσαι. 13.107 ἐν δ’ ἱστοὶ λίθεοι περιμήκεες, ἔνθα τε νύμφαι 13.108 φάρε’ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι: 13.109 ἐν δ’ ὕδατ’ ἀενάοντα. δύω δέ τέ οἱ θύραι εἰσίν, 13.110 αἱ μὲν πρὸς Βορέαο καταιβαταὶ ἀνθρώποισιν, 13.111 αἱ δ’ αὖ πρὸς Νότου εἰσὶ θεώτεραι: οὐδέ τι κείνῃ 13.112 ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ’ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν. 13.113 ἔνθ’ οἵ γ’ εἰσέλασαν, πρὶν εἰδότες: ἡ μὲν ἔπειτα 13.114 ἠπείρῳ ἐπέκελσεν, ὅσον τ’ ἐπὶ ἥμισυ πάσης, 13.115 σπερχομένη: τοῖον γὰρ ἐπείγετο χέρσ’ ἐρετάων: 13.116 οἱ δ’ ἐκ νηὸς βάντες ἐϋζύγου ἤπειρόνδε 13.117 πρῶτον Ὀδυσσῆα γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἄειραν 13.118 αὐτῷ σύν τε λίνῳ καὶ ῥήγεϊ σιγαλόεντι, 13.119 κὰδ δ’ ἄρ’ ἐπὶ ψαμάθῳ ἔθεσαν δεδμημένον ὕπνῳ, 13.120 ἐκ δὲ κτήματ’ ἄειραν, ἅ οἱ Φαίηκες ἀγαυοὶ 13.121 ὤπασαν οἴκαδ’ ἰόντι διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην. 13.122 καὶ τὰ μὲν οὖν παρὰ πυθμέν’ ἐλαίης ἀθρόα θῆκαν 13.123 ἐκτὸς ὁδοῦ, μή πώς τις ὁδιτάων ἀνθρώπων, 13.124 πρίν γ’ Ὀδυσῆ’ ἔγρεσθαι, ἐπελθὼν δηλήσαιτο: 13.125 αὐτοὶ δ’ αὖτ’ οἶκόνδε πάλιν κίον. οὐδ’ ἐνοσίχθων 13.126 λήθετ’ ἀπειλάων, τὰς ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ 13.127 πρῶτον ἐπηπείλησε, Διὸς δ’ ἐξείρετο βουλήν: 13.128 Ζεῦ πάτερ, οὐκέτ’ ἐγώ γε μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι 13.129 τιμήεις ἔσομαι, ὅτε με βροτοὶ οὔ τι τίουσιν, 13.130 Φαίηκες, τοί πέρ τοι ἐμῆς ἔξ εἰσι γενέθλης. 13.131 καὶ γὰρ νῦν Ὀδυσῆ’ ἐφάμην κακὰ πολλὰ παθόντα 13.132 οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι: νόστον δέ οἱ οὔ ποτ’ ἀπηύρων 13.133 πάγχυ, ἐπεὶ σὺ πρῶτον ὑπέσχεο καὶ κατένευσας. 13.134 οἱ δ’ εὕδοντ’ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες 13.135 κάτθεσαν εἰν Ἰθάκῃ, ἔδοσαν δέ οἱ ἄσπετα δῶρα, 13.136 χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θ’ ὑφαντήν, 13.137 πόλλ’, ὅσ’ ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατ’ Ὀδυσσεύς, 13.138 εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληΐδος αἶσαν. 13.139 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεὺς: 13.140 ὢ πόποι, ἐννοσίγαι’ εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες. 13.141 οὔ τί σ’ ἀτιμάζουσι θεοί: χαλεπὸν δέ κεν εἴη 13.142 πρεσβύτατον καὶ ἄριστον ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν. 13.143 ἀνδρῶν δ’ εἴ πέρ τίς σε βίῃ καὶ κάρτεϊ εἴκων 13.144 οὔ τι τίει. σοὶ δ’ ἐστὶ καὶ ἐξοπίσω τίσις αἰεί. 13.145 ἔρξον ὅπως ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ. 13.146 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων: 13.147 αἶψά κ’ ἐγὼν ἔρξαιμι, κελαινεφές, ὡς ἀγορεύεις: 13.148 ἀλλὰ σὸν αἰεὶ θυμὸν ὀπίζομαι ἠδ’ ἀλεείνω. 13.149 νῦν αὖ Φαιήκων ἐθέλω περικαλλέα νῆα, 13.150 ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν, ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ 13.151 ῥαῖσαι, ἵν’ ἤδη σχῶνται, ἀπολλήξωσι δὲ πομπῆς 13.152 ἀνθρώπων, μέγα δέ σφιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψαι. 13.153 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς: 13.154 ὢ πέπον, ὡς μὲν ἐμῷ θυμῷ δοκεῖ εἶναι ἄριστα, 13.155 ὁππότε κεν δὴ πάντες ἐλαυνομένην προΐδωνται 13.156 λαοὶ ἀπὸ πτόλιος, θεῖναι λίθον ἐγγύθι γαίης 13.157 νηῒ θοῇ ἴκελον, ἵνα θαυμάζωσιν ἅπαντες 13.158 ἄνθρωποι, μέγα δέ σφιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψαι. 13.159 αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων, 13.160 βῆ ῥ’ ἴμεν ἐς Σχερίην, ὅθι Φαίηκες γεγάασιν. 13.161 ἔνθ’ ἔμεν’: ἡ δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθε ποντοπόρος νηῦς 13.162 ῥίμφα διωκομένη: τῆς δὲ σχεδὸν ἦλθ’ ἐνοσίχθων, 13.163 ὅς μιν λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθε 13.164 χειρὶ καταπρηνεῖ ἐλάσας: ὁ δὲ νόσφι βεβήκει. 13.165 οἱ δὲ πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευον 13.166 Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες. 13.167 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 13.168 ὤ μοι, τίς δὴ νῆα θοὴν ἐπέδησ’ ἐνὶ πόντῳ 13.169 οἴκαδ’ ἐλαυνομένην; καὶ δὴ προὐφαίνετο πᾶσα. 13.170 ὣς ἄρα τις εἴπεσκε: τὰ δ’ οὐκ ἴσαν ὡς ἐτέτυκτο. 13.171 τοῖσιν δ’ Ἀλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 13.172 ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίφατα θέσφαθ’ ἱκάνει 13.173 πατρὸς ἐμοῦ, ὃς ἔφασκε Ποσειδάων’ ἀγάσασθαι 13.174 ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων. 13.175 φῆ ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν περικαλλέα, νῆα, 13.176 ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν, ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ 13.177 ῥαισέμεναι, μέγα δ’ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν. 13.178 ὣς ἀγόρευ’ ὁ γέρων: τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. 13.179 ἀλλ’ ἄγεθ’, ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες: 13.180 πομπῆς μὲν παύσασθε βροτῶν, ὅτε κέν τις ἵκηται 13.181 ἡμέτερον προτὶ ἄστυ: Ποσειδάωνι δὲ ταύρους 13.182 δώδεκα κεκριμένους ἱερεύσομεν, αἴ κ’ ἐλεήσῃ, 13.183 μηδ’ ἡμῖν περίμηκες ὄρος πόλει ἀμφικαλύψῃ. 13.184 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἔδεισαν, ἑτοιμάσσαντο δὲ ταύρους. 13.185 ὣς οἱ μέν ῥ’ εὔχοντο Ποσειδάωνι ἄνακτι 13.186 δήμου Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες, 13.187 ἑσταότες περὶ βωμόν. ὁ δ’ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεὺς 13.188 εὕδων ἐν γαίῃ πατρωΐῃ, οὐδέ μιν ἔγνω, 13.189 ἤδη δὴν ἀπεών: περὶ γὰρ θεὸς ἠέρα χεῦε 13.190 Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διός, ὄφρα μιν αὐτὸν 13.191 ἄγνωστον τεύξειεν ἕκαστά τε μυθήσαιτο, 13.192 μή μιν πρὶν ἄλοχος γνοίη ἀστοί τε φίλοι τε, 13.193 πρὶν πᾶσαν μνηστῆρας ὑπερβασίην ἀποτῖσαι. 13.194 τοὔνεκ’ ἄρ’ ἀλλοειδέα φαινέσκετο πάντα ἄνακτι, 13.195 ἀτραπιτοί τε διηνεκέες λιμένες τε πάνορμοι 13.196 πέτραι τ’ ἠλίβατοι καὶ δένδρεα τηλεθόωντα. 13.197 στῆ δ’ ἄρ’ ἀναΐξας καί ῥ’ εἴσιδε πατρίδα γαῖαν: 13.198 ᾤμωξέν τ’ ἄρ ἔπειτα καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ 13.199 χερσὶ καταπρηνέσσ’, ὀλοφυρόμενος δ’ ἔπος ηὔδα: 13.200 ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω; 13.201 ἦ ῥ’ οἵ γ’ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 13.202 ἦε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής; 13.203 πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; πῇ τε καὶ αὐτὸς 13.204 πλάζομαι; αἴθ’ ὄφελον μεῖναι παρὰ Φαιήκεσσιν 13.205 αὐτοῦ: ἐγὼ δέ κεν ἄλλον ὑπερμενέων βασιλήων 13.206 ἐξικόμην, ὅς κέν μ’ ἐφίλει καὶ ἔπεμπε νέεσθαι. 13.207 νῦν δ’ οὔτ’ ἄρ πῃ θέσθαι ἐπίσταμαι, οὐδὲ μὲν αὐτοῦ 13.208 καλλείψω, μή πώς μοι ἕλωρ ἄλλοισι γένηται. 13.209 ὢ πόποι, οὐκ ἄρα πάντα νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι 13.210 ἦσαν Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες, 13.211 οἵ μ’ εἰς ἄλλην γαῖαν ἀπήγαγον, ἦ τέ μ’ ἔφαντο 13.212 ἄξειν εἰς Ἰθάκην εὐδείελον, οὐδ’ ἐτέλεσσαν. 13.213 Ζεὺς σφέας τίσαιτο ἱκετήσιος, ὅς τε καὶ ἄλλους 13.214 ἀνθρώπους ἐφορᾷ καὶ τίνυται ὅς τις ἁμάρτῃ. 13.215 ἀλλ’ ἄγε δὴ τὰ χρήματ’ ἀριθμήσω καὶ ἴδωμαι, 13.216 μή τί μοι οἴχωνται κοίλης ἐπὶ νηὸς ἄγοντες. 13.217 ὣς εἰπὼν τρίποδας περικαλλέας ἠδὲ λέβητας 13.218 ἠρίθμει καὶ χρυσὸν ὑφαντά τε εἵματα καλά. 13.219 τῶν μὲν ἄρ’ ὀύ τι πόθει: ὁ δ’ ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν 13.220 ἑρπύζων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, 13.221 πόλλ’ ὀλοφυρόμενος. σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν Ἀθήνη, 13.222 ἀνδρὶ δέμας εἰκυῖα νέῳ, ἐπιβώτορι μήλων, 13.223 παναπάλῳ, οἷοί τε ἀνάκτων παῖδες ἔασι, 13.224 δίπτυχον ἀμφ’ ὤμοισιν ἔχουσ’ εὐεργέα λώπην: 13.225 ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσι πέδιλ’ ἔχε, χερσὶ δ’ ἄκοντα. 13.226 τὴν δ’ Ὀδυσεὺς γήθησεν ἰδὼν καὶ ἐναντίος ἦλθε, 13.227 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 13.228 ὦ φίλ’, ἐπεί σε πρῶτα κιχάνω τῷδ’ ἐνὶ χώρῳ, 13.229 χαῖρέ τε καὶ μή μοί τι κακῷ νόῳ ἀντιβολήσαις, 13.230 ἀλλὰ σάω μὲν ταῦτα, σάω δ’ ἐμέ: σοὶ γὰρ ἐγώ γε 13.231 εὔχομαι ὥς τε θεῷ καί σευ φίλα γούναθ’ ἱκάνω. 13.232 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐῢ εἰδῶ: 13.233 τίς γῆ, τίς δῆμος, τίνες ἀνέρες ἐγγεγάασιν; 13.234 ἦ πού τις νήσων εὐδείελος, ἦέ τις ἀκτὴ 13.235 κεῖθ’ ἁλὶ κεκλιμένη ἐριβώλακος ἠπείροιο; 13.236 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.237 νήπιός εἰς, ὦ ξεῖν’, ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας, 13.238 εἰ δὴ τήνδε τε γαῖαν ἀνείρεαι. οὐδέ τι λίην 13.239 οὕτω νώνυμός ἐστιν: ἴσασι δέ μιν μάλα πολλοί, 13.240 ἠμὲν ὅσοι ναίουσι πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε, 13.241 ἠδ’ ὅσσοι μετόπισθε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα. 13.242 ἦ τοι μὲν τρηχεῖα καὶ οὐχ ἱππήλατός ἐστιν, 13.243 οὐδὲ λίην λυπρή, ἀτὰρ οὐδ’ εὐρεῖα τέτυκται. 13.244 ἐν μὲν γάρ οἱ σῖτος ἀθέσφατος, ἐν δέ τε οἶνος 13.245 γίγνεται: αἰεὶ δ’ ὄμβρος ἔχει τεθαλυῖά τ’ ἐέρση: 13.246 αἰγίβοτος δ’ ἀγαθὴ καὶ βούβοτος: ἔστι μὲν ὕλη 13.247 παντοίη, ἐν δ’ ἀρδμοὶ ἐπηετανοὶ παρέασι. 13.248 τῷ τοι, ξεῖν’, Ἰθάκης γε καὶ ἐς Τροίην ὄνομ’ ἵκει, 13.249 τήν περ τηλοῦ φασὶν Ἀχαιΐδος ἔμμεναι αἴης. 13.250 ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 13.251 χαίρων ᾗ γαίῃ πατρωΐῃ, ὥς οἱ ἔειπε 13.252 Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διὸς, αἰγιόχοιο: 13.253 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 13.254 οὐδ’ ὅ γ’ ἀληθέα εἶπε, πάλιν δ’ ὅ γε λάζετο μῦθον, 13.255 αἰεὶ ἐνὶ στήθεσσι νόον πολυκερδέα νωμῶν: 13.256 πυνθανόμην Ἰθάκης γε καὶ ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ, 13.257 τηλοῦ ὑπὲρ πόντου: νῦν δ’ εἰλήλουθα καὶ αὐτὸς 13.258 χρήμασι σὺν τοίσδεσσι: λιπὼν δ’ ἔτι παισὶ τοσαῦτα 13.259 φεύγω, ἐπεὶ φίλον υἷα κατέκτανον Ἰδομενῆος, 13.260 Ὀρσίλοχον πόδας ὠκύν, ὃς ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ 13.261 ἀνέρας ἀλφηστὰς νίκα ταχέεσσι πόδεσσιν, 13.262 οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε πάσης 13.263 Τρωϊάδος, τῆς εἵνεκ’ ἐγὼ πάθον ἄλγεα θυμῷ, 13.264 ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων, 13.265 οὕνεκ’ ἄρ’ οὐχ ᾧ πατρὶ χαριζόμενος θεράπευον 13.266 δήμῳ ἔνι Τρώων, ἀλλ’ ἄλλων ἦρχον ἑταίρων. 13.267 τὸν μὲν ἐγὼ κατιόντα βάλον χαλκήρεϊ δουρὶ 13.268 ἀγρόθεν, ἐγγὺς ὁδοῖο λοχησάμενος σὺν ἑταίρῳ: 13.269 νὺξ δὲ μάλα δνοφερὴ κάτεχ’ οὐρανόν, οὐδέ τις ἡμέας 13.270 ἀνθρώπων ἐνόησε, λάθον δέ ἑ θυμὸν ἀπούρας. 13.271 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε κατέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ, 13.272 αὐτίκ’ ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν Φοίνικας ἀγαυοὺς 13.273 ἐλλισάμην, καί σφιν μενοεικέα ληΐδα δῶκα: 13.274 τούς μ’ ἐκέλευσα Πύλονδε καταστῆσαι καὶ ἐφέσσαι 13.275 ἢ εἰς Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί. 13.276 ἀλλ’ ἦ τοι σφέας κεῖθεν ἀπώσατο ἲς ἀνέμοιο 13.277 πόλλ’ ἀεκαζομένους, οὐδ’ ἤθελον ἐξαπατῆσαι. 13.278 κεῖθεν δὲ πλαγχθέντες ἱκάνομεν ἐνθάδε νυκτός. 13.279 σπουδῇ δ’ ἐς λιμένα προερέσσαμεν, οὐδέ τις ἡμῖν 13.280 δόρπου μνῆστις ἔην, μάλα περ χατέουσιν ἑλέσθαι, 13.281 ἀλλ’ αὔτως ἀποβάντες ἐκείμεθα νηὸς ἅπαντες. 13.282 ἔνθ’ ἐμὲ μὲν γλυκὺς ὕπνος ἐπήλυθε κεκμηῶτα, 13.283 οἱ δὲ χρήματ’ ἐμὰ γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλόντες 13.284 κάτθεσαν, ἔνθα περ αὐτὸς ἐπὶ ψαμάθοισιν ἐκείμην. 13.285 οἱ δ’ ἐς Σιδονίην εὖ ναιομένην ἀναβάντες 13.286 ᾤχοντ’: αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ. 13.287 ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, 13.288 χειρί τέ μιν κατέρεξε: δέμας δ’ ἤϊκτο γυναικὶ 13.289 καλῇ τε μεγάλῃ τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυίῃ: 13.290 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 13.291 κερδαλέος κ’ εἴη καὶ ἐπίκλοπος ὅς σε παρέλθοι 13.292 ἐν πάντεσσι δόλοισι, καὶ εἰ θεὸς ἀντιάσειε. 13.293 σχέτλιε, ποικιλομῆτα, δόλων ἆτ’, οὐκ ἄρ’ ἔμελλες, 13.294 οὐδ’ ἐν σῇ περ ἐὼν γαίῃ, λήξειν ἀπατάων 13.295 μύθων τε κλοπίων, οἵ τοι πεδόθεν φίλοι εἰσίν. 13.296 ἀλλ’ ἄγε, μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα, εἰδότες ἄμφω 13.297 κέρδε’, ἐπεὶ σὺ μέν ἐσσι βροτῶν ὄχ’ ἄριστος ἁπάντων 13.298 βουλῇ καὶ μύθοισιν, ἐγὼ δ’ ἐν πᾶσι θεοῖσι 13.299 μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσιν: οὐδὲ σύ γ’ ἔγνως 13.300 Παλλάδ’ Ἀθηναίην, κούρην Διός, ἥ τέ τοι αἰεὶ 13.301 ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίσταμαι ἠδὲ φυλάσσω, 13.302 καὶ δέ σε Φαιήκεσσι φίλον πάντεσσιν ἔθηκα, 13.303 νῦν αὖ δεῦρ’ ἱκόμην, ἵνα τοι σὺν μῆτιν ὑφήνω 13.304 χρήματά τε κρύψω, ὅσα τοι Φαίηκες ἀγαυοὶ 13.305 ὤπασαν οἴκαδ’ ἰόντι ἐμῇ βουλῇ τε νόῳ τε, 13.306 εἴπω θ’ ὅσσα τοι αἶσα δόμοις ἔνι ποιητοῖσι 13.307 κήδε’ ἀνασχέσθαι: σὺ δὲ τετλάμεναι καὶ ἀνάγκῃ, 13.308 μηδέ τῳ ἐκφάσθαι μήτ’ ἀνδρῶν μήτε γυναικῶν, 13.309 πάντων, οὕνεκ’ ἄρ’ ἦλθες ἀλώμενος, ἀλλὰ σιωπῇ 13.310 πάσχειν ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν. 13.311 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 13.312 ἀργαλέον σε, θεά, γνῶναι βροτῷ ἀντιάσαντι, 13.313 καὶ μάλ’ ἐπισταμένῳ: σὲ γὰρ αὐτὴν παντὶ ἐΐσκεις. 13.314 τοῦτο δ’ ἐγὼν εὖ οἶδ’, ὅτι μοι πάρος ἠπίη ἦσθα, 13.315 ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν. 13.316 αὐτὰρ ἐπεὶ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν, 13.317 βῆμεν δ’ ἐν νήεσσι, θεὸς δ’ ἐκέδασσεν Ἀχαιούς, 13.318 οὔ σέ γ’ ἔπειτα ἴδον, κούρη Διός, οὐδ’ ἐνόησα 13.319 νηὸς ἐμῆς ἐπιβᾶσαν, ὅπως τί μοι ἄλγος ἀλάλκοις. 13.320 ἀλλ’ αἰεὶ φρεσὶν ᾗσιν ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ 13.321 ἠλώμην, ἧός με θεοὶ κακότητος ἔλυσαν: 13.322 πρίν γ’ ὅτε Φαιήκων ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ 13.323 θάρσυνάς τε ἔπεσσι καὶ ἐς πόλιν ἤγαγες αὐτή. 13.324 νῦν δέ σε πρὸς πατρὸς γουνάζομαι—οὐ γὰρ ὀΐω 13.325 ἥκειν εἰς Ἰθάκην εὐδείελον, ἀλλά τιν’ ἄλλην 13.326 γαῖαν ἀναστρέφομαι: σὲ δὲ κερτομέουσαν ὀΐω 13.327 ταῦτ’ ἀγορευέμεναι, ἵν’ ἐμὰς φρένας ἠπεροπεύσῃς— 13.328 εἰπέ μοι εἰ ἐτεόν γε φίλην ἐς πατρίδ’ ἱκάνω. 13.329 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.330 αἰεί τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα: 13.331 τῷ σε καὶ οὐ δύναμαι προλιπεῖν δύστηνον ἐόντα, 13.332 οὕνεκ’ ἐπητής ἐσσι καὶ ἀγχίνοος καὶ ἐχέφρων. 13.333 ἀσπασίως γάρ κ’ ἄλλος ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν 13.334 ἵετ’ ἐνὶ μεγάροις ἰδέειν παῖδάς τ’ ἄλοχόν τε: 13.335 σοὶ δ’ οὔ πω φίλον ἐστὶ δαήμεναι οὐδὲ πυθέσθαι, 13.336 πρίν γ’ ἔτι σῆς ἀλόχου πειρήσεαι, ἥ τέ τοι αὔτως 13.337 ἧσται ἐνὶ μεγάροισιν, ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ 13.338 φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. 13.339 αὐτὰρ ἐγὼ τὸ μὲν οὔ ποτ’ ἀπίστεον, ἀλλ’ ἐνὶ θυμῷ 13.340 ᾔδε’, ὃ νοστήσεις ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους: 13.341 ἀλλά τοι οὐκ ἐθέλησα Ποσειδάωνι μάχεσθαι 13.342 πατροκασιγνήτῳ, ὅς τοι κότον ἔνθετο θυμῷ, 13.343 χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας. 13.344 ἀλλ’ ἄγε τοι δείξω Ἰθάκης ἕδος, ὄφρα πεποίθῃς. 13.345 Φόρκυνος μὲν ὅδ’ ἐστὶ λιμήν, ἁλίοιο γέροντος, 13.346 ἥδε δ’ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος ἐλαίη: 13.347 ἀγχόθι δ’ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές, 13.348 ἱρὸν νυμφάων, αἳ νηϊάδες καλέονται: 13.349 τοῦτο δέ τοι σπέος ἐστὶ κατηρεφές, ἔνθα σὺ πολλὰς 13.350 ἔρδεσκες νύμφῃσι τεληέσσας ἑκατόμβας: 13.351 τοῦτο δὲ Νήριτόν ἐστιν ὄρος καταειμένον ὕλῃ. 13.352 ὣς εἰποῦσα θεὰ σκέδασ’ ἠέρα, εἴσατο δὲ χθών: 13.353 γήθησέν τ’ ἄρ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 13.354 χαίρων ᾗ γαίῃ, κύσε δὲ ζείδωρον ἄρουραν. 13.355 αὐτίκα δὲ νύμφῃς ἠρήσατο, χεῖρας ἀνασχών: 13.356 νύμφαι νηϊάδες, κοῦραι Διός, οὔ ποτ’ ἐγώ γε 13.357 ὄψεσθ’ ὔμμ’ ἐφάμην: νῦν δ’ εὐχωλῇς ἀγανῇσι 13.358 χαίρετ’: ἀτὰρ καὶ δῶρα διδώσομεν, ὡς τὸ πάρος περ, 13.359 αἴ κεν ἐᾷ πρόφρων με Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη 13.360 αὐτόν τε ζώειν καί μοι φίλον υἱὸν ἀέξῃ. 13.361 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.362 θάρσει, μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων. 13.363 ἀλλὰ χρήματα μὲν μυχῷ ἄντρου θεσπεσίοιο 13.364 θείμεν αὐτίκα νῦν, ἵνα περ τάδε τοι σόα μίμνῃ: 13.365 αὐτοὶ δὲ φραζώμεθ’ ὅπως ὄχ’ ἄριστα γένηται. 13.366 ὣς εἰποῦσα θεὰ δῦνε σπέος ἠεροειδές, 13.367 μαιομένη κευθμῶνας ἀνὰ σπέος: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 13.368 ἆσσον πάντ’ ἐφόρει, χρυσὸν καὶ ἀτειρέα χαλκὸν 13.369 εἵματά τ’ εὐποίητα, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν. 13.370 καὶ τὰ μὲν εὖ κατέθηκε, λίθον δ’ ἐπέθηκε θύρῃσι 13.371 Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο. 13.372 τὼ δὲ καθεζομένω ἱερῆς παρὰ πυθμέν’ ἐλαίης 13.373 φραζέσθην μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὄλεθρον. 13.374 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.375 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 13.376 φράζευ ὅπως μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσεις, 13.377 οἳ δή τοι τρίετες μέγαρον κάτα κοιρανέουσι, 13.378 μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες: 13.379 ἡ δὲ σὸν αἰεὶ νόστον ὀδυρομένη κατὰ θυμὸν 13.380 πάντας μέν ῥ’ ἔλπει καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ, 13.381 ἀγγελίας προϊεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ. 13.382 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 13.383 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο 13.384 φθίσεσθαι κακὸν οἶτον ἐνὶ μεγάροισιν ἔμελλον, 13.385 εἰ μή μοι σὺ ἕκαστα, θεά, κατὰ μοῖραν ἔειπες. 13.386 ἀλλ’ ἄγε μῆτιν ὕφηνον, ὅπως ἀποτίσομαι αὐτούς: 13.387 πὰρ δέ μοι αὐτὴ στῆθι, μένος πολυθαρσὲς ἐνεῖσα, 13.388 οἷον ὅτε Τροίης λύομεν λιπαρὰ κρήδεμνα. 13.389 αἴ κέ μοι ὣς μεμαυῖα παρασταίης, γλαυκῶπι, 13.390 καί κε τριηκοσίοισιν ἐγὼν ἄνδρεσσι μαχοίμην 13.391 σὺν σοί, πότνα θεά, ὅτε μοι πρόφρασσ’ ἐπαρήγοις. 13.392 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.393 καὶ λίην τοι ἐγώ γε παρέσσομαι, οὐδέ με λήσεις, 13.394 ὁππότε κεν δὴ ταῦτα πενώμεθα: καί τιν’ ὀΐω 13.395 αἵματί τ’ ἐγκεφάλῳ τε παλαξέμεν ἄσπετον οὖδας 13.396 ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν. 13.397 ἀλλ’ ἄγε σ’ ἄγνωστον τεύξω πάντεσσι βροτοῖσι: 13.398 κάρψω μὲν χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι, 13.399 ξανθὰς δ’ ἐκ κεφαλῆς ὀλέσω τρίχας, ἀμφὶ δὲ λαῖφος 13.400 ἕσσω ὅ κε στυγέῃσιν ἰδὼν ἄνθρωπον ἔχοντα, 13.401 κνυζώσω δέ τοι ὄσσε πάρος περικαλλέ’ ἐόντε, 13.402 ὡς ἂν ἀεικέλιος πᾶσι μνηστῆρσι φανήῃς 13.403 σῇ τ’ ἀλόχῳ καὶ παιδί, τὸν ἐν μεγάροισιν ἔλειπες. 13.404 αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαφικέσθαι, 13.405 ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος, ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδε, 13.406 παῖδά τε σὸν φιλέει καὶ ἐχέφρονα Πηνελόπειαν. 13.407 δήεις τόν γε σύεσσι παρήμενον: αἱ δὲ νέμονται 13.408 πὰρ Κόρακος πέτρῃ ἐπί τε κρήνῃ Ἀρεθούσῃ, 13.409 ἔσθουσαι βάλανον μενοεικέα καὶ μέλαν ὕδωρ 13.410 πίνουσαι, τά θ’ ὕεσσι τρέφει τεθαλυῖαν ἀλοιφήν. 13.411 ἔνθα μένειν καὶ πάντα παρήμενος ἐξερέεσθαι, 13.412 ὄφρ’ ἂν ἐγὼν ἔλθω Σπάρτην ἐς καλλιγύναικα 13.413 Τηλέμαχον καλέουσα, τεὸν φίλον υἱόν, Ὀδυσσεῦ: 13.414 ὅς τοι ἐς εὐρύχορον Λακεδαίμονα πὰρ Μενέλαον 13.415 ᾤχετο πευσόμενος μετὰ σὸν κλέος, εἴ που ἔτ’ εἴης. 13.416 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 13.417 τίπτε τ’ ἄρ’ οὔ οἱ ἔειπες, ἐνὶ φρεσὶ πάντα ἰδυῖα; 13.418 ἦ ἵνα που καὶ κεῖνος ἀλώμενος ἄλγεα πάσχῃ 13.419 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον: βίοτον δέ οἱ ἄλλοι ἔδουσι; 13.420 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 13.421 μὴ δή τοι κεῖνός γε λίην ἐνθύμιος ἔστω. 13.422 αὐτή μιν πόμπευον, ἵνα κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο 13.423 κεῖσ’ ἐλθών: ἀτὰρ οὔ τιν’ ἔχει πόνον, ἀλλὰ ἕκηλος 13.424 ἧσται ἐν Ἀτρεΐδαο δόμοις, παρὰ δ’ ἄσπετα κεῖται. 13.425 ἦ μέν μιν λοχόωσι νέοι σὺν νηῒ μελαίνῃ, 13.426 ἱέμενοι κτεῖναι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι: 13.427 ἀλλὰ τά γ’ οὐκ ὀΐω, πρὶν καί τινα γαῖα καθέξει 13.428 ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν. 13.429 ὣς ἄρα μιν φαμένη ῥάβδῳ ἐπεμάσσατ’ Ἀθήνη. 13.430 κάρψεν μὲν χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι, 13.431 ξανθὰς δ’ ἐκ κεφαλῆς ὄλεσε τρίχας, ἀμφὶ δὲ δέρμα 13.432 πάντεσσιν μελέεσσι παλαιοῦ θῆκε γέροντος, 13.433 κνύζωσεν δέ οἱ ὄσσε πάρος περικαλλέ’ ἐόντε: 13.434 ἀμφὶ δέ μιν ῥάκος ἄλλο κακὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα, 13.435 ῥωγαλέα ῥυπόωντα, κακῷ μεμορυγμένα καπνῷ: 13.436 ἀμφὶ δέ μιν μέγα δέρμα ταχείης ἕσσ’ ἐλάφοιο, 13.437 ψιλόν: δῶκε δέ οἱ σκῆπτρον καὶ ἀεικέα πήρην, 13.438 πυκνὰ ῥωγαλέην: ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ. 13.439 τώ γ’ ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν. ἡ μὲν ἔπειτα 13.440 ἐς Λακεδαίμονα δῖαν ἔβη μετὰ παῖδ’ Ὀδυσῆος. 14.001 αὐτὰρ ὁ ἐκ λιμένος προσέβη τρηχεῖαν ἀταρπὸν 14.002 χῶρον ἀν’ ὑλήεντα δι’ ἄκριας, ᾗ οἱ Ἀθήνη 14.003 πέφραδε δῖον ὑφορβόν, ὅ οἱ βιότοιο μάλιστα 14.004 κήδετο οἰκήων, οὓς κτήσατο δῖος Ὀδυσσεύς. 14.005 τὸν δ’ ἄρ’ ἐνὶ προδόμῳ εὗρ’ ἥμενον, ἔνθα οἱ αὐλὴ 14.006 ὑψηλὴ δέδμητο, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ, 14.007 καλή τε μεγάλη τε, περίδρομος: ἥν ῥα συβώτης 14.008 αὐτὸς δείμαθ’ ὕεσσιν ἀποιχομένοιο ἄνακτος, 14.009 νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος, 14.010 ῥυτοῖσιν λάεσσι καὶ ἐθρίγκωσεν ἀχέρδῳ: 14.011 σταυροὺς δ’ ἐκτὸς ἔλασσε διαμπερὲς ἔνθα καὶ ἔνθα, 14.012 πυκνοὺς καὶ θαμέας, τὸ μέλαν δρυὸς ἀμφικεάσσας: 14.013 ἔντοσθεν δ’ αὐλῆς συφεοὺς δυοκαίδεκα ποίει 14.014 πλησίον ἀλλήλων, εὐνὰς συσίν: ἐν δὲ ἑκάστῳ 14.015 πεντήκοντα σύες χαμαιευνάδες ἐρχατόωντο, 14.016 θήλειαι τοκάδες: τοὶ δ’ ἄρσενες ἐκτὸς ἴαυον, 14.017 πολλὸν παυρότεροι: τοὺς γὰρ μινύθεσκον ἔδοντες 14.018 ἀντίθεοι μνηστῆρες, ἐπεὶ προΐαλλε συβώτης 14.019 αἰεὶ ζατρεφέων σιάλων τὸν ἄριστον ἁπάντων: 14.020 οἱ δὲ τριηκόσιοί τε καὶ ἑξήκοντα πέλοντο. 14.021 πὰρ δὲ κύνες, θήρεσσιν ἐοικότες αἰὲν ἴαυον 14.022 τέσσαρες, οὓς ἔθρεψε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν. 14.023 αὐτὸς δ’ ἀμφὶ πόδεσσιν ἑοῖς ἀράρισκε πέδιλα, 14.024 τάμνων δέρμα βόειον ἐϋχροές: οἱ δὲ δὴ ἄλλοι 14.025 ᾤχοντ’ ἄλλυδις ἄλλος ἅμ’ ἀγρομένοισι σύεσσιν, 14.026 οἱ τρεῖς: τὸν δὲ τέταρτον ἀποπροέηκε πόλινδε 14.027 σῦν ἀγέμεν μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ἀνάγκῃ, 14.028 ὄφρ’ ἱερεύσαντες κρειῶν κορεσαίατο θυμόν. 14.029 ἐξαπίνης δ’ Ὀδυσῆα ἴδον κύνες ὑλακόμωροι. 14.030 οἱ μὲν κεκλήγοντες ἐπέδραμον: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 14.031 ἕζετο κερδοσύνη, σκῆπτρον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. 14.032 ἔνθα κεν ᾧ πὰρ σταθμῷ ἀεικέλιον πάθεν ἄλγος: 14.033 ἀλλὰ συβώτης ὦκα ποσὶ κραιπνοῖσι μετασπὼν 14.034 ἔσσυτ’ ἀνὰ πρόθυρον, σκῦτος δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. 14.035 τοὺς μὲν ὁμοκλήσας σεῦεν κύνας ἄλλυδις ἄλλον 14.036 πυκνῇσιν λιθάδεσσιν: ὁ δὲ προσέειπεν ἄνακτα: 14.037 ὦ γέρον, ἦ ὀλίγου σε κύνες διεδηλήσαντο 14.038 ἐξαπίνης, καί κέν μοι ἐλεγχείην κατέχευας. 14.039 καὶ δέ μοι ἄλλα θεοὶ δόσαν ἄλγεά τε στοναχάς τε: 14.040 ἀντιθέου γὰρ ἄνακτος ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων 14.041 ἧμαι, ἄλλοισιν δὲ σύας σιάλους ἀτιτάλλω 14.042 ἔδμεναι: αὐτὰρ κεῖνος ἐελδόμενός που ἐδωδῆς 14.043 πλάζετ’ ἐπ’ ἀλλοθρόων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε, 14.044 εἴ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο. 14.045 ἀλλ’ ἕπεο, κλισίηνδ’ ἴομεν, γέρον, ὄφρα καὶ αὐτός, 14.046 σίτου καὶ οἴνοιο κορεσσάμενος κατὰ θυμόν, 14.047 εἴπῃς ὁππόθεν ἐσσὶ καὶ ὁππόσα κήδε’ ἀνέτλης. 14.048 ὣς εἰπὼν κλισίηνδ’ ἡγήσατο δῖος ὑφορβός, 14.049 εἷσεν δ’ εἰσαγαγών, ῥῶπας δ’ ὑπέχευε δασείας, 14.050 ἐστόρεσεν δ’ ἐπὶ δέρμα ἰονθάδος ἀγρίου αἰγός, 14.051 αὐτοῦ ἐνεύναιον, μέγα καὶ δασύ. χαῖρε δ’ Ὀδυσσεὺς 14.052 ὅττι μιν ὣς ὑπέδεκτο, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 14.053 Ζεύς τοι δοίη, ξεῖνε, καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι 14.054 ὅττι μάλιστ’ ἐθέλεις, ὅτι με πρόφρων ὑπέδεξο. 14.055 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 14.056 ξεῖν’, οὔ μοι θέμις ἔστ’, οὐδ’ εἰ κακίων σέθεν ἔλθοι, 14.057 ξεῖνον ἀτιμῆσαι: πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες 14.058 ξεῖνοί τε πτωχοί τε: δόσις δ’ ὀλίγη τε φίλη τε 14.059 γίγνεται ἡμετέρη: ἡ γὰρ δμώων δίκη ἐστὶν 14.060 αἰεὶ δειδιότων, ὅτ’ ἐπικρατέωσιν ἄνακτες 14.061 οἱ νέοι. ἦ γὰρ τοῦ γε θεοὶ κατὰ νόστον ἔδησαν, 14.062 ὅς κεν ἔμ’ ἐνδυκέως ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσεν, 14.063 οἶκόν τε κλῆρόν τε πολυμνήστην τε γυναῖκα, 14.064 οἷά τε ᾧ οἰκῆϊ ἄναξ εὔθυμος ἔδωκεν, 14.065 ὅς οἱ πολλὰ κάμῃσι, θεὸς δ’ ἐπὶ ἔργον ἀέξῃ, 14.066 ὡς καὶ ἐμοὶ τόδε ἔργον ἀέξεται, ᾧ ἐπιμίμνω. 14.067 τῷ κέ με πόλλ’ ὤνησεν ἄναξ, εἰ αὐτόθ’ ἐγήρα: 14.068 ἀλλ’ ὄλεθ’—ὡς ὤφελλ’ Ἑλένης ἀπὸ φῦλον ὀλέσθαι 14.069 πρόχνυ, ἐπεὶ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ’ ἔλυσε: 14.070 καὶ γὰρ κεῖνος ἔβη Ἀγαμέμνονος εἵνεκα τιμῆς 14.071 Ἴλιον εἰς εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μάχοιτο. 14.072 ὣς εἰπὼν ζωστῆρι θοῶς συνέεργε χιτῶνα, 14.073 βῆ δ’ ἴμεν ἐς συφεούς, ὅθι ἔθνεα ἔρχατο χοίρων. 14.074 ἔνθεν ἑλὼν δύ’ ἔνεικε καὶ ἀμφοτέρους ἱέρευσεν, 14.075 εὗσέ τε μίστυλλέν τε καὶ ἀμφ’ ὀβελοῖσιν ἔπειρεν. 14.076 ὀπτήσας δ’ ἄρα πάντα φέρων παρέθηκ’ Ὀδυσῆϊ 14.077 θέρμ’ αὐτοῖς ὀβελοῖσιν: ὁ δ’ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνεν: 14.078 ἐν δ’ ἄρα κισσυβίῳ κίρνη μελιηδέα οἶνον, 14.079 αὐτὸς δ’ ἀντίον ἷζεν, ἐποτρύνων δὲ προσηύδα: 14.080 ἔσθιε νῦν, ὦ ξεῖνε, τά τε δμώεσσι πάρεστι, 14.081 χοίρε’: ἀτὰρ σιάλους γε σύας μνηστῆρες ἔδουσιν, 14.082 οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ’ ἐλεητύν. 14.083 οὐ μὲν σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν, 14.084 ἀλλὰ δίκην τίουσι καὶ αἴσιμα ἔργ’ ἀνθρώπων. 14.085 καὶ μὲν δυσμενέες καὶ ἀνάρσιοι, οἵ τ’ ἐπὶ γαίης 14.086 ἀλλοτρίης βῶσιν καί σφι Ζεὺς ληΐδα δώῃ, 14.087 πλησάμενοι δέ τε νῆας ἔβαν οἶκόνδε νέεσθαι, 14.088 καὶ μὲν τοῖς ὄπιδος κρατερὸν δέος ἐν φρεσὶ πίπτει. 14.089 οἵδε δὲ καί τι ἴσασι, θεοῦ δέ τιν’ ἔκλυον αὐδήν, 14.090 κείνου λυγρὸν ὄλεθρον, ὅτ’ οὐκ ἐθέλουσι δικαίως 14.091 μνᾶσθαι οὐδὲ νέεσθαι ἐπὶ σφέτερ’, ἀλλὰ ἕκηλοι 14.092 κτήματα δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον, οὐδ’ ἔπι φειδώ. 14.093 ὅσσαι γὰρ νύκτες τε καὶ ἡμέραι ἐκ Διός εἰσιν, 14.094 οὔ ποθ’ ἓν ἱρεύουσ’ ἱερήϊον, οὐδὲ δύ’ οἴω: 14.095 οἶνον δὲ φθινύθουσιν ὑπέρβιον ἐξαφύοντες. 14.096 ἦ γάρ οἱ ζωή γ’ ἦν ἄσπετος: οὔ τινι τόσση 14.097 ἀνδρῶν ἡρώων, οὔτ’ ἠπείροιο μελαίνης 14.098 οὔτ’ αὐτῆς Ἰθάκης: οὐδὲ ξυνεείκοσι φωτῶν 14.099 ἔστ’ ἄφενος τοσσοῦτον: ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω. 14.100 δώδεκ’ ἐν ἠπείρῳ ἀγέλαι: τόσα πώεα οἰῶν, 14.101 τόσσα συῶν συβόσια, τόσ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν 14.102 βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες. 14.103 ἐνθάδε δ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν ἕνδεκα πάντα 14.104 ἐσχατιῇ βόσκοντ’, ἐπὶ δ’ ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται. 14.105 τῶν αἰεί σφιν ἕκαστος ἐπ’ ἤματι μῆλον ἀγινεῖ, 14.106 ζατρεφέων αἰγῶν ὅς τις φαίνηται ἄριστος. 14.107 αὐτὰρ ἐγὼ σῦς τάσδε φυλάσσω τε ῥύομαί τε, 14.108 καί σφι συῶν τὸν ἄριστον ἐῢ κρίνας ἀποπέμπω. 14.109 ὣς φάθ’, ὁ δ’ ἐνδυκέως κρέα τ’ ἤσθιε πῖνέ τε οἶνον 14.110 ἁρπαλέως ἀκέων, κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν. 14.111 αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ, 14.112 καί οἱ πλησάμενος δῶκε σκύφον, ᾧ περ ἔπινεν, 14.113 οἴνου ἐνίπλειον: ὁ δ’ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ, 14.114 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 14.115 ὦ φίλε, τίς γάρ σε πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν, 14.116 ὧδε μάλ’ ἀφνειὸς καὶ καρτερὸς ὡς ἀγορεύεις; 14.117 φῆς δ’ αὐτὸν φθίσθαι Ἀγαμέμνονος εἵνεκα τιμῆς. 14.118 εἰπέ μοι, αἴ κέ ποθι γνώω τοιοῦτον ἐόντα. 14.119 Ζεὺς γάρ που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, 14.120 εἴ κέ μιν ἀγγείλαιμι ἰδών: ἐπὶ πολλὰ δ’ ἀλήθην. 14.121 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν: 14.122 ὦ γέρον, οὔ τις κεῖνον ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν 14.123 ἀγγέλλων πείσειε γυναῖκά τε καὶ φίλον υἱόν, 14.124 ἀλλ’ ἄλλως κομιδῆς κεχρημένοι ἄνδρες ἀλῆται 14.125 ψεύδοντ’, οὐδ’ ἐθέλουσιν ἀληθέα μυθήσασθαι. 14.126 ὃς δέ κ’ ἀλητεύων Ἰθάκης ἐς δῆμον ἵκηται, 14.127 ἐλθὼν ἐς δέσποιναν ἐμὴν ἀπατήλια βάζει: 14.128 ἡ δ’ εὖ δεξαμένη φιλέει καὶ ἕκαστα μεταλλᾷ, 14.129 καί οἱ ὀδυρομένῃ βλεφάρων ἄπο δάκρυα πίπτει, 14.130 ἣ θέμις ἐστὶ γυναικός, ἐπὴν πόσις ἄλλοθ’ ὄληται. 14.131 αἶψά κε καὶ σύ, γεραιέ, ἔπος παρατεκτήναιο. 14.132 εἴ τίς τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα δοίη. 14.133 τοῦ δ’ ἤδη μέλλουσι κύνες ταχέες τ’ οἰωνοὶ 14.134 ῥινὸν ἀπ’ ὀστεόφιν ἐρύσαι, ψυχὴ δὲ λέλοιπεν: 14.135 ἢ τόν γ’ ἐν πόντῳ φάγον ἰχθύες, ὀστέα δ’ αὐτοῦ 14.136 κεῖται ἐπ’ ἠπείρου ψαμάθῳ εἰλυμένα πολλῇ. 14.137 ὣς ὁ μὲν ἔνθ’ ἀπόλωλε, φίλοισι δὲ κήδε’ ὀπίσσω 14.138 πᾶσιν, ἐμοὶ δὲ μάλιστα, τετεύχαται: οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλον 14.139 ἤπιον ὧδε ἄνακτα κιχήσομαι, ὁππόσ’ ἐπέλθω, 14.140 οὐδ’ εἴ κεν πατρὸς καὶ μητέρος αὖτις ἵκωμαι 14.141 οἶκον, ὅθι πρῶτον γενόμην καί μ’ ἔτρεφον αὐτοί. 14.142 οὐδέ νυ τῶν ἔτι τόσσον ὀδύρομαι, ἱέμενός περ 14.143 ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ: 14.144 ἀλλά μ’ Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται οἰχομένοιο. 14.145 τὸν μὲν ἐγών, ὦ ξεῖνε, καὶ οὐ παρεόντ’ ὀνομάζειν 14.146 αἰδέομαι: πέρι γάρ μ’ ἐφίλει καὶ κήδετο θυμῷ: 14.147 ἀλλά μιν ἠθεῖον καλέω καὶ νόσφιν ἐόντα. 14.148 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 14.149 ὦ φίλ’, ἐπειδὴ πάμπαν ἀναίνεαι, οὐδ’ ἔτι φῇσθα 14.150 κεῖνον ἐλεύσεσθαι, θυμὸς δέ τοι αἰὲν ἄπιστος: 14.151 ἀλλ’ ἐγὼ οὐκ αὔτως μυθήσομαι, ἀλλὰ σὺν ὅρκῳ, 14.152 ὡς νεῖται Ὀδυσεύς: εὐαγγέλιον δέ μοι ἔστω 14.153 αὐτίκ’, ἐπεί κεν κεῖνος ἰὼν τὰ ἃ δώμαθ’ ἵκηται: 14.154 ἕσσαι με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά: 14.155 πρὶν δέ κε, καὶ μάλα περ κεχρημένος, οὔ τι δεχοίμην. 14.156 ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύλῃσι 14.157 γίγνεται, ὃς πενίῃ εἴκων ἀπατήλια βάζει. 14.158 ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα, 14.159 ἱστίη τ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω: 14.160 ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται ὡς ἀγορεύω. 14.161 τοῦδ’ αὐτοῦ λυκάβαντος ἐλεύσεται ἐνθάδ’ Ὀδυσσεύς. 14.162 τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο, 14.163 οἴκαδε νοστήσει, καὶ τίσεται ὅς τις ἐκείνου 14.164 ἐνθάδ’ ἀτιμάζει ἄλοχον καὶ φαίδιμον υἱόν. 14.165 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 14.166 ὦ γέρον, οὔτ’ ἄρ’ ἐγὼν εὐαγγέλιον τόδε τίσω, 14.167 οὔτ’ Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον ἐλεύσεται: ἀλλὰ ἕκηλος 14.168 πῖνε, καὶ ἄλλα παρὲξ μεμνώμεθα, μηδέ με τούτων 14.169 μίμνησκ’: ἦ γὰρ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσιν 14.170 ἄχνυται, ὁππότε τις μνήσῃ κεδνοῖο ἄνακτος. 14.171 ἀλλ’ ἦ τοι ὅρκον μὲν ἐάσομεν, αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 14.172 ἔλθοι ὅπως μιν ἐγώ γ’ ἐθέλω καὶ Πηνελόπεια 14.173 Λαέρτης θ’ ὁ γέρων καὶ Τηλέμαχος θεοειδής. 14.174 νῦν αὖ παιδὸς ἄλαστον ὀδύρομαι, ὃν τέκ’ Ὀδυσσεύς, 14.175 Τηλεμάχου: τὸν ἐπεὶ θρέψαν θεοὶ ἔρνεϊ ἶσον, 14.176 καί μιν ἔφην ἔσσεσθαι ἐν ἀνδράσιν οὔ τι χέρηα 14.177 πατρὸς ἑοῖο φίλοιο, δέμας καὶ εἶδος ἀγητόν, 14.178 τὸν δέ τις ἀθανάτων βλάψε φρένας ἔνδον ἐΐσας 14.179 ἠέ τις ἀνθρώπων: ὁ δ’ ἔβη μετὰ πατρὸς ἀκουὴν 14.180 ἐς Πύλον ἠγαθέην: τὸν δὲ μνηστῆρες ἀγαυοὶ 14.181 οἴκαδ’ ἰόντα λοχῶσιν, ὅπως ἀπὸ φῦλον ὄληται 14.182 νώνυμον ἐξ Ἰθάκης Ἀρκεισίου ἀντιθέοιο. 14.183 ἀλλ’ ἦ τοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν, ἤ κεν ἁλώῃ 14.184 ἦ κε φύγῃ καί κέν οἱ ὑπέρσχῃ χεῖρα Κρονίων. 14.185 ἀλλ’ ἄγε μοι σύ, γεραιέ, τὰ σ’ αὐτοῦ κήδε’ ἐνίσπες 14.186 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐῢ εἰδῶ: 14.187 τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 14.188 ὁπποίης τ’ ἐπὶ νηὸς ἀφίκεο: πῶς δέ σε ναῦται 14.189 ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο; 14.190 οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδ’ ἱκέσθαι. 14.191 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 14.192 τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 14.193 εἴη μὲν νῦν νῶϊν ἐπὶ χρόνον ἠμὲν ἐδωδὴ 14.194 ἠδὲ μέθυ γλυκερὸν κλισίης ἔντοσθεν ἐοῦσι, 14.195 δαίνυσθαι ἀκέοντ’, ἄλλοι δ’ ἐπὶ ἔργον ἕποιεν: 14.196 ῥηϊδίως κεν ἔπειτα καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἅπαντα 14.197 οὔ τι διαπρήξαιμι λέγων ἐμὰ κήδεα θυμοῦ, 14.198 ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα θεῶν ἰότητι μόγησα. 14.199 ἐκ μὲν Κρητάων γένος εὔχομαι εὐρειάων, 14.200 ἀνέρος ἀφνειοῖο πάϊς: πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι 14.201 υἱέες ἐν μεγάρῳ ἠμὲν τράφεν ἠδ’ ἐγένοντο 14.202 γνήσιοι ἐξ ἀλόχου: ἐμὲ δ’ ὠνητὴ τέκε μήτηρ 14.203 παλλακίς, ἀλλά με ἶσον ἰθαιγενέεσσιν ἐτίμα 14.204 Κάστωρ Ὑλακίδης, τοῦ ἐγὼ γένος εὔχομαι εἶναι 14.205 ὃς τότ’ ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸς ὣς τίετο δήμῳ 14.206 ὄλβῳ τε πλούτῳ τε καὶ υἱάσι κυδαλίμοισιν. 14.207 ἀλλ’ ἦ τοι τὸν κῆρες ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι 14.208 εἰς Ἀΐδαο δόμους: τοὶ δὲ ζωὴν ἐδύσαντο 14.209 παῖδες ὑπέρθυμοι καὶ ἐπὶ κλήρους ἐβάλοντο, 14.210 αὐτὰρ ἐμοὶ μάλα παῦρα δόσαν καὶ οἰκί’ ἔνειμαν. 14.211 ἠγαγόμην δὲ γυναῖκα πολυκλήρων ἀνθρώπων 14.212 εἵνεκ’ ἐμῆς ἀρετῆς, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιος ἦα 14.213 οὐδὲ φυγοπτόλεμος: νῦν δ’ ἤδη πάντα λέλοιπεν 14.214 ἀλλ’ ἔμπης καλάμην γέ σ’ ὀΐομαι εἰσορόωντα 14.215 γιγνώσκειν: ἦ γάρ με δύη ἔχει ἤλιθα πολλή. 14.216 ἦ μὲν δὴ θάρσος μοι Ἄρης τ’ ἔδοσαν καὶ Ἀθήνη 14.217 καὶ ῥηξηνορίην: ὁπότε κρίνοιμι λόχονδε 14.218 ἄνδρας ἀριστῆας, κακὰ δυσμενέεσσι φυτεύων, 14.219 οὔ ποτέ μοι θάνατον προτιόσσετο θυμὸς ἀγήνωρ, 14.220 ἀλλὰ πολὺ πρώτιστος ἐπάλμενος ἔγχει ἕλεσκον 14.221 ἀνδρῶν δυσμενέων ὅ τέ μοι εἴξειε πόδεσσιν. 14.222 τοῖος ἔα ἐν πολέμῳ: ἔργον δέ μοι οὐ φίλον ἔσκεν 14.223 οὐδ’ οἰκωφελίη, ἥ τε τρέφει ἀγλαὰ τέκνα, 14.224 ἀλλά μοι αἰεὶ νῆες ἐπήρετμοι φίλαι ἦσαν 14.225 καὶ πόλεμοι καὶ ἄκοντες ἐΰξεστοι καὶ ὀϊστοί, 14.226 λυγρά, τά τ’ ἄλλοισίν γε καταριγηλὰ πέλονται. 14.227 αὐτὰρ ἐμοὶ τὰ φίλ’ ἔσκε τά που θεὸς ἐν φρεσὶ θῆκεν: 14.228 ἄλλος γάρ τ’ ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις. 14.229 πρὶν μὲν γὰρ Τροίης ἐπιβήμεναι υἷας Ἀχαιῶν 14.230 εἰνάκις ἀνδράσιν ἦρξα καὶ ὠκυπόροισι νέεσσιν 14.231 ἄνδρας ἐς ἀλλοδαπούς, καί μοι μάλα τύγχανε πολλά. 14.232 τῶν ἐξαιρεύμην μενοεικέα, πολλὰ δ’ ὀπίσσω 14.233 λάγχανον: αἶψα δὲ οἶκος ὀφέλλετο, καί ῥα ἔπειτα 14.234 δεινός τ’ αἰδοῖός τε μετὰ Κρήτεσσι τετύγμην. 14.235 ἀλλ’ ὅτε δὴ τήν γε στυγερὴν ὁδὸν εὐρύοπα Ζεὺς 14.236 ἐφράσαθ’, ἣ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ’ ἔλυσε, 14.237 δὴ τότ’ ἔμ’ ἤνωγον καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα 14.238 νήεσσ’ ἡγήσασθαι ἐς Ἴλιον: οὐδέ τι μῆχος 14.239 ἦεν ἀνήνασθαι, χαλεπὴ δ’ ἔχε δήμου φῆμις. 14.240 ἔνθα μὲν εἰνάετες πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν, 14.241 τῷ δεκάτῳ δὲ πόλιν Πριάμου πέρσαντες ἔβημεν 14.242 οἴκαδε σὺν νήεσσι, θεὸς δ’ ἐκέδασσεν Ἀχαιούς. 14.243 αὐτὰρ ἐμοὶ δειλῷ κακὰ μήδετο μητίετα Ζεύς: 14.244 μῆνα γὰρ οἶον ἔμεινα τεταρπόμενος τεκέεσσιν 14.245 κουριδίῃ τ’ ἀλόχῳ καὶ κτήμασιν: αὐτὰρ ἔπειτα 14.246 Αἴγυπτόνδε με θυμὸς ἀνώγει ναυτίλλεσθαι, 14.247 νῆας ἐῢ στείλαντα σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισιν. 14.248 ἐννέα νῆας στεῖλα, θοῶς δ’ ἐσαγείρατο λαός. 14.249 ἑξῆμαρ μὲν ἔπειτα ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι 14.250 δαίνυντ’: αὐτὰρ ἐγὼν ἱερήϊα πολλὰ παρεῖχον 14.251 θεοῖσίν τε ῥέζειν αὐτοῖσί τε δαῖτα πένεσθαι. 14.252 ἑβδομάτῃ δ’ ἀναβάντες ἀπὸ Κρήτης εὐρείης 14.253 ἐπλέομεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ 14.254 ῥηϊδίως, ὡς εἴ τε κατὰ ῥόον: οὐδέ τις οὖν μοι 14.255 νηῶν πημάνθη, ἀλλ’ ἀσκηθέες καὶ ἄνουσοι 14.256 ἥμεθα, τὰς δ’ ἄνεμός τε κυβερνῆταί τ’ ἴθυνον. 14.257 πεμπταῖοι δ’ Αἴγυπτον ἐϋρρείτην ἱκόμεσθα, 14.258 στῆσα δ’ ἐν Αἰγύπτῳ ποταμῷ νέας ἀμφιελίσσας. 14.259 ἔνθ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼ κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους 14.260 αὐτοῦ πὰρ νήεσσι μένειν καὶ νῆας ἔρυσθαι, 14.261 ὀπτῆρας δὲ κατὰ σκοπιὰς ὤτρυνα νέεσθαι: 14.262 οἱ δ’ ὕβρει εἴξαντες, ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ, 14.263 αἶψα μάλ’ Αἰγυπτίων ἀνδρῶν περικαλλέας ἀγροὺς 14.264 πόρθεον, ἐκ δὲ γυναῖκας ἄγον καὶ νήπια τέκνα, 14.265 αὐτούς τ’ ἔκτεινον: τάχα δ’ ἐς πόλιν ἵκετ’ ἀϋτή. 14.266 οἱ δὲ βοῆς ἀΐοντες ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν 14.267 ἦλθον: πλῆτο δὲ πᾶν πεδίον πεζῶν τε καὶ ἵππων 14.268 χαλκοῦ τε στεροπῆς: ἐν δὲ Ζεὺς τερπικέραυνος 14.269 φύζαν ἐμοῖς ἑτάροισι κακὴν βάλεν, οὐδέ τις ἔτλη 14.270 μεῖναι ἐναντίβιον: περὶ γὰρ κακὰ πάντοθεν ἔστη. 14.271 ἔνθ’ ἡμέων πολλοὺς μὲν ἀπέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ, 14.272 τοὺς δ’ ἄναγον ζωούς, σφίσιν ἐργάζεσθαι ἀνάγκῃ. 14.273 αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺς αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶν ὧδε νόημα 14.274 ποίησ’—ὡς ὄφελον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν 14.275 αὐτοῦ ἐν Αἰγύπτῳ: ἔτι γάρ νύ με πῆμ’ ὑπέδεκτο— 14.276 αὐτίκ’ ἀπὸ κρατὸς κυνέην εὔτυκτον ἔθηκα 14.277 καὶ σάκος ὤμοιϊν, δόρυ δ’ ἔκβαλον ἔκτοσε χειρός: 14.278 αὐτὰρ ἐγὼ βασιλῆος ἐναντίον ἤλυθον ἵππων 14.279 καὶ κύσα γούναθ’ ἑλών: ὁδ’ ἐρύσατο καί μ’ ἐλέησεν, 14.280 ἐς δίφρον δέ μ’ ἕσας ἄγεν οἴκαδε δάκρυ χέοντα. 14.281 ἦ μέν μοι μάλα πολλοὶ ἐπήϊσσον μελίῃσιν, 14.282 ἱέμενοι κτεῖναι—δὴ γὰρ κεχολώατο λίην— 14.283 ἀλλ’ ἀπὸ κεῖνος ἔρυκε, Διὸς δ’ ὠπίζετο μῆνιν 14.284 ξεινίου, ὅς τε μάλιστα νεμεσσᾶται κακὰ ἔργα. 14.285 ἔνθα μὲν ἑπτάετες μένον αὐτόθι, πολλὰ δ’ ἄγειρα 14.286 χρήματ’ ἀν’ Αἰγυπτίους ἄνδρας: δίδοσαν γὰρ ἅπαντες. 14.287 ἀλλ’ ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν, 14.288 δὴ τότε Φοῖνιξ ἦλθεν ἀνὴρ ἀπατήλια εἰδώς, 14.289 τρώκτης, ὃς δὴ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισιν ἐώργει: 14.290 ὅς μ’ ἄγε παρπεπιθὼν ᾗσι φρεσίν, ὄφρ’ ἱκόμεσθα 14.291 Φοινίκην, ὅθι τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματ’ ἔκειτο. 14.292 ἔνθα παρ’ αὐτῷ μεῖνα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν. 14.293 ἀλλ’ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο 14.294 ἄψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 14.295 ἐς Λιβύην μ’ ἐπὶ νηὸς ἐέσσατο ποντοπόροιο 14.296 ψεύδεα βουλεύσας, ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι, 14.297 κεῖθι δέ μ’ ὡς περάσειε καὶ ἄσπετον ὦνον ἕλοιτο. 14.298 τῷ ἑπόμην ἐπὶ νηός, ὀϊόμενός περ, ἀνάγκῃ. 14.299 ἡ δ’ ἔθεεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ, 14.300 μέσσον ὑπὲρ Κρήτης: Ζεὺς δέ σφισι μήδετ’ ὄλεθρον. 14.301 ἀλλ’ ὅτε δὴ Κρήτην μὲν ἐλείπομεν, οὐδέ τις ἄλλη 14.302 φαίνετο γαιάων, ἀλλ’ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα, 14.303 δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων 14.304 νηὸς ὕπερ γλαφυρῆς, ἤχλυσε δὲ πόντος ὑπ’ αὐτῆς. 14.305 Ζεὺς δ’ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηῒ κεραυνόν: 14.306 ἡ δ’ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸς πληγεῖσα κεραυνῷ, 14.307 ἐν δὲ θεείου πλῆτο: πέσον δ’ ἐκ νηὸς ἅπαντες. 14.308 οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν 14.309 κύμασιν ἐμφορέοντο: θεὸς δ’ ἀποαίνυτο νόστον. 14.310 αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺς αὐτός, ἔχοντί περ ἄλγεα θυμῷ, 14.311 ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηὸς κυανοπρῴροιο 14.312 ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ὅπως ἔτι πῆμα φύγοιμι. 14.313 τῷ ῥα περιπλεχθεὶς φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν. 14.314 ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ 14.315 γαίῃ Θεσπρωτῶν πέλασεν μέγα κῦμα κυλίνδον. 14.316 ἔνθα με Θεσπρωτῶν βασιλεὺς ἐκομίσσατο Φείδων 14.317 ἥρως ἀπριάτην: τοῦ γὰρ φίλος υἱὸς ἐπελθὼν 14.318 αἴθρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον ἦγεν ἐς οἶκον, 14.319 χειρὸς ἀναστήσας, ὄφρ’ ἵκετο δώματα πατρός: 14.320 ἀμφὶ δέ με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσεν. 14.321 ἔνθ’ Ὀδυσῆος ἐγὼ πυθόμην: κεῖνος γὰρ ἔφασκε 14.322 ξεινίσαι ἠδὲ φιλῆσαι ἰόντ’ ἐς πατρίδα γαῖαν, 14.323 καί μοι κτήματ’ ἔδειξεν ὅσα ξυναγείρατ’ Ὀδυσσεύς, 14.324 χαλκόν τε χρυσόν τε πολύκμητόν τε σίδηρον. 14.325 καί νύ ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ’ ἔτι βόσκοι: 14.326 τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος. 14.327 τὸν δ’ ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα θεοῖο 14.328 ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι, 14.329 ὅππως νοστήσει’ Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον 14.330 ἤδη δὴν ἀπεών, ἢ ἀμφαδὸν ἦε κρυφηδόν. 14.331 ὤμοσε δὲ πρὸς ἔμ’ αὐτόν, ἀποσπένδων ἐνὶ οἴκῳ, 14.332 νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέας ἔμμεν ἑταίρους, 14.333 οἳ δή μιν πέμψουσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. 14.334 ἀλλ’ ἐμὲ πρὶν ἀπέπεμψε: τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς 14.335 ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπυρον. 14.336 ἔνθ’ ὅ γέ μ’ ἠνώγει πέμψαι βασιλῆϊ Ἀκάστῳ 14.337 ἐνδυκέως: τοῖσιν δὲ κακὴ φρεσὶν ἥνδανε βουλὴ 14.338 ἀμφ’ ἐμοί, ὄφρ’ ἔτι πάγχυ δύης ἐπὶ πῆμα γενοίμην. 14.339 ἀλλ’ ὅτε γαίης πολλὸν ἀπέπλω ποντοπόρος νηῦς, 14.340 αὐτίκα δούλιον ἦμαρ ἐμοὶ περιμηχανόωντο. 14.341 ἐκ μέν με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἔδυσαν, 14.342 ἀμφὶ δέ μοι ῥάκος ἄλλο κακὸν βάλον ἠδὲ χιτῶνα, 14.343 ῥωγαλέα, τὰ καὶ αὐτὸς ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὅρηαι: 14.344 ἑσπέριοι δ’ Ἰθάκης εὐδειέλου ἔργ’ ἀφίκοντο. 14.345 ἔνθ’ ἐμὲ μὲν κατέδησαν ἐϋσσέλμῳ ἐνὶ νηῒ 14.346 ὅπλῳ ἐϋστρεφέϊ στερεῶς, αὐτοὶ δ’ ἀποβάντες 14.347 ἐσσυμένως παρὰ θῖνα θαλάσσης δόρπον ἕλοντο. 14.348 αὐτὰρ ἐμοὶ δεσμὸν μὲν ἀνέγναμψαν θεοὶ αὐτοὶ 14.349 ῥηϊδίως: κεφαλῇ δὲ κατὰ ῥάκος ἀμφικαλύψας, 14.350 ξεστὸν ἐφόλκαιον καταβὰς ἐπέλασσα θαλάσσῃ 14.351 στῆθος, ἔπειτα δὲ χερσὶ διήρεσσ’ ἀμφοτέρῃσι 14.352 νηχόμενος, μάλα δ’ ὦκα θύρηθ’ ἔα ἀμφὶς ἐκείνων. 14.353 ἔνθ’ ἀναβάς, ὅθι τε δρίος ἦν πολυανθέος ὕλης, 14.354 κείμην πεπτηώς. οἱ δὲ μεγάλα στενάχοντες 14.355 φοίτων: ἀλλ’ οὐ γάρ σφιν ἐφαίνετο κέρδιον εἶναι 14.356 μαίεσθαι προτέρω, τοὶ μὲν πάλιν αὖτις ἔβαινον 14.357 νηὸς ἔπι γλαφυρῆς: ἐμὲ δ’ ἔκρυψαν θεοὶ αὐτοὶ 14.358 ῥηϊδίως, καί με σταθμῷ ἐπέλασσαν ἄγοντες 14.359 ἀνδρὸς ἐπισταμένου: ἔτι γάρ νύ μοι αἶσα βιῶναι. 14.360 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 14.361 ἆ δειλὲ ξείνων, ἦ μοι μάλα θυμὸν ὄρινας 14.362 ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες ἠδ’ ὅσ’ ἀλήθης. 14.363 ἀλλὰ τά γ’ οὐ κατὰ κόσμον ὀΐομαι, οὐδέ με πείσεις 14.364 εἰπὼν ἀμφ’ Ὀδυσῆϊ: τί σε χρὴ τοῖον ἐόντα 14.365 μαψιδίως ψεύδεσθαι; ἐγὼ δ’ εὖ οἶδα καὶ αὐτὸς 14.366 νόστον ἐμοῖο ἄνακτος, ὅ τ’ ἤχθετο πᾶσι θεοῖσι 14.367 πάγχυ μάλ’, ὅττι μιν οὔ τι μετὰ Τρώεσσι δάμασσαν 14.368 ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσε. 14.369 τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί, 14.370 ἠδέ κε καὶ ᾧ παιδὶ μέγα κλέος ἤρατ’ ὀπίσσω 14.371 νῦν δέ μιν ἀκλειῶς ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο. 14.372 αὐτὰρ ἐγὼ παρ’ ὕεσσιν ἀπότροπος: οὐδὲ πόλινδε 14.373 ἔρχομαι, εἰ μή πού τι περίφρων Πηνελόπεια 14.374 ἐλθέμεν ὀτρύνῃσιν, ὅτ’ ἀγγελίη ποθὲν ἔλθῃ. 14.375 ἀλλ’ οἱ μὲν τὰ ἕκαστα παρήμενοι ἐξερέουσιν, 14.376 ἠμὲν οἳ ἄχνυνται δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος, 14.377 ἠδ’ οἳ χαίρουσιν βίοτον νήποινον ἔδοντες: 14.378 ἀλλ’ ἐμοὶ οὐ φίλον ἐστὶ μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι, 14.379 ἐξ οὗ δή μ’ Αἰτωλὸς ἀνὴρ ἐξήπαφε μύθῳ, 14.380 ὅς ῥ’ ἄνδρα κτείνας, πολλὴν ἐπὶ γαῖαν ἀληθείς, 14.381 ἦλθεν ἐμὰ πρὸς δώματ’: ἐγὼ δέ μιν ἀμφαγάπαζον. 14.382 φῆ δέ μιν ἐν Κρήτεσσι παρ’ Ἰδομενῆϊ ἰδέσθαι 14.383 νῆας ἀκειόμενον, τάς οἱ ξυνέαξαν ἄελλαι: 14.384 καὶ φάτ’ ἐλεύσεσθαι ἢ ἐς θέρος ἢ ἐς ὀπώρην, 14.385 πολλὰ χρήματ’ ἄγοντα, σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι. 14.386 καὶ σύ, γέρον πολυπενθές, ἐπεί σέ μοι ἤγαγε δαίμων, 14.387 μήτε τί μοι ψεύδεσσι χαρίζεο μήτε τι θέλγε: 14.388 οὐ γὰρ τοὔνεκ’ ἐγώ σ’ αἰδέσσομαι οὐδὲ φιλήσω, 14.389 ἀλλὰ Δία ξένιον δείσας αὐτόν τ’ ἐλεαίρων. 14.390 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 14.391 ἦ μάλα τίς τοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἄπιστος, 14.392 οἷόν σ’ οὐδ’ ὀμόσας περ ἐπήγαγον οὐδέ σε πείθω. 14.393 ἀλλ’ ἄγε νῦν ῥήτρην ποιησόμεθ’: αὐτὰρ ὄπισθε 14.394 μάρτυροι ἀμφοτέροισι θεοί, τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσιν. 14.395 εἰ μέν κεν νοστήσῃ ἄναξ τεὸς ἐς τόδε δῶμα, 14.396 ἕσσας με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα πέμψαι 14.397 Δουλίχιόνδ’ ἰέναι, ὅθι μοι φίλον ἔπλετο θυμῷ: 14.398 εἰ δέ κε μὴ ἔλθῃσιν ἄναξ τεὸς ὡς ἀγορεύω, 14.399 δμῶας ἐπισσεύας βαλέειν μεγάλης κατὰ πέτρης, 14.400 ὄφρα καὶ ἄλλος πτωχὸς ἀλεύεται ἠπεροπεύειν. 14.401 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε δῖος ὑφορβός: 14.402 ξεῖν’, οὕτω γάρ κέν μοι ἐϋκλείη τ’ ἀρετή τε 14.403 εἴη ἐπ’ ἀνθρώπους ἅμα τ’ αὐτίκα καὶ μετέπειτα, 14.404 ὅς σ’ ἐπεὶ ἐς κλισίην ἄγαγον καὶ ξείνια δῶκα, 14.405 αὖτις δὲ κτείναιμι φίλον τ’ ἀπὸ θυμὸν ἑλοίμην: 14.406 πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην. 14.407 νῦν δ’ ὥρη δόρποιο: τάχιστά μοι ἔνδον ἑταῖροι 14.408 εἶεν, ἵν’ ἐν κλισίῃ λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον. 14.409 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 14.410 ἀγχίμολον δὲ σύες τε καὶ ἀνέρες ἦλθον ὑφορβοί. 14.411 τὰς μὲν ἄρα ἔρξαν κατὰ ἤθεα κοιμηθῆναι, 14.412 κλαγγὴ δ’ ἄσπετος ὦρτο συῶν αὐλιζομενάων 14.413 αὐτὰρ ὁ οἷς ἑτάροισιν ἐκέκλετο δῖος ὑφορβός: 14.414 ἄξεθ’ ὑῶν τὸν ἄριστον, ἵνα ξείνῳ ἱερεύσω 14.415 τηλεδαπῷ: πρὸς δ’ αὐτοὶ ὀνησόμεθ’, οἵ περ ὀϊζὺν 14.416 δὴν ἔχομεν πάσχοντες ὑῶν ἕνεκ’ ἀργιοδόντων: 14.417 ἄλλοι δ’ ἡμέτερον κάματον νήποινον ἔδουσιν. 14.418 ὣς ἄρα φωνήσας κέασε ξύλα νηλέϊ χαλκῷ, 14.419 οἱ δ’ ὗν εἰσῆγον μάλα πίονα πενταέτηρον. 14.420 τὸν μὲν ἔπειτ’ ἔστησαν ἐπ’ ἐσχάρῃ: οὐδὲ συβώτης 14.421 λήθετ’ ἄρ’ ἀθανάτων: φρεσὶ γὰρ κέχρητ’ ἀγαθῇσιν: 14.422 ἀλλ’ ὅγ’ ἀπαρχόμενος κεφαλῆς τρίχας ἐν πυρὶ βάλλεν 14.423 ἀργιόδοντος ὑός, καὶ ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσιν 14.424 νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε. 14.425 κόψε δ’ ἀνασχόμενος σχίζῃ δρυός, ἣν λίπε κείων: 14.426 τὸν δ’ ἔλιπε ψυχή. τοὶ δ’ ἔσφαξάν τε καὶ εὗσαν: 14.427 αἶψα δέ μιν διέχευαν: ὁ δ’ ὠμοθετεῖτο συβώτης, 14.428 πάντων ἀρχόμενος μελέων, ἐς πίονα δημόν, 14.429 καὶ τὰ μὲν ἐν πυρὶ βάλλε, παλύνας ἀλφίτου ἀκτῇ, 14.430 μίστυλλόν τ’ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ’ ὀβελοῖσιν ἔπειραν, 14.431 ὤπτησάν τε περιφραδέως ἐρύσαντό τε πάντα, 14.432 βάλλον δ’ εἰν ἐλεοῖσιν ἀολλέα: ἂν δὲ συβώτης 14.433 ἵστατο δαιτρεύσων: περὶ γὰρ φρεσὶν αἴσιμα ᾔδη. 14.434 καὶ τὰ μὲν ἕπταχα πάντα διεμοιρᾶτο δαΐζων: 14.435 τὴν μὲν ἴαν νύμφῃσι καὶ Ἑρμῇ, Μαιάδος υἱεῖ, 14.436 θῆκεν ἐπευξάμενος, τὰς δ’ ἄλλας νεῖμεν ἑκάστῳ: 14.437 νώτοισιν δ’ Ὀδυσῆα διηνεκέεσσι γέραιρεν 14.438 ἀργιόδοντος ὑός, κύδαινε δὲ θυμὸν ἄνακτος: 14.439 καί μιν φωνήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 14.440 αἴθ’ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο 14.441 ὡς ἐμοί, ὅττι τε τοῖον ἐόντ’ ἀγαθοῖσι γεραίρεις. 14.442 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 14.443 ἔσθιε, δαιμόνιε ξείνων, καὶ τέρπεο τοῖσδε, 14.444 οἷα πάρεστι: θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ’ ἐάσει, 14.445 ὅττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ: δύναται γὰρ ἅπαντα. 14.446 ἦ ῥα καὶ ἄργματα θῦσε θεοῖς αἰειγενέτῃσι, 14.447 σπείσας δ’ αἴθοπα οἶνον Ὀδυσσῆϊ πτολιπόρθῳ 14.448 ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν: ὁ δ’ ἕζετο ᾗ παρὰ μοίρῃ. 14.449 σῖτον δέ σφιν ἔνειμε Μεσαύλιος, ὅν ῥα συβώτης 14.450 αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος, 14.451 νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος: 14.452 πὰρ δ’ ἄρα μιν Ταφίων πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν. 14.453 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 14.454 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 14.455 σῖτον μέν σφιν ἀφεῖλε Μεσαύλιος, οἱ δ’ ἐπὶ κοῖτον 14.456 σίτου καὶ κρειῶν κεκορημένοι ἐσσεύοντο. 14.457 νὺξ δ’ ἄρ’ ἐπῆλθε κακὴ σκοτομήνιος, ὗε δ’ ἄρα Ζεὺς 14.458 πάννυχος, αὐτὰρ ἄη Ζέφυρος μέγας αἰὲν ἔφυδρος. 14.459 τοῖς δ’ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων, 14.460 εἴ πώς οἱ ἐκδὺς χλαῖναν πόροι, ἤ τιν’ ἑταίρων 14.461 ἄλλον ἐποτρύνειεν, ἐπεί ἑο κήδετο λίην: 14.462 κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι, 14.463 εὐξάμενός τι ἔπος ἐρέω: οἶνος γὰρ ἀνώγει 14.464 ἠλεός, ὅς τ’ ἐφέηκε πολύφρονά περ μάλ’ ἀεῖσαι 14.465 καί θ’ ἁπαλὸν γελάσαι, καί τ’ ὀρχήσασθαι ἀνῆκε, 14.466 καί τι ἔπος προέηκεν ὅ περ τ’ ἄρρητον ἄμεινον. 14.467 ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν τὸ πρῶτον ἀνέκραγον, οὐκ ἐπικεύσω. 14.468 εἴθ’ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη, 14.469 ὡς ὅθ’ ὑπὸ Τροίην λόχον ἤγομεν ἀρτύναντες. 14.470 ἡγείσθην δ’ Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος, 14.471 τοῖσι δ’ ἅμα τρίτος ἄρχον ἐγών: αὐτοὶ γὰρ ἄνωγον. 14.472 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἱκόμεσθα ποτὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος, 14.473 ἡμεῖς μὲν περὶ ἄστυ κατὰ ῥωπήϊα πυκνά, 14.474 ἂν δόνακας καὶ ἕλος, ὑπὸ τεύχεσι πεπτηῶτες 14.475 κείμεθα. νὺξ δ’ ἄρ’ ἐπῆλθε κακὴ Βορέαο πεσόντος, 14.476 πηγυλίς: αὐτὰρ ὕπερθε χιὼν γένετ’ ἠΰτε πάχνη, 14.477 ψυχρή, καὶ σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος. 14.478 ἔνθ’ ἄλλοι πάντες χλαίνας ἔχον ἠδὲ χιτῶνας, 14.479 εὗδον δ’ εὔκηλοι, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους: 14.480 αὐτὰρ ἐγὼ χλαῖναν μὲν ἰὼν ἑτάροισιν ἔλειπον 14.481 ἀφραδίῃς, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔμπης, 14.482 ἀλλ’ ἑπόμην σάκος οἶον ἔχων καὶ ζῶμα φαεινόν. 14.483 ἀλλ’ ὅτε δὴ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δ’ ἄστρα βεβήκει, 14.484 καὶ τότ’ ἐγὼν Ὀδυσῆα προσηύδων ἐγγὺς ἐόντα 14.485 ἀγκῶνι νύξας: ὁ δ’ ἄρ’ ἐμμαπέως ὑπάκουσε: 14.486 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 14.487 οὔ τοι ἔτι ζωοῖσι μετέσσομαι, ἀλλά με χεῖμα 14.488 δάμναται: οὐ γὰρ ἔχω χλαῖναν: παρά μ’ ἤπαφε δαίμων 14.489 οἰοχίτων’ ἔμεναι: νῦν δ’ οὐκέτι φυκτὰ πέλονται. 14.490 ὣς ἐφάμην, ὁ δ’ ἔπειτα νόον σχέθε τόνδ’ ἐνὶ θυμῷ, 14.491 οἷος κεῖνος ἔην βουλευέμεν ἠδὲ μάχεσθαι: 14.492 φθεγξάμενος δ’ ὀλίγῃ ὀπί με πρὸς μῦθον ἔειπε: 14.493 σίγα νῦν, μή τίς σευ Ἀχαιῶν ἄλλος ἀκούσῃ. 14.494 ἦ καὶ ἐπ’ ἀγκῶνος κεφαλὴν σχέθεν εἶπέ τε μῦθον: 14.495 κλῦτε, φίλοι: θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος. 14.496 λίην γὰρ νηῶν ἑκὰς ἤλθομεν: ἀλλά τις εἴη 14.497 εἰπεῖν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν, 14.498 εἰ πλέονας παρὰ ναῦφιν ἐποτρύνειε νέεσθαι. 14.499 ὣς ἔφατ’, ὦρτο δ’ ἔπειτα Θόας, Ἀνδραίμονος υἱός, 14.500 καρπαλίμως, ἀπὸ δὲ χλαῖναν θέτο φοινικόεσσαν, 14.501 βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας: ἐγὼ δ’ ἐνὶ εἵματι κείνου 14.502 κείμην ἀσπασίως, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς. 14.503 ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη: 14.504 δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν, 14.505 ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος: 14.506 νῦν δέ μ’ ἀτιμάζουσι κακὰ χροῒ εἵματ’ ἔχοντα. 14.507 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 14.508 ὦ γέρον, αἶνος μέν τοι ἀμύμων, ὃν κατέλεξας, 14.509 οὐδέ τί πω παρὰ μοῖραν ἔπος νηκερδὲς ἔειπες: 14.510 τῷ οὔτ’ ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου, 14.511 ὧν ἐπέοιχ’ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα, 14.512 νῦν: ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις. 14.513 οὐ γὰρ πολλαὶ χλαῖναι ἐπημοιβοί τε χιτῶνες 14.514 ἐνθάδε ἕννυσθαι, μία δ’ οἴη φωτὶ ἑκάστῳ. 14.515 αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός, 14.516 αὐτός τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα δώσει, 14.517 πέμψει δ’ ὅππῃ σε κραδίη θυμός τε κελεύει. 14.518 ὣς εἰπὼν ἀνόρουσε, τίθει δ’ ἄρα οἱ πυρὸς ἐγγὺς 14.519 εὐνήν, ἐν δ’ ὀΐων τε καὶ αἰγῶν δέρματ’ ἔβαλλεν. 14.520 ἔνθ’ Ὀδυσεὺς κατέλεκτ’: ἐπὶ δὲ χλαῖναν βάλεν αὐτῷ 14.521 πυκνὴν καὶ μεγάλην, ἥ οἱ παρεκέσκετ’ ἀμοιβάς, 14.522 ἕννυσθαι ὅτε τις χειμὼν ἔκπαγλος ὄροιτο. 14.523 ὣς ὁ μὲν ἔνθ’ Ὀδυσεὺς κοιμήσατο, τοὶ δὲ παρ’ αὐτὸν 14.524 ἄνδρες κοιμήσαντο νεηνίαι: οὐδὲ συβώτῃ 14.525 ἥνδανεν αὐτόθι κοῖτος, ὑῶν ἄπο κοιμηθῆναι, 14.526 ἀλλ’ ὅ γ’ ἄρ’ ἔξω ἰὼν ὡπλίζετο: χαῖρε δ’ Ὀδυσσεύς, 14.527 ὅττι ῥά οἱ βιότου περικήδετο νόσφιν ἐόντος. 14.528 πρῶτον μὲν ξίφος ὀξὺ περὶ στιβαροῖς βάλετ’ ὤμοις, 14.529 ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἑέσσατ’ ἀλεξάνεμον, μάλα πυκνήν, 14.530 ἂν δὲ νάκην ἕλετ’ αἰγὸς ἐϋτρεφέος μεγάλοιο, 14.531 εἵλετο δ’ ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν. 14.532 βῆ δ’ ἴμεναι κείων ὅθι περ σύες ἀργιόδοντες 14.533 πέτρῃ ὕπο γλαφυρῇ εὗδον, Βορέω ὑπ’ ἰωγῇ. 15.001 ἡ δ’ εἰς εὐρύχορον Λακεδαίμονα Παλλὰς Ἀθήνη 15.002 ᾤχετ’, Ὀδυσσῆος μεγαθύμου φαίδιμον υἱὸν 15.003 νόστου ὑπομνήσουσα καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι. 15.004 εὗρε δὲ Τηλέμαχον καὶ Νέστορος ἀγλαὸν υἱὸν 15.005 εὕδοντ’ ἐν προδόμῳ Μενελάου κυδαλίμοιο, 15.006 ἦ τοι Νεστορίδην μαλακῷ δεδμημένον ὕπνῳ: 15.007 Τηλέμαχον δ’ οὐχ ὕπνος ἔχε γλυκύς, ἀλλ’ ἐνὶ θυμῷ 15.008 νύκτα δι’ ἀμβροσίην μελεδήματα πατρὸς ἔγειρεν. 15.009 ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη: 15.010 Τηλέμαχ’, οὐκέτι καλὰ δόμων ἄπο τῆλ’ ἀλάλησαι, 15.011 κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τ’ ἐν σοῖσι δόμοισιν 15.012 οὕτω ὑπερφιάλους: μή τοι κατὰ πάντα φάγωσι 15.013 κτήματα δασσάμενοι, σὺ δὲ τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς. 15.014 ἀλλ’ ὄτρυνε τάχιστα βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον 15.015 πεμπέμεν, ὄφρ’ ἔτι οἴκοι ἀμύμονα μητέρα τέτμῃς. 15.016 ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται 15.017 Εὐρυμάχῳ γήμασθαι: ὁ γὰρ περιβάλλει ἅπαντας 15.018 μνηστῆρας δώροισι καὶ ἐξώφελλεν ἔεδνα: 15.019 μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται. 15.020 οἶσθα γὰρ οἷος θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γυναικός: 15.021 κείνου βούλεται οἶκον ὀφέλλειν ὅς κεν ὀπυίῃ, 15.022 παίδων δὲ προτέρων καὶ κουριδίοιο φίλοιο 15.023 οὐκέτι μέμνηται τεθνηκότος οὐδὲ μεταλλᾷ. 15.024 ἀλλὰ σύ γ’ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα 15.025 δμῳάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι, 15.026 εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν. 15.027 ἄλλο δέ τοί τι ἔπος ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο θυμῷ. 15.028 μνηστήρων σ’ ἐπιτηδὲς ἀριστῆες λοχόωσιν 15.029 ἐν πορθμῷ Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης. 15.030 ἱέμενοι κτεῖναι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι. 15.031 ἀλλὰ τά γ’ οὐκ ὀΐω: πρὶν καί τινα γαῖα καθέξει 15.032 ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν. 15.033 ἀλλὰ ἑκὰς νήσων ἀπέχειν εὐεργέα νῆα, 15.034 νυκτὶ δ’ ὁμῶς πλείειν: πέμψει δέ τοι οὖρον ὄπισθεν 15.035 ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει τε ῥύεταί τε. 15.036 αὐτὰρ ἐπὴν πρώτην ἀκτὴν Ἰθάκης ἀφίκηαι, 15.037 νῆα μὲν ἐς πόλιν ὀτρῦναι καὶ πάντας ἑταίρους, 15.038 αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαφικέσθαι, 15.039 ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος, ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδεν. 15.040 ἔνθα δὲ νύκτ’ ἀέσαι: τὸν δ’ ὀτρῦναι πόλιν εἴσω 15.041 ἀγγελίην ἐρέοντα περίφρονι Πηνελοπείῃ, 15.042 οὕνεκά οἱ σῶς ἐσσὶ καὶ ἐκ Πύλου εἰλήλουθας. 15.043 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς εἰποῦσ’ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον, 15.044 αὐτὰρ ὁ Νεστορίδην ἐξ ἡδέος ὕπνου ἔγειρεν 15.045 λὰξ ποδὶ κινήσας, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν: 15.046 ἔγρεο, Νεστορίδη Πεισίστρατε, μώνυχας ἵππους 15.047 ζεῦξον ὑφ’ ἅρματ’ ἄγων, ὄφρα πρήσσωμεν ὁδοῖο. 15.048 τὸν δ’ αὖ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἀντίον ηὔδα: 15.049 Τηλέμαχ’, οὔ πως ἔστιν ἐπειγομένους περ ὁδοῖο 15.050 νύκτα διὰ δνοφερὴν ἐλάαν: τάχα δ’ ἔσσεται ἠώς. 15.051 ἀλλὰ μέν’ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θήῃ 15.052 ἥρως Ἀτρείδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος, 15.053 καὶ μύθοις ἀγανοῖσι παραυδήσας ἀποπέμψῃ. 15.054 τοῦ γάρ τε ξεῖνος μιμνήσκεται ἤματα πάντα 15.055 ἀνδρὸς ξεινοδόκου, ὅς κεν φιλότητα παράσχῃ. 15.056 ὣς ἔφατ’, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς. 15.057 ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, 15.058 ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, Ἑλένης πάρα καλλικόμοιο. 15.059 τὸν δ’ ὡς οὖν ἐνόησεν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός, 15.060 σπερχόμενός ῥα χιτῶνα περὶ χροῒ σιγαλόεντα 15.061 δῦνεν, καὶ μέγα φᾶρος ἐπὶ στιβαροῖς βάλετ’ ὤμοις 15.062 ἥρως, βῆ δὲ θύραζε, παριστάμενος δὲ προσηύδα 15.063 Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο: 15.064 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 15.065 ἤδη νῦν μ’ ἀπόπεμπε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν: 15.066 ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐέλδεται οἴκαδ’ ἱκέσθαι. 15.067 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος: 15.068 Τηλέμαχ’, οὔ τί σ’ ἐγώ γε πολὺν χρόνον ἐνθάδ’ ἐρύξω 15.069 ἱέμενον νόστοιο: νεμεσσῶμαι δὲ καὶ ἄλλῳ 15.070 ἀνδρὶ ξεινοδόκῳ, ὅς κ’ ἔξοχα μὲν φιλέῃσιν, 15.071 ἔξοχα δ’ ἐχθαίρῃσιν: ἀμείνω δ’ αἴσιμα πάντα. 15.072 ἶσόν τοι κακόν ἐσθ’, ὅς τ’ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι 15.073 ξεῖνον ἐποτρύνει καὶ ὃς ἐσσύμενον κατερύκει. 15.074 χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν. 15.075 ἀλλὰ μέν’ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θείω 15.076 καλά, σὺ δ’ ὀφθαλμοῖσιν ἴδῃς, εἴπω δὲ γυναιξὶ 15.077 δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων. 15.078 ἀμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαΐη καὶ ὄνειαρ, 15.079 δειπνήσαντας ἴμεν πολλὴν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν. 15.080 εἰ δ’ ἐθέλεις τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος, 15.081 ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπωμαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους, 15.082 ἄστεα δ’ ἀνθρώπων ἡγήσομαι: οὐδέ τις ἡμέας 15.083 αὔτως ἀππέμψει, δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι, 15.084 ἠέ τινα τριπόδων εὐχάλκων ἠὲ λεβήτων, 15.085 ἠὲ δύ’ ἡμιόνους ἠὲ χρύσειον ἄλεισον. 15.086 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.087 Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 15.088 βούλομαι ἤδη νεῖσθαι ἐφ’ ἡμέτερ’: οὐ γὰρ ὄπισθεν 15.089 οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν: 15.090 μὴ πατέρ’ ἀντίθεον διζήμενος αὐτὸς ὄλωμαι, 15.091 ἤ τί μοι ἐκ μεγάρων κειμήλιον ἐσθλὸν ὄληται. 15.092 αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ’ ἄκουσε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος, 15.093 αὐτίκ’ ἄρ’ ᾗ ἀλόχῳ ἠδὲ δμῳῇσι κέλευσε 15.094 δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων. 15.095 ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Βοηθοΐδης Ἐτεωνεύς, 15.096 ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, ἐπεὶ οὐ πολὺ ναῖεν ἀπ’ αὐτοῦ: 15.097 τὸν πῦρ κῆαι ἄνωγε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 15.098 ὀπτῆσαί τε κρεῶν: ὁ δ’ ἄρ’ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας. 15.099 αὐτὸς δ’ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα, 15.100 οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γ’ Ἑλένη κίε καὶ Μεγαπένθης. 15.101 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκανον ὅθι κειμήλια κεῖτο, 15.102 Ἀτρεΐδης μὲν ἔπειτα δέπας λάβεν ἀμφικύπελλον, 15.103 υἱὸν δὲ κρητῆρα φέρειν Μεγαπένθε’ ἄνωγεν 15.104 ἀργύρεον: Ἑλένη δὲ παρίστατο φωριαμοῖσιν, 15.105 ἔνθ’ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, οὓς κάμεν αὐτή. 15.106 τῶν ἕν’ ἀειραμένη Ἑλένη φέρε, δῖα γυναικῶν, 15.107 ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος, 15.108 ἀστὴρ δ’ ὣς ἀπέλαμπεν: ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων. 15.109 βὰν δ’ ἰέναι προτέρω διὰ δώματος, ἧος ἵκοντο 15.110 Τηλέμαχον: τὸν δὲ προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 15.111 Τηλέμαχ’, ἦ τοι νόστον, ὅπως φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, 15.112 ὥς τοι Ζεὺς τελέσειεν, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης. 15.113 δώρων δ’, ὅσσ’ ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται, 15.114 δώσω ὃ κάλλιστον καὶ τιμηέστατόν ἐστι. 15.115 δώσω τοι κρητῆρα τετυγμένον: ἀργύρεος δὲ 15.116 ἐστὶν ἅπας, χρυσῷ δ’ ἐπὶ χείλεα κεκράανται, 15.117 ἔργον δ’ Ἡφαίστοιο: πόρεν δέ ἑ Φαίδιμος ἥρως, 15.118 Σιδονίων βασιλεύς, ὅθ’ ἑὸς δόμος ἀμφεκάλυψε 15.119 κεῖσέ με νοστήσαντα: τεῒν δ’ ἐθέλω τόδ’ ὀπάσσαι. 15.120 ὣς εἰπὼν ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον 15.121 ἥρως Ἀτρεΐδης: ὁ δ’ ἄρα κρητῆρα φαεινὸν 15.122 θῆκ’ αὐτοῦ προπάροιθε φέρων κρατερὸς Μεγαπένθης, 15.123 ἀργύρεον: Ἑλένη δὲ παρίστατο καλλιπάρῃος 15.124 πέπλον ἔχουσ’ ἐν χερσίν, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 15.125 δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τοῦτο δίδωμι, 15.126 μνῆμ’ Ἑλένης χειρῶν, πολυηράτου ἐς γάμου ὥρην, 15.127 σῇ ἀλόχῳ φορέειν: τῆος δὲ φίλῃ παρὰ μητρὶ 15.128 κείσθω ἐνὶ μεγάρῳ. σὺ δέ μοι χαίρων ἀφίκοιο 15.129 οἶκον ἐϋκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 15.130 ὣς εἰποῦσ’ ἐν χερσὶ τίθει, ὁ δ’ ἐδέξατο χαίρων. 15.131 καὶ τὰ μὲν ἐς πείρινθα τίθει Πεισίστρατος ἥρως 15.132 δεξάμενος, καὶ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ: 15.133 τοὺς δ’ ἦγε πρὸς δῶμα κάρη ξανθὸς Μενέλαος. 15.134 ἑζέσθην δ’ ἄρ’ ἔπειτα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε. 15.135 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 15.136 καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 15.137 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 15.138 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα: 15.139 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων: 15.140 πὰρ δὲ Βοηθοΐδης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας: 15.141 οἰνοχόει δ’ υἱὸς Μενελάου κυδαλίμοιο. 15.142 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 15.143 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 15.144 δὴ τότε Τηλέμαχος καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς 15.145 ἵππους τε ζεύγνυντ’ ἀνά θ’ ἅρματα ποικίλ’ ἔβαινον, 15.146 ἐκ δ’ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου. 15.147 τοὺς δὲ μετ’ Ἀτρεΐδης ἔκιε ξανθὸς Μενέλαος, 15.148 οἶνον ἔχων ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι, 15.149 ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην. 15.150 στῆ δ’ ἵππων προπάροιθε, δεδισκόμενος δὲ προσηύδα: 15.151 χαίρετον, ὦ κούρω, καὶ Νέστορι ποιμένι λαῶν 15.152 εἰπεῖν: ἦ γὰρ ἐμοί γε πατὴρ ὣς ἤπιος ἦεν, 15.153 ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν. 15.154 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.155 καὶ λίην κείνῳ γε, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις, 15.156 πάντα τάδ’ ἐλθόντες καταλέξομεν: αἲ γὰρ ἐγὼν ὣς 15.157 νοστήσας Ἰθάκηνδε, κιχὼν Ὀδυσῆ’ ἐνὶ οἴκῳ, 15.158 εἴποιμ’ ὡς παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος ἁπάσης 15.159 ἔρχομαι, αὐτὰρ ἄγω κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλά. 15.160 ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις, 15.161 αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον, 15.162 ἥμερον ἐξ αὐλῆς: οἱ δ’ ἰΰζοντες ἕποντο 15.163 ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες: ὁ δέ σφισιν ἐγγύθεν ἐλθὼν 15.164 δεξιὸς ἤϊξε πρόσθ’ ἵππων: οἱ δὲ ἰδόντες 15.165 γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη. 15.166 τοῖσι δὲ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἤρχετο μύθων: 15.167 φράζεο δή, Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν, 15.168 ἢ νῶϊν τόδ’ ἔφηνε θεὸς τέρας ἦε σοὶ αὐτῷ. 15.169 ὣς φάτο, μερμήριξε δ’ ἀρηΐφιλος Μενέλαος, 15.170 ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποκρίναιτο νοήσας. 15.171 τὸν δ’ Ἑλένη τανύπεπλος ὑποφθαμένη φάτο μῦθον: 15.172 κλῦτέ μευ: αὐτὰρ ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ 15.173 ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀΐω. 15.174 ὡς ὅδε χῆν’ ἥρπαξ’ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ 15.175 ἐλθὼν ἐξ ὄρεος, ὅθι οἱ γενεή τε τόκος τε, 15.176 ὣς Ὀδυσεὺς κακὰ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλ’ ἐπαληθεὶς 15.177 οἴκαδε νοστήσει καὶ τίσεται: ἠὲ καὶ ἤδη 15.178 οἴκοι, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει. 15.179 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.180 οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης: 15.181 τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην. 15.182 ἦ καὶ ἐφ’ ἵπποιϊν μάστιν βάλεν: οἱ δὲ μάλ’ ὦκα 15.183 ἤϊξαν πεδίονδε διὰ πτόλιος μεμαῶτες. 15.184 οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες. 15.185 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί: 15.186 ἐς Φηρὰς δ’ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα, 15.187 υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα. 15.188 ἔνθα δὲ νύκτ’ ἄεσαν ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν. 15.189 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 15.190 ἵππους τε ζεύγνυντ’ ἀνά θ’ ἅρματα ποικίλ’ ἔβαινον, 15.191 ἐκ δ’ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου: 15.192 μάστιξεν δ’ ἐλάαν, τὼ δ’ οὐκ ἄκοντε πετέσθην. 15.193 αἶψα δ’ ἔπειθ’ ἵκοντο Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον: 15.194 καὶ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν: 15.195 Νεστορίδη, πῶς κέν μοι ὑποσχόμενος τελέσειας 15.196 μῦθον ἐμόν; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθ’ εἶναι 15.197 ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτὰρ καὶ ὁμήλικές εἰμεν: 15.198 ἥδε δ’ ὁδὸς καὶ μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει. 15.199 μή με παρὲξ ἄγε νῆα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπ’ αὐτοῦ, 15.200 μή μ’ ὁ γέρων ἀέκοντα κατάσχῃ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ 15.201 ἱέμενος φιλέειν: ἐμὲ δὲ χρεὼ θᾶσσον ἱκέσθαι. 15.202 ὣς φάτο, Νεστορίδης δ’ ἄρ’ ἑῷ συμφράσσατο θυμῷ, 15.203 ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποσχόμενος τελέσειεν. 15.204 ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι: 15.205 στρέψ’ ἵππους ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης, 15.206 νηῒ δ’ ἐνὶ πρύμνῃ ἐξαίνυτο κάλλιμα δῶρα, 15.207 ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Μενέλαος ἔδωκε: 15.208 καί μιν ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 15.209 σπουδῇ νῦν ἀνάβαινε κέλευέ τε πάντας ἑταίρους, 15.210 πρὶν ἐμὲ οἴκαδ’ ἱκέσθαι ἀπαγγεῖλαί τε γέροντι. 15.211 εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν: 15.212 οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὔ σε μεθήσει, 15.213 ἀλλ’ αὐτὸς καλέων δεῦρ’ εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι 15.214 ἂψ ἰέναι κενεόν: μάλα γὰρ κεχολώσεται ἔμπης. 15.215 ὣς ἄρα φωνήσας ἔλασεν καλλίτριχας ἵππους 15.216 ἂψ Πυλίων εἰς ἄστυ, θοῶς δ’ ἄρα δώμαθ’ ἵκανε. 15.217 Τηλέμαχος δ’ ἑτάροισιν ἐποτρύνων ἐκέλευσεν: 15.218 ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχε’, ἑταῖροι, νηῒ μελαίνῃ, 15.219 αὐτοί τ’ ἀμβαίνωμεν, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο. 15.220 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, 15.221 αἶψα δ’ ἄρ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον. 15.222 ἦ τοι ὁ μὲν τὰ πονεῖτο καὶ εὔχετο, θῦε δ’ Ἀθήνῃ 15.223 νηῒ πάρα πρυμνῇ: σχεδόθεν δέ οἱ ἤλυθεν ἀνὴρ 15.224 τηλεδαπός, φεύγων ἐξ Ἄργεος ἄνδρα κατακτάς, 15.225 μάντις: ἀτὰρ γενεήν γε Μελάμποδος ἔκγονος ἦεν, 15.226 ὃς πρὶν μέν ποτ’ ἔναιε Πύλῳ ἔνι, μητέρι μήλων, 15.227 ἀφνειὸς Πυλίοισι μέγ’ ἔξοχα δώματα ναίων: 15.228 δὴ τότε γ’ ἄλλων δῆμον ἀφίκετο, πατρίδα φεύγων 15.229 Νηλέα τε μεγάθυμον, ἀγαυότατον ζωόντων, 15.230 ὅς οἱ χρήματα πολλὰ τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν 15.231 εἶχε βίῃ. ὁ δὲ τῆος ἐνὶ μεγάροις Φυλάκοιο 15.232 δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ δέδετο, κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων 15.233 εἵνεκα Νηλῆος κούρης ἄτης τε βαρείης, 15.234 τήν οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ δασπλῆτις Ἐρινύς. 15.235 ἀλλ’ ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους 15.236 ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης καὶ ἐτίσατο ἔργον ἀεικὲς 15.237 ἀντίθεον Νηλῆα, κασιγνήτῳ δὲ γυναῖκα 15.238 ἠγάγετο πρὸς δώμαθ’. ὁ δ’ ἄλλων ἵκετο δῆμον, 15.239 Ἄργος ἐς ἱππόβοτον: τόθι γάρ νύ οἱ αἴσιμον ἦεν 15.240 ναιέμεναι πολλοῖσιν ἀνάσσοντ’ Ἀργείοισιν 15.241 ἔνθα δ’ ἔγημε γυναῖκα καὶ ὑψερεφὲς θέτο δῶμα, 15.242 γείνατο δ’ Ἀντιφάτην καὶ Μάντιον, υἷε κραταιώ. 15.243 Ἀντιφάτης μὲν ἔτικτεν Ὀϊκλῆα μεγάθυμον, 15.244 αὐτὰρ Ὀϊκλείης λαοσσόον Ἀμφιάραον, 15.245 ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ’ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων 15.246 παντοίην φιλότητ’: οὐδ’ ἵκετο γήραος οὐδόν, 15.247 ἀλλ’ ὄλετ’ ἐν Θήβῃσι γυναίων εἵνεκα δώρων. 15.248 τοῦ δ’ υἱεῖς ἐγένοντ’ Ἀλκμαίων Ἀμφίλοχός τε. 15.249 Μάντιος αὖ τέκετο Πολυφείδεά τε Κλεῖτόν τε: 15.250 ἀλλ’ ἦ τοι Κλεῖτον χρυσόθρονος ἥρπασεν Ἠὼς 15.251 κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν’ ἀθανάτοισι μετείη: 15.252 αὐτὰρ ὑπέρθυμον Πολυφείδεα μάντιν Ἀπόλλων 15.253 θῆκε βροτῶν ὄχ’ ἄριστον, ἐπεὶ θάνεν Ἀμφιάραος: 15.254 ὅς ῥ’ Ὑπερησίηνδ’ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς, 15.255 ἔνθ’ ὅ γε ναιετάων μαντεύετο πᾶσι βροτοῖσιν. 15.256 τοῦ μὲν ἄρ’ υἱὸς ἐπῆλθε, Θεοκλύμενος δ’ ὄνομ’ ἦεν, 15.257 ὃς τότε Τηλεμάχου πέλας ἵστατο: τὸν δ’ ἐκίχανεν 15.258 σπένδοντ’ εὐχόμενόν τε θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ, 15.259 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 15.260 ὦ φίλ’, ἐπεί σε θύοντα κιχάνω τῷδ’ ἐνὶ χώρῳ, 15.261 λίσσομ’ ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, αὐτὰρ ἔπειτα 15.262 σῆς τ’ αὐτοῦ κεφαλῆς καὶ ἑταίρων, οἵ τοι ἕπονται, 15.263 εἰπέ μοι εἰρομένῳ νημερτέα μηδ’ ἐπικεύσῃς: 15.264 τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 15.265 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.266 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 15.267 ἐξ Ἰθάκης γένος εἰμί, πατὴρ δέ μοί ἐστιν Ὀδυσσεύς, 15.268 εἴ ποτ’ ἔην: νῦν δ’ ἤδη ἀπέφθιτο λυγρῷ ὀλέθρῳ. 15.269 τοὔνεκα νῦν ἑτάρους τε λαβὼν καὶ νῆα μέλαιναν 15.270 ἦλθον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο. 15.271 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής: 15.272 οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, ἄνδρα κατακτὰς 15.273 ἔμφυλον: πολλοὶ δὲ κασίγνητοί τε ἔται τε 15.274 Ἄργος ἀν’ ἱππόβοτον, μέγα δὲ κρατέουσιν Ἀχαιῶν. 15.275 τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν 15.276 φεύγω, ἐπεί νύ μοι αἶσα κατ’ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι. 15.277 ἀλλά με νηὸς ἔφεσσαι, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα, 15.278 μή με κατακτείνωσι: διωκέμεναι γὰρ ὀΐω. 15.279 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.280 οὐ μὲν δή σ’ ἐθέλοντά γ’ ἀπώσω νηὸς ἐΐσης, 15.281 ἀλλ’ ἕπευ: αὐτὰρ κεῖθι φιλήσεαι, οἷά κ’ ἔχωμεν. 15.282 ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος, 15.283 καὶ τό γ’ ἐπ’ ἰκριόφιν τάνυσεν νεὸς ἀμφιελίσσης: 15.284 ἂν δὲ καὶ αὐτὸς νηὸς ἐβήσετο ποντοπόροιο. 15.285 ἐν πρύμνῃ δ’ ἄρ’ ἔπειτα καθέζετο, πὰρ δὲ οἷ αὐτῷ 15.286 εἷσε Θεοκλύμενον: τοὶ δὲ πρυμνήσι’ ἔλυσαν. 15.287 Τηλέμαχος δ’ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν 15.288 ὅπλων ἅπτεσθαι: τοὶ δ’ ἐσσυμένως ἐπίθοντο. 15.289 ἱστὸν δ’ εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης 15.290 στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν, 15.291 ἕλκον δ’ ἱστία λευκὰ ἐϋστρέπτοισι βοεῦσι. 15.292 τοῖσιν δ’ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη, 15.293 λάβρον ἐπαιγίζοντα δι’ αἰθέρος, ὄφρα τάχιστα 15.294 νηῦς ἀνύσειε θέουσα θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ. 15.295 βὰν δὲ παρὰ Κρουνοὺς καὶ Χαλκίδα καλλιρέεθρον. 15.296 δύσετό τ’ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί: 15.297 ἡ δὲ Φεὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ 15.298 ἠδὲ παρ’ Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί. 15.299 ἔνθεν δ’ αὖ νήσοισιν ἐπιπροέηκε θοῇσιν, 15.300 ὁρμαίνων ἤ κεν θάνατον φύγοι ἦ κεν ἁλώῃ. 15.301 τὼ δ’ αὖτ’ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς 15.302 δορπείτην: παρὰ δέ σφιν ἐδόρπεον ἀνέρες ἄλλοι. 15.303 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 15.304 τοῖς δ’ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων, 15.305 ἤ μιν ἔτ’ ἐνδυκέως φιλέοι μεῖναί τε κελεύοι 15.306 αὐτοῦ ἐνὶ σταθμῷ, ἦ ὀτρύνειε πόλινδε: 15.307 κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε, καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι: 15.308 ἠῶθεν προτὶ ἄστυ λιλαίομαι ἀπονέεσθαι 15.309 πτωχεύσων, ἵνα μή σε κατατρύχω καὶ ἑταίρους. 15.310 ἀλλά μοι εὖ θ’ ὑπόθευ καὶ ἅμ’ ἡγεμόν’ ἐσθλὸν ὄπασσον 15.311 ὅς κέ με κεῖσ’ ἀγάγῃ: κατὰ δὲ πτόλιν αὐτὸς ἀνάγκῃ 15.312 πλάγξομαι, αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ. 15.313 καί κ’ ἐλθὼν πρὸς δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο 15.314 ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ, 15.315 καί κε μνηστήρεσσιν ὑπερφιάλοισι μιγείην, 15.316 εἴ μοι δεῖπνον δοῖεν ὀνείατα μυρί’ ἔχοντες. 15.317 αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσ’ ἐθέλοιεν. 15.318 ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον: 15.319 Ἑρμείαο ἕκητι διακτόρου, ὅς ῥά τε πάντων 15.320 ἀνθρώπων ἔργοισι χάριν καὶ κῦδος ὀπάζει, 15.321 δρηστοσύνῃ οὐκ ἄν μοι ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος, 15.322 πῦρ τ’ εὖ νηῆσαι διά τε ξύλα δανὰ κεάσσαι, 15.323 δαιτρεῦσαί τε καὶ ὀπτῆσαι καὶ οἰνοχοῆσαι, 15.324 οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες. 15.325 τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσας προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 15.326 ὤ μοι, ξεῖνε, τίη τοι ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα 15.327 ἔπλετο; ἦ σύ γε πάγχυ λιλαίεαι αὐτόθ’ ὀλέσθαι. 15.328 εἰ δὴ μνηστήρων ἐθέλεις καταδῦναι ὅμιλον, 15.329 τῶν ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει. 15.330 οὔ τοι τοιοίδ’ εἰσὶν ὑποδρηστῆρες ἐκείνων, 15.331 ἀλλὰ νέοι, χλαίνας εὖ εἱμένοι ἠδὲ χιτῶνας, 15.332 αἰεὶ δὲ λιπαροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόσωπα, 15.333 οἵ σφιν ὑποδρώωσιν: ἐΰξεστοι δὲ τράπεζαι 15.334 σίτου καὶ κρειῶν ἠδ’ οἴνου βεβρίθασιν. 15.335 ἀλλὰ μέν’: οὐ γάρ τίς τοι ἀνιᾶται παρεόντι, 15.336 οὔτ’ ἐγὼ οὔτε τις ἄλλος ἑταίρων, οἵ μοι ἔασιν. 15.337 αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός, 15.338 κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσει, 15.339 πέμψει δ’ ὅππη σε κραδίη θυμός τε κελεύει. 15.340 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 15.341 αἴθ’ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο 15.342 ὡς ἐμοί, ὅττι μ’ ἔπαυσας ἄλης καὶ ὀϊζύος αἰνῆς. 15.343 πλαγκτοσύνης δ’ οὐκ ἔστι κακώτερον ἄλλο βροτοῖσιν: 15.344 ἀλλ’ ἕνεκ’ οὐλομένης γαστρὸς κακὰ κήδε’ ἔχουσιν 15.345 ἀνέρες, ὅν τιν’ ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος. 15.346 νῦν δ’ ἐπεὶ ἰσχανάᾳς μεῖναι τέ με κεῖνον ἄνωγας, 15.347 εἴπ’ ἄγε μοι περὶ μητρὸς Ὀδυσσῆος θείοιο 15.348 πατρός θ’, ὃν κατέλειπεν ἰὼν ἐπὶ γήραος οὐδῷ, 15.349 ἤ που ἔτι ζώουσιν ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο, 15.350 ἦ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι. 15.351 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρὼν: 15.352 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 15.353 Λαέρτης μὲν ἔτι ζώει, Διὶ δ’ εὔχεται αἰεὶ 15.354 θυμὸν ἀπὸ μελέων φθίσθαι οἷς ἐν μεγάροισιν: 15.355 ἐκπάγλως γὰρ παιδὸς ὀδύρεται οἰχομένοιο 15.356 κουριδίης τ’ ἀλόχοιο δαΐφρονος, ἥ ἑ μάλιστα 15.357 ἤκαχ’ ἀποφθιμένη καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν. 15.358 ἡ δ’ ἄχεϊ οὗ παιδὸς ἀπέφθιτο κυδαλίμοιο, 15.359 λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡς μὴ θάνοι ὅς τις ἐμοί γε 15.360 ἐνθάδε ναιετάων φίλος εἴη καὶ φίλα ἔρδοι. 15.361 ὄφρα μὲν οὖν δὴ κείνη ἔην, ἀχέουσά περ ἔμπης, 15.362 τόφρα τί μοι φίλον ἔσκε μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι, 15.363 οὕνεκά μ’ αὐτὴ θρέψεν ἅμα Κτιμένῃ τανυπέπλῳ, 15.364 θυγατέρ’ ἰφθίμῃ, τὴν ὁπλοτάτην τέκε παίδων: 15.365 τῇ ὁμοῦ ἐτρεφόμην, ὀλίγον δέ τί μ’ ἧσσον ἐτίμα. 15.366 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἥβην πολυήρατον ἱκόμεθ’ ἄμφω, 15.367 τὴν μὲν ἔπειτα Σάμηνδ’ ἔδοσαν καὶ μυρί’ ἕλοντο, 15.368 αὐτὰρ ἐμὲ χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἐκείνη 15.369 καλὰ μάλ’ ἀμφιέσασα, ποσὶν δ’ ὑποδήματα δοῦσα 15.370 ἀγρόνδε προΐαλλε: φίλει δέ με κηρόθι μᾶλλον. 15.371 νῦν δ’ ἤδη τούτων ἐπιδεύομαι: ἀλλά μοι αὐτῷ 15.372 ἔργον ἀέξουσιν μάκαρες θεοὶ ᾧ ἐπιμίμνω: 15.373 τῶν ἔφαγόν τ’ ἔπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα. 15.374 ἐκ δ’ ἄρα δεσποίνης οὐ μείλιχον ἔστιν ἀκοῦσαι 15.375 οὔτ’ ἔπος οὔτε τι ἔργον, ἐπεὶ κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ, 15.376 ἄνδρες ὑπερφίαλοι: μέγα δὲ δμῶες χατέουσιν 15.377 ἀντία δεσποίνης φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι 15.378 καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι 15.379 ἀγρόνδ’, οἷά τε θυμὸν ἀεὶ δμώεσσιν ἰαίνει. 15.380 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 15.381 ὢ πόποι, ὡς ἄρα τυτθὸς ἐών, Εὔμαιε συβῶτα, 15.382 πολλὸν ἀπεπλάγχθης σῆς πατρίδος ἠδὲ τοκήων. 15.383 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 15.384 ἠὲ διεπράθετο πτόλις ἀνδρῶν εὐρυάγυια, 15.385 ᾗ ἔνι ναιετάασκε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ, 15.386 ἦ σέ γε μουνωθέντα παρ’ οἴεσιν ἢ παρὰ βουσὶν 15.387 ἄνδρες δυσμενέες νηυσὶν λάβον ἠδ’ ἐπέρασσαν 15.388 τοῦδ’ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθ’, ὁ δ’ ἄξιον ὦνον ἔδωκε. 15.389 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν: 15.390 ξεῖν’, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς, 15.391 σιγῇ νῦν ξυνίει καὶ τέρπεο, πῖνέ τε οἶνον 15.392 ἥμενος. αἵδε δὲ νύκτες ἀθέσφατοι: ἔστι μὲν εὕδειν, 15.393 ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν: οὐδέ τί σε χρή, 15.394 πρὶν ὥρη, καταλέχθαι: ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος. 15.395 τῶν δ’ ἄλλων ὅτινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει, 15.396 εὑδέτω ἐξελθών: ἅμα δ’ ἠοῖ φαινομένηφι 15.397 δειπνήσας ἅμ’ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω. 15.398 νῶϊ δ’ ἐνὶ κλισίῃ πίνοντέ τε δαινυμένω τε 15.399 κήδεσιν ἀλλήλων τερπώμεθα λευγαλέοισι, 15.400 μνωομένω: μετὰ γάρ τε καὶ ἄλγεσι τέρπεται ἀνήρ, 15.401 ὅς τις δὴ μάλα πολλὰ πάθῃ καὶ πόλλ’ ἐπαληθῇ. 15.402 τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς. 15.403 νῆσός τις Συρίη κικλήσκεται, εἴ που ἀκούεις, 15.404 Ὀρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο, 15.405 οὔ τι περιπληθὴς λίην τόσον, ἀλλ’ ἀγαθὴ μέν, 15.406 εὔβοτος, εὔμηλος, οἰνοπληθής, πολύπυρος. 15.407 πείνη δ’ οὔ ποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τις ἄλλη 15.408 νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν: 15.409 ἀλλ’ ὅτε γηράσκωσι πόλιν κάτα φῦλ’ ἀνθρώπων, 15.410 ἐλθὼν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν 15.411 οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν. 15.412 ἔνθα δύω πόλιες, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται: 15.413 τῇσιν δ’ ἀμφοτέρῃσι πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευε, 15.414 Κτήσιος Ὀρμενίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν. 15.415 ἔνθα δὲ Φοίνικες ναυσίκλυτοι ἤλυθον ἄνδρες, 15.416 τρῶκται, μυρί’ ἄγοντες ἀθύρματα νηῒ μελαίνῃ. 15.417 ἔσκε δὲ πατρὸς ἐμοῖο γυνὴ Φοίνισσ’ ἐνὶ οἴκῳ, 15.418 καλή τε μεγάλη τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυῖα: 15.419 τὴν δ’ ἄρα Φοίνικες πολυπαίπαλοι ἠπερόπευον. 15.420 πλυνούσῃ τις πρῶτα μίγη κοίλῃ παρὰ νηῒ 15.421 εὐνῇ καὶ φιλότητι, τά τε φρένας ἠπεροπεύει 15.422 θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ εὐεργὸς ἔῃσιν. 15.423 εἰρώτα δὴ ἔπειτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι: 15.424 ἡ δὲ μάλ’ αὐτίκα πατρὸς ἐπέφραδεν ὑψερεφὲς δῶ: 15.425 ἐκ μὲν Σιδῶνος πολυχάλκου εὔχομαι εἶναι, 15.426 κούρη δ’ εἴμ’ Ἀρύβαντος ἐγὼ ῥυδὸν ἀφνειοῖο: 15.427 ἀλλά μ’ ἀνήρπαξαν Τάφιοι ληΐστορες ἄνδρες 15.428 ἀγρόθεν ἐρχομένην, πέρασαν δέ τε δεῦρ’ ἀγαγόντες 15.429 τοῦδ’ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθ’: ὁ δ’ ἄξιον ὦνον ἔδωκε. 15.430 τὴν δ’ αὖτε προσέειπεν ἀνήρ, ὃς ἐμίσγετο λάθρη: 15.431 ἦ ῥά κε νῦν πάλιν αὖτις ἅμ’ ἡμῖν οἴκαδ’ ἕποιο, 15.432 ὄφρα ἴδῃ πατρὸς καὶ μητέρος ὑψερεφὲς δῶ 15.433 αὐτούς τ’; ἦ γὰρ ἔτ’ εἰσὶ καὶ ἀφνειοὶ καλέονται. 15.434 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ: 15.435 εἴη κεν καὶ τοῦτ’, εἴ μοι ἐθέλοιτέ γε, ναῦται, 15.436 ὅρκῳ πιστωθῆναι ἀπήμονά μ’ οἴκαδ’ ἀπάξειν. 15.437 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπώμνυον ὡς ἐκέλευεν. 15.438 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον, 15.439 τοῖς δ’ αὖτις μετέειπε γυνὴ καὶ ἀμείβετο μύθῳ: 15.440 σιγῇ νῦν, μή τίς με προσαυδάτω ἐπέεσσιν 15.441 ὑμετέρων ἑτάρων, ξυμβλήμενος ἢ ἐν ἀγυιῇ, 15.442 ἤ που ἐπὶ κρήνῃ: μή τις ποτὶ δῶμα γέροντι 15.443 ἐλθὼν ἐξείπῃ, ὁ δ’ ὀϊσάμενος καταδήσῃ 15.444 δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ, ὑμῖν δ’ ἐπιφράσσετ’ ὄλεθρον. 15.445 ἀλλ’ ἔχετ’ ἐν φρεσὶ μῦθον, ἐπείγετε δ’ ὦνον ὁδαίων. 15.446 ἀλλ’ ὅτε κεν δὴ νηῦς πλείη βιότοιο γένηται, 15.447 ἀγγελίη μοι ἔπειτα θοῶς ἐς δώμαθ’ ἱκέσθω: 15.448 οἴσω γὰρ καὶ χρυσόν, ὅτις χ’ ὑποχείριος ἔλθῃ: 15.449 καὶ δέ κεν ἄλλ’ ἐπίβαθρον ἐγὼν ἐθέλουσά γε δοίην. 15.450 παῖδα γὰρ ἀνδρὸς ἑῆος ἐνὶ μεγάροις ἀτιτάλλω, 15.451 κερδαλέον δὴ τοῖον, ἅμα τροχόωντα θύραζε: 15.452 τόν κεν ἄγοιμ’ ἐπὶ νηός, ὁ δ’ ὑμῖν μυρίον ὦνον 15.453 ἄλφοι, ὅπῃ περάσητε κατ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους. 15.454 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς εἰποῦσ’ ἀπέβη πρὸς δώματα καλά, 15.455 οἱ δ’ ἐνιαυτὸν ἅπαντα παρ’ ἡμῖν αὖθι μένοντες 15.456 ἐν νηῒ γλαφυρῇ βίοτον πολὺν ἐμπολόωντο. 15.457 ἀλλ’ ὅτε δὴ κοίλη νηῦς ἤχθετο τοῖσι νέεσθαι, 15.458 καὶ τότ’ ἄρ’ ἄγγελον ἧκαν, ὃς ἀγγείλειε γυναικί. 15.459 ἤλυθ’ ἀνὴρ πολύϊδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρὸς 15.460 χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ’ ἠλέκτροισιν ἔερτο. 15.461 τὸν μὲν ἄρ’ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ 15.462 χερσίν τ’ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο, 15.463 ὦνον ὑπισχόμεναι: ὁ δὲ τῇ κατένευσε σιωπῇ. 15.464 ἦ τοι ὁ καννεύσας κοίλην ἐπὶ νῆα βεβήκει, 15.465 ἡ δ’ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα δόμων ἐξῆγε θύραζε. 15.466 εὗρε δ’ ἐνὶ προδόμῳ ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζας 15.467 ἀνδρῶν δαιτυμόνων, οἵ μευ πατέρ’ ἀμφεπένοντο. 15.468 οἱ μὲν ἄρ’ ἐς θῶκον πρόμολον, δήμοιό τε φῆμιν, 15.469 ἡ δ’ αἶψα τρί’ ἄλεισα κατακρύψασ’ ὑπὸ κόλπῳ 15.470 ἔκφερεν: αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀεσιφροσύνῃσι. 15.471 δύσετό τ’ ἠέλιος, σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί: 15.472 ἡμεῖς δ’ ἐς λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν ὦκα κιόντες, 15.473 ἔνθ’ ἄρα Φοινίκων ἀνδρῶν ἦν ὠκύαλος νηῦς. 15.474 οἱ μὲν ἔπειτ’ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα, 15.475 νὼ ἀναβησάμενοι: ἐπὶ δὲ Ζεὺς οὖρον ἴαλλεν. 15.476 ἑξῆμαρ μὲν ὁμῶς πλέομεν νύκτας τε καὶ ἦμαρ: 15.477 ἀλλ’ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Κρονίων, 15.478 τὴν μὲν ἔπειτα γυναῖκα βάλ’ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα, 15.479 ἄντλῳ δ’ ἐνδούπησε πεσοῦσ’ ὡς εἰναλίη κήξ. 15.480 καὶ τὴν μὲν φώκῃσι καὶ ἰχθύσι κύρμα γενέσθαι 15.481 ἔκβαλον: αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ: 15.482 τοὺς δ’ Ἰθάκῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ, 15.483 ἔνθα με Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν. 15.484 οὕτω τήνδε τε γαῖαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσι. 15.485 τὸν δ’ αὖ διογενὴς Ὀδυσεὺς ἠμείβετο μύθῳ: 15.486 Εὔμαι’, ἦ μάλα δή μοι ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ὄρινας 15.487 ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες ἄλγεα θυμῷ. 15.488 ἀλλ’ ἦ τοι σοὶ μὲν παρὰ καὶ κακῷ ἐσθλὸν ἔθηκε 15.489 Ζεύς, ἐπεὶ ἀνδρὸς δώματ’ ἀφίκεο πολλὰ μογήσας 15.490 ἠπίου, ὃς δή τοι παρέχει βρῶσίν τε πόσιν τε 15.491 ἐνδυκέως, ζώεις δ’ ἀγαθὸν βίον: αὐτὰρ ἐγώ γε 15.492 πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἀλώμενος ἐνθάδ’ ἱκάνω. 15.493 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 15.494 καδδραθέτην δ’ οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα: 15.495 αἶψα γὰρ Ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος. οἱ δ’ ἐπὶ χέρσου 15.496 Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία, κὰδ δ’ ἕλον ἱστὸν 15.497 καρπαλίμως, τὴν δ’ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς: 15.498 ἐκ δ’ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι’ ἔδησαν: 15.499 ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης, 15.500 δεῖπνόν τ’ ἐντύνοντο κερῶντό τε αἴθοπα οἶνον. 15.501 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 15.502 τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων: 15.503 ὑμεῖς μὲν νῦν ἄστυδ’ ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν, 15.504 αὐτὰρ ἐγὼν ἀγροὺς ἐπιείσομαι ἠδὲ βοτῆρας: 15.505 ἑσπέριος δ’ εἰς ἄστυ ἰδὼν ἐμὰ ἔργα κάτειμι. 15.506 ἠῶθεν δέ κεν ὔμμιν ὁδοιπόριον παραθείμην, 15.507 δαῖτ’ ἀγαθὴν κρειῶν τε καὶ οἴνου ἡδυπότοιο. 15.508 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής: 15.509 πῆ γὰρ ἐγώ, φίλε τέκνον, ἴω; τεῦ δώμαθ’ ἵκωμαι 15.510 ἀνδρῶν οἳ κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν; 15.511 ἦ ἰθὺς σῆς μητρὸς ἴω καὶ σοῖο δόμοιο; 15.512 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.513 ἄλλως μέν σ’ ἂν ἐγώ γε καὶ ἡμέτερόνδε κελοίμην 15.514 ἔρχεσθ’: οὐ γάρ τι ξενίων ποθή: ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ 15.515 χεῖρον, ἐπεί τοι ἐγὼ μὲν ἀπέσσομαι, οὐδέ σε μήτηρ 15.516 ὄψεται: οὐ μὲν γάρ τι θαμὰ μνηστῆρσ’ ἐνὶ οἴκῳ 15.517 φαίνεται, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ὑπερωΐῳ ἱστὸν ὑφαίνει. 15.518 ἀλλά τοι ἄλλον φῶτα πιφαύσκομαι ὅν κεν ἵκοιο, 15.519 Εὐρύμαχον, Πολύβοιο δαΐφρονος ἀγλαὸν υἱόν, 15.520 τὸν νῦν ἶσα θεῷ Ἰθακήσιοι εἰσορόωσι: 15.521 καὶ γὰρ πολλὸν ἄριστος ἀνὴρ μέμονέν τε μάλιστα 15.522 μητέρ’ ἐμὴν γαμέειν καὶ Ὀδυσσῆος γέρας ἕξειν. 15.523 ἀλλὰ τά γε Ζεὺς οἶδεν Ὀλύμπιος, αἰθέρι ναίων, 15.524 εἴ κέ σφι πρὸ γάμοιο τελευτήσει κακὸν ἦμαρ. 15.525 ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις, 15.526 κίρκος, Ἀπόλλωνος ταχὺς ἄγγελος: ἐν δὲ πόδεσσι 15.527 τίλλε πέλειαν ἔχων, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε 15.528 μεσσηγὺς νηός τε καὶ αὐτοῦ Τηλεμάχοιο. 15.529 τὸν δὲ Θεοκλύμενος ἑτάρων ἀπονόσφι καλέσσας 15.530 ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 15.531 Τηλέμαχ’, οὔ τοι ἄνευ θεοῦ ἔπτατο δεξιὸς ὄρνις 15.532 ἔγνων γάρ μιν ἐσάντα ἰδὼν οἰωνὸν ἐόντα. 15.533 ὑμετέρου δ’ οὐκ ἔστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο 15.534 ἐν δήμῳ Ἰθάκης, ἀλλ’ ὑμεῖς καρτεροὶ αἰεί. 15.535 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 15.536 αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη: 15.537 τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα 15.538 ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι. 15.539 ἦ καὶ Πείραιον προσεφώνεε, πιστὸν ἑταῖρον: 15.540 Πείραιε Κλυτίδη, σὺ δέ μοι τά περ ἄλλα μάλιστα 15.541 πείθῃ ἐμῶν ἑτάρων, οἵ μοι Πύλον εἰς ἅμ’ ἕποντο: 15.542 καὶ νῦν μοι τὸν ξεῖνον ἄγων ἐν δώμασι σοῖσιν 15.543 ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω. 15.544 τὸν δ’ αὖ Πείραιος δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα: 15.545 Τηλέμαχ’, εἰ γάρ κεν σὺ πολὺν χρόνον ἐνθάδε μίμνοι, 15.546 τόνδε τ’ ἐγὼ κομιῶ, ξενίων δέ οἱ οὐ ποθὴ ἔσται. 15.547 ὣς εἰπὼν ἐπὶ νηὸς ἔβη, ἐκέλευσε δ’ ἑταίρους 15.548 αὐτούς τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι. 15.549 οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον. 15.550 Τηλέμαχος δ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 15.551 εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ, 15.552 νηὸς ἀπ’ ἰκριόφιν: τοὶ δὲ πρυμνήσι’ ἔλυσαν. 15.553 οἱ μὲν ἀνώσαντες πλέον ἐς πόλιν, ὡς ἐκέλευσε 15.554 Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο: 15.555 τὸν δ’ ὦκα προβιβάντα πόδες φέρον, ὄφρ’ ἵκετ’ αὐλήν, 15.556 ἔνθα οἱ ἦσαν ὕες μάλα μυρίαι, ᾗσι συβώτης 15.557 ἐσθλὸς ἐὼν ἐνίαυεν, ἀνάκτεσιν ἤπια εἰδώς, 16.001 τὼ δ’ αὖτ’ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς 16.002 ἐντύνοντο ἄριστον ἅμ’ ἠοῖ, κηαμένω πῦρ, 16.003 ἔκπεμψάν τε νομῆας ἅμ’ ἀγρομένοισι σύεσσι: 16.004 Τηλέμαχον δὲ περίσσαινον κύνες ὑλακόμωροι, 16.005 οὐδ’ ὕλαον προσιόντα. νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς 16.006 σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖϊν. 16.007 αἶψα δ’ ἄρ’ Εὔμαιον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 16.008 Εὔμαι’, ἦ μάλα τίς τοι ἐλεύσεται ἐνθάδ’ ἑταῖρος 16.009 ἢ καὶ γνώριμος ἄλλος, ἐπεὶ κύνες οὐχ ὑλάουσιν, 16.010 ἀλλὰ περισσαίνουσι: ποδῶν δ’ ὑπὸ δοῦπον ἀκούω. 16.011 οὔ πω πᾶν εἴρητο ἔπος, ὅτε οἱ φίλος υἱὸς 16.012 ἔστη ἐνὶ προθύροισι. ταφὼν δ’ ἀνόρουσε συβώτης, 16.013 ἐκ δ’ ἄρα οἱ χειρῶν πέσον ἄγγεα, τοῖς ἐπονεῖτο, 16.014 κιρνὰς αἴθοπα οἶνον. ὁ δ’ ἀντίος ἦλθεν ἄνακτος, 16.015 κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλὰ 16.016 χεῖράς τ’ ἀμφοτέρας: θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ. 16.017 ὡς δὲ πατὴρ ὃν παῖδα φίλα φρονέων ἀγαπάζῃ 16.018 ἐλθόντ’ ἐξ ἀπίης γαίης δεκάτῳ ἐνιαυτῷ, 16.019 μοῦνον τηλύγετον, τῷ ἔπ’ ἄλγεα πολλὰ μογήσῃ, 16.020 ὣς τότε Τηλέμαχον θεοειδέα δῖος ὑφορβὸς 16.021 πάντα κύσεν περιφύς, ὡς ἐκ θανάτοιο φυγόντα: 16.022 καί ῥ’ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 16.023 ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σ’ ἔτ’ ἐγώ γε 16.024 ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηῒ Πύλονδε. 16.025 ἀλλ’ ἄγε νῦν εἴσελθε, φίλον τέκος, ὄφρα σε θυμῷ 16.026 τέρψομαι εἰσορόων νέον ἄλλοθεν ἔνδον ἐόντα. 16.027 οὐ μὲν γάρ τι θάμ’ ἀγρὸν ἐπέρχεαι οὐδὲ νομῆας, 16.028 ἀλλ’ ἐπιδημεύεις: ὣς γάρ νύ τοι εὔαδε θυμῷ, 16.029 ἀνδρῶν μνηστήρων ἐσορᾶν ἀΐδηλον ὅμιλον. 16.030 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.031 ἔσσεται οὕτως, ἄττα: σέθεν δ’ ἕνεκ’ ἐνθάδ’ ἱκάνω, 16.032 ὄφρα σέ τ’ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω καὶ μῦθον ἀκούσω, 16.033 ἤ μοι ἔτ’ ἐν μεγάροις μήτηρ μένει, ἦέ τις ἤδη 16.034 ἀνδρῶν ἄλλος ἔγημεν, Ὀδυσσῆος δέ που εὐνὴ 16.035 χήτει ἐνευναίων κάκ’ ἀράχνια κεῖται ἔχουσα. 16.036 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν: 16.037 καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ 16.038 σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν: ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ 16.039 φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. 16.040 ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος: 16.041 αὐτὰρ ὅ γ’ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν. 16.042 τῷ δ’ ἕδρης ἐπιόντι πατὴρ ὑπόειξεν Ὀδυσσεύς: 16.043 Τηλέμαχος δ’ ἑτέρωθεν ἐρήτυε φώνησέν τε: 16.044 ἧσ’, ὦ ξεῖν’: ἡμεῖς δὲ καὶ ἄλλοθι δήομεν ἕδρην 16.045 σταθμῷ ἐν ἡμετέρῳ: πάρα δ’ ἀνὴρ ὃς καταθήσει. 16.046 ὣς φάθ’, ὁ δ’ αὖτις ἰὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο: τῷ δὲ συβώτης. 16.047 χεῦεν ὕπο χλωρὰς ῥῶπας καὶ κῶας ὕπερθεν: 16.048 ἔνθα καθέζετ’ ἔπειτα Ὀδυσσῆος φίλος υἱός. 16.049 τοῖσιν δ’ αὖ κρειῶν πίνακας παρέθηκε συβώτης 16.050 ὀπταλέων, ἅ ῥα τῇ προτέρῃ ὑπέλειπον ἔδοντες, 16.051 σῖτον δ’ ἐσσυμένως παρενήνεεν ἐν κανέοισιν, 16.052 ἐν δ’ ἄρα κισσυβίῳ κίρνη μελιηδέα οἶνον: 16.053 αὐτὸς δ’ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο. 16.054 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 16.055 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 16.056 δὴ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε δῖον ὑφορβόν: 16.057 ἄττα, πόθεν τοι ξεῖνος ὅδ’ ἵκετο; πῶς δέ ἑ ναῦται 16.058 ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο; 16.059 οὐ μὲν γάρ τί ἑ πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδ’ ἱκέσθαι. 16.060 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 16.061 τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθέα πάντ’ ἀγορεύσω. 16.062 ἐκ μὲν Κρητάων γένος εὔχεται εὐρειάων, 16.063 φησὶ δὲ πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστεα δινηθῆναι 16.064 πλαζόμενος: ὣς γάρ οἱ ἐπέκλωσεν τά γε δαίμων. 16.065 νῦν αὖ Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐκ νηὸς ἀποδρὰς 16.066 ἤλυθ’ ἐμὸν πρὸς σταθμόν, ἐγὼ δέ τοι ἐγγυαλίξω: 16.067 ἔρξον ὅπως ἐθέλεις: ἱκέτης δέ τοι εὔχεται εἶναι. 16.068 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.069 Εὔμαι’, ἦ μάλα τοῦτο ἔπος θυμαλγὲς ἔειπες: 16.070 πῶς γὰρ δὴ τὸν ξεῖνον ἐγὼν ὑποδέξομαι οἴκῳ; 16.071 αὐτὸς μὲν νέος εἰμὶ καὶ οὔ πω χερσὶ πέποιθα 16.072 ἄνδρ’ ἀπαμύνασθαι, ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ: 16.073 μητρὶ δ’ ἐμῇ δίχα θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει, 16.074 ἢ αὐτοῦ παρ’ ἐμοί τε μένῃ καὶ δῶμα κομίζῃ, 16.075 εὐνήν τ’ αἰδομένη πόσιος δήμοιό τε φῆμιν, 16.076 ἦ ἤδη ἅμ’ ἕπηται Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος 16.077 μνᾶται ἐνὶ μεγάροισιν ἀνὴρ καὶ πλεῖστα πόρῃσιν. 16.078 ἀλλ’ ἦ τοὶ τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ τεὸν ἵκετο δῶμα, 16.079 ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά, 16.080 δώσω δὲ ξίφος ἄμφηκες καὶ ποσσὶ πέδιλα, 16.081 πέμψω δ’ ὅππη μιν κραδίη θυμός τε κελεύει. 16.082 εἰ δ’ ἐθέλεις, σὺ κόμισσον ἐνὶ σταθμοῖσιν ἐρύξας: 16.083 εἵματα δ’ ἐνθάδ’ ἐγὼ πέμψω καὶ σῖτον ἅπαντα 16.084 ἔδμεναι, ὡς ἂν μή σε κατατρύχῃ καὶ ἑταίρους. 16.085 κεῖσε δ’ ἂν οὔ μιν ἐγώ γε μετὰ μνηστῆρας ἐῷμι 16.086 ἔρχεσθαι: λίην γὰρ ἀτάσθαλον ὕβριν ἔχουσι: 16.087 μή μιν κερτομέωσιν, ἐμοὶ δ’ ἄχος ἔσσεται αἰνόν. 16.088 πρῆξαι δ’ ἀργαλέον τι μετὰ πλεόνεσσιν ἐόντα 16.089 ἄνδρα καὶ ἴφθιμον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσι. 16.090 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 16.091 ὦ φίλ’, ἐπεί θήν μοι καὶ ἀμείψασθαι θέμις ἐστίν, 16.092 ἦ μάλα μευ καταδάπτετ’ ἀκούοντος φίλον ἦτορ, 16.093 οἷά φατε μνηστῆρας ἀτάσθαλα μηχανάασθαι 16.094 ἐν μεγάροις, ἀέκητι σέθεν τοιούτου ἐόντος. 16.095 εἰπέ μοι ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμνασαι, ἦ σέ γε λαοὶ 16.096 ἐχθαίρουσ’ ἀνὰ δῆμον, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ, 16.097 ἦ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι, οἷσί περ ἀνὴρ 16.098 μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος ὄρηται. 16.099 αἲ γάρ ἐγὼν οὕτω νέος εἴην τῷδ’ ἐπὶ θυμῷ, 16.100 ἢ παῖς ἐξ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἠὲ καὶ αὐτός: 16.101 ἔλθοι ἀλητεύων ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα: 16.102 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἀπ’ ἐμεῖο κάρη τάμοι ἀλλότριος φώς, 16.103 εἰ μὴ ἐγὼ κείνοισι κακὸν πάντεσσι γενοίμην, 16.104 ἐλθὼν ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος. 16.105 εἰ δ’ αὖ με πληθυῖ δαμασαίατο μοῦνον ἐόντα, 16.106 βουλοίμην κ’ ἐν ἐμοῖσι κατακτάμενος μεγάροισι 16.107 τεθνάμεν ἢ τάδε γ’ αἰὲν ἀεικέα ἔργ’ ὁράασθαι, 16.108 ξείνους τε στυφελιζομένους δμῳάς τε γυναῖκας 16.109 ῥυστάζοντας ἀεικελίως κατὰ δώματα καλά, 16.110 καὶ οἶνον διαφυσσόμενον, καὶ σῖτον ἔδοντας 16.111 μὰψ αὔτως, ἀτέλεστον, ἀνηνύστῳ ἐπὶ ἔργῳ. 16.112 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.113 τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. 16.114 οὔτε τί μοι πᾶς δῆμος ἀπεχθόμενος χαλεπαίνει, 16.115 οὔτε κασιγνήτοις ἐπιμέμφομαι, οἷσί περ ἀνὴρ 16.116 μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος ὄρηται. 16.117 ὧδε γὰρ ἡμετέρην γενεὴν μούνωσε Κρονίων: 16.118 μοῦνον Λαέρτην Ἀρκείσιος υἱὸν ἔτικτε, 16.119 μοῦνον δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα πατὴρ τέκεν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 16.120 μοῦνον ἔμ’ ἐν μεγάροισι τεκὼν λίπεν οὐδ’ ἀπόνητο. 16.121 τῷ νῦν δυσμενέες μάλα μυρίοι εἴσ’ ἐνὶ οἴκῳ. 16.122 ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι, 16.123 Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, 16.124 ἠδ’ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσι, 16.125 τόσσοι μητέρ’ ἐμὴν μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον. 16.126 ἡ δ’ οὔτ’ ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον οὔτε τελευτὴν 16.127 ποιῆσαι δύναται: τοὶ δὲ φθινύθουσιν ἔδοντες 16.128 οἶκον ἐμόν: τάχα δή με διαρραίσουσι καὶ αὐτόν. 16.129 ἀλλ’ ἦ τοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται: 16.130 ἄττα, σὺ δ’ ἔρχεο θᾶσσον, ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ 16.131 εἴφ’ ὅτι οἱ σῶς εἰμὶ καὶ ἐκ Πύλου εἰλήλουθα. 16.132 αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μενέω, σὺ δὲ δεῦρο νέεσθαι, 16.133 οἴῃ ἀπαγγείλας: τῶν δ’ ἄλλων μή τις Ἀχαιῶν 16.134 πευθέσθω: πολλοὶ γὰρ ἐμοὶ κακὰ μηχανόωνται. 16.135 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 16.136 γιγνώσκω, φρονέω: τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις. 16.137 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 16.138 ἦ καὶ Λαέρτῃ αὐτὴν ὁδὸν ἄγγελος ἔλθω 16.139 δυσμόρῳ, ὃς τῆος μὲν Ὀδυσσῆος μέγ’ ἀχεύων 16.140 ἔργα τ’ ἐποπτεύεσκε μετὰ δμώων τ’ ἐνὶ οἴκῳ 16.141 πῖνε καὶ ἦσθ’, ὅτε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγοι: 16.142 αὐτὰρ νῦν, ἐξ οὗ σύ γε ᾤχεο νηῒ Πύλονδε, 16.143 οὔ πω μίν φασιν φαγέμεν καὶ πιέμεν αὔτως, 16.144 οὐδ’ ἐπὶ ἔργα ἰδεῖν, ἀλλὰ στοναχῇ τε γόῳ τε 16.145 ἧσται ὀδυρόμενος, φθινύθει δ’ ἀμφ’ ὀστεόφι χρώς. 16.146 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.147 ἄλγιον, ἀλλ’ ἔμπης μιν ἐάσομεν, ἀχνύμενοί περ: 16.148 εἰ γὰρ πως εἴη αὐτάγρετα πάντα βροτοῖσι, 16.149 πρῶτόν κεν τοῦ πατρὸς ἑλοίμεθα νόστιμον ἦμαρ. 16.150 ἀλλὰ σύ γ’ ἀγγείλας ὀπίσω κίε, μηδὲ κατ’ ἀγροὺς 16.151 πλάζεσθαι μετ’ ἐκεῖνον: ἀτὰρ πρὸς μητέρα εἰπεῖν 16.152 ἀμφίπολον ταμίην ὀτρυνέμεν ὅττι τάχιστα 16.153 κρύβδην: κείνη γὰρ κεν ἀπαγγείλειε γέροντι. 16.154 ἦ ῥα καὶ ὦρσε συφορβόν: ὁ δ’ εἵλετο χερσὶ πέδιλα, 16.155 δησάμενος δ’ ὑπὸ ποσσὶ πόλινδ’ ἴεν. οὐδ’ ἄρ’ Ἀθήνην 16.156 λῆθεν ἀπὸ σταθμοῖο κιὼν Εὔμαιος ὑφορβός, 16.157 ἀλλ’ ἥ γε σχεδὸν ἦλθε: δέμας δ’ ἤϊκτο γυναικὶ 16.158 καλῇ τε μεγάλῃ τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυίῃ. 16.159 στῆ δὲ κατ’ ἀντίθυρον κλισίης Ὀδυσῆϊ φανεῖσα: 16.160 οὐδ’ ἄρα Τηλέμαχος ἴδεν ἀντίον οὐδ’ ἐνόησεν, 16.161 οὐ γὰρ πω πάντεσσι θεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς, 16.162 ἀλλ’ Ὀδυσεύς τε κύνες τε ἴδον, καί ῥ’ οὐχ ὑλάοντο 16.163 κνυζηθμῷ δ’ ἑτέρωσε διὰ σταθμοῖο φόβηθεν. 16.164 ἡ δ’ ἄρ’ ἐπ’ ὀφρύσι νεῦσε: νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς, 16.165 ἐκ δ’ ἦλθεν μεγάροιο παρὲκ μέγα τειχίον αὐλῆς, 16.166 στῆ δὲ πάροιθ’ αὐτῆς: τὸν δὲ προσέειπεν Ἀθήνη: 16.167 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ. 16.168 ἤδη νῦν σῷ παιδὶ ἔπος φάο μηδ’ ἐπίκευθε, 16.169 ὡς ἄν μνηστῆρσιν θάνατον καὶ κῆρ’ ἀραρόντε 16.170 ἔρχησθον προτὶ ἄστυ περικλυτόν: οὐδ’ ἐγὼ αὐτὴ 16.171 δηρὸν ἀπὸ σφῶϊν ἔσομαι μεμαυῖα μάχεσθαι. 16.172 ἦ καὶ χρυσείῃ ῥάβδῳ ἐπεμάσσατ’ Ἀθήνη. 16.173 φᾶρος μέν οἱ πρῶτον ἐϋπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα 16.174 θῆκ’ ἀμφὶ στήθεσσι, δέμας δ’ ὤφελλε καὶ ἥβην. 16.175 ἂψ δὲ μελαγχροιὴς γένετο, γναθμοὶ δὲ τάνυσθεν, 16.176 κυάνεαι δ’ ἐγένοντο γενειάδες ἀμφὶ γένειον. 16.177 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς ἔρξασα πάλιν κίεν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 16.178 ἤϊεν ἐς κλισίην: θάμβησε δέ μιν φίλος υἱός, 16.179 ταρβήσας δ’ ἑτέρωσε βάλ’ ὄμματα, μὴ θεὸς εἴη, 16.180 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 16.181 ἀλλοῖός μοι, ξεῖνε, φάνης νέον ἠὲ πάροιθεν, 16.182 ἄλλα δὲ εἵματ’ ἔχεις, καί τοι χρὼς οὐκέθ’ ὁμοῖος. 16.183 ἦ μάλα τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν: 16.184 ἀλλ’ ἵληθ’, ἵνα τοι κεχαρισμένα δώομεν ἱρὰ 16.185 ἠδὲ χρύσεα δῶρα, τετυγμένα: φείδεο δ’ ἡμέων 16.186 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 16.187 οὔ τίς τοι θεός εἰμι: τί μ’ ἀθανάτοισιν ἐΐσκεις; 16.188 ἀλλὰ πατὴρ τεός εἰμι, τοῦ εἵνεκα σὺ στεναχίζων 16.189 πάσχεις ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν. 16.190 ὣς ἄρα φωνήσας υἱὸν κύσε, κὰδ δὲ παρειῶν 16.191 δάκρυον ἧκε χαμᾶζε: πάρος δ’ ἔχε νωλεμὲς αἰεί. 16.192 Τηλέμαχος δ’, οὐ γάρ πω ἐπείθετο ὃν πατέρ’ εἶναι, 16.193 ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν: 16.194 οὐ σύ γ’ Ὀδυσσεύς ἐσσι, πατὴρ ἐμός, ἀλλά με δαίμων 16.195 θέλγει, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω. 16.196 οὐ γάρ πως ἂν θνητὸς ἀνὴρ τάδε μηχανόῳτο 16.197 ᾧ αὐτοῦ γε νόῳ, ὅτε μὴ θεὸς αὐτὸς ἐπελθὼν 16.198 ῥηϊδίως ἐθέλων θείη νέον ἠὲ γέροντα. 16.199 ἦ γάρ τοι νέον ἦσθα γέρων καὶ ἀεικέα ἕσσο: 16.200 νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικας, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι. 16.201 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 16.202 Τηλέμαχ’, οὔ σε ἔοικε φίλον πατέρ ἔνδον ἐόντα 16.203 οὔτε τι θαυμάζειν περιώσιον οὔτ’ ἀγάασθαι: 16.204 οὐ μὲν γάρ τοι ἔτ’ ἄλλος ἐλεύσεται ἐνθάδ’ Ὀδυσσεύς, 16.205 ἀλλ’ ὅδ’ ἐγὼ τοιόσδε, παθὼν κακά, πολλὰ δ’ ἀληθείς, 16.206 ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν. 16.207 αὐτάρ τοι τόδε ἔργον Ἀθηναίης ἀγελείης, 16.208 ἥ τέ με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει, δύναται γὰρ, 16.209 ἄλλοτε μὲν πτωχῷ ἐναλίγκιον, ἄλλοτε δ’ αὖτε 16.210 ἀνδρὶ νέῳ καὶ καλὰ περὶ χροῒ εἵματ’ ἔχοντι. 16.211 ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 16.212 ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι. 16.213 ὣς ἄρα φωνήσας κατ’ ἄρ’ ἕζετο, Τηλέμαχος δὲ 16.214 ἀμφιχυθεὶς πατέρ’ ἐσθλὸν ὀδύρετο, δάκρυα λείβων, 16.215 ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ὑφ’ ἵμερος ὦρτο γόοιο: 16.216 κλαῖον δὲ λιγέως, ἀδινώτερον ἤ τ’ οἰωνοί, 16.217 φῆναι ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, οἷσί τε τέκνα 16.218 ἀγρόται ἐξείλοντο πάρος πετεηνὰ γενέσθαι: 16.219 ὣς ἄρα τοί γ’ ἐλεεινὸν ὑπ’ ὀφρύσι δάκρυον εἶβον. 16.220 καί νύ κ’ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο, 16.221 εἰ μὴ Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρ’ αἶψα: 16.222 ποίῃ γὰρ νῦν δεῦρο, πάτερ φίλε, νηΐ σε ναῦται 16.223 ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο; 16.224 οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδ’ ἱκέσθαι. 16.225 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 16.226 τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθείην καταλέξω. 16.227 Φαίηκές μ’ ἄγαγον ναυσίκλυτοι, οἵ τε καὶ ἄλλους 16.228 ἀνθρώπους πέμπουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται: 16.229 καί μ’ εὕδοντ’ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες 16.230 κάτθεσαν εἰς Ἰθάκην, ἔπορον δέ μοι ἀγλαὰ δῶρα, 16.231 χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θ’ ὑφαντήν. 16.232 καὶ τὰ μὲν ἐν σπήεσσι θεῶν ἰότητι κέονται: 16.233 νῦν αὖ δεῦρ’ ἱκόμην ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης, 16.234 ὄφρα κε δυσμενέεσσι φόνου πέρι βουλεύσωμεν. 16.235 ἀλλ’ ἄγε μοι μνηστῆρας ἀριθμήσας κατάλεξον, 16.236 ὄφρ’ εἰδέω ὅσσοι τε καὶ οἵ τινες ἀνέρες εἰσί: 16.237 καί κεν ἐμὸν κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμηρίξας 16.238 φράσσομαι, ἤ κεν νῶϊ δυνησόμεθ’ ἀντιφέρεσθαι 16.239 μούνω ἄνευθ’ ἄλλων, ἦ καὶ διζησόμεθ’ ἄλλους. 16.240 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.241 ὦ πάτερ, ἦ τοι σεῖο μέγα κλέος αἰὲν ἄκουον, 16.242 χεῖράς τ’ αἰχμητὴν ἔμεναι καὶ ἐπίφρονα βουλήν: 16.243 ἀλλὰ λίην μέγα εἶπες: ἄγη μ’ ἔχει: οὐδέ κεν εἴη 16.244 ἄνδρε δύω πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισι μάχεσθαι. 16.245 μνηστήρων δ’ οὔτ’ ἂρ δεκὰς ἀτρεκὲς οὔτε δύ’ οἶαι, 16.246 ἀλλὰ πολὺ πλέονες: τάχα δ’ εἴσεαι ἐνθάδ’ ἀριθμόν. 16.247 ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύω καὶ πεντήκοντα 16.248 κοῦροι κεκριμένοι, ἓξ δὲ δρηστῆρες ἕπονται: 16.249 ἐκ δὲ Σάμης πίσυρές τε καὶ εἴκοσι φῶτες ἔασιν, 16.250 ἐκ δὲ Ζακύνθου ἔασιν ἐείκοσι κοῦροι Ἀχαιῶν, 16.251 ἐκ δ’ αὐτῆς Ἰθάκης δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι, 16.252 καί σφιν ἅμ’ ἐστὶ Μέδων κῆρυξ καὶ θεῖος ἀοιδὸς 16.253 καὶ δοιὼ θεράποντε, δαήμονε δαιτροσυνάων. 16.254 τῶν εἴ κεν πάντων ἀντήσομεν ἔνδον ἐόντων, 16.255 μὴ πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι ἐλθών. 16.256 ἀλλὰ σύ γ’, εἰ δύνασαί τιν’ ἀμύντορα μερμηρίξαι, 16.257 φράζευ, ὅ κέν τις νῶϊν ἀμύνοι πρόφρονι θυμῷ. 16.258 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 16.259 τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον: 16.260 καὶ φράσαι ἤ κεν νῶϊν Ἀθήνη σὺν Διὶ πατρὶ 16.261 ἀρκέσει, ἦέ τιν’ ἄλλον ἀμύντορα μερμηρίξω. 16.262 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 16.263 ἐσθλώ τοι τούτω γ’ ἐπαμύντορε, τοὺς ἀγορεύεις, 16.264 ὕψι περ ἐν νεφέεσσι καθημένω: ὥ τε καὶ ἄλλοις 16.265 ἀνδράσι τε κρατέουσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι. 16.266 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 16.267 οὐ μέν τοι κείνω γε πολὺν χρόνον ἀμφὶς ἔσεσθον 16.268 φυλόπιδος κρατερῆς, ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν 16.269 ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι μένος κρίνηται Ἄρηος. 16.270 ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἔρχευ ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν 16.271 οἴκαδε, καὶ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὁμίλει: 16.272 αὐτὰρ ἐμὲ προτὶ ἄστυ συβώτης ὕστερον ἄξει, 16.273 πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι. 16.274 εἰ δέ μ’ ἀτιμήσουσι δόμον κάτα, σὸν δὲ φίλον κῆρ 16.275 τετλάτω ἐν στήθεσσι κακῶς πάσχοντος ἐμεῖο, 16.276 ἤν περ καὶ διὰ δῶμα ποδῶν ἕλκωσι θύραζε 16.277 ἢ βέλεσι βάλλωσι: σὺ δ’ εἰσορόων ἀνέχεσθαι. 16.278 ἀλλ’ ἦ τοι παύεσθαι ἀνωγέμεν ἀφροσυνάων, 16.279 μειλιχίοις ἐπέεσσι παραυδῶν: οἱ δέ τοι οὔ τι 16.280 πείσονται: δὴ γάρ σφι παρίσταται αἴσιμον ἦμαρ. 16.281 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 16.282 ὁππότε κεν πολύβουλος ἐνὶ φρεσὶ θῇσιν Ἀθήνη, 16.283 νεύσω μέν τοι ἐγὼ κεφαλῇ, σὺ δ’ ἔπειτα νοήσας 16.284 ὅσσα τοι ἐν μεγάροισιν Ἀρήϊα τεύχεα κεῖται 16.285 ἐς μυχὸν ὑψηλοῦ θαλάμου καταθεῖναι ἀείρας 16.286 πάντα μάλ’: αὐτὰρ μνηστῆρας μαλακοῖς ἐπέεσσι 16.287 παρφάσθαι, ὅτε κέν σε μεταλλῶσιν ποθέοντες: 16.288 ἐκ καπνοῦ κατέθηκ’, ἐπεὶ οὐκέτι τοῖσιν ἐῴκει 16.289 οἷά ποτε Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς, 16.290 ἀλλὰ κατῄκισται, ὅσσον πυρὸς ἵκετ’ ἀϋτμή. 16.291 πρὸς δ’ ἔτι καὶ τόδε μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ θῆκε Κρονίων, 16.292 μή πως οἰνωθέντες, ἔριν στήσαντες ἐν ὑμῖν, 16.293 ἀλλήλους τρώσητε καταισχύνητέ τε δαῖτα 16.294 καὶ μνηστύν: αὐτὸς γὰρ ἐφέλκεται ἄνδρα σίδηρος. 16.295 νῶϊν δ’ οἴοισιν δύο φάσγανα καὶ δύο δοῦρε 16.296 καλλιπέειν καὶ δοιὰ βοάγρια χερσὶν ἑλέσθαι, 16.297 ὡς ἂν ἐπιθύσαντες ἑλοίμεθα: τοὺς δέ κ’ ἔπειτα 16.298 Παλλὰς Ἀθηναίη θέλξει καὶ μητίετα Ζεύς. 16.299 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 16.300 εἰ ἐτεόν γ’ ἐμός ἐσσι καὶ αἵματος ἡμετέροιο, 16.301 μή τις ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἀκουσάτω ἔνδον ἐόντος, 16.302 μήτ’ οὖν Λαέρτης ἴστω τό γε μήτε συβώτης 16.303 μήτε τις οἰκήων μήτ’ αὐτὴ Πηνελόπεια, 16.304 ἀλλ’ οἶοι σύ τ’ ἐγώ τε γυναικῶν γνώομεν ἰθύν: 16.305 καί κέ τεο δμώων ἀνδρῶν ἔτι πειρηθεῖμεν, 16.306 ἠμὲν ὅπου τις νῶϊ τίει καὶ δείδιε θυμῷ, 16.307 ἠδ’ ὅτις οὐκ ἀλέγει, σὲ δ’ ἀτιμᾷ τοῖον ἐόντα. 16.308 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός 16.309 ὦ πάτερ, ἦ τοι ἐμὸν θυμὸν καὶ ἔπειτά γ’, ὀΐω, 16.310 γνώσεαι: οὐ μὲν γάρ τι χαλιφροσύναι γέ μ’ ἔχουσιν: 16.311 ἀλλ’ οὔ τοι τόδε κέρδος ἐγὼν ἔσσεσθαι ὀΐω 16.312 ἡμῖν ἀμφοτέροισι: σὲ δὲ φράζεσθαι ἄνωγα. 16.313 δηθὰ γὰρ αὔτως εἴσῃ ἑκάστου πειρητίζων, 16.314 ἔργα μετερχόμενος: τοὶ δ’ ἐν μεγάροισιν ἕκηλοι 16.315 χρήματα δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον οὐδ’ ἔπι φειδώ. 16.316 ἀλλ’ ἦ τοί σε γυναῖκας ἐγὼ δεδάασθαι ἄνωγα, 16.317 αἵ τέ σ’ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδές εἰσιν: 16.318 ἀνδρῶν δ’ οὐκ ἂν ἐγώ γε κατὰ σταθμοὺς ἐθέλοιμι 16.319 ἡμέας πειράζειν, ἀλλ’ ὕστερα ταῦτα πένεσθαι, 16.320 εἰ ἐτεόν γέ τι οἶσθα Διὸς τέρας αἰγιόχοιο. 16.321 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 16.322 ἡ δ’ ἄρ’ ἔπειτ’ Ἰθάκηνδε κατήγετο νηῦς εὐεργής, 16.323 ἣ φέρε Τηλέμαχον Πυλόθεν καὶ πάντας ἑταίρους. 16.324 οἱ δ’ ὅτε δὴ λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο, 16.325 νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ’ ἠπείροιο ἔρυσσαν, 16.326 τεύχεα δέ σφ’ ἀπένεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες, 16.327 αὐτίκα δ’ ἐς Κλυτίοιο φέρον περικαλλέα δῶρα. 16.328 αὐτὰρ κήρυκα πρόεσαν δόμον εἰς Ὀδυσῆος, 16.329 ἀγγελίην ἐρέοντα περίφρονι Πηνελοπείῃ, 16.330 οὕνεκα Τηλέμαχος μὲν ἐπ’ ἀγροῦ, νῆα δ’ ἀνώγει 16.331 ἄστυδ’ ἀποπλείειν, ἵνα μὴ δείσασ’ ἐνὶ θυμῷ 16.332 ἰφθίμη βασίλεια τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβοι 16.333 τὼ δὲ συναντήτην κῆρυξ καὶ δῖος ὑφορβὸς 16.334 τῆς αὐτῆς ἕνεκ’ ἀγγελίης, ἐρέοντε γυναικί. 16.335 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκοντο δόμον θείου βασιλῆος, 16.336 κῆρυξ μέν ῥα μέσῃσι μετὰ δμῳῇσιν ἔειπεν: 16.337 ἤδη τοι, βασίλεια, φίλος πάϊς εἰλήλουθε. 16.338 Πηνελοπείῃ δ’ εἶπε συβώτης ἄγχι παραστὰς 16.339 πάνθ’ ὅσα οἱ φίλος υἱὸς ἀνώγει μυθήσασθαι. 16.340 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πᾶσαν ἐφημοσύνην ἀπέειπε, 16.341 βῆ ῥ’ ἴμεναι μεθ’ ὕας, λίπε δ’ ἕρκεά τε μέγαρόν τε. 16.342 μνηστῆρες δ’ ἀκάχοντο κατήφησάν τ’ ἐνὶ θυμῷ, 16.343 ἐκ δ’ ἦλθον μεγάροιο παρὲκ μέγα τειχίον αὐλῆς, 16.344 αὐτοῦ δὲ προπάροιθε θυράων ἑδριόωντο. 16.345 τοῖσιν δ’ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχ’ ἀγορεύειν: 16.346 ὦ φίλοι, ἦ μέγα ἔργον ὑπερφιάλως τετέλεσται 16.347 Τηλεμάχῳ ὁδὸς ἥδε: φάμεν δέ οἱ οὐ τελέεσθαι. 16.348 ἀλλ’ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν ἥ τις ἀρίστη, 16.349 ἐς δ’ ἐρέτας ἁλιῆας ἀγείρομεν, οἵ κε τάχιστα 16.350 κείνοις ἀγγείλωσι θοῶς οἶκόνδε νέεσθαι. 16.351 οὔ πω πᾶν εἴρηθ’, ὅτ’ ἄρ’ Ἀμφίνομος ἴδε νῆα, 16.352 στρεφθεὶς ἐκ χώρης, λιμένος πολυβενθέος ἐντός, 16.353 ἱστία τε στέλλοντας ἐρετμά τε χερσὶν ἔχοντας. 16.354 ἡδὺ δ’ ἄρ’ ἐκγελάσας μετεφώνεεν οἷς ἑτάροισι: 16.355 μή τιν’ ἔτ’ ἀγγελίην ὀτρύνομεν: οἵδε γὰρ ἔνδον. 16.356 ἤ τίς σφιν τόδ’ ἔειπε θεῶν, ἢ εἴσιδον αὐτοὶ 16.357 νῆα παρερχομένην, τὴν δ’ οὐκ ἐδύναντο κιχῆναι. 16.358 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἀνστάντες ἔβαν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης, 16.359 αἶψα δὲ νῆα μέλαιναν ἐπ’ ἠπείροιο ἔρυσσαν, 16.360 τεύχεα δέ σφ’ ἀπένεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες. 16.361 αὐτοὶ δ’ εἰς ἀγορὴν κίον ἀθρόοι, οὐδέ τιν’ ἄλλον 16.362 εἴων οὔτε νέων μεταΐζειν οὔτε γερόντων. 16.363 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός: 16.364 ὢ πόποι, ὡς τόνδ’ ἄνδρα θεοὶ κακότητος ἔλυσαν. 16.365 ἤματα μὲν σκοποὶ ἷζον ἐπ’ ἄκριας ἠνεμοέσσας 16.366 αἰὲν ἐπασσύτεροι: ἅμα δ’ ἠελίῳ καταδύντι 16.367 οὔ ποτ’ ἐπ’ ἠπείρου νύκτ’ ἄσαμεν, ἀλλ’ ἐνὶ πόντῳ 16.368 νηῒ θοῇ πλείοντες ἐμίμνομεν Ἠῶ δῖαν, 16.369 Τηλέμαχον λοχόωντες, ἵνα φθίσωμεν ἑλόντες 16.370 αὐτόν: τὸν δ’ ἄρα τῆος ἀπήγαγεν οἴκαδε δαίμων, 16.371 ἡμεῖς δ’ ἐνθάδε οἱ φραζώμεθα λυγρὸν ὄλεθρον 16.372 Τηλεμάχῳ, μηδ’ ἧμας ὑπεκφύγοι: οὐ γὰρ ὀΐω 16.373 τούτου γε ζώοντος ἀνύσσεσθαι τάδε ἔργα. 16.374 αὐτὸς μὲν γὰρ ἐπιστήμων βουλῇ τε νόῳ τε, 16.375 λαοὶ δ’ οὐκέτι πάμπαν ἐφ’ ἡμῖν ἦρα φέρουσιν. 16.376 ἀλλ’ ἄγετε, πρὶν κεῖνον ὁμηγυρίσασθαι Ἀχαιοὺς 16.377 εἰς ἀγορήν—οὐ γάρ τι μεθησέμεναί μιν ὀΐω, 16.378 ἀλλ’ ἀπομηνίσει, ἐρέει δ’ ἐν πᾶσιν ἀναστὰς 16.379 οὕνεκά οἱ φόνον αἰπὺν ἐράπτομεν οὐδ’ ἐκίχημεν: 16.380 οἱ δ’ οὐκ αἰνήσουσιν ἀκούοντες κακὰ ἔργα: 16.381 μή τι κακὸν ῥέξωσι καὶ ἡμέας ἐξελάσωσι 16.382 γαίης ἡμετέρης, ἄλλων δ’ ἀφικώμεθα δῆμον: 16.383 ἀλλὰ φθέωμεν ἑλόντες ἐπ’ ἀγροῦ νόσφι πόληος 16.384 ἢ ἐν ὁδῷ: βίοτον δ’ αὐτοὶ καὶ κτήματ’ ἔχωμεν, 16.385 δασσάμενοι κατὰ μοῖραν ἐφ’ ἡμέας, οἰκία δ’ αὖτε 16.386 κείνου μητέρι δοῖμεν ἔχειν ἠδ’ ὅστις ὀπυίοι. 16.387 εἰ δ’ ὑμῖν ὅδε μῦθος ἀφανδάνει, ἀλλὰ βόλεσθε 16.388 αὐτόν τε ζώειν καὶ ἔχειν πατρώϊα πάντα, 16.389 μή οἱ χρήματ’ ἔπειτα ἅλις θυμηδέ’ ἔδωμεν 16.390 ἐνθάδ’ ἀγειρόμενοι, ἀλλ’ ἐκ μεγάροιο ἕκαστος 16.391 μνάσθω ἐέδνοισιν διζήμενος: ἡ δέ κ’ ἔπειτα 16.392 γήμαιθ’ ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι. 16.393 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 16.394 τοῖσιν δ’ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε, 16.395 Νίσου φαίδιμος υἱός, Ἀρητιάδαο ἄνακτος, 16.396 ὅς ῥ’ ἐκ Δουλιχίου πολυπύρου, ποιήεντος, 16.397 ἡγεῖτο μνηστῆρσι, μάλιστα δὲ Πηνελοπείῃ 16.398 ἥνδανε μύθοισι: φρεσὶ γὰρ κέχρητ’ ἀγαθῇσιν: 16.399 ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 16.400 ὦ φίλοι, οὐκ ἂν ἐγώ γε κατακτείνειν ἐθέλοιμι 16.401 Τηλέμαχον: δεινὸν δὲ γένος βασιλήϊόν ἐστιν 16.402 κτείνειν: ἀλλὰ πρῶτα θεῶν εἰρώμεθα βουλάς. 16.403 εἰ μέν κ’ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες, 16.404 αὐτός τε κτενέω τούς τ’ ἄλλους πάντας ἀνώξω: 16.405 εἰ δέ κ’ ἀποτρωπῶσι θεοί, παύσασθαι ἄνωγα. 16.406 ὣς ἔφατ’ Ἀμφίνομος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος. 16.407 αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἀνστάντες ἔβαν δόμον εἰς Ὀδυσῆος, 16.408 ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐπὶ ξεστοῖσι θρόνοισιν. 16.409 ἡ δ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε περίφρων Πηνελόπεια, 16.410 μνηστήρεσσι φανῆναι ὑπέρβιον ὕβριν ἔχουσι. 16.411 πεύθετο γὰρ οὗ παιδὸς ἐνὶ μεγάροισιν ὄλεθρον: 16.412 κῆρυξ γὰρ οἱ ἔειπε Μέδων, ὃς ἐπεύθετο βουλάς. 16.413 βῆ δ’ ἰέναι μέγαρόνδε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν. 16.414 ἀλλ’ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν, 16.415 στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο, 16.416 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα, 16.417 Ἀντίνοον δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 16.418 Ἀντίνο’, ὕβριν ἔχων, κακομήχανε, καὶ δέ σέ φασιν 16.419 ἐν δήμῳ Ἰθάκης μεθ’ ὁμήλικας ἔμμεν ἄριστον 16.420 βουλῇ καὶ μύθοισι: σὺ δ’ οὐκ ἄρα τοῖος ἔησθα. 16.421 μάργε, τίη δὲ σὺ Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε 16.422 ῥάπτεις, οὐδ’ ἱκέτας ἐμπάζεαι, οἷσιν ἄρα Ζεὺς 16.423 μάρτυρος; οὐδ’ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν. 16.424 ἦ οὐκ οἶσθ’ ὅτε δεῦρο πατὴρ τεὸς ἵκετο φεύγων, 16.425 δῆμον ὑποδείσας; δὴ γὰρ κεχολώατο λίην, 16.426 οὕνεκα ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν 16.427 ἤκαχε Θεσπρωτούς: οἱ δ’ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν: 16.428 τόν ῥ’ ἔθελον φθῖσαι καὶ ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ 16.429 ἠδὲ κατὰ ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν: 16.430 ἀλλ’ Ὀδυσεὺς κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένους περ. 16.431 τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις, μνάᾳ δὲ γυναῖκα 16.432 παῖδά τ’ ἀποκτείνεις, ἐμὲ δὲ μεγάλως ἀκαχίζεις: 16.433 ἀλλά σε παύσασθαι κέλομαι καὶ ἀνωγέμεν ἄλλους. 16.434 τὴν δ’ αὖτ’ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἀντίον ηὔδα: 16.435 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια, 16.436 θάρσει: μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων. 16.437 οὐκ ἔσθ’ οὗτος ἀνὴρ οὐδ’ ἔσσεται οὐδὲ γένηται, 16.438 ὅς κεν Τηλεμάχῳ σῷ υἱέϊ χεῖρας ἐποίσει 16.439 ζώοντός γ’ ἐμέθεν καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο. 16.440 ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται: 16.441 αἶψά οἱ αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρὶ 16.442 ἡμετέρῳ, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὲ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς 16.443 πολλάκι γούνασιν οἷσιν ἐφεσσάμενος κρέας ὀπτὸν 16.444 ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν. 16.445 τῷ μοι Τηλέμαχος πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν 16.446 ἀνδρῶν, οὐδέ τί μιν θάνατον τρομέεσθαι ἄνωγα 16.447 ἔκ γε μνηστήρων: θεόθεν δ’ οὐκ ἔστ’ ἀλέασθαι. 16.448 ὣς φάτο θαρσύνων, τῷ δ’ ἤρτυεν αὐτὸς ὄλεθρον. 16.449 ἡ μὲν ἄρ’ εἰσαναβᾶσ’ ὑπερώϊα σιγαλόεντα 16.450 κλαῖεν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον 16.451 ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη. 16.452 ἑσπέριος δ’ Ὀδυσῆϊ καὶ υἱέϊ δῖος ὑφορβὸς 16.453 ἤλυθεν: οἱ δ’ ἄρα δόρπον ἐπισταδὸν ὡπλίζοντο, 16.454 σῦν ἱερεύσαντες ἐνιαύσιον. αὐτὰρ Ἀθήνη, 16.455 ἄγχι παρισταμένη, Λαερτιάδην Ὀδυσῆα 16.456 ῥάβδῳ πεπληγυῖα πάλιν ποίησε γέροντα, 16.457 λυγρὰ δὲ εἵματα ἕσσε περὶ χροΐ, μή ἑ συβώτης 16.458 γνοίη ἐσάντα ἰδὼν καὶ ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ 16.459 ἔλθοι ἀπαγγέλλων μηδὲ φρεσὶν εἰρύσσαιτο. 16.460 τὸν καὶ Τηλέμαχος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπεν: 16.461 ἦλθες, δῖ’ Εὔμαιε. τί δὴ κλέος ἔστ’ ἀνὰ ἄστυ; 16.462 ἦ ῥ’ ἤδη μνηστῆρες ἀγήνορες ἔνδον ἔασιν 16.463 ἐκ λόχου, ἦ ἔτι μ’ αὖτ’ εἰρύαται οἴκαδ’ ἰόντα; 16.464 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 16.465 οὐκ ἔμελέν μοι ταῦτα μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι 16.466 ἄστυ καταβλώσκοντα: τάχιστά με θυμὸς ἀνώγει 16.467 ἀγγελίην εἰπόντα πάλιν δεῦρ’ ἀπονέεσθαι. 16.468 ὡμήρησε δέ μοι παρ’ ἑταίρων ἄγγελος ὠκύς, 16.469 κῆρυξ, ὃς δὴ πρῶτος ἔπος σῇ μητρὶ ἔειπεν. 16.470 ἄλλο δέ τοι τό γε οἶδα: τὸ γὰρ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν. 16.471 ἤδη ὑπὲρ πόλιος, ὅθι θ’ Ἕρμαιος λόφος ἐστίν, 16.472 ἦα κιών, ὅτε νῆα θοὴν ἰδόμην κατιοῦσαν 16.473 ἐς λιμέν’ ἡμέτερον: πολλοὶ δ’ ἔσαν ἄνδρες ἐν αὐτῇ, 16.474 βεβρίθει δὲ σάκεσσι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι: 16.475 καὶ σφέας ὠΐσθην τοὺς ἔμμεναι, οὐδέ τι οἶδα. 16.476 ὣς φάτο, μείδησεν δ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο 16.477 ἐς πατέρ’ ὀφθαλμοῖσιν ἰδών, ἀλέεινε δ’ ὑφορβόν. 16.478 οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, 16.479 δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης. 16.480 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 16.481 κοίτου τε μνήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. 17.001 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 17.002 δὴ τότ’ ἔπειθ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα 17.003 Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο, 17.004 εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει, 17.005 ἄστυδε ἱέμενος, καὶ ἑὸν προσέειπε συβώτην: 17.006 ἄττ’, ἦ τοι μὲν ἐγὼν εἶμ’ ἐς πόλιν, ὄφρα με μήτηρ 17.007 ὄψεται: οὐ γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι ὀΐω 17.008 κλαυθμοῦ τε στυγεροῖο γόοιό τε δακρυόεντος, 17.009 πρίν γ’ αὐτόν με ἴδηται: ἀτὰρ σοί γ’ ὧδ’ ἐπιτέλλω. 17.010 τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγ’ ἐς πόλιν, ὄφρ’ ἂν ἐκεῖθι 17.011 δαῖτα πτωχεύῃ: δώσει δέ οἱ ὅς κ’ ἐθέλῃσι 17.012 πύρνον καὶ κοτύλην: ἐμὲ δ’ οὔ πως ἔστιν ἅπαντας 17.013 ἀνθρώπους ἀνέχεσθαι, ἔχοντά περ ἄλγεα θυμῷ: 17.014 ὁ ξεῖνος δ’ εἴ περ μάλα μηνίει, ἄλγιον αὐτῷ 17.015 ἔσσεται: ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλ’ ἀληθέα μυθήσασθαι. 17.016 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 17.017 ὦ φίλος, οὐδέ τοι αὐτὸς ἐρύκεσθαι μενεαίνω: 17.018 πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ’ ἀγροὺς 17.019 δαῖτα πτωχεύειν: δώσει δέ μοι ὅς κ’ ἐθέλῃσιν. 17.020 οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί, 17.021 ὥστ’ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι. 17.022 ἀλλ’ ἔρχευ: ἐμὲ δ’ ἄξει ἀνὴρ ὅδε, τὸν σὺ κελεύεις, 17.023 αὐτίκ’ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται. 17.024 αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματ’ ἔχω κακά: μή με δαμάσσῃ 17.025 στίβη ὑπηοίη: ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτ’ εἶναι. 17.026 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὰ σταθμοῖο βεβήκει, 17.027 κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς, κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν. 17.028 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, 17.029 ἔγχος μέν ῥ’ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρήν, 17.030 αὐτὸς δ’ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν. 17.031 τὸν δὲ πολὺ πρώτη εἶδε τροφὸς Εὐρύκλεια, 17.032 κώεα καστορνῦσα θρόνοις ἔνι δαιδαλέοισι, 17.033 δακρύσασα δ’ ἔπειτ’ ἰθὺς κίεν: ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ἄλλαι 17.034 δμῳαὶ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἠγερέθοντο, 17.035 καὶ κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμους. 17.036 ἡ δ’ ἴεν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια, 17.037 Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ, 17.038 ἀμφὶ δὲ παιδὶ φίλῳ βάλε πήχεε δακρύσασα, 17.039 κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά, 17.040 καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 17.041 ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σ’ ἔτ’ ἐγώ γε 17.042 ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηῒ Πύλονδε 17.043 λάθρη, ἐμεῦ ἀέκητι, φίλου μετὰ πατρὸς ἀκουήν. 17.044 ἀλλ’ ἄγε μοι κατάλεξον ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς. 17.045 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 17.046 μῆτερ ἐμή, μή μοι γόον ὄρνυθι μηδέ μοι ἦτορ 17.047 ἐν στήθεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον: 17.048 ἀλλ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθ’ ἑλοῦσα, 17.049 εἰς ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 17.050 εὔχεο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας 17.051 ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ. 17.052 αὐτὰρ ἐγὼν ἀγορὴν ἐσελεύσομαι, ὄφρα καλέσσω 17.053 ξεῖνον, ὅτις μοι κεῖθεν ἅμ’ ἕσπετο δεῦρο κιόντι. 17.054 τὸν μὲν ἐγὼ προὔπεμψα σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι, 17.055 Πείραιον δέ μιν ἠνώγεα προτὶ οἶκον ἄγοντα 17.056 ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω. 17.057 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος. 17.058 ἡ δ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθ’ ἑλοῦσα, 17.059 εὔχετο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας 17.060 ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ. 17.061 Τηλέμαχος δ’ ἄρ’ ἔπειτα διὲκ μεγάροιο βεβήκει 17.062 ἔγχος ἔχων: ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο. 17.063 θεσπεσίην δ’ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη: 17.064 τὸν δ’ ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο. 17.065 ἀμφὶ δέ μιν μνηστῆρες ἀγήνορες ἠγερέθοντο 17.066 ἔσθλ’ ἀγορεύοντες, κακὰ δὲ φρεσὶ βυσσοδόμευον. 17.067 αὐτὰρ ὁ τῶν μὲν ἔπειτα ἀλεύατο πουλὺν ὅμιλον, 17.068 ἀλλ’ ἵνα Μέντωρ ἧστο καὶ Ἄντιφος ἠδ’ Ἁλιθέρσης, 17.069 οἵ τε οἱ ἐξ ἀρχῆς πατρώϊοι ἦσαν ἑταῖροι, 17.070 ἔνθα καθέζετ’ ἰών: τοὶ δ’ ἐξερέεινον ἕκαστα. 17.071 τοῖσι δὲ Πείραιος δουρικλυτὸς ἐγγύθεν ἦλθεν 17.072 ξεῖνον ἄγων ἀγορήνδε διὰ πτόλιν: οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν 17.073 Τηλέμαχος ξείνοιο ἑκὰς τράπετ’, ἀλλὰ παρέστη. 17.074 τὸν καὶ Πείραιος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε: 17.075 Τηλέμαχ’, αἶψ’ ὄτρυνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα γυναῖκας, 17.076 ὥς τοι δῶρ’ ἀποπέμψω, ἅ τοι Μενέλαος ἔδωκε. 17.077 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 17.078 Πείραι’, οὐ γάρ τ’ ἴδμεν ὅπως ἔσται τάδε ἔργα. 17.079 εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρες ἀγήνορες ἐν μεγάροισι 17.080 λάθρη κτείναντες πατρώϊα πάντα δάσωνται, 17.081 αὐτὸν ἔχοντά σε βούλομ’ ἐπαυρέμεν, ἤ τινα τῶνδε: 17.082 εἰ δέ κ’ ἐγὼ τούτοισι φόνον καὶ κῆρα φυτεύσω, 17.083 δὴ τότε μοι χαίροντι φέρειν πρὸς δώματα χαίρων. 17.084 ὣς εἰπὼν ξεῖνον ταλαπείριον ἦγεν ἐς οἶκον. 17.085 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας, 17.086 χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, 17.087 ἐς δ’ ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο. 17.088 τοὺς δ’ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, 17.089 ἀμφὶ δ’ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλον ἠδὲ χιτῶνας, 17.090 ἔκ ῥ’ ἀσαμίνθων βάντες ἐπὶ κλισμοῖσι καθῖζον. 17.091 χέρνιβα δ’ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 17.092 καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, 17.093 νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. 17.094 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 17.095 εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων. 17.096 μήτηρ δ’ ἀντίον ἷζε παρὰ σταθμὸν μεγάροιο 17.097 κλισμῷ κεκλιμένη, λέπτ’ ἠλάκατα στρωφῶσα. 17.098 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον, 17.099 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, 17.100 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια: 17.101 Τηλέμαχ’, ἦ τοι ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα 17.102 λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται, 17.103 αἰεὶ δάκρυσ’ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς 17.104 ᾤχεθ’ ἅμ’ Ἀτρεΐδῃσιν ἐς Ἴλιον: οὐδέ μοι ἔτλης, 17.105 πρὶν ἐλθεῖν μνηστῆρας ἀγήνορας ἐς τόδε δῶμα, 17.106 νόστον σοῦ πατρὸς σάφα εἰπέμεν, εἴ που ἄκουσας. 17.107 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 17.108 τοιγὰρ ἐγώ τοι, μῆτερ, ἀληθείην καταλέξω. 17.109 ᾠχόμεθ’ ἔς τε Πύλον καὶ Νέστορα, ποιμένα λαῶν: 17.110 δεξάμενος δέ με κεῖνος ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν 17.111 ἐνδυκέως ἐφίλει, ὡς εἴ τε πατὴρ ἑὸν υἱὸν 17.112 ἐλθόντα χρόνιον νέον ἄλλοθεν: ὣς ἐμὲ κεῖνος 17.113 ἐνδυκέως ἐκόμιζε σὺν υἱάσι κυδαλίμοισιν. 17.114 αὐτὰρ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος οὔ ποτ’ ἔφασκεν, 17.115 ζωοῦ οὐδὲ θανόντος, ἐπιχθονίων τευ ἀκοῦσαι: 17.116 ἀλλά μ’ ἐς Ἀτρεΐδην, δουρικλειτὸν Μενέλαον, 17.117 ἵπποισι προὔπεμψε καὶ ἅρμασι κολλητοῖσιν. 17.118 ἔνθ’ ἴδον Ἀργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλὰ 17.119 Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν. 17.120 εἴρετο δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 17.121 ὅττευ χρηΐζων ἱκόμην Λακεδαίμονα δῖαν: 17.122 αὐτὰρ ἐγὼ τῷ πᾶσαν ἀληθείην κατέλεξα: 17.123 καὶ τότε δή με ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν: 17.124 ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ κρατερόφρονος ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ 17.125 ἤθελον εὐνηθῆναι, ἀνάλκιδες αὐτοὶ ἐόντες. 17.126 ὡς δ’ ὁπότ’ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος κρατεροῖο λέοντος 17.127 νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνοὺς 17.128 κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα 17.129 βοσκομένη, ὁ δ’ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν, 17.130 ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν, 17.131 ὣς Ὀδυσεὺς κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει. 17.132 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, 17.133 τοῖος ἐὼν οἷός ποτ’ ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ 17.134 ἐξ ἔριδος Φιλομηλεΐδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς, 17.135 κὰδ δ’ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί, 17.136 τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς: 17.137 πάντες κ’ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε. 17.138 ταῦτα δ’ ἅ μ’ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε 17.139 ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδ’ ἀπατήσω, 17.140 ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής, 17.141 τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδ’ ἐπικεύσω. 17.142 φῆ μιν ὅ γ’ ἐν νήσῳ ἰδέειν κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα, 17.143 νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ 17.144 ἴσχει: ὁ δ’ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι. 17.145 οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, 17.146 οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης 17.147 ὣς ἔφατ’ Ἀτρεΐδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος. 17.148 ταῦτα τελευτήσας νεόμην: ἔδοσαν δέ μοι οὖρον 17.149 ἀθάνατοι, τοί μ’ ὦκα φίλην ἐς πατρίδ’ ἔπεμψαν. 17.150 ὣς φάτο, τῇ δ’ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε. 17.151 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής: 17.152 ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 17.153 ἦ τοι ὅ γ’ οὐ σάφα οἶδεν, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον: 17.154 ἀτρεκέως γάρ σοι μαντεύσομαι οὐδ’ ἐπικεύσω: 17.155 ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα 17.156 ἱστίη τ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω, 17.157 ὡς ἦ τοι Ὀδυσεὺς ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ, 17.158 ἥμενος ἢ ἕρπων, τάδε πευθόμενος κακὰ ἔργα, 17.159 ἔστιν, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει: 17.160 τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηὸς 17.161 ἥμενος ἐφρασάμην καὶ Τηλεμάχῳ ἐγεγώνευν. 17.162 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 17.163 αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη: 17.164 τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα 17.165 ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι. 17.166 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 17.167 μνηστῆρες δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆος μεγάροιο 17.168 δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες, 17.169 ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, ὅθι περ πάρος ὕβριν ἔχοντες. 17.170 ἀλλ’ ὅτε δὴ δείπνηστος ἔην καὶ ἐπήλυθε μῆλα 17.171 πάντοθεν ἐξ ἀγρῶν, οἱ δ’ ἤγαγον οἳ τὸ πάρος περ, 17.172 καὶ τότε δή σφιν ἔειπε Μέδων: ὃς γάρ ῥα μάλιστα 17.173 ἥνδανε κηρύκων, καὶ σφιν παρεγίγνετο δαιτί: 17.174 κοῦροι, ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθητε φρέν’ ἀέθλοις, 17.175 ἔρχεσθε πρὸς δώμαθ’, ἵν’ ἐντυνώμεθα δαῖτα: 17.176 οὐ μὲν γάρ τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι. 17.177 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἀνστάντες ἔβαν πείθοντό τε μύθῳ. 17.178 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας, 17.179 χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, 17.180 οἱ δ’ ἱέρευον ὄϊς μεγάλους καὶ πίονας αἶγας, 17.181 ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην, 17.182 δαῖτ’ ἐντυνόμενοι. τοὶ δ’ ἐξ ἀγροῖο πόλινδε 17.183 ὠτρύνοντ’ Ὀδυσεύς τ’ ἰέναι καὶ δῖος ὑφορβός. 17.184 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν: 17.185 ξεῖν’, ἐπεὶ ἂρ δὴ ἔπειτα πόλινδ’ ἰέναι μενεαίνεις 17.186 σήμερον, ὡς ἐπέτελλεν ἄναξ ἐμός—ἦ σ’ ἂν ἐγώ γε 17.187 αὐτοῦ βουλοίμην σταθμῶν ῥυτῆρα λιπέσθαι: 17.188 ἀλλὰ τὸν αἰδέομαι καὶ δείδια, μή μοι ὀπίσσω 17.189 νεικείῃ: χαλεπαὶ δέ τ’ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί— 17.190 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἴομεν: δὴ γὰρ μέμβλωκε μάλιστα 17.191 ἦμαρ, ἀτὰρ τάχα τοι ποτὶ ἕσπερα ῥίγιον ἔσται. 17.192 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 17.193 γιγνώσκω, φρονέω: τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις. 17.194 ἀλλ’ ἴομεν, σὺ δ’ ἔπειτα διαμπερὲς ἡγεμόνευε. 17.195 δὸς δέ μοι, εἴ ποθί τοι ῥόπαλον τετμημένον ἐστίν, 17.196 σκηρίπτεσθ’, ἐπεὶ ἦ φατ’ ἀρισφαλέ’ ἔμμεναι οὐδόν. 17.197 ἦ ῥα καὶ ἀμφ’ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην, 17.198 πυκνὰ ῥωγαλέην: ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ: 17.199 Εὔμαιος δ’ ἄρα οἱ σκῆπτρον θυμαρὲς ἔδωκε. 17.200 τὼ βήτην, σταθμὸν δὲ κύνες καὶ βώτορες ἄνδρες 17.201 ῥύατ’ ὄπισθε μένοντες: ὁ δ’ ἐς πόλιν ἦγεν ἄνακτα 17.202 πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι, 17.203 σκηπτόμενον: τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροῒ εἵματα ἕστο. 17.204 ἀλλ’ ὅτε δὴ στείχοντες ὁδὸν κάτα παιπαλόεσσαν 17.205 ἄστεος ἐγγὺς ἔσαν καὶ ἐπὶ κρήνην ἀφίκοντο 17.206 τυκτὴν καλλίροον, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται, 17.207 τὴν ποίησ’ Ἴθακος καὶ Νήριτος ἠδὲ Πολύκτωρ: 17.208 ἀμφὶ δ’ ἄρ’ αἰγείρων ὑδατοτρεφέων ἦν ἄλσος, 17.209 πάντοσε κυκλοτερές, κατὰ δὲ ψυχρὸν ῥέεν ὕδωρ 17.210 ὑψόθεν ἐκ πέτρης: βωμὸς δ’ ἐφύπερθε τέτυκτο 17.211 νυμφάων, ὅθι πάντες ἐπιρρέζεσκον ὁδῖται: 17.212 ἔνθα σφέας ἐκίχαν’ υἱὸς Δολίοιο Μελανθεὺς 17.213 αἶγας ἄγων, αἳ πᾶσι μετέπρεπον αἰπολίοισι, 17.214 δεῖπνον μνηστήρεσσι: δύω δ’ ἅμ’ ἕποντο νομῆες. 17.215 τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν, 17.216 ἔκπαγλον καὶ ἀεικές: ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος: 17.217 νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ κακὸς κακὸν ἡγηλάζει, 17.218 ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖν. 17.219 πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγεις, ἀμέγαρτε συβῶτα, 17.220 πτωχὸν ἀνιηρόν δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα; 17.221 ὃς πολλῇς φλιῇσι παραστὰς θλίψεται ὤμους, 17.222 αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας: 17.223 τόν κ’ εἴ μοι δοίης σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι 17.224 σηκοκόρον τ’ ἔμεναι θαλλόν τ’ ἐρίφοισι φορῆναι, 17.225 καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο. 17.226 ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκ’ ἔμμαθεν, οὐκ ἐθελήσει 17.227 ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσων κατὰ δῆμον 17.228 βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρ’ ἄναλτον. 17.229 ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται: 17.230 αἴ κ’ ἔλθῃ πρὸς δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο, 17.231 πολλά οἱ ἀμφὶ κάρη σφέλα ἀνδρῶν ἐκ παλαμάων 17.232 πλευραὶ ἀποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο. 17.233 ὣς φάτο, καὶ παριὼν λὰξ ἔνθορεν ἀφραδίῃσιν 17.234 ἰσχίῳ: οὐδέ μιν ἐκτὸς ἀταρπιτοῦ ἐστυφέλιξεν, 17.235 ἀλλ’ ἔμεν’ ἀσφαλέως: ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺς 17.236 ἠὲ μεταΐξας ῥοπάλῳ ἐκ θυμὸν ἕλοιτο, 17.237 ἦ πρὸς γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶς ἀείρας. 17.238 ἀλλ’ ἐπετόλμησε, φρεσὶ δ’ ἔσχετο: τὸν δὲ συβώτης 17.239 νείκεσ’ ἐσάντα ἰδών, μέγα δ’ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών: 17.240 νύμφαι κρηναῖαι, κοῦραι Διός, εἴ ποτ’ Ὀδυσσεὺς 17.241 ὔμμ’ ἐπὶ μηρί’ ἔκηε, καλύψας πίονι δημῷ, 17.242 ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων, τόδε μοι κρηήνατ’ ἐέλδωρ, 17.243 ὡς ἔλθοι μὲν κεῖνος ἀνήρ, ἀγάγοι δέ ἑ δαίμων: 17.244 τῷ κέ τοι ἀγλαΐας γε διασκεδάσειεν ἁπάσας, 17.245 τὰς νῦν ὑβρίζων φορέεις, ἀλαλήμενος αἰεὶ 17.246 ἄστυ κάτ’: αὐτὰρ μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες. 17.247 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν: 17.248 ὢ πόποι, οἶον ἔειπε κύων ὀλοφώϊα εἰδώς, 17.249 τόν ποτ’ ἐγὼν ἐπὶ νηὸς ἐϋσσέλμοιο μελαίνης 17.250 ἄξω τῆλ’ Ἰθάκης, ἵνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι. 17.251 αἲ γὰρ Τηλέμαχον βάλοι ἀργυρότοξος Ἀπόλλων 17.252 σήμερον ἐν μεγάροις, ἢ ὑπὸ μνηστῆρσι δαμείη, 17.253 ὡς Ὀδυσῆΐ γε τηλοῦ ἀπώλετο νόστιμον ἦμαρ. 17.254 ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ ἦκα κιόντας, 17.255 αὐτὰρ ὁ βῆ, μάλα δ’ ὦκα δόμους ἵκανεν ἄνακτος. 17.256 αὐτίκα δ’ εἴσω ἴεν, μετὰ δὲ μνηστῆρσι καθῖζεν, 17.257 ἀντίον Εὐρυμάχου: τὸν γὰρ φιλέεσκε μάλιστα. 17.258 τῷ πάρα μὲν κρειῶν μοῖραν θέσαν οἳ πονέοντο, 17.259 σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα 17.260 ἔδμεναι. ἀγχίμολον δ’ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς 17.261 στήτην ἐρχομένω, περὶ δέ σφεας ἤλυθ’ ἰωὴ 17.262 φόρμιγγος γλαφυρῆς: ἀνὰ γάρ σφισι βάλλετ’ ἀείδειν 17.263 Φήμιος: αὐτὰρ ὁ χειρὸς ἑλὼν προσέειπε συβώτην: 17.264 Εὔμαι’, ἦ μάλα δὴ τάδε δώματα κάλ’ Ὀδυσῆος, 17.265 ῥεῖα δ’ ἀρίγνωτ’ ἐστὶ καὶ ἐν πολλοῖσιν ἰδέσθαι. 17.266 ἐξ ἑτέρων ἕτερ’ ἐστίν, ἐπήσκηται δέ οἱ αὐλὴ 17.267 τοίχῳ καὶ θριγκοῖσι, θύραι δ’ εὐερκέες εἰσὶ 17.268 δικλίδες: οὐκ ἄν τίς μιν ἀνὴρ ὑπεροπλίσσαιτο. 17.269 γιγνώσκω δ’ ὅτι πολλοὶ ἐν αὐτῷ δαῖτα τίθενται 17.270 ἄνδρες, ἐπεὶ κνίση μὲν ἀνήνοθεν, ἐν δέ τε φόρμιγξ 17.271 ἠπύει, ἣν ἄρα δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην. 17.272 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 17.273 ῥεῖ’ ἔγνως, ἐπεὶ οὐδὲ τά τ’ ἄλλα πέρ ἐσσ’ ἀνοήμων. 17.274 ἀλλ’ ἄγε δὴ φραζώμεθ’ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα. 17.275 ἠὲ σὺ πρῶτος ἔσελθε δόμους εὖ ναιετάοντας, 17.276 δύσεο δὲ μνηστῆρας, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ: 17.277 εἰ δ’ ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ’ εἶμι προπάροιθε: 17.278 μηδὲ σὺ δηθύνειν, μή τίς σ’ ἔκτοσθε νοήσας 17.279 ἢ βάλῃ ἢ ἐλάσῃ: τὰ δέ σε φράζεσθαι ἄνωγα. 17.280 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 17.281 γιγνώσκω, φρονέω: τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις. 17.282 ἀλλ’ ἔρχευ προπάροιθεν, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ. 17.283 οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων: 17.284 τολμήεις μοι θυμός, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπονθα 17.285 κύμασι καὶ πολέμῳ: μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω: 17.286 γαστέρα δ’ οὔ πως ἔστιν ἀποκρύψαι μεμαυῖαν, 17.287 οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσι, 17.288 τῆς ἕνεκεν καὶ νῆες ἐΰζυγοι ὁπλίζονται 17.289 πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον, κακὰ δυσμενέεσσι φέρουσαι. 17.290 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον: 17.291 ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν, 17.292 Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτ’ αὐτὸς 17.293 θρέψε μέν, οὐδ’ ἀπόνητο, πάρος δ’ εἰς Ἴλιον ἱρὴν 17.294 ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες 17.295 αἶγας ἐπ’ ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς: 17.296 δὴ τότε κεῖτ’ ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος, 17.297 ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων 17.298 ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτ’, ὄφρ’ ἂν ἄγοιεν 17.299 δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρήσοντες: 17.300 ἔνθα κύων κεῖτ’ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων. 17.301 δὴ τότε γ’, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα, 17.302 οὐρῇ μέν ῥ’ ὅ γ’ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω, 17.303 ἆσσον δ’ οὐκέτ’ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος 17.304 ἐλθέμεν: αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ, 17.305 ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ’ ἐρεείνετο μύθῳ: 17.306 Εὔμαι’, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτ’ ἐνὶ κόπρῳ. 17.307 καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ’ οὐ σάφα οἶδα, 17.308 εἰ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε, 17.309 ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν 17.310 γίγνοντ’: ἀγλαΐης δ’ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες. 17.311 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 17.312 καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος. 17.313 εἰ τοιόσδ’ εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα, 17.314 οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς, 17.315 αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν. 17.316 οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης 17.317 κνώδαλον, ὅττι δίοιτο: καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη: 17.318 νῦν δ’ ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης 17.319 ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι. 17.320 δμῶες δ’, εὖτ’ ἂν μηκέτ’ ἐπικρατέωσιν ἄνακτες, 17.321 οὐκέτ’ ἔπειτ’ ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι: 17.322 ἥμισυ γάρ τ’ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς 17.323 ἀνέρος, εὖτ’ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν. 17.324 ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους εὖ ναιετάοντας, 17.325 βῆ δ’ ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς. 17.326 Ἄργον δ’ αὖ κατὰ μοῖρ’ ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο, 17.327 αὐτίκ’ ἰδόντ’ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ. 17.328 τὸν δὲ πολὺ πρῶτος ἴδε Τηλέμαχος θεοειδὴς 17.329 ἐρχόμενον κατὰ δῶμα συβώτην, ὦκα δ’ ἔπειτα 17.330 νεῦσ’ ἐπὶ οἷ καλέσας: ὁ δὲ παπτήνας ἕλε δίφρον 17.331 κείμενον, ἔνθα τε δαιτρὸς ἐφίζεσκε κρέα πολλὰ 17.332 δαιόμενος μνηστῆρσι δόμον κάτα δαινυμένοισι: 17.333 τὸν κατέθηκε φέρων πρὸς Τηλεμάχοιο τράπεζαν 17.334 ἀντίον, ἔνθα δ’ ἄρ’ αὐτὸς ἐφέζετο: τῷ δ’ ἄρα κῆρυξ 17.335 μοῖραν ἑλὼν ἐτίθει κανέου τ’ ἐκ σῖτον ἀείρας. 17.336 ἀγχίμολον δὲ μετ’ αὐτὸν ἐδύσετο δώματ’ Ὀδυσσεύς, 17.337 πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιος ἠδὲ γέροντι, 17.338 σκηπτόμενος: τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροΐ εἵματα ἕστο. 17.339 ἷζε δ’ ἐπὶ μελίνου οὐδοῦ ἔντοσθε θυράων, 17.340 κλινάμενος σταθμῷ κυπαρισσίνῳ, ὅν ποτε τέκτων 17.341 ξέσσεν ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν. 17.342 Τηλέμαχος δ’ ἐπὶ οἷ καλέσας προσέειπε συβώτην, 17.343 ἄρτον τ’ οὖλον ἑλὼν περικαλλέος ἐκ κανέοιο 17.344 καὶ κρέας, ὥς οἱ χεῖρες ἐχάνδανον ἀμφιβαλόντι: 17.345 δὸς τῷ ξείνῳ ταῦτα φέρων αὐτόν τε κέλευε 17.346 αἰτίζειν μάλα πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας: 17.347 αἰδὼς δ’ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι. 17.348 ὣς φάτο, βῆ δὲ συφορβός, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν, 17.349 ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευε: 17.350 Τηλέμαχός τοι, ξεῖνε, διδοῖ τάδε, καί σε κελεύει 17.351 αἰτίζειν μάλα πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας: 17.352 αἰδῶ δ’ οὐκ ἀγαθήν φησ’ ἔμμεναι ἀνδρὶ προΐκτῃ. 17.353 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 17.354 Ζεῦ ἄνα, Τηλέμαχόν μοι ἐν ἀνδράσιν ὄλβιον εἶναι, 17.355 καί οἱ πάντα γένοιθ’ ὅσσα φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ. 17.356 ἦ ῥα καὶ ἀμφοτέρῃσιν ἐδέξατο καὶ κατέθηκεν 17.357 αὖθι ποδῶν προπάροιθεν, ἀεικελίης ἐπὶ πήρης, 17.358 ἤσθιε δ’ ἧος ἀοιδὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄειδεν: 17.359 εὖθ’ ὁ δεδειπνήκειν, ὁ δ’ ἐπαύετο θεῖος ἀοιδός. 17.360 μνηστῆρες δ’ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρ’. αὐτὰρ Ἀθήνη, 17.361 ἄγχι παρισταμένη Λαερτιάδην Ὀδυσῆα 17.362 ὤτρυν’, ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι, 17.363 γνοίη θ’ οἵ τινές εἰσιν ἐναίσιμοι οἵ τ’ ἀθέμιστοι: 17.364 ἀλλ’ οὐδ’ ὥς τιν’ ἔμελλ’ ἀπαλεξήσειν κακότητος. 17.365 βῆ δ’ ἴμεν αἰτήσων ἐνδέξια φῶτα ἕκαστον, 17.366 πάντοσε χεῖρ’ ὀρέγων, ὡς εἰ πτωχὸς πάλαι εἴη. 17.367 οἱ δ’ ἐλεαίροντες δίδοσαν, καὶ ἐθάμβεον αὐτόν, 17.368 ἀλλήλους τ’ εἴροντο τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι. 17.369 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν: 17.370 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγακλειτῆς βασιλείης, 17.371 τοῦδε περὶ ξείνου: ἦ γάρ μιν πρόσθεν ὄπωπα. 17.372 ἦ τοι μέν οἱ δεῦρο συβώτης ἡγεμόνευεν, 17.373 αὐτὸν δ’ οὐ σάφα οἶδα, πόθεν γένος εὔχεται εἶναι. 17.374 ὣς ἔφατ’, Ἀντίνοος δ’ ἔπεσιν νείκεσσε συβώτην: 17.375 ὦ ἀρίγνωτε συβῶτα, τίη δὲ σὺ τόνδε πόλινδε 17.376 ἤγαγες; ἦ οὐχ ἅλις ἧμιν ἀλήμονές εἰσι καὶ ἄλλοι, 17.377 πτωχοὶ ἀνιηροί, δαιτῶν ἀπολυμαντῆρες; 17.378 ἦ ὄνοσαι ὅτι τοι βίοτον κατέδουσιν ἄνακτος 17.379 ἐνθάδ’ ἀγειρόμενοι, σὺ δὲ καὶ προτὶ τόνδ’ ἐκάλεσσας; 17.380 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 17.381 Ἀντίνο’, οὐ μὲν καλὰ καὶ ἐσθλὸς ἐὼν ἀγορεύεις: 17.382 τίς γὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ ἄλλοθεν αὐτὸς ἐπελθὼν 17.383 ἄλλον γ’, εἰ μὴ τῶν οἳ δημιοεργοὶ ἔασι, 17.384 μάντιν ἢ ἰητῆρα κακῶν ἢ τέκτονα δούρων, 17.385 ἢ καὶ θέσπιν ἀοιδόν, ὅ κεν τέρπῃσιν ἀείδων; 17.386 οὗτοι γὰρ κλητοί γε βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν: 17.387 πτωχὸν δ’ οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντα ἓ αὐτόν. 17.388 ἀλλ’ αἰεὶ χαλεπὸς περὶ πάντων εἶς μνηστήρων 17.389 δμωσὶν Ὀδυσσῆος, πέρι δ’ αὖτ’ ἐμοί: αὐτὰρ ἐγώ γε 17.390 οὐκ ἀλέγω, ἧός μοι ἐχέφρων Πηνελόπεια 17.391 ζώει ἐνὶ μεγάροις καὶ Τηλέμαχος θεοειδής. 17.392 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 17.393 σίγα, μή μοι τοῦτον ἀμείβεο πολλὰ ἔπεσσιν: 17.394 Ἀντίνοος δ’ εἴωθε κακῶς ἐρεθιζέμεν αἰεὶ 17.395 μύθοισιν χαλεποῖσιν, ἐποτρύνει δὲ καὶ ἄλλους. 17.396 ἦ ῥα καὶ Ἀντίνοον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 17.397 Ἀντίνο’, ἦ μευ καλὰ πατὴρ ὣς κήδεαι υἷος, 17.398 ὃς τὸν ξεῖνον ἄνωγας ἀπὸ μεγάροιο διέσθαι 17.399 μύθῳ ἀναγκαίῳ: μὴ τοῦτο θεὸς τελέσειε. 17.400 δός οἱ ἑλών: οὔ τοι φθονέω: κέλομαι γὰρ ἐγώ γε: 17.401 μήτ’ οὖν μητέρ’ ἐμὴν ἅζευ τό γε μήτε τιν’ ἄλλον 17.402 δμώων, οἳ κατὰ δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο. 17.403 ἀλλ’ οὔ τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα: 17.404 αὐτὸς γὰρ φαγέμεν πολὺ βούλεαι ἢ δόμεν ἄλλῳ. 17.405 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος ἀπαμειβόμενος προσέειπε: 17.406 Τηλέμαχ’ ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, ποῖον ἔειπες. 17.407 εἴ οἱ τόσσον ἅπαντες ὀρέξειαν μνηστῆρες, 17.408 καί κέν μιν τρεῖς μῆνας ἀπόπροθεν οἶκος ἐρύκοι. 17.409 ὣς ἄρ’ ἔφη, καὶ θρῆνυν ἑλὼν ὑπέφηνε τραπέζης 17.410 κείμενον, ᾧ ῥ’ ἔπεχεν λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων: 17.411 οἱ δ’ ἄλλοι πάντες δίδοσαν, πλῆσαν δ’ ἄρα πήρην 17.412 σίτου καὶ κρειῶν: τάχα δὴ καὶ ἔμελλεν Ὀδυσσεὺς 17.413 αὖτις ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν προικὸς γεύσεσθαι Ἀχαιῶν: 17.414 στῆ δὲ παρ’ Ἀντίνοον, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε: 17.415 δός, φίλος: οὐ μέν μοι δοκέεις ὁ κάκιστος Ἀχαιῶν 17.416 ἔμμεναι, ἀλλ’ ὤριστος, ἐπεὶ βασιλῆϊ ἔοικας. 17.417 τῷ σε χρὴ δόμεναι καὶ λώϊον ἠέ περ ἄλλοι 17.418 σίτου: ἐγὼ δέ κέ σε κλείω κατ’ ἀπείρονα γαῖαν. 17.419 καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον 17.420 ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, 17.421 τοίῳ ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι: 17.422 ἦσαν δὲ δμῶες μάλα μυρίοι ἄλλα τε πολλὰ 17.423 οἷσίν τ’ εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται. 17.424 ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων—ἤθελε γάρ που— 17.425 ὅς μ’ ἅμα ληϊστῆρσι πολυπλάγκτοισιν ἀνῆκεν 17.426 Αἴγυπτόνδ’ ἰέναι, δολιχὴν ὁδόν, ὄφρ’ ἀπολοίμην. 17.427 στῆσα δ’ ἐν Αἰγύπτῳ ποταμῷ νέας ἀμφιελίσσας. 17.428 ἔνθ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼ κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους 17.429 αὐτοῦ πὰρ νήεσσι μένειν καὶ νῆας ἔρυσθαι, 17.430 ὀπτῆρας δὲ κατὰ σκοπιὰς ὤτρυνα νέεσθαι. 17.431 οἱ δ’ ὕβρει εἴξαντες, ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ, 17.432 αἶψα μάλ’ Αἰγυπτίων ἀνδρῶν περικαλλέας ἀγροὺς 17.433 πόρθεον, ἐκ δὲ γυναῖκας ἄγον καὶ νήπια τέκνα, 17.434 αὐτούς τ’ ἔκτεινον: τάχα δ’ ἐς πόλιν ἵκετ’ ἀϋτή. 17.435 οἱ δὲ βοῆς ἀΐοντες ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν 17.436 ἦλθον: πλῆτο δὲ πᾶν πεδίον πεζῶν τε καὶ ἵππων 17.437 χαλκοῦ τε στεροπῆς: ἐν δὲ Ζεὺς τερπικέραυνος 17.438 φύζαν ἐμοῖς ἑτάροισι κακὴν βάλεν, οὐδέ τις ἔτλη 17.439 στῆναι ἐναντίβιον: περὶ γὰρ κακὰ πάντοθεν ἔστη. 17.440 ἔνθ’ ἡμέων πολλοὺς μὲν ἀπέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ, 17.441 τοὺς δ’ ἄναγον ζωούς, σφίσιν ἐργάζεσθαι ἀνάγκῃ. 17.442 αὐτὰρ ἔμ’ ἐς Κύπρον ξείνῳ δόσαν ἀντιάσαντι, 17.443 Δμήτορι Ἰασίδῃ, ὃς Κύπρου ἶφι ἄνασσεν: 17.444 ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδ’ ἵκω πήματα πάσχων. 17.445 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 17.446 τίς δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε, δαιτὸς ἀνίην; 17.447 στῆθ’ οὕτως ἐς μέσσον, ἐμῆς ἀπάνευθε τραπέζης, 17.448 μὴ τάχα πικρὴν Αἴγυπτον καὶ Κύπρον ἵκηαι: 17.449 ὥς τις θαρσαλέος καὶ ἀναιδής ἐσσι προΐκτης. 17.450 ἑξείης πάντεσσι παρίστασαι: οἱ δὲ διδοῦσι 17.451 μαψιδίως, ἐπεὶ οὔ τις ἐπίσχεσις οὐδ’ ἐλεητὺς 17.452 ἀλλοτρίων χαρίσασθαι, ἐπεὶ πάρα πολλὰ ἑκάστῳ. 17.453 τὸν δ’ ἀναχωρήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 17.454 ὢ πόποι, οὐκ ἄρα σοί γ’ ἐπὶ εἴδεϊ καὶ φρένες ἦσαν: 17.455 οὐ σύ γ’ ἂν ἐξ οἴκου σῷ ἐπιστάτῃ οὐδ’ ἅλα δοίης, 17.456 ὃς νῦν ἀλλοτρίοισι παρήμενος οὔ τί μοι ἔτλης 17.457 σίτου ἀποπροελὼν δόμεναι: τὰ δὲ πολλὰ πάρεστιν. 17.458 ὣς ἔφατ’, Ἀντίνοος δ’ ἐχολώσατο κηρόθι μᾶλλον, 17.459 καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 17.460 νῦν δή σ’ οὐκέτι καλὰ διὲκ μεγάροιό γ’ ὀΐω 17.461 ἂψ ἀναχωρήσειν, ὅτε δὴ καὶ ὀνείδεα βάζεις. 17.462 ὣς ἄρ’ ἔφη, καὶ θρῆνυν ἑλὼν βάλε δεξιὸν ὦμον, 17.463 πρυμνότατον κατὰ νῶτον: ὁ δ’ ἐστάθη ἠΰτε πέτρη 17.464 ἔμπεδον, οὐδ’ ἄρα μιν σφῆλεν βέλος Ἀντινόοιο, 17.465 ἀλλ’ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων. 17.466 ἂψ δ’ ὅ γ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο, κὰδ δ’ ἄρα πήρην 17.467 θῆκεν ἐϋπλείην, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἔειπε: 17.468 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγακλειτῆς βασιλείης, 17.469 ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 17.470 οὐ μὰν οὔτ’ ἄχος ἐστὶ μετὰ φρεσὶν οὔτε τι πένθος, 17.471 ὁππότ’ ἀνὴρ περὶ οἷσι μαχειόμενος κτεάτεσσι 17.472 βλήεται, ἢ περὶ βουσὶν ἢ ἀργεννῇς ὀΐεσσιν: 17.473 αὐτὰρ ἔμ’ Ἀντίνοος βάλε γαστέρος εἵνεκα λυγρῆς, 17.474 οὐλομένης, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσιν. 17.475 ἀλλ’ εἴ που πτωχῶν γε θεοὶ καὶ Ἐρινύες εἰσίν, 17.476 Ἀντίνοον πρὸ γάμοιο τέλος θανάτοιο κιχείη. 17.477 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος προσέφη, Εὐπείθεος υἱός: 17.478 ἔσθι’ ἕκηλος, ξεῖνε, καθήμενος, ἢ ἄπιθ’ ἄλλῃ, 17.479 μή σε νέοι διὰ δώματ’ ἐρύσσωσ’, οἷ’ ἀγορεύεις, 17.480 ἢ ποδὸς ἢ καὶ χειρός, ἀποδρύψωσι δὲ πάντα. 17.481 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ὑπερφιάλως νεμέσησαν: 17.482 ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 17.483 Ἀντίνο’, οὐ μὲν κάλ’ ἔβαλες δύστηνον ἀλήτην, 17.484 οὐλόμεν’, εἰ δή πού τις ἐπουράνιος θεός ἐστιν. 17.485 καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι, 17.486 παντοῖοι τελέθοντες, ἐπιστρωφῶσι πόληας, 17.487 ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες. 17.488 ὣς ἄρ’ ἔφαν μνηστῆρες, ὁ δ’ οὐκ ἐμπάζετο μύθων. 17.489 Τηλέμαχος δ’ ἐν μὲν κραδίῃ μέγα πένθος ἄεξε 17.490 βλημένου, οὐδ’ ἄρα δάκρυ χαμαὶ βάλεν ἐκ βλεφάροιϊν, 17.491 ἀλλ’ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων. 17.492 τοῦ δ’ ὡς οὖν ἤκουσε περίφρων Πηνελόπεια 17.493 βλημένου ἐν μεγάρῳ, μετ’ ἄρα δμῳῇσιν ἔειπεν: 17.494 αἴθ’ οὕτως αὐτόν σε βάλοι κλυτότοξος Ἀπόλλων. 17.495 τὴν δ’ αὖτ’ Εὐρυνόμη ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν: 17.496 εἰ γὰρ ἐπ’ ἀρῇσιν τέλος ἡμετέρῃσι γένοιτο: 17.497 οὐκ ἄν τις τούτων γε ἐΰθρονον Ἠῶ ἵκοιτο. 17.498 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 17.499 μαῖ’, ἐχθροὶ μὲν πάντες, ἐπεὶ κακὰ μηχανόωνται: 17.500 Ἀντίνοος δὲ μάλιστα μελαίνῃ κηρὶ ἔοικε. 17.501 ξεῖνός τις δύστηνος ἀλητεύει κατὰ δῶμα 17.502 ἀνέρας αἰτίζων: ἀχρημοσύνη γὰρ ἀνώγει: 17.503 ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἐνέπλησάν τ’ ἔδοσάν τε, 17.504 οὗτος δὲ θρήνυι πρυμνὸν βάλε δεξιὸν ὦμον. 17.505 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς ἀγόρευε μετὰ δμῳῇσι γυναιξίν, 17.506 ἡμένη ἐν θαλάμῳ: ὁ δ’ ἐδείπνεε δῖος Ὀδυσσεύς: 17.507 ἡ δ’ ἐπὶ οἷ καλέσασα προσηύδα δῖον ὑφορβόν: 17.508 ἔρχεο, δῖ’ Εὔμαιε, κιὼν τὸν ξεῖνον ἄνωχθι 17.509 ἐλθέμεν, ὄφρα τί μιν προσπτύξομαι ἠδ’ ἐρέωμαι 17.510 εἴ που Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἠὲ πέπυσται 17.511 ἢ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι: πολυπλάγκτῳ γὰρ ἔοικε. 17.512 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα 17.513 εἰ γάρ τοι, βασίλεια, σιωπήσειαν Ἀχαιοί: 17.514 οἷ’ ὅ γε μυθεῖται, θέλγοιτό κέ τοι φίλον ἦτορ. 17.515 τρεῖς γὰρ δή μιν νύκτας ἔχον, τρία δ’ ἤματ’ ἔρυξα 17.516 ἐν κλισίῃ: πρῶτον γὰρ ἔμ’ ἵκετο νηὸς ἀποδράς: 17.517 ἀλλ’ οὔ πω κακότητα διήνυσεν ἣν ἀγορεύων. 17.518 ὡς δ’ ὅτ’ ἀοιδὸν ἀνὴρ ποτιδέρκεται, ὅς τε θεῶν ἒξ 17.519 ἀείδει δεδαὼς ἔπε’ ἱμερόεντα βροτοῖσι, 17.520 τοῦ δ’ ἄμοτον μεμάασιν ἀκουέμεν, ὁππότ’ ἀείδῃ: 17.521 ὣς ἐμὲ κεῖνος ἔθελγε παρήμενος ἐν μεγάροισι. 17.522 φησὶ δ’ Ὀδυσσῆος ξεῖνος πατρώϊος εἶναι, 17.523 Κρήτῃ ναιετάων, ὅθι Μίνωος γένος ἐστίν. 17.524 ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδ’ ἵκετο πήματα πάσχων, 17.525 προπροκυλινδόμενος: στεῦται δ’ Ὀδυσῆος ἀκοῦσαι, 17.526 ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ, 17.527 ζωοῦ: πολλὰ δ’ ἄγει κειμήλια ὅνδε δόμονδε. 17.528 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 17.529 ἔρχεο, δεῦρο κάλεσσον, ἵν’ ἀντίον αὐτὸς ἐνίσπῃ. 17.530 οὗτοι δ’ ἠὲ θύρῃσι καθήμενοι ἑψιαάσθων. 17.531 ἢ αὐτοῦ κατὰ δώματ’, ἐπεί σφισι θυμὸς ἐΰφρων. 17.532 αὐτῶν μὲν γὰρ κτήματ’ ἀκήρατα κεῖτ’ ἐνὶ οἴκῳ, 17.533 σῖτος καὶ μέθυ ἡδύ: τὰ μὲν οἰκῆες ἔδουσιν, 17.534 οἱ δ’ εἰς ἡμέτερον πωλεύμενοι ἤματα πάντα, 17.535 βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄϊς καὶ πίονας αἶγας, 17.536 εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον, 17.537 μαψιδίως: τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπ’ ἀνήρ, 17.538 οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι. 17.539 εἰ δ’ Ὀδυσεὺς ἔλθοι καὶ ἵκοιτ’ ἐς πατρίδα γαῖαν, 17.540 αἶψά κε σὺν ᾧ παιδὶ βίας ἀποτίσεται ἀνδρῶν. 17.541 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ μέγ’ ἔπταρεν, ἀμφὶ δὲ δῶμα 17.542 σμερδαλέον κονάβησε: γέλασσε δὲ Πηνελόπεια, 17.543 αἶψα δ’ ἄρ’ Εὔμαιον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 17.544 ἔρχεό μοι, τὸν ξεῖνον ἐναντίον ὧδε κάλεσσον. 17.545 οὐχ ὁράᾳς ὅ μοι υἱὸς ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι; 17.546 τῷ κε καὶ οὐκ ἀτελὴς θάνατος μνηστῆρσι γένοιτο 17.547 πᾶσι μάλ’, οὐδέ κέ τις θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξει. 17.548 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 17.549 αἴ κ’ αὐτὸν γνώω νημερτέα πάντ’ ἐνέποντα, 17.550 ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά. 17.551 ὣς φάτο, βῆ δὲ συφορβός, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν: 17.552 ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 17.553 ξεῖνε πάτερ, καλέει σε περίφρων Πηνελόπεια, 17.554 μήτηρ Τηλεμάχοιο: μεταλλῆσαί τί ἑ θυμὸς 17.555 ἀμφὶ πόσει κέλεται, καὶ κήδεά περ πεπαθυίῃ. 17.556 εἰ δέ κέ σε γνώῃ νημερτέα πάντ’ ἐνέποντα, 17.557 ἕσσει σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, τῶν σὺ μάλιστα 17.558 χρηΐζεις: σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον 17.559 γαστέρα βοσκήσεις: δώσει δέ τοι ὅς κ’ ἐθέλῃσι. 17.560 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 17.561 Εὔμαι’, αἶψά κ’ ἐγὼ νημερτέα πάντ’ ἐνέποιμι 17.562 κούρῃ Ἰκαρίοιο, περίφρονι Πηνελοπείῃ: 17.563 οἶδα γὰρ εὖ περὶ κείνου, ὁμὴν δ’ ἀνεδέγμεθ’ ὀϊζύν. 17.564 ἀλλὰ μνηστήρων χαλεπῶν ὑποδείδι’ ὅμιλον, 17.565 τῶν ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει. 17.566 καὶ γὰρ νῦν, ὅτε μ’ οὗτος ἀνὴρ κατὰ δῶμα κιόντα 17.567 οὔ τι κακὸν ῥέξαντα βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν, 17.568 οὔτε τι Τηλέμαχος τό γ’ ἐπήρκεσεν οὔτε τις ἄλλος. 17.569 τῷ νῦν Πηνελόπειαν ἐνὶ μεγάροισιν ἄνωχθι 17.570 μεῖναι, ἐπειγομένην περ, ἐς ἠέλιον καταδύντα: 17.571 καὶ τότε μ’ εἰρέσθω πόσιος πέρι νόστιμον ἦμαρ, 17.572 ἀσσοτέρω καθίσασα παραὶ πυρί: εἵματα γάρ τοι 17.573 λύγρ’ ἔχω: οἶσθα καὶ αὐτός, ἐπεί σε πρῶθ’ ἱκέτευσα. 17.574 ὣς φάτο, βῆ δὲ συφορβός, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσε. 17.575 τὸν δ’ ὑπὲρ οὐδοῦ βάντα προσηύδα Πηνελόπεια: 17.576 οὐ σύ γ’ ἄγεις, Εὔμαιε: τί τοῦτ’ ἐνόησεν ἀλήτης; 17.577 ἦ τινά που δείσας ἐξαίσιον ἦε καὶ ἄλλως 17.578 αἰδεῖται κατὰ δῶμα; κακὸς δ’ αἰδοῖος ἀλήτης. 17.579 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 17.580 μυθεῖται κατὰ μοῖραν, ἅ πέρ κ’ οἴοιτο καὶ ἄλλος, 17.581 ὕβριν ἀλυσκάζων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων. 17.582 ἀλλά σε μεῖναι ἄνωγεν ἐς ἠέλιον καταδύντα. 17.583 καὶ δὲ σοὶ ὧδ’ αὐτῇ πολὺ κάλλιον, ὦ βασίλεια, 17.584 οἴην πρὸς ξεῖνον φάσθαι ἔπος ἠδ’ ἐπακοῦσαι. 17.585 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 17.586 οὐκ ἄφρων ὁ ξεῖνος: ὀΐεται, ὥς περ ἂν εἴη: 17.587 οὐ γάρ πού τινες ὧδε καταθνητῶν ἀνθρώπων 17.588 ἀνέρες ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανόωνται. 17.589 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς ἀγόρευεν, ὁ δ’ ᾤχετο δῖος ὑφορβὸς 17.590 μνηστήρων ἐς ὅμιλον, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα. 17.591 αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα, 17.592 ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι: 17.593 ὦ φίλ’, ἐγὼ μὲν ἄπειμι, σύας καὶ κεῖνα φυλάξων, 17.594 σὸν καὶ ἐμὸν βίοτον: σοὶ δ’ ἐνθάδε πάντα μελόντων. 17.595 αὐτὸν μέν σε πρῶτα σάω, καὶ φράζεο θυμῷ 17.596 μή τι πάθῃς: πολλοὶ δὲ κακὰ φρονέουσιν Ἀχαιῶν, 17.597 τοὺς Ζεὺς ἐξολέσειε πρὶν ἡμῖν πῆμα γενέσθαι. 17.598 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 17.599 ἔσσεται οὕτως, ἄττα: σὺ δ’ ἔρχεο δειελιήσας: 17.600 ἠῶθεν δ’ ἰέναι καὶ ἄγειν ἱερήϊα καλά: 17.601 αὐτὰρ ἐμοὶ τάδε πάντα καὶ ἀθανάτοισι μελήσει. 17.602 ὣς φάθ’, ὁ δ’ αὖτις ἄρ’ ἕζετ’ ἐϋξέστου ἐπὶ δίφρου, 17.603 πλησάμενος δ’ ἄρα θυμὸν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος 17.604 βῆ ῥ’ ἴμεναι μεθ’ ὕας, λίπε δ’ ἕρκεά τε μέγαρόν τε, 17.605 πλεῖον δαιτυμόνων: οἱ δ’ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ 17.606 τέρποντ’: ἤδη γὰρ καὶ ἐπήλυθε δείελον ἦμαρ. 18.001 ἦλθε δ’ ἐπὶ πτωχὸς πανδήμιος, ὃς κατὰ ἄστυ 18.002 πτωχεύεσκ’ Ἰθάκης, μετὰ δ’ ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ 18.003 ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν: οὐδέ οἱ ἦν ἲς 18.004 οὐδὲ βίη, εἶδος δὲ μάλα μέγας ἦν ὁράασθαι. 18.005 Ἀρναῖος δ’ ὄνομ’ ἔσκε: τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ 18.006 ἐκ γενετῆς: Ἶρον δὲ νέοι κίκλησκον ἅπαντες, 18.007 οὕνεκ’ ἀπαγγέλλεσκε κιών, ὅτε πού τις ἀνώγοι: 18.008 ὅς ῥ’ ἐλθὼν Ὀδυσῆα διώκετο οἷο δόμοιο, 18.009 καί μιν νεικείων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 18.010 εἶκε, γέρον, προθύρου, μὴ δὴ τάχα καὶ ποδὸς ἕλκῃ. 18.011 οὐκ ἀΐεις ὅτι δή μοι ἐπιλλίζουσιν ἅπαντες, 18.012 ἑλκέμεναι δὲ κέλονται; ἐγὼ δ’ αἰσχύνομαι ἔμπης. 18.013 ἀλλ’ ἄνα, μὴ τάχα νῶϊν ἔρις καὶ χερσὶ γένηται. 18.014 τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.015 δαιμόνι’, οὔτε τί σε ῥέζω κακὸν οὔτ’ ἀγορεύω, 18.016 οὔτε τινὰ φθονέω δόμεναι καὶ πόλλ’ ἀνελόντα. 18.017 οὐδὸς δ’ ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται, οὐδέ τί σε χρὴ 18.018 ἀλλοτρίων φθονέειν: δοκέεις δέ μοι εἶναι ἀλήτης 18.019 ὥς περ ἐγών, ὄλβον δὲ θεοὶ μέλλουσιν ὀπάζειν. 18.020 χερσὶ δὲ μή τι λίην προκαλίζεο, μή με χολώσῃς, 18.021 μή σε γέρων περ ἐὼν στῆθος καὶ χείλεα φύρσω 18.022 αἵματος: ἡσυχίη δ’ ἂν ἐμοὶ καὶ μᾶλλον ἔτ’ εἴη 18.023 αὔριον: οὐ μὲν γάρ τί σ’ ὑποστρέψεσθαι ὀΐω 18.024 δεύτερον ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος. 18.025 τὸν δὲ χολωσάμενος προσεφώνεεν Ἶρος ἀλήτης: 18.026 ὢ πόποι, ὡς ὁ μολοβρὸς ἐπιτροχάδην ἀγορεύει, 18.027 γρηῒ καμινοῖ ἶσος: ὃν ἂν κακὰ μητισαίμην 18.028 κόπτων ἀμφοτέρῃσι, χαμαὶ δέ κε πάντας ὀδόντας 18.029 γναθμῶν ἐξελάσαιμι συὸς ὣς ληϊβοτείρης. 18.030 ζῶσαι νῦν, ἵνα πάντες ἐπιγνώωσι καὶ οἵδε 18.031 μαρναμένους: πῶς δ’ ἂν σὺ νεωτέρῳ ἀνδρὶ μάχοιο; 18.032 ὣς οἱ μὲν προπάροιθε θυράων ὑψηλάων 18.033 οὐδοῦ ἔπι ξεστοῦ πανθυμαδὸν ὀκριόωντο. 18.034 τοῖϊν δὲ ξυνέηχ’ ἱερὸν μένος Ἀντινόοιο, 18.035 ἡδὺ δ’ ἄρ’ ἐκγελάσας μετεφώνει μνηστήρεσσιν: 18.036 ὦ φίλοι, οὐ μέν πώ τι πάρος τοιοῦτον ἐτύχθη, 18.037 οἵην τερπωλὴν θεὸς ἤγαγεν ἐς τόδε δῶμα. 18.038 ὁ ξεῖνός τε καὶ Ἶρος ἐρίζετον ἀλλήλοιϊν 18.039 χερσὶ μαχέσσασθαι: ἀλλὰ ξυνελάσσομεν ὦκα. 18.040 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀνήϊξαν γελόωντες, 18.041 ἀμφὶ δ’ ἄρα πτωχοὺς κακοείμονας ἠγερέθοντο. 18.042 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός: 18.043 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγήνορες, ὄφρα τι εἴπω. 18.044 γαστέρες αἵδ’ αἰγῶν κέατ’ ἐν πυρί, τὰς ἐπὶ δόρπῳ 18.045 κατθέμεθα κνίσης τε καὶ αἵματος ἐμπλήσαντες: 18.046 ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται, 18.047 τάων ἥν κ’ ἐθέλῃσιν ἀναστὰς αὐτὸς ἑλέσθω: 18.048 αἰεὶ αὖθ’ ἡμῖν μεταδαίσεται, οὐδέ τιν’ ἄλλον 18.049 πτωχὸν ἔσω μίσγεσθαι ἐάσομεν αἰτήσοντα. 18.050 ὣς ἔφατ’ Ἀντίνοος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος. 18.051 τοῖς δὲ δολοφρονέων μετέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.052 ὦ φίλοι, οὔ πως ἔστι νεωτέρῳ ἀνδρὶ μάχεσθαι 18.053 ἄνδρα γέροντα, δύῃ ἀρημένον: ἀλλά με γαστὴρ 18.054 ὀτρύνει κακοεργός, ἵνα πληγῇσι δαμείω. 18.055 ἀλλ’ ἄγε νῦν μοι πάντες ὀμόσσατε καρτερὸν ὅρκον, 18.056 μή τις ἐπ’ Ἴρῳ ἦρα φέρων ἐμὲ χειρὶ βαρείῃ 18.057 πλήξῃ ἀτασθάλλων, τούτῳ δέ με ἶφι δαμάσσῃ. 18.058 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀπώμνυον ὡς ἐκέλευεν. 18.059 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον, 18.060 τοῖς δ’ αὖτις μετέειφ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο: 18.061 ξεῖν’, εἴ σ’ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ 18.062 τοῦτον ἀλέξασθαι, τῶν δ’ ἄλλων μή τιν’ Ἀχαιῶν 18.063 δείδιθ’, ἐπεὶ πλεόνεσσι μαχήσεται ὅς κέ σε θείνῃ: 18.064 ξεινοδόκος μὲν ἐγών, ἐπὶ δ’ αἰνεῖτον βασιλῆες, 18.065 Ἀντίνοός τε καὶ Εὐρύμαχος, πεπνυμένω ἄμφω. 18.066 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπῄνεον: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 18.067 ζώσατο μὲν ῥάκεσιν περὶ μήδεα, φαῖνε δὲ μηροὺς 18.068 καλούς τε μεγάλους τε, φάνεν δέ οἱ εὐρέες ὦμοι 18.069 στήθεά τε στιβαροί τε βραχίονες: αὐτὰρ Ἀθήνη 18.070 ἄγχι παρισταμένη μέλε’ ἤλδανε ποιμένι λαῶν. 18.071 μνηστῆρες δ’ ἄρα πάντες ὑπερφιάλως ἀγάσαντο: 18.072 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 18.073 ἦ τάχα Ἶρος Ἄϊρος ἐπίσπαστον κακὸν ἕξει, 18.074 οἵην ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει. 18.075 ὣς ἄρ’ ἔφαν, Ἴρῳ δὲ κακῶς ὠρίνετο θυμός. 18.076 ἀλλὰ καὶ ὣς δρηστῆρες ἄγον ζώσαντες ἀνάγκῃ 18.077 δειδιότα: σάρκες δὲ περιτρομέοντο μέλεσσιν. 18.078 Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 18.079 νῦν μὲν μήτ’ εἴης, βουγάϊε, μήτε γένοιο, 18.080 εἰ δὴ τοῦτόν γε τρομέεις καὶ δείδιας αἰνῶς, 18.081 ἄνδρα γέροντα, δύῃ ἀρημένον, ἥ μιν ἱκάνει. 18.082 ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται: 18.083 αἴ κέν σ’ οὗτος νικήσῃ κρείσσων τε γένηται, 18.084 πέμψω σ’ ἤπειρόνδε, βαλὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ, 18.085 εἰς Ἔχετον βασιλῆα, βροτῶν δηλήμονα πάντων, 18.086 ὅς κ’ ἀπὸ ῥῖνα τάμῃσι καὶ οὔατα νηλέϊ χαλκῷ, 18.087 μήδεά τ’ ἐξερύσας δώῃ κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι. 18.088 ὣς φάτο, τῷ δ’ ἔτι μᾶλλον ὑπὸ τρόμος ἔλλαβε γυῖα. 18.089 ἐς μέσσον δ’ ἄναγον: τὼ δ’ ἄμφω χεῖρας ἀνέσχον. 18.090 δὴ τότε μερμήριξε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 18.091 ἢ ἐλάσει’ ὥς μιν ψυχὴ λίποι αὖθι πεσόντα, 18.092 ἦέ μιν ἦκ’ ἐλάσειε τανύσσειέν τ’ ἐπὶ γαίῃ. 18.093 ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, 18.094 ἦκ’ ἐλάσαι, ἵνα μή μιν ἐπιφρασσαίατ’ Ἀχαιοί. 18.095 δὴ τότ’ ἀνασχομένω ὁ μὲν ἤλασε δεξιὸν ὦμον 18.096 Ἶρος, ὁ δ’ αὐχέν’ ἔλασσεν ὑπ’ οὔατος, ὀστέα δ’ εἴσω 18.097 ἔθλασεν: αὐτίκα δ’ ἦλθε κατὰ στόμα φοίνιον αἷμα, 18.098 κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι μακών, σὺν δ’ ἤλασ’ ὀδόντας 18.099 λακτίζων ποσὶ γαῖαν: ἀτὰρ μνηστῆρες ἀγαυοὶ 18.100 χεῖρας ἀνασχόμενοι γέλῳ ἔκθανον. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 18.101 ἕλκε διὲκ προθύροιο λαβὼν ποδός, ὄφρ’ ἵκετ’ αὐλήν, 18.102 αἰθούσης τε θύρας: καί μιν ποτὶ ἑρκίον αὐλῆς 18.103 εἷσεν ἀνακλίνας: σκῆπτρον δέ οἱ ἔμβαλε χειρί, 18.104 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 18.105 ἐνταυθοῖ νῦν ἧσο σύας τε κύνας τ’ ἀπερύκων, 18.106 μηδὲ σύ γε ξείνων καὶ πτωχῶν κοίρανος εἶναι 18.107 λυγρὸς ἐών, μή πού τι κακὸν καὶ μεῖζον ἐπαύρῃ. 18.108 ἦ ῥα καὶ ἀμφ’ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην, 18.109 πυκνὰ ῥωγαλέην: ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ. 18.110 ἂψ δ’ ὅ γ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο: τοὶ δ’ ἴσαν εἴσω 18.111 ἡδὺ γελώοντες καὶ δεικανόωντ’ ἐπέεσσι: 18.112 Ζεύς τοι δοίη, ξεῖνε, καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, 18.113 ὅττι μάλιστ’ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ, 18.114 ὃς τοῦτον τὸν ἄναλτον ἀλητεύειν ἀπέπαυσας 18.115 ἐν δήμῳ: τάχα γάρ μιν ἀνάξομεν ἤπειρόνδε 18.116 εἰς Ἔχετον βασιλῆα, βροτῶν δηλήμονα πάντων. 18.117 ὣς ἄρ’ ἔφαν, χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς. 18.118 Ἀντίνοος δ’ ἄρα οἱ μεγάλην παρὰ γαστέρα θῆκεν, 18.119 ἐμπλείην κνίσης τε καὶ αἵματος: Ἀμφίνομος δὲ 18.120 ἄρτους ἐκ κανέοιο δύω παρέθηκεν ἀείρας 18.121 καὶ δέπαϊ χρυσέῳ δειδίσκετο, φώνησέν τε: 18.122 χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε, γένοιτό τοι ἔς περ ὀπίσσω 18.123 ὄλβος: ἀτὰρ μὲν νῦν γε κακοῖς ἔχεαι πολέεσσι. 18.124 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.125 Ἀμφίνομ’, ἦ μάλα μοι δοκέεις πεπνυμένος εἶναι: 18.126 τοίου γὰρ καὶ πατρός, ἐπεὶ κλέος ἐσθλὸν ἄκουον, 18.127 Νῖσον Δουλιχιῆα ἐΰν τ’ ἔμεν ἀφνειόν τε: 18.128 τοῦ σ’ ἔκ φασι γενέσθαι, ἐπητῇ δ’ ἀνδρὶ ἔοικας. 18.129 τοὔνεκά τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον: 18.130 οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο, 18.131 πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει. 18.132 οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, 18.133 ὄφρ’ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ’ ὀρώρῃ: 18.134 ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέσωσι, 18.135 καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ: 18.136 τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων 18.137 οἷον ἐπ’ ἦμαρ ἄγησι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. 18.138 καὶ γὰρ ἐγώ ποτ’ ἔμελλον ἐν ἀνδράσιν ὄλβιος εἶναι, 18.139 πολλὰ δ’ ἀτάσθαλ’ ἔρεξα βίῃ καὶ κάρτεϊ εἴκων, 18.140 πατρί τ’ ἐμῷ πίσυνος καὶ ἐμοῖσι κασιγνήτοισι. 18.141 τῷ μή τίς ποτε πάμπαν ἀνὴρ ἀθεμίστιος εἴη, 18.142 ἀλλ’ ὅ γε σιγῇ δῶρα θεῶν ἔχοι, ὅττι διδοῖεν. 18.143 οἷ’ ὁρόω μνηστῆρας ἀτάσθαλα μηχανόωντας, 18.144 κτήματα κείροντας καὶ ἀτιμάζοντας ἄκοιτιν 18.145 ἀνδρός, ὃν οὐκέτι φημὶ φίλων καὶ πατρίδος αἴης 18.146 δηρὸν ἀπέσσεσθαι: μάλα δὲ σχεδόν. ἀλλά σε δαίμων 18.147 οἴκαδ’ ὑπεξαγάγοι, μηδ’ ἀντιάσειας ἐκείνῳ, 18.148 ὁππότε νοστήσειε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν: 18.149 οὐ γὰρ ἀναιμωτί γε διακρινέεσθαι ὀΐω 18.150 μνηστῆρας καὶ κεῖνον, ἐπεί κε μέλαθρον ὑπέλθῃ. 18.151 ὣς φάτο, καὶ σπείσας ἔπιεν μελιηδέα οἶνον, 18.152 ἂψ δ’ ἐν χερσὶν ἔθηκε δέπας κοσμήτορι λαῶν. 18.153 αὐτὰρ ὁ βῆ διὰ δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ, 18.154 νευστάζων κεφαλῇ: δὴ γὰρ κακὸν ὄσσετο θυμός. 18.155 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς φύγε κῆρα: πέδησε δὲ καὶ τὸν Ἀθήνη 18.156 Τηλεμάχου ὑπὸ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ ἶφι δαμῆναι. 18.157 ἂψ δ’ αὖτις κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη. 18.158 τῇ δ’ ἄρ’ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, 18.159 κούρῃ Ἰκαρίοιο, περίφρονι Πηνελοπείῃ, 18.160 μνηστήρεσσι φανῆναι, ὅπως πετάσειε μάλιστα 18.161 θυμὸν μνηστήρων ἰδὲ τιμήεσσα γένοιτο 18.162 μᾶλλον πρὸς πόσιός τε καὶ υἱέος ἢ πάρος ἦεν. 18.163 ἀχρεῖον δ’ ἐγέλασσεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 18.164 Εὐρυνόμη, θυμός μοι ἐέλδεται, οὔ τι πάρος γε, 18.165 μνηστήρεσσι φανῆναι, ἀπεχθομένοισί περ ἔμπης: 18.166 παιδὶ δέ κεν εἴποιμι ἔπος, τό κε κέρδιον εἴη, 18.167 μὴ πάντα μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὁμιλεῖν, 18.168 οἵ τ’ εὖ μὲν βάζουσι, κακῶς δ’ ὄπιθεν φρονέουσι. 18.169 τὴν δ’ αὖτ’ Εὐρυνόμη ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν: 18.170 ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, τέκος, κατὰ μοῖραν ἔειπες. 18.171 ἀλλ’ ἴθι καὶ σῷ παιδὶ ἔπος φάο μηδ’ ἐπίκευθε, 18.172 χρῶτ’ ἀπονιψαμένη καὶ ἐπιχρίσασα παρειάς: 18.173 μηδ’ οὕτω δακρύοισι πεφυρμένη ἀμφὶ πρόσωπα 18.174 ἔρχευ, ἐπεὶ κάκιον πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί. 18.175 ἤδη μὲν γάρ τοι παῖς τηλίκος, ὃν σὺ μάλιστα 18.176 ἠρῶ ἀθανάτοισι γενειήσαντα ἰδέσθαι. 18.177 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 18.178 Εὐρυνόμη, μὴ ταῦτα παραύδα, κηδομένη περ, 18.179 χρῶτ’ ἀπονίπτεσθαι καὶ ἐπιχρίεσθαι ἀλοιφῇ: 18.180 ἀγλαΐην γὰρ ἐμοί γε θεοί, τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσιν, 18.181 ὤλεσαν, ἐξ οὗ κεῖνος ἔβη κοίλῃς ἐνὶ νηυσίν. 18.182 ἀλλά μοι Αὐτονόην τε καὶ Ἱπποδάμειαν ἄνωχθι 18.183 ἐλθέμεν, ὄφρα κέ μοι παρστήετον ἐν μεγάροισιν: 18.184 οἴη δ’ οὐκ εἴσειμι μετ’ ἀνέρας: αἰδέομαι γάρ. 18.185 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρηῢς δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 18.186 ἀγγελέουσα γυναιξὶ καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι. 18.187 ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 18.188 κούρῃ Ἰκαρίοιο κατὰ γλυκὺν ὕπνον ἔχευεν, 18.189 εὗδε δ’ ἀνακλινθεῖσα, λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα 18.190 αὐτοῦ ἐνὶ κλιντῆρι: τέως δ’ ἄρα δῖα θεάων 18.191 ἄμβροτα δῶρα δίδου, ἵνα μιν θησαίατ’ Ἀχαιοί. 18.192 κάλλεϊ μέν οἱ πρῶτα προσώπατα καλὰ κάθηρεν 18.193 ἀμβροσίῳ, οἵῳ περ ἐϋστέφανος Κυθέρεια 18.194 χρίεται, εὖτ’ ἂν ἴῃ Χαρίτων χορὸν ἱμερόεντα: 18.195 καί μιν μακροτέρην καὶ πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι, 18.196 λευκοτέρην δ’ ἄρα μιν θῆκε πριστοῦ ἐλέφαντος. 18.197 ἡ μὲν ἄρ’ ὣς ἔρξασ’ ἀπεβήσετο δῖα θεάων, 18.198 ἦλθον δ’ ἀμφίπολοι λευκώλενοι ἐκ μεγάροιο 18.199 φθόγγῳ ἐπερχόμεναι: τὴν δὲ γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκε, 18.200 καί ῥ’ ἀπομόρξατο χερσὶ παρειὰς φώνησέν τε: 18.201 ἦ με μάλ’ αἰνοπαθῆ μαλακὸν περὶ κῶμ’ ἐκάλυψεν. 18.202 αἴθε μοι ὣς μαλακὸν θάνατον πόροι Ἄρτεμις ἁγνὴ 18.203 αὐτίκα νῦν, ἵνα μηκέτ’ ὀδυρομένη κατὰ θυμὸν 18.204 αἰῶνα φθινύθω, πόσιος ποθέουσα φίλοιο 18.205 παντοίην ἀρετήν, ἐπεὶ ἔξοχος ἦεν Ἀχαιῶν. 18.206 ὣς φαμένη κατέβαιν’ ὑπερώϊα σιγαλόεντα, 18.207 οὐκ οἴη: ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ’ ἕποντο. 18.208 ἡ δ’ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν, 18.209 στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο, 18.210 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα: 18.211 ἀμφίπολος δ’ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη. 18.212 τῶν δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατ’, ἔρῳ δ’ ἄρα θυμὸν ἔθελχθεν, 18.213 πάντες δ’ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι. 18.214 ἡ δ’ αὖ Τηλέμαχον προσεφώνεεν, ὃν φίλον υἱόν: 18.215 Τηλέμαχ’, οὐκέτι τοι φρένες ἔμπεδοι οὐδὲ νόημα: 18.216 παῖς ἔτ’ ἐὼν καὶ μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶ κέρδε’ ἐνώμας: 18.217 νῦν δ’, ὅτε δὴ μέγας ἐσσὶ καὶ ἥβης μέτρον ἱκάνεις, 18.218 καί κέν τις φαίη γόνον ἔμμεναι ὀλβίου ἀνδρός, 18.219 ἐς μέγεθος καὶ κάλλος ὁρώμενος, ἀλλότριος φώς, 18.220 οὐκέτι τοι φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι οὐδὲ νόημα. 18.221 οἷον δὴ τόδε ἔργον ἐνὶ μεγάροισιν ἐτύχθη, 18.222 ὃς τὸν ξεῖνον ἔασας ἀεικισθήμεναι οὕτως. 18.223 πῶς νῦν, εἴ τι ξεῖνος ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν 18.224 ἥμενος ὧδε πάθοι ῥυστακτύος ἐξ ἀλεγεινῆς; 18.225 σοί κ’ αἶσχος λώβη τε μετ’ ἀνθρώποισι πέλοιτο. 18.226 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 18.227 μῆτερ ἐμή, τὸ μὲν οὔ σε νεμεσσῶμαι κεχολῶσθαι: 18.228 αὐτὰρ ἐγὼ θυμῷ νοέω καὶ οἶδα ἕκαστα, 18.229 ἐσθλά τε καὶ τὰ χέρεια: πάρος δ’ ἔτι νήπιος ἦα. 18.230 ἀλλά τοι οὐ δύναμαι πεπνυμένα πάντα νοῆσαι: 18.231 ἐκ γάρ με πλήσσουσι παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος 18.232 οἵδε κακὰ φρονέοντες, ἐμοὶ δ’ οὐκ εἰσὶν ἀρωγοί. 18.233 οὐ μέν τοι ξείνου γε καὶ Ἴρου μῶλος ἐτύχθη 18.234 μνηστήρων ἰότητι, βίῃ δ’ ὅ γε φέρτερος ἦεν. 18.235 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, 18.236 οὕτω νῦν μνηστῆρες ἐν ἡμετέροισι δόμοισι 18.237 νεύοιεν κεφαλὰς δεδμημένοι, οἱ μὲν ἐν αὐλῇ, 18.238 οἱ δ’ ἔντοσθε δόμοιο, λελῦτο δὲ γυῖα ἑκάστου, 18.239 ὡς νῦν Ἶρος κεῖνος ἐπ’ αὐλείῃσι θύρῃσιν 18.240 ἧσται νευστάζων κεφαλῇ, μεθύοντι ἐοικώς, 18.241 οὐδ’ ὀρθὸς στῆναι δύναται ποσὶν οὐδὲ νέεσθαι 18.242 οἴκαδ’, ὅπη οἱ νόστος, ἐπεὶ φίλα γυῖα λέλυνται. 18.243 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον: 18.244 Εὐρύμαχος δ’ ἐπέεσσι προσηύδα Πηνελόπειαν: 18.245 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια, 18.246 εἰ πάντες σε ἴδοιεν ἀν’ Ἴασον Ἄργος Ἀχαιοί, 18.247 πλέονές κε μνηστῆρες ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν 18.248 ἠῶθεν δαινύατ’, ἐπεὶ περίεσσι γυναικῶν 18.249 εἶδός τε μέγεθός τε ἰδὲ φρένας ἔνδον ἐΐσας. 18.250 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια: 18.251 Εὐρύμαχ’, ἦ τοι ἐμὴν ἀρετὴν εἶδός τε δέμας τε 18.252 ὤλεσαν ἀθάνατοι, ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον 18.253 Ἀργεῖοι, μετὰ τοῖσι δ’ ἐμὸς πόσις ᾖεν Ὀδυσσεύς. 18.254 εἰ κεῖνός γ’ ἐλθὼν τὸν ἐμὸν βίον ἀμφιπολεύοι, 18.255 μεῖζόν κε κλέος εἴη ἐμὸν καὶ κάλλιον οὕτως. 18.256 νῦν δ’ ἄχομαι: τόσα γάρ μοι ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων. 18.257 ἦ μὲν δὴ ὅτε τ’ ᾖε λιπὼν κάτα πατρίδα γαῖαν, 18.258 δεξιτερὴν ἐπὶ καρπῷ ἑλὼν ἐμὲ χεῖρα προσηύδα: 18.259 ὦ γύναι, οὐ γὰρ ὀΐω ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς 18.260 ἐκ Τροίης εὖ πάντας ἀπήμονας ἀπονέεσθαι: 18.261 καὶ γὰρ Τρῶάς φασι μαχητὰς ἔμμεναι ἄνδρας, 18.262 ἠμὲν ἀκοντιστὰς ἠδὲ ῥυτῆρας ὀϊστῶν 18.263 ἵππων τ’ ὠκυπόδων ἐπιβήτορας, οἵ κε τάχιστα 18.264 ἔκριναν μέγα νεῖκος ὁμοιΐου πολέμοιο. 18.265 τῷ οὐκ οἶδ’ ἤ κέν μ’ ἀνέσει θεός, ἦ κεν ἁλώω 18.266 αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ: σοὶ δ’ ἐνθάδε πάντα μελόντων. 18.267 μεμνῆσθαι πατρὸς καὶ μητέρος ἐν μεγάροισιν 18.268 ὡς νῦν, ἢ ἔτι μᾶλλον ἐμεῦ ἀπονόσφιν ἐόντος: 18.269 αὐτὰρ ἐπὴν δὴ παῖδα γενειήσαντα ἴδηαι, 18.270 γήμασθ’ ᾧ κ’ ἐθέλῃσθα, τεὸν κατὰ δῶμα λιποῦσα. 18.271 κεῖνος τὼς ἀγόρευε: τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. 18.272 νὺξ δ’ ἔσται ὅτε δὴ στυγερὸς γάμος ἀντιβολήσει 18.273 οὐλομένης ἐμέθεν, τῆς τε Ζεὺς ὄλβον ἀπηύρα. 18.274 ἀλλὰ τόδ’ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει: 18.275 μνηστήρων οὐχ ἥδε δίκη τὸ πάροιθε τέτυκτο: 18.276 οἵ τ’ ἀγαθήν τε γυναῖκα καὶ ἀφνειοῖο θύγατρα 18.277 μνηστεύειν ἐθέλωσι καὶ ἀλλήλοις ἐρίσωσιν, 18.278 αὐτοὶ τοί γ’ ἀπάγουσι βόας καὶ ἴφια μῆλα, 18.279 κούρης δαῖτα φίλοισι, καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῦσιν: 18.280 ἀλλ’ οὐκ ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν. 18.281 ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 18.282 οὕνεκα τῶν μὲν δῶρα παρέλκετο, θέλγε δὲ θυμὸν 18.283 μειλιχίοις ἐπέεσσι, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοίνα. 18.284 τὴν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος προσέφη, Εὐπείθεος υἱός, 18.285 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια, 18.286 δῶρα μὲν ὅς κ’ ἐθέλῃσιν Ἀχαιῶν ἐνθάδ’ ἐνεῖκαι, 18.287 δέξασθ’. οὐ γὰρ καλὸν ἀνήνασθαι δόσιν ἐστίν: 18.288 ἡμεῖς δ’ οὔτ’ ἐπὶ ἔργα πάρος γ’ ἴμεν οὔτε πῃ ἄλλῃ, 18.289 πρίν γέ σε τῷ γήμασθαι Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος. 18.290 ὣς ἔφατ’ Ἀντίνοος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος: 18.291 δῶρα δ’ ἄρ’ οἰσέμεναι πρόεσαν κήρυκα ἕκαστος. 18.292 Ἀντινόῳ μὲν ἔνεικε μέγαν περικαλλέα πέπλον, 18.293 ποικίλον: ἐν δ’ ἀρ’ ἔσαν περόναι δυοκαίδεκα πᾶσαι 18.294 χρύσειαι, κληῗσιν ἐϋγνάμπτοις ἀραρυῖαι. 18.295 ὅρμον δ’ Εὐρυμάχῳ πολυδαίδαλον αὐτίκ’ ἔνεικε. 18.296 χρύσεον, ἠλέκτροισιν ἐερμένον ἠέλιον ὥς. 18.297 ἕρματα δ’ Εὐρυδάμαντι δύω θεράποντες ἔνεικαν, 18.298 τρίγληνα μορόεντα: χάρις δ’ ἀπελάμπετο πολλή. 18.299 ἐκ δ’ ἄρα Πεισάνδροιο Πολυκτορίδαο ἄνακτος 18.300 ἴσθμιον ἤνεικεν θεράπων, περικαλλὲς ἄγαλμα. 18.301 ἄλλο δ’ ἄρ’ ἄλλος δῶρον Ἀχαιῶν καλὸν ἔνεικεν. 18.302 ἡ μὲν ἔπειτ’ ἀνέβαιν’ ὑπερώϊα δῖα γυναικῶν, 18.303 τῇ δ’ ἄρ’ ἅμ’ ἀμφίπολοι ἔφερον περικαλλέα δῶρα 18.304 οἱ δ’ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδὴν 18.305 τρεψάμενοι τέρποντο, μένον δ’ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν. 18.306 τοῖσι δὲ τερπομένοισι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθεν. 18.307 αὐτίκα λαμπτῆρας τρεῖς ἵστασαν ἐν μεγάροισιν, 18.308 ὄφρα φαείνοιεν: περὶ δὲ ξύλα κάγκανα θῆκαν, 18.309 αὖα πάλαι, περίκηλα, νέον κεκεασμένα χαλκῷ, 18.310 καὶ δαΐδας μετέμισγον: ἀμοιβηδὶς δ’ ἀνέφαινον 18.311 δμῳαὶ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος. αὐτὰρ ὁ τῇσιν 18.312 αὐτὸς διογενῆς μετέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.313 δμῳαὶ Ὀδυσσῆος, δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος, 18.314 ἔρχεσθε πρὸς δώμαθ’, ἵν’ αἰδοίη βασίλεια: 18.315 τῇ δὲ παρ’ ἠλάκατα στροφαλίζετε, τέρπετε δ’ αὐτὴν 18.316 ἥμεναι ἐν μεγάρῳ, ἢ εἴρια πείκετε χερσίν: 18.317 αὐτὰρ ἐγὼ τούτοισι φάος πάντεσσι παρέξω. 18.318 ἤν περ γάρ κ’ ἐθέλωσιν ἐΰθρονον Ἠῶ μίμνειν, 18.319 οὔ τί με νικήσουσι: πολυτλήμων δὲ μάλ’ εἰμί. 18.320 ὣς ἔφαθ’, αἱ δ’ ἐγέλασσαν, ἐς ἀλλήλας δὲ ἴδοντο. 18.321 τὸν δ’ αἰσχρῶς ἐνένιπε Μελανθὼ καλλιπάρῃος, 18.322 τὴν Δολίος μὲν ἔτικτε, κόμισσε δὲ Πηνελόπεια, 18.323 παῖδα δὲ ὣς ἀτίταλλε, δίδου δ’ ἄρ’ ἀθύρματα θυμῷ: 18.324 ἀλλ’ οὐδ’ ὣς ἔχε πένθος ἐνὶ φρεσὶ Πηνελοπείης, 18.325 ἀλλ’ ἥ γ’ Εὐρυμάχῳ μισγέσκετο καὶ φιλέεσκεν. 18.326 ἥ ῥ’ Ὀδυσῆ’ ἐνένιπεν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν: 18.327 ξεῖνε τάλαν, σύ γέ τις φρένας ἐκπεπαταγμένος ἐσσί, 18.328 οὐδ’ ἐθέλεις εὕδειν χαλκήϊον ἐς δόμον ἐλθών, 18.329 ἠέ που ἐς λέσχην, ἀλλ’ ἐνθάδε πόλλ’ ἀγορεύεις, 18.330 θαρσαλέως πολλοῖσι μετ’ ἀνδράσιν, οὐδέ τι θυμῷ 18.331 ταρβεῖς: ἦ ῥά σε οἶνος ἔχει φρένας, ἤ νύ τοι αἰεὶ 18.332 τοιοῦτος νόος ἐστίν: ὃ καὶ μεταμώνια βάζεις. 18.333 ἦ ἀλύεις, ὅτι Ἶρον ἐνίκησας τὸν ἀλήτην; 18.334 μή τίς τοι τάχα Ἴρου ἀμείνων ἄλλος ἀναστῇ, 18.335 ὅς τίς σ’ ἀμφὶ κάρη κεκοπὼς χερσὶ στιβαρῇσι 18.336 δώματος ἐκπέμψῃσι, φορύξας αἵματι πολλῷ. 18.337 τὴν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.338 ἦ τάχα Τηλεμάχῳ ἐρέω, κύον, οἷ’ ἀγορεύεις, 18.339 κεῖσ’ ἐλθών, ἵνα σ’ αὖθι διὰ μελεϊστὶ τάμῃσιν. 18.340 ὣς εἰπὼν ἐπέεσσι διεπτοίησε γυναῖκας. 18.341 βὰν δ’ ἴμεναι διὰ δῶμα, λύθεν δ’ ὑπὸ γυῖα ἑκάστης 18.342 ταρβοσύνῃ: φὰν γάρ μιν ἀληθέα μυθήσασθαι. 18.343 αὐτὰρ ὁ πὰρ λαμπτῆρσι φαείνων αἰθομένοισιν 18.344 ἑστήκειν ἐς πάντας ὁρώμενος: ἄλλα δέ οἱ κῆρ 18.345 ὥρμαινε φρεσὶν ᾗσιν, ἅ ῥ’ οὐκ ἀτέλεστα γένοντο. 18.346 μνηστῆρας δ’ οὐ πάμπαν ἀγήνορας εἴα Ἀθήνη 18.347 λώβης ἴσχεσθαι θυμαλγέος, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον 18.348 δύη ἄχος κραδίην Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος. 18.349 τοῖσιν δ’ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχ’ ἀγορεύειν, 18.350 κερτομέων Ὀδυσῆα: γέλω δ’ ἑτάροισιν ἔτευχε. 18.351 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγακλειτῆς βασιλείης, 18.352 ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 18.353 οὐκ ἀθεεὶ ὅδ’ ἀνὴρ Ὀδυσήϊον ἐς δόμον ἵκει: 18.354 ἔμπης μοι δοκέει δαίδων σέλας ἔμμεναι αὐτοῦ 18.355 κὰκ κεφαλῆς, ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι τρίχες οὐδ’ ἠβαιαί. 18.356 ἦ ῥ’, ἅμα τε προσέειπεν Ὀδυσσῆα πτολίπορθον: 18.357 ξεῖν’, ἦ ἄρ κ’ ἐθέλοις θητευέμεν, εἴ σ’ ἀνελοίμην, 18.358 ἀγροῦ ἐπ’ ἐσχατιῆς—μισθὸς δέ τοι ἄρκιος ἔσται— 18.359 αἱμασιάς τε λέγων καὶ δένδρεα μακρὰ φυτεύων; 18.360 ἔνθα κ’ ἐγὼ σῖτον μὲν ἐπηετανὸν παρέχοιμι, 18.361 εἵματα δ’ ἀμφιέσαιμι ποσίν θ’ ὑποδήματα δοίην. 18.362 ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκ’ ἔμμαθες, οὐκ ἐθελήσεις 18.363 ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσειν κατὰ δῆμον 18.364 βούλεαι, ὄφρ’ ἄν ἔχῃς βόσκειν σὴν γαστέρ’ ἄναλτον. 18.365 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 18.366 Εὐρύμαχ’, εἰ γὰρ νῶϊν ἔρις ἔργοιο γένοιτο 18.367 ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τ’ ἤματα μακρὰ πέλονται, 18.368 ἐν ποίῃ, δρέπανον μὲν ἐγὼν εὐκαμπὲς ἔχοιμι, 18.369 καὶ δὲ σὺ τοῖον ἔχοις, ἵνα πειρησαίμεθα ἔργου 18.370 νήστιες ἄχρι μάλα κνέφαος, ποίη δὲ παρείη. 18.371 εἰ δ’ αὖ καὶ βόες εἶεν ἐλαυνέμεν, οἵ περ ἄριστοι, 18.372 αἴθωνες, μεγάλοι, ἄμφω κεκορηότε ποίης, 18.373 ἥλικες, ἰσοφόροι, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν, 18.374 τετράγυον δ’ εἴη, εἴκοι δ’ ὑπὸ βῶλος ἀρότρῳ: 18.375 τῷ κέ μ’ ἴδοις, εἰ ὦλκα διηνεκέα προταμοίμην. 18.376 εἰ δ’ αὖ καὶ πόλεμόν ποθεν ὁρμήσειε Κρονίων 18.377 σήμερον, αὐτὰρ ἐμοὶ σάκος εἴη καὶ δύο δοῦρε 18.378 καὶ κυνέη πάγχαλκος, ἐπὶ κροτάφοις ἀραρυῖα, 18.379 τῷ κέ μ’ ἴδοις πρώτοισιν ἐνὶ προμάχοισι μιγέντα, 18.380 οὐδ’ ἄν μοι τὴν γαστέρ’ ὀνειδίζων ἀγορεύοις. 18.381 ἀλλὰ μάλ’ ὑβρίξεις, καί τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής: 18.382 καί πού τις δοκέεις μέγας ἔμμεναι ἠδὲ κραταιός, 18.383 οὕνεκα πὰρ παύροισι καὶ οὐκ ἀγαθοῖσιν ὁμιλεῖς. 18.384 εἰ δ’ Ὀδυσεὺς ἔλθοι καὶ ἵκοιτ’ ἐς πατρίδα γαῖαν, 18.385 αἶψά κέ τοι τὰ θύρετρα, καὶ εὐρέα περ μάλ’ ἐόντα, 18.386 φεύγοντι στείνοιτο διὲκ προθύροιο θύραζε. 18.387 ὣς ἔφατ’, Εὐρύμαχος δ’ ἐχολώσατο κηρόθι μᾶλλον, 18.388 καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 18.389 ἆ δείλ’, ἦ τάχα τοι τελέω κακόν, οἷ’ ἀγορεύεις 18.390 θαρσαλέως πολλοῖσι μετ’ ἀνδράσιν, οὐδέ τι θυμῷ 18.391 ταρβεῖς: ἦ ῥά σε οἶνος ἔχει φρένας, ἤ νύ τοι αἰεὶ 18.392 τοιοῦτος νόος ἐστίν: ὃ καὶ μεταμώνια βάζεις. 18.393 ἦ ἀλύεις, ὅτι Ἶρον ἐνίκησας τὸν ἀλήτην; 18.394 ὣς ἄρα φωνήσας σφέλας ἔλλαβεν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 18.395 Ἀμφινόμου πρὸς γοῦνα καθέζετο Δουλιχιῆος, 18.396 Εὐρύμαχον δείσας: ὁ δ’ ἄρ’ οἰνοχόον βάλε χεῖρα 18.397 δεξιτερήν: πρόχοος δὲ χαμαὶ βόμβησε πεσοῦσα, 18.398 αὐτὰρ ὅ γ’ οἰμώξας πέσεν ὕπτιος ἐν κονίῃσι. 18.399 μνηστῆρες δ’ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα, 18.400 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 18.401 αἴθ’ ὤφελλ’ ὁ ξεῖνος ἀλώμενος ἄλλοθ’ ὀλέσθαι 18.402 πρὶν ἐλθεῖν: τῷ οὔ τι τόσον κέλαδον μετέθηκε. 18.403 νῦν δὲ περὶ πτωχῶν ἐριδαίνομεν, οὐδέ τι δαιτὸς 18.404 ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ. 18.405 τοῖσι δὲ καὶ μετέειφ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο 18.406 δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ 18.407 βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα: θεῶν νύ τις ὔμμ’ ὀροθύνει. 18.408 ἀλλ’ εὖ δαισάμενοι κατακείετε οἴκαδ’ ἰόντες, 18.409 ὁππότε θυμὸς ἄνωγε: διώκω δ’ οὔ τιν’ ἐγώ γε. 18.410 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες 18.411 Τηλέμαχον θαύμαζον, ὃ θαρσαλέως ἀγόρευε. 18.412 τοῖσιν δ’ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε 18.413 Νίσου φαίδιμος υἱός, Ἀρητιάδαο ἄνακτος: 18.414 ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ἐπὶ ῥηθέντι δικαίῳ 18.415 ἀντιβίοις ἐπέεσσι καθαπτόμενος χαλεπαίνοι: 18.416 μήτε τι τὸν ξεῖνον στυφελίζετε μήτε τιν’ ἄλλον 18.417 δμώων, οἳ κατὰ δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο. 18.418 ἀλλ’ ἄγετ’, οἰνοχόος μὲν ἐπαρξάσθω δεπάεσσιν, 18.419 ὄφρα σπείσαντες κατακείομεν οἴκαδ’ ἰόντες: 18.420 τὸν ξεῖνον δὲ ἐῶμεν ἐνὶ μεγάροις Ὀδυσῆος 18.421 Τηλεμάχῳ μελέμεν: τοῦ γὰρ φίλον ἵκετο δῶμα. 18.422 ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπε. 18.423 τοῖσιν δὲ κρητῆρα κεράσσατο Μούλιος ἥρως, 18.424 κῆρυξ Δουλιχιεύς: θεράπων δ’ ἦν Ἀμφινόμοιο: 18.425 νώμησεν δ’ ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν: οἱ δὲ θεοῖσι 18.426 σπείσαντες μακάρεσσι πίον μελιηδέα οἶνον. 18.427 αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ’ ἔπιόν θ’ ὅσον ἤθελε θυμός, 18.428 βάν ῥ’ ἴμεναι κείοντες ἑὰ πρὸς δώμαθ’ ἕκαστος. 19.001 αὐτὰρ ὁ ἐν μεγάρῳ ὑπελείπετο δῖος Ὀδυσσεύς, 19.002 μνηστήρεσσι φόνον σὺν Ἀθήνῃ μερμηρίζων: 19.003 αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 19.004 Τηλέμαχε, χρὴ τεύχε’ ἀρήϊα κατθέμεν εἴσω 19.005 πάντα μάλ’: αὐτὰρ μνηστῆρας μαλακοῖς ἐπέεσσι 19.006 παρφάσθαι, ὅτε κέν σε μεταλλῶσιν ποθέοντες: 19.007 ἐκ καπνοῦ κατέθηκ’, ἐπεὶ οὐκέτι τοῖσιν ἐῴκει 19.008 οἷά ποτε Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς, 19.009 ἀλλὰ κατῄκισται, ὅσσον πυρὸς ἵκετ’ ἀϋτμή. 19.010 πρὸς δ’ ἔτι καὶ τόδε μεῖζον ἐνὶ φρεσὶν ἔβαλε δαίμων 19.011 μή πως οἰνωθέντες, ἔριν στήσαντες ἐν ὑμῖν, 19.012 ἀλλήλους τρώσητε καταισχύνητέ τε δαῖτα 19.013 καὶ μνηστύν: αὐτὸς γὰρ ἐφέλκεται ἄνδρα σίδηρος. 19.014 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί, 19.015 ἐκ δὲ καλεσσάμενος προσέφη τροφὸν Εὐρύκλειαν: 19.016 μαῖ’, ἄγε δή μοι ἔρυξον ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκας, 19.017 ὄφρα κεν ἐς θάλαμον καταθείομαι ἔντεα πατρὸς 19.018 καλά, τά μοι κατὰ οἶκον ἀκηδέα καπνὸς ἀμέρδει 19.019 πατρὸς ἀποιχομένοιο: ἐγὼ δ’ ἔτι νήπιος ἦα. 19.020 νῦν δ’ ἐθέλω καταθέσθαι, ἵν’ οὐ πυρὸς ἵξετ’ ἀϋτμή. 19.021 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 19.022 αἲ γὰρ δή ποτε, τέκνον, ἐπιφροσύνας ἀνέλοιο 19.023 οἴκου κήδεσθαι καὶ κτήματα πάντα φυλάσσειν. 19.024 ἀλλ’ ἄγε, τίς τοι ἔπειτα μετοιχομένη φάος οἴσει; 19.025 δμῳὰς δ’ οὐκ εἴας προβλωσκέμεν, αἵ κεν ἔφαινον. 19.026 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 19.027 ξεῖνος ὅδ’: οὐ γὰρ ἀεργὸν ἀνέξομαι ὅς κεν ἐμῆς γε 19.028 χοίνικος ἅπτηται, καὶ τηλόθεν εἰληλουθώς. 19.029 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος. 19.030 κλήϊσεν δὲ θύρας μεγάρων εὖ ναιεταόντων. 19.031 τὼ δ’ ἄρ’ ἀναΐξαντ’ Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱὸς 19.032 ἐσφόρεον κόρυθάς τε καὶ ἀσπίδας ὀμφαλοέσσας 19.033 ἔγχεά τ’ ὀξυόεντα: πάροιθε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη, 19.034 χρύσεον λύχνον ἔχουσα, φάος περικαλλὲς ἐποίει. 19.035 δὴ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρ’ αἶψα: 19.036 ὦ πάτερ, ἦ μέγα θαῦμα τόδ’ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι. 19.037 ἔμπης μοι τοῖχοι μεγάρων καλαί τε μεσόδμαι, 19.038 εἰλάτιναί τε δοκοί, καὶ κίονες ὑψόσ’ ἔχοντες 19.039 φαίνοντ’ ὀφθαλμοῖς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο. 19.040 ἦ μάλα τις θεὸς ἔνδον, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι. 19.041 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.042 σίγα καὶ κατὰ σὸν νόον ἴσχανε μηδ’ ἐρέεινε: 19.043 αὕτη τοι δίκη ἐστὶ θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν. 19.044 ἀλλὰ σὺ μὲν κατάλεξαι, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ, 19.045 ὄφρα κ’ ἔτι δμῳὰς καὶ μητέρα σὴν ἐρεθίζω: 19.046 ἡ δέ μ’ ὀδυρομένη εἰρήσεται ἀμφὶς ἕκαστα. 19.047 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 19.048 κείων ἐς θάλαμον, δαΐδων ὕπο λαμπομενάων, 19.049 ἔνθα πάρος κοιμᾶθ’, ὅτε μιν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι: 19.050 ἔνθ’ ἄρα καὶ τότ’ ἔλεκτο καὶ Ἠῶ δῖαν ἔμιμνεν. 19.051 αὐτὰρ ὁ ἐν μεγάρῳ ὑπελείπετο δῖος Ὀδυσσεύς, 19.052 μνηστήρεσσι φόνον σὺν Ἀθήνῃ μερμηρίζων. 19.053 ἡ δ’ ἴεν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια, 19.054 Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ. 19.055 τῇ παρὰ μὲν κλισίην πυρὶ κάτθεσαν, ἔνθ’ ἄρ’ ἐφῖζε, 19.056 δινωτὴν ἐλέφαντι καὶ ἀργύρῳ: ἥν ποτε τέκτων 19.057 ποίησ’ Ἰκμάλιος, καὶ ὑπὸ θρῆνυν ποσὶν ἧκε 19.058 προσφυέ’ ἐξ αὐτῆς, ὅθ’ ἐπὶ μέγα βάλλετο κῶας. 19.059 ἔνθα καθέζετ’ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια. 19.060 ἦλθον δὲ δμῳαὶ λευκώλενοι ἐκ μεγάροιο. 19.061 αἱ δ’ ἀπὸ μὲν σῖτον πολὺν ᾕρεον ἠδὲ τραπέζας 19.062 καὶ δέπα, ἔνθεν ἄρ’ ἄνδρες ὑπερμενέοντες ἔπινον: 19.063 πῦρ δ’ ἀπὸ λαμπτήρων χαμάδις βάλον, ἄλλα δ’ ἐπ’ αὐτῶν 19.064 νήησαν ξύλα πολλά, φόως ἔμεν ἠδὲ θέρεσθαι. 19.065 ἡ δ’ Ὀδυσῆ’ ἐνένιπε Μελανθὼ δεύτερον αὖτις: 19.066 ξεῖν’, ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδ’ ἀνιήσεις διὰ νύκτα 19.067 δινεύων κατὰ οἶκον, ὀπιπεύσεις δὲ γυναῖκας; 19.068 ἀλλ’ ἔξελθε θύραζε, τάλαν, καὶ δαιτὸς ὄνησο: 19.069 ἢ τάχα καὶ δαλῷ βεβλημένος εἶσθα θύραζε. 19.070 τὴν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.071 δαιμονίη, τί μοι ὧδ’ ἐπέχεις κεκοτηότι θυμῷ; 19.072 ἦ ὅτι δὴ ῥυπόω, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι, 19.073 πτωχεύω δ’ ἀνὰ δῆμον; ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει. 19.074 τοιοῦτοι πτωχοὶ καὶ ἀλήμονες ἄνδρες ἔασι 19.075 καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον 19.076 ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, 19.077 τοίῳ ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι: 19.078 ἦσαν δὲ δμῶες μάλα μυρίοι, ἄλλα τε πολλὰ 19.079 οἷσίν τ’ εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται. 19.080 ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων: ἤθελε γάρ που: 19.081 τῷ νῦν μήποτε καὶ σύ, γύναι, ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσῃς 19.082 ἀγλαΐην, τῇ νῦν γε μετὰ δμῳῇσι κέκασσαι: 19.083 μή πώς τοι δέσποινα κοτεσσαμένη χαλεπήνῃ, 19.084 ἢ Ὀδυσεὺς ἔλθῃ: ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα. 19.085 εἰ δ’ ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε καὶ οὐκέτι νόστιμός ἐστιν, 19.086 ἀλλ’ ἤδη παῖς τοῖος Ἀπόλλωνός γε ἕκητι, 19.087 Τηλέμαχος: τὸν δ’ οὔ τις ἐνὶ μεγάροισι γυναικῶν 19.088 λήθει ἀτασθάλλουσ’, ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐστίν. 19.089 ὣς φάτο, τοῦ δ’ ἤκουσε περίφρων Πηνελόπεια, 19.090 ἀμφίπολον δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 19.091 πάντως, θαρσαλέη, κύον ἀδεές, οὔ τί με λήθεις 19.092 ἔρδουσα μέγα ἔργον, ὃ σῇ κεφαλῇ ἀναμάξεις: 19.093 πάντα γὰρ εὖ ᾔδησθ’, ἐπεὶ ἐξ ἐμεῦ ἔκλυες αὐτῆς 19.094 ὡς τὸν ξεῖνον ἔμελλον ἐνὶ μεγάροισιν ἐμοῖσιν 19.095 ἀμφὶ πόσει εἴρεσθαι, ἐπεὶ πυκινῶς ἀκάχημαι. 19.096 ἦ ῥα καὶ Εὐρυνόμην ταμίην πρὸς μῦθον ἔειπεν: 19.097 Εὐρυνόμη, φέρε δὴ δίφρον καὶ κῶας ἐπ’ αὐτοῦ, 19.098 ὄφρα καθεζόμενος εἴπῃ ἔπος ἠδ’ ἐπακούσῃ 19.099 ὁ ξεῖνος ἐμέθεν: ἐθέλω δέ μιν ἐξερέεσθαι. 19.100 ὣς ἔφαθ’, ἡ δὲ μάλ’ ὀτραλέως κατέθηκε φέρουσα 19.101 δίφρον ἐΰξεστον καὶ ἐπ’ αὐτῷ κῶας ἔβαλλεν: 19.102 ἔνθα καθέζετ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. 19.103 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια: 19.104 ξεῖνε, τὸ μέν σε πρῶτον ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή: 19.105 τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 19.106 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.107 ὦ γύναι, οὐκ ἄν τίς σε βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν 19.108 νεικέοι: ἦ γάρ σευ κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει, 19.109 ὥς τέ τευ ἢ βασιλῆος ἀμύμονος, ὅς τε θεουδὴς 19.110 ἀνδράσιν ἐν πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισιν ἀνάσσων 19.111 εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα 19.112 πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ, 19.113 τίκτῃ δ’ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς 19.114 ἐξ εὐηγεσίης, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπ’ αὐτοῦ. 19.115 τῷ ἐμὲ νῦν τὰ μὲν ἄλλα μετάλλα σῷ ἐνὶ οἴκῳ, 19.116 μηδ’ ἐμὸν ἐξερέεινε γένος καὶ πατρίδα γαῖαν, 19.117 μή μοι μᾶλλον θυμὸν ἐνιπλήσῃς ὀδυνάων 19.118 μνησαμένῳ μάλα δ’ εἰμὶ πολύστονος: οὐδέ τί με χρὴ 19.119 οἴκῳ ἐν ἀλλοτρίῳ γοόωντά τε μυρόμενόν τε 19.120 ἧσθαι, ἐπεὶ κάκιον πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί: 19.121 μή τίς μοι δμῳῶν νεμεσήσεται, ἠὲ σύ γ’ αὐτή, 19.122 φῇ δὲ δακρυπλώειν βεβαρηότα με φρένας οἴνῳ. 19.123 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια: 19.124 ξεῖν’, ἦ τοι μὲν ἐμὴν ἀρετὴν εἶδός τε δέμας τε 19.125 ὤλεσαν ἀθάνατοι, ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον 19.126 Ἀργεῖοι, μετὰ τοῖσι δ’ ἐμὸς πόσις ᾖεν Ὀδυσσεύς 19.127 εἰ κεῖνός γ’ ἐλθὼν τὸν ἐμὸν βίον ἀμφιπολεύοι, 19.128 μεῖζον κε κλέος εἴη ἐμὸν καὶ κάλλιον οὕτως. 19.129 νῦν δ’ ἄχομαι: τόσα γάρ μοι ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων. 19.130 ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι, 19.131 Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, 19.132 οἵ τ’ αὐτὴν Ἰθάκην εὐδείελον ἀμφινέμονται, 19.133 οἵ μ’ ἀεκαζομένην μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον. 19.134 τῷ οὔτε ξείνων ἐμπάξομαι οὔθ’ ἱκετάων 19.135 οὔτε τι κηρύκων, οἳ δημιοεργοὶ ἔασιν: 19.136 ἀλλ’ Ὀδυσῆ ποθέουσα φίλον κατατήκομαι ἦτορ. 19.137 οἱ δὲ γάμον σπεύδουσιν: ἐγὼ δὲ δόλους τολυπεύω. 19.138 φᾶρος μέν μοι πρῶτον ἐνέπνευσε φρεσὶ δαίμων, 19.139 στησαμένῃ μέγαν ἱστόν, ἐνὶ μεγάροισιν ὑφαίνειν, 19.140 λεπτὸν καὶ περίμετρον: ἄφαρ δ’ αὐτοῖς μετέειπον: 19.141 κοῦροι, ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς, 19.142 μίμνετ’ ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε φᾶρος 19.143 ἐκτελέσω—μή μοι μεταμώνια νήματ’ ὄληται— 19.144 Λαέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον, εἰς ὅτε κέν μιν 19.145 μοῖρ’ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο: 19.146 μή τίς μοι κατὰ δῆμον Ἀχαιϊάδων νεμεσήσῃ, 19.147 αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας. 19.148 ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 19.149 ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑφαίνεσκον μέγαν ἱστόν, 19.150 νύκτας δ’ ἀλλύεσκον, ἐπεὶ δαΐδας παραθείμην. 19.151 ὣς τρίετες μὲν ἔληθον ἐγὼ καὶ ἔπειθον Ἀχαιούς: 19.152 ἀλλ’ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 19.153 μηνῶν φθινόντων, περὶ δ’ ἤματα πόλλ’ ἐτελέσθη, 19.154 καὶ τότε δή με διὰ δμῳάς, κύνας οὐκ ἀλεγούσας, 19.155 εἷλον ἐπελθόντες καὶ ὁμόκλησαν ἐπέεσσιν. 19.156 ὣς τὸ μὲν ἐξετέλεσσα, καὶ οὐκ ἐθέλουσ’, ὑπ’ ἀνάγκης: 19.157 νῦν δ’ οὔτ’ ἐκφυγέειν δύναμαι γάμον οὔτε τιν’ ἄλλην 19.158 μῆτιν ἔθ’ εὑρίσκω: μάλα δ’ ὀτρύνουσι τοκῆες 19.159 γήμασθ’, ἀσχαλάᾳ δὲ πάϊς βίοτον κατεδόντων, 19.160 γιγνώσκων: ἤδη γὰρ ἀνὴρ οἶός τε μάλιστα 19.161 οἴκου κήδεσθαι, τῷ τε Ζεὺς κῦδος ὀπάζει. 19.162 ἀλλὰ καὶ ὥς μοι εἰπὲ τεὸν γένος, ὁππόθεν ἐσσί. 19.163 οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου οὐδ’ ἀπὸ πέτρης. 19.164 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.165 ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 19.166 οὐκέτ’ ἀπολλήξεις τὸν ἐμὸν γόνον ἐξερέουσα; 19.167 ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω: ἦ μέν μ’ ἀχέεσσί γε δώσεις 19.168 πλείοσιν ἢ ἔχομαι: ἡ γὰρ δίκη, ὁππότε πάτρης 19.169 ἧς ἀπέῃσιν ἀνὴρ τόσσον χρόνον ὅσσον ἐγὼ νῦν, 19.170 πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἀλώμενος, ἄλγεα πάσχων: 19.171 ἀλλὰ καὶ ὣς ἐρέω ὅ μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς. 19.172 Κρήτη τις γαῖ’ ἔστι, μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ, 19.173 καλὴ καὶ πίειρα, περίρρυτος: ἐν δ’ ἄνθρωποι 19.174 πολλοί, ἀπειρέσιοι, καὶ ἐννήκοντα πόληες. 19.175 ἄλλη δ’ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη: ἐν μὲν Ἀχαιοί, 19.176 ἐν δ’ Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες, 19.177 Δωριέες τε τριχάϊκες δῖοί τε Πελασγοί. 19.178 τῇσι δ’ ἐνὶ Κνωσός, μεγάλη πόλις, ἔνθα τε Μίνως 19.179 ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής, 19.180 πατρὸς ἐμοῖο πατήρ, μεγαθύμου Δευκαλίωνος 19.181 Δευκαλίων δ’ ἐμὲ τίκτε καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα: 19.182 ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσιν Ἴλιον ἴσω 19.183 ᾤχεθ’ ἅμ’ Ἀτρείδῃσιν, ἐμοὶ δ’ ὄνομα κλυτὸν Αἴθων, 19.184 ὁπλότερος γενεῇ: ὁ δ’ ἄρα πρότερος καὶ ἀρείων. 19.185 ἔνθ’ Ὀδυσῆα ἐγὼν ἰδόμην καὶ ξείνια δῶκα. 19.186 καὶ γὰρ τὸν Κρήτηνδε κατήγαγεν ἲς ἀνέμοιο, 19.187 ἱέμενον Τροίηνδε παραπλάγξασα Μαλειῶν: 19.188 στῆσε δ’ ἐν Ἀμνισῷ, ὅθι τε σπέος Εἰλειθυίης, 19.189 ἐν λιμέσιν χαλεποῖσι, μόγις δ’ ὑπάλυξεν ἀέλλας. 19.190 αὐτίκα δ’ Ἰδομενῆα μετάλλα ἄστυδ’ ἀνελθών: 19.191 ξεῖνον γάρ οἱ ἔφασκε φίλον τ’ ἔμεν αἰδοῖόν τε. 19.192 τῷ δ’ ἤδη δεκάτη ἢ ἑνδεκάτη πέλεν ἠὼς 19.193 οἰχομένῳ σὺν νηυσὶ κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω. 19.194 τὸν μὲν ἐγὼ πρὸς δώματ’ ἄγων ἐῢ ἐξείνισσα, 19.195 ἐνδυκέως φιλέων, πολλῶν κατὰ οἶκον ἐόντων: 19.196 καί οἱ τοῖς ἄλλοις ἑτάροις, οἳ ἅμ’ αὐτῷ ἕποντο, 19.197 δημόθεν ἄλφιτα δῶκα καὶ αἴθοπα οἶνον ἀγείρας 19.198 καὶ βοῦς ἱρεύσασθαι, ἵνα πλησαίατο θυμόν. 19.199 ἔνθα δυώδεκα μὲν μένον ἤματα δῖοι Ἀχαιοί: 19.200 εἴλει γὰρ Βορέης ἄνεμος μέγας οὐδ’ ἐπὶ γαίῃ 19.201 εἴα ἵστασθαι, χαλεπὸς δέ τις ὤρορε δαίμων. 19.202 τῇ τρισκαιδεκάτῃ δ’ ἄνεμος πέσε, τοὶ δ’ ἀνάγοντο. 19.203 ἴσκε ψεύδεα πολλὰ λέγων ἐτύμοισιν ὁμοῖα: 19.204 τῆς δ’ ἄρ’ ἀκουούσης ῥέε δάκρυα, τήκετο δὲ χρώς: 19.205 ὡς δὲ χιὼν κατατήκετ’ ἐν ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν, 19.206 ἥν τ’ Εὖρος κατέτηξεν, ἐπὴν Ζέφυρος καταχεύῃ: 19.207 τηκομένης δ’ ἄρα τῆς ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες: 19.208 ὣς τῆς τήκετο καλὰ παρήϊα δάκρυ χεούσης, 19.209 κλαιούσης ἑὸν ἄνδρα παρήμενον. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 19.210 θυμῷ μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα, 19.211 ὀφθαλμοὶ δ’ ὡς εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος 19.212 ἀτρέμας ἐν βλεφάροισι: δόλῳ δ’ ὅ γε δάκρυα κεῦθεν. 19.213 ἡ δ’ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο, 19.214 ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβομένη προσέειπε: 19.215 νῦν μὲν δή σευ, ξεῖνέ γ’, ὀΐω πειρήσεσθαι, 19.216 εἰ ἐτεὸν δὴ κεῖθι σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι 19.217 ξείνισας ἐν μεγάροισιν ἐμὸν πόσιν, ὡς ἀγορεύεις. 19.218 εἰπέ μοι ὁπποῖ’ ἄσσα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο, 19.219 αὐτός θ’ οἷος ἔην, καὶ ἑταίρους, οἵ οἱ ἕποντο. 19.220 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.221 ὦ γύναι, ἀργαλέον τόσσον χρόνον ἀμφὶς ἐόντα 19.222 εἰπέμεν: ἤδη γάρ οἱ ἐεικοστὸν ἔτος ἐστὶν 19.223 ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβη καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης: 19.224 αὐτάρ τοι ἐρέω ὥς μοι ἰνδάλλεται ἦτορ. 19.225 χλαῖναν πορφυρέην οὔλην ἔχε δῖος Ὀδυσσεύς, 19.226 διπλῆν: αὐτάρ οἱ περόνη χρυσοῖο τέτυκτο 19.227 αὐλοῖσιν διδύμοισι: πάροιθε δὲ δαίδαλον ἦεν: 19.228 ἐν προτέροισι πόδεσσι κύων ἔχε ποικίλον ἐλλόν, 19.229 ἀσπαίροντα λάων: τὸ δὲ θαυμάζεσκον ἅπαντες, 19.230 ὡς οἱ χρύσεοι ἐόντες ὁ μὲν λάε νεβρὸν ἀπάγχων, 19.231 αὐτὰρ ὁ ἐκφυγέειν μεμαὼς ἤσπαιρε πόδεσσι. 19.232 τὸν δὲ χιτῶν’ ἐνόησα περὶ χροῒ σιγαλόεντα, 19.233 οἷόν τε κρομύοιο λοπὸν κάτα ἰσχαλέοιο: 19.234 τὼς μὲν ἔην μαλακός, λαμπρὸς δ’ ἦν ἠέλιος ὥς: 19.235 ἦ μὲν πολλαί γ’ αὐτὸν ἐθηήσαντο γυναῖκες. 19.236 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 19.237 οὐκ οἶδ’ ἢ τάδε ἕστο περὶ χροῒ οἴκοθ’ Ὀδυσσεύς, 19.238 ἦ τις ἑταίρων δῶκε θοῆς ἐπὶ νηὸς ἰόντι, 19.239 ἤ τίς που καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολλοῖσιν Ὀδυσσεὺς 19.240 ἔσκε φίλος: παῦροι γὰρ Ἀχαιῶν ἦσαν ὁμοῖοι. 19.241 καί οἱ ἐγὼ χάλκειον ἄορ καὶ δίπλακα δῶκα 19.242 καλὴν πορφυρέην καὶ τερμιόεντα χιτῶνα, 19.243 αἰδοίως δ’ ἀπέπεμπον ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηός. 19.244 καὶ μέν οἱ κῆρυξ ὀλίγον προγενέστερος αὐτοῦ 19.245 εἵπετο: καὶ τόν τοι μυθήσομαι, οἷος ἔην περ. 19.246 γυρὸς ἐν ὤμοισιν, μελανόχροος, οὐλοκάρηνος, 19.247 Εὐρυβάτης δ’ ὄνομ’ ἔσκε: τίεν δέ μιν ἔξοχον ἄλλων 19.248 ὧν ἑτάρων Ὀδυσεύς, ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη. 19.249 ὣς φάτο, τῇ δ’ ἔτι μᾶλλον ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο, 19.250 σήματ’ ἀναγνούσῃ τά οἱ ἔμπεδα πέφραδ’ Ὀδυσσεύς. 19.251 ἡ δ’ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο. 19.252 καὶ τότε μιν μύθοισιν ἀμειβομένη προσέειπε: 19.253 νῦν μὲν δή μοι, ξεῖνε, πάρος περ ἐὼν ἐλεεινός, 19.254 ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι φίλος τ’ ἔσῃ αἰδοῖός τε: 19.255 αὐτὴ γὰρ τάδε εἵματ’ ἐγὼ πόρον, οἷ’ ἀγορεύεις, 19.256 πτύξασ’ ἐκ θαλάμου, περόνην τ’ ἐπέθηκα φαεινὴν 19.257 κείνῳ ἄγαλμ’ ἔμεναι: τὸν δ’ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις 19.258 οἴκαδε νοστήσαντα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. 19.259 τῷ ῥα κακῇ αἴσῃ κοίλης ἐπὶ νηὸς Ὀδυσσεὺς 19.260 ᾤχετ’ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν. 19.261 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.262 ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 19.263 μηκέτι νῦν χρόα καλὸν ἐναίρεο, μηδέ τι θυμὸν 19.264 τῆκε, πόσιν γοόωσα. νεμεσσῶμαί γε μὲν οὐδέν: 19.265 καὶ γάρ τίς τ’ ἀλλοῖον ὀδύρεται ἄνδρ’ ὀλέσασα 19.266 κουρίδιον, τῷ τέκνα τέκῃ φιλότητι μιγεῖσα, 19.267 ἢ Ὀδυσῆ’, ὅν φασι θεοῖς ἐναλίγκιον εἶναι. 19.268 ἀλλὰ γόου μὲν παῦσαι, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον: 19.269 νημερτέως γάρ τοι μυθήσομαι οὐδ’ ἐπικεύσω 19.270 ὡς ἤδη Ὀδυσῆος ἐγὼ περὶ νόστου ἄκουσα 19.271 ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ, 19.272 ζωοῦ: αὐτὰρ ἄγει κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλὰ 19.273 αἰτίζων ἀνὰ δῆμον. ἀτὰρ ἐρίηρας ἑταίρους 19.274 ὤλεσε καὶ νῆα γλαφυρὴν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ, 19.275 Θρινακίης ἄπο νήσου ἰών: ὀδύσαντο γὰρ αὐτῷ 19.276 Ζεύς τε καὶ Ἠέλιος: τοῦ γὰρ βόας ἔκταν ἑταῖροι. 19.277 οἱ μὲν πάντες ὄλοντο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ: 19.278 τὸν δ’ ἄρ’ ἐπὶ τρόπιος νεὸς ἔκβαλε κῦμ’ ἐπὶ χέρσου, 19.279 Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν, 19.280 οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο 19.281 καί οἱ πολλὰ δόσαν πέμπειν τέ μιν ἤθελον αὐτοὶ 19.282 οἴκαδ’ ἀπήμαντον. καί κεν πάλαι ἐνθάδ’ Ὀδυσσεὺς 19.283 ἤην: ἀλλ’ ἄρα οἱ τό γε κέρδιον εἴσατο θυμῷ, 19.284 χρήματ’ ἀγυρτάζειν πολλὴν ἐπὶ γαῖαν ἰόντι: 19.285 ὣς περὶ κέρδεα πολλὰ καταθνητῶν ἀνθρώπων 19.286 οἶδ’ Ὀδυσεύς, οὐδ’ ἄν τις ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος. 19.287 ὥς μοι Θεσπρωτῶν βασιλεὺς μυθήσατο Φείδων: 19.288 ὤμνυε δὲ πρὸς ἔμ’ αὐτόν, ἀποσπένδων ἐνὶ οἴκῳ, 19.289 νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέας ἔμμεν ἑταίρους, 19.290 οἳ δή μιν πέμψουσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. 19.291 ἀλλ’ ἐμὲ πρὶν ἀπέπεμψε: τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς 19.292 ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπυρον. 19.293 καί μοι κτήματ’ ἔδειξεν, ὅσα ξυναγείρατ’ Ὀδυσσεύς: 19.294 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ’ ἔτι βόσκοι, 19.295 ὅσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος. 19.296 τὸν δ’ ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα θεοῖο 19.297 ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι, 19.298 ὅππως νοστήσειε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 19.299 ἤδη δὴν ἀπεών, ἤ ἀμφαδὸν ἦε κρυφηδόν. 19.300 ὣς ὁ μὲν οὕτως ἐστὶ σόος καὶ ἐλεύσεται ἤδη 19.301 ἄγχι μάλ’, οὐδ’ ἔτι τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης 19.302 δηρὸν ἀπεσσεῖται: ἔμπης δέ τοι ὅρκια δώσω. 19.303 ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα, θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος, 19.304 ἱστίη τ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω: 19.305 ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται ὡς ἀγορεύω. 19.306 τοῦδ’ αὐτοῦ λυκάβαντος ἐλεύσεται ἐνθάδ’ Ὀδυσσεύς, 19.307 τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο. 19.308 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 19.309 αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη: 19.310 τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα 19.311 ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι. 19.312 ἀλλά μοι ὧδ’ ἀνὰ θυμὸν ὀΐεται, ὡς ἔσεταί περ: 19.313 οὔτ’ Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον ἐλεύσεται, οὔτε σὺ πομπῆς 19.314 τεύξῃ, ἐπεὶ οὐ τοῖοι σημάντορές εἰσ’ ἐνὶ οἴκῳ 19.315 οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκε μετ’ ἀνδράσιν, εἴ ποτ’ ἔην γε, 19.316 ξείνους αἰδοίους ἀποπεμπέμεν ἠδὲ δέχεσθαι. 19.317 ἀλλά μιν, ἀμφίπολοι, ἀπονίψατε, κάτθετε δ’ εὐνήν, 19.318 δέμνια καὶ χλαίνας καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, 19.319 ὥς κ’ εὖ θαλπιόων χρυσόθρονον Ἠῶ ἵκηται. 19.320 ἠῶθεν δὲ μάλ’ ἦρι λοέσσαι τε χρῖσαί τε, 19.321 ὥς κ’ ἔνδον παρὰ Τηλεμάχῳ δείπνοιο μέδηται 19.322 ἥμενος ἐν μεγάρῳ: τῷ δ’ ἄλγιον ὅς κεν ἐκείνων 19.323 τοῦτον ἀνιάζῃ θυμοφθόρος: οὐδέ τι ἔργον 19.324 ἐνθάδ’ ἔτι πρήξει, μάλα περ κεχολωμένος αἰνῶς. 19.325 πῶς γὰρ ἐμεῦ σύ, ξεῖνε, δαήσεαι εἴ τι γυναικῶν 19.326 ἀλλάων περίειμι νόον καὶ ἐπίφρονα μῆτιν, 19.327 εἴ κεν ἀϋσταλέος, κακὰ εἱμένος ἐν μεγάροισιν 19.328 δαινύῃ; ἄνθρωποι δὲ μινυνθάδιοι τελέθουσιν. 19.329 ὃς μὲν ἀπηνὴς αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀπηνέα εἰδῇ, 19.330 τῷ δὲ καταρῶνται πάντες βροτοὶ ἄλγε’ ὀπίσσω 19.331 ζωῷ, ἀτὰρ τεθνεῶτί γ’ ἐφεψιόωνται ἅπαντες: 19.332 ὃς δ’ ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀμύμονα εἰδῇ, 19.333 τοῦ μέν τε κλέος εὐρὺ δὶα ξεῖνοι φορέουσι 19.334 πάντας ἐπ’ ἀνθρώπους, πολλοί τέ μιν ἐσθλὸν ἔειπον. 19.335 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.336 ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 19.337 ἦ τοι ἐμοὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα 19.338 ἤχθεθ’, ὅτε πρῶτον Κρήτης ὄρεα νιφόεντα 19.339 νοσφισάμην ἐπὶ νηὸς ἰὼν δολιχηρέτμοιο, 19.340 κείω δ’ ὡς τὸ πάρος περ ἀΰπνους νύκτας ἴαυον: 19.341 πολλὰς γὰρ δὴ νύκτας ἀεικελίῳ ἐνὶ κοίτῃ 19.342 ἄεσα καί τ’ ἀνέμεινα ἐΰθρονον Ἠῶ δῖαν. 19.343 οὐδέ τί μοι ποδάνιπτρα ποδῶν ἐπιήρανα θυμῷ 19.344 γίγνεται: οὐδὲ γυνὴ ποδὸς ἅψεται ἡμετέροιο 19.345 τάων αἵ τοι δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασιν, 19.346 εἰ μή τις γρηῦς ἔστι παλαιή, κεδνὰ ἰδυῖα, 19.347 ἥ τις δὴ τέτληκε τόσα φρεσὶν ὅσσα τ’ ἐγώ περ: 19.348 τῇ δ’ οὐκ ἂν φθονέοιμι ποδῶν ἅψασθαι ἐμεῖο. 19.349 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 19.350 ξεῖνε φίλ’: οὐ γάρ πώ τις ἀνὴρ πεπνυμένος ὧδε 19.351 ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων ἐμὸν ἵκετο δῶμα, 19.352 ὡς σὺ μάλ’ εὐφραδέως πεπνυμένα πάντ’ ἀγορεύεις: 19.353 ἔστι δέ μοι γρηῢς πυκινὰ φρεσὶ μήδε’ ἔχουσα 19.354 ἣ κεῖνον δύστηνον ἐῢ τρέφεν ἠδ’ ἀτίταλλε, 19.355 δεξαμένη χείρεσσ’, ὅτε μιν πρῶτον τέκε μήτηρ, 19.356 ἥ σε πόδας νίψει, ὀλιγηπελέουσά περ ἔμπης. 19.357 ἀλλ’ ἄγε νῦν ἀνστᾶσα, περίφρων Εὐρύκλεια, 19.358 νίψον σοῖο ἄνακτος ὁμήλικα: καί που Ὀδυσσεὺς 19.359 ἤδη τοιόσδ’ ἐστὶ πόδας τοιόσδε τε χεῖρας: 19.360 αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν. 19.361 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρηῢς δὲ κατέσχετο χερσὶ πρόσωπα, 19.362 δάκρυα δ’ ἔκβαλε θερμά, ἔπος δ’ ὀλοφυδνὸν ἔειπεν: 19.363 ὤ μοι ἐγὼ σέο, τέκνον, ἀμήχανος: ἦ σε περὶ Ζεὺς 19.364 ἀνθρώπων ἤχθηρε θεουδέα θυμὸν ἔχοντα. 19.365 οὐ γάρ πώ τις τόσσα βροτῶν Διὶ τερπικεραύνῳ 19.366 πίονα μηρί’ ἔκη’ οὐδ’ ἐξαίτους ἑκατόμβας, 19.367 ὅσσα σὺ τῷ ἐδίδους, ἀρώμενος ἧος ἵκοιο 19.368 γῆράς τε λιπαρὸν θρέψαιό τε φαίδιμον υἱόν: 19.369 νῦν δέ τοι οἴῳ πάμπαν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ. 19.370 οὕτω που καὶ κείνῳ ἐφεψιόωντο γυναῖκες 19.371 ξείνων τηλεδαπῶν, ὅτε τευ κλυτὰ δώμαθ’ ἵκοιτο, 19.372 ὡς σέθεν αἱ κύνες αἵδε καθεψιόωνται ἅπασαι, 19.373 τάων νῦν λώβην τε καὶ αἴσχεα πόλλ’ ἀλεείνων 19.374 οὐκ ἐάας νίζειν: ἐμὲ δ’ οὐκ ἀέκουσαν ἄνωγε 19.375 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια. 19.376 τῷ σε πόδας νίψω ἅμα τ’ αὐτῆς Πηνελοπείης 19.377 καὶ σέθεν εἵνεκ’, ἐπεί μοι ὀρώρεται ἔνδοθι θυμὸς 19.378 κήδεσιν. ἀλλ’ ἄγε νῦν ξυνίει ἔπος, ὅττι κεν εἴπω: 19.379 πολλοὶ δὴ ξεῖνοι ταλαπείριοι ἐνθάδ’ ἵκοντο, 19.380 ἀλλ’ οὔ πώ τινά φημι ἐοικότα ὧδε ἰδέσθαι 19.381 ὡς σὺ δέμας φωνήν τε πόδας τ’ Ὀδυσῆϊ ἔοικας. 19.382 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.383 ὦ γρηῦ, οὕτω φασὶν ὅσοι ἴδον ὀφθαλμοῖσιν 19.384 ἡμέας ἀμφοτέρους, μάλα εἰκέλω ἀλλήλοιϊν 19.385 ἔμμεναι, ὡς σύ περ αὐτὴ ἐπιφρονέουσ’ ἀγορεύεις. 19.386 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρηῢς δὲ λέβηθ’ ἕλε παμφανόωντα 19.387 τοῦ πόδας ἐξαπένιζεν, ὕδωρ δ’ ἐνεχεύατο πουλὺ 19.388 ψυχρόν, ἔπειτα δὲ θερμὸν ἐπήφυσεν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 19.389 ἷζεν ἐπ’ ἐσχαρόφιν, ποτὶ δὲ σκότον ἐτράπετ’ αἶψα: 19.390 αὐτίκα γὰρ κατὰ θυμὸν ὀΐσατο, μή ἑ λαβοῦσα 19.391 οὐλὴν ἀμφράσσαιτο καὶ ἀμφαδὰ ἔργα γένοιτο. 19.392 νίζε δ’ ἄρ’ ἆσσον ἰοῦσα ἄναχθ’ ἑόν: αὐτίκα δ’ ἔγνω 19.393 οὐλήν, τήν ποτέ μιν σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι 19.394 Παρνησόνδ’ ἐλθόντα μετ’ Αὐτόλυκόν τε καὶ υἷας, 19.395 μητρὸς ἑῆς πάτερ’ ἐσθλόν, ὃς ἀνθρώπους ἐκέκαστο 19.396 κλεπτοσύνῃ θ’ ὅρκῳ τε: θεὸς δέ οἱ αὐτὸς ἔδωκεν 19.397 Ἑρμείας: τῷ γὰρ κεχαρισμένα μηρία καῖεν 19.398 ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων: ὁ δέ οἱ πρόφρων ἅμ’ ὀπήδει. 19.399 Αὐτόλυκος δ’ ἐλθὼν Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον 19.400 παῖδα νέον γεγαῶτα κιχήσατο θυγατέρος ἧς: 19.401 τόν ῥά οἱ Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ γούνασι θῆκε 19.402 παυομένῳ δόρποιο, ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 19.403 Αὐτόλυκ’, αὐτὸς νῦν ὄνομ’ εὕρεο ὅττι κε θῆαι 19.404 παιδὸς παιδὶ φίλῳ: πολυάρητος δέ τοί ἐστιν. 19.405 τὴν δ’ αὖτ’ Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 19.406 γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθ’ ὄνομ’ ὅττι κεν εἴπω: 19.407 πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ’ ἱκάνω, 19.408 ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν: 19.409 τῷ δ’ Ὀδυσεὺς ὄνομ’ ἔστω ἐπώνυμον: αὐτὰρ ἐγώ γε, 19.410 ὁππότ’ ἂν ἡβήσας μητρώϊον ἐς μέγα δῶμα 19.411 ἔλθῃ Παρνησόνδ’, ὅθι πού μοι κτήματ’ ἔασι, 19.412 τῶν οἱ ἐγὼ δώσω καί μιν χαίροντ’ ἀποπέμψω. 19.413 τῶν ἕνεκ’ ἦλθ’ Ὀδυσεύς, ἵνα οἱ πόροι ἀγλαὰ δῶρα. 19.414 τὸν μὲν ἄρ’ Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο 19.415 χερσίν τ’ ἠσπάζοντο ἔπεσσί τε μειλιχίοισι: 19.416 μήτηρ δ’ Ἀμφιθέη μητρὸς περιφῦσ’ Ὀδυσῆϊ 19.417 κύσσ’ ἄρα μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά. 19.418 Αὐτόλυκος δ’ υἱοῖσιν ἐκέκλετο κυδαλίμοισι 19.419 δεῖπνον ἐφοπλίσσαι: τοὶ δ’ ὀτρύνοντος ἄκουσαν, 19.420 αὐτίκα δ’ εἰσάγαγον βοῦν ἄρσενα πενταέτηρον: 19.421 τὸν δέρον ἀμφί θ’ ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, 19.422 μίστυλλόν τ’ ἄρ’ ἐπισταμένως πεῖράν τ’ ὀβελοῖσιν, 19.423 ὤπτησάν τε περιφραδέως, δάσσαντό τε μοίρας. 19.424 ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα 19.425 δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης: 19.426 ἦμος δ’ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν, 19.427 δὴ τότε κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. 19.428 ἦμος δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 19.429 βάν ῥ’ ἴμεν ἐς θήρην, ἠμὲν κύνες ἠδὲ καὶ αὐτοὶ 19.430 υἱέες Αὐτολύκου: μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς 19.431 ἤϊεν: αἰπὺ δ’ ὄρος προσέβαν καταειμένον ὕλῃ 19.432 Παρνησοῦ, τάχα δ’ ἵκανον πτύχας ἠνεμοέσσας. 19.433 Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας 19.434 ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο, 19.435 οἱ δ’ ἐς βῆσσαν ἵκανον ἐπακτῆρες: πρὸ δ’ ἄρ’ αὐτῶν 19.436 ἴχνι’ ἐρευνῶντες κύνες ἤϊσαν, αὐτὰρ ὄπισθεν 19.437 υἱέες Αὐτολύκου: μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς 19.438 ἤϊεν ἄγχι κυνῶν, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχος. 19.439 ἔνθα δ’ ἄρ’ ἐν λόχμῃ πυκινῇ κατέκειτο μέγας σῦς: 19.440 τὴν μὲν ἄρ’ οὔτ’ ἀνέμων διάει μένος ὑγρὸν ἀέντων, 19.441 οὔτε μιν Ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν, 19.442 οὔτ’ ὄμβρος περάασκε διαμπερές: ὣς ἄρα πυκνὴ 19.443 ἦεν, ἀτὰρ φύλλων ἐνέην χύσις ἤλιθα πολλή. 19.444 τὸν δ’ ἀνδρῶν τε κυνῶν τε περὶ κτύπος ἦλθε ποδοῖϊν, 19.445 ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν: ὁ δ’ ἀντίος ἐκ ξυλόχοιο 19.446 φρίξας εὖ λοφιήν, πῦρ δ’ ὀφθαλμοῖσι δεδορκώς, 19.447 στῆ ῥ’ αὐτῶν σχεδόθεν: ὁ δ’ ἄρα πρώτιστος Ὀδυσσεὺς 19.448 ἔσσυτ’ ἀνασχόμενος δολιχὸν δόρυ χειρὶ παχείῃ, 19.449 οὐτάμεναι μεμαώς: ὁ δέ μιν φθάμενος ἔλασεν σῦς 19.450 γουνὸς ὕπερ, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι 19.451 λικριφὶς ἀΐξας, οὐδ’ ὀστέον ἵκετο φωτός. 19.452 τὸν δ’ Ὀδυσεὺς οὔτησε τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον, 19.453 ἀντικρὺ δὲ διῆλθε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή: 19.454 κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ’ ἔπτατο θυμός. 19.455 τὸν μὲν ἄρ’ Αὐτολύκου παῖδες φίλοι ἀμφεπένοντο, 19.456 ὠτειλὴν δ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἀντιθέοιο 19.457 δῆσαν ἐπισταμένως, ἐπαοιδῇ δ’ αἷμα κελαινὸν 19.458 ἔσχεθον, αἶψα δ’ ἵκοντο φίλου πρὸς δώματα πατρός. 19.459 τὸν μὲν ἄρ’ Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο 19.460 εὖ ἰησάμενοι ἠδ’ ἀγλαὰ δῶρα πορόντες 19.461 καρπαλίμως χαίροντα φίλην ἐς πατρίδ’ ἔπεμπον 19.462 εἰς Ἰθάκην. τῷ μέν ῥα πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ 19.463 χαῖρον νοστήσαντι καὶ ἐξερέεινον ἕκαστα, 19.464 οὐλὴν ὅττι πάθοι: ὁ δ’ ἄρα σφίσιν εὖ κατέλεξεν 19.465 ὥς μιν θηρεύοντ’ ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι, 19.466 Παρνησόνδ’ ἐλθόντα σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο. 19.467 τὴν γρηῢς χείρεσσι καταπρηνέσσι λαβοῦσα 19.468 γνῶ ῥ’ ἐπιμασσαμένη, πόδα δὲ προέηκε φέρεσθαι: 19.469 ἐν δὲ λέβητι πέσε κνήμη, κανάχησε δὲ χαλκός, 19.470 ἂψ δ’ ἑτέρωσ’ ἐκλίθη: τὸ δ’ ἐπὶ χθονὸς ἐξέχυθ’ ὕδωρ. 19.471 τὴν δ’ ἅμα χάρμα καὶ ἄλγος ἕλε φρένα, τὼ δέ οἱ ὄσσε 19.472 δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή. 19.473 ἁψαμένη δὲ γενείου Ὀδυσσῆα προσέειπεν: 19.474 ἦ μάλ’ Ὀδυσσεύς ἐσσι, φίλον τέκος: οὐδέ σ’ ἐγώ γε 19.475 πρὶν ἔγνων, πρὶν πάντα ἄνακτ’ ἐμὸν ἀμφαφάασθαι. 19.476 ἦ καὶ Πηνελόπειαν ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσι, 19.477 πεφραδέειν ἐθέλουσα φίλον πόσιν ἔνδον ἐόντα. 19.478 ἡ δ’ οὔτ’ ἀθρῆσαι δύνατ’ ἀντίη οὔτε νοῆσαι: 19.479 τῇ γὰρ Ἀθηναίη νόον ἔτραπεν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 19.480 χεῖρ’ ἐπιμασσάμενος φάρυγος λάβε δεξιτερῆφι, 19.481 τῇ δ’ ἑτέρῃ ἕθεν ἆσσον ἐρύσσατο φώνησέν τε. 19.482 μαῖα, τίη μ’ ἐθέλεις ὀλέσαι; σὺ δέ μ’ ἔτρεφες αὐτὴ 19.483 τῷ σῷ ἐπὶ μαζῷ: νῦν δ’ ἄλγεα πολλὰ μογήσας 19.484 ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν. 19.485 ἀλλ’ ἐπεὶ ἐφράσθης καί τοι θεὸς ἔμβαλε θυμῷ, 19.486 σίγα, μή τίς τ’ ἄλλος ἐνὶ μεγάροισι πύθηται. 19.487 ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται: 19.488 εἴ χ’ ὑπ’ ἐμοί γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας ἀγαυούς, 19.489 οὐδὲ τροφοῦ οὔσης σεῦ ἀφέξομαι, ὁππότ’ ἂν ἄλλας 19.490 δμῳὰς ἐν μεγάροισιν ἐμοῖς κτείνωμι γυναῖκας. 19.491 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Εὐρύκλεια: 19.492 τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων. 19.493 οἶσθα μὲν οἷον ἐμὸν μένος ἔμπεδον οὐδ’ ἐπιεικτόν, 19.494 ἕξω δ’ ὡς ὅτε τις στερεὴ λίθος ἠὲ σίδηρος. 19.495 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 19.496 εἴ χ’ ὑπό σοι γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας ἀγαυούς, 19.497 δὴ τότε τοι καταλέξω ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκας, 19.498 αἵ τέ σ’ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδές εἰσι. 19.499 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 19.500 μαῖα, τίη δὲ σὺ τὰς μυθήσεαι; οὐδέ τί σε χρή. 19.501 εὖ νυ καὶ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι καὶ εἴσομ’ ἑκάστην: 19.502 ἀλλ’ ἔχε σιγῇ μῦθον, ἐπίτρεψον δὲ θεοῖσιν. 19.503 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρηῢς δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 19.504 οἰσομένη ποδάνιπτρα: τὰ γὰρ πρότερ’ ἔκχυτο πάντα. 19.505 αὐτὰρ ἐπεὶ νίψεν τε καὶ ἤλειψεν λίπ’ ἐλαίῳ, 19.506 αὖτις ἄρ’ ἀσσοτέρω πυρὸς ἕλκετο δίφρον Ὀδυσσεὺς 19.507 θερσόμενος, οὐλὴν δὲ κατὰ ῥακέεσσι κάλυψε. 19.508 τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια: 19.509 ξεῖνε, τὸ μέν σ’ ἔτι τυτθὸν ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή: 19.510 καὶ γὰρ δὴ κοίτοιο τάχ’ ἔσσεται ἡδέος ὥρη, 19.511 ὅν τινά γ’ ὕπνος ἕλοι γλυκερός, καὶ κηδόμενόν περ. 19.512 αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ πένθος ἀμέτρητον πόρε δαίμων: 19.513 ἤματα μὲν γὰρ τέρπομ’ ὀδυρομένη, γοόωσα, 19.514 ἔς τ’ ἐμὰ ἔργ’ ὁρόωσα καὶ ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴκῳ: 19.515 αὐτὰρ ἐπὴν νὺξ ἔλθῃ, ἕλῃσί τε κοῖτος ἅπαντας, 19.516 κεῖμαι ἐνὶ λέκτρῳ, πυκιναὶ δέ μοι ἀμφ’ ἀδινὸν κῆρ 19.517 ὀξεῖαι μελεδῶνες ὀδυρομένην ἐρέθουσιν. 19.518 ὡς δ’ ὅτε Πανδαρέου κούρη, χλωρηῒς ἀηδών, 19.519 καλὸν ἀείδῃσιν ἔαρος νέον ἱσταμένοιο, 19.520 δενδρέων ἐν πετάλοισι καθεζομένη πυκινοῖσιν, 19.521 ἥ τε θαμὰ τρωπῶσα χέει πολυηχέα φωνήν, 19.522 παῖδ’ ὀλοφυρομένη Ἴτυλον φίλον, ὅν ποτε χαλκῷ 19.523 κτεῖνε δι’ ἀφραδίας, κοῦρον Ζήθοιο ἄνακτος, 19.524 ὣς καὶ ἐμοὶ δίχα θυμὸς ὀρώρεται ἔνθα καὶ ἔνθα, 19.525 ἠὲ μένω παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσω, 19.526 κτῆσιν ἐμήν, δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα, 19.527 εὐνήν τ’ αἰδομένη πόσιος δήμοιό τε φῆμιν, 19.528 ἦ ἤδη ἅμ’ ἕπωμαι Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος 19.529 μνᾶται ἐνὶ μεγάροισι, πορὼν ἀπερείσια ἕδνα. 19.530 παῖς δ’ ἐμὸς ἧος ἔην ἔτι νήπιος ἠδὲ χαλίφρων, 19.531 γήμασθ’ οὔ μ’ εἴα πόσιος κατὰ δῶμα λιποῦσαν: 19.532 νῦν δ’ ὅτε δὴ μέγας ἐστὶ καὶ ἥβης μέτρον ἱκάνει, 19.533 καὶ δή μ’ ἀρᾶται πάλιν ἐλθέμεν ἐκ μεγάροιο, 19.534 κτήσιος ἀσχαλόων, τήν οἱ κατέδουσιν Ἀχαιοί. 19.535 ἀλλ’ ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι καὶ ἄκουσον. 19.536 χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν 19.537 ἐξ ὕδατος, καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα: 19.538 ἐλθὼν δ’ ἐξ ὄρεος μέγας αἰετὸς ἀγκυλοχείλης 19.539 πᾶσι κατ’ αὐχένας ἦξε καὶ ἔκτανεν: οἱ δ’ ἐκέχυντο 19.540 ἀθρόοι ἐν μεγάροις, ὁ δ’ ἐς αἰθέρα δῖαν ἀέρθη. 19.541 αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ, 19.542 ἀμφὶ δ’ ἔμ’ ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί, 19.543 οἴκτρ’ ὀλοφυρομένην ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας. 19.544 ἂψ δ’ ἐλθὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ προὔχοντι μελάθρῳ, 19.545 φωνῇ δὲ βροτέῃ κατερήτυε φώνησέν τε: 19.546 θάρσει, Ἰκαρίου κούρη τηλεκλειτοῖο: 19.547 οὐκ ὄναρ, ἀλλ’ ὕπαρ ἐσθλόν, ὅ τοι τετελεσμένον ἔσται. 19.548 χῆνες μὲν μνηστῆρες, ἐγὼ δέ τοι αἰετὸς ὄρνις 19.549 ἦα πάρος, νῦν αὖτε τεὸς πόσις εἰλήλουθα, 19.550 ὃς πᾶσι μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω. 19.551 ὣς ἔφατ’, αὐτὰρ ἐμὲ μελιηδὴς ὕπνος ἀνῆκε: 19.552 παπτήνασα δὲ χῆνας ἐνὶ μεγάροισι νόησα 19.553 πυρὸν ἐρεπτομένους παρὰ πύελον, ἧχι πάρος περ. 19.554 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 19.555 ὦ γύναι, οὔ πως ἔστιν ὑποκρίνασθαι ὄνειρον 19.556 ἄλλῃ ἀποκλίναντ’, ἐπεὶ ἦ ῥά τοι αὐτὸς Ὀδυσσεὺς 19.557 πέφραδ’ ὅπως τελέει: μνηστῆρσι δὲ φαίνετ’ ὄλεθρος 19.558 πᾶσι μάλ’, οὐδέ κέ τις θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξει. 19.559 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 19.560 ξεῖν’, ἦ τοι μὲν ὄνειροι ἀμήχανοι ἀκριτόμυθοι 19.561 γίγνοντ’, οὐδέ τι πάντα τελείεται ἀνθρώποισι. 19.562 δοιαὶ γάρ τε πύλαι ἀμενηνῶν εἰσὶν ὀνείρων: 19.563 αἱ μὲν γὰρ κεράεσσι τετεύχαται, αἱ δ’ ἐλέφαντι: 19.564 τῶν οἳ μέν κ’ ἔλθωσι διὰ πριστοῦ ἐλέφαντος, 19.565 οἵ ῥ’ ἐλεφαίρονται, ἔπε’ ἀκράαντα φέροντες: 19.566 οἱ δὲ διὰ ξεστῶν κεράων ἔλθωσι θύραζε, 19.567 οἵ ῥ’ ἔτυμα κραίνουσι, βροτῶν ὅτε κέν τις ἴδηται. 19.568 ἀλλ’ ἐμοὶ οὐκ ἐντεῦθεν ὀΐομαι αἰνὸν ὄνειρον 19.569 ἐλθέμεν: ἦ κ’ ἀσπαστὸν ἐμοὶ καὶ παιδὶ γένοιτο. 19.570 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν: 19.571 ἥδε δὴ ἠὼς εἶσι δυσώνυμος, ἥ μ’ Ὀδυσῆος 19.572 οἴκου ἀποσχήσει: νῦν γὰρ καταθήσω ἄεθλον, 19.573 τοὺς πελέκεας, τοὺς κεῖνος ἐνὶ μεγάροισιν ἑοῖσιν 19.574 ἵστασχ’ ἑξείης, δρυόχους ὥς, δώδεκα πάντας: 19.575 στὰς δ’ ὅ γε πολλὸν ἄνευθε διαρρίπτασκεν ὀϊστόν. 19.576 νῦν δὲ μνηστήρεσσιν ἄεθλον τοῦτον ἐφήσω: 19.577 ὃς δέ κε ῥηΐτατ’ ἐντανύσῃ βιὸν ἐν παλάμῃσι 19.578 καὶ διοϊστεύσῃ πελέκεων δυοκαίδεκα πάντων, 19.579 τῷ κεν ἅμ’ ἑσποίμην, νοσφισσαμένη τόδε δῶμα 19.580 κουρίδιον, μάλα καλόν, ἐνίπλειον βιότοιο: 19.581 τοῦ ποτὲ μεμνήσεσθαι ὀΐομαι ἔν περ ὀνείρῳ. 19.582 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 19.583 ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος, 19.584 μηκέτι νῦν ἀνάβαλλε δόμοις ἔνι τοῦτον ἄεθλον: 19.585 πρὶν γάρ τοι πολύμητις ἐλεύσεται ἐνθάδ’ Ὀδυσσεύς, 19.586 πρὶν τούτους τόδε τόξον ἐΰξοον ἀμφαφόωντας 19.587 νευρήν τ’ ἐντανύσαι διοϊστεῦσαί τε σιδήρου. 19.588 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 19.589 εἴ κ’ ἐθέλοις μοι, ξεῖνε, παρήμενος ἐν μεγάροισι 19.590 τέρπειν, οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυθείη. 19.591 ἀλλ’ οὐ γάρ πως ἔστιν ἀΰπνους ἔμμεναι αἰεὶ 19.592 ἀνθρώπους: ἐπὶ γάρ τοι ἑκάστῳ μοῖραν ἔθηκαν 19.593 ἀθάνατοι θνητοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν. 19.594 ἀλλ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα 19.595 λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται, 19.596 αἰεὶ δάκρυσ’ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς 19.597 ᾤχετ’ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν. 19.598 ἔνθα κε λεξαίμην: σὺ δὲ λέξεο τῷδ’ ἐνὶ οἴκῳ, 19.599 ἢ χαμάδις στορέσας ἤ τοι κατὰ δέμνια θέντων. 19.600 ὣς εἰποῦσ’ ἀνέβαιν’ ὑπερώϊα σιγαλόεντα, 19.601 οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι. 19.602 ἐς δ’ ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ 19.603 κλαῖεν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον 19.604 ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη. 20.001 αὐτὰρ ὁ ἐν προδόμῳ εὐνάζετο δῖος Ὀδυσσεύς: 20.002 κὰμ μὲν ἀδέψητον βοέην στόρεσ’, αὐτὰρ ὕπερθε 20.003 κώεα πόλλ’ ὀΐων, τοὺς ἱρεύεσκον Ἀχαιοί: 20.004 Εὐρυνόμη δ’ ἄρ’ ἐπὶ χλαῖναν βάλε κοιμηθέντι. 20.005 ἔνθ’ Ὀδυσεὺς μνηστῆρσι κακὰ φρονέων ἐνὶ θυμῷ 20.006 κεῖτ’ ἐγρηγορόων: ταὶ δ’ ἐκ μεγάροιο γυναῖκες 20.007 ἤϊσαν, αἳ μνηστῆρσιν ἐμισγέσκοντο πάρος περ, 20.008 ἀλλήλῃσι γέλω τε καὶ εὐφροσύνην παρέχουσαι. 20.009 τοῦ δ’ ὠρίνετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι: 20.010 πολλὰ δὲ μερμήριζε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, 20.011 ἠὲ μεταΐξας θάνατον τεύξειεν ἑκάστῃ, 20.012 ἦ ἔτ’ ἐῷ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι μιγῆναι 20.013 ὕστατα καὶ πύματα, κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει. 20.014 ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα 20.015 ἄνδρ’ ἀγνοιήσασ’ ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι, 20.016 ὥς ῥα τοῦ ἔνδον ὑλάκτει ἀγαιομένου κακὰ ἔργα: 20.017 στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ: 20.018 τέτλαθι δή, κραδίη: καὶ κύντερον ἄλλο ποτ’ ἔτλης. 20.019 ἤματι τῷ ὅτε μοι μένος ἄσχετος ἤσθιε Κύκλωψ 20.020 ἰφθίμους ἑτάρους: σὺ δ’ ἐτόλμας, ὄφρα σε μῆτις 20.021 ἐξάγαγ’ ἐξ ἄντροιο ὀϊόμενον θανέεσθαι. 20.022 ὣς ἔφατ’, ἐν στήθεσσι καθαπτόμενος φίλον ἦτορ: 20.023 τῷ δὲ μάλ’ ἐν πείσῃ κραδίη μένε τετληυῖα 20.024 νωλεμέως: ἀτὰρ αὐτὸς ἑλίσσετο ἔνθα καὶ ἔνθα. 20.025 ὡς δ’ ὅτε γαστέρ’ ἀνὴρ πολέος πυρὸς αἰθομένοιο, 20.026 ἐμπλείην κνίσης τε καὶ αἵματος, ἔνθα καὶ ἔνθα 20.027 αἰόλλῃ, μάλα δ’ ὦκα λιλαίεται ὀπτηθῆναι, 20.028 ὣς ἄρ’ ὅ γ’ ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλίσσετο, μερμηρίζων 20.029 ὅππως δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσει 20.030 μοῦνος ἐὼν πολέσι. σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν Ἀθήνη 20.031 οὐρανόθεν καταβᾶσα: δέμας δ’ ἤϊκτο γυναικί: 20.032 στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε: 20.033 τίπτ’ αὖτ’ ἐγρήσσεις, πάντων περὶ κάμμορε φωτῶν; 20.034 οἶκος μέν τοι ὅδ’ ἐστί, γυνὴ δέ τοι ἥδ’ ἐνὶ οἴκῳ 20.035 καὶ, πάϊς, οἷόν πού τις ἐέλδεται ἔμμεναι υἷα. 20.036 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 20.037 ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, θεά, κατὰ μοῖραν ἔειπες: 20.038 ἀλλά τί μοι τόδε θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει, 20.039 ὅππως δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσω, 20.040 μοῦνος ἐών: οἱ δ’ αἰὲν ἀολλέες ἔνδον ἔασι. 20.041 πρὸς δ’ ἔτι καὶ τόδε μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζω: 20.042 εἴ περ γὰρ κτείναιμι Διός τε σέθεν τε ἕκητι, 20.043 πῆ κεν ὑπεκπροφύγοιμι; τά σε φράζεσθαι ἄνωγα. 20.044 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 20.045 σχέτλιε, καὶ μέν τίς τε χερείονι πείθεθ’ ἑταίρῳ, 20.046 ὅς περ θνητός τ’ ἐστὶ καὶ οὐ τόσα μήδεα οἶδεν: 20.047 αὐτὰρ ἐγὼ θεός εἰμι, διαμπερὲς ἥ σε φυλάσσω 20.048 ἐν πάντεσσι πόνοις. ἐρέω δέ τοι ἐξαναφανδόν: 20.049 εἴ περ πεντήκοντα λόχοι μερόπων ἀνθρώπων 20.050 νῶϊ περισταῖεν, κτεῖναι μεμαῶτες Ἄρηϊ, 20.051 καί κεν τῶν ἐλάσαιο βόας καὶ ἴφια μῆλα. 20.052 ἀλλ’ ἑλέτω σε καὶ ὕπνος: ἀνίη καὶ τὸ φυλάσσειν 20.053 πάννυχον ἐγρήσσοντα, κακῶν δ’ ὑποδύσεαι ἤδη. 20.054 ὣς φάτο, καί ῥά οἱ ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευεν, 20.055 αὐτὴ δ’ ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἀφίκετο δῖα θεάων. 20.056 εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε, λύων μελεδήματα θυμοῦ, 20.057 λυσιμελής, ἄλοχος δ’ ἄρ’ ἐπέγρετο κεδνὰ ἰδυῖα: 20.058 κλαῖε δ’ ἄρ’ ἐν λέκτροισι καθεζομένη μαλακοῖσιν. 20.059 αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίουσα κορέσσατο ὃν κατὰ θυμόν, 20.060 Ἀρτέμιδι πρώτιστον ἐπεύξατο δῖα γυναικῶν: 20.061 Ἄρτεμι, πότνα θεά, θύγατερ Διός, αἴθε μοι ἤδη 20.062 ἰὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλοῦσ’ ἐκ θυμὸν ἕλοιο 20.063 αὐτίκα νῦν, ἢ ἔπειτα μ’ ἀναρπάξασα θύελλα 20.064 οἴχοιτο προφέρουσα κατ’ ἠερόεντα κέλευθα, 20.065 ἐν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψορρόου Ὠκεανοῖο. 20.066 ὡς δ’ ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι: 20.067 τῇσι τοκῆας μὲν φθῖσαν θεοί, αἱ δ’ ἐλίποντο 20.068 ὀρφαναὶ ἐν μεγάροισι, κόμισσε δὲ δῖ’ Ἀφροδίτη 20.069 τυρῷ καὶ μέλιτι γλυκερῷ καὶ ἡδέϊ οἴνῳ: 20.070 Ἥρη δ’ αὐτῇσιν περὶ πασέων δῶκε γυναικῶν 20.071 εἶδος καὶ πινυτήν, μῆκος δ’ ἔπορ’ Ἄρτεμις ἁγνή, 20.072 ἔργα δ’ Ἀθηναίη δέδαε κλυτὰ ἐργάζεσθαι. 20.073 εὖτ’ Ἀφροδίτη δῖα προσέστιχε μακρὸν Ὄλυμπον, 20.074 κούρῃς αἰτήσουσα τέλος θαλεροῖο γάμοιο— 20.075 ἐς Δία τερπικέραυνον, ὁ γάρ τ’ εὖ οἶδεν ἅπαντα, 20.076 μοῖράν τ’ ἀμμορίην τε καταθνητῶν ἀνθρώπων— 20.077 τόφρα δὲ τὰς κούρας ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο 20.078 καί ῥ’ ἔδοσαν στυγερῇσιν ἐρινύσιν ἀμφιπολεύειν: 20.079 ὣς ἔμ’ ἀϊστώσειαν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες, 20.080 ἠέ μ’ ἐϋπλόκαμος βάλοι Ἄρτεμις, ὄφρ’ Ὀδυσῆα 20.081 ὀσσομένη καὶ γαῖαν ὕπο στυγερὴν ἀφικοίμην, 20.082 μηδέ τι χείρονος ἀνδρὸς ἐϋφραίνοιμι νόημα. 20.083 ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν, ὁππότε κέν τις 20.084 ἤματα μὲν κλαίῃ, πυκινῶς ἀκαχήμενος ἦτορ, 20.085 νύκτας δ’ ὕπνος ἔχῃσιν—ὁ γάρ τ’ ἐπέλησεν ἁπάντων, 20.086 ἐσθλῶν ἠδὲ κακῶν, ἐπεὶ ἄρ βλέφαρ’ ἀμφικαλύψῃ— 20.087 αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ ὀνείρατ’ ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων. 20.088 τῇδε γὰρ αὖ μοι νυκτὶ παρέδραθεν εἴκελος αὐτῷ, 20.089 τοῖος ἐὼν οἷος ᾖεν ἅμα στρατῷ: αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ 20.090 χαῖρ’, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ὄναρ ἔμμεναι, ἀλλ’ ὕπαρ ἤδη. 20.091 ὣς ἔφατ’, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς. 20.092 τῆς δ’ ἄρα κλαιούσης ὄπα σύνθετο δῖος Ὀδυσσεύς: 20.093 μερμήριζε δ’ ἔπειτα, δόκησε δέ οἱ κατὰ θυμὸν 20.094 ἤδη γιγνώσκουσα παρεστάμεναι κεφαλῆφι. 20.095 χλαῖναν μὲν συνελὼν καὶ κώεα, τοῖσιν ἐνεῦδεν, 20.096 ἐς μέγαρον κατέθηκεν ἐπὶ θρόνου, ἐκ δὲ βοείην 20.097 θῆκε θύραζε φέρων, Διὶ δ’ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών: 20.098 Ζεῦ πάτερ, εἴ μ’ ἐθέλοντες ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρὴν 20.099 ἤγετ’ ἐμὴν ἐς γαῖαν, ἐπεί μ’ ἐκακώσατε λίην, 20.100 φήμην τίς μοι φάσθω ἐγειρομένων ἀνθρώπων 20.101 ἔνδοθεν, ἔκτοσθεν δὲ Διὸς τέρας ἄλλο φανήτω. 20.102 ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος: τοῦ δ’ ἔκλυε μητίετα Ζεύς, 20.103 αὐτίκα δ’ ἐβρόντησεν ἀπ’ αἰγλήεντος Ὀλύμπου, 20.104 ὑψόθεν ἐκ νεφέων: γήθησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς. 20.105 φήμην δ’ ἐξ οἴκοιο γυνὴ προέηκεν ἀλετρὶς 20.106 πλησίον, ἔνθ’ ἄρα οἱ μύλαι ἥατο ποιμένι λαῶν, 20.107 τῇσιν δώδεκα πᾶσαι ἐπερρώοντο γυναῖκες 20.108 ἄλφιτα τεύχουσαι καὶ ἀλείατα, μυελὸν ἀνδρῶν. 20.109 αἱ μὲν ἄρ’ ἄλλαι εὗδον, ἐπεὶ κατὰ πυρὸν ἄλεσσαν, 20.110 ἡ δὲ μί’ οὔπω παύετ’, ἀφαυροτάτη δ’ ἐτέτυκτο: 20.111 ἥ ῥα μύλην στήσασα ἔπος φάτο, σῆμα ἄνακτι: 20.112 Ζεῦ πάτερ, ὅς τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσεις, 20.113 ἦ μεγάλ’ ἐβρόντησας ἀπ’ οὐρανοῦ ἀστερόεντος, 20.114 οὐδέ ποθι νέφος ἐστί: τέρας νύ τεῳ τόδε φαίνεις. 20.115 κρῆνον νῦν καὶ ἐμοὶ δειλῇ ἔπος, ὅττι κεν εἴπω: 20.116 μνηστῆρες πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤματι τῷδε 20.117 ἐν μεγάροις Ὀδυσῆος ἑλοίατο δαῖτ’ ἐρατεινήν, 20.118 οἳ δή μοι καμάτῳ θυμαλγέι: γούνατ’ ἔλυσαν 20.119 ἄλφιτα τευχούσῃ: νῦν ὕστατα δειπνήσειαν. 20.120 ὣς ἄρ’ ἔφη, χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεὺς 20.121 Ζηνός τε βροντῇ: φάτο γὰρ τίσασθαι ἀλείτας. 20.122 αἱ δ’ ἄλλαι δμῳαὶ κατὰ δώματα κάλ’ Ὀδυσῆος 20.123 ἀγρόμεναι ἀνέκαιον ἐπ’ ἐσχάρῃ ἀκάματον πῦρ. 20.124 Τηλέμαχος δ’ εὐνῆθεν ἀνίστατο, ἰσόθεος φώς, 20.125 εἵματα ἑσσάμενος: περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ’ ὤμῳ: 20.126 ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 20.127 εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέι: χαλκῷ: 20.128 στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών, πρὸς δ’ Εὐρύκλειαν ἔειπε: 20.129 μαῖα φίλη, τὸν ξεῖνον ἐτιμήσασθ’ ἐνὶ οἴκῳ 20.130 εὐνῇ καὶ σίτῳ, ἦ αὔτως κεῖται ἀκηδής; 20.131 τοιαύτη γὰρ ἐμὴ μήτηρ, πινυτή περ ἐοῦσα: 20.132 ἐμπλήγδην ἕτερόν γε τίει μερόπων ἀνθρώπων 20.133 χείρονα, τὸν δέ τ’ ἀρείον’ ἀτιμήσασ’ ἀποπέμπει. 20.134 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Εὐρύκλεια: 20.135 οὐκ ἄν μιν νῦν, τέκνον, ἀναίτιον αἰτιόῳο. 20.136 οἶνον μὲν γὰρ πῖνε καθήμενος, ὄφρ’ ἔθελ’ αὐτός, 20.137 σίτου δ’ οὐκέτ’ ἔφη πεινήμεναι: εἴρετο γάρ μιν. 20.138 ἀλλ’ ὅτε δὴ κοίτοιο καὶ ὕπνου μιμνήσκοιτο, 20.139 ἡ μὲν δέμνι’ ἄνωγεν ὑποστορέσαι δμῳῇσιν, 20.140 αὐτὰρ ὅ γ’, ὥς τις πάμπαν ὀϊζυρὸς καὶ ἄποτμος, 20.141 οὐκ ἔθελ’ ἐν λέκτροισι καὶ ἐν ῥήγεσσι καθεύδειν, 20.142 ἀλλ’ ἐν ἀδεψήτῳ βοέῃ καὶ κώεσιν οἰῶν 20.143 ἔδραθ’ ἐνὶ προδόμῳ: χλαῖναν δ’ ἐπιέσσαμεν ἡμεῖς. 20.144 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 20.145 ἔγχος ἔχων, ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο. 20.146 βῆ δ’ ἴμεν εἰς ἀγορὴν μετ’ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. 20.147 ἡ δ’ αὖτε δμῳῇσιν ἐκέκλετο δῖα γυναικῶν, 20.148 Εὐρύκλει’, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο: 20.149 ἀγρεῖθ’, αἱ μὲν δῶμα κορήσατε ποιπνύσασαι, 20.150 ῥάσσατέ τ’, ἔν τε θρόνοις εὐποιήτοισι τάπητας 20.151 βάλλετε πορφυρέους: αἱ δὲ σπόγγοισι τραπέζας 20.152 πάσας ἀμφιμάσασθε, καθήρατε δὲ κρητῆρας 20.153 καὶ δέπα ἀμφικύπελλα τετυγμένα: ταὶ δὲ μεθ’ ὕδωρ 20.154 ἔρχεσθε κρήνηνδε, καὶ οἴσετε θᾶσσον ἰοῦσαι. 20.155 οὐ γὰρ δὴν μνηστῆρες ἀπέσσονται μεγάροιο, 20.156 ἀλλὰ μάλ’ ἦρι νέονται, ἐπεὶ καὶ πᾶσιν ἑορτή. 20.157 ὣς ἔφαθ’, αἱ δ’ ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο. 20.158 αἱ μὲν ἐείκοσι βῆσαν ἐπὶ κρήνην μελάνυδρον, 20.159 αἱ δ’ αὐτοῦ κατὰ δώματ’ ἐπισταμένως πονέοντο. 20.160 ἐς δ’ ἦλθον δρηστῆρες Ἀχαιῶν. οἱ μὲν ἔπειτα 20.161 εὖ καὶ ἐπισταμένως κέασαν ξύλα, ταὶ δὲ γυναῖκες 20.162 ἦλθον ἀπὸ κρήνης: ἐπὶ δέ σφισιν ἦλθε συβώτης 20.163 τρεῖς σιάλους κατάγων, οἳ ἔσαν μετὰ πᾶσιν ἄριστοι. 20.164 καὶ τοὺς μέν ῥ’ εἴασε καθ’ ἕρκεα καλὰ νέμεσθαι, 20.165 αὐτὸς δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα προσηύδα μειλιχίοισι: 20.166 ξεῖν’, ἦ ἄρ τί σε μᾶλλον Ἀχαιοὶ εἰσορόωσιν, 20.167 ἦέ σ’ ἀτιμάζουσι κατὰ μέγαρ’, ὡς τὸ πάρος περ; 20.168 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολυμήτις Ὀδυσσεύς: 20.169 αἲ γὰρ δή, Εὔμαιε, θεοὶ τισαίατο λώβην, 20.170 ἣν οἵδ’ ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανόωνται 20.171 οἴκῳ ἐν ἀλλοτρίῳ, οὐδ’ αἰδοῦς μοῖραν ἔχουσιν. 20.172 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 20.173 ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν. 20.174 αἶγας ἄγων αἳ πᾶσι μετέρεπον αἰπολίοισι, 20.175 δεῖπνον μνηστήρεσσι. δύω δ’ ἅμ’ ἕποντο νομῆες. 20.176 καὶ τὰς μὲν κατέδησεν ὑπ’ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ, 20.177 αὐτὸς δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα προσηύδα κερτομίοισι: 20.178 ξεῖν’, ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδ’ ἀνιήσεις κατὰ δῶμα 20.179 ἀνέρας αἰτίζων, ἀτὰρ οὐκ ἔξεισθα θύραζε; 20.180 πάντως οὐκέτι νῶϊ διακρινέεσθαι ὀΐω 20.181 πρὶν χειρῶν γεύσασθαι, ἐπεὶ σύ περ οὐ κατὰ κόσμον 20.182 αἰτίζεις: εἰσὶν δὲ καὶ ἄλλαι δαῖτες Ἀχαιῶν. 20.183 ὣς φάτο, τὸν δ’ οὔ τι προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς, 20.184 ἀλλ’ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων. 20.185 τοῖσι δ’ ἐπὶ τρίτος ἦλθε Φιλοίτιος, ὄρχαμος ἀνδρῶν, 20.186 βοῦν στεῖραν μνηστῆρσιν ἄγων καὶ πίονας αἶγας. 20.187 πορθμῆες δ’ ἄρα τούς γε διήγαγον, οἵ τε καὶ ἄλλους 20.188 ἀνθρώπους πέμπουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται. 20.189 καὶ τὰ μὲν εὖ κατέδησεν ὑπ’ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ, 20.190 αὐτὸς δ’ αὖτ’ ἐρέεινε συβώτην ἄγχι παραστάς: 20.191 τίς δὴ ὅδε ξεῖνος νέον εἰλήλουθε, συβῶτα, 20.192 ἡμέτερον πρὸς δῶμα; τέων δ’ ἐξ εὔχεται εἶναι 20.193 ἀνδρῶν; ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα; 20.194 δύσμορος, ἦ τε ἔοικε δέμας βασιλῆϊ ἄνακτι: 20.195 ἀλλὰ θεοὶ δυόωσι πολυπλάγκτους ἀνθρώπους, 20.196 ὁππότε καὶ βασιλεῦσιν ἐπικλώσωνται ὀϊζύν. 20.197 ἦ καὶ δεξιτερῇ δειδίσκετο χειρὶ παραστάς, 20.198 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 20.199 χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε: γένοιτό τοι ἔς περ ὀπίσσω 20.200 ὄλβος: ἀτὰρ μὲν νῦν γε κακοῖς ἔχεαι πολέεσσι. 20.201 Ζεῦ πάτερ, οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος: 20.202 οὐκ ἐλεαίρεις ἄνδρας, ἐπὴν δὴ γείνεαι αὐτός, 20.203 μισγέμεναι κακότητι καὶ ἄλγεσι λευγαλέοισιν. 20.204 ἴδιον, ὡς ἐνόησα, δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσε 20.205 μνησαμένῳ Ὀδυσῆος, ἐπεὶ καὶ κεῖνον ὀΐω 20.206 τοιάδε λαίφε’ ἔχοντα κατ’ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι, 20.207 εἴ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο. 20.208 εἰ δ’ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν, 20.209 ὤ μοι ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ὅς μ’ ἐπὶ βουσὶν 20.210 εἷσ’ ἔτι τυτθὸν ἐόντα Κεφαλλήνων ἐνὶ δήμῳ. 20.211 νῦν δ’ αἱ μὲν γίγνονται ἀθέσφατοι, οὐδέ κεν ἄλλως 20.212 ἀνδρί γ’ ὑποσταχύοιτο βοῶν γένος εὐρυμετώπων: 20.213 τὰς δ’ ἄλλοι με κέλονται ἀγινέμεναί σφισιν αὐτοῖς 20.214 ἔδμεναι: οὐδέ τι παιδὸς ἐνὶ μεγάροις ἀλέγουσιν, 20.215 οὐδ’ ὄπιδα τρομέουσι θεῶν: μεμάασι γὰρ ἤδη 20.216 κτήματα δάσσασθαι δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος. 20.217 αὐτὰρ ἐμοὶ τόδε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι 20.218 πόλλ’ ἐπιδινεῖται: μάλα μὲν κακὸν υἷος ἐόντος 20.219 ἄλλων δῆμον ἱκέσθαι ἰόντ’ αὐτῇσι βόεσσιν, 20.220 ἄνδρας ἐς ἀλλοδαπούς: τὸ δὲ ῥίγιον, αὖθι μένοντα 20.221 βουσὶν ἐπ’ ἀλλοτρίῃσι καθήμενον ἄλγεα πάσχειν. 20.222 καί κεν δὴ πάλαι ἄλλον ὑπερμενέων βασιλήων 20.223 ἐξικόμην φεύγων, ἐπεὶ οὐκέτ’ ἀνεκτὰ πέλονται: 20.224 ἀλλ’ ἔτι τὸν δύστηνον ὀΐομαι, εἴ ποθεν ἐλθὼν 20.225 ἀνδρῶν μνηστήρων σκέδασιν κατὰ δώματα θείῃ. 20.226 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 20.227 βουκόλ’, ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ’ ἄφρονι φωτὶ ἔοικας, 20.228 γιγνώσκω δὲ καὶ αὐτὸς ὅ τοι πινυτὴ φρένας ἵκει, 20.229 τοὔνεκά τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι: 20.230 ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν ξενίη τε τράπεζα 20.231 ἱστίη τ’ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω, 20.232 ἦ σέθεν ἐνθάδ’ ἐόντος ἐλεύσεται οἴκαδ’ Ὀδυσσεύς: 20.233 σοῖσιν δ’ ὀφθαλμοῖσιν ἐπόψεαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα, 20.234 κτεινομένους μνηστῆρας, οἳ ἐνθάδε κοιρανέουσιν. 20.235 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ: 20.236 αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τελέσειε Κρονίων: 20.237 γνοίης χ’ οἵη ἐμὴ δύναμις καὶ χεῖρες ἕπονται. 20.238 ὣς δ’ αὔτως Εὔμαιος ἐπεύξατο πᾶσι θεοῖσι 20.239 νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε. 20.240 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 20.241 μνηστῆρες δ’ ἄρα Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε 20.242 ἤρτυον: αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀριστερὸς ἤλυθεν ὄρνις, 20.243 αἰετὸς ὑψιπέτης, ἔχε δὲ τρήρωνα πέλειαν. 20.244 τοῖσιν δ’ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 20.245 ὦ φίλοι, οὐχ ἡμῖν συνθεύσεται ἥδε γε βουλή, 20.246 Τηλεμάχοιο φόνος: ἀλλὰ μνησώμεθα δαιτός. 20.247 ὣς ἔφατ’ Ἀμφίνομος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος. 20.248 ἐλθόντες δ’ ἐς δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο 20.249 χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, 20.250 οἱ δ’ ἱέρευον ὄϊς μεγάλους καὶ πίονας αἶγας, 20.251 ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην: 20.252 σπλάγχνα δ’ ἄρ’ ὀπτήσαντες ἐνώμων, ἐν δέ τε οἶνον 20.253 κρητῆρσιν κερόωντο: κύπελλα δὲ νεῖμε συβώτης. 20.254 σῖτον δέ σφ’ ἐπένειμε Φιλοίτιος, ὄρχαμος ἀνδρῶν, 20.255 καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἐῳνοχόει δὲ Μελανθεύς. 20.256 οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 20.257 Τηλέμαχος δ’ Ὀδυσῆα καθίδρυε, κέρδεα νωμῶν, 20.258 ἐντὸς ἐϋσταθέος μεγάρου, παρὰ λάϊνον οὐδόν, 20.259 δίφρον ἀεικέλιον καταθεὶς ὀλίγην τε τράπεζαν: 20.260 πὰρ δ’ ἐτίθει σπλάγχνων μοίρας, ἐν δ’ οἶνον ἔχευεν 20.261 ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν: 20.262 ἐνταυθοῖ νῦν ἧσο μετ’ ἀνδράσιν οἰνοποτάζων: 20.263 κερτομίας δέ τοι αὐτὸς ἐγὼ καὶ χεῖρας ἀφέξω 20.264 πάντων μνηστήρων, ἐπεὶ οὔ τοι δήμιός ἐστιν 20.265 οἶκος ὅδ’, ἀλλ’ Ὀδυσῆος, ἐμοὶ δ’ ἐκτήσατο κεῖνος. 20.266 ὑμεῖς δέ, μνηστῆρες, ἐπίσχετε θυμὸν ἐνιπῆς 20.267 καὶ χειρῶν, ἵνα μή τις ἔρις καὶ νεῖκος ὄρηται. 20.268 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες 20.269 Τηλέμαχον θαύμαζον, ὃ θαρσαλέως ἀγόρευε. 20.270 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός: 20.271 καὶ χαλεπόν περ ἐόντα δεχώμεθα μῦθον, Ἀχαιοί, 20.272 Τηλεμάχου: μάλα δ’ ἧμιν ἀπειλήσας ἀγορεύει. 20.273 οὐ γὰρ Ζεὺς εἴασε Κρονίων: τῷ κέ μιν ἤδη 20.274 παύσαμεν ἐν μεγάροισι, λιγύν περ ἐόντ’ ἀγορητήν. 20.275 ὣς ἔφατ’ Ἀντίνοος: ὁ δ’ ἄρ’ οὐκ ἐμπάζετο μύθων. 20.276 κήρυκες δ’ ἀνὰ ἄστυ θεῶν ἱερὴν ἑκατόμβην 20.277 ἦγον: τοὶ δ’ ἀγέροντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ 20.278 ἄλσος ὕπο σκιερὸν ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος. 20.279 οἱ δ’ ἐπεὶ ὤπτησαν κρέ’ ὑπέρτερα καὶ ἐρύσαντο, 20.280 μοίρας δασσάμενοι δαίνυντ’ ἐρικυδέα δαῖτα: 20.281 πὰρ δ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆϊ μοῖραν θέσαν οἳ πονέοντο 20.282 ἴσην, ὡς αὐτοί περ ἐλάγχανον: ὣς γὰρ ἀνώγει 20.283 Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο. 20.284 μνηστῆρας δ’ οὐ πάμπαν ἀγήνορας εἴα Ἀθήνη 20.285 λώβης ἴσχεσθαι θυμαλγέος, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον 20.286 δύη ἄχος κραδίην Λαερτιάδην Ὀδυσῆα. 20.287 ἦν δέ τις ἐν μνηστῆρσιν ἀνὴρ ἀθεμίστια εἰδώς, 20.288 Κτήσιππος δ’ ὄνομ’ ἔσκε, Σάμῃ δ’ ἐνὶ οἰκία ναῖεν: 20.289 ὃς δή τοι κτεάτεσσι πεποιθὼς θεσπεσίοισι 20.290 μνάσκετ’ Ὀδυσσῆος δὴν οἰχομένοιο δάμαρτα. 20.291 ὅς ῥα τότε μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι μετηύδα: 20.292 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγήνορες, ὄφρα τι εἴπω: 20.293 μοῖραν μὲν δὴ ξεῖνος ἔχει πάλαι, ὡς ἐπέοικεν, 20.294 ἴσην: οὐ γὰρ καλὸν ἀτέμβειν οὐδὲ δίκαιον 20.295 ξείνους Τηλεμάχου, ὅς κεν τάδε δώμαθ’ ἵκηται. 20.296 ἀλλ’ ἄγε οἱ καὶ ἐγὼ δῶ ξείνιον, ὄφρα καὶ αὐτὸς 20.297 ἠὲ λοετροχόῳ δώῃ γέρας ἠέ τῳ ἄλλῳ 20.298 δμώων, οἳ κατὰ δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο. 20.299 ὣς εἰπὼν ἔρριψε βοὸς πόδα χειρὶ παχείῃ. 20.300 κείμενον ἐκ κανέοιο λαβών: ὁ δ’ ἀλεύατ’ Ὀδυσσεὺς 20.301 ἦκα παρακλίνας κεφαλήν, μείδησε δὲ θυμῷ 20.302 σαρδάνιον μάλα τοῖον: ὁ δ’ εὔδμητον βάλε τοῖχον. 20.303 Κτήσιππον δ’ ἄρα Τηλέμαχος ἠνίπαπε μύθῳ: 20.304 Κτήσιππ’, ἦ μάλα τοι τόδε κέρδιον ἔπλετο θυμῷ: 20.305 οὐκ ἔβαλες τὸν ξεῖνον: ἀλεύατο γὰρ βέλος αὐτός. 20.306 ἦ γάρ κέν σε μέσον βάλον ἔγχεϊ ὀξυόεντι, 20.307 καί κέ τοι ἀντὶ γάμοιο πατὴρ τάφον ἀμφεπονεῖτο 20.308 ἐνθάδε. τῷ μή τίς μοι ἀεικείας ἐνὶ οἴκῳ 20.309 φαινέτω: ἤδη γὰρ νοέω καὶ οἶδα ἕκαστα, 20.310 ἐσθλά τε καὶ τὰ χέρηα: πάρος δ’ ἔτι νήπιος ἦα. 20.311 ἀλλ’ ἔμπης τάδε μὲν καὶ τέτλαμεν εἰσορόωντες, 20.312 μήλων σφαζομένων οἴνοιό τε πινομένοιο 20.313 καὶ σίτου: χαλεπὸν γὰρ ἐρυκακέειν ἕνα πολλούς. 20.314 ἀλλ’ ἄγε μηκέτι μοι κακὰ ῥέζετε δυσμενέοντες: 20.315 εἰ δ’ ἤδη μ’ αὐτὸν κτεῖναι μενεαίνετε χαλκῷ, 20.316 καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη 20.317 τεθνάμεν ἢ τάδε γ’ αἰὲν ἀεικέα ἔργ’ ὁράασθαι, 20.318 ξείνους τε στυφελιζομένους δμῳάς τε γυναῖκας 20.319 ῥυστάζοντας ἀεικελίως κατὰ δώματα καλά. 20.320 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ: 20.321 ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος: 20.322 ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ἐπὶ ῥηθέντι δικαίῳ 20.323 ἀντιβίοις ἐπέεσσι καθαπτόμενος χαλεπαίνοι: 20.324 μήτε τι τὸν ξεῖνον στυφελίζετε μήτε τιν’ ἄλλον 20.325 δμώων, οἳ κατὰ δώματ’ Ὀδυσσῆος θείοιο. 20.326 Τηλεμάχῳ δέ κε μῦθον ἐγὼ καὶ μητέρι φαίην 20.327 ἤπιον, εἴ σφωϊν κραδίῃ ἅδοι ἀμφοτέροιϊν. 20.328 ὄφρα μὲν ὑμῖν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει 20.329 νοστήσειν Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε, 20.330 τόφρ’ οὔ τις νέμεσις μενέμεν τ’ ἦν ἰσχέμεναί τε 20.331 μνηστῆρας κατὰ δώματ’, ἐπεὶ τόδε κέρδιον ἦεν, 20.332 εἰ νόστησ’ Ὀδυσεὺς καὶ ὑπότροπος ἵκετο δῶμα: 20.333 νῦν δ’ ἤδη τόδε δῆλον, ὅ τ’ οὐκέτι νόστιμός ἐστιν. 20.334 ἀλλ’ ἄγε, σῇ τάδε μητρὶ παρεζόμενος κατάλεξον, 20.335 γήμασθ’ ὅς τις ἄριστος ἀνὴρ καὶ πλεῖστα πόρῃσιν, 20.336 ὄφρα σὺ μὲν χαίρων πατρώϊα πάντα νέμηαι, 20.337 ἔσθων καὶ πίνων, ἡ δ’ ἄλλου δῶμα κομίζῃ. 20.338 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 20.339 οὐ μὰ Ζῆν’, Ἀγέλαε, καὶ ἄλγεα πατρὸς ἐμοῖο, 20.340 ὅς που τῆλ’ Ἰθάκης ἢ ἔφθιται ἢ ἀλάληται, 20.341 οὔ τι διατρίβω μητρὸς γάμον, ἀλλὰ κελεύω 20.342 γήμασθ’ ᾧ κ’ ἐθέλῃ, ποτὶ δ’ ἄσπετα δῶρα δίδωμι. 20.343 αἰδέομαι δ’ ἀέκουσαν ἀπὸ μεγάροιο δίεσθαι 20.344 μύθῳ ἀναγκαίῳ: μὴ τοῦτο θεὸς τελέσειεν. 20.345 ὣς φάτο Τηλέμαχος: μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς Ἀθήνη 20.346 ἄσβεστον γέλω ὦρσε, παρέπλαγξεν δὲ νόημα. 20.347 οἱ δ’ ἤδη γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν, 20.348 αἱμοφόρυκτα δὲ δὴ κρέα ἤσθιον: ὄσσε δ’ ἄρα σφέων 20.349 δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δ’ ὠΐετο θυμός. 20.350 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής: 20.351 ἆ δειλοί, τί κακὸν τόδε πάσχετε; νυκτὶ μὲν ὑμέων 20.352 εἰλύαται κεφαλαί τε πρόσωπά τε νέρθε τε γοῦνα. 20.353 οἰμωγὴ δὲ δέδηε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί, 20.354 αἵματι δ’ ἐρράδαται τοῖχοι καλαί τε μεσόδμαι: 20.355 εἰδώλων δὲ πλέον πρόθυρον, πλείη δὲ καὶ αὐλή, 20.356 ἱεμένων Ἔρεβόσδε ὑπὸ ζόφον: ἠέλιος δὲ 20.357 οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, κακὴ δ’ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς. 20.358 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπ’ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν. 20.359 τοῖσιν δ’ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχ’ ἀγορεύειν: 20.360 ἀφραίνει ξεῖνος νέον ἄλλοθεν εἰληλουθώς. 20.361 ἀλλά μιν αἶψα, νέοι, δόμου ἐκπέμψασθε θύραζε 20.362 εἰς ἀγορὴν ἔρχεσθαι, ἐπεὶ τάδε νυκτὶ ἐΐσκει. 20.363 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής: 20.364 Εὐρύμαχ’, οὔ τί σ’ ἄνωγα ἐμοὶ πομπῆας ὀπάζειν: 20.365 εἰσί μοι ὀφθαλμοί τε καὶ οὔατα καὶ πόδες ἄμφω 20.366 καὶ νόος ἐν στήθεσσι τετυγμένος οὐδὲν ἀεικής. 20.367 τοῖς ἔξειμι θύραζε, ἐπεὶ νοέω κακὸν ὔμμιν 20.368 ἐρχόμενον, τό κεν οὔ τις ὑπεκφύγοι οὐδ’ ἀλέαιτο 20.369 μνηστήρων, οἳ δῶμα κάτ’ ἀντιθέου Ὀδυσῆος 20.370 ἀνέρας ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανάασθε. 20.371 ὣς εἰπὼν ἐξῆλθε δόμων εὖ ναιεταόντων, 20.372 ἵκετο δ’ ἐς Πείραιον, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο. 20.373 μνηστῆρες δ’ ἄρα πάντες ἐς ἀλλήλους ὁρόωντες 20.374 Τηλέμαχον ἐρέθιζον, ἐπὶ ξείνοις γελόωντες: 20.375 ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 20.376 Τηλέμαχ’, οὔ τις σεῖο κακοξεινώτερος ἄλλος: 20.377 οἷον μέν τινα τοῦτον ἔχεις ἐπίμαστον ἀλήτην, 20.378 σίτου καὶ οἴνου κεχρημένον, οὐδέ τι ἔργων 20.379 ἔμπαιον οὐδὲ βίης, ἀλλ’ αὔτως ἄχθος ἀρούρης. 20.380 ἄλλος δ’ αὖτέ τις οὗτος ἀνέστη μαντεύεσθαι. 20.381 ἀλλ’ εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη: 20.382 τοὺς ξείνους ἐν νηῒ πολυκληῗδι βαλόντες 20.383 ἐς Σικελοὺς πέμψωμεν, ὅθεν κέ τοι ἄξιον ἄλφοι. 20.384 ὣς ἔφασαν μνηστῆρες: ὁ δ’ οὐκ ἐμπάζετο μύθων, 20.385 ἀλλ’ ἀκέων πατέρα προσεδέρκετο, δέγμενος αἰεί, 20.386 ὁππότε δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσει. 20.387 ἡ δὲ κατ’ ἄντηστιν θεμένη περικαλλέα δίφρον 20.388 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια, 20.389 ἀνδρῶν ἐν μεγάροισιν ἑκάστου μῦθον ἄκουεν. 20.390 δεῖπνον μὲν γάρ τοί γε γελοίωντες τετύκοντο 20.391 ἡδὺ τε καὶ μενοεικές, ἐπεὶ μάλα πόλλ’ ἱέρευσαν: 20.392 δόρπου δ’ οὐκ ἄν πως ἀχαρίστερον ἄλλο γένοιτο, 20.393 οἷον δὴ τάχ’ ἔμελλε θεὰ καὶ καρτερὸς ἀνὴρ 20.394 θησέμεναι: πρότεροι γὰρ ἀεικέα μηχανόωντο. 21.001 τῇ δ’ ἄρ’ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, 21.002 κούρῃ Ἰκαρίοιο, περίφρονι Πηνελοπείῃ, 21.003 τόξον μνηστήρεσσι θέμεν πολιόν τε σίδηρον 21.004 ἐν μεγάροις Ὀδυσῆος, ἀέθλια καὶ φόνου ἀρχήν. 21.005 κλίμακα δ’ ὑψηλὴν προσεβήσετο οἷο δόμοιο, 21.006 εἵλετο δὲ κληῗδ’ εὐκαμπέα χειρὶ παχείῃ 21.007 καλὴν χαλκείην: κώπη δ’ ἐλέφαντος ἐπῆεν. 21.008 βῆ δ’ ἴμεναι θάλαμόνδε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 21.009 ἔσχατον: ἔνθα δέ οἱ κειμήλια κεῖτο ἄνακτος, 21.010 χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος. 21.011 ἔνθα δὲ τόξον κεῖτο παλίντονον ἠδὲ φαρέτρη 21.012 ἰοδόκος, πολλοὶ δ’ ἔνεσαν στονόεντες ὀϊστοί, 21.013 δῶρα τά οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας 21.014 Ἴφιτος Εὐρυτίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισι. 21.015 τὼ δ’ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιϊν 21.016 οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο δαΐφρονος. ἦ τοι Ὀδυσσεὺς 21.017 ἦλθε μετὰ χρεῖος, τό ῥά οἱ πᾶς δῆμος ὄφελλε: 21.018 μῆλα γὰρ ἐξ Ἰθάκης Μεσσήνιοι ἄνδρες ἄειραν 21.019 νηυσὶ πολυκλήϊσι τριηκόσι’ ἠδὲ νομῆας. 21.020 τῶν ἕνεκ’ ἐξεσίην πολλὴν ὁδὸν ἦλθεν Ὀδυσσεὺς 21.021 παιδνὸς ἐών: πρὸ γὰρ ἧκε πατὴρ ἄλλοι τε γέροντες. 21.022 Ἴφιτος αὖθ’ ἵππους διζήμενος, αἵ οἱ ὄλοντο 21.023 δώδεκα θήλειαι, ὑπὸ δ’ ἡμίονοι ταλαεργοί: 21.024 αἳ δή οἱ καὶ ἔπειτα φόνος καὶ μοῖρα γένοντο, 21.025 ἐπεὶ δὴ Διὸς υἱὸν ἀφίκετο καρτερόθυμον, 21.026 φῶθ’ Ἡρακλῆα, μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων, 21.027 ὅς μιν ξεῖνον ἐόντα κατέκτανεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ, 21.028 σχέτλιος, οὐδὲ θεῶν ὄπιν ᾐδέσατ’ οὐδὲ τράπεζαν, 21.029 τὴν ἥν οἱ παρέθηκεν: ἔπειτα δὲ πέφνε καὶ αὐτόν, 21.030 ἵππους δ’ αὐτὸς ἔχε κρατερώνυχας ἐν μεγάροισι. 21.031 τὰς ἐρέων Ὀδυσῆϊ συνήντετο, δῶκε δὲ τόξον, 21.032 τὸ πρὶν μέν ῥ’ ἐφόρει μέγας Εὔρυτος, αὐτὰρ ὁ παιδὶ 21.033 κάλλιπ’ ἀποθνῄσκων ἐν δώμασιν ὑψηλοῖσι. 21.034 τῷ δ’ Ὀδυσεὺς ξίφος ὀξὺ καὶ ἄλκιμον ἔγχος ἔδωκεν, 21.035 ἀρχὴν ξεινοσύνης προσκηδέος: οὐδὲ τραπέζῃ 21.036 γνώτην ἀλλήλων: πρὶν γὰρ Διὸς υἱὸς ἔπεφνεν 21.037 Ἴφιτον Εὐρυτίδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν, 21.038 ὅς οἱ τόξον ἔδωκε. τὸ δ’ οὔ ποτε δῖος Ὀδυσσεὺς 21.039 ἐρχόμενος πόλεμόνδε μελαινάων ἐπὶ νηῶν 21.040 ᾑρεῖτ’, ἀλλ’ αὐτοῦ μνῆμα ξείνοιο φίλοιο 21.041 κέσκετ’ ἐνὶ μεγάροισι, φόρει δέ μιν ἧς ἐπὶ γαίης. 21.042 ἡ δ’ ὅτε δὴ θάλαμον τὸν ἀφίκετο δῖα γυναικῶν 21.043 οὐδόν τε δρύϊνον προσεβήσετο, τόν ποτε τέκτων 21.044 ξέσσεν ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν, 21.045 ἐν δὲ σταθμοὺς ἄρσε, θύρας δ’ ἐπέθηκε φαεινάς, 21.046 αὐτίκ’ ἄρ’ ἥ γ’ ἱμάντα θοῶς ἀπέλυσε κορώνης, 21.047 ἐν δὲ κληῗδ’ ἧκε, θυρέων δ’ ἀνέκοπτεν ὀχῆας 21.048 ἄντα τιτυσκομένη: τὰ δ’ ἀνέβραχεν ἠΰτε ταῦρος 21.049 βοσκόμενος λειμῶνι: τόσ’ ἔβραχε καλὰ θύρετρα 21.050 πληγέντα κληΐδι, πετάσθησαν δέ οἱ ὦκα. 21.051 ἡ δ’ ἄρ’ ἐφ’ ὑψηλῆς σανίδος βῆ: ἔνθα δὲ χηλοὶ 21.052 ἕστασαν, ἐν δ’ ἄρα τῇσι θυώδεα εἵματ’ ἔκειτο. 21.053 ἔνθεν ὀρεξαμένη ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον 21.054 αὐτῷ γωρυτῷ, ὅς οἱ περίκειτο φαεινός. 21.055 ἑζομένη δὲ κατ’ αὖθι, φίλοις ἐπὶ γούνασι θεῖσα, 21.056 κλαῖε μάλα λιγέως, ἐκ δ’ ᾕρεε τόξον ἄνακτος. 21.057 ἡ δ’ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο, 21.058 βῆ ῥ’ ἴμεναι μέγαρόνδε μετὰ μνηστῆρας ἀγαυοὺς 21.059 τόξον ἔχουσ’ ἐν χειρὶ παλίντονον ἠδὲ φαρέτρην 21.060 ἰοδόκον: πολλοὶ δ’ ἔνεσαν στονόεντες ὀϊστοί. 21.061 τῇ δ’ ἄρ’ ἅμ’ ἀμφίπολοι φέρον ὄγκιον, ἔνθα σίδηρος 21.062 κεῖτο πολὺς καὶ χαλκός, ἀέθλια τοῖο ἄνακτος. 21.063 ἡ δ’ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν, 21.064 στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο, 21.065 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα. 21.066 ἀμφίπολος δ’ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη. 21.067 αὐτίκα δὲ μνηστῆρσι μετηύδα καὶ φάτο μῦθον: 21.068 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγήνορες, οἳ τόδε δῶμα 21.069 ἐχράετ’ ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν ἐμμενὲς αἰεὶ 21.070 ἀνδρὸς ἀποιχομένοιο πολὺν χρόνον: οὐδέ τιν’ ἄλλην 21.071 μύθου ποιήσασθαι ἐπισχεσίην ἐδύνασθε, 21.072 ἀλλ’ ἐμὲ ἱέμενοι γῆμαι θέσθαι τε γυναῖκα. 21.073 ἀλλ’ ἄγετε, μνηστῆρες, ἐπεὶ τόδε φαίνετ’ ἄεθλον. 21.074 θήσω γὰρ μέγα τόξον Ὀδυσσῆος θείοιο: 21.075 ὃς δέ κε ῥηΐτατ’ ἐντανύσῃ βιὸν ἐν παλάμῃσι 21.076 καὶ διοϊστεύσῃ πελέκεων δυοκαίδεκα πάντων, 21.077 τῷ κεν ἅμ’ ἑσποίμην, νοσφισσαμένη τόδε δῶμα 21.078 κουρίδιον, μάλα καλόν, ἐνίπλειον βιότοιο, 21.079 τοῦ ποτὲ μεμνήσεσθαι ὀΐομαι ἔν περ ὀνείρῳ. 21.080 ὣς φάτο, καί ῥ’ Εὔμαιον ἀνώγει, δῖον ὑφορβόν, 21.081 τόξον μνηστήρεσσι θέμεν πολιόν τε σίδηρον. 21.082 δακρύσας δ’ Εὔμαιος ἐδέξατο καὶ κατέθηκε: 21.083 κλαῖε δὲ βουκόλος ἄλλοθ’, ἐπεὶ ἴδε τόξον ἄνακτος. 21.084 Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 21.085 νήπιοι ἀγροιῶται, ἐφημέρια φρονέοντες, 21.086 ἆ δειλώ, τί νυ δάκρυ κατείβετον ἠδὲ γυναικὶ 21.087 θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὀρίνετον; ᾗ τε καὶ ἄλλως 21.088 κεῖται ἐν ἄλγεσι θυμός, ἐπεὶ φίλον ὤλεσ’ ἀκοίτην. 21.089 ἀλλ’ ἀκέων δαίνυσθε καθήμενοι, ἠὲ θύραζε 21.090 κλαίετον ἐξελθόντε, κατ’ αὐτόθι τόξα λιπόντε, 21.091 μνηστήρεσσιν ἄεθλον ἀάατον: οὐ γὰρ ὀΐω 21.092 ῥηϊδίως τόδε τόξον ἐΰξοον ἐντανύεσθαι. 21.093 οὐ γάρ τις μέτα τοῖος ἀνὴρ ἐν τοίσδεσι πᾶσιν 21.094 οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκεν: ἐγὼ δέ μιν αὐτὸς ὄπωπα, 21.095 καὶ γὰρ μνήμων εἰμί, πάϊς δ’ ἔτι νήπιος ἦα. 21.096 ὣς φάτο, τῷ δ’ ἄρα θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει 21.097 νευρὴν ἐντανύσειν διοϊστεύσειν τε σιδήρου. 21.098 ἦ τοι ὀϊστοῦ γε πρῶτος γεύσεσθαι ἔμελλεν 21.099 ἐκ χειρῶν Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ὃν τότ’ ἀτίμα 21.100 ἥμενος ἐν μεγάροις, ἐπὶ δ’ ὤρνυε πάντας ἑταίρους. 21.101 τοῖσι δὲ καὶ μετέειφ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο: 21.102 ὢ πόποι, ἦ μάλα με Ζεὺς ἄφρονα θῆκε Κρονίων: 21.103 μήτηρ μέν μοί φησι φίλη, πινυτή περ ἐοῦσα, 21.104 ἄλλῳ ἅμ’ ἕψεσθαι νοσφισσαμένη τόδε δῶμα: 21.105 αὐτὰρ ἐγὼ γελόω καὶ τέρπομαι ἄφρονι θυμῷ. 21.106 ἀλλ’ ἄγετε, μνηστῆρες, ἐπεὶ τόδε φαίνετ’ ἄεθλον, 21.107 οἵη νῦν οὐκ ἔστι γυνὴ κατ’ Ἀχαιΐδα γαῖαν, 21.108 οὔτε Πύλου ἱερῆς οὔτ’ Ἄργεος οὔτε Μυκήνης: 21.109 οὔτ’ αὐτῆς Ἰθάκης οὔτ’ ἠπείροιο μελαίνης: 21.110 καὶ δ’ αὐτοὶ τόδε γ’ ἴστε: τί με χρὴ μητέρος αἴνου; 21.111 ἀλλ’ ἄγε μὴ μύνῃσι παρέλκετε μηδ’ ἔτι τόξου 21.112 δηρὸν ἀποτρωπᾶσθε τανυστύος, ὄφρα ἴδωμεν. 21.113 καὶ δέ κεν αὐτὸς ἐγὼ τοῦ τόξου πειρησαίμην: 21.114 εἰ δέ κεν ἐντανύσω διοϊστεύσω τε σιδήρου, 21.115 οὔ κέ μοι ἀχνυμένῳ τάδε δώματα πότνια μήτηρ 21.116 λείποι ἅμ’ ἄλλῳ ἰοῦσ’, ὅτ’ ἐγὼ κατόπισθε λιποίμην 21.117 οἷός τ’ ἤδη πατρὸς ἀέθλια κάλ’ ἀνελέσθαι. 21.118 ἦ καὶ ἀπ’ ὤμοιϊν χλαῖναν θέτο φοινικόεσσαν 21.119 ὀρθὸς ἀναΐξας, ἀπὸ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ’ ὤμων. 21.120 πρῶτον μὲν πελέκεας στῆσεν, διὰ τάφρον ὀρύξας 21.121 πᾶσι μίαν μακρήν, καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν, 21.122 ἀμφὶ δὲ γαῖαν ἔναξε: τάφος δ’ ἕλε πάντας ἰδόντας, 21.123 ὡς εὐκόσμως στῆσε: πάρος δ’ οὐ πώ ποτ’ ὀπώπει. 21.124 στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν καὶ τόξου πειρήτιζε. 21.125 τρὶς μέν μιν πελέμιξεν ἐρύσσεσθαι μενεαίνων, 21.126 τρὶς δὲ μεθῆκε βίης, ἐπιελπόμενος τό γε θυμῷ, 21.127 νευρὴν ἐντανύειν διοϊστεύσειν τε σιδήρου. 21.128 καί νύ κε δή ῥ’ ἐτάνυσσε βίῃ τὸ τέταρτον ἀνέλκων, 21.129 ἀλλ’ Ὀδυσεὺς ἀνένευε καὶ ἔσχεθεν ἱέμενόν περ. 21.130 τοῖς δ’ αὖτις μετέειφ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο: 21.131 ὢ πόποι, ἦ καὶ ἔπειτα κακός τ’ ἔσομαι καὶ ἄκικυς, 21.132 ἠὲ νεώτερός εἰμι καὶ οὔ πω χερσὶ πέποιθα 21.133 ἄνδρ’ ἀπαμύνασθαι, ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ. 21.134 ἀλλ’ ἄγεθ’, οἵ περ ἐμεῖο βίῃ προφερέστεροί ἐστε, 21.135 τόξου πειρήσασθε, καὶ ἐκτελέωμεν ἄεθλον. 21.136 ὣς εἰπὼν τόξον μὲν ἀπὸ ἕο θῆκε χαμᾶζε, 21.137 κλίνας κολλητῇσιν ἐϋξέστῃς σανίδεσσιν, 21.138 αὐτοῦ δ’ ὠκὺ βέλος καλῇ προσέκλινε κορώνῃ, 21.139 ἂψ δ’ αὖτις κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη. 21.140 τοῖσιν δ’ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός: 21.141 ὄρνυσθ’ ἑξείης ἐπιδέξια πάντες ἑταῖροι, 21.142 ἀρξάμενοι τοῦ χώρου ὅθεν τέ περ οἰνοχοεύει. 21.143 ὣς ἔφατ’ Ἀντίνοος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος. 21.144 Λειώδης δὲ πρῶτος ἀνίστατο, Οἴνοπος υἱός, 21.145 ὅ σφι θυοσκόος ἔσκε, παρὰ κρητῆρα δὲ καλὸν 21.146 ἷζε μυχοίτατος αἰέν: ἀτασθαλίαι δέ οἱ οἴῳ 21.147 ἐχθραὶ ἔσαν, πᾶσιν δὲ νεμέσσα μνηστήρεσσιν: 21.148 ὅς ῥα τότε πρῶτος τόξον λάβε καὶ βέλος ὠκύ. 21.149 στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν καὶ τόξου πειρήτιζεν, 21.150 οὐδέ μιν ἐντάνυσε: πρὶν γὰρ κάμε χεῖρας ἀνέλκων 21.151 ἀτρίπτους ἁπαλάς: μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἔειπεν: 21.152 ὦ φίλοι, οὐ μὲν ἐγὼ τανύω, λαβέτω δὲ καὶ ἄλλος. 21.153 πολλοὺς γὰρ τόδε τόξον ἀριστῆας κεκαδήσει 21.154 θυμοῦ καὶ ψυχῆς, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστι 21.155 τεθνάμεν ἢ ζώοντας ἁμαρτεῖν, οὗθ’ ἕνεκ’ αἰεὶ 21.156 ἐνθάδ’ ὁμιλέομεν, ποτιδέγμενοι ἤματα πάντα. 21.157 νῦν μέν τις καὶ ἔλπετ’ ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ μενοινᾷ 21.158 γῆμαι Πηνελόπειαν, Ὀδυσσῆος παράκοιτιν. 21.159 αὐτὰρ ἐπὴν τόξου πειρήσεται ἠδὲ ἴδηται, 21.160 ἄλλην δή τιν’ ἔπειτα Ἀχαιϊάδων εὐπέπλων 21.161 μνάσθω ἐέδνοισιν διζήμενος: ἡ δέ κ’ ἔπειτα 21.162 γήμαιθ’ ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι. 21.163 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν καὶ ἀπὸ ἕο τόξον ἔθηκε, 21.164 κλίνας κολλητῇσιν ἐϋξέστῃς σανίδεσσιν, 21.165 αὐτοῦ δ’ ὠκὺ βέλος καλῇ προσέκλινε κορώνῃ, 21.166 ἂψ δ’ αὖτις κατ’ ἄρ ἕζετ’ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη. 21.167 Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε: 21.168 λειῶδες, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, 21.169 δεινόν τ’ ἀργαλέον τε, —νεμεσσῶμαι δέ τ’ ἀκούων— 21.170 εἰ δὴ τοῦτό γε τόξον ἀριστῆας κεκαδήσει 21.171 θυμοῦ καὶ ψυχῆς, ἐπεὶ οὐ δύνασαι σὺ τανύσσαι. 21.172 οὐ γάρ τοί σέ γε τοῖον ἐγείνατο πότνια μήτηρ 21.173 οἷόν τε ῥυτῆρα βιοῦ τ’ ἔμεναι καὶ ὀϊστῶν: 21.174 ἀλλ’ ἄλλοι τανύουσι τάχα μνηστῆρες ἀγαυοί. 21.175 ὣς φάτο, καί ῥ’ ἐκέλευσε Μελάνθιον, αἰπόλον αἰγῶν: 21.176 ἄγρει δή, πῦρ κῆον ἐνὶ μεγάροισι, Μελανθεῦ, 21.177 πὰρ δὲ τίθει δίφρον τε μέγαν καὶ κῶας ἐπ’ αὐτοῦ, 21.178 ἐκ δὲ στέατος ἔνεικε μέγαν τροχὸν ἔνδον ἐόντος, 21.179 ὄφρα νέοι θάλποντες, ἐπιχρίοντες ἀλοιφῇ, 21.180 τόξου πειρώμεσθα καὶ ἐκτελέωμεν ἄεθλον. 21.181 ὣς φάθ’, ὁ δ’ αἶψ’ ἀνέκαιε Μελάνθιος ἀκάματον πῦρ, 21.182 πὰρ δὲ φέρων δίφρον θῆκεν καὶ κῶας ἐπ’ αὐτοῦ, 21.183 ἐκ δὲ στέατος ἔνεικε μέγαν τροχὸν ἔνδον ἐόντος: 21.184 τῷ ῥα νέοι θάλποντες ἐπειρῶντ’: οὐδ’ ἐδύναντο 21.185 ἐντανύσαι, πολλὸν δὲ βίης ἐπιδευέες ἦσαν. 21.186 Ἀντίνοος δ’ ἔτ’ ἐπεῖχε καὶ Εὐρύμαχος θεοειδής, 21.187 ἀρχοὶ μνηστήρων: ἀρετῇ δ’ ἔσαν ἔξοχ’ ἄριστοι. 21.188 τὼ δ’ ἐξ οἴκου βῆσαν ὁμαρτήσαντες ἅμ’ ἄμφω 21.189 βουκόλος ἠδὲ συφορβὸς Ὀδυσσῆος θείοιο: 21.190 ἐκ δ’ αὐτὸς μετὰ τοὺς δόμου ἤλυθε δῖος Ὀδυσσεύς. 21.191 ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐκτὸς θυρέων ἔσαν ἠδὲ καὶ αὐλῆς, 21.192 φθεγξάμενός σφε ἔπεσσι προσηύδα μειλιχίοισι: 21.193 βουκόλε καὶ σύ, συφορβέ, ἔπος τί κε μυθησαίμην, 21.194 ἦ αὐτὸς κεύθω; φάσθαι δέ με θυμὸς ἀνώγει. 21.195 ποῖοί κ’ εἶτ’ Ὀδυσῆϊ ἀμυνέμεν, εἴ ποθεν ἔλθοι 21.196 ὧδε μάλ’ ἐξαπίνης καί τις θεὸς αὐτὸν ἐνείκαι; 21.197 ἤ κε μνηστήρεσσιν ἀμύνοιτ’ ἦ Ὀδυσῆϊ; 21.198 εἴπαθ’ ὅπως ὑμέας κραδίη θυμός τε κελεύει. 21.199 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ: 21.200 Ζεῦ πάτερ, αἲ γὰρ τοῦτο τελευτήσειας ἐέλδωρ, 21.201 ὡς ἔλθοι μὲν κεῖνος ἀνήρ, ἀγάγοι δέ ἑ δαίμων: 21.202 γνοίης χ’ οἵη ἐμὴ δύναμις καὶ χεῖρες ἕπονται. 21.203 ὣς δ’ αὔτως Εὔμαιος ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσι 21.204 νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε. 21.205 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τῶν γε νόον νημερτέ’ ἀνέγνω, 21.206 ἐξαῦτίς σφε ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν: 21.207 ἔνδον μὲν δὴ ὅδ’ αὐτὸς ἐγώ, κακὰ πολλὰ μογήσας 21.208 ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν. 21.209 γιγνώσκω δ’ ὡς σφῶϊν ἐελδομένοισιν ἱκάνω 21.210 οἴοισι δμώων: τῶν δ’ ἄλλων οὔ τευ ἄκουσα 21.211 εὐξαμένου ἐμὲ αὖτις ὑπότροπον οἴκαδ’ ἱκέσθαι. 21.212 σφῶϊν δ’, ὡς ἔσεταί περ, ἀληθείην καταλέξω. 21.213 εἴ χ’ ὑπ’ ἐμοί γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας ἀγαυούς, 21.214 ἄξομαι ἀμφοτέροις ἀλόχους καὶ κτήματ’ ὀπάσσω 21.215 οἰκία τ’ ἐγγὺς ἐμεῖο τετυγμένα: καί μοι ἔπειτα 21.216 Τηλεμάχου ἑτάρω τε κασιγνήτω τε ἔσεσθον. 21.217 εἰ δ’ ἄγε δή, καὶ σῆμα ἀριφραδὲς ἄλλο τι δείξω, 21.218 ὄφρα μ’ ἐῢ γνῶτον πιστωθῆτόν τ’ ἐνὶ θυμῷ, 21.219 οὐλήν, τήν ποτέ με σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι 21.220 Παρνησόνδ’ ἐλθόντα σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο. 21.221 ὣς εἰπὼν ῥάκεα μεγάλης ἀποέργαθεν οὐλῆς. 21.222 τὼ δ’ ἐπεὶ εἰσιδέτην εὖ τ’ ἐφράσσαντο ἕκαστα, 21.223 κλαῖον ἄρ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆϊ δαΐφρονι χεῖρε βαλόντε, 21.224 καὶ κύνεον ἀγαπαζόμενοι κεφαλήν τε καὶ ὤμους 21.225 ὣς δ’ αὔτως Ὀδυσεὺς κεφαλὰς καὶ χεῖρας ἔκυσσε. 21.226 καί νύ κ’ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο, 21.227 εἰ μὴ Ὀδυσσεὺς αὐτὸς ἐρύκακε φώνησέν τε: 21.228 παύεσθον κλαυθμοῖο γόοιό τε, μή τις ἴδηται 21.229 ἐξελθὼν μεγάροιο, ἀτὰρ εἴπῃσι καὶ εἴσω. 21.230 ἀλλὰ προμνηστῖνοι ἐσέλθετε, μηδ’ ἅμα πάντες, 21.231 πρῶτος ἐγώ, μετὰ δ’ ὔμμες: ἀτὰρ τόδε σῆμα τετύχθω: 21.232 ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες, ὅσοι μνηστῆρες ἀγαυοί, 21.233 οὐκ ἐάσουσιν ἐμοὶ δόμεναι βιὸν ἠδὲ φαρέτρην: 21.234 ἀλλὰ σύ, δῖ’ Εὔμαιε, φέρων ἀνὰ δώματα τόξον 21.235 ἐν χείρεσσιν ἐμοὶ θέμεναι, εἰπεῖν τε γυναιξὶ 21.236 κληῗσαι μεγάροιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας, 21.237 ἢν δέ τις ἢ στοναχῆς ἠὲ κτύπου ἔνδον ἀκούσῃ 21.238 ἀνδρῶν ἡμετέροισιν ἐν ἕρκεσι, μή τι θύραζε 21.239 προβλώσκειν, ἀλλ’ αὐτοῦ ἀκὴν ἔμεναι παρὰ ἔργῳ. 21.240 σοὶ δέ, Φιλοίτιε δῖε, θύρας ἐπιτέλλομαι αὐλῆς 21.241 κληῗσαι κληῗδι, θοῶς δ’ ἐπὶ δεσμὸν ἰῆλαι. 21.242 ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους εὖ ναιετάοντας: 21.243 ἕζετ’ ἔπειτ’ ἐπὶ δίφρον ἰών, ἔνθεν περ ἀνέστη: 21.244 ἐς δ’ ἄρα καὶ τὼ δμῶε ἴτην θείου Ὀδυσῆος. 21.245 Εὐρύμαχος δ’ ἤδη τόξον μετὰ χερσὶν ἐνώμα, 21.246 θάλπων ἔνθα καὶ ἔνθα σέλᾳ πυρός: ἀλλά μιν οὐδ’ ὣς 21.247 ἐντανύσαι δύνατο, μέγα δ’ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ: 21.248 ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶρος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 21.249 ὢ πόποι, ἧ μοι ἄχος περί τ’ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντων: 21.250 οὔ τι γάμου τοσσοῦτον ὀδύρομαι, ἀχνύμενός περ: 21.251 εἰσὶ καὶ ἄλλαι πολλαὶ Ἀχαιΐδες, αἱ μὲν ἐν αὐτῇ 21.252 ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, αἱ δ’ ἄλλῃσιν πολίεσσιν: 21.253 ἀλλ’ εἰ δὴ τοσσόνδε βίης ἐπιδευέες εἰμὲν 21.254 ἀντιθέου Ὀδυσῆος, ὅ τ’ οὐ δυνάμεσθα τανύσσαι 21.255 τόξον: ἐλεγχείη δὲ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. 21.256 τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοος προσέφη, Εὐπείθεος υἱός: 21.257 Εὐρύμαχ’, οὐχ οὕτως ἔσται: νοέεις δὲ καὶ αὐτός. 21.258 νῦν μὲν γὰρ κατὰ δῆμον ἑορτὴ τοῖο θεοῖο 21.259 ἁγνή: τίς δέ κε τόξα τιταίνοιτ’; ἀλλὰ ἕκηλοι 21.260 κάτθετ’: ἀτὰρ πελέκεάς γε καὶ εἴ κ’ εἰῶμεν ἅπαντας 21.261 ἑστάμεν: οὐ μὲν γάρ τιν’ ἀναιρήσεσθαι ὀΐω, 21.262 ἐλθόντ’ ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος. 21.263 ἀλλ’ ἄγετ’, οἰνοχόος μὲν ἐπαρξάσθω δεπάεσσιν, 21.264 ὄφρα σπείσαντες καταθείομεν ἀγκύλα τόξα: 21.265 ἠῶθεν δὲ κέλεσθε Μελάνθιον, αἰπόλον αἰγῶν, 21.266 αἶγας ἄγειν, αἳ πᾶσι μέγ’ ἔξοχοι αἰπολίοισιν, 21.267 ὄφρ’ ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι κλυτοτόξῳ 21.268 τόξου πειρώμεσθα καὶ ἐκτελέωμεν ἄεθλον. 21.269 ὣς ἔφατ’ Ἀντίνοος, τοῖσιν δ’ ἐπιήνδανε μῦθος. 21.270 τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν, 21.271 κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο, 21.272 νώμησαν δ’ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν. 21.273 οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν σπεῖσάν τ’ ἔπιόν θ’ ὅσον ἤθελε θυμός, 21.274 τοῖς δὲ δολοφρονέων μετέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 21.275 κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγακλειτῆς βασιλείης: 21.276 ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει: 21.277 Εὐρύμαχον δὲ μάλιστα καὶ Ἀντίνοον θεοειδέα 21.278 λίσσομ’, ἐπεὶ καὶ τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπε, 21.279 νῦν μὲν παῦσαι τόξον, ἐπιτρέψαι δὲ θεοῖσιν: 21.280 ἠῶθεν δὲ θεὸς δώσει κράτος ᾧ κ’ ἐθέλῃσιν. 21.281 ἀλλ’ ἄγ’ ἐμοὶ δότε τόξον ἐΰξοον, ὄφρα μεθ’ ὑμῖν 21.282 χειρῶν καὶ σθένεος πειρήσομαι, ἤ μοι ἔτ’ ἐστὶν 21.283 ἴς, οἵη πάρος ἔσκεν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσιν, 21.284 ἦ ἤδη μοι ὄλεσσεν ἄλη τ’ ἀκομιστίη τε. 21.285 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ὑπερφιάλως νεμέσησαν, 21.286 δείσαντες μὴ τόξον ἐΰξοον ἐντανύσειεν. 21.287 Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν: 21.288 ἆ δειλὲ ξείνων, ἔνι τοι φρένες οὐδ’ ἠβαιαί: 21.289 οὐκ ἀγαπᾷς ὃ ἕκηλος ὑπερφιάλοισι μεθ’ ἡμῖν 21.290 δαίνυσαι, οὐδέ τι δαιτὸς ἀμέρδεαι, αὐτὰρ ἀκούεις 21.291 μύθων ἡμετέρων καὶ ῥήσιος; οὐδέ τις ἄλλος 21.292 ἡμετέρων μύθων ξεῖνος καὶ πτωχὸς ἀκούει. 21.293 οἶνός σε τρώει μελιηδής, ὅς τε καὶ ἄλλους 21.294 βλάπτει, ὃς ἄν μιν χανδὸν ἕλῃ μηδ’ αἴσιμα πίνῃ. 21.295 οἶνος καὶ Κένταυρον, ἀγακλυτὸν Εὐρυτίωνα, 21.296 ἄασ’ ἐνὶ μεγάρῳ μεγαθύμου Πειριθόοιο, 21.297 ἐς Λαπίθας ἐλθόνθ’: ὁ δ’ ἐπεὶ φρένας ἄασεν οἴνῳ, 21.298 μαινόμενος κάκ’ ἔρεξε δόμον κάτα Πειριθόοιο: 21.299 ἥρωας δ’ ἄχος εἷλε, διὲκ προθύρου δὲ θύραζε 21.300 ἕλκον ἀναΐξαντες, ἀπ’ οὔατα νηλέϊ χαλκῷ 21.301 ῥῖνάς τ’ ἀμήσαντες: ὁ δὲ φρεσὶν ᾗσιν ἀασθεὶς 21.302 ἤϊεν ἣν ἄτην ὀχέων ἀεσίφρονι θυμῷ. 21.303 ἐξ οὗ Κενταύροισι καὶ ἀνδράσι νεῖκος ἐτύχθη, 21.304 οἷ δ’ αὐτῷ πρώτῳ κακὸν εὕρετο οἰνοβαρείων. 21.305 ὣς καὶ σοὶ μέγα πῆμα πιφαύσκομαι, αἴ κε τὸ τόξον 21.306 ἐντανύσῃς: οὐ γάρ τευ ἐπητύος ἀντιβολήσεις 21.307 ἡμετέρῳ ἐνὶ δήμῳ, ἄφαρ δέ σε νηῒ μελαίνῃ 21.308 εἰς Ἔχετον βασιλῆα, βροτῶν δηλήμονα πάντων, 21.309 πέμψομεν: ἔνθεν δ’ οὔ τι σαώσεαι: ἀλλὰ ἕκηλος 21.310 πῖνέ τε, μηδ’ ἐρίδαινε μετ’ ἀνδράσι κουροτέροισιν. 21.311 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 21.312 Ἀντίνο’, οὐ μὲν καλὸν ἀτέμβειν οὐδὲ δίκαιον 21.313 ξείνους Τηλεμάχου, ὅς κεν τάδε δώμαθ’ ἵκηται: 21.314 ἔλπεαι, αἴ χ’ ὁ ξεῖνος Ὀδυσσῆος μέγα τόξον 21.315 ἐντανύσῃ χερσίν τε βίηφί τε ἧφι πιθήσας, 21.316 οἴκαδέ μ’ ἄξεσθαι καὶ ἑὴν θήσεσθαι ἄκοιτιν; 21.317 οὐδ’ αὐτός που τοῦτό γ’ ἐνὶ στήθεσσιν ἔολπε: 21.318 μηδέ τις ὑμείων τοῦ γ’ εἵνεκα θυμὸν ἀχεύων 21.319 ἐνθάδε δαινύσθω, ἐπεὶ οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικεν. 21.320 τὴν δ’ αὖτ’ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἀντίον ηὔδα: 21.321 κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια, 21.322 οὔ τί σε τόνδ’ ἄξεσθαι ὀϊόμεθ’: οὐδὲ ἔοικεν: 21.323 ἀλλ’ αἰσχυνόμενοι φάτιν ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν, 21.324 μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν 21.325 ἦ πολὺ χείρονες ἄνδρες ἀμύμονος ἀνδρὸς ἄκοιτιν 21.326 μνῶνται, οὐδέ τι τόξον ἐΰξοον ἐντανύουσιν: 21.327 ἀλλ’ ἄλλος τις πτωχὸς ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν 21.328 ῥηϊδίως ἐτάνυσσε βιόν, διὰ δ’ ἧκε σιδήρου. 21.329 ὣς ἐρέουσ’, ἡμῖν δ’ ἂν ἐλέγχεα ταῦτα γένοιτο. 21.330 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 21.331 Εὐρύμαχ’, οὔ πως ἔστιν ἐϋκλεῖας κατὰ δῆμον 21.332 ἔμμεναι οἳ δὴ οἶκον ἀτιμάζοντες ἔδουσιν 21.333 ἀνδρὸς ἀριστῆος: τί δ’ ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε; 21.334 οὗτος δὲ ξεῖνος μάλα μὲν μέγας ἠδ’ εὐπηγής, 21.335 πατρὸς δ’ ἐξ ἀγαθοῦ γένος εὔχεται ἔμμεναι υἱός. 21.336 ἀλλ’ ἄγε οἱ δότε τόξον ἐΰξοον, ὄφρα ἴδωμεν. 21.337 ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται: 21.338 εἴ κέ μιν ἐντανύσῃ, δώῃ δέ οἱ εὖχος Ἀπόλλων, 21.339 ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά, 21.340 δώσω δ’ ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν, 21.341 καὶ ξίφος ἄμφηκες: δώσω δ’ ὑπὸ ποσσὶ πέδιλα, 21.342 πέμψω δ’ ὅππη μιν κραδίη θυμός τε κελεύει. 21.343 τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 21.344 μῆτερ ἐμή, τόξον μὲν Ἀχαιῶν οὔ τις ἐμεῖο 21.345 κρείσσων, ᾧ κ’ ἐθέλω, δόμεναί τε καὶ ἀρνήσασθαι, 21.346 οὔθ’ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν, 21.347 οὔθ’ ὅσσοι νήσοισι πρὸς Ἤλιδος ἱπποβότοιο: 21.348 τῶν οὔ τίς μ’ ἀέκοντα βιήσεται, αἴ κ’ ἐθέλωμι 21.349 καὶ καθάπαξ ξείνῳ δόμεναι τάδε τόξα φέρεσθαι. 21.350 ἀλλ’ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ’ αὐτῆς ἔργα κόμιζε, 21.351 ἱστόν τ’ ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε 21.352 ἔργον ἐποίχεσθαι: τόξον δ’ ἄνδρεσσι μελήσει 21.353 πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί: τοῦ γὰρ κράτος ἔστ’ ἐνὶ οἴκῳ. 21.354 ἡ μὲν θαμβήσασα πάλιν οἶκόνδε βεβήκει: 21.355 παιδὸς γὰρ μῦθον πεπνυμένον ἔνθετο θυμῷ. 21.356 ἐς δ’ ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ 21.357 κλαῖεν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον 21.358 ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη. 21.359 αὐτὰρ ὁ τόξα λαβὼν φέρε καμπύλα δῖος ὑφορβός: 21.360 μνηστῆρες δ’ ἄρα πάντες ὁμόκλεον ἐν μεγάροισιν: 21.361 ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 21.362 πῆ δὴ καμπύλα τόξα φέρεις, ἀμέγαρτε συβῶτα, 21.363 πλαγκτέ; τάχ’ αὖ σ’ ἐφ’ ὕεσσι κύνες ταχέες κατέδονται 21.364 οἶον ἀπ’ ἀνθρώπων, οὓς ἔτρεφες, εἴ κεν Ἀπόλλων 21.365 ἡμῖν ἱλήκῃσι καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι. 21.366 ὣς φάσαν, αὐτὰρ, ὁ θῆκε φέρων αὐτῇ ἐνὶ χώρῃ, 21.367 δείσας, οὕνεκα πολλοὶ ὁμόκλεον ἐν μεγάροισιν. 21.368 Τηλέμαχος δ’ ἑτέρωθεν ἀπειλήσας ἐγεγώνει: 21.369 ἄττα, πρόσω φέρε τόξα: τάχ’ οὐκ εὖ πᾶσι πιθήσεις 21.370 μή σε καὶ ὁπλότερός περ ἐὼν ἀγρόνδε δίωμαι, 21.371 βάλλων χερμαδίοισι: βίηφι δὲ φέρτερός εἰμι. 21.372 αἲ γὰρ πάντων τόσσον, ὅσοι κατὰ δώματ’ ἔασι, 21.373 μνηστήρων χερσίν τε βίηφί τε φέρτερος εἴην: 21.374 τῷ κε τάχα στυγερῶς τιν’ ἐγὼ πέμψαιμι νέεσθαι 21.375 ἡμετέρου ἐξ οἴκου, ἐπεὶ κακὰ μηχανόωνται. 21.376 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἐπ’ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν 21.377 μνηστῆρες, καὶ δὴ μέθιεν χαλεποῖο χόλοιο 21.378 Τηλεμάχῳ: τὰ δὲ τόξα φέρων ἀνὰ δῶμα συβώτης 21.379 ἐν χείρεσσ’ Ὀδυσῆϊ δαΐφρονι θῆκε παραστάς. 21.380 ἐκ δὲ καλεσσάμενος προσέφη τροφὸν Εὐρύκλειαν: 21.381 Τηλέμαχος κέλεταί σε, περίφρων Εὐρύκλεια, 21.382 κληῗσαι μεγάροιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας. 21.383 ἢν δέ τις ἤ στοναχῆς ἠὲ κτύπου ἔνδον ἀκούσῃ 21.384 ἀνδρῶν ἡμετέροισιν ἐν ἕρκεσι, μή τι θύραζε 21.385 προβλώσκειν, ἀλλ’ αὐτοῦ ἀκὴν ἔμεναι παρὰ ἔργῳ. 21.386 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος, 21.387 κλήϊσεν δὲ θύρας μεγάρων εὖ ναιεταόντων. 21.388 σιγῇ δ’ ἐξ οἴκοιο Φιλοίτιος ἆλτο θύραζε, 21.389 κλήϊσεν δ’ ἄρ’ ἔπειτα θύρας εὐερκέος αὐλῆς. 21.390 κεῖτο δ’ ὑπ’ αἰθούσῃ ὅπλον νεὸς ἀμφιελίσσης 21.391 βύβλινον, ᾧ ῥ’ ἐπέδησε θύρας, ἐς δ’ ἤϊεν αὐτός: 21.392 ἕζετ’ ἔπειτ’ ἐπὶ δίφρον ἰών, ἔνθεν περ ἀνέστη, 21.393 εἰσορόων Ὀδυσῆα. ὁ δ’ ἤδη τόξον ἐνώμα 21.394 πάντη ἀναστρωφῶν, πειρώμενος ἔνθα καὶ ἔνθα, 21.395 μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν ἀποιχομένοιο ἄνακτος. 21.396 ὧδε τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον: 21.397 ἦ τις θηητὴρ καὶ ἐπίκλοπος ἔπλετο τόξων: 21.398 ἤ ῥά νύ που τοιαῦτα καὶ αὐτῷ οἴκοθι κεῖται 21.399 ἢ ὅ γ’ ἐφορμᾶται ποιησέμεν, ὡς ἐνὶ χερσὶ 21.400 νωμᾷ ἔνθα καὶ ἔνθα κακῶν ἔμπαιος ἀλήτης. 21.401 ἄλλος δ’ αὖ εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων: 21.402 αἲ γὰρ δὴ τοσσοῦτον ὀνήσιος ἀντιάσειεν 21.403 ὡς οὗτός ποτε τοῦτο δυνήσεται ἐντανύσασθαι. 21.404 ὣς ἄρ’ ἔφαν μνηστῆρες: ἀτὰρ πολύμητις Ὀδυσσεύς, 21.405 αὐτίκ’ ἐπεὶ μέγα τόξον ἐβάστασε καὶ ἴδε πάντη, 21.406 ὡς ὅτ’ ἀνὴρ φόρμιγγος ἐπιστάμενος καὶ ἀοιδῆς 21.407 ῥηϊδίως ἐτάνυσσε νέῳ περὶ κόλλοπι χορδήν, 21.408 ἅψας ἀμφοτέρωθεν ἐϋστρεφὲς ἔντερον οἰός, 21.409 ὣς ἄρ’ ἄτερ σπουδῆς τάνυσεν μέγα τόξον Ὀδυσσεύς. 21.410 δεξιτερῇ ἄρα χειρὶ λαβὼν πειρήσατο νευρῆς: 21.411 ἡ δ’ ὑπὸ καλὸν ἄεισε, χελιδόνι εἰκέλη αὐδήν. 21.412 μνηστῆρσιν δ’ ἄρ’ ἄχος γένετο μέγα, πᾶσι δ’ ἄρα χρὼς 21.413 ἐτράπετο: Ζεὺς δὲ μεγάλ’ ἔκτυπε σήματα φαίνων: 21.414 γήθησέν τ’ ἄρ’ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. 21.415 ὅττι ῥά οἱ τέρας ἧκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω: 21.416 εἵλετο δ’ ὠκὺν ὀϊστόν, ὅ οἱ παρέκειτο τραπέζῃ 21.417 γυμνός: τοὶ δ’ ἄλλοι κοίλης ἔντοσθε φαρέτρης 21.418 κείατο, τῶν τάχ’ ἔμελλον Ἀχαιοὶ πειρήσεσθαι. 21.419 τόν ῥ’ ἐπὶ πήχει ἑλὼν ἕλκεν νευρὴν γλυφίδας τε, 21.420 αὐτόθεν ἐκ δίφροιο καθήμενος, ἧκε δ’ ὀϊστὸν 21.421 ἄντα τιτυσκόμενος, πελέκεων δ’ οὐκ ἤμβροτε πάντων 21.422 πρώτης στειλειῆς, διὰ δ’ ἀμπερὲς ἦλθε θύραζε 21.423 ἰὸς χαλκοβαρής: ὁ δὲ Τηλέμαχον προσέειπε: 21.424 Τηλέμαχ’, οὔ σ’ ὁ ξεῖνος ἐνὶ μεγάροισιν ἐλέγχει 21.425 ἥμενος, οὐδέ τι τοῦ σκοποῦ ἤμβροτον οὐδέ τι τόξον 21.426 δὴν ἔκαμον τανύων: ἔτι μοι μένος ἔμπεδόν ἐστιν, 21.427 οὐχ ὥς με μνηστῆρες ἀτιμάζοντες ὄνονται. 21.428 νῦν δ’ ὥρη καὶ δόρπον Ἀχαιοῖσιν τετυκέσθαι 21.429 ἐν φάει, αὐτὰρ ἔπειτα καὶ ἄλλως ἑψιάασθαι 21.430 μολπῇ καὶ φόρμιγγι: τὰ γάρ τ’ ἀναθήματα δαιτός. 21.431 ἦ καὶ ἐπ’ ὀφρύσι νεῦσεν: ὁ δ’ ἀμφέθετο ξίφος ὀξὺ 21.432 Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο, 21.433 ἀμφὶ δὲ χεῖρα φίλην βάλεν ἔγχεϊ, ἄγχι δ’ ἄρ’ αὐτοῦ 21.434 πὰρ θρόνον ἑστήκει κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ. 22.001 αὐτὰρ ὁ γυμνώθη ῥακέων πολύμητις Ὀδυσσεύς, 22.002 ἆλτο δ’ ἐπὶ μέγαν οὐδόν, ἔχων βιὸν ἠδὲ φαρέτρην 22.003 ἰῶν ἐμπλείην, ταχέας δ’ ἐκχεύατ’ ὀϊστοὺς 22.004 αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἔειπεν: 22.005 οὗτος μὲν δὴ ἄεθλος ἀάατος ἐκτετέλεσται: 22.006 νῦν αὖτε σκοπὸν ἄλλον, ὃν οὔ πώ τις βάλεν ἀνήρ, 22.007 εἴσομαι, αἴ κε τύχωμι, πόρῃ δέ μοι εὖχος Ἀπόλλων. 22.008 ἦ καὶ ἐπ’ Ἀντινόῳ ἰθύνετο πικρὸν ὀϊστόν. 22.009 ἦ τοι ὁ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελλε, 22.010 χρύσεον ἄμφωτον, καὶ δὴ μετὰ χερσὶν ἐνώμα, 22.011 ὄφρα πίοι οἴνοιο: φόνος δέ οἱ οὐκ ἐνὶ θυμῷ 22.012 μέμβλετο: τίς κ’ οἴοιτο μετ’ ἀνδράσι δαιτυμόνεσσι 22.013 μοῦνον ἐνὶ πλεόνεσσι, καὶ εἰ μάλα καρτερὸς εἴη, 22.014 οἷ τεύξειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν; 22.015 τὸν δ’ Ὀδυσεὺς κατὰ λαιμὸν ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, 22.016 ἀντικρὺ δ’ ἁπαλοῖο δι’ αὐχένος ἤλυθ’ ἀκωκή. 22.017 ἐκλίνθη δ’ ἑτέρωσε, δέπας δέ οἱ ἔκπεσε χειρὸς 22.018 βλημένου, αὐτίκα δ’ αὐλὸς ἀνὰ ῥῖνας παχὺς ἦλθεν 22.019 αἵματος ἀνδρομέοιο: θοῶς δ’ ἀπὸ εἷο τράπεζαν 22.020 ὦσε ποδὶ πλήξας, ἀπὸ δ’ εἴδατα χεῦεν ἔραζε: 22.021 σῖτός τε κρέα τ’ ὀπτὰ φορύνετο. τοὶ δ’ ὁμάδησαν 22.022 μνηστῆρες κατὰ δώμαθ’, ὅπως ἴδον ἄνδρα πεσόντα, 22.023 ἐκ δὲ θρόνων ἀνόρουσαν ὀρινθέντες κατὰ δῶμα, 22.024 πάντοσε παπταίνοντες ἐϋδμήτους ποτὶ τοίχους: 22.025 οὐδέ πη ἀσπὶς ἔην οὐδ’ ἄλκιμον ἔγχος ἑλέσθαι. 22.026 νείκειον δ’ Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσι: 22.027 ξεῖνε, κακῶς ἀνδρῶν τοξάζεαι: οὐκέτ’ ἀέθλων 22.028 ἄλλων ἀντιάσεις: νῦν τοι σῶς αἰπὺς ὄλεθρος. 22.029 καὶ γὰρ δὴ νῦν φῶτα κατέκτανες ὃς μέγ’ ἄριστος 22.030 κούρων εἰν Ἰθάκῃ: τῷ σ’ ἐνθάδε γῦπες ἔδονται. 22.031 ἴσκεν ἕκαστος ἀνήρ, ἐπεὶ ἦ φάσαν οὐκ ἐθέλοντα 22.032 ἄνδρα κατακτεῖναι: τὸ δὲ νήπιοι οὐκ ἐνόησαν, 22.033 ὡς δή σφιν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπτο. 22.034 τοὺς δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.035 ὦ κύνες, οὔ μ’ ἔτ’ ἐφάσκεθ’ ὑπότροπον οἴκαδ’ ἱκέσθαι 22.036 δήμου ἄπο Τρώων, ὅτι μοι κατεκείρετε οἶκον, 22.037 δμῳῇσιν δὲ γυναιξὶ παρευνάζεσθε βιαίως, 22.038 αὐτοῦ τε ζώοντος ὑπεμνάασθε γυναῖκα, 22.039 οὔτε θεοὺς δείσαντες, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 22.040 οὔτε τιν’ ἀνθρώπων νέμεσιν κατόπισθεν ἔσεσθαι: 22.041 νῦν ὑμῖν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται. 22.042 ὣς φάτο, τοὺς δ’ ἄρα πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος εἷλεν: 22.043 πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπη φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον. 22.044 Εὐρύμαχος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπεν: 22.045 εἰ μὲν δὴ Ὀδυσεὺς Ἰθακήσιος εἰλήλουθας, 22.046 ταῦτα μὲν αἴσιμα εἶπας, ὅσα ῥέζεσκον Ἀχαιοί, 22.047 πολλὰ μὲν ἐν μεγάροισιν ἀτάσθαλα, πολλὰ δ’ ἐπ’ ἀγροῦ. 22.048 ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη κεῖται ὃς αἴτιος ἔπλετο πάντων, 22.049 Ἀντίνοος: οὗτος γὰρ ἐπίηλεν τάδε ἔργα, 22.050 οὔ τι γάμου τόσσον κεχρημένος οὐδὲ χατίζων, 22.051 ἀλλ’ ἄλλα φρονέων, τά οἱ οὐκ ἐτέλεσσε Κρονίων, 22.052 ὄφρ’ Ἰθάκης κατὰ δῆμον ἐϋκτιμένης βασιλεύοι 22.053 αὐτός, ἀτὰρ σὸν παῖδα κατακτείνειε λοχήσας. 22.054 νῦν δ’ ὁ μὲν ἐν μοίρῃ πέφαται, σὺ δὲ φείδεο λαῶν 22.055 σῶν: ἀτὰρ ἄμμες ὄπισθεν ἀρεσσάμενοι κατὰ δῆμον, 22.056 ὅσσα τοι ἐκπέποται καὶ ἐδήδοται ἐν μεγάροισι, 22.057 τιμὴν ἀμφὶς ἄγοντες ἐεικοσάβοιον ἕκαστος, 22.058 χαλκόν τε χρυσόν τ’ ἀποδώσομεν, εἰς ὅ κε σὸν κῆρ 22.059 ἰανθῇ: πρὶν δ’ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι. 22.060 τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.061 Εὐρύμαχ’, οὐδ’ εἴ μοι πατρώϊα πάντ’ ἀποδοῖτε, 22.062 ὅσσα τε νῦν ὔμμ’ ἐστὶ καὶ εἴ ποθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖτε, 22.063 οὐδέ κεν ὣς ἔτι χεῖρας ἐμὰς λήξαιμι φόνοιο 22.064 πρὶν πᾶσαν μνηστῆρας ὑπερβασίην ἀποτῖσαι. 22.065 νῦν ὑμῖν παράκειται ἐναντίον ἠὲ μάχεσθαι 22.066 ἢ φεύγειν, ὅς κεν θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξῃ: 22.067 ἀλλά τιν’ οὐ φεύξεσθαι ὀΐομαι αἰπὺν ὄλεθρον. 22.068 ὣς φάτο, τῶν δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ. 22.069 τοῖσιν δ’ Εὐρύμαχος προσεφώνεε δεύτερον αὖτις: 22.070 ὦ φίλοι, οὐ γὰρ σχήσει ἀνὴρ ὅδε χεῖρας ἀάπτους, 22.071 ἀλλ’ ἐπεὶ ἔλλαβε τόξον ἐΰξοον ἠδὲ φαρέτρην, 22.072 οὐδοῦ ἄπο ξεστοῦ τοξάσσεται, εἰς ὅ κε πάντας 22.073 ἄμμε κατακτείνῃ: ἀλλὰ μνησώμεθα χάρμης. 22.074 φάσγανά τε σπάσσασθε καὶ ἀντίσχεσθε τραπέζας 22.075 ἰῶν ὠκυμόρων: ἐπὶ δ’ αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22.076 ἀθρόοι, εἴ κέ μιν οὐδοῦ ἀπώσομεν ἠδὲ θυράων, 22.077 ἔλθωμεν δ’ ἀνὰ ἄστυ, βοὴ δ’ ὤκιστα γένοιτο: 22.078 τῷ κε τάχ’ οὗτος ἀνὴρ νῦν ὕστατα τοξάσσαιτο. 22.079 ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξὺ 22.080 χάλκεον, ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον, ἆλτο δ’ ἐπ’ αὐτῷ 22.081 σμερδαλέα ἰάχων: ὁ δ’ ἁμαρτῆ δῖος Ὀδυσσεὺς 22.082 ἰὸν ἀποπροίει, βάλε δὲ στῆθος παρὰ μαζόν, 22.083 ἐν δέ οἱ ἥπατι πῆξε θοὸν βέλος: ἐκ δ’ ἄρα χειρὸς 22.084 φάσγανον ἧκε χαμᾶζε, περιρρηδὴς δὲ τραπέζῃ 22.085 κάππεσεν ἰδνωθείς, ἀπὸ δ’ εἴδατα χεῦεν ἔραζε 22.086 καὶ δέπας ἀμφικύπελλον: ὁ δὲ χθόνα τύπτε μετώπῳ 22.087 θυμῷ ἀνιάζων, ποσὶ δὲ θρόνον ἀμφοτέροισι 22.088 λακτίζων ἐτίνασσε: κατ’ ὀφθαλμῶν δ’ ἔχυτ’ ἀχλύς. 22.089 Ἀμφίνομος δ’ Ὀδυσῆος ἐείσατο κυδαλίμοιο 22.090 ἀντίος ἀΐξας, εἴρυτο δὲ φάσγανον ὀξύ, 22.091 εἴ πώς οἱ εἴξειε θυράων. ἀλλ’ ἄρα μιν φθῆ 22.092 Τηλέμαχος κατόπισθε βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ 22.093 ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν: 22.094 δούπησεν δὲ πεσών, χθόνα δ’ ἤλασε παντὶ μετώπῳ. 22.095 Τηλέμαχος δ’ ἀπόρουσε, λιπὼν δολιχόσκιον ἔγχος 22.096 αὐτοῦ ἐν Ἀμφινόμῳ: περὶ γὰρ δίε μή τις Ἀχαιῶν 22.097 ἔγχος ἀνελκόμενον δολιχόσκιον ἢ ἐλάσειε 22.098 φασγάνῳ ἀΐξας ἠὲ προπρηνέα τύψας. 22.099 βῆ δὲ θέειν, μάλα δ’ ὦκα φίλον πατέρ’ εἰσαφίκανεν, 22.100 ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.101 ὦ πάτερ, ἤδη τοι σάκος οἴσω καὶ δύο δοῦρε 22.102 καὶ κυνέην πάγχαλκον, ἐπὶ κροτάφοις ἀραρυῖαν 22.103 αὐτός τ’ ἀμφιβαλεῦμαι ἰών, δώσω δὲ συβώτῃ 22.104 καὶ τῷ βουκόλῳ ἄλλα: τετευχῆσθαι γὰρ ἄμεινον. 22.105 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.106 οἶσε θέων, ἧός μοι ἀμύνεσθαι πάρ’ ὀϊστοί, 22.107 μή μ’ ἀποκινήσωσι θυράων μοῦνον ἐόντα. 22.108 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί, 22.109 βῆ δ’ ἴμεναι θάλαμόνδ’, ὅθι οἱ κλυτὰ τεύχεα κεῖτο. 22.110 ἔνθεν τέσσαρα μὲν σάκε’ ἔξελε, δούρατα δ’ ὀκτὼ 22.111 καὶ πίσυρας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας: 22.112 βῆ δὲ φέρων, μάλα δ’ ὦκα φίλον πατέρ’ εἰσαφίκανεν, 22.113 αὐτὸς δὲ πρώτιστα περὶ χροῒ δύσετο χαλκόν: 22.114 ὣς δ’ αὔτως τὼ δμῶε δυέσθην τεύχεα καλά, 22.115 ἔσταν δ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην. 22.116 αὐτὰρ ὅ γ’, ὄφρα μὲν αὐτῷ ἀμύνεσθαι ἔσαν ἰοί. 22.117 τόφρα μνηστήρων ἕνα γ’ αἰεὶ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ 22.118 βάλλε τιτυσκόμενος: τοὶ δ’ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον. 22.119 αὐτὰρ ἐπεὶ λίπον ἰοὶ ὀϊστεύοντα ἄνακτα, 22.120 τόξον μὲν πρὸς σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 22.121 ἔκλιν’ ἑστάμεναι, πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα, 22.122 αὐτὸς δ’ ἀμφ’ ὤμοισι σάκος θέτο τετραθέλυμνον, 22.123 κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν, 22.124 ἵππουριν, δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν: 22.125 εἵλετο δ’ ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ. 22.126 ὀρσοθύρη δέ τις ἔσκεν ἐϋδμήτῳ ἐνὶ τοίχῳ, 22.127 ἀκρότατον δὲ παρ’ οὐδὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 22.128 ἦν ὁδὸς ἐς λαύρην, σανίδες δ’ ἔχον εὖ ἀραρυῖαι. 22.129 τὴν δ’ Ὀδυσεὺς φράζεσθαι ἀνώγει δῖον ὑφορβὸν 22.130 ἑσταότ’ ἄγχ’ αὐτῆς: μία δ’ οἴη γίγνετ’ ἐφορμή. 22.131 τοῖς δ’ Ἀγέλεως μετέειπεν, ἔπος πάντεσσι πιφαύσκων: 22.132 ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ἀν’ ὀρσοθύρην ἀναβαίη 22.133 καὶ εἴποι λαοῖσι, βοὴ δ’ ὤκιστα γένοιτο; 22.134 τῷ κε τάχ’ οὗτος ἀνὴρ νῦν ὕστατα τοξάσσαιτο. 22.135 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν: 22.136 οὔ πως ἔστ’, Ἀγέλαε διοτρεφές: ἄγχι γὰρ αἰνῶς 22.137 αὐλῆς καλὰ θύρετρα καὶ ἀργαλέον στόμα λαύρης: 22.138 καί χ’ εἷς πάντας ἐρύκοι ἀνήρ, ὅς τ’ ἄλκιμος εἴη. 22.139 ἀλλ’ ἄγεθ’, ὑμῖν τεύχε’ ἐνείκω θωρηχθῆναι 22.140 ἐκ θαλάμου: ἔνδον γάρ, ὀΐομαι, οὐδέ πη ἄλλῃ 22.141 τεύχεα κατθέσθην Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱός. 22.142 ὣς εἰπὼν ἀνέβαινε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν, 22.143 εἰς θαλάμους Ὀδυσῆος ἀνὰ ῥῶγας μεγάροιο. 22.144 ἔνθεν δώδεκα μὲν σάκε’ ἔξελε, τόσσα δὲ δοῦρα 22.145 καὶ τόσσας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας: 22.146 βῆ δ’ ἴμεναι, μάλα δ’ ὦκα φέρων μνηστῆρσιν ἔδωκεν. 22.147 καὶ τότ’ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 22.148 ὡς περιβαλλομένους ἴδε τεύχεα χερσί τε δοῦρα 22.149 μακρὰ τινάσσοντας: μέγα δ’ αὐτῷ φαίνετο ἔργον. 22.150 αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.151 Τηλέμαχ’, ἦ μάλα δή τις ἐνὶ μεγάροισι γυναικῶν 22.152 νῶϊν ἐποτρύνει πόλεμον κακὸν ἠὲ Μελανθεύς. 22.153 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 22.154 ὦ πάτερ, αὐτὸς ἐγὼ τόδε γ’ ἤμβροτον—οὐδέ τις ἄλλος 22.155 αἴτιος—ὃς θαλάμοιο θύρην πυκινῶς ἀραρυῖαν 22.156 κάλλιπον ἀγκλίνας: τῶν δὲ σκοπὸς ἦεν ἀμείνων. 22.157 ἀλλ’ ἴθι, δῖ’ Εὔμαιε, θύρην ἐπίθες θαλάμοιο 22.158 καὶ φράσαι ἤ τις ἄρ’ ἐστὶ γυναικῶν ἣ τάδε ῥέζει, 22.159 ἢ υἱὸς Δολίοιο, Μελανθεύς, τόν περ ὀΐω. 22.160 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 22.161 βῆ δ’ αὖτις θάλαμόνδε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν, 22.162 οἴσων τεύχεα καλά. νόησε δὲ δῖος ὑφορβός, 22.163 αἶψα δ’ Ὀδυσσῆα προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα: 22.164 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 22.165 κεῖνος δ’ αὖτ’ ἀΐδηλος ἀνήρ, ὃν ὀϊόμεθ’ αὐτοί, 22.166 ἔρχεται ἐς θάλαμον: σὺ δέ μοι νημερτὲς ἐνίσπες, 22.167 ἤ μιν ἀποκτείνω, αἴ κε κρείσσων γε γένωμαι, 22.168 ἦε σοὶ ἐνθάδ’ ἄγω, ἵν’ ὑπερβασίας ἀποτίσῃ 22.169 πολλάς, ὅσσας οὗτος ἐμήσατο σῷ ἐνὶ οἴκῳ. 22.170 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.171 ἦ τοι ἐγὼ καὶ Τηλέμαχος μνηστῆρας ἀγαυοὺς 22.172 σχήσομεν ἔντοσθεν μεγάρων, μάλα περ μεμαῶτας. 22.173 σφῶϊ δ’ ἀποστρέψαντε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν 22.174 ἐς θάλαμον βαλέειν, σανίδας δ’ ἐκδῆσαι ὄπισθε, 22.175 σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε 22.176 κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἐρύσαι πελάσαι τε δοκοῖσιν, 22.177 ὥς κεν δηθὰ ζωὸς ἐὼν χαλέπ’ ἄλγεα πάσχῃ: 22.178 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, 22.179 βὰν δ’ ἴμεν ἐς θάλαμον, λαθέτην δέ μιν ἔνδον ἐόντα. 22.180 ἦ τοι ὁ μὲν θαλάμοιο μυχὸν κάτα τεύχε’ ἐρεύνα, 22.181 τὼ δ’ ἔσταν ἑκάτερθε παρὰ σταθμοῖσι μένοντε. 22.182 εὖθ’ ὑπὲρ οὐδὸν ἔβαινε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν, 22.183 τῇ ἑτέρῃ μὲν χειρὶ φέρων καλὴν τρυφάλειαν, 22.184 τῇ δ’ ἑτέρῃ σάκος εὐρὺ γέρον, πεπαλαγμένον ἄζῃ, 22.185 Λαέρτεω ἥρωος, ὃ κουρίζων φορέεσκε: 22.186 δὴ τότε γ’ ἤδη κεῖτο, ῥαφαὶ δὲ λέλυντο ἱμάντων: 22.187 τὼ δ’ ἄρ’ ἐπαΐξανθ’ ἑλέτην ἔρυσάν τέ μιν εἴσω 22.188 κουρίξ, ἐν δαπέδῳ δὲ χαμαὶ βάλον ἀχνύμενον κῆρ, 22.189 σὺν δὲ πόδας χεῖράς τε δέον θυμαλγέϊ δεσμῷ 22.190 εὖ μάλ’ ἀποστρέψαντε διαμπερές, ὡς ἐκέλευσεν 22.191 υἱὸς Λαέρταο, πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 22.192 σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε 22.193 κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἔρυσαν πέλασάν τε δοκοῖσι. 22.194 τὸν δ’ ἐπικερτομέων προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα: 22.195 νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ, Μελάνθιε, νύκτα φυλάξεις, 22.196 εὐνῇ ἔνι μαλακῇ καταλέγμενος, ὥς σε ἔοικεν: 22.197 οὐδέ σέ γ’ ἠριγένεια παρ’ Ὠκεανοῖο ῥοάων 22.198 λήσει ἐπερχομένη χρυσόθρονος, ἡνίκ’ ἀγινεῖς 22.199 αἶγας μνηστήρεσσι δόμον κάτα δαῖτα πένεσθαι. 22.200 ὣς ὁ μὲν αὖθι λέλειπτο, ταθεὶς ὀλοῷ ἐνὶ δεσμῷ: 22.201 τὼ δ’ ἐς τεύχεα δύντε, θύρην ἐπιθέντε φαεινήν, 22.202 βήτην εἰς Ὀδυσῆα δαΐφρονα, ποικιλομήτην. 22.203 ἔνθα μένος πνείοντες ἐφέστασαν, οἱ μὲν ἐπ’ οὐδοῦ 22.204 τέσσαρες, οἱ δ’ ἔντοσθε δόμων πολέες τε καὶ ἐσθλοί. 22.205 τοῖσι δ’ ἐπ’ ἀγχίμολον θυγάτηρ Διὸς ἦλθεν Ἀθήνη, 22.206 Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν. 22.207 τὴν δ’ Ὀδυσεὺς γήθησεν ἰδὼν καὶ μῦθον ἔειπε: 22.208 Μέντορ, ἄμυνον ἀρήν, μνῆσαι δ’ ἑτάροιο φίλοιο, 22.209 ὅς σ’ ἀγαθὰ ῥέζεσκον: ὁμηλικίην δέ μοί ἐσσι. 22.210 ὣς φάτ’, ὀϊόμενος λαοσσόον ἔμμεν Ἀθήνην. 22.211 μνηστῆρες δ’ ἑτέρωθεν ὁμόκλεον ἐν μεγάροισι: 22.212 πρῶτος τήν γ’ ἐνένιπε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος: 22.213 Μέντορ, μή σ’ ἐπέεσσι παραιπεπίθῃσιν Ὀδυσσεὺς 22.214 μνηστήρεσσι μάχεσθαι, ἀμυνέμεναι δέ οἱ αὐτῷ. 22.215 ὧδε γὰρ ἡμέτερόν γε νόον τελέεσθαι ὀΐω: 22.216 ὁππότε κεν τούτους κτέωμεν, πατέρ’ ἠδὲ καὶ υἱόν, 22.217 ἐν δὲ σὺ τοῖσιν ἔπειτα πεφήσεαι, οἷα μενοινᾷς 22.218 ἔρδειν ἐν μεγάροις: σῷ δ’ αὐτοῦ κράατι τίσεις. 22.219 αὐτὰρ ἐπὴν ὑμέων γε βίας ἀφελώμεθα χαλκῷ, 22.220 κτήμαθ’ ὁπόσσα τοί ἐστι, τά τ’ ἔνδοθι καὶ τὰ θύρηφι, 22.221 τοῖσιν Ὀδυσσῆος μεταμίξομεν: οὐδέ τοι υἷας 22.222 ζώειν ἐν μεγάροισιν ἐάσομεν, οὐδέ θύγατρας 22.223 οὐδ’ ἄλοχον κεδνὴν Ἰθάκης κατὰ ἄστυ πολεύειν. 22.224 ὣς φάτ’, Ἀθηναίη δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον, 22.225 νείκεσσεν δ’ Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν: 22.226 οὐκέτι σοί γ’, Ὀδυσεῦ, μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή 22.227 οἵη ὅτ’ ἀμφ’ Ἑλένῃ λευκωλένῳ εὐπατερείῃ, 22.228 εἰνάετες Τρώεσσιν ἐμάρναο νωλεμὲς αἰεί, 22.229 πολλοὺς δ’ ἄνδρας ἔπεφνες ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, 22.230 σῇ δ’ ἥλω βουλῇ Πριάμου πόλις εὐρυάγυια. 22.231 πῶς δὴ νῦν, ὅτε σόν τε δόμον καὶ κτήμαθ’ ἱκάνεις, 22.232 ἄντα μνηστήρων ὀλοφύρεαι ἄλκιμος εἶναι; 22.233 ἀλλ’ ἄγε δεῦρο, πέπον, παρ’ ἔμ’ ἵστασο καὶ ἴδε ἔργον, 22.234 ὄφρ’ εἰδῇς οἷός τοι ἐν ἀνδράσι δυσμενέεσσιν 22.235 Μέντωρ Ἀλκιμίδης εὐεργεσίας ἀποτίνειν. 22.236 ἦ ῥα, καὶ οὔ πω πάγχυ δίδου ἑτεραλκέα νίκην, 22.237 ἀλλ’ ἔτ’ ἄρα σθένεός τε καὶ ἀλκῆς πειρήτιζεν 22.238 ἠμὲν Ὀδυσσῆος ἠδ’ υἱοῦ κυδαλίμοιο. 22.239 αὐτὴ δ’ αἰθαλόεντος ἀνὰ μεγάροιο μέλαθρον 22.240 ἕζετ’ ἀναΐξασα, χελιδόνι εἰκέλη ἄντην. 22.241 μνηστῆρας δ’ ὤτρυνε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος, 22.242 Εὐρύνομός τε καὶ Ἀμφιμέδων Δημοπτόλεμός τε, 22.243 Πείσανδρός τε Πολυκτορίδης Πόλυβός τε δαΐφρων: 22.244 οἱ γὰρ μνηστήρων ἀρετῇ ἔσαν ἔξοχ’ ἄριστοι, 22.245 ὅσσοι ἔτ’ ἔζωον περί τε ψυχέων ἐμάχοντο: 22.246 τοὺς δ’ ἤδη ἐδάμασσε βιὸς καὶ ταρφέες ἰοί. 22.247 τοῖς δ’ Ἀγέλεως μετέειπεν, ἔπος πάντεσσι πιφαύσκων: 22.248 ὦ φίλοι, ἤδη σχήσει ἀνὴρ ὅδε χεῖρας ἀάπτους: 22.249 καὶ δή οἱ Μέντωρ μὲν ἔβη κενὰ εὔγματα εἰπών, 22.250 οἱ δ’ οἶοι λείπονται ἐπὶ πρώτῃσι θύρῃσι. 22.251 τῷ νῦν μὴ ἅμα πάντες ἐφίετε δούρατα μακρά, 22.252 ἀλλ’ ἄγεθ’ οἱ ἓξ πρῶτον ἀκοντίσατ’, αἴ κέ ποθι Ζεὺς 22.253 δώῃ Ὀδυσσῆα βλῆσθαι καὶ κῦδος ἀρέσθαι. 22.254 τῶν δ’ ἄλλων οὐ κῆδος, ἐπὴν οὗτός γε πέσῃσιν. 22.255 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκόντισαν ὡς ἐκέλευεν, 22.256 ἱέμενοι: τὰ δὲ πάντα ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη, 22.257 τῶν ἄλλος μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 22.258 βεβλήκει, ἄλλος δὲ θύρην πυκινῶς ἀραρυῖαν: 22.259 ἄλλου δ’ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια. 22.260 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δούρατ’ ἀλεύαντο μνηστήρων, 22.261 τοῖς δ’ ἄρα μύθων ἦρχε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 22.262 ὦ φίλοι, ἤδη μέν κεν ἐγὼν εἴποιμι καὶ ἄμμι 22.263 μνηστήρων ἐς ὅμιλον ἀκοντίσαι, οἳ μεμάασιν 22.264 ἡμέας ἐξεναρίξαι ἐπὶ προτέροισι κακοῖσιν. 22.265 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα 22.266 ἄντα τιτυσκόμενοι: Δημοπτόλεμον μὲν Ὀδυσσεύς, 22.267 Εὐρυάδην δ’ ἄρα Τηλέμαχος, Ἔλατον δὲ συβώτης, 22.268 Πείσανδρον δ’ ἄρ’ ἔπεφνε βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ. 22.269 οἱ μὲν ἔπειθ’ ἅμα πάντες ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας, 22.270 μνηστῆρες δ’ ἀνεχώρησαν μεγάροιο μυχόνδε: 22.271 τοὶ δ’ ἄρ’ ἐπήϊξαν, νεκύων δ’ ἐξ ἔγχε’ ἕλοντο. 22.272 αὖτις δὲ μνηστῆρες ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα 22.273 ἱέμενοι: τὰ δὲ πολλὰ ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη. 22.274 τῶν ἄλλος μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο 22.275 βεβλήκειν, ἄλλος δὲ θύρην πυκινῶς ἀραρυῖαν: 22.276 ἄλλου δ’ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια. 22.277 Ἀμφιμέδων δ’ ἄρα Τηλέμαχον βάλε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ 22.278 λίγδην, ἄκρον δὲ ῥινὸν δηλήσατο χαλκός. 22.279 Κτήσιππος δ’ Εὔμαιον ὑπὲρ σάκος ἔγχεϊ μακρῷ 22.280 ὦμον ἐπέγραψεν: τὸ δ’ ὑπέρπτατο, πῖπτε δ’ ἔραζε. 22.281 τοὶ δ’ αὖτ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην, 22.282 μνηστήρων ἐς ὅμιλον ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα. 22.283 ἔνθ’ αὖτ’ Εὐρυδάμαντα βάλε πτολίπορθος Ὀδυσσεύς, 22.284 Ἀμφιμέδοντα δὲ Τηλέμαχος, Πόλυβον δὲ συβώτης: 22.285 Κτήσιππον δ’ ἄρ’ ἔπειτα βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνὴρ 22.286 βεβλήκει πρὸς στῆθος, ἐπευχόμενος δὲ προσηύδα: 22.287 ὦ Πολυθερσεΐδη φιλοκέρτομε, μή ποτε πάμπαν 22.288 εἴκων ἀφραδίῃς μέγα εἰπεῖν, ἀλλὰ θεοῖσιν 22.289 μῦθον ἐπιτρέψαι, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσι. 22.290 τοῦτό τοι ἀντὶ ποδὸς ξεινήϊον, ὅν ποτ’ ἔδωκας 22.291 ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ δόμον κάτ’ ἀλητεύοντι. 22.292 ἦ ῥα βοῶν ἑλίκων ἐπιβουκόλος: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 22.293 οὖτα Δαμαστορίδην αὐτοσχεδὸν ἔγχεϊ μακρῷ. 22.294 Τηλέμαχος δ’ Εὐηνορίδην Λειώκριτον οὖτα 22.295 δουρὶ μέσον κενεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν: 22.296 ἤριπε δὲ πρηνής, χθόνα δ’ ἤλασε παντὶ μετώπῳ. 22.297 δὴ τότ’ Ἀθηναίη φθισίμβροτον αἰγίδ’ ἀνέσχεν 22.298 ὑψόθεν ἐξ ὀροφῆς: τῶν δὲ φρένες ἐπτοίηθεν. 22.299 οἱ δ’ ἐφέβοντο κατὰ μέγαρον βόες ὣς ἀγελαῖαι: 22.300 τὰς μέν τ’ αἰόλος οἶστρος ἐφορμηθεὶς ἐδόνησεν 22.301 ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τ’ ἤματα μακρὰ πέλονται. 22.302 οἱ δ’ ὥς τ’ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι, 22.303 ἐξ ὀρέων ἐλθόντες ἐπ’ ὀρνίθεσσι θόρωσι: 22.304 ταὶ μέν τ’ ἐν πεδίῳ νέφεα πτώσσουσαι ἵενται, 22.305 οἱ δέ τε τὰς ὀλέκουσιν ἐπάλμενοι, οὐδέ τις ἀλκὴ 22.306 γίγνεται οὐδὲ φυγή: χαίρουσι δέ τ’ ἀνέρες ἄγρῃ: 22.307 ὣς ἄρα τοὶ μνηστῆρας ἐπεσσύμενοι κατὰ δῶμα 22.308 τύπτον ἐπιστροφάδην: τῶν δὲ στόνος ὤρνυτ’ ἀεικὴς 22.309 κράτων τυπτομένων, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦε. 22.310 λειώδης δ’ Ὀδυσῆος ἐπεσσύμενος λάβε γούνων, 22.311 καί μιν λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.312 γουνοῦμαί σ’, Ὀδυσεῦ: σὺ δέ μ’ αἴδεο καί μ’ ἐλέησον: 22.313 οὐ γάρ πώ τινά φημι γυναικῶν ἐν μεγάροισιν 22.314 εἰπεῖν οὐδέ τι ῥέξαι ἀτάσθαλον: ἀλλὰ καὶ ἄλλους 22.315 παύεσκον μνηστῆρας, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι. 22.316 ἀλλά μοι οὐ πείθοντο κακῶν ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι: 22.317 τῷ καὶ ἀτασθαλίῃσιν ἀεικέα πότμον ἐπέσπον. 22.318 αὐτὰρ ἐγὼ μετὰ τοῖσι θυοσκόος οὐδὲν ἐοργὼς 22.319 κείσομαι, ὡς οὐκ ἔστι χάρις μετόπισθ’ εὐεργέων: 22.320 τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.321 εἰ μὲν δὴ μετὰ τοῖσι θυοσκόος εὔχεαι εἶναι, 22.322 πολλάκι που μέλλεις ἀρήμεναι ἐν μεγάροισι 22.323 τηλοῦ ἐμοὶ νόστοιο τέλος γλυκεροῖο γενέσθαι, 22.324 σοὶ δ’ ἄλοχόν τε φίλην σπέσθαι καὶ τέκνα τεκέσθαι: 22.325 τῷ οὐκ ἂν θάνατόν γε δυσηλεγέα προφύγοισθα. 22.326 ὣς ἄρα φωνήσας ξίφος εἵλετο χειρὶ παχείῃ 22.327 κείμενον, ὅ ῥ’ Ἀγέλαος ἀποπροέηκε χαμᾶζε 22.328 κτεινόμενος: τῷ τόν γε κατ’ αὐχένα μέσσον ἔλασσε. 22.329 φθεγγομένου δ’ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. 22.330 Τερπιάδης δ’ ἔτ’ ἀοιδὸς ἀλύσκανε κῆρα μέλαιναν, 22.331 Φήμιος, ὅς ῥ’ ἤειδε μετὰ μνηστῆρσιν ἀνάγκῃ. 22.332 ἔστη δ’ ἐν χείρεσσίν ἔχων φόρμιγγα λίγειαν 22.333 ἄγχι παρ’ ὀρσοθύρην: δίχα δὲ φρεσὶ μερμήριζεν, 22.334 ἢ ἐκδὺς μεγάροιο Διὸς μεγάλου ποτὶ βωμὸν 22.335 ἑρκείου ἵζοιτο τετυγμένον, ἔνθ’ ἄρα πολλὰ 22.336 Λαέρτης Ὀδυσεύς τε βοῶν ἐπὶ μηρί’ ἔκηαν, 22.337 ἦ γούνων λίσσοιτο προσαΐξας Ὀδυσῆα. 22.338 ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, 22.339 γούνων ἅψασθαι Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος. 22.340 ἦ τοι ὁ φόρμιγγα γλαφυρὴν κατέθηκε χαμᾶζε 22.341 μεσσηγὺς κρητῆρος ἰδὲ θρόνου ἀργυροήλου, 22.342 αὐτὸς δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα προσαΐξας λάβε γούνων, 22.343 καί μιν λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.344 γουνοῦμαί σ’, Ὀδυσεῦ: σὺ δέ μ’ αἴδεο καί μ’ ἐλέησον: 22.345 αὐτῷ τοι μετόπισθ’ ἄχος ἔσσεται, εἴ κεν ἀοιδὸν 22.346 πέφνῃς, ὅς τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀείδω. 22.347 αὐτοδίδακτος δ’ εἰμί, θεὸς δέ μοι ἐν φρεσὶν οἴμας 22.348 παντοίας ἐνέφυσεν: ἔοικα δέ τοι παραείδειν 22.349 ὥς τε θεῷ: τῷ με λιλαίεο δειροτομῆσαι. 22.350 καί κεν Τηλέμαχος τάδε γ’ εἴποι, σὸς φίλος υἱός, 22.351 ὡς ἐγὼ οὔ τι ἑκὼν ἐς σὸν δόμον οὐδὲ χατίζων 22.352 πωλεύμην μνηστῆρσιν ἀεισόμενος μετὰ δαῖτας, 22.353 ἀλλὰ πολὺ πλέονες καὶ κρείσσονες ἦγον ἀνάγκῃ. 22.354 ὣς φάτο, τοῦ δ’ ἤκουσ’ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο, 22.355 αἶψα δ’ ἑὸν πατέρα προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα: 22.356 ἴσχεο μηδέ τι τοῦτον ἀναίτιον οὔταε χαλκῷ: 22.357 καὶ κήρυκα Μέδοντα σαώσομεν, ὅς τέ μευ αἰεὶ 22.358 οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ κηδέσκετο παιδὸς ἐόντος, 22.359 εἰ δὴ μή μιν ἔπεφνε Φιλοίτιος ἠὲ συβώτης, 22.360 ἠὲ σοὶ ἀντεβόλησεν ὀρινομένῳ κατὰ δῶμα. 22.361 ὣς φάτο, τοῦ δ’ ἤκουσε Μέδων πεπνυμένα εἰδώς: 22.362 πεπτηὼς γὰρ ἔκειτο ὑπὸ θρόνον, ἀμφὶ δὲ δέρμα 22.363 ἕστο βοὸς νεόδαρτον, ἀλύσκων κῆρα μέλαιναν. 22.364 αἶψα δ’ ἀπὸ θρόνου ὦρτο, θοῶς δ’ ἀπέδυνε βοείην 22.365 Τηλέμαχον δ’ ἄρ’ ἔπειτα προσαΐξας λάβε γούνων, 22.366 καί μιν λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.367 ὦ φίλ’, ἐγὼ μὲν ὅδ’ εἰμί, σὺ δ’ ἴσχεο εἰπὲ δὲ πατρὶ 22.368 μή με περισθενέων δηλήσεται ὀξέϊ χαλκῷ, 22.369 ἀνδρῶν μνηστήρων κεχολωμένος, οἵ οἱ ἔκειρον 22.370 κτήματ’ ἐνὶ μεγάροις, σὲ δὲ νήπιοι οὐδὲν ἔτιον. 22.371 τὸν δ’ ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.372 θάρσει, ἐπεὶ δή σ’ οὗτος ἐρύσσατο καὶ ἐσάωσεν, 22.373 ὄφρα γνῷς κατὰ θυμόν, ἀτὰρ εἴπῃσθα καὶ ἄλλῳ, 22.374 ὡς κακοεργίης εὐεργεσίη μέγ’ ἀμείνων. 22.375 ἀλλ’ ἐξελθόντες μεγάρων ἕζεσθε θύραζε 22.376 ἐκ φόνου εἰς αὐλήν, σύ τε καὶ πολύφημος ἀοιδός, 22.377 ὄφρ’ ἂν ἐγὼ κατὰ δῶμα πονήσομαι ὅττεό με χρή. 22.378 ὣς φάτο, τὼ δ’ ἔξω βήτην μεγάροιο κιόντε, 22.379 ἑζέσθην δ’ ἄρα τώ γε Διὸς μεγάλου ποτὶ βωμόν, 22.380 πάντοσε παπταίνοντε, φόνον ποτιδεγμένω αἰεί. 22.381 πάπτηνεν δ’ Ὀδυσεὺς καθ’ ἑὸν δόμον, εἴ τις ἔτ’ ἀνδρῶν 22.382 ζωὸς ὑποκλοπέοιτο, ἀλύσκων κῆρα μέλαιναν. 22.383 τοὺς δὲ ἴδεν μάλα πάντας ἐν αἵματι καὶ κονίῃσι 22.384 πεπτεῶτας πολλούς, ὥστ’ ἰχθύας, οὕς θ’ ἁλιῆες 22.385 κοῖλον ἐς αἰγιαλὸν πολιῆς ἔκτοσθε θαλάσσης 22.386 δικτύῳ ἐξέρυσαν πολυωπῷ: οἱ δέ τε πάντες 22.387 κύμαθ’ ἁλὸς ποθέοντες ἐπὶ ψαμάθοισι κέχυνται: 22.388 τῶν μέν τ’ Ἠέλιος φαέθων ἐξείλετο θυμόν: 22.389 ὣς τότ’ ἄρα μνηστῆρες ἐπ’ ἀλλήλοισι κέχυντο. 22.390 δὴ τότε Τηλέμαχον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.391 Τηλέμαχ’, εἰ δ’ ἄγε μοι κάλεσον τροφὸν Εὐρύκλειαν, 22.392 ὄφρα ἔπος εἴπωμι τό μοι καταθύμιόν ἐστιν. 22.393 ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί, 22.394 κινήσας δὲ θύρην προσέφη τροφὸν Εὐρύκλειαν: 22.395 δεῦρο δὴ ὄρσο, γρηῢ παλαιγενές, ἥ τε γυναικῶν 22.396 δμῳάων σκοπός ἐσσι κατὰ μέγαρ’ ἡμετεράων: 22.397 ἔρχεο: κικλήσκει σε πατὴρ ἐμός, ὄφρα τι εἴπῃ. 22.398 ὣς ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος, 22.399 ὤϊξεν δὲ θύρας μεγάρων εὖ ναιεταόντων, 22.400 βῆ δ’ ἴμεν: αὐτὰρ Τηλέμαχος πρόσθ’ ἡγεμόνευεν. 22.401 εὗρεν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα μετὰ κταμένοισι νέκυσσιν, 22.402 αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον ὥστε λέοντα, 22.403 ὅς ῥά τε βεβρωκὼς βοὸς ἔρχεται ἀγραύλοιο: 22.404 πᾶν δ’ ἄρα οἱ στῆθός τε παρήϊά τ’ ἀμφοτέρωθεν 22.405 αἱματόεντα πέλει, δεινὸς δ’ εἰς ὦπα ἰδέσθαι: 22.406 ὣς Ὀδυσεὺς πεπάλακτο πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν. 22.407 ἡ δ’ ὡς οὖν νέκυάς τε καὶ ἄσπετον εἴσιδεν αἷμα, 22.408 ἴθυσέν ῥ’ ὀλολύξαι, ἐπεὶ μέγα εἴσιδεν ἔργον: 22.409 ἀλλ’ Ὀδυσεὺς κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένην περ, 22.410 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.411 ἐν θυμῷ, γρηῦ, χαῖρε καὶ ἴσχεο μηδ’ ὀλόλυζε: 22.412 οὐχ ὁσίη κταμένοισιν ἐπ’ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι. 22.413 τούσδε δὲ μοῖρ’ ἐδάμασσε θεῶν καὶ σχέτλια ἔργα: 22.414 οὔ τινα γὰρ τίεσκον ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, 22.415 οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο: 22.416 τῷ καὶ ἀτασθαλίῃσιν ἀεικέα πότμον ἐπέσπον. 22.417 ἀλλ’ ἄγε μοι σὺ γυναῖκας ἐνὶ μεγάροις κατάλεξον, 22.418 αἵ τέ μ’ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδές εἰσιν. 22.419 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 22.420 τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθείην καταλέξω. 22.421 πεντήκοντά τοί εἰσιν ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκες 22.422 δμῳαί, τὰς μέν τ’ ἔργα διδάξαμεν ἐργάζεσθαι, 22.423 εἴριά τε ξαίνειν καὶ δουλοσύνην ἀνέχεσθαι: 22.424 τάων δώδεκα πᾶσαι ἀναιδείης ἐπέβησαν, 22.425 οὔτ’ ἐμὲ τίουσαι οὔτ’ αὐτὴν Πηνελόπειαν. 22.426 Τηλέμαχος δὲ νέον μὲν ἀέξετο, οὐδέ ἑ μήτηρ 22.427 σημαίνειν εἴασκεν ἐπὶ δμῳῇσι γυναιξίν. 22.428 ἀλλ’ ἄγ’ ἐγὼν ἀναβᾶσ’ ὑπερώϊα σιγαλόεντα 22.429 εἴπω σῇ ἀλόχῳ, τῇ τις θεὸς ὕπνον ἐπῶρσε. 22.430 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 22.431 μή πω τήνδ’ ἐπέγειρε: σὺ δ’ ἐνθάδε εἰπὲ γυναιξὶν 22.432 ἐλθέμεν, αἵ περ πρόσθεν ἀεικέα μηχανόωντο. 22.433 ὣς ἄρ’ ἔφη, γρηῢς δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει 22.434 ἀγγελέουσα γυναιξὶ καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι. 22.435 αὐτὰρ ὁ Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην 22.436 εἰς ἓ καλεσσάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 22.437 ἄρχετε νῦν νέκυας φορέειν καὶ ἄνωχθε γυναῖκας: 22.438 αὐτὰρ ἔπειτα θρόνους περικαλλέας ἠδὲ τραπέζας 22.439 ὕδατι καὶ σπόγγοισι πολυτρήτοισι καθαίρειν. 22.440 αὐτὰρ ἐπὴν δὴ πάντα δόμον κατακοσμήσησθε, 22.441 δμῳὰς ἐξαγαγόντες ἐϋσταθέος μεγάροιο, 22.442 μεσσηγύς τε θόλου καὶ ἀμύμονος ἕρκεος αὐλῆς, 22.443 θεινέμεναι ξίφεσιν τανυήκεσιν, εἰς ὅ κε πασέων 22.444 ψυχὰς ἐξαφέλησθε καὶ ἐκλελάθωντ’ Ἀφροδίτης, 22.445 τὴν ἄρ’ ὑπὸ μνηστῆρσιν ἔχον μίσγοντό τε λάθρη. 22.446 ὣς ἔφαθ’, αἱ δὲ γυναῖκες ἀολλέες ἦλθον ἅπασαι, 22.447 αἴν’ ὀλοφυρόμεναι, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσαι. 22.448 πρῶτα μὲν οὖν νέκυας φόρεον κατατεθνηῶτας, 22.449 κὰδ δ’ ἄρ’ ὑπ’ αἰθούσῃ τίθεσαν εὐερκέος αὐλῆς, 22.450 ἀλλήλοισιν ἐρείδουσαι: σήμαινε δ’ Ὀδυσσεὺς 22.451 αὐτὸς ἐπισπέρχων: ταὶ δ’ ἐκφόρεον καὶ ἀνάγκῃ. 22.452 αὐτὰρ ἔπειτα θρόνους περικαλλέας ἠδὲ τραπέζας 22.453 ὕδατι καὶ σπόγγοισι πολυτρήτοισι κάθαιρον. 22.454 αὐτὰρ Τηλέμαχος καὶ βουκόλος ἠδὲ συβώτῃς 22.455 λίστροισιν δάπεδον πύκα ποιητοῖο δόμοιο 22.456 ξῦον: ταὶ δ’ ἐφόρεον δμῳαί, τίθεσαν δὲ θύραζε. 22.457 αὐτὰρ ἐπειδὴ πᾶν μέγαρον διεκοσμήσαντο, 22.458 δμῳὰς δ’ ἐξαγαγόντες ἐϋσταθέος μεγάροιο, 22.459 μεσσηγύς τε θόλου καὶ ἀμύμονος ἕρκεος αὐλῆς, 22.460 εἴλεον ἐν στείνει, ὅθεν οὔ πως ἦεν ἀλύξαι. 22.461 τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἦρχ’ ἀγορεύειν: 22.462 μὴ μὲν δὴ καθαρῷ θανάτῳ ἀπὸ θυμὸν ἑλοίμην 22.463 τάων, αἳ δὴ ἐμῇ κεφαλῇ κατ’ ὀνείδεα χεῦαν 22.464 μητέρι θ’ ἡμετέρῃ παρά τε μνηστῆρσιν ἴαυον. 22.465 ὣς ἄρ’ ἔφη, καὶ πεῖσμα νεὸς κυανοπρῴροιο 22.466 κίονος ἐξάψας μεγάλης περίβαλλε θόλοιο, 22.467 ὑψόσ’ ἐπεντανύσας, μή τις ποσὶν οὖδας ἵκοιτο. 22.468 ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἢ κίχλαι τανυσίπτεροι ἠὲ πέλειαι 22.469 ἕρκει ἐνιπλήξωσι, τό θ’ ἑστήκῃ ἐνὶ θάμνῳ, 22.470 αὖλιν ἐσιέμεναι, στυγερὸς δ’ ὑπεδέξατο κοῖτος, 22.471 ὣς αἵ γ’ ἑξείης κεφαλὰς ἔχον, ἀμφὶ δὲ πάσαις 22.472 δειρῇσι βρόχοι ἦσαν, ὅπως οἴκτιστα θάνοιεν. 22.473 ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν. 22.474 ἐκ δὲ Μελάνθιον ἦγον ἀνὰ πρόθυρόν τε καὶ αὐλήν: 22.475 τοῦ δ’ ἀπὸ μὲν ῥῖνάς τε καὶ οὔατα νηλέϊ χαλκῷ 22.476 τάμνον, μήδεά τ’ ἐξέρυσαν, κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι, 22.477 χεῖράς τ’ ἠδὲ πόδας κόπτον κεκοτηότι θυμῷ. 22.478 οἱ μὲν ἔπειτ’ ἀπονιψάμενοι χεῖράς τε πόδας τε 22.479 εἰς Ὀδυσῆα δόμονδε κίον, τετέλεστο δὲ ἔργον: 22.480 αὐτὰρ ὅ γε προσέειπε φίλην τροφὸν Εὐρύκλειαν: 22.481 οἶσε θέειον, γρηΰ, κακῶν ἄκος, οἶσε δέ μοι πῦρ, 22.482 ὄφρα θεειώσω μέγαρον: σὺ δὲ Πηνελόπειαν 22.483 ἐλθεῖν ἐνθάδ’ ἄνωχθι σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί: 22.484 πάσας δ’ ὄτρυνον δμῳὰς κατὰ δῶμα νέεσθαι. 22.485 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 22.486 ναὶ δὴ ταῦτά γε, τέκνον ἐμόν, κατὰ μοῖραν ἔειπες. 22.487 ἀλλ’ ἄγε τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἐνείκω, 22.488 μηδ’ οὕτω ῥάκεσιν πεπυκασμένος εὐρέας ὤμους 22.489 ἕσταθ’ ἐνὶ μεγάροισι: νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη. 22.490 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 22.491 πῦρ νῦν μοι πρώτιστον ἐνὶ μεγάροισι γενέσθω. 22.492 ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια, 22.493 ἤνεικεν δ’ ἄρα πῦρ καὶ θήϊον: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 22.494 εὖ διεθείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν. 22.495 γρηῢς δ’ αὖτ’ ἀπέβη διὰ δώματα κάλ’ Ὀδυσῆος 22.496 ἀγγελέουσα γυναιξὶ καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι: 22.497 αἱ δ’ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι. 22.498 αἱ μὲν ἄρ’ ἀμφεχέοντο καὶ ἠσπάζοντ’ Ὀδυσῆα, 22.499 καὶ κύνεον ἀγαπαξόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμους 22.500 χεῖράς τ’ αἰνύμεναι: τὸν δὲ γλυκὺς ἵμερος ᾕρει 22.501 κλαυθμοῦ καὶ στοναχῆς, γίγνωσκε δ’ ἄρα φρεσὶ πάσας. 23.001 γρηῢς δ’ εἰς ὑπερῷ’ ἀνεβήσετο καγχαλόωσα, 23.002 δεσποίνῃ ἐρέουσα φίλον πόσιν ἔνδον ἐόντα: 23.003 γούνατα δ’ ἐρρώσαντο, πόδες δ’ ὑπερικταίνοντο. 23.004 στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν: 23.005 ἔγρεο, Πηνελόπεια, φίλον τέκος, ὄφρα ἴδηαι 23.006 ὀφθαλμοῖσι τεοῖσι τά τ’ ἔλδεαι ἤματα πάντα. 23.007 ἦλθ’ Ὀδυσεὺς καὶ οἶκον ἱκάνεται, ὀψέ περ ἐλθών. 23.008 μνηστῆρας δ’ ἔκτεινεν ἀγήνορας, οἵ θ’ ἑὸν οἶκον 23.009 κήδεσκον καὶ κτήματ’ ἔδον βιόωντό τε παῖδα. 23.010 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.011 μαῖα φίλη, μάργην σε θεοὶ θέσαν, οἵ τε δύνανται 23.012 ἄφρονα ποιῆσαι καὶ ἐπίφρονά περ μάλ’ ἐόντα, 23.013 καί τε χαλιφρονέοντα σαοφροσύνης ἐπέβησαν: 23.014 οἵ σέ περ ἔβλαψαν: πρὶν δὲ φρένας αἰσίμη ἦσθα. 23.015 τίπτε με λωβεύεις πολυπενθέα θυμὸν ἔχουσαν 23.016 ταῦτα παρὲξ ἐρέουσα καὶ ἐξ ὕπνου μ’ ἀνεγείρεις 23.017 ἡδέος, ὅς μ’ ἐπέδησε φίλα βλέφαρ’ ἀμφικαλύψας; 23.018 οὐ γάρ πω τοιόνδε κατέδραθον, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς 23.019 ᾤχετ’ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν. 23.020 ἀλλ’ ἄγε νῦν κατάβηθι καὶ ἂψ ἔρχευ μέγαρόνδε. 23.021 εἰ γάρ τίς μ’ ἄλλη γε γυναικῶν, αἵ μοι ἔασι, 23.022 ταῦτ’ ἐλθοῦσ’ ἤγγειλε καὶ ἐξ ὕπνου ἀνέγειρεν, 23.023 τῷ κε τάχα στυγερῶς μιν ἐγὼν ἀπέπεμψα νέεσθαι 23.024 αὖτις ἔσω μέγαρον: σὲ δὲ τοῦτό γε γῆρας ὀνήσει. 23.025 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 23.026 οὔ τί σε λωβεύω, τέκνον φίλον, ἀλλ’ ἔτυμόν τοι 23.027 ἦλθ’ Ὀδυσεὺς καὶ οἶκον ἱκάνεται, ὡς ἀγορεύω, 23.028 ὁ ξεῖνος, τὸν πάντες ἀτίμων ἐν μεγάροισι. 23.029 Τηλέμαχος δ’ ἄρα μιν πάλαι ᾔδεεν ἔνδον ἐόντα, 23.030 ἀλλὰ σαοφροσύνῃσι νοήματα πατρὸς ἔκευθεν, 23.031 ὄφρ’ ἀνδρῶν τίσαιτο βίην ὑπερηνορεόντων. 23.032 ὣς ἔφαθ’, ἡ δ’ ἐχάρη καὶ ἀπὸ λέκτροιο θοροῦσα 23.033 γρηῒ περιπλέχθη, βλεφάρων δ’ ἀπὸ δάκρυον ἧκεν: 23.034 καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 23.035 εἰ δ’ ἄγε δή μοι, μαῖα φίλη, νημερτὲς ἐνίσπες, 23.036 εἰ ἐτεὸν δὴ οἶκον ἱκάνεται, ὡς ἀγορεύεις, 23.037 ὅππως δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφῆκε 23.038 μοῦνος ἐών, οἱ δ’ αἰὲν ἀολλέες ἔνδον ἔμιμνον. 23.039 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 23.040 οὐκ ἴδον, οὐ πυθόμην, ἀλλὰ στόνον οἶον ἄκουσα 23.041 κτεινομένων: ἡμεῖς δὲ μυχῷ θαλάμων εὐπήκτων 23.042 ἥμεθ’ ἀτυζόμεναι, σανίδες δ’ ἔχον εὖ ἀραρυῖαι, 23.043 πρίν γ’ ὅτε δή με σὸς υἱὸς ἀπὸ μεγάροιο κάλεσσε 23.044 Τηλέμαχος: τὸν γάρ ῥα πατὴρ προέηκε καλέσσαι. 23.045 εὗρον ἔπειτ’ Ὀδυσῆα μετὰ κταμένοισι νέκυσσιν 23.046 ἑσταόθ’: οἱ δέ μιν ἀμφί, κραταίπεδον οὖδας ἔχοντες, 23.047 κείατ’ ἐπ’ ἀλλήλοισιν: ἰδοῦσά κε θυμὸν ἰάνθης. 23.048 αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον ὥς τε λέοντα. 23.049 νῦν δ’ οἱ μὲν δὴ πάντες ἐπ’ αὐλείῃσι θύρῃσιν 23.050 ἀθρόοι, αὐτὰρ ὁ δῶμα θεειοῦται περικαλλές, 23.051 πῦρ μέγα κηάμενος: σὲ δέ με προέηκε καλέσσαι. 23.052 ἀλλ’ ἕπευ, ὄφρα σφῶϊν ἐϋφροσύνης ἐπιβῆτον 23.053 ἀμφοτέρω φίλον ἦτορ, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέποσθε. 23.054 νῦν δ’ ἤδη τόδε μακρὸν ἐέλδωρ ἐκτετέλεσται: 23.055 ἦλθε μὲν αὐτὸς ζωὸς ἐφέστιος, εὗρε δὲ καὶ σὲ 23.056 καὶ παῖδ’ ἐν μεγάροισι: κακῶς δ’ οἵ πέρ μιν ἔρεζον 23.057 μνηστῆρες, τοὺς πάντας ἐτίσατο ᾧ ἐνὶ οἴκῳ. 23.058 τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.059 μαῖα φίλη, μή πω μέγ’ ἐπεύχεο καγχαλόωσα. 23.060 οἶσθα γὰρ ὥς κ’ ἀσπαστὸς ἐνὶ μεγάροισι φανείη 23.061 πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί τε καὶ υἱέϊ, τὸν τεκόμεσθα: 23.062 ἀλλ’ οὐκ ἔσθ’ ὅδε μῦθος ἐτήτυμος, ὡς ἀγορεύεις, 23.063 ἀλλά τις ἀθανάτων κτεῖνε μνηστῆρας ἀγαυούς, 23.064 ὕβριν ἀγασσάμενος θυμαλγέα καὶ κακὰ ἔργα. 23.065 οὔ τινα γὰρ τίεσκον ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, 23.066 οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο: 23.067 τῷ δι’ ἀτασθαλίας ἔπαθον κακόν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 23.068 ὤλεσε τηλοῦ νόστον Ἀχαιΐδος, ὤλετο δ’ αὐτός. 23.069 τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια: 23.070 τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, 23.071 ἣ πόσιν ἔνδον ἐόντα παρ’ ἐσχάρῃ οὔ ποτ’ ἔφησθα 23.072 οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι: θυμὸς δέ τοι αἰὲν ἄπιστος. 23.073 ἀλλ’ ἄγε τοι καὶ σῆμα ἀριφραδὲς ἄλλο τι εἴπω, 23.074 οὐλήν, τήν ποτέ μιν σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι. 23.075 τὴν ἀπονίζουσα φρασάμην, ἔθελον δὲ σοὶ αὐτῇ 23.076 εἰπέμεν: ἀλλά με κεῖνος ἑλὼν ἐπὶ μάστακα χερσὶν 23.077 οὐκ ἔα εἰπέμεναι πολυϊδρείῃσι νόοιο. 23.078 ἀλλ’ ἕπευ: αὐτὰρ ἐγὼν ἐμέθεν περιδώσομαι αὐτῆς, 23.079 αἴ κέν σ’ ἐξαπάφω, κτεῖναί μ’ οἰκτίστῳ ὀλέθρῳ. 23.080 τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια: 23.081 μαῖα φίλη, χαλεπόν σε θεῶν αἰειγενετάων 23.082 δήνεα εἴρυσθαι, μὰλα περ πολύϊδριν ἐοῦσαν. 23.083 ἀλλ’ ἔμπης ἴομεν μετὰ παῖδ’ ἐμόν, ὄφρα ἴδωμαι 23.084 ἄνδρας μνηστῆρας τεθνηότας, ἠδ’ ὃς ἔπεφνεν. 23.085 ὣς φαμένη κατέβαιν’ ὑπερώϊα: πολλὰ δέ οἱ κῆρ 23.086 ὥρμαιν’, ἢ ἀπάνευθε φίλον πόσιν ἐξερεείνοι, 23.087 ἦ παρστᾶσα κύσειε κάρη καὶ χεῖρε λαβοῦσα. 23.088 ἡ δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν, 23.089 ἕζετ’ ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἐναντίη, ἐν πυρὸς αὐγῇ, 23.090 τοίχου τοῦ ἑτέρου: ὁ δ’ ἄρα πρὸς κίονα μακρὴν 23.091 ἧστο κάτω ὁρόων, ποτιδέγμενος εἴ τί μιν εἴποι 23.092 ἰφθίμη παράκοιτις, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν. 23.093 ἡ δ’ ἄνεω δὴν ἧστο, τάφος δέ οἱ ἦτορ ἵκανεν: 23.094 ὄψει δ’ ἄλλοτε μέν μιν ἐνωπαδίως ἐσίδεσκεν, 23.095 ἄλλοτε δ’ ἀγνώσασκε κακὰ χροῒ εἵματ’ ἔχοντα. 23.096 Τηλέμαχος δ’ ἐνένιπεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαξε: 23.097 μῆτερ ἐμή, δύσμητερ, ἀπηνέα θυμὸν ἔχουσα, 23.098 τίφθ’ οὕτω πατρὸς νοσφίζεαι, οὐδὲ παρ’ αὐτὸν 23.099 ἑζομένη μύθοισιν ἀνείρεαι οὐδὲ μεταλλᾷς; 23.100 οὐ μέν κ’ ἄλλη γ’ ὧδε γυνὴ τετληότι θυμῷ 23.101 ἀνδρὸς ἀφεσταίη, ὅς οἱ κακὰ πολλὰ μογήσας 23.102 ἔλθοι ἐεικοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν: 23.103 σοὶ δ’ αἰεὶ κραδίη στερεωτέρη ἐστὶ λίθοιο. 23.104 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.105 τέκνον ἐμόν, θυμός μοι ἐνὶ στήθεσσι τέθηπεν, 23.106 οὐδέ τι προσφάσθαι δύναμαι ἔπος οὐδ’ ἐρέεσθαι 23.107 οὐδ’ εἰς ὦπα ἰδέσθαι ἐναντίον. εἰ δ’ ἐτεὸν δὴ 23.108 ἔστ’ Ὀδυσεὺς καὶ οἶκον ἱκάνεται, ἦ μάλα νῶϊ 23.109 γνωσόμεθ’ ἀλλήλων καὶ λώϊον: ἔστι γὰρ ἡμῖν 23.110 σήμαθ’, ἃ δὴ καὶ νῶϊ κεκρυμμένα ἴδμεν ἀπ’ ἄλλων. 23.111 ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 23.112 αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 23.113 Τηλέμαχ’, ἦ τοι μητέρ’ ἐνὶ μεγάροισιν ἔασον 23.114 πειράζειν ἐμέθεν: τάχα δὲ φράσεται καὶ ἄρειον. 23.115 νῦν δ’ ὅττι ῥυπόω, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι, 23.116 τοὔνεκ’ ἀτιμάζει με καὶ οὔ πω φησὶ τὸν εἶναι. 23.117 ἡμεῖς δὲ φραζώμεθ’ ὅπως ὄχ’ ἄριστα γένηται. 23.118 καὶ γάρ τίς θ’ ἕνα φῶτα κατακτείνας ἐνὶ δήμῳ, 23.119 ᾧ μὴ πολλοὶ ἔωσιν ἀοσσητῆρες ὀπίσσω, 23.120 φεύγει πηούς τε προλιπὼν καὶ πατρίδα γαῖαν: 23.121 ἡμεῖς δ’ ἕρμα πόληος ἀπέκταμεν, οἳ μέγ’ ἄριστοι 23.122 κούρων εἰν Ἰθάκῃ: τὰ δέ σε φράζεσθαι ἄνωγα. 23.123 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 23.124 αὐτὸς ταῦτά γε λεῦσσε, πάτερ φίλε: σὴν γὰρ ἀρίστην 23.125 μῆτιν ἐπ’ ἀνθρώπους φάσ’ ἔμμεναι, οὐδέ κέ τίς τοι 23.126 ἄλλος ἀνὴρ ἐρίσειε καταθνητῶν ἀνθρώπων. 23.127 ἡμεῖς δ’ ἐμμεμαῶτες ἅμ’ ἑψόμεθ’, οὐδέ τί φημι 23.128 ἀλκῆς δευήσεσθαι, ὅση δύναμίς γε πάρεστιν. 23.129 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 23.130 τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα. 23.131 πρῶτα μὲν ἂρ λούσασθε καὶ ἀμφιέσασθε χιτῶνας, 23.132 δμῳὰς δ’ ἐν μεγάροισιν ἀνώγετε εἵμαθ’ ἑλέσθαι: 23.133 αὐτὰρ θεῖος ἀοιδὸς ἔχων φόρμιγγα λίγειαν 23.134 ἡμῖν ἡγείσθω φιλοπαίγμονος ὀρχηθμοῖο, 23.135 ὥς κέν τις φαίη γάμον ἔμμεναι ἐκτὸς ἀκούων, 23.136 ἢ ἀν’ ὁδὸν στείχων, ἢ οἳ περιναιετάουσι: 23.137 μὴ πρόσθε κλέος εὐρὺ φόνου κατὰ ἄστυ γένηται 23.138 ἀνδρῶν μνηστήρων, πρίν γ’ ἡμέας ἐλθέμεν ἔξω 23.139 ἀγρὸν ἐς ἡμέτερον πολυδένδρεον: ἔνθα δ’ ἔπειτα 23.140 φρασσόμεθ’ ὅττι κε κέρδος Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξῃ. 23.141 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο 23.142 πρῶτα μὲν οὖν λούσαντο καὶ ἀμφιέσαντο χιτῶνας, 23.143 ὅπλισθεν δὲ γυναῖκες: ὁ δ’ εἵλετο θεῖος ἀοιδὸς 23.144 φόρμιγγα γλαφυρήν, ἐν δέ σφισιν ἵμερον ὦρσε 23.145 μολπῆς τε γλυκερῆς καὶ ἀμύμονος ὀρχηθμοῖο. 23.146 τοῖσιν δὲ μέγα δῶμα περιστεναχίζετο ποσσὶν 23.147 ἀνδρῶν παιζόντων καλλιζώνων τε γυναικῶν. 23.148 ὧδε δέ τις εἴπεσκε δόμων ἔκτοσθεν ἀκούων: 23.149 ἦ μάλα δή τις ἔγημε πολυμνήστην βασίλειαν: 23.150 σχετλίη, οὐδ’ ἔτλη πόσιος οὗ κουριδίοιο 23.151 εἴρυσθαι μέγα δῶμα διαμπερές, ἧος ἵκοιτο. 23.152 ὣς ἄρα τις εἴπεσκε, τὰ δ’ οὐκ ἴσαν ὡς ἐτέτυκτο. 23.153 αὐτὰρ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ 23.154 Εὐρυνόμη ταμίη λοῦσεν καὶ χρῖσεν ἐλαίῳ, 23.155 ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα: 23.156 αὐτὰρ κὰκ κεφαλῆς κάλλος πολὺ χεῦεν Ἀθήνη 23.157 μείζονά τ’ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα: κὰδ δὲ κάρητος 23.158 οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας. 23.159 ὡς δ’ ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρῳ ἀνὴρ 23.160 ἴδρις, ὃν Ἥφαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη 23.161 τέχνην παντοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει: 23.162 ὣς μὲν τῷ περίχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὤμοις. 23.163 ἐκ δ’ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος: 23.164 ἂψ δ’ αὖτις κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη, 23.165 ἀντίον ἧς ἀλόχου, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε: 23.166 δαιμονίη, περί σοί γε γυναικῶν θηλυτεράων 23.167 κῆρ ἀτέραμνον ἔθηκαν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες: 23.168 οὐ μέν κ’ ἄλλη γ’ ὧδε γυνὴ τετληότι θυμῷ 23.169 ἀνδρὸς ἀφεσταίη, ὅς οἱ κακὰ πολλὰ μογήσας 23.170 ἔλθοι ἐεικοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν. 23.171 ἀλλ’ ἄγε μοι, μαῖα, στόρεσον λέχος, ὄφρα καὶ αὐτὸς 23.172 λέξομαι: ἦ γὰρ τῇ γε σιδήρεον ἐν φρεσὶ ἦτορ. 23.173 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.174 δαιμόνι’, οὔτ’ ἄρ τι μεγαλίζομαι οὔτ’ ἀθερίζω 23.175 οὔτε λίην ἄγαμαι, μάλα δ’ εὖ οἶδ’ οἷος ἔησθα 23.176 ἐξ Ἰθάκης ἐπὶ νηὸς ἰὼν δολιχηρέτμοιο. 23.177 ἀλλ’ ἄγε οἱ στόρεσον πυκινὸν λέχος, Εὐρύκλεια, 23.178 ἐκτὸς ἐϋσταθέος θαλάμου, τόν ῥ’ αὐτὸς ἐποίει: 23.179 ἔνθα οἱ ἐκθεῖσαι πυκινὸν λέχος ἐμβάλετ’ εὐνήν, 23.180 κώεα καὶ χλαίνας καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα. 23.181 ὣς ἄρ’ ἔφη πόσιος πειρωμένη: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 23.182 ὀχθήσας ἄλοχον προσεφώνεε κεδνὰ ἰδυῖαν: 23.183 ὦ γύναι, ἦ μάλα τοῦτο ἔπος θυμαλγὲς ἔειπες: 23.184 τίς δέ μοι ἄλλοσε θῆκε λέχος; χαλεπὸν δέ κεν εἴη 23.185 καὶ μάλ’ ἐπισταμένῳ, ὅτε μὴ θεὸς αὐτὸς ἐπελθὼν 23.186 ῥηϊδίως ἐθέλων θείη ἄλλῃ ἐνὶ χώρῃ. 23.187 ἀνδρῶν δ’ οὔ κέν τις ζωὸς βροτός, οὐδὲ μάλ’ ἡβῶν, 23.188 ῥεῖα μετοχλίσσειεν, ἐπεὶ μέγα σῆμα τέτυκται 23.189 ἐν λέχει ἀσκητῷ: τὸ δ’ ἐγὼ κάμον οὐδέ τις ἄλλος. 23.190 θάμνος ἔφυ τανύφυλλος ἐλαίης ἕρκεος ἐντός, 23.191 ἀκμηνὸς θαλέθων: πάχετος δ’ ἦν ἠΰτε κίων. 23.192 τῷ δ’ ἐγὼ ἀμφιβαλὼν θάλαμον δέμον, ὄφρ’ ἐτέλεσσα, 23.193 πυκνῇσιν λιθάδεσσι, καὶ εὖ καθύπερθεν ἔρεψα, 23.194 κολλητὰς δ’ ἐπέθηκα θύρας, πυκινῶς ἀραρυίας. 23.195 καὶ τότ’ ἔπειτ’ ἀπέκοψα κόμην τανυφύλλου ἐλαίης, 23.196 κορμὸν δ’ ἐκ ῥίζης προταμὼν ἀμφέξεσα χαλκῷ 23.197 εὖ καὶ ἐπισταμένως, καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνα, 23.198 ἑρμῖν’ ἀσκήσας, τέτρηνα δὲ πάντα τερέτρῳ. 23.199 ἐκ δὲ τοῦ ἀρχόμενος λέχος ἔξεον, ὄφρ’ ἐτέλεσσα, 23.200 δαιδάλλων χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἠδ’ ἐλέφαντι: 23.201 ἐκ δ’ ἐτάνυσσα ἱμάντα βοὸς φοίνικι φαεινόν. 23.202 οὕτω τοι τόδε σῆμα πιφαύσκομαι: οὐδέ τι οἶδα, 23.203 ἤ μοι ἔτ’ ἔμπεδόν ἐστι, γύναι, λέχος, ἦέ τις ἤδη 23.204 ἀνδρῶν ἄλλοσε θῆκε, ταμὼν ὕπο πυθμέν’ ἐλαίης. 23.205 ὣς φάτο, τῆς δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 23.206 σήματ’ ἀναγνούσῃ τά οἱ ἔμπεδα πέφραδ’ Ὀδυσσεύς: 23.207 δακρύσασα δ’ ἔπειτ’ ἰθὺς δράμεν, ἀμφὶ δὲ χεῖρας 23.208 δειρῇ βάλλ’ Ὀδυσῆϊ, κάρη δ’ ἔκυσ’ ἠδὲ προσηύδα: 23.209 μή μοι, Ὀδυσσεῦ, σκύζευ, ἐπεὶ τά περ ἄλλα μάλιστα 23.210 ἀνθρώπων πέπνυσο: θεοὶ δ’ ὤπαζον ὀϊζύν, 23.211 οἳ νῶϊν ἀγάσαντο παρ’ ἀλλήλοισι μένοντε 23.212 ἥβης ταρπῆναι καὶ γήραος οὐδὸν ἱκέσθαι. 23.213 αὐτὰρ μὴ νῦν μοι τόδε χώεο μηδὲ νεμέσσα, 23.214 οὕνεκά σ’ οὐ τὸ πρῶτον, ἐπεὶ ἴδον, ὧδ’ ἀγάπησα. 23.215 αἰεὶ γάρ μοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν 23.216 ἐρρίγει μή τίς με βροτῶν ἀπάφοιτο ἔπεσσιν 23.217 ἐλθών: πολλοὶ γὰρ κακὰ κέρδεα βουλεύουσιν. 23.218 οὐδέ κεν Ἀργείη Ἑλένη, Διὸς ἐκγεγαυῖα, 23.219 ἀνδρὶ παρ’ ἀλλοδαπῷ ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 23.220 εἰ ᾔδη ὅ μιν αὖτις ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν 23.221 ἀξέμεναι οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδ’ ἔμελλον. 23.222 τὴν δ’ ἦ τοι ῥέξαι θεὸς ὤρορεν ἔργον ἀεικές: 23.223 τὴν δ’ ἄτην οὐ πρόσθεν ἑῷ ἐγκάτθετο θυμῷ 23.224 λυγρήν, ἐξ ἧς πρῶτα καὶ ἡμέας ἵκετο πένθος. 23.225 νῦν δ’, ἐπεὶ ἤδη σήματ’ ἀριφραδέα κατέλεξας 23.226 εὐνῆς ἡμετέρης, ἣν οὐ βροτὸς ἄλλος ὀπώπει, 23.227 ἀλλ’ οἶοι σύ τ’ ἐγώ τε καὶ ἀμφίπολος μία μούνη, 23.228 Ἀκτορίς, ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ, 23.229 ἣ νῶϊν εἴρυτο θύρας πυκινοῦ θαλάμοιο, 23.230 πείθεις δή μευ θυμόν, ἀπηνέα περ μάλ’ ἐόντα. 23.231 ὣς φάτο, τῷ δ’ ἔτι μᾶλλον ὑφ’ ἵμερον ὦρσε γόοιο: 23.232 κλαῖε δ’ ἔχων ἄλοχον θυμαρέα, κεδνὰ ἰδυῖαν. 23.233 ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἀσπάσιος γῆ νηχομένοισι φανήῃ, 23.234 ὧν τε Ποσειδάων εὐεργέα νῆ’ ἐνὶ πόντῳ 23.235 ῥαίσῃ, ἐπειγομένην ἀνέμῳ καὶ κύματι πηγῷ: 23.236 παῦροι δ’ ἐξέφυγον πολιῆς ἁλὸς ἤπειρόνδε 23.237 νηχόμενοι, πολλὴ δὲ περὶ χροῒ τέτροφεν ἅλμη, 23.238 ἀσπάσιοι δ’ ἐπέβαν γαίης, κακότητα φυγόντες: 23.239 ὣς ἄρα τῇ ἀσπαστὸς ἔην πόσις εἰσοροώσῃ, 23.240 δειρῆς δ’ οὔ πω πάμπαν ἀφίετο πήχεε λευκώ. 23.241 καί νύ κ’ ὀδυρομένοισι φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, 23.242 εἰ μὴ ἄρ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη. 23.243 νύκτα μὲν ἐν περάτῃ δολιχὴν σχέθεν, Ἠῶ δ’ αὖτε 23.244 ῥύσατ’ ἐπ’ Ὠκεανῷ χρυσόθρονον, οὐδ’ ἔα ἵππους 23.245 ζεύγνυσθ’ ὠκύποδας, φάος ἀνθρώποισι φέροντας, 23.246 Λάμπον καὶ Φαέθονθ’, οἵ τ’ Ἠῶ πῶλοι ἄγουσι. 23.247 καὶ τότ’ ἄρ’ ἣν ἄλοχον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 23.248 ὦ γύναι, οὐ γάρ πω πάντων ἐπὶ πείρατ’ ἀέθλων 23.249 ἤλθομεν, ἀλλ’ ἔτ’ ὄπισθεν ἀμέτρητος πόνος ἔσται, 23.250 πολλὸς καὶ χαλεπός, τὸν ἐμὲ χρὴ πάντα τελέσσαι. 23.251 ὣς γάρ μοι ψυχὴ μαντεύσατο Τειρεσίαο 23.252 ἤματι τῷ ὅτε δὴ κατέβην δόμον Ἄϊδος εἴσω, 23.253 νόστον ἑταίροισιν διζήμενος ἠδ’ ἐμοὶ αὐτῷ. 23.254 ἀλλ’ ἔρχευ, λέκτρονδ’ ἴομεν, γύναι, ὄφρα καὶ ἤδη 23.255 ὕπνῳ ὕπο γλυκερῷ ταρπώμεθα κοιμηθέντε. 23.256 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.257 εὐνὴ μὲν δή σοί γε τότ’ ἔσσεται ὁππότε θυμῷ 23.258 σῷ ἐθέλῃς, ἐπεὶ ἄρ σε θεοὶ ποίησαν ἱκέσθαι 23.259 οἶκον ἐϋκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν: 23.260 ἀλλ’ ἐπεὶ ἐφράσθης καί τοι θεὸς ἔμβαλε θυμῷ, 23.261 εἴπ’ ἄγε μοι τὸν ἄεθλον, ἐπεὶ καὶ ὄπισθεν, ὀΐω, 23.262 πεύσομαι, αὐτίκα δ’ ἐστὶ δαήμεναι οὔ τι χέρειον. 23.263 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 23.264 δαιμονίη, τί τ’ ἄρ’ αὖ με μάλ’ ὀτρύνουσα κελεύεις 23.265 εἰπέμεν; αὐτὰρ ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ἐπικεύσω. 23.266 οὐ μέν τοι θυμὸς κεχαρήσεται: οὐδὲ γὰρ αὐτὸς 23.267 χαίρω, ἐπεὶ μάλα πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἄνωγεν 23.268 ἐλθεῖν, ἐν χείρεσσιν ἔχοντ’ εὐῆρες ἐρετμόν, 23.269 εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκωμαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν 23.270 ἀνέρες, οὐδέ θ’ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν: 23.271 οὐδ’ ἄρα τοί γ’ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους, 23.272 οὐδ’ εὐήρε’ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται. 23.273 σῆμα δέ μοι τόδ’ ἔειπεν ἀριφραδές, οὐδέ σε κεύσω: 23.274 ὁππότε κεν δή μοι ξυμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης 23.275 φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ, 23.276 καὶ τότε μ’ ἐν γαίῃ πήξαντ’ ἐκέλευεν ἐρετμόν, 23.277 ἔρξανθ’ ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι, 23.278 ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ’ ἐπιβήτορα κάπρον, 23.279 οἴκαδ’ ἀποστείχειν, ἔρδειν θ’ ἱερὰς ἑκατόμβας 23.280 ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, 23.281 πᾶσι μάλ’ ἑξείης: θάνατος δέ μοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ 23.282 ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ με πέφνῃ 23.283 γήρας ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον: ἀμφὶ δὲ λαοὶ 23.284 ὄλβιοι ἔσσονται: τὰ δέ μοι φάτο πάντα τελεῖσθαι. 23.285 τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια: 23.286 εἰ μὲν δὴ γῆράς γε θεοὶ τελέουσιν ἄρειον, 23.287 ἐλπωρή τοι ἔπειτα κακῶν ὑπάλυξιν ἔσεσθαι. 23.288 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον: 23.289 τόφρα δ’ ἄρ’ Εὐρυνόμη τε ἰδὲ τροφὸς ἔντυον εὐνὴν 23.290 ἐσθῆτος μαλακῆς, δαΐδων ὕπο λαμπομενάων. 23.291 αὐτὰρ ἐπεὶ στόρεσαν πυκινὸν λέχος ἐγκονέουσαι, 23.292 γρηῢς μὲν κείουσα πάλιν οἶκόνδε βεβήκει, 23.293 τοῖσιν δ’ Εὐρυνόμη θαλαμηπόλος ἡγεμόνευεν 23.294 ἐρχομένοισι λέχοσδε, δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσα: 23.295 ἐς θάλαμον δ’ ἀγαγοῦσα πάλιν κίεν. οἱ μὲν ἔπειτα 23.296 ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο: 23.297 αὐτὰρ Τηλέμαχος καὶ βουκόλος ἠδὲ συβώτης 23.298 παῦσαν ἄρ’ ὀρχηθμοῖο πόδας, παῦσαν δὲ γυναῖκας, 23.299 αὐτοὶ δ’ εὐνάζοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα. 23.300 τὼ δ’ ἐπεὶ οὖν φιλότητος ἐταρπήτην ἐρατεινῆς, 23.301 τερπέσθην μύθοισι, πρὸς ἀλλήλους ἐνέποντε, 23.302 ἡ μὲν ὅσ’ ἐν μεγάροισιν ἀνέσχετο δῖα γυναικῶν, 23.303 ἀνδρῶν μνηστήρων ἐσορῶσ’ ἀΐδηλον ὅμιλον, 23.304 οἳ ἕθεν εἵνεκα πολλά, βόας καὶ ἴφια μῆλα, 23.305 ἔσφαζον, πολλὸς δὲ πίθων ἠφύσσετο οἶνος: 23.306 αὐτὰρ ὁ διογενὴς Ὀδυσεὺς ὅσα κήδε’ ἔθηκεν 23.307 ἀνθρώποις ὅσα τ’ αὐτὸς ὀϊζύσας ἐμόγησε, 23.308 πάντ’ ἔλεγ’: ἡ δ’ ἄρ’ ἐτέρπετ’ ἀκούουσ’, οὐδέ οἱ ὕπνος 23.309 πῖπτεν ἐπὶ βλεφάροισι πάρος καταλέξαι ἅπαντα. 23.310 ἤρξατο δ’ ὡς πρῶτον Κίκονας δάμασ’, αὐτὰρ ἔπειτα 23.311 ἦλθ’ ἐς Λωτοφάγων ἀνδρῶν πίειραν ἄρουραν: 23.312 ἠδ’ ὅσα Κύκλωψ ἔρξε, καὶ ὡς ἀπετίσατο ποινὴν 23.313 ἰφθίμων ἑτάρων, οὓς ἤσθιεν οὐδ’ ἐλέαιρεν: 23.314 ἠδ’ ὡς Αἴολον ἵκεθ’, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο 23.315 καὶ πέμπ’, οὐδέ πω αἶσα φίλην ἐς πατρίδ’ ἱκέσθαι 23.316 ἤην, ἀλλά μιν αὖτις ἀναρπάξασα θύελλα 23.317 πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα: 23.318 ἠδ’ ὡς Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην ἀφίκανεν, 23.319 οἳ νῆάς τ’ ὄλεσαν καὶ ἐϋκνήμιδας ἑταίρους 23.320 πάντας: Ὀδυσσεὺς δ’ οἶος ὑπέκφυγε νηῒ μελαίνῃ: 23.321 καὶ Κίρκης κατέλεξε δόλον πολυμηχανίην τε, 23.322 ἠδ’ ὡς εἰς Ἀΐδεω δόμον ἤλυθεν εὐρώεντα, 23.323 ψυχῇ χρησόμενος Θηβαίου Τειρεσίαο, 23.324 νηῒ πολυκλήϊδι, καὶ εἴσιδε πάντας ἑταίρους 23.325 μητέρα θ’, ἥ μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα: 23.326 ἠδ’ ὡς Σειρήνων ἁδινάων φθόγγον ἄκουσεν, 23.327 ὥς θ’ ἵκετο Πλαγκτὰς πέτρας δεινήν τε Χάρυβδιν 23.328 Σκύλλην θ’, ἣν οὔ πώ ποτ’ ἀκήριοι ἄνδρες ἄλυξαν: 23.329 ἠδ’ ὡς Ἠελίοιο βόας κατέπεφνον ἑταῖροι: 23.330 ἠδ’ ὡς νῆα θοὴν ἔβαλε ψολόεντι κεραυνῷ 23.331 Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, ἀπὸ δ’ ἔφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι 23.332 πάντες ὁμῶς, αὐτὸς δὲ κακὰς ὑπὸ κῆρας ἄλυξεν: 23.333 ὥς θ’ ἵκετ’ Ὠγυγίην νῆσον νύμφην τε Καλυψώ, 23.334 ἣ δή μιν κατέρυκε, λιλαιομένη πόσιν εἶναι, 23.335 ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε 23.336 θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα: 23.337 ἀλλὰ τοῦ οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν: 23.338 ἠδ’ ὡς ἐς Φαίηκας ἀφίκετο πολλὰ μογήσας, 23.339 οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο 23.340 καὶ πέμψαν σὺν νηῒ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 23.341 χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες. 23.342 τοῦτ’ ἄρα δεύτατον εἶπεν ἔπος, ὅτε οἱ γλυκὺς ὕπνος 23.343 λυσιμελὴς ἐπόρουσε, λύων μελεδήματα θυμοῦ. 23.344 ἡ δ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη: 23.345 ὁππότε δή ῥ’ Ὀδυσῆα ἐέλπετο ὃν κατὰ θυμὸν 23.346 εὐνῆς ἧς ἀλόχου ταρπήμεναι ἠδὲ καὶ ὕπνου, 23.347 αὐτίκ’ ἀπ’ Ὠκεανοῦ χρυσόθρονον ἠριγένειαν 23.348 ὦρσεν, ἵν’ ἀνθρώποισι φόως φέροι: ὦρτο δ’ Ὀδυσσεὺς 23.349 εὐνῆς ἐκ μαλακῆς, ἀλόχῳ δ’ ἐπὶ μῦθον ἔτελλεν: 23.350 ὦ γύναι, ἤδη μὲν πολέων κεκορήμεθ’ ἀέθλων 23.351 ἀμφοτέρω, σὺ μὲν ἐνθάδ’ ἐμὸν πολυκηδέα νόστον 23.352 κλαίουσ’. αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς ἄλγεσι καὶ θεοὶ ἄλλοι 23.353 ἱέμενον πεδάασκον ἐμῆς ἀπὸ πατρίδος αἴης: 23.354 νῦν δ’ ἐπεὶ ἀμφοτέρω πολυήρατον ἱκόμεθ’ εὐνήν, 23.355 κτήματα μὲν τά μοι ἔστι, κομιζέμεν ἐν μεγάροισι, 23.356 μῆλα δ’ ἅ μοι μνηστῆρες ὑπερφίαλοι κατέκειραν, 23.357 πολλὰ μὲν αὐτὸς ἐγὼ ληΐσσομαι, ἄλλα δ’ Ἀχαιοὶ 23.358 δώσουσ’, εἰς ὅ κε πάντας ἐνιπλήσωσιν ἐπαύλους. 23.359 ἀλλ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼ πολυδένδρεον ἀγρὸν ἔπειμι, 23.360 ὀψόμενος πατέρ’ ἐσθλόν, ὅ μοι πυκινῶς ἀκάχηται: 23.361 σοὶ δέ, γύναι, τάδ’ ἐπιτέλλω, πινυτῇ περ ἐούσῃ: 23.362 αὐτίκα γὰρ φάτις εἶσιν ἅμ’ ἠελίῳ ἀνιόντι 23.363 ἀνδρῶν μνηστήρων, οὓς ἔκτανον ἐν μεγάροισιν: 23.364 εἰς ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν 23.365 ἧσθαι, μηδέ τινα προτιόσσεο μηδ’ ἐρέεινε. 23.366 ἦ ῥα καὶ ἀμφ’ ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλά, 23.367 ὦρσε δὲ Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην, 23.368 πάντας δ’ ἔντε’ ἄνωγεν ἀρήϊα χερσὶν ἑλέσθαι. 23.369 οἱ δέ οἱ οὐκ ἀπίθησαν, ἐθωρήσσοντο δὲ χαλκῷ, 23.370 ὤϊξαν δὲ θύρας, ἐκ δ’ ἤϊον: ἦρχε δ’ Ὀδυσσεύς. 23.371 ἤδη μὲν φάος ἦεν ἐπὶ χθόνα, τοὺς δ’ ἄρ’ Ἀθήνη 23.372 νυκτὶ κατακρύψασα θοῶς ἐξῆγε πόληος. 24.001 Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο 24.002 ἀνδρῶν μνηστήρων: ἔχε δὲ ῥάβδον μετὰ χερσὶν 24.003 καλὴν χρυσείην, τῇ τ’ ἀνδρῶν ὄμματα θέλγει 24.004 ὧν ἐθέλει, τοὺς δ’ αὖτε καὶ ὑπνώοντας ἐγείρει: 24.005 τῇ ῥ’ ἄγε κινήσας, ταὶ δὲ τρίζουσαι ἕποντο. 24.006 ὡς δ’ ὅτε νυκτερίδες μυχῷ ἄντρου θεσπεσίοιο 24.007 τρίζουσαι ποτέονται, ἐπεί κέ τις ἀποπέσῃσιν 24.008 ὁρμαθοῦ ἐκ πέτρης, ἀνά τ’ ἀλλήλῃσιν ἔχονται, 24.009 ὣς αἱ τετριγυῖαι ἅμ’ ἤϊσαν: ἦρχε δ’ ἄρα σφιν 24.010 Ἑρμείας ἀκάκητα κατ’ εὐρώεντα κέλευθα. 24.011 πὰρ δ’ ἴσαν Ὠκεανοῦ τε ῥοὰς καὶ Λευκάδα πέτρην, 24.012 ἠδὲ παρ’ Ἠελίοιο πύλας καὶ δῆμον ὀνείρων 24.013 ἤϊσαν: αἶψα δ’ ἵκοντο κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, 24.014 ἔνθα τε ναίουσι ψυχαί, εἴδωλα καμόντων. 24.015 εὗρον δὲ ψυχὴν Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος 24.016 καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο 24.017 Αἴαντός θ’, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε 24.018 τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεΐδαο 24.019 ὣς οἱ μὲν περὶ κεῖνον ὁμίλεον: ἀγχίμολον δὲ 24.020 ἤλυθ’ ἔπι ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο 24.021 ἀχνυμένη: περὶ δ’ ἄλλαι ἀγηγέραθ’, ὅσσαι ἅμ’ αὐτῷ 24.022 οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον. 24.023 τὸν προτέρη ψυχὴ προσεφώνεε Πηλεΐωνος: 24.024 Ἀτρεΐδη, περὶ μέν σ’ ἔφαμεν Διὶ τερπικεραύνῳ 24.025 ἀνδρῶν ἡρώων φίλον ἔμμεναι ἤματα πάντα, 24.026 οὕνεκα πολλοῖσίν τε καὶ ἰφθίμοισιν ἄνασσες 24.027 δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχομεν ἄλγε’ Ἀχαιοί. 24.028 ἦ τ’ ἄρα καὶ σοὶ πρῶϊ παραστήσεσθαι ἔμελλεν 24.029 μοῖρ’ ὀλοή, τὴν οὔ τις ἀλεύεται ὅς κε γένηται. 24.030 ὡς ὄφελες τιμῆς ἀπονήμενος, ἧς περ ἄνασσες, 24.031 δήμῳ ἔνι Τρώων θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν: 24.032 τῷ κέν τοι τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί, 24.033 ἠδέ κε καὶ σῷ παιδὶ μέγα κλέος ἤρα’ ὀπίσσω: 24.034 νῦν δ’ ἄρα σ’ οἰκτίστῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι. 24.035 τὸν δ’ αὖτε ψυχὴ προσεφώνεεν Ἀτρείδαο: 24.036 ὄλβιε Πηλέος υἱέ, θεοῖς ἐπιείκελ’ Ἀχιλλεῦ, 24.037 ὃς θάνες ἐν Τροίῃ ἑκὰς Ἄργεος: ἀμφὶ δέ σ’ ἄλλοι 24.038 κτείνοντο Τρώων καὶ Ἀχαιῶν υἷες ἄριστοι, 24.039 μαρνάμενοι περὶ σεῖο: σὺ δ’ ἐν στροφάλιγγι κονίης 24.040 κεῖσο μέγας μεγαλωστί, λελασμένος ἱπποσυνάων. 24.041 ἡμεῖς δὲ πρόπαν ἦμαρ ἐμαρνάμεθ’: οὐδέ κε πάμπαν 24.042 παυσάμεθα πτολέμου, εἰ μὴ Ζεὺς λαίλαπι παῦσεν. 24.043 αὐτὰρ ἐπεί σ’ ἐπὶ νῆας ἐνείκαμεν ἐκ πολέμοιο, 24.044 κάτθεμεν ἐν λεχέεσσι, καθήραντες χρόα καλὸν 24.045 ὕδατί τε λιαρῷ καὶ ἀλείφατι: πολλὰ δέ σ’ ἀμφὶ 24.046 δάκρυα θερμὰ χέον Δαναοὶ κείροντό τε χαίτας. 24.047 μήτηρ δ’ ἐξ ἁλὸς ἦλθε σὺν ἀθανάτῃς ἁλίῃσιν 24.048 ἀγγελίης ἀΐουσα: βοὴ δ’ ἐπὶ πόντον ὀρώρει 24.049 θεσπεσίη, ὑπὸ δὲ τρόμος ἔλλαβε πάντας Ἀχαιούς: 24.050 καί νύ κ’ ἀναΐξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας, 24.051 εἰ μὴ ἀνὴρ κατέρυκε παλαιά τε πολλά τε εἰδώς, 24.052 Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή: 24.053 ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 24.054 ἴσχεσθ’, Ἀργεῖοι, μὴ φεύγετε, κοῦροι Ἀχαιῶν: 24.055 μήτηρ ἐξ ἁλὸς ἥδε σὺν ἀθανάτῃς ἁλίῃσιν 24.056 ἔρχεται, οὗ παιδὸς τεθνηότος ἀντιόωσα. 24.057 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἔσχοντο φόβου μεγάθυμοι Ἀχαιοί: 24.058 ἀμφὶ δέ σ’ ἔστησαν κοῦραι ἁλίοιο γέροντος 24.059 οἴκτρ’ ὀλοφυρόμεναι, περὶ δ’ ἄμβροτα εἵματα ἕσσαν. 24.060 Μοῦσαι δ’ ἐννέα πᾶσαι ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ 24.061 θρήνεον: ἔνθα κεν οὔ τιν’ ἀδάκρυτόν γ’ ἐνόησας 24.062 Ἀργείων: τοῖον γὰρ ὑπώρορε Μοῦσα λίγεια. 24.063 ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μέν σε ὁμῶς νύκτας τε καὶ ἦμαρ 24.064 κλαίομεν ἀθάνατοί τε θεοὶ θνητοί τ’ ἄνθρωποι: 24.065 ὀκτωκαιδεκάτῃ δ’ ἔδομεν πυρί, πολλὰ δέ σ’ ἀμφὶ 24.066 μῆλα κατεκτάνομεν μάλα πίονα καὶ ἕλικας βοῦς. 24.067 καίεο δ’ ἔν τ’ ἐσθῆτι θεῶν καὶ ἀλείφατι πολλῷ 24.068 καὶ μέλιτι γλυκερῷ: πολλοὶ δ’ ἥρωες Ἀχαιοὶ 24.069 τεύχεσιν ἐρρώσαντο πυρὴν πέρι καιομένοιο, 24.070 πεζοί θ’ ἱππῆές τε: πολὺς δ’ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει 24.071 αὐτὰρ ἐπεὶ δή σε φλὸξ ἤνυσεν Ἡφαίστοιο, 24.072 ἠῶθεν δή τοι λέγομεν λεύκ’ ὀστέ’, Ἀχιλλεῦ, 24.073 οἴνῳ ἐν ἀκρήτῳ καὶ ἀλείφατι: δῶκε δὲ μήτηρ 24.074 χρύσεον ἀμφιφορῆα: Διωνύσοιο δὲ δῶρον 24.075 φάσκ’ ἔμεναι, ἔργον δὲ περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο. 24.076 ἐν τῷ τοι κεῖται λεύκ’ ὀστέα, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ, 24.077 μίγδα δὲ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος, 24.078 χωρὶς δ’ Ἀντιλόχοιο, τὸν ἔξοχα τῖες ἁπάντων 24.079 τῶν ἄλλων ἑτάρων, μετὰ Πάτροκλόν γε θανόντα. 24.080 ἀμφ’ αὐτοῖσι δ’ ἔπειτα μέγαν καὶ ἀμύμονα τύμβον 24.081 χεύαμεν Ἀργείων ἱερὸς στρατὸς αἰχμητάων 24.082 ἀκτῇ ἔπι προὐχούσῃ, ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ, 24.083 ὥς κεν τηλεφανὴς ἐκ ποντόφιν ἀνδράσιν εἴη 24.084 τοῖς οἳ νῦν γεγάασι καὶ οἳ μετόπισθεν ἔσονται. 24.085 μήτηρ δ’ αἰτήσασα θεοὺς περικαλλέ’ ἄεθλα 24.086 θῆκε μέσῳ ἐν ἀγῶνι ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν. 24.087 ἤδη μὲν πολέων τάφῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησας 24.088 ἡρώων, ὅτε κέν ποτ’ ἀποφθιμένου βασιλῆος 24.089 ζώννυνταί τε νέοι καὶ ἐπεντύνονται ἄεθλα: 24.090 ἀλλά κε κεῖνα μάλιστα ἰδὼν θηήσαο θυμῷ, 24.091 οἷ’ ἐπὶ σοὶ κατέθηκε θεὰ περικαλλέ’ ἄεθλα, 24.092 ἀργυρόπεζα Θέτις: μάλα γὰρ φίλος ἦσθα θεοῖσιν. 24.093 ὣς σὺ μὲν οὐδὲ θανὼν ὄνομ’ ὤλεσας, ἀλλά τοι αἰεὶ 24.094 πάντας ἐπ’ ἀνθρώπους κλέος ἔσσεται ἐσθλόν, Ἀχιλλεῦ, 24.095 αὐτὰρ ἐμοὶ τί τόδ’ ἦδος, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσα; 24.096 ἐν νόστῳ γάρ μοι Ζεὺς μήσατο λυγρὸν ὄλεθρον 24.097 Αἰγίσθου ὑπὸ χερσὶ καὶ οὐλομένης ἀλόχοιο. 24.098 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 24.099 ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε διάκτορος ἀργεϊφόντης, 24.100 ψυχὰς μνηστήρων κατάγων Ὀδυσῆϊ δαμέντων, 24.101 τὼ δ’ ἄρα θαμβήσαντ’ ἰθὺς κίον, ὡς ἐσιδέσθην. 24.102 ἔγνω δὲ ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο 24.103 παῖδα φίλον Μελανῆος, ἀγακλυτὸν Ἀμφιμέδοντα: 24.104 ξεῖνος γάρ οἱ ἔην Ἰθάκῃ ἔνι οἰκία ναίων. 24.105 τὸν προτέρη ψυχὴ προσεφώνεεν Ἀτρεΐδαο: 24.106 Ἀμφίμεδον, τί παθόντες ἐρεμνὴν γαῖαν ἔδυτε 24.107 πάντες κεκριμένοι καὶ ὁμήλικες; οὐδέ κεν ἄλλως 24.108 κρινάμενος λέξαιτο κατὰ πτόλιν ἄνδρας ἀρίστους. 24.109 ἦ ὔμμ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν, 24.110 ὄρσας ἀργαλέους ἀνέμους καὶ κύματα μακρά; 24.111 ἦ που ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου 24.112 βοῦς περιταμνομένους ἠδ’ οἰῶν πώεα καλά, 24.113 ἠὲ περὶ πτόλιος μαχεούμενοι ἠδὲ γυναικῶν; 24.114 εἰπέ μοι εἰρομένῳ: ξεῖνος δέ τοι εὔχομαι εἶναι. 24.115 ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε κεῖσε κατήλυθον ὑμέτερον δῶ, 24.116 ὀτρυνέων Ὀδυσῆα σὺν ἀντιθέῳ Μενελάῳ 24.117 Ἴλιον εἰς ἅμ’ ἕπεσθαι ἐϋσσέλμων ἐπὶ νηῶν; 24.118 μηνὶ δ’ ἄρ’ οὔλῳ πάντα περήσαμεν εὐρέα πόντον, 24.119 σπουδῇ παρπεπιθόντες Ὀδυσσῆα πτολίπορθον. 24.120 τὸν δ’ αὖτε ψυχὴ προσεφώνεεν Ἀμφιμέδοντος: 24.121 Ἀτρεΐδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον, 24.122 μέμνημαι τάδε πάντα, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις: 24.123 σοὶ δ’ ἐγὼ εὖ μάλα πάντα καὶ ἀτρεκέως καταλέξω, 24.124 ἡμετέρου θανάτοιο κακὸν τέλος, οἷον ἐτύχθη. 24.125 μνώμεθ’ Ὀδυσσῆος δὴν οἰχομένοιο δάμαρτα: 24.126 ἡ δ’ οὔτ’ ἠρνεῖτο στυγερὸν γάμον οὔτ’ ἐτελεύτα, 24.127 ἡμῖν φραζομένη θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν, 24.128 ἀλλὰ δόλον τόνδ’ ἄλλον ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε: 24.129 στησαμένη μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν ὕφαινε, 24.130 λεπτὸν καὶ περίμετρον: ἄφαρ δ’ ἡμῖν μετέειπε: 24.131 κοῦροι ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς, 24.132 μίμνετ’ ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε φᾶρος 24.133 ἐκτελέσω, μή μοι μεταμώνια νήματ’ ὄληται, 24.134 Λαέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον, εἰς ὅτε κέν μιν 24.135 μοῖρ’ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο, 24.136 μή τίς μοι κατὰ δῆμον Ἀχαιϊάδων νεμεσήσῃ, 24.137 αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας. 24.138 ὣς ἔφαθ’, ἡμῖν δ’ αὖτ’ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ. 24.139 ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑφαίνεσκεν μέγαν ἱστόν, 24.140 νύκτας δ’ ἀλλύεσκεν, ἐπεὶ δαΐδας παραθεῖτο. 24.141 ὣς τρίετες μὲν ἔληθε δόλῳ καὶ ἔπειθεν Ἀχαιούς: 24.142 ἀλλ’ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 24.143 μηνῶν φθινόντων, περὶ δ’ ἤματα πόλλ’ ἐτελέσθη, 24.144 καὶ τότε δή τις ἔειπε γυναικῶν, ἣ σάφα ᾔδη, 24.145 καὶ τήν γ’ ἀλλύουσαν ἐφεύρομεν ἀγλαὸν ἱστόν. 24.146 ὣς τὸ μὲν ἐξετέλεσσε καὶ οὐκ ἐθέλουσ’, ὑπ’ ἀνάγκης. 24.147 εὖθ’ ἡ φᾶρος ἔδειξεν, ὑφήνασα μέγαν ἱστόν, 24.148 πλύνασ’, ἠελίῳ ἐναλίγκιον ἠὲ σελήνῃ, 24.149 καὶ τότε δή ῥ’ Ὀδυσῆα κακός ποθεν ἤγαγε δαίμων 24.150 ἀγροῦ ἐπ’ ἐσχατιήν, ὅθι δώματα ναῖε συβώτης. 24.151 ἔνθ’ ἦλθεν φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο, 24.152 ἐκ Πύλου ἠμαθόεντος ἰὼν σὺν νηῒ μελαίνῃ: 24.153 τὼ δὲ μνηστῆρσιν θάνατον κακὸν ἀρτύναντε 24.154 ἵκοντο προτὶ ἄστυ περικλυτόν, ἦ τοι Ὀδυσσεὺς 24.155 ὕστερος, αὐτὰρ Τηλέμαχος πρόσθ’ ἡγεμόνευε. 24.156 τὸν δὲ συβώτης ἦγε κακὰ χροῒ εἵματ’ ἔχοντα, 24.157 πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι 24.158 σκηπτόμενον: τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροῒ εἵματα ἕστο: 24.159 οὐδέ τις ἡμείων δύνατο γνῶναι τὸν ἐόντα 24.160 ἐξαπίνης προφανέντ’, οὐδ’ οἳ προγενέστεροι ἦσαν, 24.161 ἀλλ’ ἔπεσίν τε κακοῖσιν ἐνίσσομεν ἠδὲ βολῇσιν. 24.162 αὐτὰρ ὁ τῆος ἐτόλμα ἐνὶ μεγάροισιν ἑοῖσι 24.163 βαλλόμενος καὶ ἐνισσόμενος τετληότι θυμῷ: 24.164 ἀλλ’ ὅτε δή μιν ἔγειρε Διὸς νοός αἰγιόχοιο, 24.165 σὺν μὲν Τηλεμάχῳ περικαλλέα τεύχε’ ἀείρας 24.166 ἐς θάλαμον κατέθηκε καὶ ἐκλήϊσεν ὀχῆας, 24.167 αὐτὰρ ὁ ἣν ἄλοχον πολυκερδείῃσιν ἄνωγε 24.168 τόξον μνηστήρεσσι θέμεν πολιόν τε σίδηρον, 24.169 ἡμῖν αἰνομόροισιν ἀέθλια καὶ φόνου ἀρχήν. 24.170 οὐδέ τις ἡμείων δύνατο κρατεροῖο βιοῖο 24.171 νευρὴν ἐντανύσαι, πολλὸν δ’ ἐπιδευέες ἦμεν. 24.172 ἀλλ’ ὅτε χεῖρας ἵκανεν Ὀδυσσῆος μέγα τόξον, 24.173 ἔνθ’ ἡμεῖς μὲν πάντες ὁμοκλέομεν ἐπέεσσι 24.174 τόξον μὴ δόμεναι, μηδ’ εἰ μάλα πολλ’ ἀγορεύοι: 24.175 Τηλέμαχος δέ μιν οἶος ἐποτρύνων ἐκέλευσεν. 24.176 αὐτὰρ ὁ δέξατο χειρὶ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 24.177 ῥηϊδίως δ’ ἐτάνυσσε βιόν, διὰ δ’ ἧκε σιδήρου, 24.178 στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών, ταχέας δ’ ἐκχεύατ’ ὀϊστοὺς 24.179 δεινὸν παπταίνων, βάλε δ’ Ἀντίνοον βασιλῆα. 24.180 αὐτὰρ ἔπειτ’ ἄλλοις ἐφίει βέλεα στονόεντα, 24.181 ἄντα τιτυσκόμενος: τοὶ δ’ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον. 24.182 γνωτὸν δ’ ἦν ὅ ῥά τίς σφι θεῶν ἐπιτάρροθος ἦεν: 24.183 αὐτίκα γὰρ κατὰ δώματ’ ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ 24.184 κτεῖνον ἐπιστροφάδην, τῶν δὲ στόνος ὤρνυτ’ ἀεικὴς 24.185 κράτων τυπτομένων, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦεν. 24.186 ὣς ἡμεῖς, Ἀγάμεμνον, ἀπωλόμεθ’, ὧν ἔτι καὶ νῦν 24.187 σώματ’ ἀκηδέα κεῖται ἐνὶ μεγάροις Ὀδυσῆος: 24.188 οὐ γάρ πω ἴσασι φίλοι κατὰ δώμαθ’ ἑκάστου, 24.189 οἵ κ’ ἀπονίψαντες μέλανα βρότον ἐξ ὠτειλέων 24.190 κατθέμενοι γοάοιεν: ὃ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων. 24.191 τὸν δ’ αὖτε ψυχὴ προσεφώνεεν Ἀτρεΐδαο: 24.192 ὄλβιε Λαέρταο πάϊ, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 24.193 ἦ ἄρα σὺν μεγάλῃ ἀρετῇ ἐκτήσω ἄκοιτιν. 24.194 ὡς ἀγαθαὶ φρένες ἦσαν ἀμύμονι Πηνελοπείῃ, 24.195 κούρῃ Ἰκαρίου: ὡς εὖ μέμνητ’ Ὀδυσῆος, 24.196 ἀνδρὸς κουριδίου: τῷ οἱ κλέος οὔ ποτ’ ὀλεῖται 24.197 ἧς ἀρετῆς, τεύξουσι δ’ ἐπιχθονίοισιν ἀοιδὴν 24.198 ἀθάνατοι χαρίεσσαν ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ, 24.199 οὐχ ὡς Τυνδαρέου κούρη κακὰ μήσατο ἔργα, 24.200 κουρίδιον κτείνασα πόσιν, στυγερὴ δέ τ’ ἀοιδὴ 24.201 ἔσσετ’ ἐπ’ ἀνθρώπους, χαλεπὴν δέ τε φῆμιν ὀπάσσει 24.202 θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ εὐεργὸς ἔῃσιν. 24.203 ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, 24.204 ἑσταότ’ εἰν Ἀΐδαο δόμοις, ὑπὸ κεύθεσι γαίης: 24.205 οἱ δ’ ἐπεὶ ἐκ πόλιος κατέβαν, τάχα δ’ ἀγρὸν ἵκοντο 24.206 καλὸν Λαέρταο τετυγμένον, ὅν ῥά ποτ’ αὐτὸς 24.207 Λαέρτης κτεάτισσεν, ἐπεὶ μάλα πόλλ’ ἐμόγησεν. 24.208 ἔνθα οἱ οἶκος ἔην, περὶ δὲ κλίσιον θέε πάντη, 24.209 ἐν τῷ σιτέσκοντο καὶ ἵζανον ἠδὲ ἴαυον 24.210 δμῶες ἀναγκαῖοι, τοί οἱ φίλα ἐργάζοντο. 24.211 ἐν δὲ γυνὴ Σικελὴ γρηῢς πέλεν, ἥ ῥα γέροντα 24.212 ἐνδυκέως κομέεσκεν ἐπ’ ἀγροῦ, νόσφι πόληος. 24.213 ἔνθ’ Ὀδυσεὺς δμώεσσι καὶ υἱέϊ μῦθον ἔειπεν: 24.214 ὑμεῖς μὲν νῦν ἔλθετ’ ἐϋκτίμενον δόμον εἴσω, 24.215 δεῖπνον δ’ αἶψα συῶν ἱερεύσατε ὅς τις ἄριστος: 24.216 αὐτὰρ ἐγὼ πατρὸς πειρήσομαι ἡμετέροιο, 24.217 αἴ κέ μ’ ἐπιγνώῃ καὶ φράσσεται ὀφθαλμοῖσιν, 24.218 ἦέ κεν ἀγνοιῇσι, πολὺν χρόνον ἀμφὶς ἐόντα. 24.219 ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἀρήϊα τεύχε’ ἔδωκεν. 24.220 οἱ μὲν ἔπειτα δόμονδε θοῶς κίον, αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 24.221 ἆσσον ἴεν πολυκάρπου ἀλωῆς πειρητίζων. 24.222 οὐδ’ εὗρεν Δολίον, μέγαν ὄρχατον ἐσκαταβαίνων, 24.223 οὐδέ τινα δμώων οὐδ’ υἱῶν: ἀλλ’ ἄρα τοί γε 24.224 αἱμασιὰς λέξοντες ἀλωῆς ἔμμεναι ἕρκος 24.225 ᾤχοντ’, αὐτὰρ ὁ τοῖσι γέρων ὁδὸν ἡγεμόνευε. 24.226 τὸν δ’ οἶον πατέρ’ εὗρεν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ, 24.227 λιστρεύοντα φυτόν: ῥυπόωντα δὲ ἕστο χιτῶνα 24.228 ῥαπτὸν ἀεικέλιον, περὶ δὲ κνήμῃσι βοείας 24.229 κνημῖδας ῥαπτὰς δέδετο, γραπτῦς ἀλεείνων, 24.230 χειρῖδάς τ’ ἐπὶ χερσὶ βάτων ἕνεκ’: αὐτὰρ ὕπερθεν 24.231 αἰγείην κυνέην κεφαλῇ ἔχε, πένθος ἀέξων. 24.232 τὸν δ’ ὡς οὖν ἐνόησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς 24.233 γήραϊ τειρόμενον, μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἔχοντα, 24.234 στὰς ἄρ’ ὑπὸ βλωθρὴν ὄγχνην κατὰ δάκρυον εἶβε. 24.235 μερμήριξε δ’ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν 24.236 κύσσαι καὶ περιφῦναι ἑὸν πατέρ’, ἠδὲ ἕκαστα 24.237 εἰπεῖν, ὡς ἔλθοι καὶ ἵκοιτ’ ἐς πατρίδα γαῖαν, 24.238 ἦ πρῶτ’ ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο. 24.239 ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, 24.240 πρῶτον κερτομίοις ἐπέεσσιν πειρηθῆναι. 24.241 τὰ φρονέων ἰθὺς κίεν αὐτοῦ δῖος Ὀδυσσεύς. 24.242 ἦ τοι ὁ μὲν κατέχων κεφαλὴν φυτὸν ἀμφελάχαινε: 24.243 τὸν δὲ παριστάμενος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός: 24.244 ὦ γέρον, οὐκ ἀδαημονίη σ’ ἔχει ἀμφιπολεύειν 24.245 ὄρχατον, ἀλλ’ εὖ τοι κομιδὴ ἔχει, οὐδέ τι πάμπαν, 24.246 οὐ φυτόν, οὐ συκέη, οὐκ ἄμπελος, οὐ μὲν ἐλαίη, 24.247 οὐκ ὄγχνη, οὐ πρασιή τοι ἄνευ κομιδῆς κατὰ κῆπον. 24.248 ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δὲ μὴ χόλον ἔνθεο θυμῷ 24.249 αὐτόν σ’ οὐκ ἀγαθὴ κομιδὴ ἔχει, ἀλλ’ ἅμα γῆρας 24.250 λυγρὸν ἔχεις αὐχμεῖς τε κακῶς καὶ ἀεικέα ἕσσαι. 24.251 οὐ μὲν ἀεργίης γε ἄναξ ἕνεκ’ οὔ σε κομίζει, 24.252 οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰσοράασθαι 24.253 εἶδος καὶ μέγεθος: βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικας. 24.254 τοιούτῳ δὲ ἔοικας, ἐπεὶ λούσαιτο φάγοι τε, 24.255 εὑδέμεναι μαλακῶς: ἡ γὰρ δίκη ἐστὶ γερόντων. 24.256 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 24.257 τεῦ δμὼς εἶς ἀνδρῶν; τεῦ δ’ ὄρχατον ἀμφιπολεύεις; 24.258 καὶ μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐῢ εἰδῶ, 24.259 εἰ ἐτεόν γ’ Ἰθάκην τήνδ’ ἱκόμεθ’, ὥς μοι ἔειπεν 24.260 οὗτος ἀνὴρ νῦν δὴ ξυμβλήμενος ἐνθάδ’ ἰόντι, 24.261 οὔ τι μάλ’ ἀρτίφρων, ἐπεὶ οὐ τόλμησεν ἕκαστα 24.262 εἰπεῖν ἠδ’ ἐπακοῦσαι ἐμὸν ἔπος, ὡς ἐρέεινον 24.263 ἀμφὶ ξείνῳ ἐμῷ, ἤ που ζώει τε καὶ ἔστιν 24.264 ἦ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν. 24.265 ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον: 24.266 ἄνδρα ποτ’ ἐξείνισσα φίλῃ ἐνὶ πατρίδι γαίῃ 24.267 ἡμέτερόνδ’ ἐλθόντα, καὶ οὔ πω τις βροτὸς ἄλλος 24.268 ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων ἐμὸν ἵκετο δῶμα: 24.269 εὔχετο δ’ ἐξ Ἰθάκης γένος ἔμμεναι, αὐτὰρ ἔφασκε 24.270 Λαέρτην Ἀρκεισιάδην πατέρ’ ἔμμεναι αὐτῷ. 24.271 τὸν μὲν ἐγὼ πρὸς δώματ’ ἄγων ἐῢ ἐξείνισσα, 24.272 ἐνδυκέως φιλέων, πολλῶν κατὰ οἶκον ἐόντων, 24.273 καί οἱ δῶρα πόρον ξεινήϊα, οἷα ἐῴκει. 24.274 χρυσοῦ μέν οἱ δῶκ’ εὐεργέος ἑπτὰ τάλαντα, 24.275 δῶκα δέ οἱ κρητῆρα πανάργυρον ἀνθεμόεντα, 24.276 δώδεκα δ’ ἁπλοΐδας χλαίνας, τόσσους δὲ τάπητας, 24.277 τόσσα δὲ φάρεα καλά, τόσους δ’ ἐπὶ τοῖσι χιτῶνας, 24.278 χωρὶς δ’ αὖτε γυναῖκας, ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας, 24.279 τέσσαρας εἰδαλίμας, ἃς ἤθελεν αὐτὸς ἑλέσθαι. 24.280 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα πατὴρ κατὰ δάκρυον εἴβων: 24.281 ξεῖν’, ἦ τοι μὲν γαῖαν ἱκάνεις, ἣν ἐρεείνεις, 24.282 ὑβρισταὶ δ’ αὐτὴν καὶ ἀτάσθαλοι ἄνδρες ἔχουσιν: 24.283 δῶρα δ’ ἐτώσια ταῦτα χαρίζεο, μυρί’ ὀπάζων: 24.284 εἰ γάρ μιν ζωόν γ’ ἐκίχεις Ἰθάκης ἐνὶ δήμῳ, 24.285 τῷ κέν σ’ εὖ δώροισιν ἀμειψάμενος ἀπέπεμψε 24.286 καὶ ξενίῃ ἀγαθῇ ἡ γὰρ θέμις, ὅς τις ὑπάρξῃ. 24.287 ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, 24.288 πόστον δὴ ἔτος ἐστίν, ὅτε ξείνισσας ἐκεῖνον 24.289 σὸν ξεῖνον δύστηνον, ἐμὸν παῖδ’, εἴ ποτ’ ἔην γε, 24.290 δύσμορον; ὅν που τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης 24.291 ἠέ που ἐν πόντῳ φάγον ἰχθύες, ἢ ἐπὶ χέρσου 24.292 θηρσὶ καὶ οἰωνοῖσιν ἕλωρ γένετ’: οὐδέ ἑ μήτηρ 24.293 κλαῦσε περιστείλασα πατήρ θ’, οἵ μιν τεκόμεσθα: 24.294 οὐδ’ ἄλοχος πολύδωρος, ἐχέφρων Πηνελόπεια, 24.295 κώκυσ’ ἐν λεχέεσσιν ἑὸν πόσιν, ὡς ἐπεῴκει, 24.296 ὀφθαλμοὺς καθελοῦσα: τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων. 24.297 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐῢ εἰδῶ: 24.298 τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; 24.299 ποῦ δὲ νηῦς ἕστηκε θοή, ἥ σ’ ἤγαγε δεῦρο 24.300 ἀντιθέους θ’ ἑτάρους; ἦ ἔμπορος εἰλήλουθας 24.301 νηὸς ἐπ’ ἀλλοτρίης, οἱ δ’ ἐκβήσαντες ἔβησαν; 24.302 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 24.303 τοιγὰρ ἐγώ τοι πάντα μάλ’ ἀτρεκέως καταλέξω. 24.304 εἰμὶ μὲν ἐξ Ἀλύβαντος, ὅθι κλυτὰ δώματα ναίω, 24.305 υἱὸς Ἀφείδαντος Πολυπημονίδαο ἄνακτος: 24.306 αὐτὰρ ἐμοί γ’ ὄνομ’ ἐστὶν Ἐπήριτος: ἀλλά με δαίμων 24.307 πλάγξ’ ἀπὸ Σικανίης δεῦρ’ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα: 24.308 νηῦς δέ μοι ἥδ’ ἕστηκεν ἐπ’ ἀγροῦ νόσφι πόληος. 24.309 αὐτὰρ Ὀδυσσῆϊ τόδε δὴ πέμπτον ἔτος ἐστίν, 24.310 ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβη καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης, 24.311 δύσμορος: ἦ τέ οἱ ἐσθλοὶ ἔσαν ὄρνιθες ἰόντι, 24.312 δεξιοί, οἷς χαίρων μὲν ἐγὼν ἀπέπεμπον ἐκεῖνον, 24.313 χαῖρε δὲ κεῖνος ἰών: θυμὸς δ’ ἔτι νῶϊν ἐώλπει 24.314 μίξεσθαι ξενίῃ ἠδ’ ἀγλαὰ δῶρα διδώσειν. 24.315 ὣς φάτο, τὸν δ’ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα: 24.316 ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν 24.317 χεύατο κὰκ κεφαλῆς πολιῆς, ἁδινὰ στεναχίζων. 24.318 τοῦ δ’ ὠρίνετο θυμός, ἀνὰ ῥῖνας δέ οἱ ἤδη 24.319 δριμὺ μένος προὔτυψε φίλον πατέρ’ εἰσορόωντι. 24.320 κύσσε δέ μιν περιφὺς ἐπιάλμενος, ἠδὲ προσηύδα: 24.321 κεῖνος μέν τοι ὅδ’ αὐτὸς ἐγώ, πάτερ, ὃν σὺ μεταλλᾷς, 24.322 ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν. 24.323 ἀλλ’ ἴσχεο κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος. 24.324 ἐκ γάρ τοι ἐρέω: μάλα δὲ χρὴ σπευδέμεν ἔμπης: 24.325 μνηστῆρας κατέπεφνον ἐν ἡμετέροισι δόμοισι, 24.326 λώβην τινύμενος θυμαλγέα καὶ κακὰ ἔργα. 24.327 τὸν δ’ αὖ Λαέρτης ἀπαμείβετο φώνησέν τε: 24.328 εἰ μὲν δὴ Ὀδυσεύς γε ἐμὸς πάϊς ἐνθάδ’ ἱκάνεις, 24.329 σῆμά τί μοι νῦν εἰπὲ ἀριφραδές, ὄφρα πεποίθω. 24.330 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 24.331 οὐλὴν μὲν πρῶτον τήνδε φράσαι ὀφθαλμοῖσι, 24.332 τὴν ἐν Παρνησῷ μ’ ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι 24.333 οἰχόμενον: σὺ δέ με προΐεις καὶ πότνια μήτηρ 24.334 ἐς πατέρ’ Αὐτόλυκον μητρὸς φίλον, ὄφρ’ ἂν ἑλοίμην 24.335 δῶρα, τὰ δεῦρο μολών μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν. 24.336 εἰ δ’ ἄγε τοι καὶ δένδρε’ ἐϋκτιμένην κατ’ ἀλωὴν 24.337 εἴπω, ἅ μοί ποτ’ ἔδωκας, ἐγὼ δ’ ᾔτεόν σε ἕκαστα 24.338 παιδνὸς ἐών, κατὰ κῆπον ἐπισπόμενος: διὰ δ’ αὐτῶν 24.339 ἱκνεύμεσθα, σὺ δ’ ὠνόμασας καὶ ἔειπες ἕκαστα. 24.340 ὄγχνας μοι δῶκας τρισκαίδεκα καὶ δέκα μηλέας, 24.341 συκέας τεσσαράκοντ’: ὄρχους δέ μοι ὧδ’ ὀνόμηνας 24.342 δώσειν πεντήκοντα, διατρύγιος δὲ ἕκαστος 24.343 ἤην: ἔνθα δ’ ἀνὰ σταφυλαὶ παντοῖαι ἔασιν— 24.344 ὁππότε δὴ Διὸς ὧραι ἐπιβρίσειαν ὕπερθεν. 24.345 ὣς φάτο, τοῦ δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 24.346 σήματ’ ἀναγνόντος τά οἱ ἔμπεδα πέφραδ’ Ὀδυσσεύς. 24.347 ἀμφὶ δὲ παιδὶ φίλῳ βάλε πήχεε: τὸν δὲ ποτὶ οἷ 24.348 εἷλεν ἀποψύχοντα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. 24.349 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἄμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη, 24.350 ἐξαῦτις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε: 24.351 Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥα ἔτ’ ἔστε θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον, 24.352 εἰ ἐτεὸν μνηστῆρες ἀτάσθαλον ὕβριν ἔτισαν. 24.353 νῦν δ’ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μὴ τάχα πάντες 24.354 ἐνθάδ’ ἐπέλθωσιν Ἰθακήσιοι, ἀγγελίας δὲ 24.355 πάντη ἐποτρύνωσι Κεφαλλήνων πολίεσσι. 24.356 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: 24.357 θάρσει, μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων. 24.358 ἀλλ’ ἴομεν προτὶ οἶκον, ὃς ὀρχάτου ἐγγύθι κεῖται: 24.359 ἔνθα δὲ Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην 24.360 προὔπεμψ’, ὡς ἂν δεῖπνον ἐφοπλίσσωσι τάχιστα. 24.361 ὣς ἄρα φωνήσαντε βάτην πρὸς δώματα καλά. 24.362 οἱ δ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας, 24.363 εὗρον Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην 24.364 ταμνομένους κρέα πολλὰ κερῶντάς τ’ αἴθοπα οἶνον. 24.365 τόφρα δὲ Λαέρτην μεγαλήτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ 24.366 ἀμφίπολος Σικελὴ λοῦσεν καὶ χρῖσεν ἐλαίῳ, 24.367 ἀμφὶ δ’ ἄρα χλαῖναν καλὴν βάλεν: αὐτὰρ Ἀθήνη 24.368 ἄγχι παρισταμένη μέλε’ ἤλδανε ποιμένι λαῶν, 24.369 μείζονα δ’ ἠὲ πάρος καὶ πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι. 24.370 ἐκ δ’ ἀσαμίνθου βῆ: θαύμαζε δέ μιν φίλος υἱός, 24.371 ὡς ἴδεν ἀθανάτοισι θεοῖς ἐναλίγκιον ἄντην: 24.372 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 24.373 ὦ πάτερ, ἦ μάλα τίς σε θεῶν αἰειγενετάων 24.374 εἶδός τε μέγεθός τε ἀμείνονα θῆκεν ἰδέσθαι. 24.375 τὸν δ’ αὖ Λαέρτης πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 24.376 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, 24.377 οἷος Νήρικον εἷλον, ἐϋκτίμενον πτολίεθρον, 24.378 ἀκτὴν ἠπείροιο, Κεφαλλήνεσσιν ἀνάσσων, 24.379 τοῖος ἐών τοι χθιζὸς ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν, 24.380 τεύχε’ ἔχων ὤμοισιν, ἐφεστάμεναι καὶ ἀμύνειν 24.381 ἄνδρας μνηστῆρας: τῷ κε σφέων γούνατ’ ἔλυσα 24.382 πολλῶν ἐν μεγάροισι, σὺ δὲ φρένας ἔνδον ἐγήθεις. 24.383 ὣς οἷ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 24.384 οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, 24.385 ἑξείης ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε: 24.386 ἔνθ’ οἱ μὲν δείπνῳ ἐπεχείρεον, ἀγχίμολον δὲ 24.387 ἦλθ’ ὁ γέρων Δολίος, σὺν δ’ υἱεῖς τοῖο γέροντος, 24.388 ἐξ ἔργων μογέοντες, ἐπεὶ προμολοῦσα κάλεσσεν 24.389 μήτηρ γρηῦς Σικελή, ἥ σφεας τρέφε καί ῥα γέροντα 24.390 ἐνδυκέως κομέεσκεν, ἐπεὶ κατὰ γῆρας ἔμαρψεν. 24.391 οἱ δ’ ὡς οὖν Ὀδυσῆα ἴδον φράσσαντό τε θυμῷ, 24.392 ἔσταν ἐνὶ μεγάροισι τεθηπότες: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς 24.393 μειλιχίοις ἐπέεσσι καθαπτόμενος προσέειπεν: 24.394 ὦ γέρον, ἵζ’ ἐπὶ δεῖπνον, ἀπεκλελάθεσθε δὲ θάμβευς: 24.395 δηρὸν γὰρ σίτῳ ἐπιχειρήσειν μεμαῶτες 24.396 μίμνομεν ἐν μεγάροις, ὑμέας ποτιδέγμενοι αἰεί. 24.397 ὣς ἄρ ἔφη, Δολίος δ’ ἰθὺς κίε χεῖρε πετάσσας 24.398 ἀμφοτέρας, Ὀδυσεῦς δὲ λαβὼν κύσε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ, 24.399 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 24.400 ὦ φίλ’, ἐπεὶ νόστησας ἐελδομένοισι μάλ’ ἡμῖν 24.401 οὐδ’ ἔτ’ ὀϊομένοισι, θεοὶ δέ σ’ ἀνήγαγον αὐτοί, 24.402 οὖλέ τε καὶ μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν. 24.403 καί μοι τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρ’ ἐῢ εἰδῶ, 24.404 ἢ ἤδη σάφα οἶδε περίφρων Πηνελόπεια 24.405 νοστήσαντά σε δεῦρ’, ἦ ἄγγελον ὀτρύνωμεν. 24.406 τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς 24.407 ὦ γέρον, ἤδη οἶδε: τί σε χρὴ ταῦτα πένεσθαι; 24.408 ὣς φάθ’, ὁ δ’ αὖτις ἄρ’ ἕζετ’ ἐϋξέστου ἐπὶ δίφρου. 24.409 ὣς δ’ αὔτως παῖδες Δολίου κλυτὸν ἀμφ’ Ὀδυσῆα 24.410 δεικανόωντ’ ἐπέεσσι καὶ ἐν χείρεσσι φύοντο, 24.411 ἑξείης δ’ ἕζοντο παραὶ Δολίον, πατέρα σφόν. 24.412 ὣς οἱ μὲν περὶ δεῖπνον ἐνὶ μεγάροισι πένοντο: 24.413 Ὄσσα δ’ ἄρ’ ἄγγελος ὦκα κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντη, 24.414 μνηστήρων στυγερὸν θάνατον καὶ κῆρ’ ἐνέπουσα. 24.415 οἱ δ’ ἄρ’ ὁμῶς ἀΐοντες ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος 24.416 μυχμῷ τε στοναχῇ τε δόμων προπάροιθ’ Ὀδυσῆος, 24.417 ἐκ δὲ νέκυς οἴκων φόρεον καὶ θάπτον ἕκαστοι, 24.418 τοὺς δ’ ἐξ ἀλλάων πολίων οἶκόνδε ἕκαστον 24.419 πέμπον ἄγειν ἁλιεῦσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶ τιθέντες: 24.420 αὐτοὶ δ’ εἰς ἀγορὴν κίον ἀθρόοι, ἀχνύμενοι κῆρ. 24.421 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο, 24.422 τοῖσιν δ’ Εὐπείθης ἀνά θ’ ἵστατο καὶ μετέειπε: 24.423 παιδὸς γάρ οἱ ἄλαστον ἐνὶ φρεσὶ πένθος ἔκειτο, 24.424 Ἀντινόου, τὸν πρῶτον ἐνήρατο δῖος Ὀδυσσεύς: 24.425 τοῦ ὅ γε δάκρυ χέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν: 24.426 ὦ φίλοι, ἦ μέγα ἔργον ἀνὴρ ὅδ’ ἐμήσατ’ Ἀχαιούς: 24.427 τοὺς μὲν σὺν νήεσσιν ἄγων πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς 24.428 ὤλεσε μὲν νῆας γλαφυράς, ἀπὸ δ’ ὤλεσε λαούς: 24.429 τοὺς δ’ ἐλθὼν ἔκτεινε Κεφαλλήνων ὄχ’ ἀρίστους, 24.430 ἀλλ’ ἄγετε, πρὶν τοῦτον ἢ ἐς Πύλον ὦκα ἱκέσθαι 24.431 ἢ καὶ ἐς Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί, 24.432 ἴομεν: ἦ καὶ ἔπειτα κατηφέες ἐσσόμεθ’ αἰεί: 24.433 λώβη γὰρ τάδε γ’ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι, 24.434 εἰ δὴ μὴ παίδων τε κασιγνήτων τε φονῆας 24.435 τισόμεθ’. οὐκ ἂν ἐμοί γε μετὰ φρεσὶν ἡδὺ γένοιτο 24.436 ζωέμεν, ἀλλὰ τάχιστα θανὼν φθιμένοισι μετείην. 24.437 ἀλλ’ ἴομεν, μὴ φθέωσι περαιωθέντες ἐκεῖνοι. 24.438 ὣς φάτο δάκρυ χέων, οἶκτος δ’ ἕλε πάντας Ἀχαιούς. 24.439 ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε Μέδων καὶ θεῖος ἀοιδὸς 24.440 ἐκ μεγάρων Ὀδυσῆος, ἐπεί σφεας ὕπνος ἀνῆκεν, 24.441 ἔσταν δ’ ἐν μέσσοισι: τάφος δ’ ἕλεν ἄνδρα ἕκαστον. 24.442 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Μέδων πεπνυμένα εἰδώς: 24.443 κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι: οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺς 24.444 ἀθανάτων ἀέκητι θεῶν τάδ’ ἐμήσατο ἔργα: 24.445 αὐτὸς ἐγὼν εἶδον θεὸν ἄμβροτον, ὅς ῥ’ Ὀδυσῆϊ 24.446 ἐγγύθεν ἑστήκει καὶ Μέντορι πάντα ἐῴκει. 24.447 ἀθάνατος δὲ θεὸς τοτὲ μὲν προπάροιθ’ Ὀδυσῆος 24.448 φαίνετο θαρσύνων, τοτὲ δὲ μνηστῆρας ὀρίνων 24.449 θῦνε κατὰ μέγαρον: τοὶ δ’ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον. 24.450 ὣς φάτο, τοὺς δ’ ἄρα πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος ᾕρει. 24.451 τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως Ἁλιθέρσης 24.452 Μαστορίδης: ὁ γὰρ οἶος ὅρα πρόσσω καὶ ὀπίσσω: 24.453 ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε: 24.454 κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω: 24.455 ὑμετέρῃ κακότητι, φίλοι, τάδε ἔργα γένοντο: 24.456 οὐ γὰρ ἐμοὶ πείθεσθ’, οὐ Μέντορι ποιμένι λαῶν, 24.457 ὑμετέρους παῖδας καταπαυέμεν ἀφροσυνάων, 24.458 οἳ μέγα ἔργον ἔρεξαν ἀτασθαλίῃσι κακῇσι, 24.459 κτήματα κείροντες καὶ ἀτιμάζοντες ἄκοιτιν 24.460 ἀνδρὸς ἀριστῆος: τὸν δ’ οὐκέτι φάντο νέεσθαι. 24.461 καὶ νῦν ὧδε γένοιτο. πίθεσθέ μοι ὡς ἀγορεύω: 24.462 μὴ ἴομεν, μή πού τις ἐπίσπαστον κακὸν εὕρῃ. 24.463 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρ’ ἀνήϊξαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ 24.464 ἡμίσεων πλείους: τοὶ δ’ ἀθρόοι αὐτόθι μίμνον: 24.465 οὐ γὰρ σφιν ἅδε μῦθος ἐνὶ φρεσίν, ἀλλ’ Εὐπείθει 24.466 πείθοντ’: αἶψα δ’ ἔπειτ’ ἐπὶ τεύχεα ἐσσεύοντο. 24.467 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκόν, 24.468 ἀθρόοι ἠγερέθοντο πρὸ ἄστεος εὐρυχόροιο. 24.469 τοῖσιν δ’ Εὐπείθης ἡγήσατο νηπιέῃσι: 24.470 φῆ δ’ ὅ γε τίσεσθαι παιδὸς φόνον, οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλεν 24.471 ἂψ ἀπονοστήσειν, ἀλλ’ αὐτοῦ πότμον ἐφέψειν. 24.472 αὐτὰρ Ἀθηναίη Ζῆνα Κρονίωνα προσηύδα: 24.473 ὦ πάτερ ἡμέτερε, Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων, 24.474 εἰπέ μοι εἰρομένῃ, τί νύ τοι νόος ἔνδοθι κεύθει; 24.475 ἢ προτέρω πόλεμόν τε κακὸν καὶ φύλοπιν αἰνὴν 24.476 τεύξεις, ἦ φιλότητα μετ’ ἀμφοτέροισι τίθησθα; 24.477 τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς: 24.478 τέκνον ἐμόν, τί με ταῦτα διείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς; 24.479 οὐ γὰρ δὴ τοῦτον μὲν ἐβούλευσας νόον αὐτή, 24.480 ὡς ἦ τοι κείνους Ὀδυσεὺς ἀποτίσεται ἐλθών; 24.481 ἔρξον ὅπως ἐθέλεις: ἐρέω τέ τοι ὡς ἐπέοικεν. 24.482 ἐπεὶ δὴ μνηστῆρας ἐτίσατο δῖος Ὀδυσσεύς, 24.483 ὅρκια πιστὰ ταμόντες ὁ μὲν βασιλευέτω αἰεί, 24.484 ἡμεῖς δ’ αὖ παίδων τε κασιγνήτων τε φόνοιο 24.485 ἔκλησιν θέωμεν: τοὶ δ’ ἀλλήλους φιλεόντων 24.486 ὡς τὸ πάρος, πλοῦτος δὲ καὶ εἰρήνη ἅλις ἔστω. 24.487 ὣς εἰπὼν ὤτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην, 24.488 βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. 24.489 οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν σίτοιο μελίφρονος ἐξ ἔρον ἕντο, 24.490 τοῖς δ’ ἄρα μύθων ἦρχε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 24.491 ἐξελθών τις ἴδοι μὴ δὴ σχεδὸν ὦσι κιόντες. 24.492 ὣς ἔφατ’: ἐκ δ’ υἱὸς Δολίου κίεν, ὡς ἐκέλευεν: 24.493 στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών, τοὺς δὲ σχεδὸν ἔσιδε πάντας: 24.494 αἶψα δ’ Ὀδυσσῆα ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 24.495 οἵδε δὴ ἐγγὺς ἔασ’: ἀλλ’ ὁπλιζώμεθα θᾶσσον. 24.496 ὣς ἔφαθ’, οἱ δ’ ὤρνυντο καὶ ἐν τεύχεσσι δύοντο, 24.497 τέσσαρες ἀμφ’ Ὀδυσῆ’, ἓξ δ’ υἱεῖς οἱ Δολίοιο: 24.498 ἐν δ’ ἄρα Λαέρτης Δολίος τ’ ἐς τεύχε’ ἔδυνον, 24.499 καὶ πολιοί περ ἐόντες, ἀναγκαῖοι πολεμισταί. 24.500 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκόν, 24.501 ὤϊξάν ῥα θύρας, ἐκ δ’ ἤϊον, ἄρχε δ’ Ὀδυσσεύς. 24.502 τοῖσι δ’ ἐπ’ ἀγχίμολον θυγάτηρ Διὸς ἦλθεν Ἀθήνη 24.503 Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν. 24.504 τὴν μὲν ἰδὼν γήθησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς: 24.505 αἶψα δὲ Τηλέμαχον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν: 24.506 Τηλέμαχ’, ἤδη μὲν τόδε γ’ εἴσεαι αὐτὸς ἐπελθών, 24.507 ἀνδρῶν μαρναμένων ἵνα τε κρίνονται ἄριστοι, 24.508 μή τι καταισχύνειν πατέρων γένος, οἳ τὸ πάρος περ 24.509 ἀλκῇ τ’ ἠνορέῃ τε κεκάσμεθα πᾶσαν ἐπ’ αἶαν. 24.510 τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 24.511 ὄψεαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα, πάτερ φίλε, τῷδ’ ἐπὶ θυμῷ 24.512 οὔ τι καταισχύνοντα τεὸν γένος, ὡς ἀγορεύεις. 24.513 ὣς φάτο, Λαέρτης δ’ ἐχάρη καὶ μῦθον ἔειπε: 24.514 τίς νύ μοι ἡμέρη ἥδε, θεοὶ φίλοι; ἦ μάλα χαίρω: 24.515 υἱός θ’ υἱωνός τ’ ἀρετῆς πέρι δῆριν ἔχουσιν. 24.516 τὸν δὲ παρισταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη: 24.517 ὦ Ἀρκεισιάδη, πάντων πολὺ φίλταθ’ ἑταίρων, 24.518 εὐξάμενος κούρῃ γλαυκώπιδι καὶ Διὶ πατρί, 24.519 αἶψα μαλ’ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος. 24.520 ὣς φάτο, καί ῥ’ ἔμπνευσε μένος μέγα Παλλὰς Ἀθήνη 24.521 εὐξάμενος δ’ ἄρ’ ἔπειτα Διὸς κούρῃ μεγάλοιο, 24.522 αἶψα μάλ’ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, 24.523 καὶ βάλεν Εὐπείθεα κόρυθος διὰ χαλκοπαρῄου. 24.524 ἡ δ’ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διαπρὸ δὲ εἴσατο χαλκός, 24.525 δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε’ ἐπ’ αὐτῷ. 24.526 ἐν δ’ ἔπεσον προμάχοις Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱός, 24.527 τύπτον δὲ ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι. 24.528 καί νύ κε δὴ πάντας ὄλεσαν καὶ ἔθηκαν ἀνόστους, 24.529 εἰ μὴ Ἀθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο, 24.530 ἤϋσεν φωνῇ, κατὰ ἔσχεθε λαὸν ἅπαντα. 24.531 ἴσχεσθε πτολέμου, Ἰθακήσιοι, ἀργαλέοιο, 24.532 ὥς κεν ἀναιμωτί γε διακρινθῆτε τάχιστα. 24.533 ὣς φάτ’ Ἀθηναίη, τοὺς δὲ χλωρὸν δέος εἷλεν: 24.534 τῶν δ’ ἄρα δεισάντων ἐκ χειρῶν ἔπτατο τεύχεα, 24.535 πάντα δ’ ἐπὶ χθονὶ πῖπτε, θεᾶς ὄπα φωνησάσης: 24.536 πρὸς δὲ πόλιν τρωπῶντο λιλαιόμενοι βιότοιο. 24.537 σμερδαλέον δ’ ἐβόησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς, 24.538 οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ’ αἰετὸς ὑψιπετήεις. 24.539 καὶ τότε δὴ Κρονίδης ἀφίει ψολόεντα κεραυνόν, 24.540 κὰδ δ’ ἔπεσε πρόσθε γλαυκώπιδος ὀβριμοπάτρης. 24.541 δὴ τότ’ Ὀδυσσῆα προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη: 24.542 διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, 24.543 ἴσχεο, παῦε δὲ νεῖκος ὁμοιΐου πολέμοιο, 24.544 μή πως τοι Κρονίδης κεχολώσεται εὐρύοπα Ζεύς. 24.545 ὣς φάτ’ Ἀθηναίη, ὁ δ’ ἐπείθετο, χαῖρε δὲ θυμῷ. 24.546 ὅρκια δ’ αὖ κατόπισθε μετ’ ἀμφοτέροισιν ἔθηκεν 24.547 Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο, 24.548 Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν.